Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Σκέψεις

Πολλοί δεν κατανοούν πως ο ορθολογισμός είναι απαραίτητος για να σε οδηγήσει στα όρια και την υπέρβασή του. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει από τον ορθολογισμό – αλλά και κανείς χωρίς αυτόν.

 Ο ορθολογισμός για μένα ορίζει τα όρια της δημόσιας σκέψης, γνώσης και πράξης. Αυτής που μοιράζεται και ρυθμίζει (ή θα έπρεπε να) την κοινωνική ζωή μας. Η επιστήμη, η γνώση, η τεχνολογία.  Είναι ο ΚΟΚ, ο σεβασμός του άλλου, η κατηγορική προσταγή του Καντ.Τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι νόμοι, οι κανόνες. Χωρίς αυτά δεν μπορούμε να ζήσουμε. Είναι η «ελευθερία από».

Αλλά μόνο με αυτά, πάλι δεν μπορούμε να ζήσουμε. Ζούμε με ότι βρίσκεται πέρα από τον ορθολογισμό: την αγάπη, την ομορφιά, την πίστη. Την τέχνη, το συναίσθημα, την θρησκεία. Αυτά μας γεμίζουν. Είναι τα περιεχόμενα του ιδιωτικού μας χώρου. Τα οποία όμως προϋποθέτουν την ύπαρξη του δημόσιου ορθολογισμού για να λειτουργήσουν ανεμπόδιστα. Είναι η «ελευθερία προς».

Ανορθολογισμός υπάρχει όταν ο ιδιωτικός χώρος ξεχύνεται στον δημόσιο. Όταν το πάθος μου δεν σέβεται την ελευθερία του άλλου. Όταν η δική μου πίστη πρέπει να επιβληθεί στους άλλους.

Συμπερασματικά: είμαι ορθολογιστής, για να μπορώ να μην είμαι.  Οι μεγάλοι ποιητές που γνώρισα, από τον Ελύτη ως την Δημουλά, ήταν ορθολογιστές στην ζωή, για να μην είναι στην ποίηση.

Σκέψεις του Ν. Δήμου περί ορθολογισμού στο "κι άλλο υστερόγραφο".

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Νομοθεσία και πραγματικότητα

Πόσο εύκολο είναι για ένα κράτος στην περίοδο της παγκοσμιοποίησης του διαδικτύου να εμποδίσει τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων μιας δημοσκόπησης; Για όσους ξέρουν η απάντηση είναι απλούστατη. Καμία.
Τι νόημα έχει λοιπόν η απαγόρευση της δημοσιοποίησης των δημοσκοπίσεων 15 μέρες πριν τις εκλογές;
Αντί για έναν παραπληροφορημένο από φήμες που κυκλοφορούν εδώ κι εκεί, πιο καλός δεν είναι ο πολίτης που έχει  πρόσβαση σε όλες τις έγκυρες πληροφορίες;
Θα πρέπει κάποια στιγμή η νομοθεσία να μην εθελοτυφλεί. Να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Μητροπάνος

Οι άτυχοι αναγνωρίσιμοι πεθαίνουν Αύγουστο, έχει πει ο Τσαρούχης. Η περίπτωση Μητροπάνου έδειξε ότι και ο θάνατος αναγνωρίσιμου κατά την προεκλογική περίοδο είναι τουλάχιστον το ίδιο άτυχος. Ο μακαρίτης Μητροπάνος έγινε αντικείμενο κακού σχολιασμού και ανοησιών από πολλούς πικραμένους υποψήφιους.

Η ιστορική οικογένεια των Σφακιανάκηδων από το Βραχάσι



Στην κάτω σειρά από αριστερά ο Ελευθέριος Βενιζέλος και
 στο μέσο δίπλα του ο Ιωάννης Σφακιανάκης.

