Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Χιούμορ + Μαθηματικά

…Το ανά χείρας βιβλίο του εκλεκτού διανοούμενου φίλου Ιωάννη Σταμέλου είναι μία επιτυχημένη προσπάθεια να γεφυρώσει το χάσμα από τα Μαθηματικά ως τυποποιημένη συσσώρευση γνώσεων στον ανθρωπιστικό τους ρόλο.  Παρ΄ όλο που δεν βλέπει κανείς μαθηματικούς τύπους, αξιώματα, θεωρήματα, λήμματα και πορίσματα στο βιβλίο, βλέπει μια εμβριθή συλλογή από μικρές διασκεδαστικές ιστορίες, σαν σοφά ρητά,  με ένα δίδαγμα η κάθε μία. Πρόκειται για ένα απολαυστικό βιβλίο, γραμμένο με χάρη. Ένα βιβλίο που το χιούμορ είναι η κοινή συνιστώσα των διδαγμάτων του…

Μιχάλης Λάμπρου
Καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης


…Διαβαστερό, δροσερό, κεφάτο και ευρηματικό το βιβλίο σας. Με εντυπωσίασε η πληθώρα των αναφορών. Η επινόηση η δική σας για τη σύνδεση μαθηματικά-χιούμορ ομολογώ ότι είναι μοναδική! …

Κώστας Μητρόπουλος

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Λαϊκισμοί

"Στελέχωση με άξιους" είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου της σημερινής Καθημερινής.

"Ο λαϊκισμός οδηγεί συχνά σε καταστροφικές υπερβολές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τροπολογία που κατετέθη χθες στη Βουλή για να μειωθούν και άλλο δραστικά οι μισθοί των διοικούντων σε ΔΕΚΟ και τράπεζες. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι στο παρελθόν υπήρξαν σκανδαλώδεις περιπτώσεις όπου ανεπαρκείς άνθρωποι πληρώθηκαν πανάκριβα για να στελεχώσουν ανάλογες θέσεις. Ποιος όμως λογικός άνθρωπος θα δεχθεί να διοικήσει μια τράπεζα ή μια μεγάλη ΔΕΚΟ με τις εξαιρετικά χαμηλές αμοιβές που προτείνονται; Πρόκειται για επικίνδυνο μονόδρομο που θα οδηγήσει με μαθηματική βεβαιότητα στην αύξηση των φαινομένων διαφθοράς και τη στελέχωση ΔΕΚΟ και τραπεζών από κομματικούς ή άλλους παράγοντες, που προφανώς δεν μπορούν να βρουν πουθενά αλλού δουλειά".

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Γεια σου Καρακώστα με το κλαρίνο σου!

"Πληροφορήθηκα ότι στο Γουδί εκτίθενται δεινόσαυροι. Προ ογδοηκονταετίας εκτελούντο".

Το σχόλιο του Βέλτσου στην ηλεκτρονική έκδοση του ΒΗΜΑτος. Όλο το χρήμα...


Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Κανονικοί ...

Ο Δανίκας στην ηλεκτρονική έκδοση του ΒΗΜΑτος:

Το διάβασα και ανατρίχιασα. Από μεγάλη έρευνα των «Νέων» της περασμένης Παρασκευής. Οπού αποκαλύπτονται τα εξής. Ένας στους δέκα δεν έχει τελειώσει το Δημοτικό. Τουτέστιν έκαστος εξ αυτών το μόνο που δύναται να αρθρώσει είναι το Α και Βου. Ίσως ούτε κι αυτό!

Ότι κάθε χρόνο εφτά χιλιάδες ελληνόπουλα βρίσκονται μακριά από τα θρανία. Τουτέστιν στουρνάρια και καφενεία!

Ότι τέσσερα περίπου εκατομμύρια πολιτών αυτής της Βαλκανικής Μπανανίας δεν έχουν ολοκληρώσει τη στοιχειώδη εκπαίδευση. Τουτέστιν «για πες μου άνθρωπέ μου ποιος ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος» «Μα φυσικά ο αρχηγός του ΠαΣοΚ»!

Ότι ένα εκατομμύριο - απ' αυτά τα τέσσερα - δεν έχουν τελειώσει καν το Δημοτικό. Τουτέστιν ένα κι ένα κάνουν τρία!

Και ότι περίπου έξι με εφτά από δέκα κατοίκους των Νομών Ροδόπης, Ευρυτανίας, Ξάνθης, Καρδίτσας και Γρεβενών δεν ολοκλήρωσαν την υποχρεωτική εκπαίδευσή τους. Τουτέστιν σαρώνει ο αναλφαβητισμός. Γκα γκα ουά!

Μαζί μ αυτή την κατραπακιά ακολουθεί και δεύτερη που μας σπρώχνει ακόμα πιο βαθιά. Γιατί οι λιγότεροι αναλφάβητοι λαοί της Ευρώπης, με ποσοστό κοντά μόλις στο τέσσερα τοις εκατό, είναι αυτοί που εκατομμύρια εξ ημών και υμών τους θεωρούμε υπανάπτυκτους και τριτοκοσμικούς. Πλάνη επικών διαστάσεων. Δηλαδή οι Πολωνοί, ο Σλοβάκοι, οι Τσέχοι και οι Σλοβένοι. Μα πως είναι δυνατόν; 

Εμείς οι ελληνάρες γλεντούσαμε με τα κορίτσια αυτών των υποτιθέμενων κατεστραμμένων χωρών. Κι όμως, ρε πανίβλακα. Οι υπηρέτες που ξεσκατώνουν τους παππούδες μας και οι πουτάνες τους είναι εγγράμματοι. Κι εμείς οι τάχα μου πολιτισμένοι είμαστε οι καρπαζοεισπράκτορες των ευρωπαϊκών χωρών. Κουφιοκεφαλάκη μου, έτσι ακριβώς!

