Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Δευτεράντζες

 ...
Toυ Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (31-8-11)

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Πάει και ο Κύρκος

«Η Ελλάδα είναι ένας τόπος χαμένων ευκαιριών (…) Ένας τόπος που κυριαρχεί η γελοιότητα. Αν ήξερε ο φουκαράς ο Ρωμιός πόσο γελοίοι έχουμε γίνει. Δεν το ξέρει. Του το κρύβουμε. (…) Είμαστε έτοιμοι να διαπράξουμε τα χειρότερα εγκλήματα κατά του τόπου μας και να αποδώσουμε την ευθύνη σε κάποιους τρί­τους. Σε κάποιους ανθέλληνες. Ενώ οι χει­ρότεροι ανθέλληνες είμαστε εμείς. Η Ελλά­δα των αεριτζήδων».
Δεν υπάρχει πουθενά φως; «Υπάρχει. Δέκα Γραμματικάκηδες ανασταίνουν την Ελλάδα και υπάρχουν πολλοί Γραμματικάκη­δες, αλλά τους πατούν και εκείνοι αποσύρο­νται». Ούτε που θυμάμαι γιατί είχε επιλέξει τότε τον Γιώργη Γραμματικάκη για παράδειγμα… θα ήταν τότε Πρύτανης της Κρήτης. «Είναι σαν να έχεις Δομάζους και να τους κρατάς στον πάγκο. Και να παίζεις με παί­κτες κλωτσοπατινάδας. Και Δομάζοι υπάρ­χουν - δεν είναι του μυαλού μου. Μόνο είναι στο περιθώριο... δεν είναι σε αυλές. Και εδώ οι αυλικοί κάνουν παιχνίδι».
«Στο σημε­ρινό μασκαριλίκι μας οδήγησε η θεωρία για ισχυρές αυτοδύναμες κυβερνήσεις» επέμενε. «Να μάθουμε την τέχνη να συνεργαζόμαστε. (…) Εγώ είμαι σφουγγάρι. Άλλοι είναι πέτρα. Ξερνάνε. Εγώ γονιμοποιώ ό,τι ρουφάω».
Ξαναδιαβάζω τις φράσεις του και μένω ενεός! «Έχεις λεφτά, υπάρχεις. Δεν έχεις, είσαι τελειωμένος. Αυτό προσπαθούν να μας πουν. (…) Οι υπή­κοοι που θέλουν να γίνουν πολίτες. Οι άνεργοι που θέλουν να δουλέψουν. Οι απο­κλεισμένοι που θέλουν να συμμετέχουν. Οι νέ­οι που θέλουν να δημιουργήσουν».
«Θα σωθούμε;» τον ρωτώ σαν σχολιαρόπαιδο. «Αν βρεθεί ένα νέο εθνικό όραμα, μπορεί. Τα μνημόνια από μόνα τους δεν σε σώζουν. Χρειάζεται να σηκωθεί το Έθνος. Αλλά ποιος θα το σηκώσει;».
Οι φράσεις εντός εισαγωγικών είναι από συνεντεύξεις του Λεωνίδα Κύρκου στον Σταύρο Θεοδωράκη.

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Σύγχρονες Ελληνικες Δικαιολογίες και Πρακτικές

Ο Μανδραβέλης στην Καθημερινή του Σαββάτου 20 Αυγούστου:

Στην Ελλάδα, για κάθε παρανομία υπάρχουν τρεις δικαιολογίες. Η πρώτη έχει να κάνει με «το καλό του λαού». Το ΠΑΜΕ, για παράδειγμα, καταστρέφει τον τουρισμό για το καλό των εργαζομένων. Παρανομεί εμποδίζοντας τα πλοία να αποπλεύσουν, αποκλείει ξενοδοχεία αναφερόμενο σε μια ανώτερη ηθική που συνοψίζεται στο σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».

Τη δεύτερη δικαιολογία ανασύρουν όσοι παρκάρουν στο μέσον της Ακαδημίας. «Και πού να το βάλω;», ρωτούν τους αστυνομικούς όταν αυτοί φιλοτιμηθούν να κάνουν τη δουλειά τους. Η ίδια δικαιολογία χρησιμοποιείται και από χιλιάδες μικρομεσαίους που φοροδιαφεύγουν. «Δεν βγαίνουν» αν κόβουν όλες τις αποδείξεις και «θα κλείσουν το μαγαζί», αν πρέπει να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές.
Η τρίτη δικαιολογία αφορά τις υπαρκτές αδυναμίες του κράτους. Oλοι διπλοπαρκάρουν διότι «το κράτος δεν φρόντισε να κάνει...
πάρκινγκ», πετούν σκουπίδια στον δρόμο διότι «η πολιτεία δεν μερίμνησε να βάλει τον κάδο στην απόσταση το χεριού τους». Οι γιατροί παίρνουν «φακελάκια» διότι «το κράτος τους δίνει μισθούς πείνας», ενώ οι καθηγητές κάνουν «μαύρα» ιδιαίτερα για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Ο δήμαρχος και ο μητροπολίτης Γλυφάδας έστησαν ολόκληρο παράνομο νεκροταφείο στα καμένα και για τους τρεις παραπάνω λόγους. Το κάνουν α) για το καλό του νεκρού –στην περίπτωση αυτή– λαού τους, β) δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο, γ) η πολιτεία δεν φρόντισε. Κι έτσι –προφανώς με πόνο ψυχής– άρπαξαν το κομμάτι του βουνού που τους βόλευε, το περιέφραξαν, έστησαν μια προκάτ εκκλησία και άρχισαν παραμονές Δεκαπενταύγουστου την επανάσταση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε παρανομία πλέον στη χώρα συνοδεύεται με επαναστατική ρητορεία. «Εγώ θα κάτσω στην πόρτα κι ας περάσει το τανκς από πάνω μου», είπε στο δημοτικό συμβούλιο ο μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παύλος, ενθυμούμενος προφανώς την εποχή που προέταξε τα στήθη του στην πύλη του Πολυτεχνείου. Ή, μήπως, δεν ήταν εκεί;
Σε κάθε επανάσταση, όμως, ο διάβολος κρύβεται στα ερωτήματα. Πρώτον: Γιατί έγινε καταπάτηση κρυφίως την Παρασκευή, παραμονές Δεκαπενταύγουστου; Δεν ήθελαν οι παράγοντες της Γλυφάδας τη μέγιστη δημοσιότητα στην επιτακτική ανάγκη που έχει ο δήμος τους; Δεύτερον: Aφού, σύμφωνα με την αντιπολίτευση, «υπάρχει μια έκταση 60 στρεμμάτων στον Υμηττό, σε παλαιό στρατόπεδο της Αεροπορίας, που έχει παραχωρηθεί από το 2009 για τη δημιουργία κοιμητηρίου», γιατί δεν προχώρησαν αυτήν την υπόθεση αντί να παρανομούν;
Τρίτον και κυριότερον: Yπολογίζεται ότι σήμερα στην Αττική υπάρχουν 20.000 άστεγοι. Αν οι νεκροί δικαιούνται μια τελευταία –έστω καταπατημένη– κατοικία, δεν δικαιούνται και οι ζωντανοί μια μόνιμη; Με τον κίνδυνο ότι δίνουμε ιδέες στην παλαβή Aριστερά, πώς θα φαινόταν στον επαναστάτη δήμαρχο αν μαζευόταν ένας ικανός αριθμός αστέγων να καταπατήσουν με το «έτσι θέλω» τον υπόλοιπο Υμηττό;
Δυστυχώς, σ’ αυτή τη χώρα δεν μάθαμε να λύνουμε προβλήματα. Από τα σκουπίδια μέχρι τα νεκροταφεία όλα καθυστερούν, μέχρι η αυθαιρεσία να μοιάζει η μόνη εφικτή λύση. Η τελευταία δείχνει να απαλύνει το πρόβλημα, αλλά τελικώς προσθέτει ένα επιπλέον πρόβλημα. Αυτό της γενικευμένης ανομίας που ζούμε.

