Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Πες μου μια λέξη, πούχει στα χείλη μπλέξει...

Αμοραλιστής = αυτός που δεν υπολογίζει ηθικούς φραγμούς μπροστά στην προσωπική κοινωνική άνοδο και οικονομική επιτυχία.

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Οι άλλες πολιτείες...

«Στο σημείο που έφτασε η χώρα, κάθε λύση, κάθε διέξοδος είναι οδυνηρή κι αυτό το συνειδητοποιούν όλο και περισσότεροι Ελληνες. Το επίπεδο διαβίωσης των περασμένων δύο δεκαετιών δεν θα διατηρηθεί ως έχει, τα εισοδήματα θα συρρικνωθούν αισθητά, η ανεργία θα αυξηθεί και δεν θα υποχωρήσει». 15-ετία κρίσης έχει προβλέψει ο μακαρίτης Σιόπα, ο τραπεζίτης Βέμπερ 30-ετία.
«Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν η πορεία του χρέους μακροπρόθεσμα θα επηρεάζει λιγότερο έντονα την πραγματική οικονομία, το βέβαιο είναι ότι η ζωή αλλάζει. Εχει αλλάξει. Προς τα κάτω.
Ακόμη και στα «κάτω», εντούτοις, η ζωή συνεχίζεται. Και ίσως όχι χειρότερα από τα «πάνω». Διότι το παλαιό «υψηλό» ήταν απατηλό, ασύμμετρο ως προς τις πραγματικές υλικές δυνατότητες, ταιριαστό μόνο στην απληστία και τη ματαιοδοξία, συμβατό με το ψέμα που καταδυνάστευε βίους, ήθος, κοσμαντίληψη. Ζούσαμε σε έναν κόσμο αντεστραμμένο, όπου η αλήθεια ήταν μια στιγμή μόνο του ψεύτικου, του γενικευμένου ψεύδους. Εξ ου και η σφοδρή ματαίωση, η κατάπληξη, η συντριβή»
… «Οσο ζαλισμένοι και να είμαστε όμως, όσο τρομαγμένοι, έχουμε τη δυνατότητα και το αναπόδραστο καθήκον να στοχαστούμε την κατάστασή μας» … «Υπό όρους, η πτώχευση, μπορεί να αποβεί ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τη δημοκρατία, την ανάπτυξη, την πρόοδο, την ταυτότητα, την ελευθερία - την ουσία τους, σ’ έναν ανορθωμένο κόσμο όπου το ψευδές θα είναι μία μόνο στιγμή του αληθούς» γράφει μεταξύ άλλων ο Ξυδάκης στην Καθημερινή.
Μεταξύ των σχολίων στην ηλεκτρονική έκδοση κάποιος σημειώνει: «…τέτοιοι αναστοχασμοί αποτελούν τις προϋποθέσεις και τα προαπαιτούμενα για την ύπαρξη και τη συνέχεια προηγμένων κρατών και δεν χαρακτηρίζουν αναπτυγμένες δημοκρατίες. Όσο λοιπόν εσείς θα «σκέφτεστε» ή μάλλον θα «ξανασκέφτεστε», οι νέοι που βρίσκονται τώρα στο ξεκίνημά τους θα επιλέγουν άλλες δημοκρατίες που μπορεί να «σκέφτονται» λιγότερο, ωστόσο με τις πράξεις τους αποδεικνύουν ότι εφαρμόζουν τα δημοκρατικά ιδεώδη, τηρούν τους νόμους, σέβονται τον πολίτη, προστατεύουν τον αδύναμο και είναι αξιοκρατικές. Τέτοιες δημοκρατίες θέλουμε και δυστυχώς η Ελλάδα απέχει πολύ από το να γίνει μία από αυτές».

Όχι, Nullus, No, Het, Ingen, Yok

Toυ Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (29-6-11)

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Και στην πολιτική: Χρυσός Οδηγός, βρίσκεις τα πάντα!

Τoυ Α. Πετρουλάκη
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή (28-6-11)

Τα πρωτοσέλιδα σήμερα

Χανόμαστε; Πώς το βλέπει ο Τύπος στα πρωτοσέλιδα σήμερα;
Ερώτημα διαχρονικό: Μπορεί ο αναγνώστη να βγάλει άκρη γιαυτά που πραγματικά συμβαίνουν διαβάζοντας τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων;

Ακρόπολις: «Εθνικός αγώνας Σαμαρά για καλύτερους όρους. Επιμένει μέχρις εσχάτων για τη σωτηρία της χώρας και την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου».

