Η παιδεία θα μπορούσε να είναι από τα κεντρικά θέματα της προεκλογικής εκστρατείας. Η τρόικα δεν της έκανε την τιμή να την εντάξει στα Μνημόνια που υπογράψαμε με τους δανειστές μας. Πάντως παραμένει από τους ελάχιστους τομείς η διαχείριση του οποίου βασίζεται στον πατριωτισμό, τον βαθμό ευφυΐας και τις ικανότητες της πολιτικής μας τάξης. Εκεί ούτε τα ιμάτιά του δικαιούται να διαρρήξει κανείς για έξωθεν επεμβάσεις ούτε δεκάρικους μπορεί να απαγγείλει για την εθνική ανεξαρτησία.
Και όταν λέω «παιδεία» δεν αναφέρομαι στο εξεταστικό, ούτε στον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Αναφέρομαι στο σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος, στο περιεχόμενο, στον τρόπο της διδασκαλίας, σ' αυτό το σύμπλεγμα των αξιών, πνευματικό, ηθικό αλλά και πρακτικό, το οποίο στηρίζει την ελάχιστη συνοχή της κοινωνίας. Ή, για την ακρίβεια, πάνω στο οποίο θα μπορέσει να αποκατασταθεί η ξεχαρβαλωμένη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.
Φτύνουμε αίμα για να παραμείνουμε στην Ευρώπη. Εχουμε ποτέ συζητήσει σοβαρά τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον τρόπο που διδάσκεται η γλώσσα μας στη Μέση Εκπαίδευση; Με ποιον τρόπο πρέπει να ενισχυθεί ώστε να μην εξατμισθεί το αίσθημά της στα αγγλικά των SMS; Με ποιον τρόπο θα ενισχυθεί η διδασκαλία των ξένων γλωσσών ώστε τα Ελληνόπουλα να μπορούν να κυκλοφορούν χωρίς προβλήματα εντός των ορίων της Σένγκεν, αν παραμείνουμε εντός εννοείται; Πόσα λογοτεχνικά βιβλία έχει διαβάσει ένα παιδί που τελειώνει το λύκειο, πόσα ολόκληρα εννοώ, εκτός από τα αποσπάσματα των υποχρεωτικών εγχειριδίων; Και πώς μπορείς να αποκτήσεις το αίσθημα της γλώσσας σου χωρίς τη λογοτεχνία; Ποια είναι η ποιότητα των αγγλικών και των γαλλικών που διδάσκονται; Και ποια η αντίληψή τους για τη σχέση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας με τα μεγάλα γεγονότα που την καθόρισαν, μαζί με την ευρωπαϊκή, και της επέτρεψαν να ενταχθεί στην Ευρώπη; Τι αντίληψη έχει για τη σύγχρονη φιλοσοφία ένας υποψήφιος της Φιλοσοφικής; Με ποιους τρόπους, μέσω της παιδείας, θα βοηθήσουμε όσους μετανάστες κρίνουμε ότι πρέπει να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία;
Πολύ θα ήθελα να ξέρω αν ο κ. Τσίπρας έχει να πει τίποτε παραπάνω για την παιδεία εκτός από το μεγάλο ιστορικό θέμα του νέου ελληνισμού που λέγεται άσυλο. Ή να μας πει η κυρία Παπαρήγα ότι τα παιδιά για να αποφύγουν τις παγίδες της αστικής λυκοφιλίας θα πρέπει να διαβάζουν το «Πώς δενότανε το ατσάλι». Και όταν οι κεντρικές δυνάμεις του Κοινοβουλίου μας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, φωνάζουν για ανάπτυξη, γιατί δεν τους περνάει από το μυαλό ότι αν το κουλουβάχατο θέλει να αναπτυχθεί από την παιδεία πρέπει να ξεκινήσει;
Ζητάμε πολλά, θα πείτε. Η αφρόκρεμα της πολιτικής μας τάξης αποτελείται από τέκνα της ημετέρας παιδείας, αυτής που ενορχήστρωσε την κοινωνική μας πανωλεθρία. Γι' αυτό και ο κ. Μπαμπινιώτης, έμπειρος ων, αποφάσισε ότι το πιο επείγον ζήτημα είναι να διατηρήσουν ο κ. Πελεγρίνης και ο κ. Μυλόπουλος το πρυτανικό τους αξίωμα. Εχει δίκιο: ένα γερασμένο και άρρωστο σώμα δεν το χειρουργείς. Το αφήνεις να πεθάνει με την ησυχία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου