Κάπνισμα και σαχλαμπούχλες

Όλοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να δοθεί επιτέλους ένα τέλος με το κάπνισμα σε κοινόχρηστους χώρους κλπ κλπ Κουτσά στραβά κάτι πάει να γίνει. Τι βιολί είναι πάλι αυτό να αναζητούμε τερτίπια, τρύπες, άλλοθι, κουτοπονηριές, νομικά κενά και τέτοια; Αν σε κάτι ολοφάνερο υπάρχει τέτοια αντιμετώπιση, περιμένουμε σε θέματα πιο σύνθετα να δοθούν λύσεις; Άξιοι της συμπεριφοράς μας είμαστε.

Εμείς και οι άλλοι

Πράγματι, για κάθε θέμα υπάρχουν δυο όψεις η δική μου και η λανθασμένη.

Πίτερ Μπρέγκελ, φλαμανδός ζωγράφος

Σοκαριστικά στοιχεία

Ο Γενικός Επιθεωρητής εμίλησε: "Σοκαριστικά τα στοιχεία για τη διαφθορά στην Ελλάδα"

Πλάκα κάνουμε σ' αυτή τη χώρα; Για ποιον είναι σοκαριστικά, για τον επιθεωρητή ή για τους ιθαγενείς;


Πολεοδομίες, εφορίες, ο χώρος της υγείας και οι δήμοι είναι οι πρωταθλητές στη διαφθορά και στο «φακελάκι», σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, που παρουσίασε τη Δευτέρα (29-6-09).

Ο επιθεωρητής, όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, τα είπε, εμείς οι άλλοι απορήσαμε για άλλη μια φορά, στη συνέχεια αγανακτίσαμε επίσης για άλλη μιά φορά και με ένα "ζωή σε λόγου μας" αποχωρήσαμε.

Ούτε κάν χιούμορ δεν έχουμε σ' αυτή τη χώρα πλέον. Και πως να έχουμε αφού αυτοί που διαγνώσκουν τα σοκαριστικά στοιχεία, παραμένουν στις διαγνώσεις και αποχωρούν για να ζήσουν για έναν ακόμα χρόνο σε μια άλλη ... χώρα.

Γράφω, γράφεις, γράφει…

Απόψεις, καταγγελίες, προτάσεις, γνώμες από τον καθένα και για οτιδήποτε. Εκτόνωση; Ανικανότητα για πράξη; Νέας μορφής καφενείο; Παιχνίδι με τις λέξεις; Το γράψιμο αυτοσκοπός; Τα blogs ζουν και βασιλεύουν στο Διαδίκτυο.

Διαμαρτυρία είναι να φωνάζεις για κάτι που δεν σ' αρέσει. Αντίσταση είναι να κάνεις κάτι ώστε αυτό που δεν σ' αρέσει να σταματήσει. Και η γραφή είναι πράξη. Καταθέτεις τις σκέψεις σου, τους προβληματισμούς σου, τις αντιλήψεις σου, επηρεάζεις και τους άλλους και κατ’ επέκταση την όποια "πραγματικότητα". Επικοινωνείς. Πράξη είναι και η σιωπή, όπως για παράδειγμα όταν πέφτεις θύμα μιας κατάστασης και δε διαμαρτύρεσαι σιωπώντας. Και η αποχή επίσης είναι πράξη.
Τα «είπαν» στα blogs και έτσι έκαναν το καθήκον τους; Οι απόψεις διίστανται. Οι ερασιτέχνες χαίρονται, οι επαγγελματίες της πέννας με ανάμικτα συναισθήματα. Πώς θα το ’λεγε σήμερα ο Γκαίμπελς, γράφετε, γράφετε ... Θα μείνει άραγε τίποτα;

Τα συστατικά των αναρτήσεων: Σενάρια, απόψεις, ρόλοι, θεατρικές πράξεις, αναφορά σε καρέκλες, στην πολιτική και τη μικροπολιτική, τη λειτουργία των κομμάτων, τα "μαντριά", στον έρωτα, στην τεχνολογία, στους ανταγωνισμούς, σε ειδήσεις, προβοκάτσιες, αλήθειες, αγωνίες, ερωτηματικά, στο χιούμορ… με χιούμορ αλλά και αφέλεια, με πολύ τοπικισμό, ανοησία, άφθονη κατινιά και κουτσομπολιό. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία τα κείμενα ανώνυμα προσφέρουν άλλοθι στους συντάκτες τους. Στάχτες και διαμάντια.

Σε ποιους απευθύνεται ο bloger; Στους άλλους; (Σε ποιους;) Στον εαυτό του; Που το πάει; Τι θέλει; Τι ζητά; Όταν, για παράδειγμα, απευθύνει προειδοποιήσεις και κάνει νουθεσίες στον Σουφλιά ή στον Πάγκαλο, είναι σίγουρος ότι θα τις διαβάσουν αυτοί ποτέ; Η πράξη του πηγάζει από μια εσωτερικότητα ανεξιχνίαστη ή είναι στοιχείο ματαιοδοξίας; Πιστεύει ότι αλλάζεις τον κόσμο; Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Τις περισσότερες φορές πιστεύουμε ότι είναι λίγο απ’ όλα.

Η μορφή των γραπτών: Κείμενα απλά, κείμενα στριφνά, ευπρόσιτα, αυτάρεσκα, λεκτικά άψογα, λεξιλαγνικά, πλούσια σε νοήματα, καταγγελτικός λόγος, αλλά και χαοτική αταξία λέξεων χωρίς στόχο, ακατανόητα κείμενα, στρυφνά, δαιδαλώδη. Πες μου τι γράφεις να σου πω ποιος είσαι. Το γράψιμο αποτελεί την ταυτότητα του συγγραφέα.

Και σχόλια, σχόλια, σχόλια... Πολλά σχόλια. «Τι ωραία που γράφετε», «Τι ωραία που τα λέτε», «Πόσο δίκιο έχετε», «Οι αριθμοί μετράνε», «Οι αριθμοί βασιλεύουν», «μαυρίστε τους», «καλά να πάθουμε» και πολλά ανάλογα, αλλά και τσικουράτες απόψεις, ορθός λόγος, τομές κάθετες βαθιές μέχρι το κόκαλο.

Λέμε για να λέμε; Όχι κατ’ ανάγκη. Θυμάστε τι χαμός έγινε τις προάλλες στη βουλή με τη διαρροή συκοφαντικών ειδήσεων εναντίον βουλευτών από bloggers; Την άλλη πάλι που έβγαλαν τον κόσμο στο Σύνταγμα; Και πρόσφατα, τελευταία, που τους απέδωσαν ευθύνη για τη μεγάλη αποχή στις Ευρωεκλογές;

Οι υπέρμαχοι των blogs υποστηρίζουν ότι αποτελούν μέσο διάδοσης ειδήσεων, ανταλλαγής απόψεων και οργάνωσης δράσεων. Εκεί, λένε, έγκειται και η μεγάλη τους δύναμη. Υπάρχουν, ισχυρίζονται, υγιείς κοινωνικές δυνάμεις εγκλωβισμένες, οι οποίες αναζητούν ευκαιρίες για πράξη χωρίς εισαγωγικά. Αναζητούν το δρόμο τους και μέσα από το Διαδίκτυο. Η δημιουργία blog είναι τσάμπα. Η ενημέρωσή του παιχνιδάκι. Πώς το λέγαμε παλιά με τον Μπατίστα: «ο Γκούλιτ των φτωχών». Το blog είναι το μέσο για να «ακουστεί» η φωνή των «φτωχών», όσων δεν έχουν πρόσβαση στα αναγνωρίσιμα μέσα ενημέρωσης.

Τα ωραία να λέγονται

Στις 17 Ιουνίου 2009 παρουσιάστηκε στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Σητείας το βιβλίο «1^ο Γυμνάσιο Σητείας – Η ιστορία του σχολείου». Δεν το είδαμε το βιβλίο, δεν έχουμε άποψη για την ποιότητα και τους συντελεστές. Η ιδέα όμως να εκδοθεί η ιστορία του σχολείου μας βρίσκει υπογράφοντες με τα δυο χέρια.

.

Τριήμερες εκδηλώσεις (26, 27 & 28 Ιουνίου) αφιερωμένες στα 92 χρόνια λειτουργίας του διοργάνωσε το 1^ο Γυμνάσιο Ιεράπετρας. Στις εκδηλώσεις περιλαμβάνονταν ομιλίες, χορωδιακές παραστάσεις, θέατρο, χορός, μουσικές. Επίσης παρουσιάστηκαν εργασίες που έγιναν στην Αγωγή Υγείας και την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Στις αίθουσες του σχολείου διοργανώθηκε έκθεση φωτογραφίας από το παρελθόν του σχολείου αλλά και ιστορικά έγγραφα, από τις αρχές του 20ού αιώνα, με θέματα λειτουργίας του σχολείου.

.

Αύριο (30 Ιουνίου) το 1^ο Γυμνάσιο Αγίου Νικολάου παρουσιάζει το βιβλίο «Της Κρήτης το ροδόσταμο» βασισμένο σε project με θέμα την Κρητική Ιστορία και λαϊκή παράδοση, το οποίο αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.

.

Πάντα τέτοια!

Δεοντολογία και Independent

Ο Χ. Μιχαηλίδης, στο LIFO της 25-6-09,
γράφει με τίτλο
"Μαθήματα αληθινής δημοσιογραφίας, μερικές ιδέες για τις ελληνικές εφημερίδες
από το μοντέλο της Ιndependent στη δεκαετία του '80"

(Ολόκληρο το κείμενο στο: http://www.lifo.gr/mag/columns/2144)

Μερικά κρίσιμα σημεία που επισημαίνονται στο κείμενο:

* Πρωτογενές ρεπορτάζ από πραγματικά γεγονότα, «εκείνα που έχουν σημασία για τον πολίτη», και όχι τα δελτία Τύπου και οι ανακοινώσεις των διαφόρων κομμάτων και φορέων ούτε και «οι εξυπηρετήσεις προς κάποια πρόσωπα, όσο ψηλά και αν στέκονται». (...) Και προειδοποίησε «όποιον κάνει σκέτη αναπαραγωγή δελτίων Τύπων και ανακοινώσεων κομμάτων ή πολιτικών καλύτερα να ετοιμάσει τις βαλίτσες του γι' αλλού».

* Κανένας συντάκτης του «ταξιδιωτικό ρεπορτάζ» δεν επιτρεπόταν να πάει για αποστολή σε οποιονδήποτε προορισμό με έξοδα τρίτων ή και με χορηγία τρίτων - αεροπορικά εισιτήρια, ξενοδοχεία, εστιατόρια, κ.λπ. Μόνο η εφημερίδα πλήρωνε, για να είναι ο δημοσιογράφος πραγματικά ελεύθερος και ανεξάρτητος να γράψει.

* Οι ίδιες, αυστηρές «προδιαγραφές» ίσχυσαν και για όλα τα άλλα ρεπορτάζ. Σε εκείνο της υγείας, φερ' ειπείν, δεν επέτρεπε σε συντάκτη της να πάει σε διεθνές ιατρικό συνέδριο με όλα τα έξοδα πληρωμένα, όπως γίνεται σχεδόν πάντοτε, από τις φαρμακευτικές εταιρείες. Εάν η εφημερίδα έκρινε ότι έπρεπε κάποιος να παρακολουθήσει ένα συγκεκριμένο συνέδριο, φρόντιζε και πάλι η ίδια να καλύψει όλα τα εξοδά του - να μην υπάρχει, δηλαδή, εξάρτηση από και υποχρέωση προς κανέναν και τίποτα.

* Εξαφάνισαν από τις σελίδες της τις ανούσιες πολιτικές συνεντεύξεις και άφησαν έξω από τη θεματολογία της την πολιτική αντιπαράθεση.

Προς γνώση και συγκρίσεις

Η απόγνωση του Εμμανουήλ, κατά Άκη

Όταν είδα πως θα χάσεις

κόντεψα να τρελαθώ

μα δε μπόρεσα να κλάψω

και να παραπονεθώ.

.

Ούτε αχ δε θα πω

αφού έδωσα μπέσα

σε μια μαύρη καρδιά

που δε με βαλε μέσα.

.

Ρίξε με και συ πιο κάτω

να με πάρει ο ποταμός

Να με φάει το σκοτάδι

να με λιώσει ο καημός.

.

Ρώτα τη συνείδηση σου

κι άφησε την ας στο πει

η παραίτηση δική μου

μα δική σου η ντροπή

Παραταξιακός τύπος

Τις τελευταίες μέρες με το κλείσιμο της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ ξαναήρθε στην επιφάνεια το πρόβλημα της ελευθερίας του τύπου, οι σχέσεις εργασίας των δημοσιογράφων και η διαπλοκή με τους πολιτικούς.

Οι ίδιοι άνθρωποι που "γράφουν και ελεεινολογούν την απαξία των κομμάτων προβληματίζονται για τις εφημερίδες των κομμάτων", γράφει ο Μανδραβέλης στην Καθημερινή της 26-6-09.

Όχι για το πώς θα γίνει σωστά και όσο πιο αντικειμενική η ενημέρωση αλλά «πώς θα πάει η κυβέρνηση σε εκλογές» και «τι θα κάνει ο Γιώργος χωρίς δική του εφημερίδα». Κατάσταση που δείχνει ασυνέπεια λόγων και πράξεων για όσους υπηρετούν τη δημοσιογραφία και την ενημέρωση των πολιτών και "δεύτερον δείχνει ότι ζουν στην εποχή του Παπάγου, τότε που ίσχυε το «ή με κάνεις υπουργό ή βγάζω εφημερίδα»".

Στη σημερινή λειτουργία του ελληνικού τύπου κυριαρχεί το δόγμα των πελατών-οπαδών που παρασύρεται από την κομματική του τοποθέτηση. Πληρώνουν (ένα παλιό πεντακοσάρικο) για να "διαβάσουν" μια εικονική, παραταξιακή, πραγματικότητα.

"Στο τέλος τέλος, αυτή καθαυτή η συζήτηση περί παραταξιακού Τύπου στον 21ο αιώνα δεν είναι προσβλητική για τους δημοσιογράφους. Είναι πρωτίστως προσβλητική για τους αναγνώστες, οι οποίοι -παρεμπιπτόντως το αναφέρουμε- είναι οι πελάτες μας", κλείνει το άρθρο του ο Μανδραβέλης.

Ολόκληρο το άρθρο: Από την εποχή του Παπάγου...

Παυσανία ιστορίες

Την αναφέρει ο Θ. Καλλιφατίδης στα σημερινά ΝΕΑ (27-6-09)
(...)