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Το Κόσκινο του Σύγχρονου Ερατοσθένη

Αχ και να ξαναγύριζες παππού Ερατοσθένη
Με το μεγάλο κόσκινο πάλι να κοσκινίσεις
Μα όχι τώρα αριθμούς, αλλά απ’ την οικουμένη
Να πάρεις τους ηγέτες της να τους ξεκαθαρίσεις.

Ξεχώρισε τους άρπαγες, τους ψεύτες, τα λαμόγια
Που κυβερνούν ασύνετα το δύστυχο πλανήτη
Και ευνοούν τους δυνατούς με τα παχιά τους λόγια
Κι αρπάζουν από τους φτωχούς και το μικρό τους σπίτι.

Τώρα που η Ελλάδα μας είναι σε δυσκολία
Και χτύπησε την πόρτα τους για να τη βοηθήσουν
Βρέθηκε μεσ’ τα δυνατά σαγόνια καρχαρία
Και όλοι ονειρεύονται να την εξαφανίσουν.

Παρ’ το μεγάλο κόσκινο και την ψιλή κνισάρα,
Ξεχώρισε τους άχρηστους και πέταξέ τους πέρα
Το στάρι από τα σκύβαλα τη σάρα και τη μάρα
Μήπως και μεις οι δύστυχοι δούμε μιαν άσπρη μέρα.

Μαρία Καρτέρη-Σιγανού

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Ο Βολταίρος και ο Τσιόκας

Μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Υποδομών, Χάρη Τσιόκα, ο οποίος βρίσκεται σε διακοπές: Πληροφορήθηκε πως ο υπουργός Γ. Ραγκούσης προχώρησε στην αντικατάστασή του και πως τη θέση του αναλαμβάνει ο μέχρι σήμερα ειδικός γραμματέας του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, Αριστείδης Μπουρδάρας.  Η αντικατάσταση του κ. Τσιόκα φαίνεται πως εκκρεμούσε από τις πρώτες ημέρες ανάληψης του υπουργείου Υποδομών από τον κ. Ραγκούση καθώς οι δύο άντρες δεν είχαν και τις καλύτερες των σχέσεων.  Ο Χ. Τσιόκας πρόκειται να υποβάλλει και τυπικά την παραίτησή του την επόμενη εβδομάδα οπότε και επιστρέφει από τις διακοπές του.
Ο Τσιόκας απάντησε με Βολταίρο: «είναι επικίνδυνο να έχεις δίκιο, όταν η εξουσία έχει άδικο».
Μερικές παύσεις έχουν και παιδαγωγική αξία…

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Η συμμορία των μετρίων

Λέει ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης σε συνέντευξή του: Η συμμορία των μετρίων είναι καθεστώς. Λαμόγιο, η μαγική λέξη. Εσχάτως χρησιμοποιείται περισσότερο και από τη λέξη μαλάκας. Αυτό σημαίνει κάτι. Σκεφτόμουν να γράψω ένα βιβλίο με αυτόν τον τίτλο. Λαμόγια, ξέρετε, ήταν οι αβανταδόροι στο παιχνίδι του παπά. Αυτοί που προσείλκυαν τους αφελείς για να παίξουν και να χάσουν. Τι είναι το λαμόγιο; Είναι το τσακαλάκι της αγοράς με τα μέτρια προσόντα και τον τυφλό πρακτικισμό. Είναι αυτός που διαχειρίζεται τα πάντα προς όφελός του, χωρίς οράματα, ούτε προσωπικά ούτε συλλογικά. Είναι το ευκαιριακό αρπακτικό που εκμεταλλεύεται τη μετριοκρατία, ό,τι έχει αποκτήσει σήμερα τα χαρακτηριστικά μιας άτυπης συμμορίας. Είναι φυσικό. Η συμμορία των μετρίων για να επιβιώσει και να γίνει καθεστώς δημιουργεί από κάτω άλλες συμμορίες υπο-μετρίων. Αυτό υπάρχει παντού, όχι μόνο στην πολιτική που έχει εκπέσει στο επίπεδο του επαρχιακού δικηγόρου.

Ένα κι ένα κάνουν δυο

"Οι περισσότεροι πολιτικοί θέλουν να διορίζουν. Ανθρώπινο και λογικό είναι· απ’ αυτό εξαρτιόταν κάποτε η πολιτική τους καριέρα. Δεν υπάρχει πολιτικός που να θέλει να συγκρούεται με τους ταξιτζήδες, τους φορτηγατζήδες και άλλες συντεχνίες. Κι αυτό ανθρώπινο και λογικό είναι. Καλύτερα ήσυχος, παρά να σε βρίζουν στον δρόμο διάφοροι «Αγανακτισμένοι». Γι’ αυτό και τα περισσότερα στελέχη των δύο κομμάτων παίζουν κρυφτούλι με την τρόικα. Κάνουν ό,τι μπορούν να συντηρήσουν το υπάρχον σύστημα. Δι’ αυτού αναδείχθηκαν στις μέχρι πρότινος περίζηλες θέσεις ή δι’ αυτού του συστήματος τώρα ελπίζουν ότι θα επιβιώσουν πολιτικά. Δεν νοιάζονται ούτε για την κερδοφορία του κεφαλαίου ούτε καν για τη μακροχρόνια ευημερία του τόπου. Αυτά είναι παραμύθια για αγριεμένους, άσχετα αν τα κυκλοφορεί η κ. Παπαρήγα στην πρώτη περίπτωση ή οι ίδιοι στη δεύτερη" καταλήγει στο σημερινό άρθρο του ο Μανδραβέλης στην Καθημερινή.

Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

Θαρσείν χρη

Αντιγράφουμε σχόλιο από τη στήλη του Ψυχογιού από το σημερινό ΒΗΜΑ:
Ποιος έχει το θάρρος να πει στους νέους πτυχιούχους ότι είναι νοσηρό να περιμένουν από τους άλλους και το κράτος να τους εξασφαλίσει; Οτι για να πάρουν το πτυχίο τους οι φορολογούμενοι ξόδεψαν περίπου 150.000 ευρώ (από δημοτικό ως πανεπιστήμιο) και η κοινωνία περιμένει από αυτούς ανταπόδοση και απόσβεση μέσω καινοτομίας και παραγωγικής δράσης; Οτι πληρώνουμε για να σας σπουδάσουμε και να αποδώσετε, όχι για να σας διορίσουμε;

Στην Πανσέληνο της 13ης Αυγούστου 2011

Η τρελή του φεγγαριού

Ψηλά στου Διγενή τ’ αλώνια
τις νύχτες του καλοκαιριού
του κάτω κόσμου τα τελώνια
με λεν τρελή του φεγγαριού.

Μα εγώ χρυσόβουλο κρατάω
από καιρούς βυζαντινούς
και τ’ άγρια βάθη που κοιτάω
δεν τα χωράει ανθρώπου νους. 

Ψηλά στου Διγενή τα κάστρα
στον τάφο του νεκρού παλικαριού
τα νυχτοπούλια κάτω απ’ τ’ άστρα
με λεν τρελή του φεγγαριού.

Νίκος Γκάτσος

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Έχε το νου σου στο παιδί

Του Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (13-8-11)

Στη χώρα του Μπούλη

Toυ Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (13-8-11)

Εκδηλώσεις

Τον Δεκαπενταύγουστο η Ελλάδα είναι γεμάτη εκδηλώσεις απ' άκρου εις άκρον. Είναι μια ευκαιρία να βρεθούν όσοι συγκεντρώνονται συνήθως στα χωριά τις μέρες αυτές, να θυμηθούν και να μιλήσουν. Οι  δημιουργοί είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να προβάλουν τη δουλειά τους. Οι παραγωγοί να προωθήσουν τα προϊόντα τους και οι "πολιτιστικοί" φορείς να προβάλλουν τα οράματά τους και την ικανότητα υλοποίησης αξιοπρεπών προτάσεων. Εκδηλώσεις πάμπολλες. Όταν ποια η λαίλαπα θα έχει κοπάσει οι πονηροί παράγοντες θα τις προβάλουν μέσα από τους στατιστικούς πίνακες: Κάναμε και τόσες εκδηλώσεις! Ακόμα και οι μαθητές όμως των μικρών τάξεων γνωρίζουν και ξεχωρίζουν τις ποιοτικές από τις ποσοτικές μεταβλητές. Άλλο χαρακτηριστικό το βάρος και άλλο το χρώμα οφθαλμών. Το κατάμεστο γήπεδο ή η αίθουσα αποτελεί ατράνταχτο κριτήριο ποιότητας; Ή μήπως ότι το τοπικό είναι αυθεντικό και ποιοτικό και ότι έρχεται απ' έξω υποκουλτούρα και αρπαχτή; Ας μην μπερδεύουμε τα πράγματα αν δεν το κάνουμε σκόπιμα για να δικαιολογήσουμε τις όποιες επιλογές. Αληθές το εθνικό ή εθνικό το αληθές, για να παραφράσουμε τον Σολωμό; Από όλες αυτές τις "πολιτιστικές" εκδηλώσεις πόσες άραγε θα πάρουν βαθμό προβιβάσιμο; Ψευδοαπορίες.

Η στοχευμένη δράση

H στοχευμένη δράση, όπως απαιτεί το σύγχρονο μανατζμεντ, θέλει ξεκάθαρους στόχους

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011

Κάθαρση τώρα!

Tου Η. Μακρή
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή (12-8-11)

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Ολίγον έγκυος

Το λεκτικό της απόφασης:

Για τον Ολυμπιακό Βόλου και τον Αχιλλέα Μπέο:

1. Δέχεται τυπικά και απορρίπτει στην ουσία την έφεση του Αχιλλέα Μπέου.

2. Δέχεται τυπικά και κατ΄ ουσία την έφεση της ΠΑΕ Ολυμπιακός Βόλου. Επιβάλλει στην ΠΑΕ Ολυμπιακός Βόλου την ποινή αφαίρεσης δέκα (-10) βαθμών από το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκα της νέας ποδοσφαιρικής περιόδου 2011-2012.

Για την Καβάλα και τον Χρυσόστομο Ψωμιάδη:

1 . Δέχεται τυπικά και απορρίπτει στην ουσία την έφεση του Χρυσόστομου Ψωμιάδη.

2. Δέχεται τυπικά και κατ΄ ουσία την έφεση της ΠΑΕ Καβάλα. Επιβάλλει στην ΠΑΕ Καβάλα την ποινή αφαίρεσης οκτώ (-8) βαθμών από το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκα της νέας ποδοσφαιρικής περιόδου 2011-2012.

Τι σημαόνουν όλα αυτά; Ολική ανατροπή στην υπόθεση του Ολυμπιακού Βόλου και της Καβάλας η απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ αφού ανέτρεψε την αρχική απόφαση της Πειθαρχικής Επιτροπής της Σούπερ Λιγκ κι έτσι οι δύο ομάδες δεν υποβιβάζονται, αλλά τιμωρούνται με αφαίρεση 10 και 8 βαθμών, αντίστοιχα, από το νέο πρωτάθλημα. Αντίθετα, οι ποινές σε βάρος του Αχιλλέα Μπέου και του Μάκη Ψωμιάδη μένουν ως έχουν.

Όμως το ολίγον έγκυος και η ιστορία με τα δίδυμα … ξαδέρφια δεν πιάνει στους «κουτόφραγκους» γι’ αυτό και η UEFA τιμώρησε την ομάδα της Θεσσαλίας με πενταετή αποκλεισμό για τρεις φορές από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Και μετά;

Ο Λακόπουλος στο σημερινό άρθρο του στα ΝΕΑ σχολιάζει το θέμα της κομπίνας από ιδιώτες εις βάρος του δημοσίου και των ευρωπαϊκών ταμείων. Συνήθως ακούμε κάθε φορά για την αποκάλυψη διαφόρων κομπίνων. Το τι γίνεται μετά όμως δεν το μαθαίνουμε ποτέ.

Η κατάληξη του Λακόπουλου είναι: "Η αποκάλυψη κυκλωμάτων που βάζουν χέρι στον κρατικό προϋπολογισμό είναι θεάρεστο έργο. Αλλά δεν θα ήταν καλύτερα να ξέρουμε και τη συνέχεια; Ποιοι είναι και ποιοι τους βοήθησαν; Επέστρεψαν ό,τι δεν τους ανήκε ή απλώς το κράτος τούς κρατάει σε ομηρεία; Κλείνουν οι υποθέσεις με καταλογισμούς και τα τοιαύτα ή κάνουμε μισές δουλειές; Εφαρμόζονται πράγματι οι νόμοι ή απλώς βγάζουν ανακοινώσεις οι διοικήσεις και τα υπουργεία για να πουλάνε μούρη και μετά το ξεχνούν; Εάν τίποτε από αυτά δεν γίνεται, τότε απλώς επαληθεύεται και σε αυτές τις περιπτώσεις η ατάκα του Κέινς για τη φοροδιαφυγή: «Είναι η μόνη πνευματική εργασία που αμείβεται».

Το ελληνικό σχέδιο

Toυ Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (8-8-11)

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Πρωτογενές χιούμορ

Πολλά από αυτά που θέλουμε να πιστεύουμε ότι αποτελούν πρωτότυπες χιουμοριστικές ιστορίες και περιστατικά ευφυούς αντιμετώπισης της ζωής τελικά δεν είναι πάντοτε πρωτογενή.
«Ποιος ξεκουράστηκε»; Ρωτάει κάποιος σε μια κηδεία, για να πάρει την απάντηση: «ο σύζυγός της από τον βίο-αβίωτο που του ’χε κάνει όσο ζούσε»! Περιστατικό που μας έρχεται κατευθείαν από την ελληνική αρχαιότητα.
Κάποιος άλλος πούλαγε έναν τυχερό Ερμή. Διαλαλούσε το εμπόρευμά του υποστηρίζοντας ότι φέρνει γούρι, υγεία και πολλά λεφτά στον ιδιοκτήτη του. Οπότε ο διερχόμενος πελάτης τον ρωτάει αφελώς: «μα αφού κάνει τόσα πράγματα που λες, γιατί τον πουλάς»; Η απάντηση άμεση: «πραγματικά φέρνει χρήματα αλλά τα καθυστερεί λίγο, ενώ εγώ τα έχω άμεση ανάγκη»!
Και αυτό το περιστατικό έχει φτάσει ως εμάς με διάφορες παραλλαγές.

Ο Κούλιτζ υπήρξε Πρόεδρος των ΗΠΑ την δεκαετία  1920-30. Έχει μείνει στην ιστορία ως ο Πρόεδρος που πολύ δύσκολα του έβγαζες τα λόγια από το στόμα.
Ήταν τέτοια η υπερβολή που το περιβάλλον του ανησυχούσε για την καριέρα του. Κύριε Πρόεδρε γιατί δεν μιλάτε περισσότερο, τον ρώτησε κάποιος. Μα φίλε μου «κανείς δεν κατηγορήθηκε ποτέ για κάτι που δεν είπε» ήταν η απάντησή του.
Άλλοτε πάλι αναγκάστηκε να πάει στην εκκλησία μια Κυριακή μόνος του γιατί ήταν άρρωστη η κυρία Προέδρου. Όταν επέστρεψε στο σπίτι αυτή τον ρώτησε: «γιατί σας μίλησε ο ιεροκήρυκας σήμερα;»;
-Για την αμαρτία, απάντησε ο Πρόεδρος κοφτά.
-Και τι σας είπε; Ξαναρώτησε η κυρία Προέδρου.
-Ότι είναι κακό πράγμα, απάντησε αυτός και έκλεισε την κουβέντα.

Γιατί τα θυμηθήκαμε όλα αυτά; Είδα, καθυστερημένα, το δημοσίευμα «οι επιδόσεις του πετεινού» του κ. Γ. Καβαλάκη στην Ανατολή της 22ας Ιουλίου και θυμήθηκα  τον αμερικανό Πρόεδρο. Διηγούνται λοιπόν για τον Κούλιτζ ότι κατά τη διάρκεια της προεδρίας του τον πήγαν σε μια πρότυπη φάρμα στις ΗΠΑ για να τον ξεναγήσουν. Συνοδευόταν, μάλιστα, και από την κυρία Προέδρου. Εκεί λοιπόν κάποια στιγμή αυτός που έκανε την ξενάγηση υπέδειξε στην ομάδα έναν κόκορα με υπερβολικές επιδόσεις, ανάλογων του πετεινού της ιστορίας του κ. Καβαλάκη. Οπότε η κυρία Προέδρου δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη: «αυτά να τα ακούει ο κύριος Πρόεδρος» λέγεται πως είπε στην ομήγυρη. Και ο Κούλιτζ, δήθεν αφελώς, προς τους παρισταμένους: «ρωτήστε σας παρακαλώ την κυρία Προέδρου: τις επιδόσεις του αυτές πραγματοποιεί πάντα με την ίδια κότα»;

Τελευταία με όλη αυτή την κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία έχει έρθει στο προσκήνιο ξανά ο Σουρής. Αυτός ο μέγας ανατόμος της Ελληνικής πολιτικής συμπεριφοράς, για να μας υπενθυμίσει ότι η Ιστορία διδάσκει ότι κανείς δεν διδάσκεται τίποτα απ’ αυτήν.
Άπειρα τα παραδείγματα που μπορεί να αντλήσει κανείς από τα γραφτά του πατέρα του ΡΩΜΗΟΥ. Πώς το έλεγε ο αείμνηστος Θανάσης Κανελλόπουλος: «Θέλετε να μην πάρετε απόφαση; Συστήστε μιαν επιτροπή». Η «επιτροπομανία» και η εξ αυτής μέθοδος «μη λήψεως αποφάσεων» είναι μια παλιά αρρώστια στην ελληνική πολιτική πρακτική. Δείτε πως το σχολιάζει ο Σουρής του … 1900:
Οι Έλληνες αποφασίσαντες να διαβούν τον Αίμον
Συνέστησαν επιτροπήν Μάπαν, Τρουλή και Κρέμον!

Αλλάχτε τα ονόματα και είστε μέσα.

Την εποχή του 1912 όταν ο Βενιζέλος ήταν πρωθυπουργός, και μετά τις τόσες επιτυχίες του, φυσικό ήταν να βρίσκεται  στο επίκεντρο των συζητήσεων, όχι μόνο για τα μεγάλα επιτεύγματά του, μα και για τα εντελώς προσωπικά, όπως η εξωτερική του εμφάνιση και η συμπεριφορά στον ιδιωτικό του βίο. Ένα απ’ αυτά ήταν και το αινιγματικό μειδίαμά του, το … Τζοκόντιο.
Στις αρχές του 1913 βρέθηκε στο Παρίσι, κάνοντας μια μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη για τα ανοιχτά τότε εθνικά μας θέματα. Εκεί θέλησε, κατά τον Σουρή, να δει από κοντά και τη θρυλική Τζοκόντα. Να πως είδε ο Σουρής το περιστατικό:

Και με τα Θεοφάνεια
Επήγε στο Παρίσι
Για να καλογνωρίση
Κάποιους, που κάνουν δάνεια.

Κι εκεί περιποιήσεις και κοπλιμέντ’ αφθόνως,
Ανεβασμός παντού στου Κρητικού τα φόντα,
Επήγε και στο Λούβρο χωρίς κανένα, μόνος
Κι ευρέθη τετ α τετ αντίκρυ στην Τζοκόντα.

Κι η Τζοκόντα τούπε τότε, προσηνής, ελθέ σιμά μου,
Έμαθα και συ πως έχεις το γλυκύ μειδίαμά μου.
Τώρα πούλθες ως εδώ
Χαμογέλασε να δω

Αν μπορή σ’ εμάς τους δύο κάποια σύγκρισις να γίνη,
Κάποιος θρύλος ζηλευτός…
Τέτοια τούπε και με χάρι χαμογέλασε κι εκείνη,
Χαμογέλασε κι αυτός.

Κι οπόταν μειδιώντα
Τον είδε τον Λευτέρη
Κι η πάγκαλος Τζοκόντα,
Τέτοια σχεδόν προφέρει:

Τα μειδιάματά μας προσομοιάζουν όντως,
Κι όποιος εμένα δη
Και σε τον ευμειδή,
Θα λέγη πως υπάρχει κι αρσενικός Τζοκόντος.

Ι. Σταμέλος

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Προς ευήκοα ώτα

Υπάρχουν οκτώ φράσεις-κλειδιά γράφει σε σχετικό άρθρο η αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέα Τζούντι Φορντ, κατά το ΒΗΜΑ, τις οποίες μία γυναίκα «καλό είναι να μην λέει ποτέ στον άντρα της».

Και, ασφαλώς, σημειώνεται στο ίδιο άρθρο, υπάρχουν οκτώ ανάλογα ενοχλητικές φράσεις, με ελαφρά παραλλαγμένη διατύπωση, τις οποίες κανένας άνδρας δεν θα πρέπει να «εκτοξεύει» προς τη γυναίκα του.«Το να μιλάς ευγενικά είναι μια δεξιότητα που πρέπει να την μάθει κανείς. Όλοι μας νιώθουμε νικημένοι από την ζωή στον έξω κόσμο. Δεν θα  'πρεπε να νιώθουμε έτσι και στο σπίτι μας» εξηγεί η κυρία Φορντ.
Ιδού λοιπόν οι οκτώ «απαγορευμένες φράσεις».