Η Αυγή: «Όλοι στο δρόμο. Σήμερα και αύριο»

Η Καθημερινή: «Κρίσιμες για την 5η δόση και ΠΑΣΟΚ οι ψηφοφορίες. Μεσοπρόθεσμο και εφαρμοστικός»

Ο Λόγος: «’Κλείνουν’ τα αυτιά τους στην πρόταση Ραγκούση»

Η Νίκη: «5+1 αντάρτες φοβίζουν το Μαξίμου»

Ριζοσπάστης: «Όλοι στη γενική απεργία με το ΠΑΜΕ σήμερα και αύριο»

Espresso: «Γιατί τα βρόντηξαν από τον Ολυμπιακό οι Αγγελόπουλοι»

Αδέσμευτος Τύπος: «Στο έλεος των ‘αγανακτισμένων’ και ‘ανταρτών’ βουλευτών το Μεσοπρόθεσμο»

Αυριανή: «Η Τρόικα οδηγεί την Ελλάδα στον όλεθρο»

Έθνος: «4 μισθούς χάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι»

Ελεύθερη Ώρα: «Γιατί ο Σόρος ‘προφητεύει’ την κατάρρευσή μας!»

Ελεύθερος: «’Ξεγυμνώνει’ τον Παπανδρέου, ξεσκεπάζει τους Γαλλογερμανούς. Με συγκλονιστικό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ η αγγλική εφημερίδα ‘Γκάρντιαν’»

Ελεύθερος Τύπος: «Ψηφίστε ‘Όχι’ στο Μεσοπρόθεσμο η πιο έντιμη λύση»

Ελευθεροτυπία: «8 αλλαγές πριν από την εκτέλεση»

Εστία: «Συμπτώματα πανικού. Οι κυβερνώντες δεν ελέγχουν την κατάσταση»

Η Βραδυνή: «Κλειστόν λόγω Μεσοπρόθεσμου»

Εξπρές: «Στα 300 ευρώ για το 2011 για το 2011 το τέλος επιτηδεύματος»

Τα ΝΕΑ: «Γαλλικό κλειδί για το χρέος»

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Τα παιδιά της σύγχρονης πιάτσας

«Τα παιδιά της πιάτσας» του Νίκου Τσιφόρου μας θύμισαν οι απομαγνητοφωνημένοι διάλογοι του «Περούκα», του «Πιρούνα» και του «Κιλοτάκια». Πόσο μας ξεπερνά η πραγματικότητα. Νομίζουμε όσοι είμαστε στην επέξω ότι ο Τσιφόρος ανήκει στο παρελθόν.

Ένα παράπλευρο όφελος αυτής της σπάνιας αφύπνισης, όπως προκύπτει από τα απομαγνητοφωνημένα κείμενα είναι και η ανατομία του σύγχρονου Έλληνα. Το αξιακό δηλαδή σύστημα μεγάλου μέρους συμπατριωτών μας: εύκολο κέρδος, κουτσαβακισμός, παραβατικότητα ως μαγκιά. H κουλτούρα του «να φτιαχτείς, να γίνεις, να 'χεις να σκορπάς, να δείχνεις».

Και η κοινωνική διαστρωμάτωση: υπόκοσμος, γόνοι «παλαιάς οικογενείας», όπως θάλεγε κι ο Ζαμπέτας, παιδιά εφοπλιστών –άξεστοι κι απαίδευτοι που το παίζουν αστοί- και λουμπεναρία των αποδυτηρίων του κερατά. Στη διαστρωμάτωση υπάρχει μικρή απόκλιση από τον Τσιφόρο. Ίσως με τον καιρό και για τις περιστάσεις οι αποστάσεις να μίκρυναν.

Τι κι αν θέλουμε, μπορούμε;