Υπάρχει μια διδακτική ιστορία στα "Λακωνικά" του Παυσανία. Ένας Σπαρτιάτης έρχεται στην Αθήνα. Έχει έναν γνωστό στην Αγορά, ο οποίος κάνει ότι δεν τον βλέπει επί δύο μέρες. Μετά που έχει ετοιμάσει το σπίτι του, τον καλεί να μείνει εκεί. Ο Σπαρτιάτης κοιτάζει το τακτοποιημένο δωμάτιο και λέει: "Για χάρη σου κοιμήθηκα δυο μέρες έξω". Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να περιμένουμε μέχρι να είναι όλες οι συνθήκες κατάλληλες για να βοηθήσουμε κάποιον. Άρα όχι απαγορεύσεις, αλλά βοήθεια. Να μην κλείνουμε τους αρρώστους έξω από τα σπίτια τα βράδια, όπως στον Μεσαίωνα».

Υπανάπτυξη

Είδηση 1 (27-6-09)
Εξορκισμό χρησιμοποίησε εκκλησία στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ για να σωθεί ένας 16-χρονος από την ομοφυλοφιλία.

Είδηση 2 (27-6-09)

Αχμενταμπάντ της Δυτικής Ινδίας μικροί μαθητές στην ταράτσα του σχολείου τους προσεύχονται για να βρέξει.

Αναζητώντας την ουτοπία

Φίλος μου μετέφερε την είδηση: Στο χωρίο του γίνονται εγκαίνια κάποιου έργου. Μετά τα καλωσορίσματα παίρνει το λόγο ο πρόεδρος του σωματείου και ποιος είδε το Θεό και δεν τον εφοβήθηκε. Λάβρος ο πρόεδρος κατά του κράτους. Και πριν περάσουν πέντε λεπτά αλλάζουμε το δίσκο. Τι ευχαριστίες προς τους κρατικούς παράγοντες, τι χαρές, τι φιλοφρονήσεις. Δεν άφησε κανέναν χωρίς ευχαριστίες. Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον ύστατο κλητήρα. Τόσα λεφτά ο ένας, τόσα ο άλλος κλπ κλπ
Τι συμβαίνει ρε παιδιά σ' αυτή τη χώρα, έχουμε λαλήσει άπαντες;

Ρε συ Μήτσο...

Σκηνή στην εσοχή εισόδου κλειστού μαγαζιού στη Σταδίου τη νύχτα. Δυο άστεγοι κοιμούνται στις απέναντι άκρες του διαδρόμου πάνω σε χαρτόκουτες. Κάποιος άλλος άστεγος μπαίνει στο χώρο ταλαιπωρημένος σαν μισομεθυσμένος και πάει πρώτα πάνω στον εξ' αριστερών που κοιμάται με μέτωπο προς τον τοίχο:

-Ρε συνάδελφε, μήπως είδες το Χριστοφοράκο μου;
-Άσε ρε μάστορα να κοιμηθούμε νυχτιάτικα...
-Συγγνώμη για το ακατάλληλο της ώρας αλλά είναι σοβαρό συνάδελφε. Μια βοήθεια ζητάω. Δεν είμαι κλέφτης, δεν είμαι πρεζάκιας και δεν σας απειλώ. Συνάδελφος είμαι. Κοιμάμαι στη Ρηγίλλης και έφτασα μέχρι την Ιπποκράτους και τη Χαριλάου Τρικούπη ψάχνοντας. Για μένα ήτανε πολλά. Έχω χάσει τον ύπνο μου από τότε που έφυγε.
-Για ποιο Χριστοφοράκο ρε μας ξυπνάς τέτοια ώρα;
-Συμπάθησέ με συνάδελφε. Για το σκύλο μου το Χριστόφορο μιλάω. Ήτανε γερμανικός σκύλος.
-Ποιο σκύλο σου ρε;
-Το Χριστοφοράκο μου το μικρό, που μου 'φερνε ότι του ζητούσα...
-Άσε ρε μάστορα να κοιμηθούμε ...
-Ρε συ για μένα ο Χριστοφοράκος ήτανε πολλά... Ήτανε θα έλεγα το παν, αν δεν θα έδειχνα υπερβολικός. Μ' αυτόνε κοιμόμουνα, μ' αυτόνε ξυπνούσα.
-Πιστός;
-Και υπάκουος. Τους βοηθούσε όλους εκεί στην περιοχή και τον αγαπούσανε.
-Γερμανικός είπες;
-Γερμανικός.
-Δε ξέρω, αλλά αν είναι σαν τα χέλια τα σκυλιά, μπορεί να έχει πάει στη Γερμανία.
-Τα χέλια πάνε στη Γερμανία;
-Όχι ρε.
-Τι είναι τα χέλια τότε, υπονοούμενο;
-Όχι ρε. Τα χέλια άμα θέλουνε να γεννήσουν την κάνουν στη θάλασσα των Σαργασών δια τα περαιτέρω... Για να το γλεντήσουνε! Δεν ξέρω, τόπιασες;
-Εσύ δηλαδή δεν ξέρεις τίποτα;
-Εγώ όχι. Για ρώτα ρε και το Μήτσο.

[Ο ξάπλα αλλάζει πλευρό και κοιμάται και ο όρθιος πηγαίνει στον άλλον]
-Συνάδελφε..., συνάδελφε...
-Χμμμμμ...
-Συνάδελφε εγώ είμαι, ο συνάδελφος.

[Μέσα από τον ύπνο του, χωρίς να γυρίσει]
-Μην ακούς τα παπαγαλάκια! Μην ακούς τα παπαγαλάκια!
-Συνάδελφε, ο Νώντας από τη Ρηγίλλης είμαι, πια παπαγαλάκια;
-Χμμμ...
-Ο Νώντας...
-Μην ακους τα παπαγαλάκια...
[τον χτυπάει στην πλάτη για να ξυπνήσει λέγοντας]
-Το Χριστοφοράκο μου ψάχνω συνάδελφε...

[Ο Μήτσος σηκώνεται καθιστός στη χαρτόκουτα που κοιμόταν και λέει]

-Κωλόπουλα...
-Μήπως συνάδελφε σου πήρε το μάτι ...
-Μου γίνατε εφιάλτης...
-Το Χριστοφοράκο μου;
-Ρε συ Βαγγέλη... [απευθύνεται στον άλλον απέναντι που κοιμάται]
-Έλα ρε Μήτσο [χωρίς να γυρίσει]
-Το Χριστοφοράκο μου ρε παιδιά ψάχνω...
Μήτσος: Τι είναι οι παπαγάλοι;
Βαγγέλης: Πουλιά.
Μήτσος: Πολλοί παπαγάλοι.
Βαγγέλης: Πολλά πουλιά.
Νώντας: Μια βοήθεια, ρε παιδιά.
Μήτσος: Τον άφησες και στην έκανε και τώρα τον ψάχνεις.
Νώντας: Έκανε πολλά για μένανε αυτό το σκυλί...
Μήτσος: Ας πρόσεχες φίλε μου. Έχεις κάνα τσιγάρο να το αφιερώσουμε στο Χριστοφοράκο σου;
Νώντας: Θα πρέπει συνάδελφε να κοιτάμε την υγεία μας και να προσέχουμε. Η υγεία πάνω απ' όλα. Δεν καπνίζω και δεν πίνω για να ζήσω πολλά χρόνια.
Μήτσος: Θα περνάς καλά εε; Άστεγος είπες;
Νώντας: Κι εγώ, όπως κι εσείς.
Μήτσος: Πολλά χρόνια είπες... Καλό αυτό!... Χα,χα!
Νώντας: Ξέρεις πόσα χρόνια χάνεις με το τσιγάρο;
Μήτσος: Πόσα;
Νώντας: Πολλά!
Μήτσος: Ρε Βάγγο, τι είναι ρε τα παπαγαλάκια;
Βαγγέλης: Σου είπα ρε, πουλιά!
Μήτσος: Στο όνειρο, ρε...
Νώντας: Γούρι. Μήπως είδες και τον ...
Βαγγέλης: Τι γούρι ρε, μούφα είναι.
Νώντας: Είναι αυτά που μιλάνε;
Μήτσος: Τα ξεφτιλισμένα πουλιά: φόροι, σπόροι, παπόρι, δικηγόροι, αεροπόροι... με τρελάνανε. Φόροι!
Βαγγέλης: Το ξαναείπες αυτό!
Μήτσος: Σωστά.
Βαγγέλης: Τώρα που είπες φόροι ρε το θυμήθηκα. Να φύγουμε ρε αποδώ να μη μας βρίσκουνε. Αύριο να πάμε στη στοά στη Σοφοκλέους.
Μήτσος: Που ρε στο ναό;
Βαγγέλης: Ποιο ναό ρε;
Μήτσος: Στο Χρηματιστήριο.
Βαγγέλης: Έχω κακό προαίσθημα με τους φόρους. Να αλλάξουμε στέκι να μη μας βρίσκουνε, ρε.
Μήτσος: Σωστός! Έχει και καλό κλίμα εκεί. Ο αέρας μυρίζει χρήμα ... Αποκτά και νόημα η ζωή σου. Θα πέσει; Θα κινηθεί ανοδικά;
Βαγγέλης: Ποιος ρε; Αυτός είναι πλέον μόνο για κατούρημα...
Μήτσος: Ο δείκτης συναλλαγών ρε, του ναού!
Βαγγέλης: Και δε μου λες ρε συ, οι παπαγάλοι πολύχρωμοι ήτανε ή είχανε μόνο ένα χρώμα;
Μήτσος: Το ίδιο χρώμα ήτανε οι πούστηδες.
Νώντας: Τι χρώμα;
Βαγγέλης: Γιατί έχει σημασία το χρώμα.
Μήτσος: Βαστάτε ρε παιδιά... Έλα μυαλό στον τόπο σου. Η αλήθεια είναι ότι το ήπια το Κουρτάκη όλο... Έλα βρε πούστη...
Βαγγέλης: Τι έπαθες ρε; Reset έκανε ρε; Τόκαψε το τσιπάκι;
Μήτσος: Ρε παιδιά με έπιασε αυτό που με πιάνει στην κάλπη. Τα ξέχασα όλα.
Βαγγέλης: Συγκεντρώσου ρε.
Μήτσος: Μπλε ήτανε, πράσινοι ήτανε, κόκκινοι;... Έλα βρε πούστη [χτυπάει το κεφάλι του]
Νώντας: Μάλλον δε θα ξέρετε...
Μήτσος: Όχι ρε φίλε τόπαμε!

[Φεύγοντας ακούγεται]
Νώντας: Μέχρι τη Γερμανία θα φτάσω αν χρειαστεί, τέτοιο σκυλί. Στο face book θα το βάλω...

[Ο Μήτσος κρατάει στα χέρια του μισό μπουκάλι κρασί και καθιστός το σηκώνει και πίνει]

Μήτσος: Εμένανε ρε τα παπαγαλάκια... Σε ποιον; Εμένανε;... Φόροι, εωσφόροι, σκατάδες... Να μη δω ρε μια μέρα το τελευταίο θεώρημα του Φερμά...
Βαγγέλης: Ηρέμησε ρε, εφιάλτης θα ήτανε.
Μήτσος: Την εικασία του Γκόλντμπαχ... Όλο άχρηστα πράματα βλέπω σ' αυτό το περιβάλλον που ζούμε.
Βαγγέλης: Θα σ' ακούσει ο Φρόιντ και θα σου κάνει πρόταση συνεργασίας μ' αυτά που βλέπεις ρε, ηρέμησε.
Μήτσος: Έχω σταμπάρει ρε Βάγγο κάτι ωραία πλαστικά με φουσκίτσες απ' αυτά που βάζουνε για να φέρονται τρυφερά στα μηχανήματα, στον ΟΤΕ στην Αθηνάς.
Βαγγέλης: Που είπες, στον ΟΤΕ;
Μήτσος: Ναι ρε, πάμε αύριο να πάρουμε να κοιμόμαστε κι εμείς σαν άνθρωποι... Από τότε που κοιμάμαι σ' αυτό το κουτί από ψυγείο όλο εφιάλτες βλέπω...
Βαγγέλης: Άστα ρε και κοιμίσου. Αφού είσαι μαλάκας και ακούς τα παπαγαλάκια... κοιμίσου ρε να κοιμηθούμε κι εμείς!
Μήτσος: Πώς να κοιμηθώ ρε, στο κεφάλι μου γυρίζουνε ακόμα τα πούστικα πουλιά! Πώς να κοιμηθώ;...

Τα τέσσερα στάδια του πένθους

Ο νομάρχης Λασιθίου, γράφει σήμερα η ΑΝΑΤΟΛΗ (25-6-09), επικοινώνησε με τον υπουργό (από τα Χανιά) κ. Μαρκογιαννάκη και σε ερώτησή του αν θα κλείσουν όλες οι σχολές αστυφυλάκων της Κρήτης, έλαβε την απάντηση: Όχι, μόνο της Σητείας (του νομού Λασιθίου δηλαδή). Γιατί του Ρεθύμνου δεν θα κλείσει, ρώτησε ο νομάρχης για να λάβει την αποστομωτική απάντηση: Για ιστορικούς λόγους! Βέβαια το θέμα (κατά το πρωτοσέλιδο της ίδιας εφημερίδας) έληξε, γράφει, λόγω της άμεσης αντίδρασης κλπ.

"Και 'μείς εδώ, στου διαόλου τη μάνα που είπε και ο Σημίτης, με προβληματική λειτουργία, σ' έναν τόπο που αρνείται την αξιοκρατία, που δεν φτάνει το σήμα μας σ' όλο το νομό αλλά τα τηλεοπτικά παίζουν όπου θέλουν, με ραδιόφωνα του Ηρακλείου να παίζουν ή να παρεμβάλουν ανενόχλητα και κάθε μέρα μα κάθε μέρα να πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας σε έναν χώρο τριτοκοσμικό, με τη κρατική διαφήμιση να σταματά στο Ηράκλειο, τι προσφέρουμε στον κάτοικο της ανατολικής Κρήτης; Μόνο τη φαγωμάρα μας η οποία εμφανίζεται ως εικόνα - συμπέρασμα του προϊόντος που βγάζουμε προς τα έξω", γράφει ο Γ. Τουτουδάκης στην ιστοσελίδα του 104,4 (Δες: Ελεύθερος Τύπος, City 99.5 και η παθογένεια της Ελληνικής ενημέρωσης )

Τι ψάχνει ο Τουτουδάκης; Ψύλλους στ' άχερα. Γιατί; Διότι όσο οι αντιδράσεις περιορίζονται στην έκφραση λύπης, στενοχώριας και άλλων συναισθημάτων το πρόβλημα θα περνά τα γνωστά τέσσερα στάδια του πένθους και θα επαναλαμβάνεται με την πρώτη ευκαιρία: Δεν φτάνει το μήνυμα που εκπέμπεται από το νομό Λασιθίου εκεί που πρέπει, γιατί αυτοί που θα έπρεπε να το στείλουν θέλουν να τα έχουν καλά με όλους. Όταν τα έχεις καλά με όλους δεν υπολογίζεσαι, όμως! Αυτά.

Άλλη μια θλιβερή πρωτιά

ΑΥΓΗ 25-6-09. Τίτλος άρθρου: "Η Ελλάδα 1η στην Ευρώπη και 3η στον κόσμο σε εκτρώσεις".