1. Η κληρονομική φράση: «Είσαι ίδιος ο πατέρας σου!»

2. Η εργασιακή φράση: «Πότε επιτέλους θα βρεις μια καλύτερη δουλειά;»

3. Της φράση της «κακόγλωσσης»: «Καλά μου τ' λέγε εμένα η μάνα μου...»

4. Η αβοήθητα μοναχική φράση: «Άφησε το, θα το κάνω εγώ»

5. Η ισοπεδωτικά γενικευτική φράση : «Πάντα το ίδιο κάνεις! »

6. Η φράση της...στυλίστριας: «Είσαι ωραίος, δηλαδή, με αυτό το παντελόνι;»

7. Η καυστική φράση εναντίον των φίλων του: «Πάλι με αυτόν θα βγούμε;»

8. Η φράση που σκοτώνει τον πατέρα μέσα του: «Πρόσεξε το παιδί, αλλά μην το ταΐσεις πάλι με το μοβ κουταλάκι, εγώ χρησιμοποιώ το κόκκινο»

Κι ο έχων ώτα ακούειν ακουέτο.

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

Εκπαιδευτικοί και Μουσεία

Υποθέτω ότι η απόφαση των μουσείων για δωρεάν είσοδο των εκπαιδευτικών δεν αποτελεί συνδικαλιστική κατάκτηση των τελευταίων και δεν θέλω να πιστεύω ότι είναι μια παραχώρηση των διοικήσεών τους προς τους εκπαιδευτικούς. Υποψιάζομαι ότι είναι κυρίως η συμβολή στην επαγγελματική τους ανάπτυξη, δηλαδή μορφωτικοί-παιδαγωγικοί  λόγοι που την υπαγορεύουν και ένεκα της επαγγελματικής τους δραστηριότητας κάνουν τα μορφωτικά αγαθά που προκύπτουν από αυτήν ανταποδοτικά στην ελληνική κοινωνία. Νομίζω ότι είναι εύκολα αυτό αντιληπτό και ανεξάρτητα από το ότι για πρακτικούς λόγους –έτσι τους αντιλαμβάνομαι προσωπικά- ζητάνε οι υπάλληλοι κατά την είσοδο των εκπαιδευτικών στα μουσεία της χώρας μας κάρτα ελευθέρας, την οποία εκδίδουν οι αρχαιολογικές υπηρεσίες ή κάρτα μέλους της ΟΛΜΕ δηλαδή του συνδικαλιστικού οργάνου των καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης.

Αν επιδείξει ένας καθηγητής, για παράδειγμα, στους υπαλλήλους της εισόδου του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης το βιβλιάριο ασθενείας του –με φωτογραφία σφραγισμένη από το σχολείο του - και με θεώρηση από τον διευθυντή, μαζί με την αστυνομική του ταυτότητα, ότι δηλαδή είναι εν ενεργεία καθηγητής, το δημόσιο έγγραφο αυτό δεν "πιάνεται" !... Της ΟΛΜΕ όμως η κάρτα που έχει, πάλι, την φωτογραφία του και την υπογραφή κάποιου συνδικαλιστή της τοπικής ένωσης "πιάνεται" !...  Τι κι αν λέει το διοικητικό δίκαιο και μαζί του το εκπαιδευτικό ότι τα σχολεία είναι αποκεντρωμένες υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας δηλαδή είναι υπηρεσίες του ελληνικού κράτους… 

Θα μου πείτε προς τι η έκπληξη; Το γράμμα του νόμου το λέει σαφώς και ο υπάλληλος είναι εκεί για να εφαρμόζει το γράμμα του νόμου και όχι να τον ερμηνεύει. Ναι αλλά γιατί δεν δείχνουν την ίδια ευαισθησία όταν οι απεργοί ταξιτζήδες καταλαμβάνουν τα εκδοτήρια και αφήνουν τον καθένα να περνάει; Και εν πάση περιπτώσει αν ο κατώτερος υπάλληλος της εισόδου δεν το αντιλαμβάνεται δεν θα πρέπει να υπάρχει κάποιος ανώτερος για να επιλαμβάνεται επιτόπου σε τέτοιας μορφής θέματα αντί αυτά να παραπέμπονται στο Διοικητικό Συμβούλιο; Σιγά το σοβαρό θέμα που θα πρέπει να συγκληθεί και να επιληφθεί το Διοικητικό Συμβούλιο του Μουσείου.

Ζω στην Κρήτη και διδάσκω 26 χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Την περσινή χρονιά –χωρίς να έχω υποχρέωση- εφάρμοσα εκτός ωραρίου στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων Αισθητικής Αγωγής ένα πρόγραμμα Μουσειακής Αγωγής για να μάθουν και να αγαπήσουν οι μαθητές μου τα μουσεία. Βρίσκομαι για λίγο στην Αθήνα και κατέβηκα από την Κυψέλη στο Κουκάκι, σήμερα 4 Αυγούστου και ώρα 13.30, με μόνο σκοπό να επισκεφτώ το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Δυστυχώς είχα μαζί μου μόνο το βιβλιάριο υγείας. Όλα όσα ανέφερα παραπάνω τα είπα και στις υπαλλήλους οι οποίες ήταν ανένδοτες. Ζήτησα να μου υποδείξουν κάποιον υπεύθυνο για να του καταθέσω τους προβληματισμούς μου. Μου είπαν ότι θα πρέπει να έχω ραντεβού με τα μέλη της διοίκησης του μουσείου για να τους δω και μου υπέδειξαν να καταθέσω τις απόψεις μου σε μια έντυπη φόρμα προκειμένου να διαβιβαστούν στο Διοικητικό Συμβούλιο και σε σχετική μου ερώτηση για το αν φτάσουν τελικά στο Δ.Σ. μου έδειξαν την τυπωμένη παρατήρηση στη φόρμα ότι θα λάβω γραπτώς απάντηση.
 
