Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Αφιέρωμα στον Δάσκαλο

Η Ιστορικής-Λαογραφική Εταιρείας Ν. Λασιθίου και το περιοδικό «Αμάλθεια», με αφορμή την εορτή των Τριών Ιεραρχών, διοργανώνουν τη Δευτέρα 28 Ιανουαρίου εκδήλωση η οποία θα είναι αφιερωμένη στον Δάσκαλο και την Παιδεία.
Στις προθέσεις μας είναι να πραγματοποιηθεί μια εκδήλωση αναστοχασμού και απόδοσης φόρου τιμής στον Δάσκαλο οποιασδήποτε βαθμίδας, στον οποίο οφείλουμε τα θεμέλια της προσωπικότητάς μας.
Η εκδήλωση θα είναι διαρθρωμένη σε τέσσερα μέρη. Στο πρώτο θα γίνει μια αναφορά στην θρησκευτική εορτής των Τριών Ιεραρχών και στο πως αυτή καθιερώθηκε ως εορτή των δασκάλων και της παιδείας.
Στο δεύτερο μέρος θα γίνει μια προσπάθεια να σκιαγραφηθεί το προφίλ του καλού δασκάλου. Ειδικότερα θα παρουσιαστεί ο ρόλος της Παιδείας στο πλαίσιο των κοινωνικών θεσμών, η θέση του δασκάλου και ο ρόλος του στο εκπαιδευτικό οικοδόμημα καθώς και η υπόστασή του, ως λειτουργού, και το ήθος που θα πρέπει να τον χαρακτηρίζει.
Θα γίνει προσπάθεια, ακόμα, να διερευνηθούν μερικά χρήσιμα ερωτήματα, όπως το αν ο καλός δάσκαλος είναι άμεσα αναγνωρίσιμος, πως τον βλέπουν οι μαθητές, ποιος είναι ο απαιτούμενος χρόνος για να αναδειχθεί η μορφή του, πόσο συμβάλλει στη μελλοντική ζωή των μαθητών του, ποιες είναι οι κρίσιμες τάξεις για τους μαθητές, πως σχετίζεται με το μελλοντικό εισόδημά τους, ποια μπορούν να θεωρηθούν κρίσιμα χαρακτηριστικά για τη μορφή του, ποια είναι τα σύγχρονα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει, πότε δικαιώνεται κ.α.
Στο τρίτο μέρος σύντομα νάκλια, διηγήματα και χρονογραφικού στυλ κείμενα των συναδέλφων Μ. Φασουλάκη, Α. Μπλαζογιαννάκη, Α. Ρουμπελάκη, Έ. Μπουκουβάλα-Κλώντζα και του Στ. Κουρουπάκη,  θα συνδέσουν τα μικρά αφιερώματα στις μορφές σημαντικών Δασκάλων από την περιοχή του Αγίου Νικολάου, τα οποία θα παρουσιάσουν οι κκ Λ. Κλώντζας, Ι. Σταμέλος, Εμμ. Πιθαρούλης, Μ. Κακουλάκης και Μ. Καρτέρη-Σιγανού.
Οι εκλεκτοί ομιλητές θα κάνουν ειδική αναφορά στους αείμνηστους Καθηγητές και Δασκάλους: Ιωάννη Επιτροπάκη, Γιώργο Μπία, Δημήτριο Αμαριωτάκη, Ανδρέα Λογκάκη, Εμμανουήλ Ταβλά, Ιωάννη Λουκαράκη και Ευστάθιο Χαλκιαδάκη.
Στο τέταρτο μέρος η «Αυτοσχέδιος χορωδία» με τους συναδέλφους μουσικούς Μανώλη Κλώντζα, Βασίλη Τράνακα, Γιάννα Παπαδάκη, Πάτρα Φαρσάρη και τη μαθήτρια Αιμιλία Βασιλείου θα ερμηνεύσουν μερικά τραγούδια αφιερωμένα στον Δάσκαλο και στους μαθητές.
Αν υπάρξει ενδιαφέρον θα δοθεί ο λόγος για σύντομες παρεμβάσεις.
 Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο χώρο του Επιμελητηρίου Λασιθίου με ώρα έναρξης 19.00 και είσοδο ελεύθερη.
Για την Ι.Λ.Ε.Ν. Λασιθίου
Ο Πρόεδρος

