Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Ας αξιοποιήσουμε κάτι από δω που βρισκόμαστε

Γράφει ο Ξυδάκης στην Καθημερινή (28-2-10): "Μια μαυρίλα απλώνεται στη χώρα, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, εκεί όπου ήδη στενάζουν μαγαζιά και μικροεπιχειρήσεις. Πριν ακόμη πλακώσει η ύφεση και στείλει σαραντάρηδες και πενηντάρηδες στην ανεργία, οι ψυχές πλακώνονται από απαισιοδοξία, αυτοϋποτίμηση, αυτολοιδορία· από την ταγκή γεύση της ήττας. Σαν εκκρεμές. Από την έπαρση του Ελληναρά, στη βαθιά αυτοϋποτίμηση του ραγιά. Από την αυθάδεια του αλαζόνα, στην άνευ όρων παράδοση του προσκυνημένου, του ψυχικά ηττημένου.

Πολύ χειρότερη από τη χρεοκοπία, ίσως και από τη μακρά ύφεση που αναγγέλλεται, είναι η μοιρολατρία, το άφημα στην πτώση, η αποδοχή της ήττας χωρίς αγώνα, χωρίς σκέψη. Η απώλεια της πίστης στις ίδιες δυνάμεις. Αυτογνωσία και πίστη χρειαζόμαστε τώρα. Ποιος μπορεί να εμπνεύσει πίστη και κουράγιο σε αυτόν τον δοκιμαζόμενο λαό, τούτη την ώρα της κρίσης; Από πού θα αντλήσουμε κουράγιο, να διορθώσουμε πορεία και να ατενίσουμε το μέλλον; Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Στα καφενεία μέμφονται τους πολιτικούς. Ορθά. Πρόδωσαν την εμπιστοσύνη, πολιτεύτηκαν με ψέματα, εμπορεύτηκαν ελπίδες, καλλιέργησαν τη συναλλαγή, αποθέωσαν την αναξιοκρατία και τον νεποτισμό, έσπειραν τη διαφθορά έως τις εσχατιές της διοίκησης. Και η κοινωνία, εκμαυλισμένη, μπουκωμένη trash, υπερδανεισμένη, χωρίς κρίσιμες πληροφορίες, χωρίς γνώση, υπέκυψε, συναλλάχθηκε, ανέχθηκε· χρεοκόπησε ηθικά και ψυχικά, παραδόθηκε και υποτάχθηκε.

Αυτήν την εβδομάδα των παθών, μία από τις πολλές εβδομάδες που θα ’ρθουν, η Ελλάδα την πέρασε πτυόμενη σε όλα τα ευρωπαϊκά μίντια, με τους Ελληνες αποσυνάγωγους και απορριπτέους, παραδομένους στα πιο αρχαϊκά στερεότυπα της «Ευρώπης των λαών και της δημοκρατίας», στα στερεότυπα των βλοσυρών νοικοκυραίων και των κίτρινων φυλλάδων. Χλεύη και ρατσιστικά κλισέ - ίδια με αυτά που αντιμετωπίζουμε εμείς τους πιο αδύναμους. Στερεοτυπική σκέψη, στενομυαλιά, μνησικακία, υποκρισία: η προαιώνια εξάρτυση των κλειστών κοινωνιών. Σαν ξόρκι απέναντι στον ατυχήσαντα: ευτυχώς που δεν είμαστε εμείς, ευτυχώς που το έπαθε αυτός και όχι εμείς, καλά να πάθει, του άξιζε. Ιδού τι απομένει από το πνεύμα της ενωμένης Ευρώπης των λαών, την Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνοχής: η μνησικακία, η μοχθηρία, η κλειστότητα των νοικοκυραίων. Και η μετακύλιση της ενοχής στους ώμους των άτυχων".

Με αφορμή την επίσκεψη στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών και την αντίστοιχη στο λαϊκό του Σχιστού σχολιάζει ότι οι άνθρωποι που στηρίζουν την υγιή Ελλάδα δεν την αξίζουν αυτή την τύχη.

Πραγματικά όμως θα έχουμε λάβει το μήνυμα αν όλα αυτά αποτελέσουν μια νέα αρχή. Αν γίνουν αφορμή να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους. Αν η συγκυρία αναδείξει ανθρώπους που δεν θα υπολογίζουν την επανεκλογή τους περισσότερο από το μέλλον αυτού του τόπου και την αξιοπρέπεια των πολιτών του.

Ας δούμε το πρόβλημα κατάματα κι ας το πάρουμε σοβαρά. Ας ελπίσουμε ότι θα αξιοποιήσουμε κάτι από αυτή τη συγκυρία. Η μέχρι τώρα συμπεριφορά μας δεν επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι.

Πάρτο αλλιώς...

Χίλιες φορές σκέψου και μια λέγε. Σοφός ο ελληνικός λαός στο σύνολό του, όμως. Πώς γίνονται αυτά ένας ένας μάπες και στο σύνολο μάγκες, είναι ένα ερώτημα ανοιχτό που λέμε στα μαθηματικά...
Κι άλλη έκλαμψη, κι άλλο εύρημα! Από τον πρόεδρο αυτή τη φορά. Πώς του ήρθε του καημένου να μετρήσει τα νόμπελ και τους μουσικούς; Γιατί θέλησε να μας εκθέσει;
Θέλει η Μιμίκα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει, λέει (στο σύνολό του) ο θυμόσοφος ελληνικός λαός.