Πηγή στοιχείων: Metron Analysis, Eurostat

"Tο 22% των Ελληνίδων δηλώνει ότι έχει κάνει τουλάχιστον μία έκτρωση. 10% των γυναικών που υφίστανται τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι εφηβικής ηλικίας.
* 250.000 εκτρώσεις γίνονται στη χώρα μας ετησίως, αριθμός υπερδιπλάσιος των γεννήσεων. Οι ειδικοί υποπτεύονται ωστόσο ότι τα περιστατικά ξεπερνούν τα 500.000. 190.000 εκτρώσεις γίνονται ετησίως στη Μ. Βρετανία, που έχει 5πλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα.
* 40.000 εκτρώσεις τον χρόνο στην Ελλάδα αποφασίζονται από κορίτσια κάτω των 18 ετών, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας.
* 1 στα 4 κορίτσια ηλικίας 14 έως 17 ετών έχει κάνει έκτρωση, σύμφωνα με έρευνα του Αρεταίειου Νοσοκομείου.
* 1 στις 2 έφηβες που κάνουν έκτρωση δεν έχει ενημερώσει ούτε τη μητέρα της.
Τα ποσοστά της ανευθυνότητας
* 4 στα 10 ζευγάρια αναπαραγωγικής ηλικίας φαίνεται ότι δεν λαμβάνουν κανένα προφυλακτικό μέτρο προστασίας από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.
* 9 στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, με ενεργή σεξουαλική ζωή, δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν να κάνουν παιδιά στα επόμενα 2 - 3 χρόνια, δεν κάνουν, όμως, τίποτε για να προστατευθούν από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.
* Ενώ στις χώρες της Ευρώπης το αντισυλληπτικό χάπι χρησιμοποιείται από το 22% των γυναικών κατά μέσο όρο, η χρήση του στην Ελλάδα φθάνει μόλις το... 3,2%!
Οι επιβαρύνσεις, σωματικές και ψυχικές
* 1 στις 1.000 γυναίκες παρουσιάζει αιμορραγία κατά την επέμβαση ή τις πρώτες 24 ώρες μετά από αυτήν.
* 44% των γυναικών που έχουν κάνει έκτρωση εμφανίζει νευρικές διαταραχές και 25% επισκέπτεται ψυχίατρο.
* 6 μήνες διαρκεί η μετατραυματική περίοδος. Σε ποσοστό 1% η έκτρωση θεωρείται πολύ τραυματική εμπειρία, που επηρεάζει τη γυναίκα για μεγάλο χρονικό διάστημα."

"Κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά για την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος είναι τα μηνύματα που φθάνουν από όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στις εκτρώσεις, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι προαιρετική στα σχολεία και οι αντιδράσεις των εκκλησιαστικών κύκλών είναι κυρίαρχες"

Το σχόλιο του Λιονάκης Νίκου

Νομιμοποιήσεις

Ελευθερία του λόγου ασφαλώς και σημαίνει ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει ό,τι θέλει. Τίποτα, όμως, δεν επιβάλλει στον οποιονδήποτε να δώσει βήμα και να νομιμοποιήσει ως συνομιλητή το κάθε υποκείμενο. Για να μην μπερδευόμαστε, λοιπόν: όταν δίνεις στον τυχοδιώκτη βήμα και συνομιλείς μαζί του τον ανακηρύσσεις ισότιμό σου, τον νομιμοποιείς δια να ομιλεί.

Γυναίκες

Στην Ελευθεροτυπία (24-6-09) ο Α. Ρουμελιώτης δημοσίευσε το παρακάτω άρθρο, με τίτλο:
"Ω, οι γυναίκες" και υπότιτλο: "Μέσ' στους αιώνες μιλούν οι ίδιες για τον εαυτό τους. Οι άνδρες; Για τα ελάχιστα που μπόρεσαν να καταλάβουν για 'κείνες... Μητέρα, κόρη, σύζυγος, ερωμένη· ω, οι γυναίκες!"

"«Η ομορφιά μιας γυναίκας είναι η πιο καλή συστατική επιστολή» Αριστοτέλης. Η γυναίκα είναι θηλυκό κατασκεύασμα και για όπλο της έχει τα δάκρυα» Ευριπίδης. «Η γυναίκα έπρεπε να ονομαστεί αστάθεια και όχι γυναίκα» Σέξπιρ.
«Οταν μια γυναίκα είναι τίμια, την εκτιμούν και δεν την πλησιάζουν. Οταν δεν είναι τίμια, την πλησιάζουν και δεν την εκτιμούν» Καντ.
«Τα πλούτη κάνουν τη γυναίκα αλαζονική, η ομορφιά ύποπτη κι η ασχήμια μισητή» Βολταίρος.
«Η γυναίκα πρέπει να είναι σαν μια καλή ταινία τρόμου: όσο περισσότερο χώρο αφήνει για τη φαντασία μας τόσο καλύτερα» Α. Χίτσκοκ. «Κάποτε οι κοπέλες κοκκίνιζαν όταν τις ντρόπιαζες, τώρα ντρέπονται όταν κοκκινίζουν» Σεβαλιέ. «Οι γυναίκες είναι πιο έξυπνες από τους άντρες επειδή ξέρουν λιγότερα και καταλαβαίνουν περισσότερα» Τζ. Στίβενς.
«Οι γυναίκες συνήθως βλέπουν χωρίς να κοιτάζουν, ενώ οι άνδρες κοιτάζουν χωρίς να βλέπουν. Οι γυναίκες παίζουν με την ομορφιά τους, όπως παίζουν τα παιδιά με το μαχαίρι τους: στα τελευταία πληγώνονται» Β. Ουγκώ «Εάν συνάντησες μια κακή γυναίκα, ν' απομακρυνθείς απ' αυτήν για να μην καταστρέψεις την ζωή σου, αν συνάντησες καλή γυναίκα, ν' απομακρυνθείς για να μην καταστρέψεις τη ζωή της» Ν. Βέκσιν.
«Η γυναίκα θέλει πολλά από έναν άνδρα. Ο άνδρας θέλει μόνο ένα! Από πολλές γυναίκες» Κ. Μελιχάν. «Αν η γυναίκα δεν έχει δίκιο, να της ζητήσεις συγγνώμη» Γαλλική ρήση.
«Το να βρει μια γυναίκα σύζυγο είναι τέχνη. Το να τον κρατήσει είναι εργασία» Σ.ντε Μπολιβάρ. «Η γυναίκα κρύβει από τον άνδρα το παρελθόν της, ο άνδρας από τη γυναίκα το μέλλον της» Αγνώστου. «Εάν μια γυναίκα αρκείται στα λεφτά, τότε σίγουρα δεν έχει επαρκή φαντασία» Α. Μπράιτερ.
«Κανέναν δεν μπορείς να κρατήσεις δίπλα σου την ημέρα, μ' εκείνο που έγινε τη νύχτα» Σάλι Στένφορντ. «Εάν ο σύζυγος βλέπει δύο ποδοσφαιρικούς αγώνες στη σειρά, τότε πρέπει να αναγνωριστεί νομικά νεκρός» Ερμα Μπόμπεκ. «Ανεξάρτητη γυναίκα είναι εκείνη η οποία δεν βρήκε κανέναν άνδρα που θα ήθελε να είναι εξαρτημένος απ' αυτήν» Σ. Γκιτρί. «Η γυναίκα είναι εκείνο το καρφάκι στο οποίο ο αστείος κρεμάει τις πλάκες του, ο κήρυκας της διδαχές του, ο γκρινιάρης τις γρουσουζιές του, ο αμαρτωλός τις δικαιολογίες του» Χ. Ρόουλεν.
«Τα γυναικεία δάκρυα είναι η συνέχεια της συζήτησης με άλλα μέσα» Μ. Μαστρογιάνι. «Το καλύτερο στολίδι μιας κοπέλας είναι η σεμνότητα και το διαφανές φόρεμα» Ε. Σβαρτς. «Εκανα μεγάλο λάθος όταν τοποθέτησα τη γυναίκα μου πάνω στο βάθρο. Τώρα απ' εκεί δεν μπορεί να φτάσει στο πάτωμα για να το καθαρίσει» Αγνώστου. «Οι γυναίκες χαλάνε οποιαδήποτε σχέση, όταν προσπαθούν να την παρατείνουν για πάντα» Ο. Ουάιλντ.
«Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας μου με τις γυναίκες; Με την υπηρέτρια συμπεριφέρομαι σαν με την κυρία, αλλά με την κυρία, σαν με την υπηρέτρια» Τζ. Μπράμελ. «Για να μη βαρεθείς το περιεχόμενο πρέπει συχνότερα ν' αλλάζεις τη συσκευασία. Γι' αυτό οι γυναίκες με προθυμία υποτάσσονται στη μόδα» Ν. Κόβαρντ.
«Οι γυναίκες αγαπάνε τους σιωπηλούς άνδρες, γιατί νομίζουν πως εκείνοι τις ακούνε»... Σ. Γκιτρί."

Σχετικά: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=56007

Από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια

Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα του Αγίου Νικολάου με τα μάτια των μαθητών του Γυμνασίου; Στη σημερινή ΑΝΑΤΟΛΗ (23-6-09) δημοσιεύονται τέσσερα αρθρίδια μαθητών του 1ου Γυμνασίου. Τι επισημαίνουν τα παιδιά;
1) Το κουτσομπολιό
2) Τη συμπεριφορά των κατοίκων ως προς την καθαριότητα και τα σκουπίδια στους δημόσιους χώρους.
3) Τη συμπεριφορά (γαϊδουριά) των διαφόρων να παρατάνε τα αυτοκίνητά τους στη μέση του δρόμου κλείνοντας τους δρόμους «για ένα λεπτό» δήθεν. Επίσης η εξασφάλιση της στάθμευσης στα διάφορα σημεία με την τοποθέτηση καρεκλών, κουτιών κ.α. για να κρατάνε τη θέση του παρκινγκ.
4) Το κάπνισμα σε χώρους που υπάρχουν και μη καπνίζοντες και η αδιαφορία τους γι’ αυτούς.
Είπατε τίποτα κύριοι μεγάλοι; Και εσείς παιδιά σε τι ελπίζετε;

Ο γκλαμουράτος πρόεδρος

Ο Αυλωνίτης το δίδαξε στο σινεμά απαράμιλλα: «Εγώ έχω λεφτά!». Πώς το θυμήθηκα; Φίλος σχολίασε τη στάση διαφόρων προέδρων και μαζί και των διοικητικών συμβουλίων τους, που δεν τους συγκρατούν, στη γκλαμουριά, στο κιτς και τη χλιδή και οι οποίοι εμπλέκουν διαφορές κοινωνικές ομάδες και τα μέλη των συλλόγων που εκπροσωπούν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Είναι αλήθεια βέβαια ότι «ο βλάχος άρχων κι αν γενεί πάλι βλαχιά θα μυρίζει», αλλά άλλο να παίζεις για πάρτι σου κι άλλο να είσαι πρόεδρος του σωματείου «Πνεύμα και ηθική», «των ορφανών της πόλης», «της ενορίας», του «συλλόγου γονέων και κηδεμόνων απόρων κορασίδων» κλπ Άλλο το ποδοσφαιρικό σωματείο και άλλο ο σύλλογος φίλων κλασικής μουσικής.
Και το χειρότερο να προσέρχονται στην κιτς εκδήλωσή σου όλες οι ψηφομαζώχτρες και οι τα φαιά φέροντες. Όλοι αυτοί οι πονηρούληδες που όταν παίζεται Σοφοκλής και Ευριπίδης ή μιλάει κανένας σοβαρός άνθρωπος έχουν συσκέψεις. Τι θα δούμε ακόμα… Και πολλοί από μας διαμαρτυρόμαστε γιατί τα παιδιά μας παίρνουν το δρόμο που τους δείχνουμε.

Θουκυδίδου ξυγγραφή

Η αρχιτεκτονική κληρονομιά είναι ζωντανή και ανεκτίμητη μαρτυρία της ιστορικής μας μνήμης και περιλαμβάνει «μεμονωμένα μνημεία» , αρχιτεκτονικά σύνολα αστικών ή αγροτικών οικισμών , «τόπους» , έργα του ανθρώπου και της φύσης , σημαντικά λόγω αρχιτεκτονικού , καλλιτεχνικού , επιστημονικού , κοινωνικού , τεχνικού ενδιαφέροντος.
Η Αθήνα είναι ίσως η πιο σημαντική πόλη για να διαβάσει κανείς την ιστορία της μέσα από τα μνημεία και τα κτήριά της. Όμως και πολλές άλλες πόλεις μπορούν να μας διδάξουν την ιστορία τους μέσα από τα μνημεία τους.
Υπάρχουν τρία είδη ιστορικών μνημείων: Το μεμονωμένο (εξωτερικό) μνημείο είναι ιδιοκτησία, κτήριο ή αντικείμενο που έχει κριθεί διατηρητέο -αποκαλείται επίσης εξωτερικό μνημείο, γιατί ο χαρακτηρισμός του αναφέρεται μόνο σε εξωτερικά χαρακτηριστικά. Το εσωτερικό μνημείο είναι εσωτερικός χώρος που παρουσιάζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και είναι προσβάσιμο στο κοινό. Το φυσικό μνημείο είναι χαρακτηριστικό φυσικό τοπίο ή σύνολο χαρακτηριστικών σε ιδιοκτησία που ανήκει στον πόλη.
Η πόλη διδάσκει μέσα από την αισθητική και τη λειτουργικότητα των μνημείων της αλλά και με τις όλες της καθημερινές λειτουργίες, ως ζωντανός οργανισμός.
Μεγάλα σουξέ τελευταία ο Θουκυδίδης. Ποιος μαθητής δεν διδάχθηκε από τον φιλόλογό του «Φιλοκαλούμεν τε γαρ μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας» (Αγαπούμε-είμαστε φίλοι-του ωραίου, αλλά με απλότητα, και αγαπούμε την πνευματική ενασχόληση αλλά χωρίς μαλθακότητα -χωρίς να χάνουμε τον ανδρισμό μας) και δεν έδειξε όλο το ταλέντο του στην παπαγαλία; Πόσοι δεν γνωρίζουν τον Θουκυδίδη, δυστυχώς, μόνο από αυτό το απόσπασμα;
Με τις πρόσφατες Ευρωεκλογές, πάλι, και μετά την πρωτοφανή αποχή των ψηφοφόρων ο Πάγκαλος μας απείλησε με ένα άλλο απόσπασμα του πατέρα της επιστημονικής Ιστορίας: «Μόνοι γαρ τον τε μηδέν των δε μετέχοντα ουκ απράγμονα, αλλ' αχρείον νομίζουμε» (Θεωρούμε αχρείο κι όχι απράγμονα όποιον δεν μετέχει στα κοινά), ότι δεν θέλει για ψηφοφόρους του όσους δεν ψήφισαν στις εκλογές αυτές.
Ο Επιτάφιος του Περικλή, όπως τον διέσωσε ο Θουκυδίδης, το κορυφαίο πολιτικό κείμενο όλων των εποχών, αποτελεί αστείρευτη πηγή και αναφορά για κάθε οπαδό της δημοκρατίας, για κάθε πολίτη.
Τώρα, με τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης θυμηθήκαμε ένα άλλο απόσπασμα από τον Επιτάφιο: «ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν τα παραπάνω τονίζω, ότι η όλη πόλη είναι σχολείο της Ελλάδας και ότι, κατά τη γνώμη μου, ο καθένας από εμάς έχει την ικανότητα να προσαρμοστεί προς τις πλέον διαφορετικές μορφές δράσεως με την μεγαλύτερη ευστροφία και χάρη».
Η κάθε πόλη σήμερα είναι ένα σχολείο για τους κατοίκους της και κατά κύριο λόγο αυτοί που έχουν την ευθύνη της λειτουργίας της είναι οι δάσκαλοι τους. Με μόνη τη διαφορά ότι τους δασκάλους αυτούς τους διαλέγουν οι ίδιοι οι πολίτες.
Που γράφεται η ιστορία της πόλης; Πώς μπορεί κανείς να διαβάσει την ιστορία της; Προφανώς στα μνημεία της. Στους δημόσιους χώρους και τα δημόσια κτίρια. Και ενώ για την Αθήνα ένα είναι το κορυφαίο μνημείο, παρά το ότι υπάρχουν εκατοντάδες άλλα σημαντικά, ο Παρθενώνας, για τις άλλες πόλεις η ιστορία τους είναι γραμμένη σε κάστρα, κρήνες, λιμάνια, κενοτάφια, ανδριάντες, εκκλησίες, γλυπτά, γέφυρες κλπ
Δυστυχώς για τους σημερινούς υπευθύνους η ιστορία γράφεται καθημερινά και στη λειτουργία της. Και η λειτουργία των περισσοτέρων πόλεων σήμερα έχει τα χαρακτηριστικά του μέσου ελληνικού σχολείου: είναι κακό σχολείο. Και ξανά δυστυχώς, "τo της όλης πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσι", όπως λέει και ο Ισοκράτης.