Ι. Σταμέλος

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Χιούμορ + Μαθηματικά

Εφημερίδα ΜΑΧΗΤΗΣ (Άρτας) 10/1/13
Ι. Σταμέλος - Εκδόσεις Δίαυλος 2012 - σελ. 80
Τα Μαθηματικά είναι κύριο μάθημα σε όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα, διαχρονικά. Ο πρώτος ο οποίος φέρεται να τα καθιέρωσε ως κύριο μάθημα είναι ο Πυθαγόρας. Όλοι συμφωνούν ότι τα μαθηματικά καλλιεργούν τη σκέψη, υποστηρίζουν την επιχειρηματολογία, φέρνουν πνευματική ικανοποίηση, οδηγούν το μυαλό σε ερευνητική διάθεση…
Γιατί όμως οι περισσότεροι μαθητές τα βρίσκουν απωθητικά;
Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια φοβία για τα Μαθηματικά;
Η απάντηση είναι ότι τα Μαθηματικά παρουσιάζονται στην εκπαίδευση τελείως αποστεωμένα από τον ανθρωπιστικό τους χαρακτήρα. Εμφανίζονται, όπως αντιλαμβάνεται ο μέσος μαθητής, ως μια συλλογή τύπων και κανόνων χωρίς συνοχή, χωρίς εφαρμογές και ξεκομμένα από τη ζωή, στεγνά και απρόσιτα… Και όμως ο Πλάτωνας στους Νόμους του επισημαίνει ότι τα Μαθηματικά πρέπει να διδάσκονται παίζοντας και με χαρά, για να γίνουν ελκυστικά!!
Μπορεί κανείς να αντλήσει χιούμορ από τα Μαθηματικά; Να δημιουργήσει χιούμορ χρησιμοποιώντας τα;
Αν κάποιος αναζητήσει χιούμορ στα σχολικά εγχειρίδια των Μαθηματικών, μάλλον θα μελαγχολήσει. Το βαρύ κλίμα είναι εμφανές και εν μέρει δικαιολογημένο, αν αναλογιστούμε ότι είναι γεμάτα …προβλήματα.
Το βιβλίο του Ιωάννη Σταμέλου (Μαθηματικός, Διευθυντής Δευτεροβαθμίου Εκπαίδευσης Λασιθίου)είναι μια επιτυχημένη προσπάθεια να γεφυρώσει το χάσμα από τα Μαθηματικά, ως τυποποιημένη συσσώρευση γνώσεων, στον ανθρωπιστικό τους ρόλο. Παρόλο που δεν βλέπει κανείς μαθηματικούς τύπους, αξιώματα, θεωρήματα, λήμματα και πορίσματα στο βιβλίο, βλέπει μια εμβριθή συλλογή από μικρές διασκεδαστικές ιστορίες, σαν σοφά ρητά, με ένα δίδαγμα η κάθε μία. Πρόκειται για ένα απολαυστικό βιβλίο, γραμμένο με χάρη. Ένα βιβλίο που το χιούμορ είναι η κοινή συνιστώσα των διδαγμάτων του. Η επινόηση για τη σύνδεση χιούμορ και Μαθηματικά είναι μοναδική.
Παρουσιάζουμε ορισμένα σοφά ρητά και διασκεδαστικές ιστορίες του βιβλίου:
«Ο Ίαν Στιούαρτ είναι γνωστός από το βιβλίο του «Παίζει ο Θεός ζάρια;», ερώτημα που προέκυψε από τη διαμάχη Αϊνστάιν –Χάιζενμπεργκ (τα ζάρια από τους δύο κορυφαίους επιστήμονες χρησιμοποιούνται ως σύμβολο της θεωρίας Πιθανοτήτων). Ο Στιούαρτ καταλήγει πως: « Αν ο Θεός έπαιζε ζάρια σίγουρα θα κέρδιζε». Τι Θεός θα ήταν άλλωστε αν έχανε;
Ο Θεός δεν ξέρουμε αν παίζει ζάρια, όμως πρέπει να έχει χιούμορ. Πως αλλιώς να ερμηνευτεί η απόφασή του να παρέμβει, αλλάζοντας τις γλώσσες στους εργαζόμενους στον πύργο του Βαβέλ;».
«Τα Μαθηματικά είναι λογική. Μπορεί άραγε η λογική να χρησιμοποιηθεί ανατρεπτικά, για να βγάλει γέλιο; Ο Νεύτωνας απαντάει καταφατικά όταν λέει:
–Η βαρύτητα δεν είναι υπεύθυνη για το γεγονός ότι οι άνθρωποι «πέφτουν » από έρωτα!!».
