Τετάρτη 17 Απριλίου 2019

Ο Αριστοφάνης & Πλούτος

«Αριστοφάνης συνεντευξιαζόμενος και ο «Πλούτος» στο ΚΑΠΗ»

Θα ήταν πλεονασμός να μιλούσε κανείς σήμερα για τη σημασία και τη συμβολή του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, της τραγωδίας και της κωμωδίας, στο σύγχρονο θέατρο, στη σύγχρονη Παιδεία και στον παγκόσμιο πολιτισμό. Το ότι οι διαχρονικές αξίες που διδάσκουν γεμίζουν τα θέατρα του κόσμου κάθε χρόνο, κάθε θεατρική σεζόν, τα λέει όλα.
Μια επιπλέον επιβεβαίωση της αξίας τους μπορεί κανείς να επικαλεστεί το ότι αυτά συνεχώς γεννούν νέα έργα. Γίνονται δηλαδή αφορμή για νέες πολιτισμικές  δημιουργίες. Γιατί, παρά την ηλικία τους, παρά τα 2.500 χρόνια, παραμένουν ζωντανά, για να επιβεβαιώσουν έτσι περίτρανα ότι τα μεγάλα έργα δεν έχουν ηλικία.
Σε μια φανταστική «επιπεδοποίηση» του χρόνου λοιπόν στο βιβλίο «Αριστοφάνης συνενετευξιαζόμενος και ο «Πλούτος στο ΚΑΠΗ» του Ι. Σταμέλου, ο Αριστοφάνης δίνει σε έναν σύγχρονο δημοσιογράφο μια συνέντευξη για το έργο, την εποχή και την θεματολογία των διασωθέντων κωμωδιών του. Ενδεικτικά:
Δ.: Αρίστο, αν έγραφες σήμερα για το θέατρο, ποιο θέμα θα διάλεγες;
Α.: Τα μέσα ενημέρωσης. Γιατί συντελούν εξαιτίας της επιρροής τους στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και εξ αυτού στην ανάδειξη ανίκανων ηγετών.
Δ.: Θα έγραφες τραγωδίες;
Α.: Όχι. Θα έκανα αυτό που ξέρω καλά. Θα έγραφα κωμωδίες για τη συμπεριφορά των σύγχρονων Ελλήνων, που δημιουργήθηκε από τον εύκολο πλουτισμό, τον αγροίκο πλούτο, και την κακή παιδεία που σας δίνει η κοινωνία και τα σχολεία σας. Και για τη λειψανδρία ηγετών θα έγραφα.
Διάλεξα, λέει στη συνέχεια, να παρουσιάσω τον «Πλούτο» σε ένα φανταστικό σύγχρονο ΚΑΠΗ γιατί είναι πάντα επίκαιρος, δεν θέλει πολλή κινητικότητα και θέλει λίγους ηθοποιούς. Στην τρίτη ηλικία η απομνημόνευση είναι πιο δύσκολη γι’ αυτό κόντυνα και λίγο τους αρχικούς ρόλους.
Το βιβλίο είναι το δέκατο έβδομο του συγγραφέα. Ανήκει στη σειρά «Θέατρο» των εκδόσεων «Οσελότος», αλλά μπορεί να διαβαστεί άνετα και ως «διδακτικό» ανάγνωσμα.  Ο συγγραφέας έχει αποδώσει ελεύθερα, σε μια σύγχρονη εκδοχή τα κείμενα του Αριστοφάνη, μακράν όμως από τις επιθεωρησιακές εκδοχές που συχνά παίζονται στα σύγχρονα θέατρα.