Μαθηματικά και έρωτας

Έρωτας και μαθηματικά, είναι ο τίτλος άρθρου του Μιχάλη Μητσού που δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 20-6-09.
Το άρθρο ολόκληρο:
"Πριν από 300 χρόνια, ο Ισαάκ Νεύτων χρησιμοποίησε τις διαφορικές εξισώσεις για να αποδείξει ότι στο Διάστημα και τη Γη ισχύουν οι ίδιοι νόμοι της κίνησης. Στη συνέχεια, άλλοι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι με τον ίδιο τρόπο μπορούν να διατυπωθούν οι νόμοι που αφορούν τη ροή του νερού και του αέρα, καθώς κι εκείνοι που αφορούν τον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό. Ο διαφορικός λογισμός μπορεί να εφαρμοστεί ακόμη και στο επίπεδο του ατόμου, όπου βασιλεύει η κβαντική μηχανική. Είναι δυνατόν, όμως, ανάλογες εξισώσεις να διέπουν και τον έρωτα; Καθηγητής εφαρμοσμένων μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, ο Στίβεν Στρόγκατς έθεσε στον εαυτό του αυτό το ερώτημα την πρώτη φορά που ερωτεύτηκε. Ήταν καλοκαίρι, είχε τελειώσει τον δεύτερο χρόνο στο πανεπιστήμιο και η συμπεριφορά της κοπέλας τον είχε τρελάνει. Όσο πιο πολύ της έδειχνε την αγάπη του τόσο εκείνη απομακρυνόταν. Και μόλις έπαιρνε τις αποστάσεις του, εκείνη του εξομολογιόταν πόσο ελκυστικό τον έβρισκε. Η αγάπη της τον άναβε, η αδιαφορία της τον ξενέρωνε. Προσπαθώντας να καταλάβει τι συνέβαινε, άρχισε να διατυπώνει μερικές διαφορικές εξισώσεις. Και τότε συνειδητοποίησε ότι τόσο ο ίδιος όσο και η αγαπημένη του συμπεριφέρονταν με βάση συγκεκριμένα μαθηματικά πρότυπα. Για λίγο καιρό χαλάρωσε. Προς το τέλος του καλοκαιριού, όμως, οι εξισώσεις του άρχισαν να διαψεύδονται. Φρίκαρε. Αλλά η εξήγηση ήταν απλή. Υπήρχε ένας παράγων που δεν είχε λάβει υπόψη: ο παλιός φίλος της κοπέλας την ήθελε πίσω. Στα μαθηματικά, γράφει ο Στρόγκατς στη Χέραλντ Τρίμπιουν, αυτό λέγεται το «πρόβλημα των τριών σωμάτων». Το είχε πάθει κι ο Νεύτων. Μόλις έλυσε τις διαφορικές εξισώσεις για το πρόβλημα των δύο σωμάτων, εξηγώντας έτσι γιατί οι πλανήτες κινούνται σε ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Ήλιο, έστρεψε την προσοχή του στο τριπλό πρόβλημα του Ήλιου, της Γης και της Σελήνης. Αλλά δεν μπόρεσε να το λύσει, ούτε αυτός ούτε κανένας άλλος. Όπως είπε στον φίλο του Έντμουντ Χάλεϊ, το πρόβλημα αυτό του προκαλούσε πονοκέφαλο και δεν τον άφηνε να κοιμηθεί. Αρκετά χρόνια αργότερα θα αποκαλυπτόταν ότι το πρόβλημα των τριών σωμάτων περιέχει τους σπόρους του χάους, κάτι που ο Νεύτων δεν μπορούσε να γνωρίζει. Ο Αμερικανός καθηγητής, αντίθετα, είναι πιο υποψιασμένος. Χρησιμοποιώντας πάντα τον διαφορικό λογισμό, έχει καταλήξει με τους φοιτητές του σε διάφορους τύπους εραστών και ερωμένων: ο Ναρκισσιστής Σπασίκλας, Καλύτερα να Υποβόσκει παρά να μην Υπάρχει, ο Κακεντρεχής Μισάνθρωπος, ο Πληροφοριοδότης που Φλερτάρει. Όλα αυτά, όμως, ισχύουν μόνο στις περιπτώσεις δύο σωμάτων. Όταν υπεισέρχεται τρίτο σώμα στην εξίσωση, όλα ανατρέπονται. Και καμιά φορά έρχεται το χάος."

Επίσης στην ιστοσελίδα του Μ.Μητσού μπορείτε να δείτε και το πως σχολιάστηκε το άρθρο:
Έρωτας και μαθηματικά

Ξαναανακαλύπτοντας το ζεστό νερό

Στο σχολείο και γενικά στην οργανωμένη μάθηση προσερχόμαστε για να μην ξαναανακαλύψουμε από την αρχή όλα εκείνα που ανακάλυψε η ανθρωπότητα στους αιώνες. Οι δηλώσεις και οι προτάσεις που κάνουν διάφοροι στις εφημερίδες και στα συμβούλια, πολλές φορές, αποδεικνύουν ότι τα διάφορα προβλήματα υπάρχουν όχι εκεί που εστιάζεται από τις δηλώσεις αλλά στους ανθρώπους που κάνουν τις προτάσεις.

Ο επιστήμονας καλώς ή κακώς αν θέλει να μην απαξιωθεί θα πρέπει να ενημερώνεται και να επιμορφώνεται συνεχώς. (Εδώ μπορεί να πει κανείς πολλά και όχι άδικα να μιλήσει για συνθήκες κ.α.). Όμως άλλο ο συνδικαλισμός και άλλο η επαγγελματική ανάπτυξη. Άλλο η καπατσοσύνη και τα κολλητιλίκια και άλλο η γνώση.

Πόσοι είναι αυτοί που διαβάζουν; Τι διαβάζουν; Γιατί όταν δεν διαβάζεις και δεν ενημερώνεσαι μπορεί να είναι κακό-και είναι μεγάλο όταν είσαι δάσκαλος- όταν όμως βγαίνεις και δείχνεις την ανεπάρκειά σου γίνεσαι ρόμπα, απαξιώνεσαι.
Πως το λες ότι δεν υπάρχει βιβλιογραφία, άρθρα κλπ; Είσαι ενημερωμένος; Διαβάζεις ή μόνο λες, επειδή μιλάς σε ανθρώπους που για τους δικούς τους λόγους δεν σε φέρνουν σε δύσκολη θέση;

Τον τελευταίο καιρό συνεχώς γίνονται δημοσιεύματα για την τοπική ιστορία και το περιοδικό "Αμάλθεια". Η "Αμάλθεια", με 40 χρόνια κυκλοφορίας και 155 τεύχη, περιέχει επιστημονικά άρθρα από την τοπική ιστορία και ψύχραιμο λόγο. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι αυτοί που θα έπρεπε πρώτοι να διαβάζουν το περιοδικό το αγνοούν επιδεικτικά. Εκτός από την περίπτωση ενός Γυμνασίου το περιοδικό αγνοείται επίσης επιδεικτικά από όλες τις σχολικές βιβλιοθήκες της Κρήτης. Που οφείλεται αυτό; Οι σχολικές βιβλιοθήκες από ποιους δημιουργούνται; Από ποιους ενημερώνονται;

Τι θα πρέπει να γίνει; Να μάθουμε τους μαθητές να ανάβουν φωτιά δια της τριβής ή όλοι μαζί να ανακαλύψουμε ξανά το ζεστό νερό;

Ράβδος στη γωνία, άρα βρέχει

Η λογική να δημοσιεύουμε ότι μας έρχεται στην εφημερίδα είναι σκάψιμο στα θεμέλια της αξιοπιστίας, εγκυρότητας και σοβαρότητάς της. Η πολιτική να μη χαλάμε χατήρι σε κανέναν γυρίζει μπούμερανγκ καταπάνω μας.
Ο Αυστριακός Μαθηματικός Κουρτ Γκαίντελ δεν έζησε περίπου 300 χρόνια πριν, αλλά τον 20ο αιώνα. Περίπου στα 1932 δημοσίευσε το άρθρο του σχετικά με το θεώρημα της μη πληρότητας. Η ζωή του ήταν πολύ περιπετειώδης και πέθανε αρνούμενος το φαγητό. "Η 17η νύχτα" ήταν το θεατρικό έργο που έγραψε ο Απόστολος Δοξιάδης, με αφορμή το θάνατο του, και παίχτηκε στην Αθήνα πρόπερσι. Ο Γκαίντελ ανέπτυξε τα σχετικά θεωρήματα ουσιαστικά στον αντίποδα της κυρίαρχης άποψης του Γερμανού Μαθηματικού Χίλμπερτ, ο οποίος ισχυριζόταν-στο περίφημο συνέδριο του Παρισιού, 1900, ότι κάθε πρόβλημα μπορεί να λυθεί και έρχεται η ώρα που θα λυθεί.

Το θεώρημα της μη πληρότητας (Από κάθε σύστημα αξιωμάτων θα προκύπτουν και προτάσεις αναπόδεικτες, των οποίων την δυνατότητα απόδειξη δεν θα μπορούμε εκ των προτέρων να γνωρίζουμε-δηλαδή αν μπορούν ή όχι να αποδειχθούν) αναφέρεται σε κάθε σύνολο λογικών προτάσεων που προκύπτουν ως εποικοδόμημα κάποιου συνόλου αξιωμάτων.

Ο "όχι και τόσο επιφανής" Γκαίντελ αποκαλείται νέος Αριστοτέλης ακριβώς γιατί ξαναθεμελίωσε, όπως αρχικά ο μεγάλος Σταγειρίτης, τη Λογική σε νέες βάσεις.

(Μπορεί κανείς να δει το θέμα σχετικά με την Εικασία του Γκόλντμπαχ στο βιβλίο του Απόστολου Δοξιάδη "Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ").

Η ύπαρξη θεού και το θεώρημα της μη πληρότητας είναι όπως θα έλεγε ο Σταγειρίτης φιλόσοφος: ράβδος στη γωνία, άρα βρέχει.

Πάντα τέτοια

Σήμερα (20-6-2009) πραγματοποιούνται τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Πες μου τι γράφεις να σου πω ποιος είσαι. Πώς αντιμετωπίζει ο τύπος στα πρωτοσέλιδα το γεγονός;

Από τα πρωτοσέλιδα των σημερινών (20-6-2009) εφημερίδων πανελλήνιας κυκλοφορίας:

"ΤΟ ΒΗΜΑ": "Το όνειρο έγινε μουσείο"

"ΤΑ ΝΕΑ": "Τα ναι και τα οχι του Νέου Μουσείου" ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ [Το Νέο Μουσείο Ακρόπολης είναι ο νέος πρωταγωνιστής; Το κτίσμα είναι σημαντικό λόγω του περιεχομένου ή εξαιτίας της αρχιτεκτονικής του μορφής; Είναι αντίθετο στο ύφος της περιοχής Μακρυγιάννη που έχασε το χρώμα της γειτονιάς ή ανοίγει διάλογο με το μνημείο του Παρθενώνα;]

"CITY PRESS": "ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ Ένα οικουμενικό κόσμημα ιστορίας και πολιτισμού"

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: "Ο Πολιτισμός επιστρέφει στο λίκνο του". [Όλα τα φώτα των διεθνών ΜΜΕ θα είναι στραμμένα το Σάββατο στην Αθήνα, όπου αναμένονται με αγωνία τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης, το λίκνο του δυτικού πολιτισμού. Πολιτισμική ανάταση, σε «καμβά» αρχαιοελληνικό.]

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: "Το ΚΚΕ για το Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Πολιορκητικός κριός για την επιβολή των νόμων του κέρδους"

ESPRESSO: -

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ: -

ΕΘΝΟΣ: "Σήμερα η μεγάλη ώρα για το Μουσείο Ακρόπολης"

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: "Απόψε τα λαμπερά εγκαίνια με "δώρο" πάνω από 800 νέα εκθέματα. Οι σταρ του νέου μουσείου".

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: "Στιγμιαίο φως από μια Ελλάδα που ξεχάσαμε..." [Το παγκόσμιο ενδιαφέρον στραμμένο στο νέο Μουσείο Ακρόπολης]

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: "Η καρδιά του κόσμου χρυπά σήμερα στην Αθήνα" [Διεθνείς προσωπικότητες στα εγκαίνια του Μουσείου]

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: "Παγκόσμιο γεγονός το Μουσείο Ακροπόλεως" [Σήμερα τα μεγαλοπρεπή εγκαίνια]

ΑΥΓΗ: -

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: "Παγκόσμια στέγη πολιτισμού το Μουσείο της Ακρόπολης" [Σήμερα τα εγκαίνια] [Ετούτα εδώ τα μάρμαρα θα συνομιλούν πλέον με τα μνημεία στο βράχο της Ακρόπολης και με όλο τον κόσμο]

ΙΣΟΤΙΜΙΑ: -

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ: "Η οικουμένη υποκλίνεται στα αρχαία Μάρμαρα" [Ντοκουμέντο: Η διπλή συνηγορία του Κ.Π.Καβάφη για την επιστροφή των "Ελγινείων"]

Η ΑΞΙΑ: -

Ο ΜΕΤΟΧΟΣ: -

ΕΛΛΑΣ

Ελλάς η χώρα των συναρμοδιοτήτων.

Μουσείο Ακρόπολης, γνώμη

Δημήτρης Κωνστάντιος

Αρχαιολόγος, διευθυντής του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου
( Βήμα 19-06-09 )

.

"Είναι ένα ωραίο μουσείο και εύχομαι από την καρδιά μου να έχει καλή επιτυχία σε όσα προγραμματίζει. Χάρηκα ιδιαίτερα την αίθουσα του Παρθενώνα. Είναι εξαιρετική και σε σχέση με το μνημείο απέναντί της. Εκεί φάνηκε η ιδιοφυΐα του Τσουμί να θέσει αυτό το ωραιότατο γυάλινο κουτί παράλληλα με τον Παρθενώνα, έτσι που η σχέση του μνημείου με τα γλυπτά να είναι άμεση".

.

Δες σχετικά: http://www.theacropolismuseum.gr/

Μουσείο Ακρόπολης, γνώμη

Νίκος Καλτσάς

Αρχαιολόγος, διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου
Βήμα 19-06-09

.
"Είναι ένα πολύ ωραίο και πολύ λαμπερό μουσείο, διαφορετικό από ό,τι έχουμε συνηθίσει ως τώρα. Αισθάνεσαι μια υπερηφάνεια όταν μπαίνεις μέσα. Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι παρά το γεγονός πως είναι πολύ καινούργιο και πολύ μοντέρνο σε κάνει να νιώθεις άνετα και οικεία. Μου άρεσε ιδιαίτερα η αί θουσα του Παρθενώνα, νομίζω ότι είναι το ωραιότερο κομμάτι του Μουσείου. Μου δόθηκε η αίσθηση ότι θα είναι πολύ ωραίο τη νύχτα με την Ακρόπολη φωτισμένη, τα φώτα της πόλης και όλα αυτά μαζί με τα γλυπτά. Ελπίζω να καθιερώσουν τουλάχιστον μία ημέρα της εβδομάδας που θα παραμένει ανοιχτό ως τις 12 τα μεσάνυχτα".

.

Δες σχετικά: http://www.theacropolismuseum.gr/

Μουσείο Ακρόπολης, γνώμη

Νίκος Σταμπολίδης

Καθηγητής Αρχαιολογίας, διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης
Βήμα 19-06-09

.
"Είμαι πολύ συγκινημένος για την ολοκλήρωση αυτού του επιτεύγματος. Υπάρχουν αρχαία έργα μέσα στο Μουσείο, που αναδεικνύονται εξαιρετικά και φαίνονται διαφορετικά ακόμη και σ΄ εμένα, που είμαι 30 και πλέον χρόνια αρχαιολόγος. Μέσα σ΄ αυτό το φως και με την καινούργια εκθεσιακή σύλληψη, η απόδοση του κλασικού πνεύματος γίνεται πραγματικά στην κόψη του ξυραφιού και τα έργα παρουσιάζονται έτσι όπως δεν τα έχει ξαναδεί κανείς. Αλλά πέρα από εμένα, οι νέοι “ένοικοι” του Μουσείου είναι αυτοί που θα πρέπει πρώτοι να πουν τις εντυπώσεις τους... Γιατί η χαρά της μετοίκησης σε ένα νέο σπίτι δεν σημαίνει ότι απαλείφει τα προβλήματα. Και όταν μιλώ για προβλήματα, εννοώ ότι η Ενωμένη Ευρώπη πρέπει να αποδείξει στην πράξη ότι είναι ενωμένη. Τα κράτη θα πρέπει να στηριχθούν όχι μόνο στο οικονομικό τους μέγεθος και τις συναλλαγές αλλά κυρίως σε αυτά που αποτελούν τη συλλογική τους συνείδηση: την κοινή παιδεία και τον κοινό πολιτισμό. Μόνον τότε θα γίνει κατανοητό το γεγονός ότι και τα “περιουσιακά” στοιχεία του Παρθενώνα, που είναι το σύμβολο του δυτικού πολιτισμού, θα πρέπει να είναι ενωμένα".

.

Δες σχετικά: http://www.theacropolismuseum.gr/

Μουσείο Ακρόπολης, γνώμη

Πέτρος Θέμελης

Καθηγητής Αρχαιολογίας
Βήμα 19-06-09

.
"Είδα μια θάλασσα των γλυπτών στο Μουσείο. Η αίθουσα του Παρθενώνα είναι καταπληκτική και η πρόταση της τοποθέτησης των αντιγράφων εξαιρετική. Εχει γίνει μια τρομερή προσπάθεια γι΄ αυτό το μουσείο και τελικά αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τα γλυπτά ενώ ταυτόχρονα συνδέεται συμβολικά με τον βράχο της Ακρόπολης και τον Παρθενώνα. Ιδιαίτερο ρόλο παίζει ο φωτισμός, που επειδή δεν είναι σταθερός αλλά πάλλεται ανάλογα με την ώρα και την ημέρα φωτίζει κάθε στιγμή με διαφορετικό τρόπο τα γλυπτά μέσα στο Μουσείο αλλά και τον αρχαιολογικό χώρο στο ύπαιθρο. Ως κτίριο είναι πολύ μοντέρνο και η μορφή του έχει άμεση σχέση με τη λειτουργία του, τον συγκεκριμένο λόγο δηλαδή για τον οποίο κατασκευάστηκε".

.

Δες σχετικά: http://www.theacropolismuseum.gr/

Μουσείο Ακρόπολης, γνώμη

Γιάννης Σακελλαράκης

Καθηγητής Αρχαιολογίας
Βήμα 19-6-09

.
"Μαγεύτηκα. Εδώ έχουμε ένα θαύμα! Τι να πρωτοπώ; Είδα για πρώτη φορά τις Καρυάτιδες από την πίσω πλευρά τους και μπόρεσα να διακρίνω το φως να περνάει μέσα από τους βοστρύχους τους. Σχεδόν μύρισα το μουσούδι του σκύλου και η γλαύκα έγινε ξανά ένα σύμβολο, όπως ήταν. Ενιωσα μέσα στο Μουσείο μια ευφορία που δεν μπορεί να περιγραφεί. Πώς νιώθουν οι καθολικοί μετά την πρώτη τους κοινωνία ή όπως ένας ορθόδοξος μετά από εξομολόγηση... Γιατί είναι ένα φωτεινό μουσείο στο οποίο διεισδύει το φως από παντού αλλά μπορεί να ωραιοποιεί και το περιβάλλον έξω από αυτό. Και κάτι ακόμη. Αυτό το μουσείο είναι η αποθέωση της δημοκρατίας, γιατί μπορεί να συμμετέχει σε αυτό ο πολίτης. Ποτέ άλλοτε δεν έχω νιώσει αυτή τη δημοκρατική ευεξία, όπως μέσα στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης".

.

Δες σχετικά: http://www.theacropolismuseum.gr/

Καρπούζι μαχαίρωσε μανάβη

Πόσοι δεν είναι αυτοί που νομίζουν ότι

βρίσκονται στη θέση του Βενιζέλου σήμερα;

Πως το λένε στις σχολές δημοσιογραφίας: Είδηση δεν είναι ότι ένας σκύλος δάγκωσε έναν άνθρωπο, είδηση είναι ότι ένας άνθρωπος δάγκωσε ένα σκύλο.

Εάν ο υπουργός, ο νομάρχης ή ο δήμαρχος υπέγραψε στο πλαίσιο των τυπικών αρμοδιοτήτων του ένα χαρτί, μια απόφαση, για την έναρξη της νέας κυνηγετικής περιόδου, του ασπρίσματος των πεζοδρομίων ή παραβρέθηκε στους περιφερειακούς αγώνες ταβλιού γιατί είναι είδηση που χρειάζεται εικονογράφηση το πρόσωπο την ώρα που υπογράφει; Ιστορική υπογραφή; Θα χρειαστεί ίσως να τυπωθεί και σε γραμματόσημο;

Τις τελευταίες δεκαετίες, όπως όλοι γνωρίζουμε, έχει αναπτυχθεί ιδιαιτέρως και ανθεί η "δημοσιογραφία" των δελτίων τύπου. Η προπαγανδιστική δημοσιογραφία. Ναι, αλλά αυτό δεν είναι δημοσιογραφία, είναι νταλαβέρι, διαπλοκή και όχι λειτουργία και τέταρτη εξουσία. Αυτή είναι κρυφοδεύτερη.

Πιστεύετε ότι οι πολίτες περιμένουν με αγωνία να δουν στην εφημερίδα, στο περιοδικό ή στις ιστοσελίδες τον θεσμικό παράγοντα να τρώει τα εδέσματα που του προσέφεραν οι νοικοκυρές της Πέρα Ράχης για να φουσκώσουν τα στήθη τους από εθνική υπερηφάνεια και να διαλυθούν ησύχως;

Ο Καραμανλής (μη ρωτάμε ποιος) έλεγε για τον Μακάριο ότι κάθε πρωί έπαιρνε τις εφημερίδες στα χέρια του και εκνευριζόταν όταν δεν έβλεπε φωτογραφίες του σ' αυτές. Δεν είμαι σε θέση να επιβεβαιώσω την πληροφορία. Είμαι σίγουρος όμως ότι πολλοί που κατέχουν ηγετικές θέσεις σήμερα διακατέχονται από την ίδια ασθένεια. Το κακό είναι ότι πάντα υπάρχουν γλείφτες που μεγεθύνουν τις ασημαντότητες και κάνουν ειδήσεις τις μη ειδήσεις.

Ο μανάβης που μαχαιρώνει το καρπούζι κάνει τη δουλειά του. Αν όμως το καρπούζι μαχαιρώσει το μανάβη, εεε, τότε έπιασες πράγματι το λαβράκι.

Ερώτηση

Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, της επίλυσης των προβλημάτων, η δημιουργία οραμάτων για την κοινωνία ή η τέχνη του λέγειν και καλύπτεσθαι δια των λόγων; (του στρίβειν δια του αρραβώνος, που θάλεγε κάποιος του ασπρόμαυρου σινεμά)

Επερώτηση

Η είδηση: Κατά τη διάρκεια προβολής θερινού σινεμά από τις γύρω πολυκατοικίες εκσφενδονίστηκαν προς την οθόνη δυο μπουκάλια νερό. Προφανώς για να "εκφράσουν" οι περίοικοι την αντίθεσή τους στο φιλμ που παιζόταν.

Είχαμε δει παλαιότερα αποδοκιμασίες και συγκεντρώσεις κατά της προβολής ταινιών (Ο τελευταίος πειρασμός του Σκορσέζε, ο άγιος Πρεβέζης του Κολλάτου κ.α.), το μπουγέλωμα της οθόνης για μας είναι πρωτόγνωρο.

Μήπως εκτός από τους σχετικούς χαρακτηρισμούς κατάλληλο-ακατάλληλο κλπ χρειάζεται και επαναφορά της προληπτικής λογοκρισίας ή καλύτερα η απομάκρυνση από τις κατοικημένες περιοχές των θερινών σινεμά και ενδεχομένως αιθουσών που εκθέτουν "ακραίες" απόψεις, οι οποίες δεν συμμερίζονται τα χρηστά ήθη των κατοίκων της περιοχής;

Ερωτάται ο αρμόδιος υπουργός τι προτίθεται να κάνει; Εφόσον η απομάκρυνση των θερινών σινεμά από τις κατοικημένες περιοχές είναι αυτή την περίοδο ανέφικτη, πόσο θα ήταν διατεθειμένο το υπουργείο να μοιράζει τις "δύσκολες" ταινίες σε DVD στους ενδιαφερόμενους για να τις βλέπουν στα σπίτια τους, ώστε να μην προκαλείται το δημόσιο αίσθημα; Διότι δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι έχοντες την ευθύνη της επιλογής των ταινιών θα υποκύψουν σε δυο μπουκάλια νερό και στην πόλη θα παίζονται μόνο οι γαμπροί της Ευτυχίας και το Μπεν Χουρ.

Τώρα την καλοκαιριά μικρό μου

Η μαμά Ελλάς, κατά Μποστ

.

Ήρθες, ήρθες καλοκαίρι κι ο Θεός πολλά με το άγιο του το χέρι σκόρπισε καλά. Τι είναι αυτό που μας ενώνει την εποχή αυτή συνέλληνες; Κατά μια άποψη ότι και τις άλλες. Κατά μιαν άλλη το όλον θέαμα, η ατμόσφαιρα. Τώρα, την καλοκαιριά, έχουμε κυριολεκτικά και επιθεώρηση. Τις άλλες μάλλον περιοριζόμαστε στο λογοτεχνικό στοιχείο της μεταφοράς. Το θέαμα γίνεται πιο ανάλφρο. Ταιριάζει πιο πολύ στον Αριστοφάνη. Και έχω την αίσθηση ότι μας πάει ο μακαρίτης. Μας ταιριάζει καλύτερα το "αττικόν άλας".

Ας μαζέψουμε κι εμείς στο πνεύμα της εποχής λουλούδια και κρίνα. Κι ας ευθυμίσουμε με το παρακάτω που τραγουδιέται στη μουσική των "Πρωθυπουργών" του Βαμβακάρη.

.

Όσο κοιτούν οι υπουργοί χωρίς να κάνουν κάτι
θα τρώει ο κόσμος φούμαρα και άνοστο πιλάφι

Πάει ο Καποδίστιας, κοντά κι ο Βενιζέλος
και ο Τρικούπης πούλεψε, που θα ’φερνε το τέλος.

Βάζω υποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω
να κάθομαι τεμπέλικα να τρώω και να πίνω.

Και ν’ ανεβαίνω στην βουλή να λύνω και να δένω
να βγάζω τις κορώνες μου και να τους ξεκουφαίνω.

Όσοι συμβούλους βάζουνε της πιάτσας τα ξεφτέρια
στο τέλος την πληρώνουνε και μένουν μ’ άδεια χέρια.

Κι αν δεν βρεθεί κανένας τους να στρώσει την ομάδα
χειμέρια τα πράγματα τα βλέπω στην Ελλάδα.