Αν σ' αυτούς τους αριθμούς υπολογίσουμε κάμποσους ακόμα παράγοντες, τότε ο εφιάλτης γίνεται πιο ανεξέλεγκτος και ασύγκριτα πιο δυνατός. Γιατί ο Έλληνας και το Βιβλίο σε πόλεμο καθημερινό. Το καταφέραμε κι αυτό. Να σπάσουμε, όλα τα ευρωπαϊκά ρεκόρ.

Γιατί ο Έλληνας εκλαμβάνει την εφημερίδα σαν κάτι το άγνωστο και μισητό. Γιατί η κουλτούρα γι' αυτόν είναι ιδιότητα άχρηστη, περιττή, εξωγήινη, παλιομοδίτικη, και γραφική. «Α αυτός είναι κουλτουριάρης» σα να λένε «αυτός είναι μαλάκας κανονικός»!

Γιατί, ακόμα, δύο στα τρία ελληνόπουλα πάσχει από παχυσαρκία. Παίζει κι αυτό. Που σημαίνει ότι στην πάλαι ποτέ γη της αυθεντικής και υγιεινής Μεσογειακής διατροφής, θερίζουν το πλαστικό χάμπουργκερ, τα γαριδάκια και κάθε μεταλλαγμένο φαγητό. Και τέλος, γιατί το ζωντανό «σκατό», προερχόμενο είτε από ριάλιτι σόου, είτε από τα μεσημεριανά είτε από κάθε άλλο σκουπιδαριό, επιπλέει στον αφρό ενός απέραντου πολτού. Εντός του οποίου κολυμπάνε εκατομμύρια συμπολιτών μας χωρίς καν να πιάνουν την μύτη τους για να καλυφθούν από την μπόχα που μολύνει κάθε κύτταρο του οργανισμού τους.

Με απλά λόγια κάθε βαμμένο ξανθό μαλλί που ως προτέρημα διαθέτει απλώς σάρκα τορνευτή και κάθε μειράκιο που ζήτημα είναι αν γνωρίζει απλή Αριθμητική, έχουν αναδειχθεί σε πρωταγωνιστές μιας διεστραμμένης κλίμακας αξιών. 

Οπού μόνο το Χρήμα. Οπού μόνο η αναγνωρισιμότητα. Οπού μόνο η ευκολία. Οπού μόνο το χα χα χου χα. Οπού μόνο το Life style. Οπού μόνο το απόλυτο κενό. Να το κατακτήσουμε με κάθε κόστος. Ακόμα και με την πορνεία και με τον προσωπικό μας εκμαυλισμό. Έτσι φτιάξαμε βόθρο πολυτελείας. Έτσι ανοχύρωτοι από αντιστάσεις παραδοθήκαμε σε κάθε αληθινό εχθρό. Κι έτσι από χώρα καταντήσαμε Horror.

Και μετά απ' όλα αυτά καθόμαστε σε ταβέρνες και σε καφενεία και ρίχνουμε ροχάλες στο πολιτικό προσωπικό. Και μετά απ' όλα αυτά μας φταίει ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς. Μα είναι ηλίου φαεινότερο. Πρώτα απ' όλα μας φταίει το κεφάλι μας. Γεμάτο από μεταλλαγμένο κουτόχορτο, από άφθονο καφενείο και τηλεοπτικό σκουπιδαριό!

Το νερό στ' αυλάκι

Του Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ 23-10-12

Πομερανή νοικοκυρά

Η Γερμανία όμως παίζοντας κατενάτσιο παίζει με τη φωτιά. Λυπάμαι που το λέω αλλά η Ευρώπη αντιμετωπίζει σήμερα ένα και μοναδικό σοβαρό πρόβλημα. Πρόβλημα με ονοματεπώνυμο. Και ονομάζεται Ανγκελα Μέρκελ. Η οποία εδώ και τρία χρόνια χειρίζεται τη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε η Ευρωπαϊκή Ενωση με ορίζοντα πομερανής ή βαυαρής νοικοκυράς.
Και η οποία θα μας ταλαιπωρήσει ακόμη διότι μπαίνει σε εκλογική χρονιά, άρα θα πρέπει να φέρει βόλτα τις πομερανές και τις βαυαρές νοικοκυρές.
Λέω ειλικρινά ότι έχουμε μπλέξει άσχημα. Κι ότι φοβάμαι τα χειρότερα. Οχι για την Ελλάδα πια ή όχι μόνο για την Ελλάδα.
Αλλά για την Ευρώπη - η οποία εξ όσων γνωρίζω δεν αποτελείται μόνο από πομερανές και βαυαρές νοικοκυρές!

Είναι η κατάληξη του άρθρου του Πρετεντέρη στα σημερινά ΝΕΑ.