Δες σχετικά: "Ο αστοιχείωτος"

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Λίμερικ

Ο Σεφέρης είχε γράψει κάτι "τραγούδια για μικρά παιδιά", για τα εγγονάκια του. Στη δεκαετία του '70 είχε κυκλοφορήσει από τον Ίκαρο με αυτόν τον τίτλο. Τα έλεγε «λιμερίκια». Είναι αυτά πεντάστιχα ποιήματα με ρίμες ΑΑΒΒΑ και με τους δύο ενδιάμεσους στίχους (3,4) πιο κοντούς. Ο Ν. Δήμου στο blog του μας θυμίζει ότι υπήρχαν από παλιά στην Ιρλανδία (εξ ου και το όνομα από την πόλη του Limerick) και ήταν 99% άσεμνα. Ένα ανώνυμο λέει πως τα καλά είναι τα βρώμικα και τα καθαρά δεν είναι αστεία.
Θυμάστε μήπως όλους αυτούς τους μάγκες που δήλωναν υποτιμητικά σε ανύποπτο χρόνο: "Οι Γερμανοί δουλεύουν 11 μήνες σαν Γερμανοί για να έρθουν ένα μήνα στην Ελλάδα και να ζήσουν σαν Έλληνες"; Γιατί ορισμένοι τα θυμόμαστε.
Αντιγράφουμε ένα σχετικό Λίμερικ από τον Δήμου:
Μια κοπέλα απ’ την Ερζερούμ
Ρώταγε τους Γερμανούς: Βαρούμ
είστε τόσο σκυθρωποί
μόνο δουλειά και προκοπή;
Απάντησαν: τι άλλο να χαρούμ’;

Βέρντερ Βρέμης

Όταν ο Σημίτη προσπάθησε να βάλλει το TAXIS στις εφορίες, με προφανείς άμεσες συνέπειες να ελαττωθούν οι ουρές και το πρόσφορο πεδίο για χρηματισμό των υπαλλήλων, είναι γνωστό ότι οι εφοριακοί αντέδρασαν έντονα. Μεταξύ των άλλων μια δικαιολογία που προβαλλόταν για την μη καθιέρωση του συστήματος ήταν … πως με η μηχανογράφηση θα εμποδιζόταν η ανθρώπινη σχέση στις συναλλαγές! Το πιάσατε το υπονοούμενο. Ως "ανθρώπινη σχέση" ήταν το «φέρε τόσα» κλπ.
Και ξανά πάλι τελωνειακοί και εφοριακοί πρωτοπόροι στον αγώνα για την διασφάλιση των κεκτημένων. Και γιατί όχι; Σωστά αλλά όχι και να προκαλείται ο μέσος πολίτης και όχι μόνο η νοημοσύνη του. Για τους 16 μισθούς των υπαλλήλων της βουλής φταίνε αυτοί που το αποκάλυψαν! Που τα βρήκατε με ένα μισθό ρε μαγκάκια σπίτια κι αυτοκίνητα;
Και το κακό δεν έχει σταματημό. Όπως και να κοιτάξεις γύρω σου η Ελλάδα σε πληγώνει. Για όλα υπάρχει όριο άραγε; Πώς θα κόψεις άραγε το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης;
Βγήκε, διαβάσαμε, η Πανελλαδική Ένωση Μέσων Επικοινωνίας και Υπαίθριας Διαφήμισης ΕΡΜΗΣ και γέμισε τους δρόμους με εκατοντάδες οδικές πινακίδες διαμαρτυρόμενη για τον κίνδυνο κατάργησης των παράνομων, με βάση δικαστικές αποφάσεις, υπαίθριων διαφημιστικών πινακίδων. Ααα, έτσι λοιπόν, πάνω από τα κέρδη μας οι νόμοι και οι ζωές των συνανθρώπων μας…
Και κατά τ’ άλλα θα αναζητούμε κάθε φορά έξω από μας τις αιτίες της κακοδαιμονίας μας. Λες και ο Παναθηναϊκός απέκλεισε την Βέρντερ Βρέμης επικαλούμενος τις σφαγές στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα.
Παίξτε μπάλα ορέ παλληκάρια κι αφήστε τα της διαιτησίας.

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Διλήμματα

Τι γλώσσα όμως έχουμε... Πάει ο άλλος να κάνει μια σοβαρή πρόταση και τσακ ο δηκτικός της παρέας: Καινοτομία ή κενοτομία;
Ιδού η απορία, που θα συμπλήρωνε και ένας φανατικός του θεάτρου.

Της Αμύνης τα παιδιά

"Δημαγωγούντες εκάστοτε τον ελληνικόν λαόν και καπηλευόμενοι τον πατριωτισμόν, διά να παραστήσωμεν εις αυτόν ότι είναι λαός περιούσιος (...) καταντήσαμεν να πείσωμεν αυτόν ότι εις τον αγώνα του πολιτισμού και εις τον αγώνα της προόδου και εις τον αγώνα της αμίλλης δεν έχει ανάγκην, όπως επικρατήση, να μεταχειρισθή τα ίδια όπλα τα οποία μεταχειρίζονται οι άλλοι λαοί (...).
Πάντα ταύτα κατορθώσαμεν να πείσωμεν τον λαόν ότι ήσαν περιττά. Συγχρόνως αφήσαμεν αυτόν να επαναπαύεται ότι, εάν του λείψουν όλα τα άλλα εφόδια, δύναται όμως, κρατών επάνω εις τον δίσκον της επαιτείας τας παρελθούσας δόξας του, να προσέρχεται εκάστοτε προς τους ισχυρούς εκείνους, οι οποίοι κατ’ άλλον τρόπον εργασθέντες εγένοντο ισχυροί, διά να ζητή υπέρ εαυτού ως επαιτείαν, επί τη βάσει των παλαιών περγαμηνών του, όπως υπερασπίζη τα δίκαιά του".
Ελ. Βενιζέλος ( 1834- 1936)
Θ. Διαμαντόπουλος, "Ο Βενιζελισμός" ,τ. Α΄. Εκδόσεις Σάκκουλα, 1985. Σελ. 150.