Γεια σου Γιάννη με τα ωραία σου

Ο λυράρης

Γιάννης Βάρδας

από τον Κρούστα

(...)
-Αυτές με τον Ηράκλειτο;
-Είναι καμιά δεκαπενταρά…
-Να πούμε καμία;
-Να ζήσει ο ελληνισμός ’πό πάνω μέχρι κάτω
η χώρα του πολιτισμού ο τόπος τω γραμμάτω,
και μετά,
Μύρια χαρτιά το γράφουνε όπου κι αν ζουν αθρώποι
Μινωικός, Μυκηναϊκός, Κυκλαδικός,
Ελληνικός πολιτισμός
ο πρώτος στην Ευρώπη.
Τση Κρήτης η παλικαριά δεν είναι το πιστόλι
μα οι ρίζες του πολιτισμού για την Ευρώπη όλη.
Τση Κρήτης η παλικαριά δεν είναι το μπαρούτι
ψυχή και θάρρος κι αρχοντιά βρίσκεις στη γη ετούτη.
Τση Κρήτης η παλικαριά δεν είναι το μαχαίρι
ψυχή και θάρρος κι αρχοντιά βρίσκεις σ’ αυτά τα μέρη.
Στο χώρο τον ελληνικό όπου και να γυρίσεις
σημάδια του πολιτισμού παντού θα συναντήσεις.
Κάμειρος, Λίνδος και Μυστράς, Επίδαυρος και Σπάρτη
πολιτισμοί διάσπαρτοι σ’ ολόκληρο το χάρτη.
Ακρόπολη και Μέγαρα, Δελφοί και Παρθενώνας
αυτό θα πει πολιτισμός, αυτό Χρυσός Αιώνας.
Ποιος διαβασμένος άθρωπος σ’ όλης της Γης τα κράτη
δεν εδιδάχθη Πλάτωνα, Όμηρο και Σωκράτη;
Εδώ εγενήθη ο Περικλής και η Δημοκρατία
εδώ το πρώτο θέατρο, εδώ η τραγωδία.
εδώ εγενήθη η Ιατρική και η Λογοτεχνία
Όλος ο κόσμος ο καλός που έρχεται στη χώρα
περνά για τον Ηράκλειτο και για τον Πυθαγόρα.
Όλος ο κόσμος ο καλός που ’ρχεται στην Ελλάδα
έρχεται για τον Όμηρο και για την Ιλιάδα.
Από τη Θράκη ως τα Χανιά όλη η Ελλάδα αξίζει.
ποιο κλώνο του βασιλικού κόβεις και δε μυρίζει;
.
-Ποια είναι η πιο ερωτική μαντινάδα που γράψατε;
-«Μέσα στο χιόνι πορπατώ ως το λαιμό χωσμένος / κι απ’ της αγάπης τον καημό είμαι ψιλοϊδρωμένος» (γέλια)
-Από τις ξένες;
-Μια παλιά που πιστεύω πως μπορεί να μην υπάρχει ανώτερη:
«Πολλά λογιάζω να σου πω μα σα σε δω τα χάνω / απ’ την αγάπη την πολλή άλλη κουβέντα πιάνω»
.
-Σατιρικές λέτε;
-Όι, ανάθεμά το. Είναι καλές αλλά είναι δύσκολες. Εκεί είναι η μαγκιά αλλά είναι δύσκολο πράμα. Ο Κορνάρος έχει καμιά σατιρική στον Ερωτόκριτο; Καμία!
-Είναι ερωτικό το έργο και η ερωτική ατμόσφαιρα χαλάει με το χιούμορ.
-Ναι, δεν έχω να πω τίποτα.
.
-Οι μαντινάδες που γράφουν οι γυναίκες έχουν διαφορά από αυτές που γράφουν οι άντρες;
-Ναι.
-Πού;
-Είναι όπως είναι κι αυτές. Πιο λεπτές, πιο ευαίσθητες.
.
Ολόκληρη η συνέντευξη στην ΑΜΑΛΘΕΙΑ

Στο δρόμο που χάραξε ο Σαμαράς

Σήμερα (15-6-09) -πριν από 15 χρόνια έφυγε ο Μάνος Χατζιδάκις- άνοιξε στο διαδίκτυο το νέο μουσείο της Ακρόπολης των Αθηνών. «Ένα διαμάντι για τη χώρα μας» χαρακτηρίζεται από το σύνολο του τύπου το νέο μουσείο, το οποίο ανοίγει τις πύλες του στις 20 Ιουνίου με επίσημους προσκεκλημένους από όλο τον κόσμο. Στη διεύθυνση http://www.theacropolismuseum.gr/ μπορεί κανείς να πάρει μια γεύση από το νέο μουσείο παρά το ότι δεν είναι όλες οι σελίδες έτοιμες.
Στο μήνυμά του, στην ιστοσελίδα, ο υπουργός πολιτισμού Α. Σαμαράς σημειώνει ότι 188 χρόνια από την εθνική μας ανεξαρτησία εκπληρώνεται ένα χρέος του έθνους μας προς την κληρονομιά του. Το υπέρτατο μνημείο του αρχαίου κλασικού πολιτισμού αποκτά το δικό του μουσείο.
Όμως ο υπουργός έκανε μια κίνηση ιδιοφυή, κατά την άποψή μας: Όρισε την είσοδο για όλο στο 2009, για το μοναδικό μουσείο αυτό, στο 1€. Από δε το 2010 η τιμή θα γίνει 5 €, ποσό που είναι σαφώς μικρότερο από το αντίστοιχο του Λούβρου (14 ευρώ) ή του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης (20 ευρώ). «Η τιμή του γενικού εισιτηρίου είναι απροσδόκητα προνομιακή και απόλυτα αναγκαία, για να δώσουμε τη δυνατότητα στους πάντες να επισκεφθούν το καινούργιο μουσείο της Ακρόπολης, αλλά και για να τιμήσουμε τον Έλληνα φορολογούμενο, που το χρηματοδότησε από τον ιδρώτα του», είπε ο υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς.
Όλα αυτά σε μια εποχή που μιλάμε για κρίση στον τουρισμό και στην οικονομία. Σε μια εποχή που δυσανασχετούμε που οι τουρίστες φεύγουν από την περιοχή μας για να πάνε στην Κνωσό και ζητάμε αναβάθμιση της Κεράς, της Λατούς και της Σπιναλόγκας (Ανατολή 22 Μαΐου). Ο υπουργός πολιτισμού έστειλε το μήνυμα.
Γιατί έρχονται οι τουρίστες στη χώρα μας; Ο φίλος μας ο Γιάννης ο Βάρδας το υποστηρίζει με μοναδικό τρόπο:
«Ποιος διαβασμένος άθρωπος σ’ όλης της Γης τα κράτη
δεν εδιδάχθη Πλάτωνα, Όμηρο και Σωκράτη;
Εδώ εγεννήθη ο Περικλής και η Δημοκρατία
εδώ το πρώτο θέατρο, εδώ η τραγωδία.
εδώ εγεννήθη η Ιατρική και η Λογοτεχνία
Όλος ο κόσμος ο καλός που έρχεται στη χώρα
περνά για τον Ηράκλειτο και για τον Πυθαγόρα.
Όλος ο κόσμος ο καλός που ’ρχεται στην Ελλάδα
έρχεται για τον Όμηρο και για την Ιλιάδα»
Αντί λοιπόν να του προσφέρουμε μόνο ρωμαϊκές απολαύσεις και λουκούλλεια γεύματα ας του δείξουμε και το δρόμο για τα τοπικά μουσεία. Όλοι αυτοί που έχουν τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες να επιδοτήσουν τις επισκέψεις στα μουσεία των πόλεων που βρίσκονται και να το χρησιμοποιήσουν κιόλας στις διαφημιστικές τους καμπάνιες.
Πόσο έχει η είσοδος στο Λαογραφικό Μουσείο Αγίου Νικολάου, 3€; Ο ξένος να πληρώνει 1€ και τα υπόλοιπα 2€ να τα δίνει ο επιχειρηματίας, ο δήμος, η νομαρχία, το υπουργείο πολιτισμού. Να στείλουν τον κόσμο στην πραγματική ποιότητα αυτού του τόπου και τότε αυτό θα επιστρέψει πολλαπλάσιο τις επόμενες χρονιές στις μονάδες τους και στη χώρα μας. Το κόστος είναι ελάχιστο και εν πάση περιπτώσει ας το κάνουν χορηγία.
Ανάλογα μπορούν να πράξουν και με τα έντυπα. Πόσα έντυπα κυκλοφορούν στα σαλόνια των ξενοδοχείων; Δεν εννοούμε τα διαφημιστικά που βγάζουν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες με τις μοντέλες, τις πισίνες, τα γεμάτα πιάτα και φόντο τις μινωικές αρχαιότητες, τα οποία δεν αντέχουν ούτε στο στοιχειώδες ξεφύλλισμα. Αυτός που έχει τα χρήματα για να κάνει τις εκδόσεις δεν είναι σίγουρο ότι είναι και ο κατάλληλος για να γράψει. (Δυστυχώς το φαινόμενο δεν περιορίζεται μόνο στο χώρο αυτό. Αρκετά από τα χλιδάτα έντυπα φορέων είναι για τον ίδιο λόγο προς ανακύκλωση). Ας αφήσουμε κατά μέρος τα σχετικά «οι ξένοι δεν έρχονται εδώ για να διαβάσουν» που μας βολεύουν. Πάρα πολλοί ξένοι κουβαλάνε μαζί τους βιβλία. Όταν μιλάμε για ποιοτικό τουρισμό το μάτι μας θα πρέπει να είναι μόνο στο πορτοφόλι του τουρίστα; Βάζοντας οι ξενοδόχοι του νομού Λασιθίου στο σαλόνι του ξενοδοχείου τους π.χ. την Αμάλθεια δίνουν στις υπηρεσίες που προσφέρουν μια άλλη ποιότητα –με μηδενικό κόστος- και ένα κίνητρο στην τόπια πνευματική δραστηριότητα να αναπτυχθεί περαιτέρω.
Ο Σαμαράς το έστειλε το μήνυμα, για να δούμε αν θα έχει αποδέκτες.

Μάνος Χατζιδάκις

Δεκαπέντε χρόνια σήμερα από το θάνατό του (15-6-94). Οι μουσικές του ακούγονται περισσότερο σήμερα απ' ότι όταν ζούσε σηματοδοτώντας την απουσία επιγόνων του διαμετρήματός του. Ο Θεοδωράκης σε βαθύ γήρας, ο Ξαρχάκος έχει σταματήσει να γράφει τραγούδια (γράφει όπερες τελευταία), ο Μούτσης τα ίδια.
Ο Χατζιδάκις ήταν ιδιοφυής μουσικά. Είχε δυνατό ένστικτο. Είχε το Γκάτσο. Είχε τον Κουν. Φόραγε και παντελόνια.΄
Με ότι ασχολήθηκε έβαλε έντονα τη σφραγίδα του. Τρίτο πρόγραμμα, δεύτερο, περιοδικό τέταρτο, ορχήστρα χρωμάτων, μουσική για τον κινηματογράφο, το θέατρο, για μπαλέτο Η αναγέννηση του ρεμπέτικου είναι δικό του έργο. Το ότι ο Θεοδωράκης στράφηκε στη λαϊκή μουσική το οφείλει, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, στον Χατζιδάκι.
Παρά το ότι ζει μέσα από το έργο του, η απουσία του είναι εμφανής (όπως του Κουν, του Τσαρούχη, του Σακελλάριου, του Τζαβέλα κ.α.)

Ο ίδιος είχε γράψει σχετικα: «Πρέπει να πω ότι δε μ’ αρέσει η αναμνησιολογία, την απεχθάνομαι. Είναι χειρότερη κι από μνημόσυνο. Τι πάει να πει μνημόσυνο; Κάποιον που δε θυμάμαι και μια δεδομένη στιγμή, καθορισμένη, οφείλω να τον θυμηθώ; Τους ανθρώπους που έχουν φύγει, αλλά παραμένουν ζωντανοί, τους έχουμε καθημερινά τοποθετημένους μέσα μας και τους κουβαλάμε σ’ ολόκληρη τη ζωή μας».

Μαζί με το Αιγάλεω και την Προοδευτική

Εκεί! Εκεί! Στη Β' εθνική μαζί με το Αιγάλεω και την Προοδευτική. Θα πρέπει άραγε ένα "σοβαρό" blog να αναπαράγει τα συνθήματα της εξέδρας; Διαβάστε παρακάτω και πείτε μας.
Πρωτοσέλιδο Μακεδονίας:
"Ευρωπαίοι Β' κατηγορίας οι Έλληνες"
Ας είν' καλά η Λιθουανία και το ότι δεν έχει υποβιβασμό η κατηγορία.
1. Κόστος ζωής: ένα καλάθι με 117 βασικά είδη στη Γερμανία κοστίζει 243,5€ στην Ελλάδα 328€.
2. Φτώχεια: 14% στην Ελλάδα, το ψηλότερο στην ΕΕ.
3. Διαφθορά: Μας ξεπερνάει η Λιθουανία (30%), εμείς δεύτεροι (18%).
4. Υγεία: Το φακελλάκι πάει σύννεφο. Οι "λειτουργοί" ανθίστανται αρχικά αλλά κατόπιν της επιμονής των φτωχών αρρώστων ενδίδουν.
5. Εκπαίδευση: Μόνο ένα πανεπιστήμιο στα 200 καλύτερα της Ευρώπης. Άπό το αίτημα 15% πέσαμε στο 5% αλλά πούντο;...
6. Περιβάλλον: Τι να πούμε τί;... Χρειάζεται να πούμε;

Ποιος φταίει ρε παιδιά; Αυτά ούτε μόνα τους γίνανε, ούτε από τη μια στιγμή στην άλλη, ούτε όμως και ερήμην μας.

Πως το λέει ο Ηρόδοτος; "Το θέητρον έπεσεν ες δάκρυα" και ο Φρύνιχος την πλήρωσε δραχμές 1000, διότι τους θύμισε οικεία κακά. Υπερβολικό ποσό, για να μάθει να μην το ξανακάνει και να παραδειγματιστούν και όσοι είχαν κάτι στο μυαλό τους.
Ευτυχώς, σήμερα ούτε θέατρο πάμε ούτε συγκινούμαστε εύκολα. Όσο για το άλλο... "κάπου θα συναντηθούμε", όπως μας υπενθυμίζει ο Μηλιώκας.

Μάνα μου Ελλάς

Αγαπητοί μου φίλοι και συγχωριανοί εν διαδικτύω, με κουτσομπολιό και με κουκούλα δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα ούτε χώρα, ούτε νομός, ούτε δήμος, ούτε κοινότητα, ούτε καν κυνηγετικός σύλλογος που να κυβερνήθηκε δημοκρατικά, χωρίς εισαγωγικά στη λέξη. Και πως να το κάνουμε, κακό πολίτευμα η δημοκρατία αλλά δυστυχώς δεν έχει καλύτερο...