Δαμοκλής

Σύμφωνα με τον Κικέρωνα, εις εκ των αυλικών του τυράννου των Συρακουσών Διονυσίου του Πρεσβυτέρου ήταν ο Δαμοκλής, ο οποίος φθονούσε τα πλούτη του τυράννου. Έτσι, ο Διονύσιος προσέφερε τη θέση του στον Δαμοκλή για μία ημέρα, ώστε ο κόλακας να διαπιστώσει τα... καλά της εξουσίας. Ο αυλοκόλακας ντύθηκε βασιλικά και κάθισε στον θρόνο για να απολαύσει τα εδέσματα. Μόνο που τότε παρατήρησε πάνω από το κεφάλι του να κρέμεται ένα μεγάλο σπαθί, το οποίο συγκρατούσαν τρίχες αλόγου, οι οποίες θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να κοπούν. Όταν ο Δαμοκλής εξέφρασε τη σχετική απορία του, ο Διονύσιος απάντησε: «Το σπαθί το τοποθέτησα εγώ για να μου θυμίζει να παίρνω τις σωστές αποφάσεις για τον λαό μου και εξ αυτού του λόγου να μου θυμίζει σε πόσο μεγάλο κίνδυνο είναι η ζωή μου καθημερινά». Ο Δαμοκλής όταν άκουσε την εξήγηση συνειδητοποίησε πόσο διαφορετική είναι η ζωή ενός (ενάρετου) άρχοντα συγκριτικά με αυτό που πίστευε. Γι’ αυτό ζήτησε να επιστρέψει στην ταπεινή του θέση. ΄Η, αλλιώς, αποφάσισε να πάει σπίτι του...

Μας το θύμισε ο Α. Λακασάς.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Των φρονίμων τα παιδιά

Του ΚΥΡ
Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ 21-10-12

Στρατηγικές Καραγκούνη

Του Δ. Χαντζόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ 20-10-12

Συνταξιοδοτικά


Του Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ 20-1012

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Κι εσύ χτενίζεσαι ...

"... Μου είναι αδύνατον να χωνέψω πώς μια ολόκληρη υδρόγειος με τα προβλήματά της, τους μεσημβρινούς της, τους παράλληλούς της και τα όλα της σταμάτησε να περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της για χάρη ενός ψώνιου. Εβλεπα τη μανούλα του Φέλιξ Μπάουμγκαρτνερ να τον παρακολουθεί καμαρωτή και καλομακιγιαρισμένη κι έτσι μου 'ρχόταν να την καταγγείλω στη UNICEF για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο και διευκόλυνση σε αλλότρια ακολασία. Αυτή, δεν μπορεί, κάτι πολύ χοντρό πρέπει να του είχε κάνει όταν ήταν μικρός για να αποφασίσει τώρα, στα σαράντα φεύγα του, να τζαρτζαριστεί με τη στρατόσφαιρα και να ανοίξει κι άλλη τρύπα στην τρύπα του όζοντος"

Σημειώνει η Ρ. Γεωργακοπούλου στα σημερινά ΝΕΑ. Και τι να της αντιπείς;...

Του κόσμου το ποτάμι είναι θολό

... Σε όλους τους κομματικούς χώρους κινούνται άτομα που αρνούνται ή δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η κοινωνία άλλαξε, η πολιτική άλλαξε, οι απαιτήσεις άλλαξαν, οι τρόποι σκέψης πρέπει να αλλάξουν... Κι αυτό επειδή, καλώς ή κακώς, έχει αλλάξει δραματικά η ίδια η χώρα.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι το μεγαλύτερο σημερινό πρόβλημα του τόπου. Μεγαλύτερο και από την τρόικα.
Διότι δεν είναι μόνο ότι διαιωνίζουν διά της παρουσίας τους τα αίτια της καταστροφής. Αλλά και ότι παρεμποδίζουν όσο μπορούν τις υγιείς δυνάμεις της χώρας να ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στην πορεία της. ...

Σημειώνει μεταξύ άλλων ο Πρετεντέρης στα χθεσινά ΝΕΑ.

Ικανή και αναγκαία συνθήκη

"Εάν οι πολιτικοί διάβαζαν κάθε βράδυ ένα μόνο άρθρο του Συντάγματος, όπως αντίστοιχα κάνουν, φερ ειπείν, οι πιστοί Χριστιανοί που πριν κοιμηθούν διαβάζουν ένα κεφάλαιο από την Αγία Γραφή, μπορεί να εμφυτευόταν στη καρδιά και στο νου τους μία επιθυμία, που θα την έλεγα ακόμα και λαχτάρα, να υπηρετήσουν τον τόπο και τον λαό τους με πάθος, με αφοσίωση, με εντιμότητα.

Τι κάθομαι και λέω, μωρέ! Σαν ν' ακούω τον εαυτό μου να κοροιδεύει το εαυτό του! 