* * *
Καταμεσής του Αναύλοχου εκεί ψηλά στην ράχη,
βρίσκεται το πανέμορφο και ηρωϊκό Βραχάσι

Το Βραχάσι είναι κτισμένο αμφιθεατρικά στη νότια πλαγιά του βουνού Ανάβλοχος. Το τοπωνύμιο είναι υποκοριστικό του βράχος.
Το Βραχάσι υπήρξε κατά τις Κρητικές επαναστάσεις θέατρο πολλών συγκρούσεων. Υπήρξε έδρα του ομώνυμου Δήμου από το 1878 έως το 1925. Από το 1925 μέχρι το 1998 υπήρξε Κοινότητα με τους οικισμούς Σίσι, Επάνω Σίσι, Καρτσινιανός, Πύργος, Αγία Βαρβάρα. Σήμερα διοικητικά υπάγεται στον Καλλικρατικό Δήμο Αγίου Νικολάου.
Το Βραχάσι είναι γενέτειρα των γνωστών ιστορικών προσώπων Ιωάννη και Κωνσταντίνου Σφακιανάκη.
O Κωνσταντίνος Σφακιανάκης, υπήρξε οπλαρχηγός του Λασιθίου στις Κρητικές επαναστάσεις, γενικός αρχηγός των πέντε ανατολικότερων επαρχιών στην επανάσταση 1866-69, και είναι πατέρας του μετέπειτα προέδρου του Εκτελεστικού και των Κρητικών Συνελεύσεων.
Ο Ιωάννης Σφακιανάκης, (1848- 1924), από τις μεγαλύτερες πολιτικές και πνευματικές μορφές της Κρήτης, κάτοχος υψηλής μόρφωσης. Γεννήθηκε στο Βραχάσι Λασιθίου. Περίφημος γιατρός της εποχής του, λόγιος, επαναστάτης, πρώτος πρωθυπουργός (πρόεδρος του Εκτελεστικού) της Κρήτης, πρόεδρος της Γενικής των Κρητών Συνελεύσεως από τον Οκτώβριο του 1897, όταν μετά τα γεγονότα των Αρχανών, τον Αύγούστο εκείνης της χρονιάς, διαδέχτηκε τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Επί πολλά χρόνια άσκησε το επάγγελμα του ιατρού στο Μεγάλο Κάστρο (σημερινό Ηράκλειο), όπου εγκαταστάθηκε γύρω στο 1875, ήταν ο δημοτικός ιατρός της πόλης, δίδαξε στο γυμνάσιο και ήταν σεβαστός από όλους για τη μόρφωση και τον ευγενή του χαρακτήρα. Ως δημοτικός ιατρός μελέτησε επί χρόνια το πρόβλημα της λέπρας που τότε σάρωνε την Κρήτη. Το 1878 διαπραγματεύθηκε με την τουρκική διοίκηση τη Σύμβαση της Χαλέπας. Με την απελευθέρωση και την εγκατάσταση του πρίγκιπα Γεωργίου ως αρμοστή της Κρήτης, αρνήθηκε να αναλάβει υπουργικό αξίωμα (πιθανότατα προοριζόταν για εκείνον η θέση του προέδρου των συμβούλων του πρίγκιπα, που τελικά δεν ίσχυσε μετά την άρνηση του). Ήταν όμως ο πρόεδρος της πρώτης συντακτικής συνέλευσης του 1899, εισηγητής του πρώτου κρητικού συντάγματος και των πρώτων νόμων της Κρητικής Πολιτείας. Στη συνέχεια αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή και ανέλαβε διευθυντής της Τράπεζας Κρήτης στο Ηράκλειο. Είχε παντρευτεί την κόρη του Μίνωα Καλοκαιρινού.
Η Εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών Ανατολικής Κρήτης και η Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου συνδιοργανώνουν την Τετάρτη 25 Απριλίου διάλεξη με θέμα «Η ιστορική οικογένεια Σφακιανάκηδων Βραχασίου» στο Επιμελητήριο Λασιθίου (7 μ.μ.) με ομιλητή τον επίτιμο  Σχολικό Σύμβουλο και συγγραφέα κ. Ιωάννη Χρηστάκη. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη.
Ι. Σταμέλος

