Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Σκέψεις

Ο Γιανναράς γράφει στη σημερινή Καθημερινή μεταξύ άλλων στο άρθρο του με τίτλο «Ψήφος αντίστασης στη μικρόνοια»:
Η δευτεράντζα της κομματοκρατίας, δήμαρχοι, νομάρχες, περιφερειάρχες τώρα ή ό,τι άλλο παραπληρωματικό, ούτε τις λακκούβες στους δρόμους ή τις αγέλες των αδέσποτων δεν είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν. Τοποτηρητές είναι, ελάσσονες, των κομματικών συμφερόντων.
Βρίσκουν και τα κάνουν. Οι μάζες των ευνουχισμένων, των δίχως σκέψη και κρίση ψηφοφόρων, μοιάζει να μην έχουν καταλάβει πού έχουμε φτάσει και γιατί. Γιατί σε λούκι στερήσεων, φτώχειας, ανεργίας, εφιαλτικής αβεβαιότητας για το αύριο, γιατί πουθενά ελπίδα ανάκαμψης;
Όμως, η κρίσιμη εκλογική μάζα, ψηφοφόροι δίχως σκέψη και κρίση, τους εκλεκτούς αυτών των κομμάτων θα ψηφίσουν, δεν καταφέρνουν να συνδέσουν τον εφιάλτη που ζούμε με τα συγκεκριμένα εγκλήματα που τον προκάλεσαν και με τους αυτουργούς των εγκλημάτων.
Ο ευνουχισμός έχει συντελεστεί μεθοδικά, έντεχνα, «ανεπαισθήτως». Αν υπάρξουν ιστορικοί στο μέλλον με ενδιαφέρον για την περίπτωσή μας, το υλικό μελέτης του ευνουχισμού μας θα τους προσφερθεί άφθονο: Τα σχολικά βιβλία που τιτλοφορούνται «Η Γλώσσα μας», ο γκαιμπελικός προπαγανδισμός του ψυχωτικού «φιλαθλητισμού», του κρατικού τζόγου, ο επιχορηγούμενος κιτρινισμός και κρετινισμός των τηλεοπτικών καναλιών. Ακρως αποτελεσματικές πρακτικές εξηλιθίωσης της κρίσιμης εκλογικής μάζας.

Ψευτόμαγκες

Μπήκε μετά τον αγώνα στα αποδυτήρια των διαιτητών όχι μόνον με την ιδιότητα του μεγαλομέτοχου του Ολυμπιακού αλλά και με εκείνες του προέδρου της Superleague και του αντιπροέδρου της ΕΠΟ για να τα βάλει με το διαιτητικό τρίο στο οποίο συγκαταλέγονται οι ικανότερες σφυρίχτρες του ελληνικού πρωταθλήματος.


«Έτσι δεν πάμε πουθενά» είπε στον Κάκο, «ήσουν άθλιος σε όλο το δεύτερο ημίχρονο» στον Ακρίβο και «δεν μας τα λες καλά» στον Βασάρα.

Αυτή είναι η κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου, το οποίο εξ’ αιτίας πολύ συγκεκριμένων συμπεριφορών, δυσκολεύεται να ξεπεράσει τις παιδικές ασθένειες.

Το ποδόσφαιρο μπορεί να θεωρείται αντρικό σπορ, άνδρες όμως λογίζονται όσοι συγκρατούν το θυμικό τους και όχι όσοι συμπεριφέρονται ως χούλιγκαν. Πολύ περισσότερο όταν φέρουν την ιδιότητα του μεγαλομετόχου ενός ιστορικού συλλόγου.

Θα τολμούσε ο μουράτος Μαρινάκης να συμπεριφερθεί ανάλογα εναντίον διαιτητικού τρίο ευρωπαϊκής αναμέτρησης; Να σου πω εγώ που θα του πηγαίναν οι μαγκιές! Ποιες ιδιότητες του μεγαλομετόχου και του προέδρου του πρωταθλήματος... στο DA CAPO ήταν ο άνθρωπος.


Εδώ ξέρει ο καθείς ότι μπορεί να πουλάει ψευτομαγκιές αφού όλα επιτρέπονται, δηλαδή του το επιτρέπουμε εμείς.

Σαχλαμαρίτσες

Αντίδοτο στην οικονομική κρίση η αξιοποίηση της Καθαρής Δευτέρας! Σας είχα ενημερώσει πρώτος, γράφει ο ΒΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣ στο σημερινό ΒΗΜΑ, για το πρόγραμμα «Αthens Εvery Week» του κ. Π. Γερουλάνου και του κ. Γ. Νικητιάδη, σύμφωνα με το οποίο κάθε εβδομάδα στην Αθήνα θα χαρακτηρίζεται από μία διαφορετική εκδήλωση η οποία θα προσελκύει τουρίστες.

Μαθαίνω ότι μία από τις κορυφαίες εκδηλώσεις του 2011 είναι το «Fly your Κite» («Πέταξε τον δικό σου χαρταετό»). Θα πραγματοποιηθεί κατά τα πρότυπα του «Χρυσού Μαραθωνίου» την Καθαρή Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011.

Στο υπουργείο Πολιτισμού έχουν πάρει στα σοβαρά το... πέταγμα του χαρταετού, αφού ετοιμάζονται να αποστείλουν από τώρα προσκλήσεις σε προσωπικότητες από όλον τον κόσμο για να έλθουν στην Αθήνα (και συγκεκριμένα στου Φιλοπάππου) και να πετάξουν αετό.

Δυστυχώς με τέτοιες κεντρικές σαχλαμαρίτσες δίνουν το στίγμα και άλλοθι σε όλους τους ψιλοφτηνιάρηδες της επικράτειας να θεωρούν σημαντικές τέτοιου είδους δραστηριότητες τις οποίες και μιμούνται θεωρώντας ότι έτσι συμβάλλουν στον τοπικό πολιτισμό και την ανάπτυξη.

Λυσιστράτη καλεί Καλλικράτη

Καιρό είχαμε να έλθουμε σε επαφή με τη σοφία της κυρίας Κατερίνας Παπακώστα, γράφει ο ΒΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣ στο σημερινό ΒΗΜΑ.  Η γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων της ΝΔ διοργανώνει αύριο εκδήλωση γυναικών στην Αίθουσα Κήπου της Ρηγίλλης με τίτλο «Λυσιστράτη καλεί Καλλικράτη». Η κυρία Παπακώστα ετοιμάζει έκκληση να ψηφιστούν γυναίκες, αφού στις εκλογές του 2006 μόνο το 3% των εκλεγμένων ήταν γυναίκες (ενδεχομένως οι γκέι να ήταν περισσότεροι).

Πάντως δεν είναι δύσκολο για τις γυναίκες να διεκδικήσουν σταυρό από τους άνδρες και να αυξήσουν το ποσοστό τους στους 323 δήμους του «Καλλικράτη». Αρκεί να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Λυσιστράτης και να κηρύξουν σεξουαλική αποχή ως τις εκλογές.

"Δάνειες δυνάμεις" χο, χο

Ο Διόδωρος στα σημερινό ΒΗΜΑ ασχολείται μεταξύ άλλων με τα ελληνικά των λογογράφων του πρωθυπουργού. Με αφορμή το άστοχο "δάνειες δυνάμεις" κάνει και το δηκτικό του σχόλιο:
 
"Εκείνο το «δάνειες δυνάμεις» θυμίζει, αν όχι το «κατοχικές δυνάμεις», τουλάχιστον το «εχθρικές δυνάμεις». Ητοι, οι δανειστές είναι εχθροί- από τη στιγμή που ζητάνε πίσω τα δανεικά υποθέτω. Τη στιγμή που ενθυλακώναμε τα δανεικά ήσαν φυσικά φίλοι, εξαιρετικοί φίλοι. Αν κάποιοι είναι αναξιοπρεπείς σε αυτή την ιστορία δεν είναι οι Ελληνίδες και οι Ελληνες γενικώς, είναι αυτοί που διαχειρίστηκαν τα δάνεια και οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία- ήτοι, η πολιτική τάξη".

Με τον ΦΠΑ του

Εεε, όχι ! Το παράκανε η κυβέρνηση!
Βάλανε ΦΠΑ και στο 69...
(Του ΚΥΡ, δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ 31-10-10)

Εκσυγχρονισμός

Του Τάσου Αναστασίου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (30-10-10)

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Δες τα πρόσωπα και θα καταλάβεις

Το φιλοσοφείν δεν καταργεί την τραγικότητα, ούτε λειτουργεί ξέχωρα από αυτήν. Υποστηρίζει η Κατερίνα στην ανάρτησή της «Εγώ καλά σου τα ’λεγα» θυμίζοντας μας τον αείμνηστο δωρικό και τσεκουράτο «φιλόσοφο» Άκη Πάνου.
Το πολύ ενδιαφέρον όμως το βρήκαμε στις αναφορές σ' ένα άρθρο του Έκο.
Να ευχαριστούμε τον Θεό, γράφει ο Έκο, που ζούμε σε μια χώρα που όλα γίνονται φανερά (ή σχεδόν φανερά λέμε εμείς) και ας διαβάσουμε με προσοχή τα ονόματα στα ψηφοδέλτια για να ξέρουμε τι μας περιμένει. Ίσως να μη μας αρέσει αλλά τουλάχιστον θα είμαστε σίγουροι ότι οι προσδοκίες μας δεν θα διαψευστούν.
«Ένα άλλο πάλι που ακούω», γράφει ο Έκο το 1976, είναι οι κατηγορίες ότι δήθεν πολλοί συνδυασμοί «λένε τι δεν πρέπει να γίνει, αλλά δε λένε τι πρέπει να γίνει. Μ' άλλα λόγια δεν έχουνε πρόγραμμα. Μα τι είναι αυτό το πρόγραμμα; Σκεφτείτε το πρόγραμμα της Σκάλας του Μιλάνου: υπάρχει σ' αυτό ένας κατάλογος ονομάτων και τίτλων. Αν διαβάσουμε: "Μποκερίνι, Βιβάλντι, Στράους", ξέρουμε ότι μας περιμένει μια βραδιά γεμάτη αγγελικές μελωδίες. Αν διαβάσουμε "Μπέριο, Μπουλέζ, Μπουσότι", ξέρουμε ότι πρέπει να ετοιμαστούμε ψυχολογικά για προκλητικούς ήχους, μακριές σιωπές, τσιρίσματα, και τόσο το χειρότερο για τους αδαείς μελομανείς που, άσχετα μ' αυτό, πηγαίνουνε κάθε φορά και μετά παραπονιούνται. ΄Αρα ένας εκλογικός κατάλογος υποψηφίων είναι ένα πρόγραμμα. Αν μας ξαναπροτείνονται γνωστά άτομα για τα οποία έχουμε λόγους να δυσπιστούμε, ξέρουμε ότι το πρόγραμμα είναι να συνεχιστεί η κατάσταση όπως ήτανε πριν, και ίσως χειρότερα, μια και παρόλο ότι αυτά τα πρόσωπα δεν ήταν επιθυμητά από το λαό, αποδείχτηκαν αρκετά ισχυρά ώστε να συνεχίσουν τη σταδιοδρομία τους. (…) Τα πρόσωπα αυτά έχουν ήδη κάνει και κάνουν πράγματα  για τα οποία θα μπορούσαμε να τα υποψιαστούμε».
Σε άλλα σημείο του άρθρου παρατηρεί: «Όποιος αγοράζει ξέρει τι κουβαλάει στο σπίτι του και πόσον καιρό θα διαρκέσει».
Τα πρόσωπα τις περισσότερες φορές προϊδεάζουν για το τι θα επακολουθήσει.