Πάλι, όμως, θέλω να πιστεύω πως δεν έχει εκλείψει το "είδος". Κι' ακόμα: όσα λέω για τους πολιτικούς, τα επαναλαμβάνω και για μας, τους πολίτες. Δεν πιστεύω ότι οι βουλευτές που μας εκπροσωπούν επελέγησαν μόνο από ψηφοφόρους περιορισμένης μόρφωσης και κρίσης. Δεν το πιστεύω με τίποτα. Αντίθετα, έχω απτά παραδείγματα πολλών σπουδασμένων, που οι επιλογές τους σε πρόσωπα με κάνουν σοβαρά να αμφιβάλλω εάν αυτό που λέμε "μόρφωση" είναι "ικανή και αναγκαία συνθήκη" για να αναγράφεται η λέξη Πολίτης έτσι, με κεφαλαίο "Π".

Κι από την άλλη, έχω γνωρίσει στη ζωή μου αμέτρητους αγράμματους ανθρώπους, που όμως η εσωτερική τους Παιδεία (απόκτημα σωστής ανατροφής, το περισσότερο) τους κάνει να ξεχωρίζουν από εκείνους που ονομάζω "αστοιχείωτους", και να είναι πιο σοβαροί στις κρίσεις και στις αποφάσεις τους".

Γράφει ο Χ. Μιχαηλίδης αναφέροντας και το άρθρο 116 του Συντάγματος.

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Νόμπελ Χημείας

Το περιοδικό Spigel ζήτησε από τον Ν. Δήμου να σχολιάσει το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης που δόθηκε φέτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κατάληξη της συνέντευξης παρακάτω.

Sp. Δεν θα μπορούσε το βραβείο να δώσει νέα ζωή στην Ευρώπη;

Δη. Μόνο του το βραβείο Νόμπελ δύσκολα θα το πετύχει. Η Ε.Ε. δεν έχει κάνει τίποτα για να προωθήσει την ευρωπαϊκή ιδέα. Από τους περισσότερους σήμερα απουσιάζει η ευρωπαϊκή ταυτότητα.

SP. Ιδιαίτερα στη χώρα σας, η Ε.Ε. έχει πρόβλημα εικόνας (image).

Δη. Μόλις ανακοινώθηκαν οι νέοι αριθμοί των ανέργων - πάνω από το 25% δεν έχουν δουλειά. Αυτός είναι σχεδόν ένας διπλασιασμός σε σχέση με την περασμένη χρονιά. Τι να μας κάνει το Βραβείο; Και φοβάμαι πως η Ε.Ε. θα ήταν μάλλον ο τελευταίος οργανισμός στον οποίο η πλειοψηφία των Ελλήνων θα έδινε Νόμπελ.

Σχόλιο Σύνταξης: Έτσι που γίναμε εδώ και με τις Αλχημείες των Βρυξελλών όχι το Νόμπελ Ειρήνης αλλά το Νόμπελ Χημείας έπρεπε να πάρουν.

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Ηλιοβασιλέματα


Μάνος Χατζιδάκις, Γιώργος Πανουσόπουλος, Ορχήστρα Χρωμάτων με τον Μίλτο Λογιάδη
"Το τελευταίο ηλιοβασίλεμα του 20ου αιώνα στη Θήρα"

Αίνιγμα

Πέθανε επειδή δεν ήθελε να ξέρει τίποτα, δεν ήθελε να μάθει τίποτα και δεν μπορούσε να μετρά. 
Άντε να βοηθήσουμε λίγο... Και νεκρό ακόμη παραμένει πιστό στις παραδόσεις.

Μένουμε στο παρελθόν και δουλεύουμε στο μέλλον

Του Δ. Χαντζόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ 13-10-12

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Idiots, idioten, idiotas, idiotae, ηλίθιοι

"Προφανώς, λοιπόν, δεν φταίει ο γιατρός επειδή αρρώστησε κάποιος", γράφει ο Πρετεντέρης στα σημερινά ΝΕΑ.  "Φταίει, όμως, απολύτως ο γιατρός που κάνει λάθος διάγνωση και δίνει λάθος φάρμακο. Κανονικά, του παίρνουν το δίπλωμα.
Μόνο που η «Bild», το «Focus» κι ο Σόιμπλε συμπεριφέρονται ακόμη σαν κανονικοί γιατροί. Κι εξακολουθούν να παραδίδουν μαθήματα και να διατυπώνουν υποδείξεις.
Επιμένουν, λοιπόν, να αποκαλούν «αχάριστους» όσους απλώς τους θεωρούν «σκιτζήδες».
Διότι δεν έχουν την ευθύτητα, την εντιμότητα ή απλώς την ευστροφία να αναγνωρίσουν την αποτυχία μιας πολιτικής που ήταν κυρίως η αποτυχία μιας μεθόδου. Της δικής τους μεθόδου". Είναι η κατάληξη του άρθρου του με τίτλο "Idioten!" που στα ελληνικά σημαίνει "ηλίθιοι".

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Φράου Μ

Γράφει ο Δανίκας στη σημερινή ηλεκτρονική έκδοση του ΒΗΜΑΤΟΣ:

"Μην τους ακούτε. Και μην τους ακολουθείτε. Δεν φταίει η Μέρκελ. Το αντίθετο μάλιστα. Με βάση τις προδιαγραφές του οικονομικού και πολιτικού μοντέλου που έχει υιοθετήσει και η Ελλάδα,  η σκληρή γραμμή της Μέρκελ είναι ο μοναδικός δρόμος εξόδου από την κρίση. Δεν συμφωνείτε; Ωραία λοιπόν. 