«Να τελειώνουμε» είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου της χθεσινής Καθημερινής. Υποστηρίζεται σ’ αυτό ότι: «Δεν είναι τυχαίο ότι η χώρα έχει φτάσει σε αυτό το χάλι. Τα τελευταία τριάντα χρόνια διοικήθηκε πέραν των νόμιμων κυβερνήσεων από οργανωμένες μαφίες που επέβαλαν τη θέλησή τους με θράσος και γκανγκστερικές μεθόδους. Στο ποδόσφαιρο διοικούσε, όπως δείχνουν οι τελευταίες αποκαλύψεις, ένας υπόκοσμος τον οποίο κανείς δεν τολμούσε να αγγίξει. Στον χώρο της ενημέρωσης ανδρώθηκαν εκβιαστές και επαγγελματίες συκοφάντες, οι οποίοι κρατούν σε ομηρία πολιτικούς, δικαστές και επιχειρηματίες, αποκομίζοντας τεράστια οφέλη και χωρίς να υφίστανται ποτέ τις συνέπειες του νόμου. Στον χώρο του συνδικαλισμού ισχυρές ομάδες πίεσης έδρασαν με τον ίδιο τρόπο απειλώντας, εκβιάζοντας και εντέλει επιβάλλοντας τα συμφέροντά τους. Στην καρδιά του κράτους, στις εφορίες, τις πολεοδομίες, τον ΟΠΑΠ, μεγαλούργησαν επίσης μαφίες τύπου Λατινικής Αμερικής.
Αν δεν τελειώνουμε με αυτά τα φαινόμενα, δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση γιατί δεν θα γίνουμε ποτέ ευρωπαϊκή χώρα. Είναι αισιόδοξο πως νέοι δικαστές και νέοι πολιτικοί που δεν είναι εκβιάσιμοι ή φαύλοι τολμούν να τα βάλουν με αυτές τις μεγάλες πληγές της μεταπολίτευσης. Να τελειώνουμε με την κόπρο του Αυγείου, που κινδυνεύει να μας βουλιάξει όλους...».
Καταρχάς όλοι όσοι υπονοούνται για την σημερινοί κατάντια ενεργούσαν ερήμην των υπολοίπων ελλήνων; Δεν τόχε ο κόσμος τούμπανο; Σήμερα ανακαλύψαμε το ζεστό νερό;
«Είναι αισιόδοξο…» από πού όμως αντλεί την αισιοδοξία του ο συντάκτης; Πόσες και πόσες φορές δεν ακούστηκε κάτι και πριν περάσουν τρεις μέρες δεν πήρε τη θέση του κάτω από το χαλί;
Ούτε δικαστές ούτε ο Ηρακλής με το Θησέα μπορούν να ξεπλύνουν τον κόπρο, διότι το αποτελεσματικότερο μέτρο, η Παιδεία, απαιτεί χρόνο για να εμπεδωθεί. Και για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να το θελήσουν και τα δυο μέρη: οι διοικούντες και οι διοικούμενοι. Και ποιος από τους δυο το θέλει, όταν οι μεν προσανατολίζουν όλες τις ενέργειές στην επανεκλογή τους και οι δε μεταφέρουν τις καταθέσεις τους στις ξένες τράπεζες; Και επιπλέον χρειάζεται χρόνος τουλάχιστον μιας γενιάς. Καθόλου εύκολα πράγματα.
Για να έχουν αποτέλεσμα τα όποια μέτρα που λαμβάνονται πρέπει πρώτα απ' όλα να αποκατασταθεί η αξιοπιστία των κυβερνώντων. Αν δεν γίνει αυτό τότε δεν μπορεί κανείς να πείσει τον άνεργο και όλους όσους πλήττονται από τη λαίλαπα για την αξία των όποιων προσπαθιών ανάκαμψης.
Θέλουμε την ανάκαμψη, πόσο μπορούμε άραγε να την πετύχουμε;

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Του Κάτω Κόσμου τα Πουλιά



Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Ερμηνεία: Νίκος Δημητράτος

Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες τα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει

Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ' αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι ειν' το κρεβάτι της λημέρι του φονιά


Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες το κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θα 'βρεις μήτε κλειδαριά

Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά.

Χάλασε ο κόσμος

Έχουμε πέσει από τα σύννεφα! Αν είναι δυνατόν! Υπάρχουν λέει βρώμικα κυκλώματα στο... ποδόσφαιρο! Πάει, τελειώσαμε. Τι μένει ακόμα ν' ακούσουμε; Μήπως ότι ανακάλυψαν βρώμικα κυκλώματα και στα μαγαζιά της νύχτας; Αυτό μας έλλειπε...

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Ιεράπετρα 23 Ιουνίου 2011

Πραγματοποιήθηκε στην Ιεράπετρα η παράσταση
"Φυσ' αεράκι φύσα με"
του 2ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου
[Αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ν. Γκάτσου]

Φόροι

* Γίνεται, λέει η είδηση, προσπάθεια από επιστήμονες της γλώσσας και νομικούς το ελληνικό αλφάβητο να αρχίζει από το Φ, μετά από πρόταση των πολιτικών – προς τιμήν των φόρων.

* Συνελήφθη μισθωτός με μικροποσότητα... μισθού.

* Φόροι, φόροι, φόροι
   θα πάρουμε τα όρη!

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Με τις υγείες μας!