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Η καζούρα

Ο Μ. Μητσός στα σημερινά ΝΕΑ σημειώνει με νόημα: ο πρόεδρος θα πρέπει να καλέσει και τον Βρετανό πρέσβη να του τραβήξει τ’ αυτί. Ο δημοσιογράφος Κρουκς των Φαϊνάνσιναλ Τάιμς έγραψε στην εφημερίδα του: «η Ελλάδα πρέπει να εισπράττει δικαιώματα για κάθε αρχαία κωμωδία ή τραγωδία που ανεβαίνει οπουδήποτε στον κόσμο, καθώς και για κάθε ρητορικό επιχείρημα ή σοφιστεία που εκστομίζει οποιοσδήποτε πολιτικός, διανοούμενος, ακόμη και οικονομολόγος. Η ίδια τακτική, γράφει, πρέπει να επεκταθεί και στον κόσμο των επιχειρήσεων: η Νike, για παράδειγμα, πρέπει να πληρώσει αποζημίωση στην Ελλάδα για τον σφετερισμό του ονόματος της αρχαίας θεάς. Κι επειδή μια τέτοια εκστρατεία για την υπεράσπιση του ελληνικού κοπιράιτ δεν είναι απλή και περιλαμβάνει παγίδες, καλό είναι να την ανα- λάβει κάποιος έμπειρος στις ίντριγκες και τα κόλπα».
Φανταστείτε όμως, γράφει ο Μητσός, να καλούσε ο πρόεδρος του βρετανικού κοινοβουλίου τον πρεσβευτή μας στο Λονδίνο και να του κάνει έντονες παρατηρήσεις για το άρθρο των ΝΕΩΝ που αναφερόταν στο σκάνδαλο για τις δαπάνες των βρετανών βουλευτών.
Μας έχουν πάρει στο ψιλό οι ξένοι.
Η καθηγήτρια Έβα Κανταρέλα σε άρθρο της στην Κοριέρα ντε λα Σέρα κάνει μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα πρόταση: όσα μουσεία του κόσμου περιλαμβάνουν στα εκθέματά τους ελληνικές αρχαιότητες να προσφέρουν ένα μέρος των εσόδων τους στην Ελλάδα, ως αναγνώριση του τεράστιου χρέους τους στον ελληνικό πολιτισμό.
Με την ευκαιρία της κλήσης του Βρετανού πρέσβη από τον πρόεδρο ας του θέσει και την πρόταση. Το Βρετανικό μουσείο ας κάνει την αρχή…
Μεγάλη υπόθεση η καζούρα. Παλιά ντρεπόντουσαν.

«Μιλούσαν δήθεν για την ποιότητα», Κ.Π. Καβάφης

Παρεξηγηθήκαμε λέει για το άγαλμα. Για την χαμηλή αισθητική των Γερμανών του Focus. Δεν παρεξηγηθήκαμε όμως για τον δάσκαλο που κοροϊδεύει τα παιδιά στο σχολείο και τους τα παίρνει το βράδυ σε ιδιαίτερα, τον συνδικαλιστή που γλύφει κώλους για να τελειώσει το εξοχικό του, τον πολιτικός που κάνει ρουσφέτια για να συνεχίσει να γεύεται την εξουσία. Για τον βλάκα που μπήκε στην εφορία με μέσο και τα ξύνει πρωί-βράδυ, τον καφετζή που πουλάει με κέρδος 1.000%. Τον μεγαλέμπορο που πουλάει κινέζικα χωρίς ποιοτικό έλεγχο, τον ταξιτζής που δεν κόβει απόδειξη. Τον κόπανος που λούζει τη γκόμενα με λουλούδια από ...κηδείες, την τραγουδιάρα που βγάζει τα βυζιά της παγανιά για να τσιτώσει το μαλάκα. Τον «δημοσιογράφο» που γράφει κατά παραγγελίαν, τον φαντάρος που κοιμάται σπίτι του ενώ τα κορόιδα κοιμούνται στον Έβρο. Το κοπρόσκυλο βάλθηκε να μας πείσει οτι το νόμιμο είναι και ηθικό, τον καλόγηρο με το ρόλεξ και τις οφσόρ. Τον συμβολαιογράφο που ξεπουλάει τη χώρα κοιτάζοντάς μας ξεδιάντροπα στα μάτια, τον δικηγόρος που βγάζει τον έμπορο ναρκωτικών από τη φυλακή για να τα μοιράσουν. Τον λαϊκιστή που χωρίς αρχές ουρλιάζει για όλα τα «δίκαια», τον νομάρχης που ασκεί πολιτική όπως βόσκουν τις αγελάδες. Τον υπουργός που αγνοεί τα πάντα για τα νούμερα, τον πεινάλα που έπεσε στο βάζο με το μέλι. Τον παπά που χαρίζει ελπίδα έναντι αμοιβής, τον χρηματιστή-θεολόγο. Τον οικογενειάρχη που δεν ξέρει τι τάξη πάνε τα παιδιά του, τον τηλάνθρωπο με τους αλβανούς και τις φιλιπινέζες. Τον τύπο που περνάει με κόκκινο επιδεικτικά, τον αλήτη που διπλοπαρκάρει για να πιεί φραπέ!
Το άγαλμα μας πείραξε. Αλλά το θέμα δεν είναι τι μπορούμε να κάνουμε εμείς. Το θέμα είναι τι κάνουν οι άλλοι.

Η Αφρόδω κι ο Προφήτης

Μας βγήκε ζόρικη η προεδράρα. Κάλεσε λέει τον Γερμανό και του είπε καθαρά και ξάστερα να προσέχουν τι κάνουν εκεί στη Γερμανία γιατί θα πάρει αυστηρά μέτρα.

Δηλαδή τι θα κάνει; Θα τους δείρει; Θα τους κόψει τη βοήθεια; Θα τους απαγορεύσει να έρχονται στη χώρα μας; Θα μας δώσει, όλων ημών, οδηγία να κάνουμε μποϊκοτάζ στα προϊόντα τους;

Τον άλλονε τον θυμάστε που το πιάσανε στα πράσα με το καλαμπόκι που τους άφησε σύξυλους του κουτόφραγκους με την αποστομωτική απάντηση: «όταν εσείς ζούσατε στα δέντρα εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες!» Αμέ, όχι παίζουμε. Άντε να απαντήσουνε οι Γότθοι…

Και να τα μας πάλι… Ο Γερμανός πρέσβης σύμφωνα με την ελληνική αντίληψη θα πρέπει να κάνει νταντά το Focus. Αυτή είναι η αντίληψη που έχουμε για την δημοκρατία, την ελευθερία του τύπου κλπ κλπ αξίες που ναι μεν ξεκίνησαν από δω αλλά έχουν φύγει προ πολλού. Πως αλλιώς να ερμηνευτούν αυτά τα ωραία: εσείς δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε, βρωμοναζί κλπ κλπ

Καιρός νομίζω είναι να κάνουμε ένα ενιαίο μέτωπο με τους Αγιατολαχ που επικήρυξαν το Ρούσντι και τον Δανό σκιτσογράφο για τα περίφημα σκίτσα του Μωάμεθ.

Αντί να ζητάμε τα ρέστα από όλη τη συμμορία των ανίκανων που μας έχει φέρει στο χείλος του γκρεμού μας φταίει το Focus. Αλλά με τις τζάμπα μαγκιές και τα «αριστερά Κουροπάτιν» έχουμε γίνει οι ξεφτίλες του κερατά, χωρίς να φταίμε, δίχως εξαίρεση, όλοι μας.