Ποια η απαίτηση της Μέρκελ; Να λειτουργεί κάθε χώρα της ευρωζώνης με ό,τι αυτή παράγει. Οχι με δανεικά αγύριστα αλλά με ανάπτυξη της παραγωγικής της βάσης. Εγινε αυτό; Καθόλου. Ποιος φταίει; Η Ευρωπαϊκή Ενωση λέει η οργανωμένη Αριστερά. Λάθος. Οι έλληνες προσκυνημένοι και υποταγμένοι πολιτικοί απαντάω εγώ. Που δεν  είχαν τα κότσια να διαπραγματευτούν τα ελληνικά συμφέροντα με πατριωτική μαγκιά. Και που βολεύτηκαν και πορεύτηκαν με δανεικά. Χωρίς μέλλον ορατό. Ο,τι φάνε, ό,τι πιούνε, ό,τι αρπάξει ο κώλος τους 

Ποια η δεύτερη απαίτηση της Μέρκελ εδώ και τρία σχεδόν χρόνια; Να ξεφουσκώσει το υπέρβαρο, άχρηστο και αντιπαραγωγικό προσωπικό του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Δηλαδή τέρμα τα σούρτα φέρτα ανάμεσα στους πολιτικούς και τους ψηφοφόρους. Δηλαδή τέρμα τα πεσκέσια και η εκλογική πελατεία. Και δηλαδή στοιχειώδης αξιοκρατία. Εγινε; Πλάκα κάνεις. 

Ποια η τρίτη απαίτηση της Μέρκελ; Η υιοθέτηση και εφαρμογή στην πράξη στοιχειωδών μεταρρυθμίσεων που ισχύουν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες εδώ και αιώνες. Από το άνοιγμα όλων των επαγγελμάτων μέχρι το «διαζύγιο» Κράτους Ορθόδοξης εκκλησίας. Εγιναν; Ακρα του τάφου σιωπή. Ολα παραμένουν όπως πριν.

Ποια η τέταρτη απαίτηση της Μέρκελ; Η αποφασιστική καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Είμαστε  ανίκανοι  εμείς; Ωραία. Να σας αποστείλουμε δικούς μας έμπειρούς και αξιόμαχους γερμανούς φοροκυνηγούς. Οχι δεν θέλουμε. Μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας. Τρίχες. Απόδειξη; Το στικάκι με δύο χιλιάδες κοπανατζήδες περιφερόταν από τον έναν στον άλλο επί δύο ολόκληρα χρόνια. Μπας και φταίει η Μέρκελ;  Τρελός είσαι; Ως συνήθως φταίνε αυτοί που όλα αυτά τα χρόνια μετέτρεψαν την χώρα σε πτυελοδοχείο της Ευρώπης.

Με απλά λόγια τίποτα επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει. Γι' αυτό κουρεύουν οριζόντια τα πορτοφόλια και την ζωή των σκληρά εργαζόμενων πολιτών. Γι' αυτό οι φοροφυγάδες έχουν στήσει πάρτι επικών διαστάσεων. Γι' αυτό η χώρα αιωρείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Επειδή ακριβώς το κυρίαρχο μεταπρατικό σύστημα αρνείται πεισματικά να μεταρρυθμιστεί και να ακολουθήσει ευρωπαϊκή διαδρομή. Να το παραδεχτούμε, Οι προδιαγραφές της χώρας είναι βαλκανικές με ισχυρά υπολείμματα Οθωμανικής Σουλτανίας. 

Κόβω τον σβέρκο μου ότι η σύντομη επίσκεψη της Μέρκελ  είναι μέρος μιας παράστασης θεατρικής. Προφανώς μέχρι η  ευρωζώνη να οχυρωθεί  υποκρίνεται η Μέρκελ ότι η Ελλάδα είναι χώρα ευρωπαϊκή κι έτσι έχει αποφασίσει να μας διατηρήσει με σωληνάκια εν ζωή. Επομένως η επίσκεψη είναι συμβολική. Από τη μια έχει πλήρως απογοητευτεί από την ακινησία την ελληνική. Με απλά λόγια εκείνοι κάμουν πως  επιθυμούν την παραμονή μας στο ευρώ. Από την άλλη εμείς κάνουμε τάχα ότι προσπαθούμε να αλλάξουμε και να συμμορφωθούμε. Ενα θέατρο με πολλές πράξεις, με πολλά επώδυνα μέτρα και με τίτλο ανατριχιαστικό «Αργος θάνατος χωρίς αναισθητικό!»".

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Γερμανοί μετανοείτε

Αυτό που φοβόμασταν ήδη ξεκίνησε να εκτυλίσσεται: αρχίσαμε να βγάζουμε ο ένας το μάτι του άλλου. Πάμε με γρήγορο βήμα να γίνουμε μονόφθαλμο έθνος μονόφθαλμων. Αν μάλιστα το γερμανικό πείραμα πετύχει θα έχουμε την τύχη της χαμένης Ατλαντίδας. Δεν θα μείνει κανένας για να μιλήσει για το ναυάγιο και το χαμό.

Μεγάλωσαν τα γένια μας. Η ψυχή μας αλλιώτεψε. Αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του. Γερμανοί. μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ορδών στις χώρες του νότου.