Οι πρωθυπουργοί

Οι καλοί πρωθυπουργοί από τα συγχαρητήρια που παίρνουν φαίνονται.
Η κυριαρχία των 8 διαπίστωσε πως στο ό,τι θέλει ο πελάτης και οι 7 ήταν υπέροχοι. Τα νέα τους ευχάριστα. Βελούδο στ' αυτιά μας. Δεν πειράζει που απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια... Επτά νομά, σ' ένα δωμά, εις του Χατζή, του Νικολά.
Το πτώμα στα όρια της αποσύνθεσης. Το καράβι βουλιάζει ακυβέρνητο. Πέντε χρόνια δικασμένος μέσα στο "Γεντί Κουλέ" για παρηγοριά μου οι μάγκες με 'βαζαν στον καναπέ. Φύσα ρούφα τράβα τόνε... Η Τροία για τρία: Αρχές, κανόνες, διαφανείς δικασίες. Από τους τρίτους δρόμους στα τρίπτυχα: Όραμα, προγραμματισμός, πράξη. Όλα για όλα: Γιούργια! Πάνε τ' ασημικά. Πάει και το παλιάμπελο.
Κι αν αλλάξουμε δεν θα βουλιάξουμε; Ή θα νικήσουμε ή όλοι σας θα πεθάνετε. Κρούουν συνεχώς τον κώδωνα. Τους έγινε συνήθεια. Το χέρι τους είναι συνέχεια στο κουδούνι, το κουδούνι είναι συνέχεια του χεριού τους. Άλλο η κοινωνία κι άλλο η επικοινωνία. Όπως άλλες οι δουλειές των ναυτών και άλλες οι αρμοδιότητες των καντυλοαναφτών.
Κατόπιν επιμόνων αιτημάτων πολλών τηλεπαρουσιαστών υπέκυψε. Στου καναπέ το μέσα μέρος, κάθισε νέος και τώρα είναι γέρος. Ας πρόσεχε, που θάλεγε κάποιος Διογένης. Πολιτικές πολλές κι απανωτές οι οποίες νομοτελειακά δημιουργούν πληγές που υποψιάζεται ποιος θα τις πληρώσει, όσο κι αν το κρύβουνε άλλωστε.
Ω Έλληνες, ω θείαι ψυχαί, πάμε όλοι μαζί μ' ένα υπουργείο που με σοβαρές δημόσιες επενδύσεις, θα παράσχει ως άλλη εταιρεία, στέγη, τροφή και προστασία στους νόμιμους.

Καλέ μου άνθρωπε, αντίθετα στα όσα λέγονται για τη χώρα μας, ότι δηλαδή δεν πέθανε κανείς εδώ από πλήξη, τελευταία δεν αισθανόμαστε καλά. Υπουργείο ψυχαγωγίας να κάνεις, πλήττουμε. Όχι άλλο τίποτα, να βοηθήσουμε και τους θυρωρούς να μάθουν τους ενοίκους της πολυκατοικίας τους.
Από πόσα "ωραία" (αν δεν σας εκφράζει απολύτως ο όρος βάλτε έναν της δικής σας αρεσκείας) έχουμε γλυτώσει γιατί δεν βρέθηκαν τα κοντύλια για να υλοποιηθούν. Αν είναι όμως για της Χαϊδούλας το χαβά να ξαναδώσουμε...

Το πάρτι

Λουκιανός Κηλαηδόνης

.

Θέλω ένα βράδυ να κάνω ένα πάρτι
πάρτι από εκείνα τα παλιά
και να καλέσω σε εκείνο το πάρτι
να 'ρθουν τα πιο καλά παιδιά

Να 'ρθει ο Φελίνι
να 'ρθει κι ο Μάρκος
να 'ρθουν οι Μπητλς
να 'ρθει ο Σαρλώ
να 'ρθει ο Καντίνσκι
να 'ρθει κι ο Μπόρχες
να 'ρθει ο Σινάτρα
και να 'μαι κι εγώ

Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο
σ' ένα βαθύ μπουντρούμι
Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο
μ' ένα μπουκάλι ρούμι

Να 'ρθει ο Σεγκόβια
να 'ρθει ο Πικάσο
να 'ρθει ο Ντίσνεϋ
να 'ρθει ο Μπρελ
να 'ρθει ο Πρίσλεϋ
να 'ρθει κι ο Μπόγκαρτ
να 'ρθει κι ο Βάιλ
να 'ρθει κι ο Μπρεχτ
να 'ρθει ο Σαββόπουλος
να 'ρθει κι ο Λέστερ
να 'ρθει ο Τζέρεμυ
να 'ρθει ο Τρυφώ
να 'ρθει ο Τζην Κέλλυ
να 'ρθει ο Σκοτ Τζόπλιν
και ξαφνικά
να μπουκάρει ο Ζορό

Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο
σ' ένα βαθύ μπουντρούμι
Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο
μ' ένα μπουκάλι ρούμι

Να 'ρθει ο Μακλάρεν
να 'ρθει ο Σάτσμο
να 'ρθει ο Γκούντμαν
να 'ρθει ο Ρομπέν
να 'ρθει ο Σεφέρης
να 'ρθει κι ο Ρόχα
να 'ρθει ο Μικέλης
να 'ρθει κι ο Ντασέν
να 'ρθει ο Ντίλγκερ
να 'ρθει ο Βέγγος
να 'ρθει ο Γκέρσουιν
να 'ρθει κι Μπραμς
να 'ρθει κι ο Άμποτ
με τον Κοστέλλο
να 'ρθει ο Τσιτσάνης
και να 'ρθει κι Μπαχ

Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο
σ' ένα βαθύ μπουντρούμι
Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο
μ' ένα μπουκάλι ρούμι
.
Στη μπάντα να περάσει η παρέα μας

γιου κα γι, γιου κα για

στη μπάντα να περάσει η παρέα μας

γιου κα για για για!!!

.

Και ξημερώνοντας την άλλη μέρα

όταν το σύνθημα δώσω εγώ

σ' ένα αερόστατο θα μπούμε όλοι

να συνεχίσουμε στον ουρανό

.

Γιο χοχο, γιο χοχο

σ' ένα βαθύ μπουντρούμι

Γιο χοχο, γιο ο χοχο

μ' ένα μπουκάλι ρούμι
.
Γεια σου Λούκι

Μπρεχτ

Χρειάζονται πολλά τον κόσμο για ν' αλλάξεις.

Οργή κι' υπομονή,

γνώση κι' αγανάκτηση,

γρήγορη απόφαση,

στόχαση βαθειά.

Ψυχρή υπομονή, κι' ατέλειωτη καρτερία.

Κατανόηση της λεπτομέρειας και

κατανόηση του συνόλου.

Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί,

να μας μάθει πως

την πραγματικότητα ν' αλλάξουμε.

Περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη πολυπλοκότητα, περισσότερος λαϊκισμός

Ο λαϊκισμός αντί να προτείνει λύσεις στα προβλήματα βρίσκει ενόχους για να τους τα φορτώνει, ισχυρίζεται ο Μανδραβέλης (Καθημερινή 12-6-09).
Οι επεξηγήσεις και οι προτροπές που χρησιμοποιεί ο λαϊκιστής είναι υπεραπλουστευτικές (π.χ. "ή με μας ή εναντίον μας", "τα συμφέροντα", "οι ξένες δυνάμεις" κλπ).
Παλιότερα, ισχυρίζεται ο Μανδραβέλης, το ονομάσαμε «το δημοκρατικό παράδοξο»: η περισσότερη δημοκρατία αυξάνει την πολυπλοκότητα με αποτέλεσμα στις ευρύτερες μάζες να γίνεται ελκυστικότερος ο απλουστευτικός λαϊκισμός. Να γιατί για την αποτελεσματική λειτουργία της δημοκρατίας απαιτείται καλό υπόβαθρο παιδείας για τους πολίτες.
Τελικά και εδώ ο οδοδείκτης δείχνει: ΠΑΙΔΕΙΑ.

Ολόκληρο το άρθρο:
Ποιες «καθαρές απαντήσεις»;

Σαγιονάρα

Ο διάσημος Ιάπωνας σκηνοθέτης Ταντάσι Σουζούκι παρουσιάζει τη δική του "Ηλέκτρα" την Κυριακή 14 Ιουνίου στο θέατρο Άττις.

Ο διάσημος σκηνοθέτης, λέει η είδηση, υποστηρίζει σκηνοθετικά την άποψη ότι "είμαστε όλοι άρρωστοι, καθώς δεν επικοινωνούμε μεταξύ μας".

Σιγά την αποκάλυψη! Το ξέρουμε μαέστρο. Το κακό με μας εδώ -δεν ξέρω τι κάνετε εσείς στην Άπω Ανατολή- είναι ότι διαλέγουμε λάθος γιατρούς. Πάμε στα μοναστήρια,στις εκκλησίες, στην τηλεόραση και στον Ασκιτή αντί να πάμε στον Μυλωνάκη και στο θέατρο.

Άλλο η Ελλάδα κι άλλο οι Έλληνες

Στις χθεσινές ειδήσεις διαβάσαμε ότι ο 28-χρονος Καθηγητής Δασκαλάκης έλυσε την εικασία του Τζον Νας, η οποία διατυπώθηκε από το νομπελίστα "υπέροχο άνθρωπο" περίπου το 1950.

-Θα έρθετε στην Ελλάδα να διδάξετε, ρωτήθηκε ο Καθηγητής.
-Μπα, δε νομίζω ότι θα μπορέσω να βρω κάποια θέση, απάντησε.
Στις σημερινές ειδήσεις:

Κάποιος "κύριος" ΄στην περιοχή της Θεσσαλονίκης είχε αφήσει μισό μπουκάλι ουίσκι σε σκυλάδικο άπιοτο. Παρκάρισε λοιπόν στις γραμμές του τρένου και μπήκε στο σκυλάδικο...

Κι ενώ ο αρχηγός πέταγε γαρδένιες ήρθε το τρένο. Μισή ώρα ψάχνανε οι ταλαίπωροι να βρούνε το αρχηγόπουλο...

-'Εε καλά πώς κάνετε έτσι... θα το πάρω, ήταν η απάντηση του.

Το συμφέρον

Τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη

Όταν δεν έχει η τσέπη σου,
κανείς δεν σε κοιτάζει,
ο άνθρωπος στα χρόνια μας,
με χρήμα σε ζυγιάζει

Τσέπη μου γεμάτη να 'σαι
και κανένα μη φοβάσαι.

Αμα δεν τα 'χεις δε μπορεί
κανένας να στα δώσει,
κι αν θα σου δώσει μια φορά,
βαθειά θα σε πληγώσει

Τσέπη μου γεμάτη να 'σαι
και κανένα μη φοβάσαι.

Στον κόσμο το συμφέρον πια

τα κανονίζει όλα

παντού τα τα πάντα κυβερνά

αυτό κι η πορτοφόλα.

Τσέπη μου γεμάτη να 'σαι
και κανένα μη φοβάσαι.

Ο φόβος

Αν το ακροατήριο δεν σε παρακολουθεί πες του παραμύθια, συνταγή αλάνθαστος. Ιστορική αναφορά: ρήτορας Δημάδης.

Ο Δημάδης μιλούσε στην αθηναϊκή αγορά για πολλά και σοβαρά θέματα της πόλης. Όμως κανείς δεν τούδινε σημασία. Το σκέφτηκε γρήγορα το πράγμα και τους λέει: Προσέξτε συμπολίτες λίγο να σας πω ένα μύθο του Αισώπου. Μια φορά, τους λέει, περπατούσαν μαζί η θεά Αθηνά ένα χέλι και ένα πουλί. Φτάνοντας λοιπόν οι τρεις τους μπροστά από ένα ποτάμι το πουλί πέταξε και το χέλι έπεσε στο νερό. Και εκεί σταματάει τη διήγηση. Οπότε το κοινό άρχισε να ρωτάει επίμονα: Και η Αθηνά; Και η Αθηνά; Ο Δημάδης, τότε, βλέποντας ότι το κόλπο του έπιασε τους απαντά: Ντροπής σας, ω άνδρες Αθηναίοι, που σας μιλάνε για τα προβλήματα της πόλης σας και χαζεύετε ενώ το ενδιαφέρον σας όλο τόχετε για τα παραμύθια. Ου να μου χαθείτε!

Παραλλαγή του μύθου είναι και "τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα".

Επιμύθιον: Εκτός από το ότι "κρύπτει νουν αληθείας", ο μύθος, πουλάει κιόλας.

Ένας άλλος στις μέρες μας στο ρόλο του Δημάδη θα μίλαγε σε ανάλογο ακροατήριο για κέρδη. Πώς να κερδίσετε περισσότερα χρήματα, πως να πληρώσετε λιγότερα.

Επιμύθιον: Τα κέρδη πουλάνε.

Ένας άλλος στη θέση του Δημάδη (θρησκεία, κόμμα, εφημερίδα, τηλεόραση, κ.α.) αν ήθελε να ξεφύγει από τα προηγούμενα ή ενδεχομένως είχε εξαντλήσει τους μύθους και τις συμβουλές για κέρδη θα φόβιζε το κοινό του: "Στην άλλη ζωή την πάτησες, κάτσε φρόνιμος", "μη σε φοβίζουν, φόβισέ τους", "πεινάμε", "προσοχή στο διαδίκτυο", "προσοχή στην προσοχή", "φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες", "Έλσα σε φοβάμαι για όσα μ' αναγκάζεις", "φοβούνται να κοιμηθούν", "να κυκλοφορήσουν", "να ...", κ.α.

Οπότε τι χρειάζεσαι; Έναν θεό, ένα σωτήρα, ένα γενναίο, έναν ατρόμητο, έναν λέοντα, έναν έξυπνο κ.οκ.

Συμπληρωματικά στο φόβο και η απειλή: "Δεν θα σας αφήσουμε έτσι, θα μας βρείτε μπροστά σας", κ.α.

Επιμύθιον: Ο φόβος πουλάει.

Επιμύθιον επιμυθίων: Πρώτα ο μύθος, μετά το κέρδος και τέλος ο φόβος.

ΑΜΑΛΘΕΙΑ

Ονομάζεται το μοναδικό περιοδικό του νομού Λασιθίου που εκδίδει από το 1970 η Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου.

Είναι συνδρομητικό (15€ για δυο διπλά τεύχη το χρόνο) και περιλαμβάνει άρθρα που αφορούν την επιστήμη και την τέχνη από το νομό Λασιθίου, την Κρήτη και την Ελλάδα.

Επικοινωνία
stamelosioa@gmail.com
κιν.: 6977192004

Ιωάννης Πολέμης

Τo σταμνί της ζωής

.

Όποιος θέλει να γεμίσει

της ζωής του το σταμνί

απ' της Ευτυχίας τη βρύση,

πρέπει νάχη υπομονή.

.

Γιατ' η βρύση μόλις στάζει,

κι ο μονάχος της κρουνός

είν' ανάστροφος και φράζει

κ' είν' απίστευτα στενός.

.

Κι' όταν το γεμίση ακόμα

τρόμος πως να το κρατή,

γιατί του σταμνιού το στόμα

είν' απίστευτα πλατύ.

.

Κ' έτσι, πριν να το προφτάση,

μόλις γύρη το σταμνί

όλο μονομιάς θ' αδειάση

ως τη στάλα τη στερνή.

Σύντομο ανέκδοτο

Έλληνας σοβαρός συνωμότης.