Και σαν να μην έφταναν αυτά είχαμε και τον Δήμαρχο: «Μας χρωστάτε τα Καλάβρυτα, το Δίστομο …».

Το ξέρετε καλά το κόλπο, χρόνια τώρα στο κλαρί, του Γκιαούρη το γινάτι κρατάει τρεις μέρες. Την τέταρτη ξανά λαμόγια θα ψηφίσει. Αυτούς που από τον καναπέ και τα σκυλάδικα αλώνουν τα Σκόπια, τη Βόρεια Ήπειρο, μέχρι την Κύπρο και την Κωνσταντινούπολη καβάλα στ’ άλογο μπαίνουν. Τον Δήμαρχο τον θέλουνε νταή. Όχι να λύνει τα προβλήματα που μας έχουν κάνει Κάιρο, αλλά να βγαίνει και να εκφράζει το εθνικό μας νταηλίκι και την τζάμπα μαγκιά. Αυτόν θα ξαναβγάλουμε γιατί έχει πάνω του όλα τα καλά της φυλής μας.

Τι να κάνουμε… αυτούς έχουμε αυτούς εμπιστευόμαστε…

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Καινοτομία και εκπαίδευση

«Χρειαζόμαστε δημιουργούς και όχι καταναλωτές καινοτομίας» δήλωσε την Τρίτη η Αννα Διαμαντοπούλου στην εκδήλωση «Ημέρα Καινοτομίας» που διοργάνωσε για τέταρτη συνεχή χρονιά η Microsoft Ελλάς, αυτή τη φορά με θέμα την αξιοποίηση της καινοτομίας στην εκπαίδευση.
Σωστά. Και παιδεία που θα μαθαίνει τους μαθητές πως θα μαθαίνουν. Αλλά ας μας πει και κάποιος πως γίνονται αυτά τα πράγματα με φούμαρα. Και γιατί δεν έχουν γίνει τόσο καιρό.
Σχετικό άρθρο

Και πάλι συνταγές ευτυχίας

Οι επιστήμονες δεν βρίσκονται σε συμφωνία. Άλλοι πιστεύουν ότι η αίσθηση της ευτιχίας ελέγχεται από γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες που βρίσκονται πέρα από τον έλεγχό μας, ενώ άλλοι υποστηρίζουν με βάση βιβλιογραφική επισκόπιση ότι υπάρχουν συμπεριφορές που μας δημιουργούν την αίσθηση αυτή.
Ποιές είναι οι παρατηρήσεις; Πέντε εντόπισαν:
1. Να είμαστε ευγνώμονες συστήνουν. "Εθελοντές που έγραψαν επιστολές για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους σε ανθρώπους που τους είχαν βοηθήσει ανέφεραν ότι ένιωσαν μια άνοδο των επιπέδων ευτυχίας που διήρκεσε εβδομάδες ή και μήνες. Και αυτό συνέβη ακόμα και στις περιπτώσεις που οι εθελοντές έγραψαν τις επιστολές αλλά δεν τις έστειλαν ποτέ" επισημαίνεται στο αρθρίδιο που αναρτήθηκε στην http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1109662&lngDtrID=252.
2. Φανταστείτε ένα καλύτερο μέλλον.
3. Να είστε ευγνώμονες για όσα έχετε: Συμμετέχοντες σε μελέτες που έγραφαν σε ημερολόγια τρία καλά πράγματα που τους είχαν συμβεί έμαθαν να εστιάζονται στους λόγους που έχουν να είναι ευτυχείς.
4. Να αξιοποιείτε τα δυνατά σημεία σας.
5. Να κάνετε καλές πράξεις.
Πάντως οι παρατηρήσεις ανταποκρίνονται σε μια πρώτη αίσθηση που έχουμε για την δημιουργία θετικού κλίματος, κοινωνικότητας και αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο. Έτσι αξίζει κανείς να τους υιοθετήσει σε κάποιο βαθμό.

Όχι μόνο τον Περικλή

Διάβασα σήμερα στις εφημερίδες ότι το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης κάνει ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Περικλή και τον Χρυσό Αιώνα.
Ο διευθυντής του μουσείου Καθηγητής Δ. Παντερμαλής δήλωσε στο ΒΗΜΑ: "
Η έκθεση θα αναδείξει το πλαίσιο- πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και καλλιτεχνικό ασφαλώς- στο οποίο λειτούργησε ο Περικλής και υλοποιήθηκαν τα μεγάλα οικοδομικά προγράμματα της Αθήνας. Γιατί ο περίφημος Χρυσούς Αιών δεν αφορούσε μόνο τα γράμματα και τις τέχνες. Αποτύπωνε, επίσης, τις φιλοδοξίες, τις ζυμώσεις και τις συγκρούσεις της πρώτης Αθηναϊκής Δημοκρατίας".
Πέρα από την πολιτιστική κληρονομιά που άφησε ο Περικλής, στην έκθεση θα αναδειχθεί και ο πολιτικός ρόλος του Περικλή ως ιδανικού τύπου ηγέτη για την αρχαία Ελλάδα, επισημαίνεται στην ίδια ανακοίνωση.
Και λέω: θαυμάσια ιδέα μέσα στο σύγχρονο χάλι που ζούμε να πάμε να δούμε την έκθεση και να αναστοχαστούμε.
Και ξαναλέω: Μήπως να βρούμε με την ευκαιρία αφορμή να κάνουμε κάτι ανάλογο για τον Καποδίστρια, τον Χαρίλαο Τρικούπη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον (εθνάρχη) Κωνσταντίνο Καραμανλή;
Και ξαναξαναλέω: Μήπως με αφορμή την έκθεση ξανασκεφτούμε την ιδέα του εξοστρακισμού μετά δημεύσεως των περιουσιακών στοιχείων;

Θααααααααααααα ποτίσω μ' ένα δάκρυ μ' αλμυρό

Θα τιμωρηθούν οι κλέφτες! Οι επίορκοι! Οι παράνομοι! Οι πλουτίσαντες από το δημόσιο χρήμα! Οι παίρνοντες χρήματα κάτω από το τραπέζι δημόσιοι λειτουργοί!
Οι επίορκοι δικαστές, οι γιατροί, οι πολιτικοί και οι άλλες δημοκρατικές δυνάμεις.
Κακούργημα!!!
Ιδιατέρως ειδεχθές!
Εσχάτη προδοσία!
Στο Γουδή!
Άντε ρε...
Ευτύχως, γιατί λέγαμε μήπως και την βγάλουν καθαρή...
Κι άμα φτάσετε στο σπίτι να μας φιλήσετε τα παιδιά!...