Παρά

Από το γραμματοκιβώτιο (7-10-12) του Διόδωρου του Κυψελιώτη:

Παρα-οικονομία, παρα-δικαστικός, παρα-κράτος, παρα-εξουσία, παρα-πολιτική, παρα-εμπόριο, παρα-σιτισμός, παρα-παιδεία, παρα-ιατρικός, παρα-εκκλησιαστικός, παρα-φαρμακευτικός, παρά-κεντρο, παρά-θυρο και παρα-θυράκι, παρ-άγκα, παρ-αγοντισμός, παρα-γραφή, παρά-ταση, παρα-νομία... κτλ. Ολα αυτά συναπαρτίζουν μια χώρα παρα-κοσμική, κατά το τριτοκοσμική, και παραδιεφθαρμένη.

Αναζητώντας τα διαμάντια

"... Η μεταπολεμική Ελλάδα δεν έβγαλε μεγάλους πολιτικούς. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, όμως η πολιτική ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας είναι μια ιστορία αποτυχιών που κατέληξαν στο πραξικόπημα του '67. Εβγαλε όμως μεγάλους δημιουργούς. Δεν χρειάζεται να τους απαριθμήσω, όμως από τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκι ώς τον Καζαντζάκη, τον Τσαρούχη, τον Κουν, τον Σεφέρη και τον Ελύτη, όλοι αυτοί υπήρξαν παιδιά της Ψωροκώσταινας. Χωρίς καμία διάθεση νοσταλγίας θα πω πως αν κάτι μας συμφιλιώνει ακόμη και σήμερα με τη ζωή σ' αυτή τη χώρα είναι τα έργα που μας κληροδότησε η Ψωροκώσταινα.

Οταν είδαμε τους πρώτους αλβανούς πρόσφυγες να φτάνουν στα χωριά και στις πόλεις τη δεκαετία του '90 τρομάξαμε, γιατί οι φυσιογνωμίες τους μας θύμιζαν την Ψωροκώσταινα που κανείς μας δεν ήθελε να θυμάται και προσπαθήσαμε να τους απωθήσουμε, σαν τους εφιάλτες της παιδικής ηλικίας. Γιατί στη δεκαετία του '90 πιστεύαμε πως η Ελλάδα είχε πάει πολύ μπροστά. Είχαμε αρχίσει να αποκτούμε αυτοκινητόδρομους, έστω και τσάτρα πάτρα, βάζαμε κλιματισμό, το Ι.Χ. δεν ήταν πια είδος πολυτελείας και το χρήμα των επιδοτήσεων επέτρεπε στον αγρότη να μη σηκώνεται αχάραγα. Κι αν τώρα αυτός ο αγρότης ήθελε το παιδί του να σπουδάσει δεν ήταν για να γίνει «καλύτερος άνθρωπος» αλλά για να μπορέσει να πάρει το χαρτί της σχετικής αργομισθίας. Είχε αποκτήσει χρήματα, είχε κερδίσει μια ανετότερη ζωή, αλλά είχε χάσει τον πολιτισμό του. Και παρέδωσε τη ζωή του στους πολιτικούς οι οποίοι τον έπεισαν ότι αυτοί μόνον μπορούσαν να του εξασφαλίσουν τη δημοκρατία, η οποία στο μυαλό του, και όχι μόνον του αγρότη, ήταν το άθροισμα των κεκτημένων της ευμάρειας.
Γιατί η νεόπλουτη Ελλάδα δεν μπόρεσε να κρατήσει το καλύτερο που της είχε αφήσει ως κληρονομιά η Ψωροκώσταινα. Και δεν μπόρεσε γιατί δεν ήξερε. Απαξιώνοντας την Παιδεία, αναθέτοντας στη δημιουργία τον ρόλο του διακοσμητή της πολιτικής, έφτιαξε την σαρδανάπαλη ζωή που τώρα καταρρέει. Και η ίδια αναρωτιέται, σαν διακορευμένη παρθένα, πόσο χαμηλά έπεσε. Χωρίς καμία νοσταλγική διάθεση, μήπως θα έπρεπε να αναζητήσει τις διεξόδους σ' αυτό που κάποτε υπήρξε, τότε που η μόρφωση ήταν στόχος ζωής και οι δημιουργοί ξεχώριζαν σαν τα διαμάντια μες στη λάσπη;"

Είναι η κατάληξη του άρθρου του Τ. Θεοδωρόπουλου στα ΝΕΑ της 6-10-12.

Γραψίματα

Του Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ 6-10-12

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Ο βλάχος άρχων κι αν γενεί ...

"Αρχοντιά", είναι ο τίτλος του άρθρου του Λακόπουλου στα σημερινά ΝΕΑ.