Τζακίσατε τα χέρια σας

Καταλήγει ο Δανίκας στο άρθρο του στο ΒΗΜΑ με τίτλο "Ζουρλομανδύας":
Με απλά λόγια, περίπου δύο στους τρεις θέλουν μια χώρα που να ζει με δανεικά, που θα κάνει τον καμπόσο σε όλους τους γείττονες, που θα καταναλώνει χωρίς να ιδρώνει, που θα έχει σοσιαλισμό στην Παιδεία και στην Υγεία και που θα διαθέτει πάνω- κάτω όσα και τα αγαθά του Ηarrods στο Λονδίνο. Περίφημα. Αν από εκεί ψηλά μάς βλέπουν και μας ακούν οι χιλιάδες αντιστασιακοί που για μια ελεύθερη, καλύτερη Ελλάδα αγωνίστηκαν και εκτελέστηκαν από τον γερμανό κατακτητή, θα τους έχουν σηκωθεί οι τρίχες της κεφαλής. Χαραμίσαμε τα Νιάτα μας και τη Ζωή μας για έναν ζουρλομανδύα Μade in Greece!
Πως το λεει ο Χριστιανόπουλος για τον Μακρυγιάννη:
Που είσαι στρατηγέ να δεις που τζάκισες το χέρι σου για να χορεύουν σεικ τα κωλόπαιδα...

Παναντόλ

Του Γιάννη Ιωάννου
Δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ (26-10-10)

Λεόντειος Συμφωνία

Του Ηλία Μακρή
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή (28-10-10)

Τα "ΟΧΙ" και τα "ΝΑΙ"

-Γιορτάζουμε το τελευταίο ΟΧΙ γιατί μετά λέγαμε μόνο ΝΑΙ.
-Για να ακριβολογούμε: σε πολλές περιπτώσεις εκεί που έπρεπε να λέμε ΟΧΙ είπαμε ΝΑΙ, ενώ αλλού όπου θα έπρεπε να πούμε ΝΑΙ είπαμε ΟΧΙ.

Κλειδί η Παιδεία

ΓΕΧΟΥΝΤΑ ΖΙΣΑΠΕΛ "Κλειδί για την καινοτομία η Παιδεία"
Είναι ο τίτλος του ΒΗΜΑΤΟΣ στη συνέντευξη του Ζισαπέλ στον Αχιλλέα Χεκίμογλου (28-10-10). Μεταξύ άλλων επισημαίνει:

Κάποιοι τον έχουν χαρακτηρίσει «Μπιλ Γκέιτς του Ισραήλ». Ανθρωπος συντηρητικός, αλλά δραστήριος, μιλάει με κοφτές κουβέντες και αποφεύγει να θεωρητικολογεί.
 Ξεκινώντας από το μηδέν, έχτισε από κοινού
με την οικογένειά του μια τεχνολογική αυτοκρατορία, τη RΑD Group, και προΐσταται σήμερα του Ισραηλινού Συνδέσμου Ηλεκτρονικών Βιομηχανιών και Πληροφορικής. Ο κ.
Γεχούντα Ζισαπέλ, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, χαρακτηρίζει την εκπαίδευση στις επιστήμες
και στην τεχνολογία «κλειδί» για την ανάπτυξη, τονίζει ότι το κράτος οφείλει να ενισχύει τη δημιουργικότητα και τονίζει ότιαν το εκπαιδευτικό σύστημα ενθαρρύνει την ελεύθερη σκέψη, αυτό μπορεί να εκκινήσει τον ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης.

-Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι το Ισραήλ έχει επιτύχει τη δημιουργία 200 start up (νέων καινοτόμων δηλαδή) επιχειρήσεων κατ΄ έτος;

«Οι λόγοι είναι τέσσερις: Πρώτον, η εκπαίδευση στις επιστήμες και στην τεχνολογία, οι οποίες έχουν μεγάλο κοινωνικό αντίκρισμα, παρέχουν εφόδια στους νέους για επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά και γιατί προσφέρουν τη μέθοδο στην επίλυση προβλημάτων. Δεύτερον, τα κίνητρα που παρέχει η κυβέρνηση για έρευνα και ανάπτυξη μέσω του Γραφείου του Επιστήμονα του Κράτους. Τρίτον, η κουλτούρα που έχει η χώρα όσον αφορά την καινοτομία (αξίζει να διαβάσετε το βιβλίο “Start Up Νation”). Τέταρτον, το γεγονός ότι οι ανάγκες ασφαλείας έχουν πυροδοτήσει μια μεγάλη έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη, όπως και η εμπορική εκμετάλλευση τεχνολογιών που προέκυψαν από τεχνοβλαστούς (spinoff)».

Κλπ

Η Περιφέρεια δεν είναι το "χωριό"

Αγαπητοί φίλοι,

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι η Θεατρική Ομάδα του Δήμου Ιεράπετρας, υπό την καλλιτεχνική καθοδήγηση του σκηνοθέτη Αντώνη Διαμαντή, έρχεται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στη Βοστώνη και Νέα Υόρκη, στις αρχές του Δεκέμβρη, για την παρουσίαση του έργου του δημοφιλή Κρητικού συγγραφέα, Νίκου Καζαντζάκη "Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά".
Τους ευχόμαστε καλό ταξίδι και τους ευχαριστούμε θερμά για την αξιέπαινη χειρονομία τους προς την Ελληνική Ομογένεια των ΗΠΑ.

Χαιρετισμούς,

Μανώλης Βεληβασάκης

Τ. Πρόεδρος Παγκρητικής Ένωσης Αμερικής

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Πες μας που πας να σε πάμε

Ανθολογήσαμε μερικά κεντρικά συνθήματα  από υποψηφίους:

- Με εμπειρία και δύναμη για συγκρητισμό και ισόρροπη ανάπτυξη.
- Με δύναμη από την Κηφισιά!
- Εμπρός
- Καλύτερος δήμος, καλύτερη ζωή
- Εμπειρία και δυναμισμός, γνώση και ευαισθησία
- Χωρίς γραβάτα
- Και μετά θα είμαστε μαζί σας
- Όλοι μαζί
- Μια γροθιά
- Όλοι για την …
- Φόλα στον σκύλο τον Ραν Ταν Πλαν
- Αγάπη, αγάπη, αγάπη
- Όλοι ενωμένοι
- Για την … μας
-Νεα δύναμη με όραμα!
- Σηκώνουμε τα μανίκια
- Ένα όραμα, μια πορεία
- Συμμετοχή, διάλογος, συναίνεση
- Νέα αντίληψη, νέοι ορίζοντες
- Ποιότητα και συνέπεια
- Εξωστρέφεια
- Πρόοδος
- Αναγέννηση
- Αλλαγή
- Μπορούμε
- Ελπίδα
- Προοπτική
- Εμείς ξέρουμε
- Έχουμε εμπειρία
- Η … μας ενώνει
- Διεκδικούμε μαζί για την …
- Πρόοδος, Ανάπτυξη, Απασχόληση
- ΕλπίΖΩ
- ΑΛΛΑζει
- Πάμε μπροστά
- Φάρμακο στην κρίση
- Ψηφίζουμε γυναίκες
- Έμπορος
- Γιατρός
- Δικηγόρος
- Πολιτικός Μηχανικός
- Επιχειρηματίας
- Εκπαιδευτικός
- Οικολόγος
- Αμπελουργός
- Με θέληση και γνώση
- Με λογισμό και μ' όνειρο
- Εμείς ξέρουμε
- Εμείς μπορούμε

Της Ελλάδας το κάγκελο

Γράφει ο Δανίκας στο σημερινό άρθρο του στο ΒΗΜΑ με τίτλο "Πασαρέλα":

Τα κριτήρια των επιλογών μας. Επειδή δηλαδή είμαι καλός άνθρωπος, αυτό με κάνει αυτομάτως και δήμαρχο σωστό και αποτελεσματικό;
Λάθος. Τρομερό και ασυγχώρητο. Επειδή είμαι γνωστός και από τα κανάλια διάσημος και με τη γλώσσα εξοικειωμένος όσο κανείς άλλος, αυτό με κάνει περιφερειάρχη σωστό και αποτελεσματικό;
Λάθος. Τρομερό και ασυγχώρητο. Και επειδή είμαι γαλάζιος, πράσινος ή κόκκινος φανατικός οπαδός, αυτό με κάνει αυτομάτως σωστό και αποτελεσματικό άρχοντα των τοπικών αρχών; Λάθος.
Τρομερό και ασυγχώρητο. Ο Δημαράς, λόγου χάριν, ως δημοσιογράφος ήταν εκλεκτός συνάδελφος. Απολύτως καμία λαμογιά και τρικλοποδιά δεν μπορείς να του προσάψεις. Η τιμιότητα όμως δεν μπορεί να είναι το μοναδικό, υπέρτατο προσόν. Το ίδιο και με τον Κακλαμάνη. Επειδή δηλαδή επί των ημερών του ο δήμος της πρωτεύουσας σιτίζει καθημερινά μερικές χιλιάδες άστεγες ψυχές, αυτό τον κάνει αυτομάτως πετυχημένο; Δεν νομίζω. Το ίδιο και με τον Σοφιανό του ΚΚΕ. Επειδή ψυχή τε και σώματι αφοσιωμένος στην εργατιά, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι μπορεί να μετατρέψει την Αθήνα σε πόλη με ανθρώπινη αρχοντιά. Το ίδιο ισχύει και με τους υπουργούς. Επειδή η Ξενογιαννακοπούλου είναι πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΠαΣοΚ, θεωρήθηκε ικανή το ταμείο και το μπάχαλο της Υγείας να τα διαχειριστεί. Πλάνη. Η επιλογή για κάθε υπεύθυνο πόστο που η κακή διαχείρισή του κοστίζει στον πολίτη λεφτά, ταλαιπωρία και άλλα πολλά, ουδεμία σχέση με προβολή, τηλεόραση και αγωνιστική προοπτική. Η διεύθυνση και η πολιτική δεν είναι ντουντούκα, ποινικό μητρώο και καλή δημοσιογραφία. Μπορεί να είσαι καλός γραφιάς αλλά εντελώς άχρηστος να μοιράσεις δύο γαϊδάρων άχυρα. Ζούμε σε μιαν άλλη εποχή. Η ρητορική των παχουλών επαγγελιών μάς τελείωσε. Ψηφίζω κάποιον όχι για τα ωραία του μάτια αλλά για την ικανότητά του και την αποτελεσματικότητά του. Εκεί που αρχίζει η πασαρέλα των προβεβλημένων στελεχών τελειώνει και κάθε ελπίδα να ανακάμψουν η χώρα, η περιφέρεια, η πόλη και το χωριό!
 Σχόλιο; Ουδέν.

Διαφθορά

«Είναι απαράδεκτο να δεχόμαστε ότι η διαφθορά εξακολουθεί να υπάρχει» υποστηρίζει ανώτατος αξιωματούχος του ΟΟΣΑ μετά τη δημοσιοποίηση σχετικής έκθεσης. «Πολλοί άνθρωποι πτωχοί και ευάλωτοι συνεχίζουν να υποφέρουν από τις συνέπειες αυτές. Πρέπει να υπάρξει μια αυστηρότερη εφαρμογή των κανονισμών και των ισχυόντων νόμων», πρόσθεσε.
Στην κορυφή της λίστας η Δανία, η Νέα Ζηλανδία και η Σιγκαπούρη έχουν το χαμηλότερο δείκτη διαφθοράς.
Στον αντίποδα, με τον υψηλότερο δείκτη διαφθοράς είναι η Σομαλία στην 178η θέση, ενώ ακριβώς πριν από αυτήν είναι η Μιανμάρ, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.

Στην 154η θέση είναι η Ρωσία, σε χειρότερη θέση από το Ιράν, τη Ζιμπάμπουε και το Μεξικό.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 78η θέση της λίστας μετά τη φετινή δημοσιονομική κρίση από την 71η θέση που ήταν πέρυσι, με τη χώρα να έχει δείκτη προσδιορισμού της διαφθοράς στους οργανισμούς, όμοιους με την Κίνα, το Λεσότο και την Κολομβία.

Του καιρού

Tου Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (26-10-10)

Πάντα τέτοια

Το διεθνές συνέδριο «Οι διάλογοι των Αθηνών» εγκαινιάζει τη λειτουργία της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, λέει η είδηση.

Ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Αντώνης Παπαδημητρίου μίλησε για το πλαίσιο λειτουργίας του:

«Ζούμε σήμερα σε μια Ελλάδα που ναι μεν έχει έντονα οικονομικά προβλήματα, αλλά τουλάχιστον προσπαθεί. Έχουμε μία Ελλάδα που σφύζει κυριολεκτικά από καταπιεσμένη, πολλές φορές, πολιτισμική ζωή. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, κάτι γίνεται.

Ακριβώς αυτό είναι και το πρόβλημα που η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών θέλει μαζί με το κοινό να αντιμετωπίσει. Να πάψει ειδικά ο ελληνικός πολιτισμός να είναι κάτω από μία πέτρα. Να έχει πλέον τον τόπο, τα οργανωτικά και τα υλικά μέσα που θα είναι ανάλογα με την πραγματική ποιότητα, που σίγουρα έχει και που δεν μπόρεσαν οι υφιστάμενες δομές να αναδείξουν επαρκώς».

Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση σημείωσε ότι η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών δεν ανταγωνίζεται άλλους πολιτισμικούς φορείς, αλλά βρίσκεται σε παράλληλη συνεργασία μαζί τους και ανέφερε ως παραδείγματα τη συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής, το Ελληνικό Φεστιβάλ και άλλους φορείς και μουσεία.

Προσέθεσε ότι το πρόγραμμα συνδέεται σε ποσοστό 65% άμεσα ή έμμεσα με το ελληνικό στοιχείο εντός και εκτός συνόρων.

Μουσική, θέατρο, χορός, εικαστικές τέχνες και εκπαιδευτικά προγράμματα συνθέτουν τον κορμό του προγράμματος για το 2010-2011.

Ας τα βλέπουν οι κρατικοί αρμόδιοι, οι δήμαρχοι και οι λοιποί συγγενείς. Κρίμα που γίνονται μόνο στην Αθήνα.

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Η δύναμη της τηλεόρασης

Θυμάμαι τον Γιώργο Παπαστεφάνου να αφηγείται: Στα πρώτα βήματα της τηλεόρασης έκανα ένα πορτραίτο της Ρόζας (της ναζιάρας). Η Ρόζα όμως βλέποντας το στην τηλεόραση τον έβριζε και τον καταριότανε, γιατί κατά την άποψή της δεν της είχε δώσει όλο τον χρόνο της εκπομπής. Όταν όμως βγήκε στο δρόμο, η ξεχασμένη και για πολλούς άγνωστη Ρόζα, έγινε αντικείμενο λατρείας. Τότε λέει συνειδητοποίησε την τεράστια δύναμη του μέσου.
Σήμερα αυτό το ξέρουν πάρα πολύ καλά τα κόμματα που βάζουν στα ψηφοδέλτια τηλεοπτικούς αστέρες, οι οποίοι σε πάρα πολλές περιπτώσεις εκλέγονται. Ακόμα και οι εκδότες το γνωρίζουν καλά. Γι αυτό  και χωρίς πολλές αντιρρήσεις εκδίδουν αρκετές μπούρδες που τους κουβαλάνε αναγνωρίσιμοι από το γυαλί κυρίως σήμερα αστέρες. Οι αστέρες μπορεί να γράφουν ότι τους γουστάρει, όμως φέρνουν χρήμα στον εκδότη.
"Ποιος να το περίµενε" γράφει στο εκτενές άρθρο του στα σημερινά ΝΕΑ ο Χρ. Ιερείδης."Η µαρτυρική ζωή ανθρώπων – αποδιοποµπαίων σε άλλες εποχές – που βίωσαν τον κοινωνικό στιγµατισµό έβαλε στον χάρτη µια ολόκληρη γεωγραφική περιοχή, την έκανε τουριστικό προορισµό, ανέδειξε ένα ψαροχώρι, προκάλεσε εκδοτική έκρηξη και πυροδότησε συζητήσεις σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης". Αναφέρεται, όπως θα καταλάβατε, στην Σπιναλόγκα και στο σήριαλ ΝΗΣΙ που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Βικτώριας Χίσλοπ.

Το πολύ ενδιαφέρον άρθρο έχει τίτλο: "Σε φαινόμενο εξελίσσεται η τηλεοπτική σειρά. Η Νησο-μανία βάζει φωτιά σε Ίντερνετ και βιβλιοπωλεία".

Ο σώζων εαυτόν σωθήτω

Έχει, πιστεύω, ιδιαίτερη σηµασία για τη δηµόσια ζωή του τόπου οι εκλογές να αναδείξουν πρόσωπα που δεν θα µας ζητούν να τους επιβραβεύσουµε ως πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής για να αποδείξουν πως ό,τι έκαναν μέχρι σήµερα, καλώς το έκαναν και να µας διαβεβαιώσουν πως θα συνεχίσουν να το κάνουν.
Πρόσωπα που δεν συµµερίζονται την άποψη πως ο κυνισµός τού «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» είναι η µόνη δυνατή ηθική στάση στη σηµερινή πανωλεθρία. Πρόσωπα που ενδεχομένως και να μην είναι αναγνωρίσιµα, που δεν τους είδαμε να γαβγίζουν στο γιαλί και στα ράδια.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι τοπικές κοινωνίες δεν είναι μόνο διαχειριστικής μορφής των κονδυλίων ούτε οριοθέτησης νέων αρμοδιοτήτων. Κυρίως είναι πρόβλημα πράξης, εφαρμογής των νόμων, ισονομίας για τους πολίτες και αποτελεσματικότητας. Έτσι, ενώ βρίσκουμε χρήματα για να βάζουμε κάγκελα εκεί που δεν χρειάζονται, να σπάμε τα μια χαρά πεζοδρόμια για να κάνουμε άλλα, δεν μπορούμε να βρούμε χρήματα για απολλοτριώσεις πρασίνου, σχολείων, πολιτιστικών δραστηριοτήτων κλπ κλπ. Δεν µε ενδιαφέρει ποιος είναι αρµόδιος για το μπάχαλο στην κυκλοφορία, τις καρέκλες, τα σαβουρομηχανάκια και τα «παρακαλώ μην παρκάρετε». Δεν μ’ ενδιαφέρει ποιανού αρμοδιότητα είναι ο έλεγχος του ασυνείδητου που παρατάει το αυτοκίνητο για να ψωνίσει ή να πιεί καφέ κλείνοντας το δρόμο. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι αρμόδιο το λιμενικό ο δήμος ή ο εφημέριος της ενορίας για τις αυθαιρεσίες στην παραλία. Δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι αρμόδιος για τα τραπεζοκαθίσματα που βγάζουν τους πεζούς και τις μανάδες με τα καροτσάκια στο δρόμο. Δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι αρμόδιος για το κακό συναπάντημα του φωτισμού στους δρόμους. Δεν μπορεί όμως αυτό το κακό να συνεχίζεται. Η εικόνα της πόλης είναι εικόνα της ήττας  της κοινωνίας της. Τραγικότερο παράδειγμα όλων η Αθήνα.
Οι νέες δυνάμεις που θα αναδειχθούν από τις επερχόμενες εκλογές θα πρέπει να έχουν επίγνωση και να είναι αποφασισμένες να δώσουν λύσεις. Το ερώτημα είναι σε τι βαθμό θα γίνει κάτι τέτοιο.

Ποιος ρώτησε τον Καλλικράτη;

Γράφει ο Λακόπουλος στα σημερινά ΝΕΑ για τις κοκορομαχίες Σαμαρά Παπανδρέου:
«… οι δυο πολιτικοί αρχηγοί απέκτησαν ρητορική μονομάχου, χωρίς να υπάρχει καμιά μονομαχία. Παράλογο. Αλλά στην πολιτική όταν τα πράγματα δεν έχουν λογική εξήγηση, τη σκυτάλη παίρνει η ψυχολογία. Ο καβγάς έχει περισσότερο ψυχολογικό υπόβαθρο».
Είπαμε και σε άλλους χρόνους για την τρύπα στο νερό που επιγράφεται βαρύγδουπα ως «Καλλικράτης» (αλήθεια ποιος τον ρώτησε για τη χρήση του λαμπρού του ονόματος;). Μ’ αυτά που βλέπουμε να γίνονται γύρω μας τείνουμε να επιβεβαιώσουμε τις λάθος στρατηγικές σε λάθος πόλεμο, τόπο και χρόνο, με λάθος εχθρό.
Καυγάδες ουχί για το πάπλωμα αλλά για το φιλοθεάμον κοινό και δυστυχώς για τα … γνωστά τοπικά συμφέροντα και την κομματική διαπλοκή..