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Στου μυαλού το πάρα πέρα

"Υπάρχουν άνθρωποι που εκτίουν τα ισόβια του μυαλού τους. Εγκλωβισμένοι διά βίου σε ένα δόγμα. Τραβηγμένα χειρόφρενα. Το έχουμε ζήσει όλοι μας. Συχνά η ιδεολογική αυτοφυλάκιση έχει και τα καλά της: αίσθημα ψευδο-ασφάλειας, βεβαιότητες παντογνωσίας, κατοχή της απόλυτης αλήθειας, μαξιμαλισμούς ευτυχίας, κι όλες εκείνες τις απολυτότητες που κατασκευάζουμε για να καλύψουμε την προφανή σχετικότητα των πάντων, όπως μας διδάσκει η Ιστορία, με ειρωνικά αιματηρό τρόπο"

Απόσπασμα συνέντευξης του Γ. Σκαμπαρδώνη στον Γ. Βιδάλη
(ΝΕΑ, 20-2-10)

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Μελαγχολικές σκέψεις

Πόσες φορές μου έρχεται στο μυαλό η διαχρονική ρήση για την ελληνική πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται από πολλούς ανθρώπους που παίρνουν αποφάσεις για τα κοινά και τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος: Από πόσες ανοησίες έχουμε γλωτώσει γιατί δεν βρέθηκαν χρήματα να υλοποιηθούν!!!
Γιατί ξανά; Βλέπει π.χ. να σπάνε το τσιμέντο για να ρίξουν στη θέση του άλλο. Φτιάχνει πχ πεζοδρόμια ο ένας και σε 4 χρόνια έρχεται ο άλλο και τα σπάει. Γιατί όλα αυτά; Μήπως γιατί θα πρέπει κάποια χρήματα να γίνουν έργα βιτρίνας; Μήπως θα πρέπει με κάθε τρόπο τα χρήματα να διοχετευτούν σε συγκεκριμένα κανάλια; Μήπως η οδός που επιλέγεται είναι πιο εύκολη για την διοχεύτευση σε παρακάναλα; Μήπως όλα μαζί και άλλα;
Νομίζω ότι θα πρέπει η αποφάσεις που παίρνονται για τη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων θα πρέπει να είναι καλά τεκμηριωμένες και δεν θα πρέπει να εντάσσονται σε μικροσκοπιμότητες πχ επανεκλογών και δραστηριοτήτων τριτης διαλογής. Η ιεράρχιση πρέπει να γίνεται με σοβαρότητα. Και στο τέλος τέλος κάποια από τα έργα τα μεγάλα σε κ΄σοτος έργα (και όχι μόνο) θα πρέπει επι ποινή καταλογισμού σ' αυτούς που την παραβιάζουν να έχουν ένα σεβαστό χρόνο ζωής. Δεν μπορεί να κάνεις ένα έργο και σε 2-3χρόνια να το αναθεωρείς. Τι θα πει ότι δεν υπάρχει καταλογισμός; Και θα πρέπει το δημόσιο και κατ' επέκταση οι πολίτες να πληρώνουν τα δάνεια και τις ανοησίες μη σοβαρών επειδή αυτοί έχουν προέλθει από δημοκρατικές και νομότυπες διαδικασίες;

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Ο Φασουλής φιλόσοφος

Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη...
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα
δεν κάνει ό,τι λέγει δεν λέγει ό,τι κάνει.

Αν έλεγε καθένας τι κρύπτει κατά βάθος
χωρίς κανένα φόβον, χωρίς κανένα πάθος,
θα βλέπαμε αμέσως το παν ν' ανατραπεί,
θα βλέπαμε αμέσως το παν μορφήν ν' αλλάξει,
μα σήμερα κι ο κλέπτης θ' ακούσεις να σου πει:
"εγώ ποτέ να κλέψω;...πα ! πα! Θεός φυλάξοι!"

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Θ. Τάσσιος, σκέψεις...

Το χρέος μας, όπως δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ της 10-1-2010

Αποσπάσματα από το άρθρο του Θ. Τάσσιου που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ της 7-2-2010

(…) «ο Λαός-μας όλο και περισσότερο θέλγεται από υπεραπλουστευτικές ερμηνείες και αντίστοιχα λεξιμαγικά αιτήματα- όλα απότοκα μιας ανεπαρκέστατης πολιτικής μόρφωσης». Ενώ οι λαϊκόφιλες (αλλ΄ αντιλαϊκίστικες) φωνές διαπίστωναν ότι «οι μυωπικές προτεραιότητες τις οποίες κραυγαλέως υπαγορεύομε στους πολιτικούς μας, εκδηλώνονται με σαφέστατα φαινόμενα υπανάπτυξης». (Το Βήμα, Φεβρ. 2009). Αλλά υπανάπτυξη και «ευμάρεια» σημαίνει μαθηματικώς «Δανεικά».

Με συμπαθάτε που θα στεναχωρηθεί ο πάναγνος λαός-μας, αλλά όλο τούτο το τριακονταετές ρεζιλίκι, σαφέστατα υποδεικνύει τη μόνη εφικτή διάγνωση: «Δυστυχώς Ηθοπτωχεύαμε Σταδιακώς».

Εξ ού και μιά απ΄ τις παλαιότερες φωνές εγρήγορσης έλεγε «Χρειάζεται να διδάξομε Μπέσα» (Βήμα, 07.10.2007), μέσω ενός 15-ετούς πλάνου Ηθοπαιδείας σε εθνική κλίμακα- ενός πλάνου κατεξοχήν πολιτικού (και δυσχερέστατου, φυσικά): Διότι δέν πρόκειται για εύκολη μετακένωση γνώσεων από καθέδρας, αλλά για απόκτηση πρακτικής ηθοπολιτικής δεξιότητας, μέσω μεθοδευμένης Μαθητείας και Συγχρωτισμού με το Παράδειγμα. Πάντα περιμένω το ραντεβού που ζήτησα προς τούτο απ΄ τον τότε πρόεδρο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου...