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Πολιτική και ... όργια


Του Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (17-4-12)

Διάλεξη για τους Σφακιανάκηδες


ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ                       ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
        ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ                                              ΝΟΜΟΥ ΛΑΣΙΘΙΟΥ

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
Σας προσκαλούμε να παρακολουθήσετε τη διάλεξη που θα γίνει με θέμα: «Η ιστορική οικογένεια Σφακιανάκηδων Βραχασίου»
Ομιλητής θα είναι ο επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος και συγγραφέας, Ιωάννης Χρηστάκης.
Η εκδήλωση θα γίνει στο επιμελητήριο Λασηθίου στις 25 Απριλίου ημέρα Τετάρτη και ώρα 7 μ.μ.

       Ο Πρόεδρος                                                     Ο Πρόεδρος
Γιώργος Χατζηδάκης                                           Ιωάννης Σταμέλος

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Διλήμματα

Τώρα με την προκήρυξη των εκλογών, λέει, κάποιος σε κάθε κόμμα θα πρέπει να βάλει το σωστό δίλημμα. Είμαστε λαός του διλήμματος; Μάλλον ναι. Καραμανλής ή τανκς, Βούδας ή Κούδας; Μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί; Με μας ή με τους άλλους; Ελευθερία ή θάνατος. Με την καρδιά ή το μυαλό; Κομμουνιστές ή ντικομμουνιστές. Ολυμπιακοί ή Παναθηναϊκοί. Κλπ κλπ κλπ 

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Αυτονόητα;

Το αίμα στις δημοκρατικές κοινωνίες δεν μπορεί να αποτελεί πολιτικό σύνθημα. Δεν νομιμοποιείται να το χρησιμοποιεί κανείς ούτε «συμβολικά». Το δηλητήριο του φανατισμού καταργεί τη δυνατότητα της γλώσσας να μιλάει μεταφορικά. Όποιος επιτρέπει στον εαυτό του τα συνθήματα του μίσους πρέπει να ξέρει ότι ετοιμάζει μια αιματηρή πραγματικότητα.
Οι κάλπες δεν στήνονται για το θεαθήναι. Στήνονται για να αποφασίσει ο πολίτης. Στήνονται γιατί ο λαός έχει την εξουσία ακόμη και να αυτοκαταστρέφεται.
Ο δημοκρατικός πολίτης αποδέχεται το ενδεχόμενο να βρεθεί στη μειοψηφία. Αυτή ακριβώς η θεμελιώδης αποδοχή τον καθιστά δημοκρατικό. Ακόμη κι αν θεωρώ την απόφαση των πολλών ολέθρια, οφείλω δημοκρατικώς να την υποστώ.
Παρατηρήσεις από σχετικό αρθρίδιο του Μ. Τσιντσίνη στα χθεσινά ΝΕΑ

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Προεκλογικά προτραίτα

Μαυρογιαλούρος, Καρασωλήνας, Γκόρτσος και προσφάτως "ο Βλάσης Τσάκας της πολιτικής με τα ελληνικά πετροδόλαρα".