«Ξέρουμε Τετράγωνη τη Λογική και τη Δικαιοσύνη τυφλή. Δεν γνωρίζουμε όμως αν ο Πυθαγόρας (580-572 π.Χ.) είχε αίσθηση του χιούμορ, όταν μιλούσε και για τετράγωνη δικαιοσύνη….»
«Ο Σέξπιρ (1564-1616 μ.Χ.) στην «Κωμωδία των παρεξηγήσεων» παίζει με την έννοια του χρόνου:
-Δύο ήταν η ώρα που τον άφησα, και τώρα ξανά δυο χτυπάει η καμπάνα.
-Ο χρόνος προχωράει κι ώρα μένει πίσω Αυτό είναι πρωτάκουστο.
-Α, ναι! Άμα η ώρα συναντάει τον αστυνόμο, από φόβο κάνει πίσω…»
«Ο Αϊνστάιν έδωσε το γνωστό παράδειγμα για τη σχετικότητα του χρόνου, λέγοντας πως:
-O χρόνος είναι ελάχιστος για τον ερωτευμένο που κοιτάζει την ερωμένη του στα μάτια και τεράστιος για εκείνον που ακούμπησε το χέρι, άθελά του, στο αναμμένο «μάτι» της κουζίνας….».
«Ο Τολστόι (1828-1910) χρησιμοποιεί τα μαθηματικά, για να φιλοσοφήσει με χιούμορ. Ο άνθρωπος, λέει, είναι σαν το κλάσμα. Ο αριθμητής φανερώνει αυτό που αυτός είναι πραγματικά, ενώ ο παρονομαστής φανερώνει αυτό που νομίζει αυτός για τον εαυτό του. Και όπως όλοι γνωρίζουμε όσο μεγαλύτερος είναι ο παρανομαστής σε σχέση με τον αριθμητή τόσο μικρότερο είναι το κλάσμα…».
«Το “αεικίνητο” δεν είναι παράδοξο, είναι η ουτοπία στη φυσική, η οποία, όπως ο τετραγωνισμός του κύκλου στα μαθηματικά, απασχόλησε για αιώνες τις θετικές επιστήμες με τις μηχανές, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν χωρίς προσφορά προς το σύστημά τους, κάποιας εξωτερικής ενέργειας. Μηχανές δηλαδή που θα κινούνταν από μόνες τους. Το ουτοπικό του εγχειρήματος έχει εδώ και πολλά χρόνια αποδειχθεί (δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα ή αρχή του Καραθεοδωρή), όμως η πληροφορία φαίνεται δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή στους Έλληνες πολιτικούς, οι οποίοι εξακολουθούν να διατυπώνουν και σήμερα συνταγές για τον λαό οι οποίες υπόσχονται …..λεφτά χωρίς κόπο και…. πλούτο χωρίς εργασία».
«-Οι λύσεις όπου δίνετε, κύριοι, στα προβλήματα, είναι χειρότερες από τα προβλήματα, έλεγε ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος αντιπολιτευόμενος στη Βουλή.
Έξυπνος και ο συσχετισμός με το πρόβλημα, που ορίζει τον δημόσιο υπάλληλο ως εκείνον «που έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση».
Στα Μαθηματικά δεν θα μπορούσε κανείς να το υποστηρίξει, στην πολιτική πρακτική, όπως ο Μακιαβέλι, θα το υποδείκνυε:
- Αν δεν μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημα σου, βρες άλλο πρόβλημα….».
Τα Μαθηματικά είναι μέρος του πολιτισμού της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που έχει χιούμορ. Η κομψότητα στα Μαθηματικά είναι ευθέως ανάλογη με τον αριθμό των ιδεών που ένας συλλογισμός μας επιτρέπει να αντιληφθούμε, και αντιστρόφως ανάλογη με την προσπάθεια που θα πρέπει να κάνουμε για αυτό. Μήπως το ίδιο δεν ισχύει και για το καλό χιούμορ;
Διαβάστε το.
Κώστας Τραχανάς

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

ΑΜΑΛΘΕΙΑ Ιουλίου-Δεκεμβρίου 2012

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού ΑΜΑΛΘΕΙΑ, το οποίο εκδίδει η  Ιστορική-Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου. Το τεύχος είναι διπλό και έχει αριθμό 170-171. Το περιοδικό διανύει το 43ο έτος συνεχούς κυκλοφορίας.
Το νέο τεύχος αποτελεί μια αισιόδοξη κατάθεση για την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Στις «επισημάνσεις» επιλέξαμε Σαββόπουλο, Ελύτη, Κάλβο, Δαββέτα, Παλατινή Ανθολογία, Δημοτική ποίηση, Σουρή, Παλαμά κ.α., καθώς και μικρά σχόλια σε ειδήσεις θετικού προσανατολισμού που συνήθως περνάνε απαρατήρητές στον κυκεώνα των ειδήσεων της υπερβολής και των σκοπιμοτήτων.
Στη συνέντευξη του τεύχους έχουμε την τιμή και φιλοξενούμε τον Κυριάκο Ζαχαρενάκη, δάσκαλο, καθηγητή Μουσικής, ποιητή και συγγραφέα με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου «Έπος Αργοναυτών».
Στις «βιβλιοδιαδρομές» παρουσιάζονται τα βιβλία «Έπος Αργοναυτών» του Κ. Ζαχαρενάκη, «Τουρκοκρητική Λογοτεχνία-Ανθολόγιο, μια πρώτη προσέγγιση» του Σ. Πλανάκη,  «Χρήσιμα μελετήματα» του Μ.Γ. Παπαμαστοράκη, «Η Εθνική Αντίσταση 1941-1944 στην επαρχία Σητείας Κρήτης, από τις πηγές» του Ε.Γ. Κουτσαντωνάκη το βιβλίο «Κρητικές Ηθογραφίες» του Γεωργίου Ι. Καφφετζάκη-Μαράντη και το «Πόλεμος-Κατοχή-Αντίσταση 1940-1945» του Εμμ. Φρουδάκη.
Η υπόλοιπη αρθρογραφία περιλαμβάνει ένα άρθρο με τίτλο «Τοπωνύμια στην περιοχή του σημερινού νομού Λασιθίου σε παλιούς χάρτες της Κρήτης του Basilicata και του Ortelius», «Μία ανέκδοτη επιστολή του Ελευθέριου Κ. Βενιζέλου» της Ρένας Ξενάκη–Ροβίθη, «Η ρητίνη Λάδανο» του Κ. Ν. Δεμέτζου, «Ο Giovanni Giustiniani da Candia: ένας επιφανής διανοούμενος στην Ευρώπη της Μεταρρύθμησης, της Χρύσας Δαμιανάκη», «Ο Γυμνασιάρχης  Ν. Ε. Γραμματικάκης» της Μ. Γ. Σεργάκη, ένα άρθρο του Μ. Παπαδάκη αφιερωμένο στα Δίφορα του Κ. Φραγκούλη, μια μικρή αναφορά στον αρχαιολόγο Χ.Ν. Πέτρου-Μεσογείτης και το Λασίθι και ένα άρθρο για το αποστραγγιστικό σύστημα στο Οροπέδιο Λασιθίου των Ι. Καραβαλάκη και Ι.Γ.Στεφανάκη.
Ειδικά για το τεύχος αυτό φιλοτέχνησαν θαυμάσιες συνθέσεις οι φίλοι μας εικαστικοί Αγγελική Σβορώνου, Μαρία Καρτέρη-Σιγανού και Θέμης Ματθαιάκης.
Ευχαριστούμε όλους τους φίλους και συνεργάτες που με ανιδιοτέλεια συμπαρίστανται με κάθε τρόπο στην έκδοση και την κυκλοφορία της «Αμάλθειας». Στους πολύ δύσκολους καιρούς που περνάμε το περιοδικό έχει ανάγκη την κάθε προσφορά.
Το περιοδικό είναι συνδρομητικό –15 € για δυο διπλά τεύχη ετησίως- και όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες μπορεί να απευθυνθεί στα τηλέφωνα (28410).24.789 - 6977192004 ή στο e-mail: stamelosioa@gmail.com
Για την Ιστορική-Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου
Ο Πρόεδρος
Ιωάννης Ευαγγ. Σταμέλος

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

Πικρές αλήθειες

"Σε επανάληψη το ερώτημα, το κρίσιμο για τον ρεαλιστικό προσανατολισμό μας στο ελλαδικό σήμερα: Aν εξαφανιζόμασταν (και τυπικά) από τον ιστορικό ορίζοντα οι Eλληνώνυμοι, ποιος θα είχε να χάσει τι; Tι το ξεχωριστό δικό μας κομίζουμε σήμερα στο γίγνεσθαι του κόσμου (στην Eυρωπαϊκή Eνωση, στη διεθνή κοινότητα) – κάτι που μόνο εμείς διασώζουμε ή κατ’ εξοχήν καλλιεργούμε, και οι άλλοι το εκτιμούν και το χρειάζονται;"

Γεμάτο πικρές αλήθειες τις οποίες παραβλέπουμε (;) είναι το άρθρο στην Καθημερινή 6/1/13 του Χ. Γιανναρά. 

Το άρθρο του Χ. Γιανναρά στην Καθημερινή

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Κι ας μου ξεραθεί το χέρι

Το σημερινό σχόλιο της Ρούλας Γεωργακοπούλου στα ΝΕΑ αναφέρεται στα δώρα και ειδικά στα βιβλία ως επιλογή δώρου. Έχει για τίτλο το ανάπτυγμα που κάναμε μαθητές στο αρκτικόλεξο ΟΕΔΒ (Όταν έχω διάβασμα βαριέμαι). Το βρήκαμε εξαιρετικό και το παραθέτουμε:
"Το λέω γιατί το ξέρω. Δεν υπάρχει δώρο υψηλότερου κινδύνου από ένα βιβλίο. Αν σε πιάσει ο ενθουσιασμός να μπουκώσεις τον άλλον με ηδονές που δεν είναι για τα δόντια του, καλύτερα να το φας μόνος σου και να του αγοράσεις καμιά γραβάτα. Παλιά ήταν της μόδας τα τασάκια και οι μεταξοτυπίες. Τώρα πάει, ξεπέσανε κι αυτά. Για το γινάτι των βιβλίων, έχω βάλει στο μούσκιο φιλίες κι έχω κόψει εν τω γεννάσθαι σχέσεις με προοπτική. Για μια Ελ Τζέιμς, για έναν Πάουλο Κοέλιο, για έναν Νταν Μπράουν (μετά συγχωρήσεως), έχω κοντέψει να γίνω μισάνθρωπος. Δεν είμαι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε «βιβλιόφιλη», είμαι όμως εντελώς έρμαιο της βιβλιοφιλικής φερομόνης που εκλύεται από το δέρμα, τα ρούχα και τα μαλλιά του αλλουνού. Αυτή η χημική ουσία, που προκαλεί την έλξη ή την απώθηση, είναι για μένα κυρίαρχο αισθητήριο, όπως για μια γάτα τα μουστάκια της. Μακάρι να με είχε προικίσει η φύση με ένα τέτοιο τρίχινο εργαλείο, να μυρίζομαι από μακριά την Οστεν, τον Μπάνβιλ και τον Σάλιντζερ, να μην κάθομαι τώρα μπροστά στον πάγκο του βιβλιοπωλείου και να σπάω το κεφάλι μου: θα χαρούν ή θα μου κόψουν και την καλημέρα οι Φώτηδες κι οι Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση;
Το λέω γιατί ξέρω τι περνάνε τα τελευταία χρόνια οι εκδοτικοί οίκοι. Αν ολοκληρωθεί το κραχ δεν θα αφήσει απλήρωτους μόνον τους δημιουργούς. Εκείνοι που κινδυνεύουν να βρεθούν διανοητικά άστεγοι δεν είναι τόσο οι γκουρμέ της ανάγνωσης αλλά οι χρήστες της «με το στανιό». Ορίστε, τα κατάφερα πάλι να ενοχοποιηθώ. Των Φώτων, τ' Αγιαννιού και του Αγίου Αθανασίου αύριο-μεθαύριο θα χαρίσω Νταν Μπράουν, Κοέλιο, Ελ Τζέιμς, κι ας μου ξεραθεί το χέρι".


Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Ανάρτηση στο www.Kritikagr.com

"Χιούμορ και μαθηματικά": Ένα βιβλίο διαφορετικό
www.Kritikagr.com

Τα Μαθηματικά είναι μέρος του πολιτισμού της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που έχει χιούμορ. Η κομψότητα στα Μαθηματικά είναι ευθέως ανάλογη με τον αριθμό των ιδεών που ένας συλλογισμός μάς επιτρέπει να αντιληφθούμε, και αντιστρόφως ανάλογη με την προσπάθεια που θα πρέπει να κάνουμε γι' αυτό. Αλλά το ίδιο δεν ισχύει και για το καλό χιούμορ;
Το βιβλίο του Ιωάννη Σταμέλου αποτελεί μια πρωτότυπη προσπάθεια να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στα εξ ορισμού "σοβαρά" μαθηματικά και στο χιούμορ. Όπως λέει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης Μιχαήλ Λάμπρου "δεν βλέπει κανείς μαθηματικούς τύπους, αξιώματα, θεωρήματα, λήμματα και πορίσματα στο βιβλίο, εντούτοις βλέπει μια εμβριθή συλλογή από μικρές διασκεδαστικές ιστορίες, σαν σοφά ρητά, με ένα δίδαγμα η κάθε μία. Πρόκειται για ένα απολαυστικό βιβλίο, γραμμένο με χάρη. Ένα βιβλίο που το χιούμορ είναι η κοινή συνιστώσα των διδαγμάτων του."
Ή όπως λέει ο σκιτσογράφος Κ. Μητρόπουλος "ένα βιβλίο διαβαστερό, δροσερό, κεφάτο και ευρηματικό. Με εντυπωσίασε η πληθώρα αναφορών. Η επινόηση για τη σύνδεση μαθηματικά-χιούμορ ομολογώ ότι είναι μοναδική!".
Ο συγγραφέας-μαθηματικός (το βιβλίο είναι το πέμπτο του) επιχειρεί στο βιβλίο να απαντήσει σε ερωτήματα γενικότερα για το χιούμορ και το γέλιο, όπως: Είναι καλό να γελάμε; Με τι γελάμε; Πώς συνδέεται το γέλιο και το χιούμορ με τον πολιτισμό; Υπάρχει σχέση με τις κοινωνικές αξίες και τη δημοκρατία; Υπάρχουν εξαιρέσεις που πρέπει να σεβόμαστε όταν κάνουμε χιούμορ; Κατά πόσο νομιμοποιούνται οι άνθρωποι των γραμμάτων να χρησιμοποιούν τις διάφορες εκφάνσεις του λόγου για να κάνουν χιούμορ; κ.α.
Και ειδικότερα πως συνδέεται το «μαθηματικό χιούμορ» με την επιστήμη, την ιστορία, την Ελληνική Μυθολογία, την πολιτική, το θέατρο, την ποίηση, τη μαντινάδα, τη λαϊκή θυμοσοφία, τον ελληνικό κινηματογράφο, τον Τύπο, τη γελοιογραφία κ.α. Χιούμορ, ατάκες, ιστορίες και πολλές γελοιογραφίες είναι μερικά από τα περιεχόμενα του βιβλίου που διαβάζεται ευχάριστα και δεν απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις.

Εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ

"Χιούμορ και μαθηματικά": Ένα βιβλίο διαφορετικό
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ 16/12/2012 ,22:28

Τα Μαθηματικά είναι μέρος του πολιτισμού της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που έχει χιούμορ. Η κομψότητα στα Μαθηματικά είναι ευθέως ανάλογη με τον αριθμό των ιδεών που ένας συλλογισμός μάς επιτρέπει να αντιληφθούμε, και αντιστρόφως ανάλογη με την προσπάθεια που θα πρέπει να κάνουμε γι' αυτό. Αλλά το ίδιο δεν ισχύει και για το καλό χιούμορ;

Το βιβλίο του Ιωάννη Σταμέλου αποτελεί μια πρωτότυπη προσπάθεια να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στα εξ ορισμού "σοβαρά" μαθηματικά και στο χιούμορ. Όπως λέει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης Μιχαήλ Λάμπρου "δεν βλέπει κανείς μαθηματικούς τύπους, αξιώματα, θεωρήματα, λήμματα και πορίσματα στο βιβλίο, εντούτοις βλέπει μια εμβριθή συλλογή από μικρές διασκεδαστικές ιστορίες, σαν σοφά ρητά, με ένα δίδαγμα η κάθε μία. Πρόκειται για ένα απολαυστικό βιβλίο, γραμμένο με χάρη. Ένα βιβλίο που το χιούμορ είναι η κοινή συνιστώσα των διδαγμάτων του."

Ή όπως λέει ο σκιτσογράφος Κ. Μητρόπουλος "ένα βιβλίο διαβαστερό, δροσερό, κεφάτο και ευρηματικό. Με εντυπωσίασε η πληθώρα αναφορών. Η επινόηση για τη σύνδεση μαθηματικά-χιούμορ ομολογώ ότι είναι μοναδική!".

Ο συγγραφέας-μαθηματικός (το βιβλίο είναι το πέμπτο του) επιχειρεί στο βιβλίο να απαντήσει σε ερωτήματα γενικότερα για το χιούμορ και το γέλιο, όπως: Είναι καλό να γελάμε; Με τι γελάμε; Πώς συνδέεται το γέλιο και το χιούμορ με τον πολιτισμό; Υπάρχει σχέση με τις κοινωνικές αξίες και τη δημοκρατία; Υπάρχουν εξαιρέσεις που πρέπει να σεβόμαστε όταν κάνουμε χιούμορ; Κατά πόσο νομιμοποιούνται οι άνθρωποι των γραμμάτων να χρησιμοποιούν τις διάφορες εκφάνσεις του λόγου για να κάνουν χιούμορ; κ.α.

Και ειδικότερα πως συνδέεται το «μαθηματικό χιούμορ» με την επιστήμη, την ιστορία, την Ελληνική Μυθολογία, την πολιτική, το θέατρο, την ποίηση, τη μαντινάδα, τη λαϊκή θυμοσοφία, τον ελληνικό κινηματογράφο, τον Τύπο, τη γελοιογραφία κ.α. Χιούμορ, ατάκες, ιστορίες και πολλές γελοιογραφίες είναι μερικά από τα περιεχόμενα του βιβλίου που διαβάζεται ευχάριστα και δεν απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΑΤΡΙΣ" ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Μια “γέφυρα” ανάμεσα στο χιούμορ και τα μαθηματικά
Κυκλοφόρησε το βιβλίο του Ιωάννη Ευ. Σταμέλου

«Χιούμορ και μαθηματικά» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Ιωάννη Ευαγ. Σταμέλου.

Τα Μαθηματικά είναι μέρος του πολιτισμού της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που έχει χιούμορ. 

Η κομψότητα στα Μαθηματικά είναι ευθέως ανάλογη με τον αριθμό των ιδεών που ένας συλλογισμός μάς επιτρέπει να αντιληφθούμε, και αντιστρόφως ανάλογη με την προσπάθεια που θα πρέπει να κάνουμε γι' αυτό. Αλλά το ίδιο δεν ισχύει και για το καλό χιούμορ; Το βιβλίο του Ιωάννη Σταμέλου αποτελεί μια πρωτότυπη προσπάθεια να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στα εξ ορισμού "σοβαρά" μαθηματικά και στο χιούμορ. 

Όπως λέει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης Μιχαήλ Λάμπρου "δεν βλέπει κανείς μαθηματικούς τύπους, αξιώματα, θεωρήματα, λήμματα και πορίσματα στο βιβλίο, εντούτοις βλέπει μια εμβριθή συλλογή από μικρές διασκεδαστικές ιστορίες, σαν σοφά ρητά, με ένα δίδαγμα η κάθε μία. Πρόκειται για ένα απολαυστικό βιβλίο, γραμμένο με χάρη. Ένα βιβλίο που το χιούμορ είναι η κοινή συνιστώσα των διδαγμάτων του." Ή όπως λέει ο σκιτσογράφος Κ. Μητρόπουλος "ένα βιβλίο διαβαστερό, δροσερό, κεφάτο και ευρηματικό. Με εντυπωσίασε η πληθώρα αναφορών. Η επινόηση για τη σύνδεση μαθηματικά-χιούμορ ομολογώ ότι είναι μοναδική!".