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Απλοϊκές αντιλήψεις

Η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου παρατηρεί σήμερα στο ΒΗΜΑ στο άρθρο της με τίτλο «Λεξιλόγιο Big Brother» για τη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πολιτικοί προκειμένου να κολακέψουν το κοινό τους.
«Είμαστε κοινωνία παιδαριώδης σε σκέψη και σε γλώσσα· οι θεσμοί μας είναι καχεκτικοί. Οι δημαγωγοί- οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι πωλητές προϊόντωνκολακεύουν τον «λαό»: ο «λαός» έχει πάντα δίκιο... Μιλούν για το καλάθι της «νοικοκυράς» κολακεύοντας τις γυναίκες, λες και το καλάθι είναι αποκλειστικά γυναικείο εξάρτημα· μιλούν για την «αγωνία» των νέων, λες και η αγωνία είναι αποκλειστικά νεανικό συναίσθημα. Εξαιτίας του φόβου έναντι της νεολαίας (μη μας κάψουν κιόλας!) και εξαιτίας της ανησυχίας μήπως θεωρηθούν αναχρονιστικοί, οι δημαγωγοί υιοθετούν εφήμερο ιδίωμα, ασθενικό στους ανέμους του χρόνου· έλκονται, αίφνης, από τη διάλεκτο του «Βig Βrother». Από τα κηρύγματα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Παρασκευαΐδη (για τους φίλους «Χριστόδουλου»: εγώ όμως δεν είμαι φίλος) μέχρι τα φανατικά συνθήματα της Αριστεράς το μέλημα είναι ένα: πώς θα φανούμε νεανικοί, επαναστάτες, παιδιά της μοντέρνας εποχής. Λένε λοιπόν στον «λαό» αυτά που θέλει να ακούσει με τις εκφράσεις και τους ιδιωματισμούς που επιβάλλει ο συρμός. Ετσι αναπαράγονται ανεπεξέργαστες ιδέες με διατυπώσειςκλισέ και με ελευθεροστομία δανεισμένη από τον κόσμο των ριάλιτι και των σκυλάδικων. Η λεγόμενη ξύλινη γλώσσα αντικαθίσταται με κάτι εξίσου κακόηχο εκφράζοντας τη φτώχεια των ιδεών. Η ηγετική λειτουργία αυτοκαταργείται: οι πολιτικοί γίνονται φερέφωνα του «λαού» που διέπεται από απλοϊκές αντιλήψεις και που εμπιστεύεται μόνον όποιον του μοιάζει».

Θλίψη

Γράφει μεταξύ άλλων ο Καθηγητής Χ. Τσούκας στη σημερινή Καθημερινή στο άρθρο του με τίτλο "Είμαι κατά της οικογενειοκρατίας αλλά...":

"Οπως ο ρατσισμός ή ο χρηματισμός, η οικογενειοκρατία είναι μια πρακτική για την οποία δεν υπερηφανεύονται αυτοί που την ασκούν, γι' αυτό προσπαθούν να την αποκρύψουν. Ενας τρόπος είναι να θεωρηθεί η πρακτική «φυσική εξέλιξη…» (έτσι την αποκάλεσε η κα Μπακογιάννη). Ενας άλλος είναι η υποκρισία: υιοθετείς την πρακτική και συγχρόνως την καταδικάζεις· αποποιείσαι ρητορικά την οικογενειοκρατία, την ίδια στιγμή που την επιλέγεις, όπως ο ρατσιστής διακηρύσσει «εγώ δεν είμαι ρατσιστής», για να προσθέσει, «αλλά δεν θέλω μαύρους στη γειτονιά μου»!
Διαβάστε τις δηλώσεις πολιτικής υποστήριξης στον κ. Κώστα Μπακογιάννη και θα εντυπωσιαστείτε με την ομοιότητά τους. Λέει ο πρώην υφυπουργός (ωιμέ!) κ. Μιχαλολιάκος (επικεφαλής του Τομέα Αυτοδιοίκησης της Ν. Δ.): «Στην καινούργια Ν. Δ. δεν υπάρχει χώρος […] για οικογενειοκρατία. Παρά ταύτα, όμως, η καινούργια Ν. Δ., σε ένδειξη τιμής στη μνήμη του Παύλου Μπακογιάννη, στη γενέτειρά του, το Καρπενήσι, δεν θα στηρίξει […] άλλον υποψήφιο». Λέει ο πρόεδρος Καρατζαφέρης: «Είμαι κατά της οικογενειοκρατίας. Ομως στην περίπτωση του Κώστα Μπακογιάννη, όσοι πιστεύουμε στη δημοκρατία έχουμε ένα χρέος απέναντι στον Παύλο Μπακογιάννη». Λέει ο «γαλάζιος» υποψήφιος περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας κ. Χειμάρας: «Ο Κώστας Μπακογιάννης είναι γιος του Παύλου Μπακογιάννη και της Ντόρας Μπακογιάννη που καλείται να συνεχίσει το έργο του πατέρα του».
Με άλλα λόγια: δεν είμαι οικογενειοκράτης, αλλά θα υποστηρίξω έναν υποψήφιο με οικογενειοκρατικά κριτήρια! Ασυνάρτητο; Φυσικά. Ενοχλείται κανείς; Αμφιβάλλω. Στη χώρα των Παπανδρέου, Καραμανλή, και Σαμαρά μπορείς να υποστηρίζεις τα πάντα και τα αντίθετά τους, ατιμωρητί· να αλλάζεις βολικά την άποψή σου, χωρίς συνέπειες· να λες όποια μπαρούφα θες και να σε χειροκροτούν! Η γελοιότητα δεν έχει όρια στη χαριτωμένη μας χώρα...
Η υποκρισία, βέβαια, δεν είναι τυχαία· οι υποκριτές δεν είναι ανόητοι. Τι άλλο θετικό μπορείς να πεις για τον κ. Κώστα Μπακογιάννη ως υποψήφιο δήμαρχο Καρπενησίου, εκτός από το ότι είναι γιος του αείμνηστου πατέρα του; Αντε να εκθειάσεις και τη νεότητά του, την καλή οικογένειά του, και τις λαμπρές σπουδές του στην Αμερική! Είναι αρκετά;
Σε τι διακρίθηκε ο κ. Μπακογιάννης επαγγελματικά; Πού είδαμε να ακονίζει την κρίση του μέχρι τώρα για να διαισθανθούμε πώς θα ασκήσει το αξίωμά του αύριο; Πόσο καλά γνωρίζει τα προβλήματα της πόλης κάποιος που η μόνη σχέση με τη γενέτειρα του πατέρα του ήταν οι περιστασιακές, ολιγοήμερες διακοπές; Τι να συνάγουμε για την εκτίμηση που τρέφει για την πόλη που θέλει να διοικήσει κάποιος ο οποίος παντρεύεται σε τοπική εκκλησία και μεταφέρει τα εδέσματα (και τον σχετικό εξοπλισμό) της γαμήλιας δεξίωσης από υπερπολυτελές κέτερινγκ της Αθήνας;
Οτι οι υποστηρικτές του τον αντιλαμβάνονται κυρίως ως τον «γιο του Παύλου» παρά ως αυτόβουλο πολιτικό ον είναι δηλωτικό όχι μόνο της μικρής πολιτικής βαρύτητας που αναγνωρίζεται στον κ. Μπακογιάννη, αλλά και των ανορθολογικών κριτηρίων που διέπουν την πολιτική ζωή. Οπως στην Ινδία τον δολοφονηθέντα Ρατζίβ Γκάντι διαδέχθηκε στην πολιτική αρχικά η σύζυγος και τώρα τα παιδιά, έτσι και τον δολοφονηθέντα Παύλο Μπακογιάννη διαδέχθηκε η Ντόρα και, τώρα, ο Κώστας. Στις τριτοκοσμικές κοινωνίες το κύριο κριτήριο αναφοράς στη λειτουργία του δημόσιου βίου δεν είναι τα προσόντα αλλά η συγγένεια.
Με την υποψηφιότητά του για δήμαρχος Καρπενησίου ο κ. Μπακογιάννης αξιοποιεί το συμβολικό κεφάλαιο του πατέρα του και το πολιτικό κεφάλαιο (συσσωρευμένο με πολύ ρουσφετολογικό κόπο…) της πρώην βουλευτή Ευρυτανίας μητέρας του. Ο εκλογικός μηχανισμός της μητέρας, ένα εκτεταμένο σύστημα ντόπιων αυλοκολάκων, διαμεσολαβητών και κομματανθρώπων, περνάει πλέον στον γιο. Αν κρίνουμε από το πόσο ενδιέφερε η διοίκηση του Δήμου Αθηναίων τη μητέρα, μπορούμε να εικάσουμε πόσο θα ενδιαφέρει η διοίκηση του Δήμου Καρπενησίου τον γιο...".
Καταλήγει με την παρατήρηση ότι η βαλκάνια Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Και γιατί να πεθάνει όσο υπάρχουν βαλκάνιοι έλληνες;

Οι ρήτορες

Έρημες κι άδειες οι πλατείες
τα καταστήματα κλειστά
Θεέ μου, σαν πόσες αμαρτίες
του ανθρώπου η μοίρα σου χρωστά
 
Όλοι τραβούν στην αγορά
κι οι ρήτορες απ' το μπαλκόνι
ποτίζουν τις ψυχές μ' αφιόνι
και κόβουν χέρια και φτερά
 
Πότε θα βγει να σκούξει κάποιος
Αυτός ο κόσμος είναι σάπιος
 
Άλλοι κοιτάν αριστερά
κι άλλοι δεξιά γυρνάν το μάτι
και περιμένουν όλοι κάτι
σαν στρατιωτάκια στη σειρά
 
Και προχωρούν κι οι ποιητές
με χρώματα και ουράνια τόξα
να μοιραστούνε λίγη δόξα
με του λαού τους μαυλιστές
 
Ν. Γκάτσος

14 μέρες

Του Στάθη
Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία (22-10-10)

Κι εσύ χτενίζεσαι

Του Γιάννη Ιωάννου
Δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ (19-10-10)

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Και γιατί δε μας το λες

Βίος υποψηφίου
Η μητέρα του τον γέννησε τρία τρακόσια στο Αλεξάνδρας το 1951. Πέρασε δύσκολη παιδική ζωή, γιατί ενώ έμενε στην Παναθηναϊκή Λεωφόρο, όφειλε να είναι Ολυμπιακός ως γιός εμπόρου γαύρων.
Τελείωσε το ΚH’ Γυμνάσιο Αρρένων και φοίτησε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου πήρε πτυχίο φυσικού και μεταπτυχιακό. Το διδακτορικό στην χρωματογραφία των γαλαξιών το άφησε στη μέση από πνευματική οκνηρία.
Εργάστηκε ως φυσικός στη Μέση Εκπαίδευση, από όπου απέδρασε εγκαίρως και τώρα περιμένει, ματαίως μάλλον, το εφάπαξ.
Υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας του Φυσικού Κόσμου της ΕΕΦ.
Συμμετείχε στο συνοικιακό και αυτοδιοικητικό κίνημα από τη δεκαετία του ’80 και ακόμα δεν κάθεται στ’ αυγά του.
Οργανώθηκε από τη μεταπολίτευση σε πολιτικούς σχηματισμούς …  και σήμερα τραβάει τα μαλλιά του, όσα του απέμειναν.
Eίναι ιδρυτικό μέλος της δημοτικής κίνησης “Πρωτοβουλία για την απελευθέρωση των γάτων από τα σαλόνια”. Δε λέει τα αυτονόητα γιατί το θεωρεί κοροϊδία προς τους συμπολίτες του. Φυσικά και αγαπάει την πόλη του, τους φίλους του, τα παιδιά του και όσους ασπάζονται τις απόψεις του. Ανέχεται και θεωρεί δικαίωμα όμως των υπολοίπων να έχουν διαφορετική από αυτόν άποψη.
-Και γιατί δε μας το λες μόνο βγαίνει στον κόσμο με κλάψες και ψευτιές;

Ένα τίποτα είμαστε

Μιλάω με τη μάνα μου. Τον θυμάσε μου λέει αυτόν; Πάει. Ααα δε σου είπα και η κυρά Μαρία προχθές... Διάβασα την ανάρτηση του Ν. Δήμου που πριν από λίγες μέρες έκλεισε τα 75, όπως ο ίδιος έγραψε. "Φτάνεις σε μία ηλικία και αρχίζουν, ο ένας μετά τον άλλο, να εξαφανίζονται γνωστοί και φίλοι. Η ζωή σου περιβάλλεται από αγγελτήρια κηδειών. «Πάει κι αυτός», μουρμουρίζεις, «πάει κι αυτή», γράφει ο Δήμου.