... και οι δυο Πακιστανοί

Η ρητορική του μίσους που αναπτύσσεται από ορισμένους και κυρίως η εφαρμογή τέτοιων πρακτικών σε μεμονωμένα περιστατικά θα πρέπει να μας βάλει όλους σε ένα σοβαρό προβληματισμό. Να ανοίξουμε τα κιτάπια μας και να δούμε προσεκτικά που έχουν οδηγήσει τις κοινωνίες γενικότερα στο παρελθόν και τη χώρα μας ειδικότερα τέτοια φαινόμενα.
Από την άλλη ας ρίξουμε λίγο περισσότερο φως σε συμβάντα όπως αυτό με τους δυο φουκαράδες που θυσιάστηκαν για να σώσουν δυο γερόντους.
«Πεθαίνουν ωραίοι ως Έλληνες οι γηγενείς - ενώ είναι εντελώς άχρηστοι ακόμη και όταν σκοτώνονται οι μετανάστες: δύο πακιστανοί εργάτες πήγαν να σώσουν δύο ηλικιωμένους ημεδαπούς και όχι μόνο δεν τα κατάφεραν αλλά σκοτώθηκαν και οι ίδιοι. Το ανόητο ζευγάρι των γερόντων προσπαθούσε να περάσει με αυτοκίνητο από σημείο σιδηροδρομικών γραμμών όπου δεν υπήρχε καν διάβαση, κόλλησαν στις γραμμές, πήγαν να τους βγάλουν οι δύο Πακιστανοί, έφθασε το τρένο, τους τσάκισε όλους» σημειώνει ειρωνικά και όχι άδικα ο Ψυχογιός στη στήλη του στο σημερινό ΒΗΜΑ.
«… Μάνες τούς κλαίνε, παιδιά και γυναίκες τούς κλαίνε, δεν ξέρω. Μπορεί και να μην το μάθω ποτέ• γιατί δεν ήταν ηρωικός θάνατος με στόχο τους Τσολάκογλου και με αίτημα κρεμάλες για να μεταδοθούν λεπτομέρειες, ανόητο ατύχημα ήταν. Δεν χρειάζεται καλούς σαμαρείτες η χώρα, εκδικητές θέλει» καταλήγει.

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Γίνανε έξι

Toυ Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (7-4-12)

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Μπατίρηδες, όχι κορόιδα

Σχολιάζοντας την βιομηχανία φωτογραφικών διατάξεων και (ντ)τροπολογιών που κατατέθηκαν τις τελευταίες μέρες στη βουλή εν όψει του κλεισίματός της και της προκήρυξης εκλογών ο Πρετεντέρης στα χθεσινά ΝΕΑ σημειώνει μεταξύ άλλων:

"Είναι δυνατόν να υπάρχουν βουλευτές οι οποίοι δεν έχουν αντιληφθεί τι μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση;
Αν το έχουν αντιληφθεί, πώς μπορούν και εμμένουν στην ίδια καταστροφική πρακτική; Αν δεν το έχουν αντιληφθεί, γιατί τους αξίζει να είναι βουλευτές;
Προφανώς τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Αλλωστε ο πραγματικός αποδέκτης τους δεν είναι κανένας βουλευτής, ούτε κανένας πολιτικός.
Είναι εκείνοι που στις 6 Μαΐου θα κληθούν να ψηφίσουν και να τους εκλέξουν. Η δική τους ωριμότητα είναι ο υπέρτατος κριτής στη δημοκρατία.
Δεν ξέρω πώς θα χρησιμοποιήσουν την ψήφο τους. Τουλάχιστον, όμως, ας χρησιμοποιήσουν τον σταυρό τους για να αποκαταστήσουν μια στοιχειώδη κοινοβουλευτική τάξη.
Και για να διαμηνύσουμε πρώτα στους ίδιους τους αντιπροσώπους μας ότι μπορεί να είμαστε μπατίρηδες. Αλλά δεν είμαστε κορόιδα!"