"Στην πολιτική η κρίση των συστημάτων είναι πρωτίστως η κρίση των προσώπων. Ισχύει ασφαλώς και για την ελληνική πολιτική σκηνή και απομακρύνει διαρκώς τους πολίτες από τον δημόσιο χώρο, όταν δεν ταΐζει τη βυσσοδομούσα Ακροδεξιά. Σε πολλές - πολλές όμως - περιπτώσεις δεν λείπουν οι ικανότητες, λείπει η τσίπα. Η αυτογνωσία του λάθους και η μετρημένη συμπεριφορά. Πρόσωπα που διαδραμάτισαν ρόλο τα τελευταία χρόνια, εμφανίζονται επί σκηνής αμέριμνα και σαν να μην έχουν ιδέα για τον «φόνο». Οι εξαιρέσεις είναι λιγότερες από τον κανόνα.
Ενα παράδειγμα. Εγινε προ ημερών χαμός με πρώην αξιωματούχους του πολιτεύματος που φρόντισαν οι ίδιοι, προτού εξοστρακιστούν από την πολιτική, να εκχωρήσουν στον εαυτό τους προνόμια - όπως αστυνομική φρουρά, προσωπικό, γραφεία και άλλες διευκολύνσεις. Παρά τον θόρυβο, ουδείς είχε το φιλότιμο να δηλώσει ότι παραιτείται, καθώς όλα αυτά συνιστούν πρόκληση σε καιρό κρίσης.

Δεύτερο παράδειγμα. Αναστενάζει η κοινωνία με το δράμα στο οποίο την έριξαν αψήφιστα συγκεκριμένες επιλογές, που οδήγησαν τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, υποχρεωμένη να εφαρμόζει ένα Μνημόνιο που δεν αντέχει και που δεν οδηγεί και πουθενά. Αλλά οι πρωταγωνιστές σουλατσάρουν υπερήφανοι για τον ρόλο τους - τον οποίο προφανώς ο ελληνικός λαός δεν αναγνωρίζει και τους έστειλε άκλαυτους.

Τρίτο παράδειγμα. Στρατιές πρώην κυβερνητικών αξιωματούχων - υπουργοί, γραμματείς και Φαρισαίοι - από τις υπογραφές των οποίων πέρασε το σημερινό χάλι της χώρας σε κάθε τομέα, βγαίνουν ξανά στον αφρό και ενώ αυτοί δημιούργησαν - και είναι - το πρόβλημα ισχυρίζονται ότι έχουν τη λύση. Ορισμένοι μάλιστα εξοργίζουν, καθώς κάνουν χρήση και ρόλων που οι ίδιοι κατασκευάζουν για να δείξουν ότι είναι σπουδαίοι.

Τέταρτο παράδειγμα. Ταγοί του δημόσιου βίου, με διακριτές θέσεις στο πολιτικό σύστημα, παρακάμπτουν την παιδαγωγική πλευρά της πολιτικής, μπερδεύουν το αξίωμα με το πρόσωπό τους και αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους θαρραλέα, παραιτούμενοι, χρησιμοποιούν τεχνάσματα και μεγαλοστομίες για να βγουν από τη δύσκολη θέση στην οποία οι ίδιοι έβαλαν τον εαυτό τους.
Ενας παλαιός πολιτικός, που δεν μετέχει πλέον στην επίσημη πολιτική, λέει συχνά ότι «η πολιτική χρειάζεται αρχοντιά». Ατυχώς, λίγοι την έχουν από όσους φορούν ή φόρεσαν την τήβεννο δημοσίων αξιωμάτων - συνήθως κατ' απονομήν και όχι κατ' αξίαν. Και όπως έλεγε ο Μαρκ Τουέιν, «είναι καλύτερα να αξίζεις τις τιμές και να μην τις έχει παρά να τις έχεις και να μην τις αξίζεις»."

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

Οι εντός των τειχών Τόμσεν

Στη σημερινή Καθημερινή γράφει ο Ν. Χρυσολωράς για τους "Τόμσεν εντός μας".