Ξαφνικά νιώθεις σαν να είσαι στο στόχαστρο συμμορίας εκτελεστών, χωρίς όμως να γνωρίζεις την σειρά σου στον κατάλογο. Το μόνο που ξέρεις είναι πως από αυτή τη συμμορία δεν γλίτωσε κανείς. Όταν το συλλογίζεσαι σε καταλαμβάνει πανικός. Που ξεχνιέται για λίγο και όλο ξανάρχεται, δριμύτερος.

Ξυπνάς το πρωί και κάνεις τις καθημερινές καθησυχαστικές κινήσεις: ετοιμάζεις πρωινό. Και ξαφνικά ο πανικός. Μήπως ο εκτελεστής σε σκοπεύει πίσω από την γωνία;

Μόνο ξεχνώντας ζεις. Και γι αυτό εργάζεσαι περισσότερο. Η δουλειά είναι το μόνο αντίδοτο. Αντίθετα η διασκέδαση, η χαλάρωση, ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες στον απρόσκλητο επισκέπτη που απροσδόκητα σε πιάνει από το λαιμό.

Φθονώ τα ζώα που (όπως λένε) δεν γνωρίζουν. Εμείς, όσο γερνάμε, πεθαίνουμε πολλές φορές κάθε μέρα" κλείνει την ανάρτηση ο Δήμου.

Είσαι σήμερα μονάρχης κι ωσα μ' αύριο δεν υπάρχεις. Ένα τίποτα είναι ο άνθρωπος κι ας το ξεχνάει συνεχώς.

Η βαρειά βιομηχανία μας

Το κύριο άρθρο της σημερινής ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ αφορά το κλειστό για χρόνια μουσείο του Ηρακλείου. Μοναδικού σε εκθέματα για τον Μινωικό πολιτισμό. Και οι διαπιστώσεις μελαγχολικές

Σε μια πόλη 160.000 κατοίκων, που ζει σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό, συγκεντρώθηκαν μόλις 200 άτομα χθες βράδυ για να διαμαρτυρηθούν που επί χρόνια, για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, η κεντρική εξουσία κρατάει κλειστό ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά μουσεία της χώρας.
Άραγε ποιος έχει τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα; Ο εκάστοτε υπουργός Πολιτισμού ή το Ηράκλειο; Όταν οι αρχαίοι έλεγαν «συν Αθηνά και χείρα κίνει», εννοούσαν ότι χθες θα έπρεπε να βρίσκονται έξω από το Μουσείο τουλάχιστον 20.000 άτομα.

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Πες τα χρυσόστομε!

Η άποψη της φτωχής Ελλάδας είναι μια άποψη βολική για να μην κάνουμε τίποτα, γιατί μας απαλλάσσει από τον μπελά της εργασίας, της αφοσίωσης και του ιδρώτα. Και επιπλέον μας απενοχοποιεί από τις δικές μας προσωπικές ευθύνες. Γράφει ο Δανίκας στο σημερινό ΒΗΜΑ.

«Γίναμε φτωχοί» σημειώνει «επειδή το παράδειγμα το δίνουν η μετριότητα, η ασημαντότητα, η κουτοπονηριά, η κομπίνα και η ανικανότητα που φτάνει μέχρι τ΄ αφτιά. Δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας εργάζονται σκληρά και αρκετοί εξ αυτών είναι παραδείγματα φωτεινά. Παντού, και στην παραγωγή, και στις επιστήμες, και στον πολιτισμό, και στη βιομηχανία, και στις υπηρεσίες και στις βιοτεχνίες. Ολους όμως αυτούς η πολιτική εξουσία τούς έχει γραμμένους στα παπούτσια της τα παλιά. Γιατί ο άξιος, ο ικανός, ο αφοσιωμένος, ο τίμιος και ο πρωτοπόρος δεν έχουν ανάγκη ούτε από γνωριμίες ούτε από φακελάκια και ούτε είναι πελάτες στις προεκλογικές ψηφοθηρίες. Εχθρός του κράτους είναι κάθε Ελληνας που διαθέτει ψαγμένο κριτήριο και προσωπικότητα βαθιά. Σύμμαχος και φίλος ο ανίκανος, ο ημιμαθής, ο τεμπέλης, ο αφασικός, ο διαπλεκόμενος, ο κομπιναδόρος και ο απατεώνας. Πριν από την ταμειακή μας καταβαράθρωση, προηγήθηκε και εξακολουθεί να προηγείται η απαξίωση της σκληρής, σωστής, ευφάνταστης και τίμιας εργασίας. Και η ταυτόχρονη ανάδειξη του μηδενικού σε διδακτορικό του Χάρβαρντ».
Τι να προσθέσει κανείς; Απλά: πέστα χρυσόστομε!

Μαλακά, πιο μαλακά...

Οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, καταλαβαίνουμε τι συµβαίνει και τι θα ακούσουμε στις 15 Νοεμβρίου για την πορεία της οικονομίας στη χώρα μας. Μια μέρα δηλαδή μετά τις επαναληπτικές εκλογές για τους αυτοδιοικητικούς άρχοντες. Πρέπει να είναι εντελώς ηλίθιος κανείς για να μην καταλαβαίνει γιατί επελέγη αυτή η μέρα για τις ανακοινώσεις. Η χώρα δεν κατοικείται από ηλιθίους όμως. Θα είναι, λοιπόν, τεράστιο ολίσθηµα να µας θεωρήσουν τέτοιους. Γράφει ο Πρετεντέρης στα σημερινά ΝΕΑ: "Υπάρχει έστω και ένας Ελληνας που να διατηρεί την παραµικρή αµφιβολία γι’ αυτό που θα ανακοινωθεί; Και πώς θα αξιολογήσει ότι περιµένουν να περάσουν οι εκλογές για να του το ανακοινώσουν"; 

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι θα πρέπει να ειπωθεί όλη η αλήθεια κατάμουτρα στον ελληνικό λαό. Άποψη που φαίνεται ότι δεν συμμερίζονται στα κυβερνητικά επιτελεία αφού πρωταρχικό αξίωμά τους είναι οι εντυπώσεις που πρέπει να κερδίζονται πάνω απ' όλα και συνακόλουθα οι όποιες εκλογικές αναμετρήσεις. "Αν το ρίξει πάλι στο παρολί: κινδυνεύει να χάσει και τις περιφέρειες και την εµπιστοσύνη του κόσµου. Καλώς ή κακώς, δεν υπάρχουν πλέον τα ελαφρυντικά του 2009" σημειώνει ο Πρετεντέρης.
"Με τροµάζει, όµως, η (οµολογηµένη) έφεση του οικονοµικού επιτελείου να «φέρνει τα πράγµατα µε το µαλακό». Η τάση, δηλαδή, να υποκαθιστούν την πολιτική µε την επικοινωνία. Το έκαναν πέρυσι µε το κόστος που ξέρουµε. Δεν νοµίζω ότι έχουν περιθώρια να επαναλάβουν το κόλπο".
Πολύ φοβούμαστε προσωπικά ότι θα το επιχειρήσουν. Αυτή είναι η στρατηγική τους. Αυτό τουλάχιστον δείχνει η επιλογή της 15ης  Νοεμβρίου για την ανασκόπηση της κατάστασης.

Στo μη παρέκει

Του Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (22-10-10)

Το γελαστό παιδί

Του Δ. Χατζόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (22-10-10)

Σημασία έχει το πότε

Λέει η αφίσα: "Αν σου ζητήσουν φακελάκι δώστους ένα άδειο". Ωραίο για την αφίσα, αλλά με συγχωρείτε, άκρως αφελές.Στοιχειώδης νοημοσύνη επιβάλλει από αυτόν που το ζητάει να το κάνει πριν την εγχείρηση, γιατί μετά την εγχείρηση το πουλάκι πέταξε.Μετά την εγχείρηση όχι άδειο του δίνεις αλλά ... ας μην πούμε και τι άλλο και χαρακτηριστούμε αμετροεπείς.
Αν όμως, αν λέω, το φακελάκι το ζητήσει πριν την εγχείρηση; Τότε σας θέλω μαγκάκια που ξέρετε να πουλάτε φύκια, εξυπναδούλες και άλλα χαρωπά και ευφυή. Το δίνεις ή δεν το δίνεις;

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Κινέζικο χιούμορ

Εστιατόριο για καπνίζοντες στην Κίνα.
Ποιος είπε ότι οι Κινέζοι δεν έχουν χιούμορ;

Μαλάκια

Σχολιάζει στο σημερινό ΒΗΜΑ ο Βέλτσος με τίτλο "Μαλάκια":


Απλά μαθήματα ιχθυολογίας λένε ότι και μόνο στη θέα του πολυπλόκαμου κεφαλόποδου μαλάκιου (χταπόδι) αδειάζει ακαριαία ο αστακός.

Ζήτω τα διόδια

Γράφει η Πανδώρα στο σημερινό ΒΗΜΑ ότι ο υπουργός Ρέππας ανακοίνωσε "πως «τα διόδια είναι διόδια και ο νόμος είναι νόμος», οπότε οι πολίτες θα πρέπει να είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους και να μην αρνούνται να πληρώσουν".
"Καμία αντίρρηση", σημειώνει η Πανδώρα όμως συνεχίζει θα ήθελα "να του επισημάνω και εγώ με τη σειρά μου ότι αν «τα διόδια είναι διόδια» τότε θα πρέπει και οι δρόμοι (για τους οποίους καλούμαστε να πληρώνουμε διόδια) να είναι δρόμοι και όχι καρμανιόλες, όπως, για να αναφέρω ένα παράδειγμα, η «εθνική» Κορίνθου- Πατρών που εδώ και τόσα χρόνια μού προκαλεί τον ίδιο τρόμο".
Και όχι μόνο. Είναι ο χειρότερος δρόμος της Ευρώπης στον οποίον κάθε πέντε χιλιόμετρα έχουν πινακίδα που επισημαίνει ότι στα σημεία αυτά έχουν γίνει πολλά θανατηφόρα δυστυχήματα και ... πληρώνουμε και διόδια γι' αυτό!