Ο τόπος και οι αναζητήσεις στο Google

Τι μπορεί να δώσει η έρευνα... 
Σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση στο χρόνο είναι προσανατολισμένες οι αναζητήσεις των χρηστών στο Google, ανάλογα με το αν αυτοί προέρχονται από πλούσιες ή από πιο φτωχές χώρες. Μία νέα πρωτότυπη βρετανο-αμερικανική επιστημονική έρευνα κατέληξε για πρώτη φορά στο συμπέρασμα ότι η online συμπεριφορά των χρηστών στις μηχανές αναζήτησης εξαρτάται από το επίπεδο του ανά κεφαλή Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) στη χώρα τους.
Όσο πιο ψηλό είναι το ΑΕΠ ανά κεφαλή, τόσο πιο πολύ οι ερωτήσεις και αναζητήσεις αφορούν το μέλλον, ενώ όσο πιο χαμηλό είναι το ΑΕΠ ανά κεφαλή, τόσο πιο πολύ οι πληροφορίες που οι χρήστες ψάχνουν, αφορούν το παρελθόν.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Στίβεν Μπίσοπ του Τμήματος Μαθηματικών του University College του Λονδίνου (UCL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό "Scientific Reports", σύμφωνα με το New Scientist, ανακάλυψαν ότι υπάρχει σαφής συσχέτιση ανάμεσα στα online ενδιαφέροντα των χρηστών στο Google και στο επίπεδο ανάπτυξης και πλούτου στη χώρας καταγωγής τους.
Οι επιστήμονες, με τη βοήθεια του "Google Trends", εξέτασαν 45 δισεκατομμύρια αναζητήσεις που έκαναν οι χρήστες από 45 διαφορετικές χώρες το 2010 και υπολόγισαν την ποσοστιαία αναλογία των αναζητήσεων που αφορούσαν το επόμενο έτος (2011), καθώς και το προηγούμενο (2009). Δημιούργησαν έτσι ένα νέο «δείκτη προσανατολισμού προς το μέλλον» και διαπίστωσαν μία σαφή τάση στις χώρες με υψηλότερο ΑΕΠ/κεφαλή οι χρήστες να «κοιτάζουν» προς το μέλλον στις online αναζητήσεις τους.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η Ρωσία έχει δείκτη μόνο 0,6, η Ιταλία 1, ενώ οι ακόμα πλουσιότερες Γαλλία, Γερμανία και Βρετανία πολύ μεγαλύτερο, γύρω στο 2. Η ίδια σχέση ισχύει και όσον αφορά τις αναζητήσεις του 2010 που αφορούσαν ακόμα πιο πίσω στο παρελθόν (2008) ή ακόμα πιο μπροστά στο μέλλον (2012).
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι η οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας ωθεί τους πολίτες να αναζητούν πληροφορίες για το μέλλον και, αντίστροφα, αυτή η στραμμένη προς το μέλλον online αναζήτηση ενθαρρύνει τη διαδικασία της οικονομικής ανάπτυξης και της δημιουργίας εισοδημάτων και πλούτου στις χώρες τους.
Ο καθηγητής Στίβεν Μπίσοπ είναι επίσης ο συντονιστής στο φιλόδοξο ευρωπαϊκό πρόγραμμα FuturICT, που στοχεύει στην αξιοποίηση όλων των online πληροφοριών, ώστε να κατανοηθεί καλύτερα η πολύπλοκη συμπεριφορά της σύγχρονης κοινωνίας και των πιθανών καταστροφών που μπορεί να προκύψουν.

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Έλληνες καλούνται οι της ελληνικής παιδείας μετέχοντες

Το άρθρο που ακολουθεί είναι του Τάκη Θεοδωρόπουλου και δημοσιεύτηκε στα χθεσινά ΝΕΑ.