Ολόκληρο το άρθρο: «…δυστυχώς ηθοπτωχεύσαμε»

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Μόνο στην Ελλάδα

Μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά: Η εφημερίδα της Κυβερνήσεως πουλιέται, ακόμα και στο Διαδίκτυο, γιατί λέτε; Γιατί από τις συνδρομές εισπράτουν επίδομα οι υπάλληλοι του Εθνικού Τυπογραφίου!

Την αποκάλυψη, με όλες τις σχετικές συνέπειες για τους πολίτες αυτής της χώρας, κάνει ο Π. Μανδραβέλης στην Καθημερινή της 13-2-2010.

Σχετικά: "Οι νόμοι και τα επιδόματα"

Τι να προσθέσει κανείς;

Του Δ. Χατζόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 9-2-2010

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Κύριος… το λογαριασμό!

Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε μέχρι εδώ. Για να είμαστε πιο ακριβείς: καλά φάγανε… Και μας αφήσανε τα πικρά ποτήρια. Που απ’ ότι φαίνεται μόλις τώρα τ’ ακουμπήσαμε στα χείλη μας. Τύχη αγαθή που λένε και τα πτυχία…

Αλλά τέτοιοι είμαστε. Κάνουμε πως δεν βλέπουμε. Μας βαράνε όλοι άδικα. Είμαστε και άτυχοι, μας ζηλεύουνε κιόλας, βάλε και τον ξένο παράγοντα. Μέχρι το κακό το μάτι…

Και το βιολί βιολάκι! Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Καταγγελίες επί καταγγελιών και λόγια της πλώρης. Ποιος έστησε τις μηχανές; Ποιος τις κομπίνες; Ποιος τα τσέπωσε παράνομα; Ποιος ξεγέλασε την εφορία; Ποιος εκβίασε τους φουκαράδες τους υπαλλήλους του; Ποιος πήρε τα παιδιά των stage για να του βγάλουν μαύρα μεροκάματα; Ποιος πήρε τους οικονομικούς μετανάστες και τους έστυψε; Ποιος πήρες τις παράνομες επιδοτήσεις; Ποιος τσέπωσε αναπηρική σύνταξη μαϊμού; Ποιος χρησιμοποιεί την εξουσία για λαμογιές και εκβιασμούς; Ποιος καταφεύγει στη γνωριμία και το μέσο για να "φτιαχτεί"; Ποιος τα παίρνει από λάδωμα; Πάντως όχι αυτοί που είναι πίσω από τα σίδερα, τα λεβέντικα...

Δυστυχώς η μαγκιά που εντάσσεται στις προηγούμενες κατηγορίες φοράει καλά ρούχα, κυκλοφορεί με καλά αυτοκίνητα, πετάει πανέρια στις μπουζουξούδες, τρώει σε καλά εστιατόρια, έχει καλούς τρόπους, έχει τακτοποιήσει τα παιδιά της και γενικώς δεν έχει κάτι πάνω της που να δείχνει στο γυμνό μάτι τη λαμογιά της και τα συμπαρομαρτούντα.

Αλλά θα ήθελα πολύ κάποιος να μου εξηγήσει γιατί ενώ οι πάντες, από αυτούς που διαχειρίζονται πλέον την εξουσία, αναφέρονται και καταφέρονται λάβροι για όλη αυτή τη σαπίλα δεν τσιμπήσανε τόσους μήνες κανένα ακόμα να τονε στείλουνε στην ψειρού. Δεν μπορεί να έχουν έρθει τα πάνω κάτω και να γίνανε μόνα τους, μόνο από ατζαμοσύνη…

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Εξισώσεις...

Πως τόλεγε ο μακαρίτης ο Γαλιλαίος: Μετρήστε ότι είναι μετρήσιμο κι ότι δεν είναι μετρήσιμο κάντε το μετρήσιμο και μετρήστε το.
Και έκτοτε έχουμε βαλθεί να σκαρώνουμε εξισώσεις. Καλά εμείς εξ επαγγέλματος. Οι άλλοι όμως; Νά ο ένας εξίσωση της ευτυχίας, να ο άλλος του τέλειου γάμου κλπ κλπ
Αν όμως ήταν τόσο απλό το πράμα... Εξίσωση της αγάπης σου λέει ο άλλος, κι άντε εσύ να μπει στο καλούπι

Για περισσότερα ...

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Η διαβούλευση και ο χορός των γριών...

Αλιεύθηκε στο http://satira-epikerotitas.blogspot.com/
και επεξεργάστηκε ... ελαφρώς


Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Με το χιούμορ του ΙΩΑΝΝΟΥ

Του Γιάννη Ιωάννου
Δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ της 8-2-2010

Με το νυστέρι του ΚΥΡ

Γελοιγραφία του ΚΥΡ
Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ της 9-2-2010

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Ατάκα

Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που εκθειάζουν τον Μεσαίωνα επειδή δεν είχε ατμοσφαιρική ρύπανση δεν θα νοσταλγήσουν κάποιοι την περίοδο των κομματαρχών;

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Τι μαθαίνει κανείς...