Γράφει η Πόπη Διαμαντάκου στα σημερινά ΝΕΑ:
«…διαβάστηκε το κείμενο από τον Ανθιμο, σταυροκοπήθηκαν ο παρουσιαστής [ο Αυτιάς] και η συμπαρουσιάστρια Μάγδα, ευχήθηκαν να γίνει το θαύμα και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η τηλεοπτική τελετή δέησης, η οποία, ω του θαύματος, συμπλήρωσε ιδανικά το προηγηθέν σόου μιας ενδελεχούς ανάλυσης περί τα οικονομικά του έγκριτου επιστήμονα κ. Βαρουφάκη. Παρών στο πάνελ και ο επιστήμων καθ' όλη τη διάρκεια της απευθείας σύνδεσης με τη Θεσσαλονίκη, δεχόμενος έτσι και αυτός την ευλογία του Ανθιμου. Εξοχο!

Άλλωστε αυτός ο αχταρμάς της ανορθολογικής θρησκοληψίας, του πολιτικάντικου τηλελαϊκισμού και μιας εσχάτως αναδειχθείσας αυτάρεσκης, τηλεπαραθυράτης επιστήμης - τής - οικονομίας αποτελεί τη συστατική σύνθεση του νεοελληνικού μιντιακού πολιτισμού. Αυτοί είναι οι τρεις κορυφαίοι πυλώνες της σύγχρονης σκέψης του έθνους με κοινό χαρακτηριστικό τη βεβαιότητα ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και τις απόλυτες λύσεις όλων των προβλημάτων. Γνωρίζουν πώς θα σώσουν τις ψυχές των αμαρτωλών οι μεν, την πατρίδα οι δε, την οικονομία και το ευρώ ειδικότερα οι τρίτοι. Οσο για τη συνάντησή τους σε ένα τηλεοπτικό πλατό, α, ναι, δεν θα μπορούσε να τύχει καλύτερου περιβάλλοντος. Καθώς, ως γνωστόν, το τηλεοπτικό μέσο διευκολύνει τη χύλωση των υλικών σε εύπεπτο και ταχείας κατάποσης μείγμα. Με τις υγείες μας!»

Δύσκολες απαντήσεις

Toυ Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (23-6-11)

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο

Την Πέμπτη 23 Ιουνίου
επαναλαμβάνεται στην Ιεράπετρα
-αίθουσα Μελίνα Μερκούρη, 10.30 π.μ.-
η παράσταση του 2ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου
που είναι αφιερωμένη 
στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Γκάτσου
Είσοδος ελεύθερη

Όψεις του εθνικισμού

Ο εθνικισµός είναι εξ ορισµού συντηρητικός. Οχυρώνεται πίσω από αγκυλωµένα στερεότυπα. Φωνάζει και αγανακτεί γιατί δεν ξέρεινα µιλήσει.Είναι το ακριβώς αντίθετοτου πατριωτισµού, γράφει ο Θεοδωρόπουλος στα ΝΕΑ.

«Ο εθνικισµός δεν αναγνωρίζει πολιτικές αποχρώσεις. Μπορεί να είναι δεξιός, αριστερός και αριστεροδέξιος. Υπήρξε εθνικοπατριωτικός στον καιρό του ψυχρού πολέµου, έγινε καρικατούρα στα χρόνια της χούντας και γλίστρησε στο «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», κοινωνικοποιήθηκε επί το σοσιαλιστικότερο, στη δεκαετία του ογδόντα. Πάντα όµως στηριζόταν στην κοινή, ρητή ή άρρητη, παραδοχή πως είµαστε ένα έθνος ανάδελφο, κοινώς µοναδικό, υπόχρεο µόνο στη µοναδικότητά του. Ο δικός µας εθνικισµός είναι η ναρκισσιστική έκφραση του ατοµισµού µας.

Ο εθνικισµός έχει τη γραφική του πλευρά. Ας θυµηθούµε τις ιερεµιάδες του µακαρίτη Χριστόδουλου, τη ρητορεία περί σέρβων αδελφών –κι ας είναι ο Μιλόσεβιτςκαι ο Μλάντιτς –το Μακεδονικό, τα γκολ του Euro 2004 . Και ας δούµε τους κατοίκους της Σπάρτης που ξεκινούν µε τα πόδια για το Σύνταγµα ως «Αγανακτισµένοι Ελληνες».

Εχει όµως και τη σοβαρή πλευρά του. Σε αυτόν χρωστάει πολλά το οικονοµικό θαύµα της ευρωπαϊκής Ελλάδας. Πίσω από τον άθλο του δηµόσιου χρέους κρύβεται το ψυχικό αντανακλαστικό της µοναδικότητας, της πεποίθησης ότι η Ευρώπη µάς χρωστούσε και έπρεπε ναµας πληρώνει διότιο Πάπας δεν βοήθησε τονΠαλαιολόγο το 1453. Το αντανακλαστικό που ενεργοποιείται όταν κάποιος θίξει τα ιδεοληπτικά του κεκτηµένα δικαιώµατα, είναι αυτό που επιτρέπει στη ΓΕΝΟΠ σήµερα να λέει: «∆εν πουλάω», ή στους Ηρακλειδείς της αγανάκτησης να λένε:«∆εν πληρώνω».

Η ρητορική και η οικονομία

Γράφει ο Πρετεντέρης στα ΝΕΑ για τον Ευαγγ. Βενιζέλο, τον νέο υπουργό Οικονομικών: «όµως, [με τον κ. Βενιζέλο] προδιαγράφεται κι ένας σοβαρός κίνδυνος: να µπερδέψει ο υπουργός την οικονοµία µε τη ρητορική. Πρόκειται για µια καθαρά ελληνική µέθοδο άσκησης πολιτικής, η οποία µπορεί ενδεχοµένως να αποδώσει στους περισσότερους τοµείς της διακυβέρνησης – εκτός από έναν: την οικονοµία...»

Και καταλήγει πως για να πετύχει η χώρα την ανάκαμψη χρειάζονται «τέσσερα πράγµατα: χρόνος, χρήµα, σχέδιο και ηγεσία. Θεωρητικά, τα πρώτα δύο θα τα βάλουν οι ξένοι, τα άλλα δύο εµείς.

Αυτό είναι ίσως το δυσκολότερο σκέλος της αποστολής του Βενιζέλου. Να πείσει τους συνοµιλητές του ότι έχουµε σχέδιο και ότι διαθέτουµε ηγεσία, άρα ότι µπορούν να µας εµπιστευτούν παρέχοντας χρόνο και χρήµα».

Κοντός ψαλμός αλληλούια.

Κρυφές ελπίδες

Tου Δ. Χαντζόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (21-6-11)

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Τα παιχνίδια της ζωής

Του Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (20-6-11)

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Για το γυαλί

Τρόμαξε , γράφει ο Κ Ζούλας στην Καθημερινή όταν είδε «63 (!) βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σήκωσαν το χέρι τους στην προχθεσινή Κοινοβουλευτική Ομάδα για να μιλήσουν μετά τον πρωθυπουργό. Προφανώς έχουν κάτι πολύ σημαντικό να πουν, σκέφτηκα και άρχισα να κρατώ σημειώσεις», για να καταλήξει:
«Ε, λοιπόν, παρακολουθώντας όλες τις τοποθετήσεις ξέρετε τι κατάλαβα; Οτι η συντριπτική πλειοψηφία των εκπροσώπων μας περισσότερο ενδιαφέρεται να αναπαραχθεί στα ΜΜΕ μια δήλωσή τους, παρά για την ουσία των λεγομένων τους. Μεταξύ των δεκάδων τσιτάτων που κατέγραψα ήταν τα εξής: «Πρόεδρε, είμαστε μαζί σου, οι Παπανδρέου δεν φυγομαχούν ποτέ». «Πρόεδρε, οι ηγέτες δεν αφήνουν τη βάρκα στα μισά». «Στις φουρτούνες φαίνεται ο καπετάνιος, πρόεδρε».
Έφυγα με την απορία αν για τον πλήρη εκφυλισμό του πολιτικού διαλόγου φταίμε και οι δημοσιογράφοι. Διότι εμείς είμαστε που επιβάλαμε στους βουλευτές ότι για να «παίξει» μια δήλωσή τους πρέπει να μοιάζει με σύνθημα και να μην υπερβαίνει τα 10 δευτερόλεπτα. Για να μπορεί να ενταχθεί σε ένα βίντεο ή εντός εισαγωγικών σε μια εφημερίδα. Ξέρετε κάτι, όμως; Στην προχθεσινή συνεδρίαση δεν υπήρχαν κάμερες. Και γι’ αυτό η απογοήτευσή μου ήταν μεγαλύτερη. Διότι ακούγοντας απίστευτα βαρετές κοινοτοπίες, εμφανώς ακατέργαστες σκέψεις και κάποια παρωχημένα τσιτάτα, συνειδητοποίησα ότι οι βουλευτές ακόμη και όταν διαβουλεύονται μεταξύ τους, νομίζουν ότι βρίσκονται στα τηλεοπτικά παράθυρα, παίζοντας μια παράσταση που κανείς πια δεν έχει όρεξη να παρακολουθήσει. Οσο για μας τους «σκηνοθέτες» τους, θα έχουμε την ίδια ακριβώς τύχη αν δεν αντιληφθούμε άμεσα πως το «έργο» έχει αλλάξει και αναζητούνται εναγωνίως από τους πολίτες «πρωταγωνιστές» που έχουν κάτι καινούργιο να τους πουν».

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Ο εαυτός μας και όχι οι άλλοι

"Αν κάθε κράτος είναι και ένα συγκεκριμένο νοικοκυριό, δεν γίνεται ανάμεσα στα μέλη της ίδιας οικογενείας άλλα να αποταμιεύουν και άλλα να πεινάνε, άλλα να θησαυρίζουν και άλλα να πένονται. Και μιλάμε για χοντρό θησαυρό και βαριά, που διαγράφεται όλο και πιο έντονη, πενία. Ούτε επανάσταση θέλουμε να κάνουμε με αυτά που γράφουμε ούτε τίποτα. Το κλίμα αυτήν την ώρα πολιτικά και κοινωνικά είναι το κλίμα μιας απροσχημάτιστης κοροϊδίας. Αν οι ιθύνοντες της πολιτικής ηγεσίας σύσσωμα μιλάνε για την κρίση με τόση άνεση, είναι γιατί όσο σκληρή κι αν εξελιχθεί οικονομικά η κατάσταση για τη χώρα, οι ίδιοι γνωρίζουν ότι έχουν εξασφαλίσει τουλάχιστον δύο πράγματα. Αν συμβεί να αρρωστήσουν θα κινηθεί γη και ουρανός ώστε να γίνουν καλά και τα παιδιά τους δεν θα διακινδυνεύσουν ούτε τις σπουδές τους ούτε το μέλλον τους.

Το πρόβλημα είναι πως το ίδιο ακριβώς θα ήθελε για τον εαυτό του – για τον εαυτό του και όχι για τους άλλους – κι εκείνος που αγανακτεί με την πολιτική ηγεσία γιατην εν γένει συμπεριφορά της. Οταν ησυνείδηση ενός οξύτατου κοινωνικού προβλήματος υποκαθίσταται από το άγχος του προσωπικού προβλήματος, τότε το μέλλον είναι να σερνόμαστεκουτσά στραβά, με την ελπίδα ενός τριημέρου, του Πάσχα, των Χριστουγέννων ή τωνόποιων καλοκαιρινών διακοπών".

 Γράφει ο Νιάρχος στα σημερινά ΝΕΑ.

Σύγχρονοι Αμλέτοι

"Εκείνο που ξέρω είναι πως όταν είσαι άνεργος ή πέφτεις να κοιμηθείς και δεν ξέρεις αν θα ξυπνήσεις άνεργος, όταν τα χρήματα που έχεις είναι λιγότερα απ’ αυτά που δεν έχεις και σου χρειάζονται για να ζήσεις, όταν απειλείται η αξιοπρέπειά σου, όταν τρέμεις μην αρρωστήσεις γιατί δεν έχεις χρήματα για τη θεραπεία κι όταν, όταν, όταν, όταν δεν ξέρεις αν η χώρα σου μέσα στους επόμενους μήνες θα παραμείνει στον χάρτη των ευρωπαϊκών χωρών ή θα μετατραπεί σε ελληνοπρεπή τζαμαχιρία, όταν εν πάση περιπτώσει αυτά τα οποία σε κάνουν να αισθάνεσαι ασφαλής είναι λιγότερα απ’ αυτά τα οποία σου προκαλούν ανασφάλεια, όταν, με άλλα λόγια, έχεις μπουχτίσει από τα δικά σου υπαρξιακά προβλήματα τα οποία είναι και ζωτικά, τότε δεν σε ενδιαφέρει ποσώς το υπαρξιακό δράμα των πρωταγωνιστών της δημόσιας ζωής".

Σημειώνει στα σημερινά ΝΕΑ ο Θεοδωρόπουλος.

Ιδιοφυή

Tου Δ. Χαντζόπουλου
Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός της ιδιοφυΐας, τότε ποιος είναι;
Το καπέλο μας κύριε Χαντζόπουλε!
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (17-6-2011)

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Φιλοδώρημα

Κύριε ∆ιευθυντά,
Σε ό,τι αφορά τις αποδοχές στο ∆ηµόσιο, µιλάµε για ενιαίο µισθολόγιο; Ή για ενιαίο φιλοδώρηµα;
Με τιµή Νεόκοπος
(ΤΑ ΝΕΑ 14-6-11)

Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Σύγχρονοι Νώε

Toυ Δ. Χαντζόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (11-6-11)

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Πίκρες

Toυ Δ. Χαντζόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (10-6-11)

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Ολοκληρώθηκαν τα προγράμματα Επιμόρφωση Β’ Επιπέδου στο νομό μας για Μαθηματικούς και Φυσικούς