Η παιδεία θα μπορούσε να είναι από τα κεντρικά θέματα της προεκλογικής εκστρατείας. Η τρόικα δεν της έκανε την τιμή να την εντάξει στα Μνημόνια που υπογράψαμε με τους δανειστές μας. Πάντως παραμένει από τους ελάχιστους τομείς η διαχείριση του οποίου βασίζεται στον πατριωτισμό, τον βαθμό ευφυΐας και τις ικανότητες της πολιτικής μας τάξης. Εκεί ούτε τα ιμάτιά του δικαιούται να διαρρήξει κανείς για έξωθεν επεμβάσεις ούτε δεκάρικους μπορεί να απαγγείλει για την εθνική ανεξαρτησία.
Και όταν λέω «παιδεία» δεν αναφέρομαι στο εξεταστικό, ούτε στον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Αναφέρομαι στο σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος, στο περιεχόμενο, στον τρόπο της διδασκαλίας, σ' αυτό το σύμπλεγμα των αξιών, πνευματικό, ηθικό αλλά και πρακτικό, το οποίο στηρίζει την ελάχιστη συνοχή της κοινωνίας. Ή, για την ακρίβεια, πάνω στο οποίο θα μπορέσει να αποκατασταθεί η ξεχαρβαλωμένη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.
Φτύνουμε αίμα για να παραμείνουμε στην Ευρώπη. Εχουμε ποτέ συζητήσει σοβαρά τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον τρόπο που διδάσκεται η γλώσσα μας στη Μέση Εκπαίδευση; Με ποιον τρόπο πρέπει να ενισχυθεί ώστε να μην εξατμισθεί το αίσθημά της στα αγγλικά των SMS; Με ποιον τρόπο θα ενισχυθεί η διδασκαλία των ξένων γλωσσών ώστε τα Ελληνόπουλα να μπορούν να κυκλοφορούν χωρίς προβλήματα εντός των ορίων της Σένγκεν, αν παραμείνουμε εντός εννοείται; Πόσα λογοτεχνικά βιβλία έχει διαβάσει ένα παιδί που τελειώνει το λύκειο, πόσα ολόκληρα εννοώ, εκτός από τα αποσπάσματα των υποχρεωτικών εγχειριδίων; Και πώς μπορείς να αποκτήσεις το αίσθημα της γλώσσας σου χωρίς τη λογοτεχνία; Ποια είναι η ποιότητα των αγγλικών και των γαλλικών που διδάσκονται; Και ποια η αντίληψή τους για τη σχέση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας με τα μεγάλα γεγονότα που την καθόρισαν, μαζί με την ευρωπαϊκή, και της επέτρεψαν να ενταχθεί στην Ευρώπη; Τι αντίληψη έχει για τη σύγχρονη φιλοσοφία ένας υποψήφιος της Φιλοσοφικής; Με ποιους τρόπους, μέσω της παιδείας, θα βοηθήσουμε όσους μετανάστες κρίνουμε ότι πρέπει να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία;
Πολύ θα ήθελα να ξέρω αν ο κ. Τσίπρας έχει να πει τίποτε παραπάνω για την παιδεία εκτός από το μεγάλο ιστορικό θέμα του νέου ελληνισμού που λέγεται άσυλο. Ή να μας πει η κυρία Παπαρήγα ότι τα παιδιά για να αποφύγουν τις παγίδες της αστικής λυκοφιλίας θα πρέπει να διαβάζουν το «Πώς δενότανε το ατσάλι». Και όταν οι κεντρικές δυνάμεις του Κοινοβουλίου μας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, φωνάζουν για ανάπτυξη, γιατί δεν τους περνάει από το μυαλό ότι αν το κουλουβάχατο θέλει να αναπτυχθεί από την παιδεία πρέπει να ξεκινήσει;
Ζητάμε πολλά, θα πείτε. Η αφρόκρεμα της πολιτικής μας τάξης αποτελείται από τέκνα της ημετέρας παιδείας, αυτής που ενορχήστρωσε την κοινωνική μας πανωλεθρία. Γι' αυτό και ο κ. Μπαμπινιώτης, έμπειρος ων, αποφάσισε ότι το πιο επείγον ζήτημα είναι να διατηρήσουν ο κ. Πελεγρίνης και ο κ. Μυλόπουλος το πρυτανικό τους αξίωμα. Εχει δίκιο: ένα γερασμένο και άρρωστο σώμα δεν το χειρουργείς. Το αφήνεις να πεθάνει με την ησυχία του.