Αρνήθηκα να πληρώσω τα 5€ της εισόδου εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την προσκόλληση των υπαλλήλων στον τύπο και έφυγα. Είμαι απογοητευμένος γιατί συχνά μιλάω γι’ αυτό το μουσείο στις τάξεις των μαθητών μου. Είμαι απογοητευμένος για πάρα πολλά από το κράτος που ζω και για το οποίο φορολογούμαι μέχρι δεκάρας γιατί δεν θέλω, από πεποίθηση, να κρύψω τίποτα. Λυπάμαι που δεν έχω την ευκαιρία να δω από κοντά –τα έχω δει σε βίντεο- τα έργα μιας άλλης Ελλάδας για την οποία είμαι περήφανος. Με λυπεί η σκέψη ότι πάρα πολλοί συνέλληνες δεν τα έχουν δει μέχρι σήμερα και ούτε πρόκειται να τα δουν στη ζωή τους. Με θλίβει από τη μια και με παρηγορεί από την άλλη το γεγονός ότι οι ίδιοι υπάλληλοι δεν σεβάστηκαν ανθρώπους από τον Καναδά, τη Νέα Υόρκη και το Τόκιο που υλοποιώντας σκοπούς ζωής ήρθαν για να δουν τα έργα του Περικλή, του Φειδία, του Καλλικράτη και των άλλων ενδόξων προγόνων μας στην κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού, όταν για ψήλου πήδημα κλείνουν τους αρχαιολογικούς χώρους γιατί άραγε να τους νοιάξει για μένα; 

Ενδεχομένως κάποιοι υπάλληλοι ελληνικών μουσείων αγνοούν τον αγώνα που κάνουν μερικοί μαχόμενοι εκπαιδευτικοί στις τάξεις τους για να αναδείξουν τις αξίες για τις οποίες επισκέπτονται οι πολίτες του κόσμου τα μουσεία ένεκα των οποίων αυτοί βγάζουν το ψωμί τους.

Ο πρόεδρος του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, ο Καθηγητής Παντερμαλής, είναι μια προσωπικότητα μεγάλου διαμετρήματος και έχει να επιδείξει τεράστιο έργο στην αρχαιολογία και την εκπαίδευση. Είμαι σίγουρος ότι δεν γνωρίζει μερικά πράγματα που γίνονται από κάποιους υπαλλήλους του.

Τουλάχιστον ας εκδοθεί τώρα κάποια συμπληρωματική οδηγία ώστε εκτός από την κάρτα της ΟΛΜΕ και την αντίστοιχη της αρχαιολογικής υπηρεσίας οι υπάλληλοι να δέχονται και κάθε άλλο δημόσιο έγγραφο που αποδεικνύει την ιδιότητα του εκπαιδευτικού. Δεν νομίζω ότι δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα ούτε στο υπουργείο Οικονομικών, ούτε στο Πολιτισμού.

Σύγχρονη πολιτική

Ενώ στη χώρα μας η απόδοση δικαιοσύνης είναι μια πολύ πικρή ιστορία με αναρίθμητα παραδείγματα που μπορούν να επιβεβαιώσουν τον ισχυρισμό [τι να πει κανείς όταν για να τελεσιδικήσει μια απόφαση χρειάζονται 10 χρόνια; Για ποια απόδοση δικαιοσύνης να μιλήσουμε;] ο υπουργός ασχολείται με την ανωνυμία ... των blogger.
Τι μπορεί να τον ενοχλεί άραγε; Φοβάται μην γίνει της Αιγύπτου στη χώρα μας; Πιστεύει πραγματικά ότι υπάρχει πρόβλημα ή ότι το άνοιγμα του θέματος είναι μια κίνηση αντιπερισπασμού (γιατί θα ήταν βαρύ να πούμε ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ιεραρχήσει τα προβλήματα του υπουργείου του)- για να στρέψει την κοινή γνώμη από τα ουσιαστικά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ως υπουργός;

Της Κορέας

Απίστευτους τρόπους έχουν εφεύρει για να ανεβάζουν τα νούμερα των επισκεπτών τους πολλά Ελληνικά portals που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις του καταλόγου.

Ενδεικτικά στις θέσεις 636 662 αλλά και σε άλλες θέσεις της Κορέας βρίσκονται Ελληνικά portals. Με βάση το alexa.com η Κορέα πρέπει να έχει πέντε έξι εκατομμύρια Έλληνες ή να άρχισαν να μιλάνε Ελληνικά και να διαβάζουν Ελληνικά websites οι Κορεάτες.

Επειδή βέβαια η επισκεψιμότητα συνδέεται με τη διαφήμιση … Καταλάβατε τι γίνεται: «Δακτυλέρο κράμπα» που έλεγε και η σχετική διαφήμιση.

Εσύ νόμιζες πως έχεις τίποτα χορτάκηδες …

Γιατί η πρόταση του υπουργού για την θεραπεία των εξαρτημένων από τα ναρκωτικά στα δημόσια νοσοκομεία θα πετύχει, όταν δεκάδες ανάλογες προτάσεις το ίδιο φιλόδοξες απέτυχαν; Αν το πρόβλημα είναι στην εξασφάλιση θεραπευτικής αγωγής γιατί η Γουντχαουζ που είχε τον τρόπο της πέθανε; Είναι μερικά από τα ερωτήματα της Ρούλας Γεωργακοπούλου στο σημερινό σημείωμά της στα ΝΕΑ.

«Το καταρρέον Εθνικό Σύστημα Υγείας, (…), οφείλει να κρατηθεί και να μην καταρρεύσει γιατί αλλιώς η απόφαση του υπουργού κινδυνεύει να εκφυλιστεί και να δώσει την ευκαιρία στους χιουμορίστες των ραδιοτηλεοπτικών να συνεχίσουν το αποτρόπαιο καλαμπούρι που άρχισαν με το που έσκασε η είδηση: Λευτεριά στα Ζωνιανά, από πού πάνε για τον Πύργο και τι φυτά παράγει η Καλαμάτα..." σημειώνει.