Την Τρίτη 7 Ιουνίου ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα επιμόρφωσης Β’ Επιπέδου το οποίο ξεκίνησε στο νομό μας τον Δεκέμβριο 2010 στο ΕΠΑΛ Αγίου Νικολάου για Μαθηματικούς και στο 2ο Γυμνάσιο Αγίου Νικολάου για καθηγητές κλάδου ΠΕ4 (Φυσικοί, Χημικοί, Βιολόγοι, Φυσιογνώστες και Γεωλόγοι).
Στο νομό μας είναι η δεύτερη φορά που λειτουργεί πρόγραμμα επιμόρφωσης Β’ Επιπέδου, πέρσι είχε λειτουργήσει στη Σητεία για Μαθηματικούς, και φέτος πάλι για Μαθηματικούς και για πρώτη Φυσικούς.
Η επιμόρφωση Β’ Επιπέδου αφορά τους δασκάλους και νηπιαγωγούς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και από τους καθηγητές της Δευτεροβάθμιας τους φιλολόγους, τους μαθηματικούς και τους φυσικούς (όλες τις ειδικότητες του ΠΕ4). Προϋπόθεση συμμετοχής είναι η πιστοποίηση στο Α’ επίπεδο, η οποία εξασφαλίζεται με σχετικές εξετάσεις.
Στην Κρήτη επιμορφωτικά κέντρα λειτούργησαν στο Ηράκλειο και το Λασίθι και μόνο για τις ειδικότητες Μαθηματικών και Φυσικών, λόγω έλλειψης επιμορφωτών.
Το πρόγραμμα αφορά την αξιοποίηση εκπαιδευτικών λογισμικών στην εκπαιδευτική πράξη, την ειδική διδακτική των μαθημάτων και την ανάπτυξη εκπαιδευτικών σεναρίων. Σ’ αυτή την περίοδο επιμόρφωσης ήταν υποχρεωτικές δέκα παρεμβάσεις των επιμορφούμενων καθηγητών στην τάξη.
Ειδικότερα η ανάπτυξη του προγράμματος περιλάμβανε 96 ώρες κατανεμημένες σε δυο τρίωρα την εβδομάδα και δέκα ακόμα συναντήσεις για την ανάπτυξη εκπαιδευτικού υλικού προκειμένου να γίνουν οι παρεμβάσεις στη σχολική τάξη. Τα τμήματα είναι 10-12 ατόμων λόγω της εργαστηριακής μορφής της επιμόρφωσης.
Για τα ΚΣΕ του νομού Λασιθίου την επιμόρφωση των μαθηματικών έκανε ο Ι.Σταμέλος και των Φυσικών ο Στ.Δελατόλας.
Για τη νέα σχολική χρονιά έχει εξαγγελθεί νέος κύκλος προγραμμάτων που θα αρχίσει τέλος Σεπτεμβρίου μέχρι και τον Μάρτιο του 2012.

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Σύγχρονοι Ιανοί

Μην κοιτάτε το ιδιωτικό μου πρόσωπο, έχω και το δημόσιο!

Από τη χώρα του φωτός

Ο ένας ήταν 70 ετών και ο άλλος 20 και φαντάρος. Οδηγούσαν τα αυτοκίνητά τους αντίθετα σε κάποιο επαρχιακό δρόμο. Η επιπόλαια οδήγηση του νεαρού κάρφωσε το αυτοκίνητό του στο αντίθετα κατευθυνόμενο του 70χρονου. Το αποτέλεσμα δυο βαριά τραυματίες σφηνωμένοι στα τρακαρισμένα αυτοκίνητα. Όταν ήρθαν οι πυροσβέστες να τους απεγκλωβίσουν ο 70χρονος, σφηνωμένος σε κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου, τους είπε να τον αφήσουν δεύτερο και να πάνε να απεγκλωβίσουν πρώτα τον νεαρό που έχει τη ζωή μπροστά του. Κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο πέθανε. Ο μακαρίτης μπάρμπα Σοφοκλής ήταν ένας άνθρωπος που δεν έδειχνε να έχει τέτοιο ψυχικό σθένος. Θεός σχωρέστον.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας την είδηση από την Ιαπωνία: «Διακόσιοι εβδομήντα Ιάπωνες συνταξιούχοι πρότειναν να εργαστούν στη Φουκουσίμα ως «σώμα αυτοκτονίας», σκεπτόμενοι ότι θα έχουν πεθάνει προτού προσβληθούν από καρκίνο, συνεπώς, γιατί να κινδυνεύσουν νέοι άνθρωποι; Η ιαπωνική κυβέρνηση είδε με συμπάθεια την πρόταση των συνταξιούχων, έγινε όμως λόγος για «εθελοντές σε μια αποστολή αυτοκτονίας», ως «έσχατη επιλογή». Κάποιοι σύγχρονοι ηλικιωμένοι Ιάπωνες, λοιπόν, επιβεβαιώνουν τον αρχαίο νόμο των Σαμουράι: «Ένα δίλημμα μεταξύ ζωής και θανάτου λύσε το απλά, διαλέγοντας αμέσως τον θάνατο».