Κάθε κρίση φέρνει στην επιφάνεια διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα. Πολλές φορές η αποκάλυψη γίνεται με τη μορφή καρφώματος από την πλευρά εκείνου που υπεραμύνεται των απόψεών του. Συνήθως τη δουλειά αυτή την κάνει το κράτος. Βγάζει ή διοχετεύει με τα γνωστά παπαγαλάκια (που τα θυμηθήκαμε) στη φόρα διάφορα μυστικά κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων. Διάφορα επιδόματα και προνόμια που άλλοτε η ίδια εξουσία είχε παραχωρήσει πολλές φορές κάτω από το τραπέζι κλπ κλπ
Έτσι για παράδειγμα είδαμε επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, μεταφοράς υπηρεσιών, 16 μισθών, εργασίας στον υπολογιστή και άλλα που διηγώντας τα να κλαις.
Δεν γνωρίζω πως λειτουργούν τα άλλα κράτη, αλλά εδώ κυριαρχεί το κλέψε να ζεις κι άρπαζε νάχεις. Όποιος είχε διακόπτη, τρακτέρ, μαχαίρι... έτρωγε πεπόνι. Η κάθε επαγγελματική τάξη είχε τις δικές της ιδιαιτερότητες και όταν η διοίκησή της ήταν κοντά στο κόμμα που κυβερνούσε ήταν ... συμπαθής!
Στους μισούς δημοσίους υπαλλήλους από το 2003 δίνονται υπό μορφή επιδόματος 176€. Στους άλλους όχι. Και ο πιο άσχετος το ξέρει: Οι άλλοι μισοί θα καταφύγουν στη δικαιοσύνη και θα το διεκδικήσουν. Είναι βέβαιο ότι θα το πάρουν. Ναι αλλά θα πάρουν και οι δικηγόροι το 20% ... Τότε γιατί όλα αυτά; Για λόγους ψηφοθηρικούς!
Και ερχόμαστε στο τώρα... Πως ρε μάγκες βγαίνετε και κάνετε περικοπές στους μισθούς; Αντί τη δύσκολη αυτή ώρα να την εκμεταλευτείτε και να εξορθολογήσετε το σύστημα! Ποιος θα σας πει και τι να σας πει; Τώρα όμως θα σας πει, γιατί δεν εξορθολογίζετε. Τιμωρείτε!

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Η εναλλακτική λύση

Όποτε ρωτάμε τους φίλους Ιταλούς τι έχουν πάθει και ψηφίζουν ξανά και ξανά τον Μπερλουσκόνι, μια από τις πιο συνηθισμένες απαντήσεις τους είναι η εξής: «Ξέρετε καμιά εναλλακτική λύση;». Γράφει ο Μ. Μητσός στο άρθρο του στα ΝΕΑ με τίτλο "πλήρης ανικανότητα".
Η ανυπαρξία εναλλακτικών λύσεων δημιουργεί αδιέξοδες καταστάσεις. Καταστάσεις μονόδρομους. Τι γίνεται όταν η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα; Συνηθίζουμε να λέμε ότι οι κοινωνίες δεν αυτοκτονούν. Μέχρις όμως να φανεί στον ορίζοντα αυτό που μπορεί να οδηγήσει σε νέους δρόμους, σε άρση του αδιεξόδου, η γενική κατάσταση θα είναι μίζερη. Είμαστε αισιόδοξοι λένε οι συνήθεις επαγγελματίες της δήθεν αισιοδοξίας. Το λένε κατ' επάγγελμα. Οι άλλοι ξέρουν, γι' αυτό και ελπίζουν σε κάποιο θαύμα. Και το χειρότερο: γνωρίζουν ότι τα θαύματα δεν είναι καθόλου συνηθισμένα φαινόμενα.

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Ζωντανές συνδέσεις

Απάντηση του Καμπουράκη σε ερώτηση της Σ. Διγενή:

-Αυτοκαταστρεφόμαστε, αλλά με μαγκιά και σε ζωντανή σύνδεση. Ωραίοι είμαστε...

To Κρητικό Θέατρο της Αναγέννησης

Στην πέμπτη διάλεξη της σειράς «Πατριδογνωσία», τις οποίες διοργανώνει η Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου, τη Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου, ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης Τηλέμαχος Μουδατσάκης θα αναπτύξει στο Επιμελητήριο Λασιθίου, στον Άγιο Νικόλαο, το θέμα «Το Κρητικό θέατρο της Αναγέννησης».

Το Κρητικό θέατρο της Αναγέννησης με αφετηρία τα Ευρωπαϊκά πρότυπα έχει δημιουργήσει έναν εντελώς δικό του πολιτισμό, όχι μόνο θεατρικό αλλά και γλωσσικό. Κυριότεροι εκπρόσωποι ο Γεώργιος Χορτάτσης, ο Ι.Α. Τρωίλος, ο Μ.Α. Φώσκολος, ο Αντώνιος Πάντιμος και κυρίως ο Βιτσέντζος Κορνάρος με τον «Ερωτόκριτο» και την «Θυσία του Αβράαμ», έργο επίσης του μεγάλου Στειακού, όπως υποστηρίζεται σε πρόσφατες έρευνες.

Από πού εμπνεύστηκε την «Ερωφίλη» ο Χορτάτσης; Τι διαδραματίζεται στο έργο του «Κατσούρμπος»; Πόσο επηρέασε ο Τορκουάτο Τάσσο τον «Ροδολίνο» του Τρωίλου; Ποιες επιδράσεις έχουν δεχθεί οι Φώσκολος και Πάντιμος στα έργα τους «Φορτουνάτος» και «Ερωτική πίστη» αντίστοιχα; Γιατί ο «Ερωτόκριτος» θεωρείται ένα από σπουδαιότερα έργα του τόπου μας; Τι είναι αυτό που κάνει τους ερευνητές να μιλούν με βεβαιότητα για τον συγγραφέα της «Θυσίας του Αβραάμ»; Είναι μερικά ερωτήματα στα οποία θα επιδιώξει να δώσει απαντήσεις ο Καθηγητής Τηλέμαχος Μουδατσάκης.

Η εισήγηση θα επιμείνει στις δραματουργικές ιδιαιτερότητες, τον μύθο, τη γλώσσα, την πλοκή και την οικονομία του συνόλου των έργων του Κρητικού Θεάτρου που ήκμασαν κατά τους 16ο και 17ο αιώνες.

Ο Τηλέμαχος Μουδατσάκης είναι Καθηγητής Θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, Πρόεδρος του Διδασκαλείου Δ.Ε και σκηνοθέτης του θεάτρου. Το διδακτορικό του εκπόνησε στη Σορβόννη. Έχει συγγράψει αρκετές μελέτες και δοκίμια, έχει σκηνοθετήσει περισσότερα από 35 έργα (Σαίξπηρ, Αισχύλο, Ευριπίδη, Μολιέρο) σε μεγάλα θέατρα (Εθνικό, Κ.Θ.Β.Ε., Δημοτικό Θέατρο Κρήτης). Έχει ιδρύσει το θέατρο των Vivi με έδρα το Ηράκλειο.

Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης διδάσκει από το 1993 Φιλολογίες του Θεάτρου, Αφηγηματολογία, Αγωγή του προφορικού λόγου, Καινοτόμες δράσεις στην προοπτική του Θεάτρου ως επιστήμη και ως πρακτική Τέχνη στην εκπαίδευση. Έχει εκδώσει έξι μονογραφίες όπως «Το θέατρο ως πρακτική τέχνη στην εκπαίδευση» κ.α.. Έχει ακόμα κυκλοφορήσει το μυθιστόρημα «Άμφια Εταίρας», το οποίο ήταν υποψήφιο για το κρατικό βραβείο λογοτεχνίας το 2008.

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη στο κοινό.

Ποιός γονιός θα το βάλει στη βιβλιοθήκη του;

"Πενήντα επικίνδυνα πράγματα" που πρέπει να αφήσετε τα παιδιά σας να κάνουν, είναι ο τίτλος βιβλίου που κυκλοφορεί στις ΗΠΑ.Οι ειδικοί σχολιάζουν ότι υπάρχει σοβαρός λόγος οι γονείς να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να «βάλουν» λίγο ρίσκο στο παιχνίδι τους. Επισημαίνουν βέβαια ότι θα πρέπει να παίρνουν παράλληλα όλα τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύσουμε τα παιδιά από τον κίνδυνο, όσο γίνεται όμως πιο διακριτικά ώστε η προστασία να μην γίνεται υπερπροστασία.Τα παιδιά, ισχυρίζονται ότι, δεν εκπαιδεύονται ώστε να μπορούν να κρίνουν σωστά τους κινδύνους, δηλαδή να αντιλαμβάνονται τη διαφορά μεταξύ του άγνωστου ή του ασυνήθιστου και του επικίνδυνου, όταν υπερπροστατεύονται.

Όλο το άρθρο δημοσιεύεται στο σημερινό (2-2-10) ΒΗΜΑ

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Το Κρητικό Θέατρο της Αναγέννησης

Στα μανταλάκια

Ο Γιώργος Αρκουλής σωστά γράφει για τη λάσπη εκ του ασφαλούς που ρίχνεται κυρίως στους επώνυμους, που πληρώνουν πολλές φορές άδικα το τίμημα της αναγνωρισιμότητάς τους από ανθρώπους που καλύπτονται πίσω από την ανωνυμία των blogs.
Τους βγάζουν, όπως γράφει, στα μανταλάκια -κατά τις εφημερίδες στα περίπτερα- και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Με αφορμή δυο θέματα αναρτήσεων για ισάριθμους αναγνωρίσιμους γράφει: "Καλή είναι η ενημέρωση μέσω του Διαδικτύου, άγια η διακίνηση ιδεών, η άμεση πληροφόρηση και όλα αυτά τα «καλά του Θεού» που προσφέρονται αδιάκοπα και… τζάμπα. Όμως, είναι φορές που αναρωτιέσαι γιατί τόση ανωνυμία, όταν προκύπτουν σχόλια που θίγουν, προσβάλλουν, συκοφαντούν";
Αναφερόμενος στα πρόσωπα που έθιξαν οι μπλόγκερς σημειώνει: "Ενδεχομένως, και οι δύο τηλεοπτικοί συνάδελφοι να έκαναν κάποια «χοντράδα» στην καριέρα τους, ίσως… Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς ΑΝΩΝΥΜΑ να τους βάζεις «στο μανταλάκι» που λέμε εμείς οι παλαιοί γραφιάδες και να ευτελίζεις τη δουλειά και την όποια προσωπικότητά τους".
Προσυπογράφουμε.

Το άρθρο του Αρκουλή

Γράφτηκε

Σ' αυτό το διαζύγιο ακουμπά η Ελλάδα... Θα το ξεπεράσουμε, που θα πάει.
Πως το ’λεγε παλιά ο Σαββόπουλος: "Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει"
Περάσανε όμως τα χρόνια. Εξελιχθήκαμε. Σήμερα οι αναστεναγμοί βγαίνουν με αυτά που αντικρίζουμε από την κλειδαρότρυπα. Αργά μαθαίνουν οι Φρύγες, που έλεγε ο μακαρίτης Παπανούτσος στη Λογική του.

Για την Ελένη

Με την ευκαιρία... θυμηθήκαμε το πολύ ωραίο τραγούδι του Μιχάλη Μπουρμπούλη σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι από το δίσκο "τα τραγούδια της Ελένης" με την αξέχαστη Μαρία Δημητριάδη.



Είκοσι χρόνια με ρωτάς
ποιος πήρε την Ελένη
μα εκείνη μόνη στο σχολειό
τον Πάρι περιμένει.
.
Είκοσι χρόνια με ρωτάς
ποιον αγαπά η Ελένη
είναι στη Σπάρτη, στα νησιά
στην Τροία παντρεμένη
.
Με ρωτούν για την Ελένη
αχ Ελένη
που 'ναι εικόνα δακρυσμένη
αχ Ελένη
.
Μα εγώ δεν απαντώ
την καρδιά μου τη σφραγίζω
και την πίκρα μου κεντώ
.
Είκοσι χρόνια με ρωτάς
που θα βρεθεί η Ελένη
σα ζωγραφιά στην εκκλησιά
ή σαν κερί αναμμένη
.
Είκοσι χρόνια με ρωτάς
που θάψαν την Ελένη
μπορεί στο Άργος, στους αγρούς
μπορεί στην οικουμένη.

Η γενική εικόνα

Φυσικά και δεν είναι καθόλου κολακευτικό να πτωχεύει μια χώρα. Τι είναι η πτώχευση; Αν μη τι άλλο και αδυναμία ορθολογικής διαχείρισης των πόρων σε περιόδους ηρεμίας. Όμως αν το δούμε ψύχραιμα θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η "πτώχευση" δεν έχει να κάνει μόνο με τα δημοσιονομικά. "Η χρεοκοπία είναι γενική και συνολική: στο κράτος, στην εκπαίδευση, στην περίθαλψη, στην παραγωγική διάρθρωση, στην ασφάλιση, στη χωροταξία, στο περιβάλλον... Απλώς, η δημοσιονομική πτώχευση δίνει την ευκαιρία να κοιτάξουμε το πρόβλημα κατάματα και να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή", γράφει στα ΝΕΑ ο Πρετεντέρης στο πρώτο του άρθρο στην εφημερίδα.
Όμως εμείς δε μασάμε: ποιο είναι το θέμα που μας απασχολεί; Το διαζύγιο της Μενεγάκη! Ρίχτε μια ματιά γύρω σας...