Ο βασιλιάς Μπερτόλδος ζει

Το έχετε δει το έργο του Σκούρτη "Οι παγίδες του βασιλιά Μπερτόλδου"; Αν το θυμάσθε σας παραπέμπει κάπου;

Ας βοηθήσω λίγο.

Πώς γίνεται αυτά που ισχύουν για κάποιους, σε μια κοινωνία που επικαλείται ισονομία και ισοπολιτεία, να μην ισχύουν για κάποιους άλλους;
Το κακό εδώ στην επαρχία είναι ... δύο:
1. Γνωριζόμαστε σχεδόν όλοι μεταξύ μας και
2. Την εκδιδόμενη που θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει, την ξέρετε. Πως να της το εξηγήσεις που δεν το καταλαβαίνει και βγαίνει στις εφημερίδες και ευχαριστεί από δω, ευχαριστεί από κει και σταματημό δεν έχει από τη χαρά;

Ο βασιλιάς Μπερτόλδος ζει, μόνο που δε λέγεται Μπερτόλδος.

Νίκος Γκάτσος

Έλα της θάλασσας θεριό και του πελάγου μπόρα

.

το φοβερό σκουπιδαριό να διώξεις απ' τη χώρα!

Ο δεδομένος

-Τι είν’ η ψήφος Μιχαλάκη μου;… Ένα τίποτα είναι η ψήφος, Μιχαλάκη μου. Εγώ σε περίμενα στην κάλπη και συ προτίμησες την παραλία… Τι θα κάνω τώρα, πες μου, Μιχαλάκη μου… Γιατί μου τόκανες αυτό, Μιχαλάκη μου...

-Τα μηνύματα, τα μηνύματα! Απλώστε τα μηνύματα!

-Γεμίσανε τα μνήματα από αναντικατάστατους…

-Και τους το ’λεγα Μιχαλάκη μου, να μη σε θεωρούνε δεδομένο, αλλά αυτοί που να ακούσουν… Έτσι είναι αυτοί, όλο λένε. Ο ένας πάνω στον άλλονε μιλάνε μόνο, δεν ακούνε τίποτα και κανέναν.

-Θα διαμαρτυρηθώ στον Αυτιά: Κύριε Αυτιά, θα του πω, πρέπει να μάθουμε να ακούμε.

-Τι είναι η κάλπη όμως εεε;… Κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει.

-Ναι φίλε μου. Ανοίξαμε μια φορά μια κάλπη και δε φαντάζεσαι τη βρήκαμε μέσα: Τσιρότα, επιδέσμους, βιβλιάρια, καταθέσεις, αλήτες, τσογλάνια, γκομενίτσες, φυγόδικους, ωραίους, σχιζοφρενείς, ωραίες, τζάκια, βαρόνους, μούχλες, σκουριά, ναφθαλίνη, δωράκια, φακελάκια, ρετιρέ, γόνους, συγγενείς, κουμπάρους, βαφτιστήρια, πειστήρια … Απ’ όλα είχε η ρημάδα. Ένα τόσο δα κουτάκι, δε φαντάζεσαι τι είχε μέσα!

-Άντε ρε;

-Στο φως μου! Όπως στο λέω! Γράφτο όπως στο λέω!

-Πάει πια ο δεδομένος πολίτης… Τι είναι ο άνθρωπος…

.

-Σε είχαμε δεδομένο Μιχαλάκη μας και τώρα όλοι μαζί σε κλαίμε... Μιχαλάκη μας!

.

-Και του τόλεγα του μαστροκώστα: Θα τον χάσουμε το δεδομένο! Μπα μου έλεγε, ο μακαρίτης ο θείος μου που μου άφησε το μαγαζί ήξερε. Σήμερα σε βρίζουνε, αύριο σε ψηφίζουνε και μεθαύριο κόβουνε τα χέρια τους, χρόνια τώρα.

.

-Μη, εγώ του δικού μου του μαστρογιώργη; Σίγουρος αυτός. Θα μας φύγει η πελατεία, σοβαρέψου μάστορα, τούλεγα. Βέβαιος ο μάστορας, μες τη χαρά και τη βεβαιότητα...

.

-Αφήστε ρε παιδιά την τηλεόραση να πάρει. Τα παιδιά το ψωμάκι τους βγάζουν!

.

-Εεε, καλά, σταμάτα τις κλάψες τώρα. Πάει, τελείωσε!

.

-Μα γι' αυτό κλαίω... γιατί οι ίδιοι θα πάρουν ξανά τις ίδιες αποφάσεις και χωρίς το Μιχαλάκη μας...

Στοιχεία Ευκλείδη

Αν σας ρωτήσουν τι ήταν η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας...

Αν σας πουν να εξηγήσετε με λίγα λόγια τι είναι η Επανάσταση του Διαδικτύου...

Μην τους απαντήσετε ευθέως. Ζητείστε τους να κάνουν σύνδεση (link) στο http://www.physics.ntua.gr/~mourmouras/euclid/index.html

Μαζί με τις απαντήσεις που θα βρουν για τα ερωτήματά τους αυτά θα έχουν ταυτόχρονα και μια απάντηση (ίσως την ισχυρότερη) για τη δημιουργία του Δυτικού Πολιτισμού.

Ο εντοπισμός οφείλεται στο ανήσυχο πνεύμα της φίλης Ειρήνης.

Ειρήνη σου είμαστε ευγνόμωνες, όπως ευγνόμωνες είμαστε στο ΕΜΠ και τον κ. Δημήτρη Μούρμουρα.

Στα κάλαντα πάντα έδινε ρέστα

Καλά που υπάρχει και η Ελλάδα, η οποία με το σταθερό και καθοριστικό βήμα της υποδεικνύει τον σωστό πολιτικό λόγο, το λόγο που προάγει τους θεσμούς, τη δημοκρατία και τη λογική. Του καταιγισμού των ρεαλιστικών προτάσεων και ιδεών, του εποικοδομητικού διαλόγου και της πολιτικής επιχειρηματολογίας.

.

Θα τους δείξουμε!
Θα τους τιμωρήσουμε!
Θα τους φτύσουμε!
Θα τους ξεβρακώσουμε!
Θα τους αποκαλύψουμε!
Θα τους μπουγελώσουμε!
Θα τους χέσουμε!
Θα τους φοβήσουμε!
Θα τους εξοντώσουμε!
Θα τους μαυρίσουμε!
Θα τους εξαφανίσουμε!
.
Και 'συ κυρά μου μέσα! Άκου λέει να αποδεχθεί γονική παροχή...
Άκου λέει να ψοφήσει το γαϊδούρι του γείτονα...
Άκου λέει ρέστα στα κάλαντα...

Βοήθεια !!!

Πολιτισμός και σύγχρονοι Μαικήνες

.
Όποια πέτρα και να σηκώσεις σ’ αυτόν τον τόπο θα βρεις Ιστορία και αίμα, πολιτισμό και αγώνες για την ελευθερία. Από την Ιστορία δημιουργούμε οράματα για το μέλλον και διδασκόμαστε (;) ώστε να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος. Ηθική υποχρέωση η διατήρηση στη συλλογική μνήμη μας των ηρώων και των μαρτύρων που μας κληροδότησαν τον τόπο αυτό και την ελευθερία μας. Οι μορφές τους προβάλλουν φωτεινοί φάροι και υψηλά ορόσημα, διαχρονικές αξίες και πρότυπα.

Η Ιστορία, όμως, και ο πολιτισμός δεν σταματούν στο παρελθόν. Η Κρήτη μετέχει και σήμερα στα Γράμματα και στις Τέχνες με πάρα πολλές και μεγάλου διαμετρήματος -παγκόσμιας εμβέλειας- προσωπικότητες. Πρακτικοί λόγοι δεν μας επιτρέπουν αναφορά σε ονόματα. Οι περισσότεροι μετέχοντες «της Ελληνικής Παιδείας» διαπρέπουν εκτός Κρήτης. Όμως, και στη Μεγαλόνησο συνεχίζεται και παράγεται σημαντικός πολιτισμός.
Η παράδοση εδώ είναι ζώσα. Η λύρα, το λαούτο και το βιολί συντηρούν ακούσματα χιλιάδων χρόνων, τα οποία μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη. Οι κρητικοί παραδοσιακοί χοροί, επίσης, ανάγουν την καταγωγή τους στα βάθη των αιώνων. Η μαντινάδα, καθημερινά στον κοινωνικό βίο, αποτελεί πρόκληση στην ευφυΐα και τη μαστοριά συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση της ντοπιολαλιάς -σε μια εποχή που έχουμε καταντήσει να «μαθαίνουμε» τη γλώσσα μας από τους αστέρες της τηλεόρασης. Μιας ντοπιολαλιάς με τεράστιο γλωσσικό πλούτο και γλωσσοπλαστική ικανότητα καθώς και μουσικότητα «χάρμα ειδέσθαι».
Ο λαός της Μεγαλονήσου μας, εκτός από τη χαρά της ζωής και την αγάπη για τη φύση, κληρονομιά από τους μινωίτες προγόνους, κυριαρχείται και από την αγάπη για την πατρίδα και ειδικά για την ιδιαίτερή του. Χιλιάδες είναι οι μικροευεργέτες προς τις ιδιαίτερες πατρίδες τους και πάρα πολλοί εκείνοι που προσφέρουν μεγάλες περιουσίες για κοινωνικούς και άλλους κοινωφελείς σκοπούς στον τόπο τους.
Οι μουσικές σπουδές, επίσης, βρίσκονται σε ιδιαίτερη άνθιση στην Κρήτη, ίσως σ’ αυτό συμβάλλει και η μουσικότητα της ντοπιολαλιάς. Δεν διαθέτω στοιχεία για τα Επτάνησα αλλά η αίσθηση που έχω, ζώντας εδώ, είναι ότι το ποσοστό των ανθρώπων που ασχολούνται με μουσικές σπουδές και την εκμάθηση οργάνων, είναι πάρα πολύ μεγάλο.
Εντύπωση, ακόμα, προκαλεί το υψηλό ποσοστό εκδόσεων, αφού πάρα πολλοί Κρήτες εκδίδουν βιβλία, και δεν εννοώ τους κατ’ επάγγελμα ασχολούμενους. Ποίηση, μαντινάδες, λαογραφία, Ιστορία, χρονογράφημα, βιογραφίες, αναμνήσεις, … είναι μερικοί τομείς στους οποίους διαπρέπουν συγγραφικά αρκετοί συμπατριώτες μας.
Ο τουρισμός και η μεγάλη οικονομική δραστηριότητα που αναπτύσσεται τις τελευταίες δεκαετίες στην Κρήτη δημιούργησαν προϋποθέσεις για την κυκλοφορία πολλών περιοδικών εκδόσεων. Πάρα πολλά περιοδικά και εφημερίδες εκδίδονται εδώ, και σημαντικός αριθμός άλλων εκδίδονται από Κρήτες που ζουν εκτός αυτής. Υπάρχουν εκδόσεις γενικού ενδιαφέροντος και έντυπα που απευθύνονται σε ειδικό κοινό, όπως είναι τα χριστιανικά, οι εκδόσεις πολιτιστικών συλλόγων, αυτά που απευθύνονται σε καταγόμενους από κάποια συγκεκριμένη περιοχή κ.α.
Θα σταθώ σε δυο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα έντυπα που πιστεύω ότι αξίζουν, λόγω του χαρακτήρα τους και των σκοπών τους κάποιας ιδιαίτερης αναφοράς. Είναι τα «Κρητολογικά Γράμματα» και η «Αμάλθεια».
Τα «Κρητολογικά γράμματα» εκδίδονται μια φορά το χρόνο από την Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Ρεθύμνου. Είναι πολυσέλιδο περιοδικό και εκτός από την αρθρογραφία περιλαμβάνει και διαφημιστικές καταχωρήσεις. Τα περιεχόμενά του είναι επιστημονικά άρθρα σχετικά με την ιστορία, την αρχαιολογία, τη λαογραφία, τη γλωσσολογία και την τέχνη της Κρήτης. Έχει, δε, ως στόχο τη στήριξη της έρευνας και την προβολής της τοπικής Ιστορίας και Παράδοσης. Περιοδικό πολύ υψηλού επιπέδου.
Το περιοδικό «Αμάλθεια» της Ιστορικής-Λαογραφικής Εταιρείας Νομού Λασιθίου είναι συνδρομητικό και εκδίδεται δυο φορές το χρόνο. Η έκδοση αυτή δεν περιλαμβάνει διαφημίσεις. Σκοπό έχει να δώσει βήμα στην επιστημονική αρθρογραφία που έχει σχέση με την Κρήτη και να προβάλλει στοιχεία από τον τόπο μας –το νομό Λασιθίου- σχετικά με τον πολιτισμό και την Iστορία. Δεν περιορίζεται μόνο στην προβολή του Κρητικού Πολισμού, αλλά επιδιώκει να παίξει καταλυτικό ρόλο και στην παραγωγή νέου.
Η προσπάθεια μπορεί να ακούγεται ωραία, όμως η επιστημονική αρθρογραφία είναι «βαριά» για το μεγάλο κοινό. Η έκδοση τέτοιων εντύπων στην πράξη αποδεικνύεται δύσκολη υπόθεση. Και ενώ οι πάντες αναγνωρίζουν τη συμβολή τους στην Ιστορία, τον πολιτισμό και τη δημιουργία κοινωνικού ιστού, απαραίτητου για την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας και για την ποιότητα της ζωής των μελών της, στο δια ταύτα θεωρούν ότι η συντήρησή τους είναι έργο άλλων. Είναι κάτι που δεν τους αφορά. Αρκετά έντυπα ευρείας κυκλοφορίας, ευτυχώς, αναγνωρίζουν και προβάλλουν τις ανιδιοτελείς προσπάθειες όλων αυτών των «κουζουλών» που ασχολούνται με αυτά. Το κράτος και η τοπική αυτοδιοίκηση έχουν τη δική τους ερμηνεία για την έννοια «αρωγή» πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Οι Μαικήνες, σε άλλες εποχές, θα ήταν μια κάποια λύση. Σήμερα είναι ζητούμενο. Δυστυχώς, ή ευτυχώς, μερικά πράγματα δεν είναι άμεσα ανταποδοτικά ή εξαργυρώσιμα (πχ παιδεία, πολιτισμός, περιβάλλον, κ.α.) αλλά διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη λειτουργία της κοινωνίας μεσο-μακροπρόθεσμα. Το ζητούμενο σήμερα για την κοινωνία μας, στη χώρα που εφηύρε το θεσμό της χορηγίας για να διδάξει στους πολίτες θέατρο, είναι να αναβιώσει το ρόλο των χορηγών και των Μαικήνων. H «Αμάλθεια» χρειάζεται την έμπρακτη στήριξη -έστω και συμβολικού χαρακτήρα- όσων πιστεύουν ότι έχει να προσφέρει κάτι ακόμα σ’ αυτόν τον τόπο.
Ι. Σταμέλος

Όποιος θέλει να βοηθήσει ας στείλει e-mail : istam@agn.forthnet.gr