Ζητείται όραμα

Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών έχει ανατρέψει τα δεδομένα ζωής σε όλο τον ευρωπαϊκό χάρτη και όχι μόνο στη χώρα μας. Η μείωση των δαπανών και οι περικοπές προβάλλουν πλέον ως θέσφατο. Η απειλή της χρεοκοπίας προβάλει ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τους λαούς και τα κράτη. Ο φόβος έχει γεμίσει το στερέωμα. «Η Ευρώπη, υπό το άγος της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων της, ενισχύει το μοντέλο της ατομιστικής κοινωνίας, για το οποίο γράφουμε συνεχώς από το 2000 και μετά, αλλά που σήμερα πια αποκτά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ομως, ο πολίτης δεν είναι προϊόν προς κατανάλωση. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες χρειάζονται ένα μεγάλο όραμα για να πορευτούν, όπου ο αυθεντικός άνθρωπος και όχι το προϊόν-άνθρωπος θα αποτελεί τον πυρήνα του. Κι είναι αυτές οι κοινωνίες που οφείλουν να απαιτήσουν από τις ηγεσίες τη δημιουργία οράματος που θα τις βοηθήσει να ξεπεράσουν, αν μη τι άλλο, ομαλά την Εποχή των Συμπληγάδων. Δίχως αυτήν την προοπτική, η Ευρώπη είναι καταδικασμένη να επιβιώνει στοιχειωδώς, σε καθεστώς διαρκούς ύφεσης, με λαούς σε κατάθλιψη, οδεύοντας ίσως προς την οριστική αναίρεσή της. Ποιοι, όμως, και υπό την κάλυψη ποιων συμφερόντων θα προσυπογράψουν μια τέτοια εξέλιξη;» διερωτάται η Ρ. Μασούρα στη σημερινή Καθημερινή.
Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει στους μικρόκοσμους των δήμων που ζούμε; Ζητείται όραμα. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να ελπίζει σε ένα  καλύτερο αύριο πορευόμενη χωρίς όραμα. Γιατί όταν δεν ξέρεις που πας παίρνεις όποιον δρόμο βρεις εύκαιρο. Και δυστυχώς οι χρυσές μετριότητες που διεκδικούν στις περισσότερες περιπτώσεις τα ηνία και τις ηγεσίες δεν μπορούν αξιωματικά να υπερβούν τον εαυτό τους. Επομένως οι κοινωνίες θα πρέπει να έχουν τον λόγο και σε τοπικό επίπεδο.

Άλλο το Παρίσι

Καταραμένοι

Του Α. Πετρουλάκη
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή (21-10-10)

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Κόσμια

Στις εκλογές αυτές η πλάκα γίνεται στα blog, αφού τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης ντύνουν στολίζουν, νοικοκυρεύουν. Στη Μαγνησία για παράδειγμα γίνεται ο χαμός. Ξεμπρόστιασμα κανονικό. Για ευνόητους λόγους αντιγράφουμε αλλοιωμένο:
Χιψόπουλος υποψήφιος: Υποψήφιος Δήμαρχος ….
Πείτε μας κ. …, πέραν του/της … σαν κομματικού οργανισμού, εσύ σαν Χιψόπουλος  τι έχεις κάνει στην ζωή σου, τί έχεις πετύχει, ποιές είναι οι περγαμηνές σου, τι εκπροσωπείς, τι είδους πρότυπο είσαι, τι ζητάς απο μας, τι το διαφορετικό είσαι; Γιατί ρε να σε ψηφίσουμε; Μήπως γιατί είσαι όμορφος. Υποψήφιε Χιψόπουλε κλπ κλπ κλπ ακολουθούν μπινελίκια κόσμια.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να σταθούμε στον δικό μας πολιτικό πολιτισμό. Το γλείψιμο γίνεται από τους blogger το μπινελίκι πέφτει στα σχόλια. Άλλο επίπεδο εδώ.

Τεγκ Σιάο Πιγκ

Ο Μολυβιάτης ισχυρίζεται ότι πριν τον Τεγκ Σιάο Πιγκ πρώτος ο εθνάρχης Καραμανλής είχε εφαρμόσει το δόγμα "άσπρη γάτα, μαύρη γάτα καλή είναι αυτή που πιάνει τα ποντίκια".
Μελετώντας τα αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια η πρώτη αυθόρμητη παρατήρηση είναι: μα είναι δυνατόν; Πως μπορούν να συνυπάρξουν όλοι αυτοί; Ξεπερνώντας το πρώτο σοκ αναρωτιέσαι μήπως μπορούν να παίξουν άραγε το ρόλο της γάτας στην παραπάνω ρήση; 9 στις 10 η απάντηση είναι αρνητική. Τι μπορεί να περιμένει κανείς τότε; Το πιθανότερο μια από τα ίδια. Και ίσως είναι η αισιόδοξη όψη.

Με τη στενή έννοια

Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί συνέβη: κανείς δεν αντιδρά. Τους ακούµε, όσοι το αντέχουμε ακόμα, σαν τον θείο τον ξεφτίλα που μας έπαιξε τα λεφτά και τα ’χασε, αλλά εµείς εκεί.

Μας κοροϊδεύουνε κατάμουτρα. Η εξεταστική της προανακριτικής … και του χρόνου φουντούνια. Τέσσερα κόμματα στην εξεταστική; Τέσσερις αποφάσεις. Ούτε μία λιγότερη. Τώρα θα μου πεις ότι μας κοροϊδεύουνε κατάμουτρα. Καλά μας κάνουν. Τέτοιοι είμαστε τέτοια θέλουμε.

Ααα, όλα κι όλα. Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο μας διαβεβαιώνουν με ύφος. «Μετά µαζεύονται όλοι µαζί, διαφωνούνε όλοι µαζί, αποχωρεί ένας και τέλος ο καθένας βγάζει δικό του φερµάνι. Και το ανακοινώνει σαν να µην τρέχει τίποτα. Και αυτοί οι άνθρωποι κυκλοφορούν ελεύθερα, χαµογελούν εγκάρδια, στήνονται για να τους φωτογραφίσουν µε την οδοντοστοιχία ελεύθερη µε τα παντελόνια να γυαλίζουν απ’ το σούρσιµο µε τις ώρες στα έδρανα, τις γραβάτες πάντα σφιχτοδεµένες σαν το κρίµα στον λαιµό τους, τρέχουνε λάχα λάχα να προλάβουνε τον θάνατο (τον πολιτικό τουλάχιστον γιατί ο άλλος ο πραγµατικός δεν τους ενδιαφέρει όπως και η ζωή άλλωστε). Το θέµα τους είναι η πολιτική. Με την πολύ στενή έννοια πάντα. Τη στενή τη µίζερη και τη διεφθαρµένη» γράφει ο Φασουλής στα σημερινά ΝΕΑ για το πόρισμα της εξεταστικής για το Βατοπέδι.

Και τώρα με τις δηµοτικές που τους χάνεις που τους βρίσκεις αγκαζέ με τους … υπερκομματικούς υποψηφίους. «Ποιος κανίβαλλος μπορεί να εκπροσωπίσει τάχα όλους τους φίλους τους παλιούς που έχει στη στομάχα;» μας έρχεται από τα παλιά ο απόηχος του Νιόνιου.

Δύο μέτρα

Του Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (20-10-10)

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Εργασία και χαρά

Του ΣΤΑΘΗ
Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία (19-10-10)

Μια βροχή μας σώζει

Όσοι έχουν ασχοληθεί με τις ερασιτεχνικές κατηγορίες ποδοσφαίρου θα γνωρίζουν καλά ότι στην αναμενόμενη τραγωδία όλοι που την αναμένους ελπίζουν σε κάποια αναβολή του αγώνα. Η ευχή; Μια βροχή μας σώζει.

Οχι, δεν ψηφίζει η βροχή. Δεν προβληματίζεται με τα της κάλπης. Προβληματίζει ωστόσο εμάς, είτε καταρρακτώδης είναι είτε σχετικώς ήπια πλην παρατεταμένη. Είναι λοιπόν και αυτή ένας εκλογικός παράγων. (...) Επειδή συλλαμβάνει ραθυμούντα τον «πανέτοιμο κρατικό μηχανισμό» και ολιγωρούσες τις επίσης «πανέτοιμες μηχανές» των δήμων, που μετά το καποδιστριακό στάδιο εισέρχονται στην καλλικράτεια εποχή τους (τώρα κατανοεί κανείς πως η ονομασία «Καλλικράτης» δεν δόθηκε στη μνήμη του τρανού γλύπτη, αλλά για να υποβάλλεται διαρκώς η ιδέα ότι διαθέτουμε καλόν κράτος).

Η βροχή φταίει επίσης που αποκαλύφθηκε ότι τα φρεάτια καθαρίστηκαν με τον συνήθη αποτελεσματικό τρόπο. Αν δεν είχαν ανοίξει οι ουρανοί δεν θα είχαν κλείσει οι πλημμυρισμένοι δρόμοι, κι εμείς θα είχαμε μείνει με την ευχάριστη βεβαιότητα πως οι δήμαρχοί μας έχουν απόλυτο δικαίωμα να απαιτούν εκ νέου την ψήφο μας, σχεδόν αλαζονικά, διότι «έχουν πεπραγμένα» – το δείχνουν άλλωστε και τα αναρίθμητα έργα της τελευταίας προεκλογικής στιγμής που μετέτρεψαν κάθε πόλη σε Χάνδακα.Και η βροχή φταίει βέβαια που ανακόπηκε η «κάθοδος στον λαό» των κομματικών αρχηγών οι οποίοι, αγκαζέ με τους αμίλητους και πασιφανώς ακηδεμόνευτους υποψήφιους δημάρχους και περιφερειάρχες, πήραν σβάρνα τους δρόμους μοιράζοντας χειραψίες και χαμόγελα. Με τη βροχή όμως να πέφτει «στέιτ θρου», όπως θα ’λεγε ο Ζαμπέτας, οι στενές επαφές ηγετών και πολιτών δυσχεραίνονται. Ας ευχαριστήσουμε τους ουρανούς για την ευεργεσία τους.
Γράφει μεταξύ άλλων ο Μπουκάλας στη σημερινή Καθημερινή.

Μπορεί το σύστημα να υπερβεί τον εαυτό του;

Στο κύριο άρθρο τους τα ΝΕΑ σήμερα αναφέρονται στην επίσκεψη της κας Διαμαντοπούλου στα πανεπιστήμια Στάνφορντ και Μπέρκλεϊ, όπου  κατά το άρθρο, της δόθηκε η δυνατότητα να συνομιλήσει με πολλούς και σηµαντικούς έλληνες επιστήµονες που κάνουν ακαδηµαϊκή ή επιχειρηµατική καριέρα στον «οµφαλό της πληροφορικής και της ηλεκτρονικής βιοµηχανίας».

Πρέπει, επισημαίνεται, να κατανόησε ακόµα βαθύτερα τους λόγους για τους οποίους πολλοί νέοι φεύγουν από τη χώρα για σπουδές στο εξωτερικό, µε προοπτική να µην επιστρέψουν. Η κατάσταση των ελληνικών Πανεπιστηµίων συγκαταλέγεται στις ουσιαστικές αιτίες αυτής της διαρροής, και σε πόρους και σε έµψυχο υλικό. Η µεταρρύθµιση που κυοφορείται στο υπουργείο Παιδείας θα είναι αποτελεσµατική αν συµβάλει και στην αναστροφή αυτού του ιδιότυπου µεταναστευτικού ρεύµατος. Και αναφέρεται σε μια σειρά αιτίων που αφορούν τη λειτουργία των πανεπιστημίων στη χώρα μας. Δεν αναφέρεται όμως στον κυριότερο παράγοντα: την αναξιοκρατία και τον κομματισμό. Τα υπόλοιπα μπορούν να φτιαχτούν η αναξιοκρατία, ο κομματισμός και η ανέλιξη των ημετέρων μπορούν να διορθωθούν; Μπορεί το σύστημα να υπερβεί τον εαυτό του;

Ενοχές

 
Του Τάσου Αναστασίου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (19-10-10)

Και ο νοών νοείτο

Του Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (19-10-10)

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Στο δρόμο που χάραξε ο Αντρέας

Τώρα αρχίζει η αναξιοκρατία και το ρουσφέτι. Το blog εγκαινιάζει το ρουσφέτι, στο δρόμο που χάραξε ο Αντρέας Ρουμελιώτης στην Ελευθεροτυπία (σημερινό άρθρο).
Ρουσφέτια επιτρέπονται. Φανερά όμως! Οποιος θέλει να προτείνει επωνύμως τον δικό του υποψήφιο και να κινηθεί θεσμικά δίδοντας κείμενο (μέχρι 50 λέξεις) και φωτό μπορεί να στείλει το ... πεσκέσι του.

ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ είναι ότι όποιος στείλει ΤΩΡΑ μια νταμιτζάνα κρασί ή κανένα μπουκάλι ρακί συνοδευόμενα από κοντοσούβλια (και γουρουνόπουλο σε λαδόκολλα δεκτό) προηγείται όλων των άλλων. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε.

Δημοκρατία και αφασία

Ο Καθηγητής Γιάννης Πανούσης γράφει στη σημερινή Ελευθεροτυπία στο άρθρο του με τίτλο "Αυτόνομοι δημοκράτες ή δημοκρατική Ελλάδα;" μεταξύ άλλων:
 ΔΕΝ μας ταιριάζει να ζούμε σε κατάσταση αφασίας (δηλαδή να συμφωνούμε και να διαφωνούμε ταυτόχρονα σε όλα και με όλους) ούτε να θεωρούμε την κοινωνική αμνησία ως (χρήσιμο;) στοιχείο περαίωσης της Ιστορίας.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι το πολίτευμα στο οποίο η πολιτική ως σύνολο κοινωνικών λειτουργιών ανθίσταται στην απουσία πολιτικής από μεριάς των επαγγελματιών πολιτικών.

Κουτόχορτα

Του Πάνου Μαραγκού
Δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ (14-10-10)

Τασάκια

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Σαν παλιό καλό κρασί

Σαν παλιό καλό κρασί ένα ένα σκάνε μύτη τα ψηφοδέλτια. Γνωστοί και άγνωστοι, φίλοι και μη, προσοχή στην ξεφτίλα. Πάνω από την εκλογή προέχει η αξιοπρέπεια. Προσέχτε γιατί εκτός από την έκθεση για το σταυρό υπάρχει και η άλλη έκθεση στην κοινωνία. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα με κάθε τρόπο. Μην ξεχνάτε ότι θα σας βλέπουν και παιδιά. Ας τόχετε στο νου σας, καθότι ακόμα και οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αξιοπρέπεια μένει. Καλό αγώνα και οι μπουνιές στους αντιπάλους πάνω από τη μέση και πάνω από το τραπέζι. Ας ευχηθούμε όλοι και οι υποψήφιοι ας βάλουν τα δυνατά τους το θέαμα να μην χρειαστεί γονική συναίνεση.

To μανιφέστο των blogger

1. Τα blogs είναι διάλογος ελεύθερος και ανεμπόδιστος μεταξύ πολιτών.

2. Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία και επικοινωνία.

3. Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από ειλικρινής φωνές ακόμα κι αν ανάμεσά τους κυκλοφορούν και λαμόγια.

4. Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να καταθέσει την άποψή του. Δεν υπάρχουν “ενημερωτικά” και “μη ενημερωτικά” blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι μαθαίνουμε, όπως και στον κοινωνικό εποικοδομητισμό.

5. Μερικά blogs γράφονται από επαγγελματίες αλλά στην πλειοψηφία τους συντηρούνται από απλούς πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.

6. Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να καταθέτει και την δική του άποψη.

7. Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να την υπαγορεύουν.

8. Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.

9. Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.

10. Δικαίωμα και υποχρέωση του οποιουδήποτε να καταθέτει την αντίθετη άποψη για οποιαδήποτε ανάρτιση εφόσον υπάρχει τέτοια.

Αγγελίες

Τι είν' η πατρίδα μας;


Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;

Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;

Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!

Ι. Πολέμης

Απολύτως τίποτα

Του ΚΥΡ
Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ (17-10-10)

Φάρμακο για τη διαφθορά

Του ΚΥΡ
Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ (17-10-10)

Εε... όχι και χώρα...

Του ΚΥΡ
Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ (17-10-10)

Ημείς άδομεν

Ο Γιάννης Μαρίνος γράφει σήμερα στο ΒΗΜΑ για τα οικονομικά και τα άλλα αδιέξοδα της ελληνικής κοινωνίας και των πολιτικών επιλογών στο άρθρο του με τίτλο "Των οικιών ημών εμπιμπαμένων". Το άρθρο εξαιρετικό το παραθέτουμε αυτούσιο.
Στις 4.9.1966, ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» στο κορυφαίο άρθρο του επεσήμαινε: « Δανειζόμεθα από το εξωτερικό για να εξοφλούμε τα χρέη μας στο εξωτερικό. Η Ελλάς έφθασε σε αδιέξοδο με τον συνεχή δανεισμό και με τη μη παραγωγική αξιοποίησή του». Δηλαδή ακόμη και πριν από 44 χρόνια και έκτοτε το περιοδικό αυτό και ορισμένοι ευσυνείδητοι δημοσιογράφοι και ελάχιστοι, δυστυχώς, πανεπιστημιακοί και πολιτικοί παρουσίαζαν τη δυσμενή εξέλιξη των δεικτών και τις ολέθριες συνέπειες του κυβερνώντος λαϊκισμού, της απληστίας κομματαρχών και συνδικαλιστών του δημοσίου τομέα και της εκ του ασφαλούς πλειοδοσίας της πιο αδίστακτης Αριστεράς στον χώρο της Ευρώπης σε αγαστή σύμπραξη άπληστων για θεαματικότητα τηλεοπτικών αστέρων.

Αυτός ο κατήφορος έγινε ασυγκράτητος κυρίως από το 1980 και μετά και είχε ως τρίπτυχο χαρακτηριστικό τα ασταμάτητα ψέματα (ή την απόκρυψη της αλήθειας), την εξαγορά των μαζών με τη σπάταλη ή και δόλια διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων και των δανείων από το εξωτερικό, και τη γενική ατιμωρησία για τα οικονομικά εγκλήματα, που μας οδήγησαν τελικά στη χρεοκοπία της χώρας. Η επίσημη ανακοίνωσή της απλώς αποτράπηκε με το σωτήριο δάνειο των 110 δισ. ευρώ της τρόικας και πολλές άλλες ευκολίες και «αβλεψίες» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αναπόφευκτη όμως ήταν και η κατακραυγή σε διεθνή κλίμακα της άσωτης ευημερίας που απολάμβαναν οιΕλληνες με δανεικά και με υποθήκευση των εισοδημάτων των επόμενων γενεών. Φυσικά και οι ξένοι ήξεραν, αλλά έκαναν πως δεν καταλάβαιναν μια και είμαστε οι ενθουσιωδέστεροι καταναλωτές των βιομηχανικών προϊόντων τους, όπως άλλωστε και οι ημέτεροι πολιτικοί ήξεραν. Αλλά καθώς ο κύριος στόχος των περισσοτέρων είναι η επανεκλογή τους, χάιδευαν αφτιά και μοίραζαν θέσεις και παροχές στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, εις υγείαν των υπόλοιπων υπηκόων του φαύλου κράτους μας, που πλήρωναν αν δεν φοροδιέφευγαν. Ο κ. Πάγκαλος σε μια όχι σπάνια στιγμή ειλικρινούς αυτοκριτικής, είπε: « Οταν με ρωτούν οι πολίτες “πού τα φάγατε τα λεφτά;”η απάντησή μου είναι ότι τα φάγαμε όλοι μαζί με μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος ». Οργισμένη ήταν η αντίδραση που προκλήθηκε από εκείνους που δεν έφαγαν (και που είναι φοβούμαι τουλάχιστον ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας). Κανείς δεν πρόσεξε ότι η δήλωση αυτή έγινε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, δηλαδή στους συναδέλφους του βουλευτές όλων των κομμάτων. Σε αυτούς κι όχι στον ελληνικό λαό είπε « τα φάγαμε όλοι μαζί ». Την απάντηση αποσαφήνισε ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης Σταμάτης Φασουλής, υπογραμμίζοντας: «Ο λοι μαζί τα φάγατε ».

Αχάριστος και ολέθριος είναι συνεπώς ο πόλεμος των αρχηγών των κομμάτων για το ποιος ήταν περισσότερο ψεύτης ή κλέφτης. Και δεν οδηγεί πουθενά με τις Εξεταστικές Επιτροπές και την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής. Εδώ και δεκαετίες, ακόμη και σήμερα, δίνονται στη δημοσιότητα παραποιημένα ή ψευδή ή κατασκευασμένα στατιστικά στοιχεία, για τον απλούστατο λόγο ότι το εν διαλύσει ελληνικό κράτος δεν είναι σε θέση (ή δεν θέλει) να έχει ακριβή και αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία. Το «απόψε αυτοσχεδιάζουμε» συνιστά τον ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής μας συμπεριφοράς, και παρά τις προσπάθειες παλαιότερα του κ. Αλογοσκούφη και σήμερα του κ. Παπακωνσταντίνου τα στοιχεία που παρέχουμε προς τους ελεγκτές μας και στον λαό παραμένουν επιεικώς ανακριβή.

Αντί να αλληλοτρωγόμαστε μέχρι τελικής πτώσεως για το σωτήριο ή ολέθριο μνημόνιο, ίσως θα ήταν καλύτερα να προσέξουμε την καταπληκτική γελοιογραφία του Κώστα Μητρόπουλου στα «ΝΕΑ» (8/10) όπου σε διάλογο δύο απλών ανθρώπων λέει ο πρώτος: « Αν νοικοκυρευτούμε, αν ομονοήσουμε, αν βάλουμε τάξη, υπάρχει ελπίδα λένε ». Και ο δεύτερος σχολιάζει: « Δηλαδή δεν υπάρχει!». Αυτός ο διάλογος τα λέει όλα, αλλά πρέπει να διαψευσθεί.

Πρόσωπα

Ο Γιανναράς στη σημερινή Καθημερινή σχολιάζει τη διαπίστωση του Πάγκαλου «τα φάγαμε όλοι». Γράφει διάφορα.

Παρατηρεί για παράδειγμα αυτό που δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει σε καμία περίπτωση όταν διαλέγουμε δημόσια πρόσωπα: η εξουσία είχε πάντοτε αυτονόητα και παιδαγωγικό χαρακτήρα, υπηρετεί το κοινωνικό γεγονός, το άθλημα των σχέσεων, της συνύπαρξης, όχι τη θωράκιση ατομικών συμφερόντων.