Ο συγγραφέας

Ο Ιωάννης Ευαγγ. Σταμέλος γεννήθηκε στην Κερατέα το 1956, όπου τελείωσε το Δημοτικό και το Εξατάξιο Γυμνάσιο. Σπούδασε Μαθηματικά στο Παν/μιο Αθηνών και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στις Σπουδές στην Εκπαίδευση του ΕΑΠ.

Είναι πτυχιούχος της ΣΕΛΜΕ Ηρακλείου και επιμορφωτής Α’ και Β’ Επιπέδου του Υπουργείου Παιδείας. Έχει διατελέσει τρεις φορές Πρόεδρος του Παραρτήματος Λασιθίου της Ελλ. Μαθηματικής Εταιρείας.

Είναι επίσης Πρόεδρος της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας Νομού Λασιθίου και διευθυντής συντάξεως του περιοδικού "Αμάλθεια". 

Έχει κάνει αρκετές ανακοινώσεις σε συνέδρια ενώ άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες. Υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και κατέχει στη θέση του Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Λασιθίου. 

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΑΤΡΙΣ" ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, 22/12/2012

Ποιοί τους επιβραβεύουν;

«Σε καμία κανονική χώρα του κόσμου δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό που έγινε χθες στην υπέροχη Ελλάδα. Σε καμία κανονική χώρα του κόσμου δεν θα δινόταν βήμα σε έναν στυγνό δολοφόνο για να περιγράψει, από τη φυλακή όπου κρατείται, τη φρίκη - την εκδοχή του, δηλαδή, για τον βιασμό και την αποτρόπαιη δολοφονία μιας ανυπεράσπιστης γυναίκας, την οποία ο ίδιος ομολόγησε ότι έκαψε ζωντανή. Εγινε και αυτό, λοιπόν, στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου, τηλεοπτικού προσώπου διακεκριμένου επί χρόνια στην τέχνη της αδιακρισίας.
Τι είπε ο άνθρωπος που έχει ομολογήσει τη δολοφονία; Οτι δεν είναι βιαστής, ότι περίπου όλα ήταν ένα ερωτικό καβγαδάκι, ότι απλώς «είχε θολώσει επειδή ήταν σουρωμένος». Ομολόγησε ότι αφού έβαλε φωτιά στη γυναίκα, δεν γύρισε πίσω να κοιτάξει, μάλιστα λίγο μετά κοιμήθηκε ήσυχος σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Και έκλεισε με μια δακρύβρεκτη κορόνα - παραδέχεται το λάθος του, είπε, και του αρμόζει η θανατική καταδίκη.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς;
- Τον άπειρο κυνισμό μιας επαγγελματία της αδιάκριτης τηλεόρασης που ξέρει πως ό,τι κάνει θα προκαλέσει αντιδράσεις, αλλά το διαπράττει διότι έχει μάθει να αποτιμά την επαγγελματική της επιτυχία με ποσοστά θεαματικότητας. Και η αδιακρισία, ως γνωστόν, επιβραβεύεται με ζηλευτές θεαματικότητες...»

Είναι ένα απόσπασμα από το άρθρο του Η. Κανέλλη στα σημερινά ΝΕΑ. Δεν είδαμε την εκπομπή, όμως που είναι η έκπληξη;  Όταν τα πάντα αξιολογούνται με βάση τη θεαματικότητα, την πληρότητα των αιθουσών και την συναίνεση ψευτοαβανταδόρων; Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε δει να δίνεται βήμα σε ανθρώπους του υποκόσμου, της υποκουλτούρας και του θράσους; Και πόσες άλλες φορές άνθρωποι με καταξίωση και παιδεία ένεκα της όποιας προβολής δέχονται να γίνονται συνομιλητές με τέτοια υποκείμενα;