"Οσοι Ελληνες διαφύλαξαν την εντιμότητα και την αξιοπρέπειά τους μέσα στη μεγάλη μπουζουκοπανήγυρη της Μεταπολίτευσης, όσοι ήταν συνεπείς απέναντι στους συμπολίτες τους και στο κράτος, είναι φυσικό να απελπίζονται διαβάζοντας τις λίστες με τα νέα μέτρα και να διερωτώνται «τι φταίω και ποιον πληρώνω».
Η ομόφωνη απάντηση που δίνουν άκρα Αριστερά και άκρα Δεξιά στο εύλογο αυτό ερώτημα είναι ότι «πληρώνουμε τους ξένους τοκογλύφους». Ας αφήσουμε για λίγο κατά μέρος τις εσωτερικές αντιφάσεις της συγκεκριμένης οπτικής (τι σόι τοκογλύφοι είναι αυτοί, όταν μας δάνειζαν με επιτόκιο Γερμανίας την εποχή της αστακομακαρονάδας και σήμερα που χρεοκοπήσαμε μας δανείζουν με επιτόκιο Βελγίου;). Ας δεχθούμε για μια στιγμή ότι πράγματι μας παρέσυραν και εμείς, αθώοι και άβγαλτοι στο κουρμπέτι καθώς ήμασταν, δανειστήκαμε πολλά. Και τώρα ματώνουμε για να τους τα δώσουμε πίσω.
Εκτός από την εξωτερική τρόικα όμως, που ζητάει τα λεφτά της «εδώ και τώρα», υπάρχει και μια άλλη, εσωτερική, η οποία είναι εξίσου πιεστική. Το ακριβές ποσό που θέλει είναι ασαφές, ακριβώς όπως και της «τρόικας των τοκογλύφων». Ισως ήλθε η ώρα να τα βάλουμε κάτω και να τα μετρήσουμε επιτέλους.
Από τον συνολικό λογαριασμό που πληρώνουμε (όσοι τελοσπάντων πληρώνουμε) πόσα άραγε πηγαίνουν -ακόμη και τώρα- σε μακαρίτες συνταξιούχους; Πόσα πήγαν -και πηγαίνουν ακόμη- σε άγαμες θυγατέρες που εργάζονται κι έχουν κάνει οικογένειες, αλλά δεν «βάζουν στεφάνι» για να μην τους κοπεί η σύνταξη; Πόσα πήγαν -και πηγαίνουν- για να καλύψουν το έλλειμμα των συγκοινωνιών και την τζάμπα επανάσταση του «Δεν Πληρώνω»; Πόσα πήγαν -και πηγαίνουν- στην ετήσια αποκατάσταση των ζημιών που προκαλούν σε σχολεία και πανεπιστήμια οι ανήσυχοι βουτυρομπέμπηδες-καταληψίες; Ποιος είναι ο λογαριασμός από την πυρπόληση της Αθήνας το 2008, όταν το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα ήταν το υψηλότερο στην ιστορία της χώρας και η ανεργία στο 7%; Πόσα έχουμε πληρώσει για την καταστροφή που αφήνουν πίσω τους κάθε μήνα οι επαναστάσεις του γλυκού νερού; Από τα χρήματα που χρειάζονται οι τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησή τους και θα εγγραφούν στο εθνικό χρέος, πόσα είναι «τοξικά δάνεια» σε πολιτικά κόμματα και αφερέγγυους εκδότες;
Και βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση σωστά κάνει και διερευνά το ζήτημα των αποζημιώσεων που ενδεχομένως να μας χρωστάει η Γερμανία από τον πόλεμο. Με τις αποζημιώσεις που μας χρωστάνε όμως όσοι σκόρπιζαν τους φόρους μας σε κρατική διαφήμιση που δημοσιευόταν σε «ανύπαρκτα» μέσα ενημέρωσης τι θα γίνει; Θα με αποζημιώσει άραγε κανείς υπουργός για όσους διόρισε από την πίσω πόρτα, το παράθυρο, τον φεγγίτη ή και ’γώ δεν ξέρω από πού αλλού στο Δημόσιο και τους οποίους ακόμη και σήμερα πληρώνω; Και με εκείνους που θέσπισαν το δικαίωμα συνταξιοδότησης για 40χρονες με 15 χρόνια ένσημα, τι θα γίνει; Δεν διέπραξαν απιστία εις βάρος του Δημοσίου; Και οι δήθεν τυφλοί της Ζακύνθου; Οι κατά φαντασίαν αντιστασιακοί; Οι αρτιμελείς ανάπηροι; Οι αργόσχολοι που μισθοδοτούνται -χωρίς να πατάνε το πόδι τους- σε κρατικά μέσα ενημέρωσης; Δεν πρέπει να κάψουμε κι αυτών τις φωτογραφίες στο Σύνταγμα μαζί με εκείνες της κυρίας Μέρκελ; Οι διοικήσεις των Ταμείων, που έδιναν συντάξεις χωρίς να έχουν ιδέα ποιος από τους ασφαλισμένους τους ζει ή απεβίωσε, δεν πρέπει να φύγουν με ελικόπτερο; Και όσοι έχουν κόμπλεξ με τον ανδρισμό τους και χρησιμοποιούν τις μολότοφ ως φαλλικό υποκατάστατο για να καταστρέφουν δημόσια περιουσία, την οποία πληρώνω ξανά και ξανά, χρόνο με τον χρόνο, δεν μου ρουφάνε το αίμα όσο οι καταχθόνιοι ξένοι;
Εχω πια πειστεί ότι σε πέντε-δέκα χρόνια, με πόνο και δάκρυα, κάπως θα ξεμπλέξουμε με την εξωτερική τρόικα. Από την εσωτερική τρόικα όμως, τους «Τόμσεν εντός των τειχών», την πέμπτη φάλαγγα των τοκογλύφων, ούτε κάποια κυβέρνηση ούτε η Ε.Ε ούτε η έξοδος από το ευρώ θα μας απαλλάξουν".

Τι να προσθέσουμε;

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Να αρχίσουμε να ψαχνόμαστε

... Δεν είμαστε περιούσιοι, δεν είμαστε πειραματόζωα της ιστορίας, δεν είμαστε κακομοίρηδες. Χρειάζεται να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας και να αλλάξουμε πολλά. Πρωτίστως, τις αξίες στις οποίες πιστεύουμε. Και στη συνέχεια, τα είδωλα που προσκυνούμε. Και βεβαίως, να δουλέψουμε.
Υπάρχουν πολιτικοί που μπορούν να πείσουν να τους ακολουθήσουμε σε έναν τέτοιο δρόμο; Φοβάμαι ότι, και αν υπάρχουν, δεν τους ξέρουμε. Αλλά δυναμική Ελλάδα στο μέλλον χωρίς τέτοιους δυναμικούς πολιτικούς δεν μπορεί να υπάρξει. Ας αρχίσουμε να ψάχνουμε, είναι ανάμεσά μας.

Καταλήγει το άρθρο του Η. Κανέλλη στα σημερινά ΝΕΑ με τίτλο "Παρελθόν και μέλλον".

Ο πήχης

Του Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ , 1-10-12