Επίσης υπενθυμίζει ότι κάθε κόμμα εξασφαλίζοντας τα «δικά του παιδιά» σε απίστευτους αριθμούς κατάφερε να γιγαντώσει απρόβλεπτα το κράτος με συνέπεια η οικονομία και εξ αυτού να καταρρέει  αφού δεν αντέχει να συντηρεί τέτοιο θηρίο. Όμως σημειώνει αυτή την αμαρτία των κομματικών σχηματισμών εξουσίας τη φορτώνει ο Πάγκαλος κάνοντάς την συνενοχή επιστρατεύοντας το τέχνασμα της ενοχοποίησης των θυμάτων: Μισή ενοχή δική μας, μισή δική σας, «τα φάγαμε μαζί».
Σίγουρα υπάρχει ενοχή της ελλαδικής κοινωνίας γι’ αυτό το ανατριχιαστικό κατάντημα. Οχι επειδή «τα έφαγε μαζί» με τις κομματικές συντεχνίες της κλεπτοκρατίας, αλλά επειδή δεν προσβάλλεται από το κρετινικό τους επίπεδο, δεν αντιδρά, είναι έτοιμη να ψηφίσει και πάλι τους επίσημους εγκαθέτους της κλεπτοκρατίας (ή τους ευνοουμένους της) στην τοπική αυτοδιοίκηση, υποστηρίζει ο Γιανναράς.
Το συνετό (σοφό θα έλεγα) κομμάτι του ελλαδικού πληθυσμού (ελάχιστο αριθμητικά, αλλά όχι ευκαταφρόνητο σε δυναμική επιρροής) δεν ψηφίζει ιδεολογικές ετικέτες, ψηφίζει πρόσωπα. Στην πρόκριση προσώπων, στην αξιολόγηση προσώπων, στην εμπιστοσύνη σε πρόσωπα απηχείται ελληνική ιδιαιτερότητα αιώνων: εθισμοί στην ευθύνη της ελευθερίας, όχι πειθάρχηση σε αυθεντίες «ορθής» ιδεολογίας και «αποτελεσματικής» ηθικής.
Με αυστηρά κριτήριά για την αξιολόγηση της ανθρώπινης ποιότητας. Τα αποτελέσματα μπορεί βέβαια να είναι εντελώς απογοητευτικά σε πολλές περιπτώσεις υποψηφίων στις λίστες για τις εκλογές αυτοδιοίκησης. Πολλές και οι περιπτώσεις ατόμων που προσβάλουν την νοημοσύνη και την έννοια της εκπροσώπησης των πολιτών. Αρκετές και οι περιπτώσεις ανθρώπων που η σχέση τους με τα κοινά είναι εντελώς ανύπαρκτη, που εμφανίζονται από το πουθενά. Κλπ κλπ κλπ.
Γι’ αυτό πρόσωπα!

Χωρίς λόγια

Του Η. Μακρή
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή (17-10-10)

Ροΐδια

  • Η στάθμευση στο μέσο του δρόμου με κλείσιμο του δρόμου και η αδιαφορία στον συμπολίτη
  • Το διπλοπαρκάρισμα
  • Η συζήτηση από το σταματημένο αυτοκίνητο που αγνοεί την ουρά που σχηματίζεται πίσω
  • Η κατάληψη των θέσεων παρκαρίσματος από τους μπακάληδες, τους χασάπηδες, τους παπλωματάδες, τις λουλουδούδες και τις άλλες "συμπαθείς" ομάδες μαγαζατόρων
  • Η κατάληψη των πεζοδρομίων και των πλατειών από τραπεζοκαθίσματα
  • Τα σκουπίδια και η βρώμα από τους κάδους
  • Η ανυπαρξία διαχείρησης της κυκλοφορίας
  • Ο φωτισμός που πληρώνεται κανονικά στις αποδείξεις της ΔΕΗ αλλά είναι ανύπαρκτος
"Ό,τι βλέπει τις καθ΄εκάστην,
καταντά να μη το βλέπει πλέον"


 Εμμανουήλ Ροΐδης, Κατάλοιπα

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Έφυγε ο Δαλιανίδης

Σε ηλικία 87 ετών άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο ο Γιάννης Δαλιανίδης σήμερα. Ο μακαρίτης καταγόταν από την Θεσσαλονίκη και υπήρξε ένας από τους πιο εμπορικούς σκηνοθέτες του ελληνικού κινηματογράφου.
Σκηνοθέτησε περισσότερες από 60 ταινίες, στις περισσότερες από τις οποίες είχε γράψει ο ίδιος το σενάριο. Από τη δεκαετία του ΄70 μπήκε  και στον χώρο της τηλεόρασης σκηνοθετώντας σειρές, που άφησαν εποχή, όπως το Λούνα Πάρκ (1974-1981), τα Λιονταράκια, το Ρετιρέ, οι Μικρομεσαίοι, Στραβά κι Ανάποδα, Το τρίτο στεφάνι (1995) και το τελευταίο σήριαλ με τίτλο Μικρές Αμαρτίες (1999).

Συνταγές για ... μπακαλιάρο

Ο διαγωνισμός για τον ... μπακαλιάρο της χρονιάς διοργανώνεται από την εβδομαδιαία εφημερίδα "Το Ποντίκι". Προτάσεις που έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα για τον ... μπακαλιάρο της χρονιάς:
1.Ο ορατός: κοίτα ένα μπακαλιάρο
2. Ο τεφάλ: ξεκόλλα ρε μπακαλιάρο
3. Ο σταθερός: έμεινε μπακαλιάρος
4. Ο αδιόρθωτος: ε, τον μπακαλιάρο
5. Ο νυχτωμένος: ξύπνα μπακαλιάρο
6. Ο χαμένος: που σε ρε μπακαλιάρο;
7. Ο φευγάτος: την έκανε ο μπακαλιάρος
8. Ο βαθμοφόρος: ά, τον αρχιμπακαλιάρο
9. Ο καλοδεχούμενος: καλώς τον μπακαλιάρο
10. Ο εξακριβωμένος: είναι τελικά μπακαλιάρος
11. Ο ανεκδιήγητος: μα πόσο μπακαλιάρος νάσαι!
12. Ο φαφλατάς: μιλάμε για πολύ χοντρομπακαλιάρο
13..Ο απτός: Με πιάσανε μπακαλιάρο
14.Ο interactive multimedia: μπακαλιάρος είσαι και φαίνεσαι
15.Ο ορθογράφος: Μπακαλιάρος με Μ κεφαλαίο!
16.Ο βρώσιμος:Φάε ένα μπακαλιάρο
17.Ο υπέρβαρος: Πολλά κιλά μπακαλιάρος
18.Ο φορητός:Πάρε ένα μπακαλιάρο
19.Ο πανταχού παρών:Να ο μπακαλιάρος
20.Ο κατοχυρωμένος: Μπακαλιάρος με πατέντα.
21.Ο αρχαίος: Μπακαλιάρος με περικεφαλαία.
22.Ο εγκεκριμένος: Μπακαλιάρος με βούλα.
23.Ο στάσιμος: Έμεινα μπακαλιάρος.
24.Ο μαθηματικός: Μπακαλιάρος στο τετράγωνο.
25.Ο εύθυμος: Ναι, γέλα, μπακαλιάρο!
26.Ο νυχτωμένος: Ξύπνα, μπακαλιάρο.
27.Ο χαμένος: Πού είσαι, ρε μπακαλιάρο;
28. Ο απρόοπτος: Την έκανε πάλι ο μπακαλιάρος!
29.Ο βαθμοφόρος: Α, τον αρχιμπακαλιάρο!
30.Ο αμφίβολος: Καλά, μπακαλιάρος είσαι;
31.Ο καλοδεχούμενος:Καλώς τον μπακαλιάρο!
32.Ο εξακριβωμένος: Είναι τελικά μπακαλιάρος.
33.Ο επιρρεπής: Μη γίνεσαι μπακαλιάρος πάλι.
34.Ο αργοκίνητος: Άντε ρε μπακαλιάρο, κουνήσου.
35.Ο επαναλαμβανόμενος: Την είπε πάλι ο μπακαλιάρος.
36.Ο ρολίστας: Είμαι ο μπακαλιάρος της υπόθεσης.
37.Ο χαμηλών τόνων: Μπακαλιάρος με την καλή έννοια.
38.Ο αδιόρθωτος: Ο μπακαλιάρος είναι πάντα μπακαλιάρος.
39.Ο προβλέψιμος: Τι περιμένεις από μπακαλιάρο;

Χρήσιμες πρακτικές

Είναι άραγε διεφθαρμένοι οι χιλιάδες Έλληνες που αναγκάζονται να δώσουν φακελάκι για να επισπεύσουν μια εγχείρηση; Είναι διεφθαρμένοι εκείνοι που εξωθούνται να «λαδώσουν» την πολεοδομία για να πάρουν μια άδεια που δικαιούνται; Είναι διεφθαρμένοι οι επιχειρηματίες που ενδίδουν στην εφορία όταν ωμά τούς εκβιάζει «δώσε τόσα» για να μη χρεωθούν άλλα τόσα; Ή μήπως δεν υπάρχουν χιλιάδες πολίτες, γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, δικαστές, δημόσιοι υπάλληλοι που κάνουν εντιμότατα τη δουλειά τους;
Διερωτάται ο Κ. Ζούλας στην σημερινή Καθημερινή.
Η διαφθορά εξετράφη και θέριεψε από τους ίδιους τους «λειτουργούς» της. Οι πολιτικοί την εισήγαγαν στη ζωή μας «ανταλλάσσοντας» ψήφους με διορισμούς και την ανήγαγαν σταδιακά σε καθεστώς πολιτεύεσθαι. Από το να κάνουν «μικροεξυπηρετήσεις» μέχρι να «στήνουν δουλειές» εκατομμυρίων για ημετέρους.
Ο πρωθυπουργός, ισχυρίζεται ο Ζούλας, αντί να διασύρει συλλήβδην τους πολίτες «του», να αναδείξει την εντιμότητα χιλιάδων εξ αυτών που καθημερινά ανθίστανται ή αναγκάζονται να υποστούν τη διαφθορά που οι πολιτικοί τους υπέθαλψαν.

Κούνια που τους κούναγε

Ο Σαµαράς τους είχε διορίσει. Τους άφησε απλήρωτους κάνα χρόνο μέχρι την παράδοση του υπουργείου Πολιτισμού στον Γερουλάνο. Στη συνέχεια αυτός έκανε άλλον ένα χρόνο και φτάσαμε στο λουκέτο της Ακρόπολης από τους συμβασιούχους για µερικές ώρες.
"Να την κλείσουν,να την κλείσουν. Και γιατί, παρακαλώ, να µην την κλείσουν; Είµαστε η κοινωνία που άκουσε – χωρίς να βάλει τα γέλια – τον αρχηγό της αξιωµατικής αντιπολίτευσης να δηλώνει ότι θα µπορούσε να εξαφανίσει το έλλειµµα σε µερικούς µήνες, αν τον κάναµε πρωθυπουργό. Και θα βάλουµε τα κλάµατα για την ταλαιπωρία των τουριστών και τον διεθνή διασυρµό µας;

Είµαστε η κοινωνία τού «λεφτά υπάρχουν», η κοινωνία τού «πού πήγαν τα λεφτά;», η κοινωνία τού «φέρτε πίσω τα κλεµµένα». Είµαστε όλα αυτά και το καθένα ξεχωριστά. Και περιµένουν οι κινέζοι επενδυτές να βγάλουν και λεφτά από πάνω µ’ εµάς. Κούνια που τους κούναγε..." γράφει ο Τζανάκης στα σημερινά ΝΕΑ.

Εδώ είναι ο Παράδεισος


Του Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (16-10-10)