Μερικά ερωτήματα που χρειάζονται ειλικρινείς απαντήσεις και περισσότερες πάντως διευκρινήσεις είναι: «Πώς ακριβώς θα γίνεται η ιατρική παρακολούθηση των ασθενών και ποια από τα φαλιρισμένα δημόσια νοσοκομεία θα αναλάβουν το ευγενικό αυτό έργο χωρίς υποδομές, χωρίς ειδικευμένο προσωπικό, χωρίς μια αποστειρωμένη γάζα, ένα μπουκαλάκι μπεταντίν, ένα απλό παυσίπονο, έναν στρατό από κλινικούς ψυχολόγους; Και για να μην ξεχνιόμαστε, τι απέγιναν τα πολυδιαφημισμένα προγράμματα απεξάρτησης άλλων εποχών που θα 'καναν, λέει, το θαύμα, αλλά δεν το έκαναν γιατί έπεσαν νεκρά με το πρώτο ντουφεκίδι της υποχρηματοδότησης και της οικονομικής κρίσης»;

Και αναρωτιέται διατυπώνοντας αυτά που έχουμε στο μυαλό μας όλοι όσοι ζούμε σήμερα σ' αυτή τη χώρα και γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι γίνεται: «Δεν λέω, καλό θα ήταν να μπει και κάνα φράγκο στα δημόσια ταμεία από τη φορολόγηση των «επίμονων κηπουρών» ινδικής κάνναβης που τόσα χρόνια κάνουν το περίσσευμά τους Πόρσε Καγιέν και Καλάσνικοφ από δεύτερο χέρι. Αυτό όμως δεν είναι διόλου θεραπεία αλλά μάλλον απλή οικονομικοτεχνική διευθέτηση, κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ μεγάλο κοινωνικό δράμα.
Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, τι εμπόδισε παρακαλώ την κατακαημένη την Εϊμι να βρει την υγειά της στα υπερειδικευμένα κέντρα που κατέφευγε κατά καιρούς; Αμερικανοί ερευνητές, με αφορμή την περίπτωσή της, δημοσίευσαν μόλις χτες τη σύγχυσή τους απέναντι στο πρόβλημα της χρόνιας τοξικομανίας πετώντας το μπαλάκι (πάλι) στην ψυχιατρική και στο καινούργιο μας άλλοθι, τους νευροδιαβιβαστές. Δεν θα μπω στον κόπο να μεταφράσω. Καλύτερα να σας τραγουδήσω κάτι από το πασίγνωστο σουξέ της, το Rehab, στο οποίο η ντίβα με τα tattoos δήλωνε απερίφραστα ότι δεν επιθυμούσε θεραπεία.

Γιατρός: Γιατί είσαι εδώ παιδί μου;
Εϊμι: Ειλικρινά δεν έχω ιδέα
Αυτά...»

Καταλήγει στο άρθρο η Γεωργακοπούλου.

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Βραβείο "Μιχάλη Κακογιάννη"

Τη μνήμη του Μιχάλη Κακογιάννη αποφάσισε να τιμήσει το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθιερώνοντας βραβείο στο όνομά του. Το βραβείο θα απονέμεται σε ελληνική ταινία.

«Το βραβείο αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής στο σκηνοθέτη που άνοιξε το δρόμο για την ελληνική κινηματογραφία στο διεθνές στερέωμα, ενέπνευσε τις νεότερες γενιές δημιουργών και άφησε πίσω του  ένα έργο ανεκτίμητο», αναφέρεται στην ανακοίνωση του Φεστιβάλ.


Όπως είναι γνωστό οι δεσμοί του Κακογιάννη με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και με το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μετρούν δεκαετίες. Ο μεγάλος σκηνοθέτης, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, στήριξε το θεσμό, τόσο μέσα από την προβολή του έργου του, όσο και με τη διαρκή και ξεχωριστή παρουσία του.

«Ευχή και θέληση του Φεστιβάλ είναι, αυτό το βραβείο να αποτελέσει κίνητρο για τους Έλληνες δημιουργούς, βοηθώντας ουσιαστικά την κινηματογραφική τους διαδρομή και το κοινό να αγκαλιάσει το έργο τους με την ίδια θέρμη που αγκάλιασε το έργο του Μιχάλη Κακογιάννη» καταλήγει η ανακοίνωση.

Μπράβο τους!

Απλά Μαθηματικά

Απλά Μαθηματικά ή οι άνθρωποι κάνουν τους αριθμούς...

Γράφει ο Μανδραβέλης στο άρθρο του με τίτλο "Σύγκλητος που δίδασκε" στην Καθημερινή της Κυριακής: Η Ελλάδα ξοδεύει το 1,44% του ΑΕΠ για την Ανώτατη Εκπαίδευση, σύμφωνα με τελευταία στοιχεία της Eurostat, όταν η κραταιά Γερμανία δίνει το 1,14% του ΑΕΠ, οι ΗΠΑ το 1,33% και ο μέσος όρος της Ευρώπης των «27» είναι στο 1,15%. Αντιθέτως, η παιδεία που χαντακώνουμε είναι η δευτεροβάθμια. Η Ελλάδα δίνει στα γυμνάσια και λύκεια το 1,14% του ΑΕΠ, όταν μέχρι και η Εσθονία δίνει το 2,32%. Ο μέσος όρος της Ευρώπης των «27» είναι 2,25%.

Πόσοι από αυτούς τους κουτοπόνηρους κομπογιανίτες θα βλαστημάνε με κάτι τέτοια τον Γαλιλαίο που έμαθε την ανθρωπότητα να μετράει όσα είναι μετρήσιμα και όσα δεν είναι να τα κάνει μετρήσιμα και να τα μετράει;