Όσιος, άκακος κι αμίαντος

"Με περισσή επιδεξιότητα, το πολιτικό μας σύστημα έχει κατασκευάσει ένα θεσμικό λαβύρινθο, ο οποίος αφενός μεν προστατεύει τα κόμματα που το απαρτίζουν από τον ανταγωνισμό νέων δυνάμεων, αφετέρου δε διασφαλίζει απόλυτη ασυλία στα στελέχη του. Η θεσμική θωράκιση της ασυδοσίας, όμως, δεν περιορίζεται σε καμία περίπτωση μέσα στο κτίριο της Βουλής, όπως θέλουν να μας πείσουν οι «Αγανακτισμένοι». Η ατιμωρησία, η αθέμιτη εκμετάλλευση δημόσιων πόρων, η ανομία και η παντελής αδιαφορία για το κοινό καλό είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση στην Ελλάδα του 2011, παρά τα όσα υποστηρίζουν οι επαγγελματίες υμνητές του «όσιου, άκακου και αμίαντου» λαού. Στις δημοκρατίες εξάλλου, ο λαός δεν έχει ηγέτες ούτε καλύτερους ούτε χειρότερους απ’ ό,τι του αξίζουν, αλλά και οι ηγεσίες έχουν τους λαούς που τους πρέπουν. Το γεγονός μάλιστα ότι ορισμένοι εθνοπατέρες και εθνομητέρες συγκινούνται από τα χουλιγκάνικα συνθήματα που ακούγονται έξω από τη Βουλή, καθώς και από τις ανοησίες περί εύκολης εξόδου από την κρίση, χωρίς κόπο και ιδρώτα, αποδεικνύει του λόγου το αληθές" είναι η κατάληξη του άρθρου με τίτλο "Πλανήτης Γη καλεί πλατεία Συντάγματος" του Νικου Xρυσολωρά που δημοσιεύτηκε στη σημερινή Καθημερινή.

Με παρρησία

Άγνωστες λέξεις
Παρρησία: η ελεύθερη έκφραση γνώμης, το να εκφράζει κανείς την άποψή του με θάρρος και ειλικρίνεια
Αντιγράφουμε το άρθρο του Αλεξη Παπαχελά (Καθημερινή: 8-6-11)

"Οταν θεριέψει το κτήνος του λαϊκισμού σε αυτή τη χώρα, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι κ.ά. τρέχουν να κρυφτούν. Είναι εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει κάθε φορά που η χώρα περνάει μια μεγάλη κρίση, αλλά τώρα θα το πληρώσουμε ακριβά. Επί μέρες, ή μάλλον εβδομάδες τώρα, βγαίνουν διάφοροι περιθωριακοί τύποι στα κανάλια και υποστηρίζουν ότι «δεν χρωστάμε 340 δισ. γιατί μέσα σε αυτά συνυπολογίζονται και πανωτόκια», «μπορούμε να διαγράψουμε αύριο το πρωί το χρέος και δεν θα συμβεί τίποτα κακό», «μπορούμε να δανειστούμε από την Κίνα ή τη Ρωσία πολύ φθηνά» και, βεβαίως, «αποκλείεται να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε, έστω και αν δεν υπογράψουμε νέο Μνημόνιο, γιατί τρέμουν οι ίδιοι τι θα συμβεί σε αυτή την περίπτωση». Οι ίδιοι τύποι σηκώνουν απίστευτο θόρυβο γύρω από την έλευση ξένων ειδικών για να μας βοηθήσουν να βάλουμε τάξη στο ελληνικό χάος, από την πάταξη της φοροδιαφυγής μέχρι την οργάνωση του τομέα της Υγείας. Ακούμε και διαβάζουμε για «νέα κατοχή», «απώλεια εθνικής κυριαρχίας» και... και... και...
Απέναντι όμως δεν ορθώνεται τίποτα απολύτως για να απαντήσει και να λειτουργήσει σαν φρένο στην παραφροσύνη και την αυτοκαταστροφική μανία. Οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ κρύβονται, οι πολιτικοί της Ν.Δ. φοβούνται μην τους κατηγορήσει κανείς για Κουίσλινγκ, οι σοβαροί πνευματικοί άνθρωποι που καταλαβαίνουν τι έρχεται επίσης φοβούνται και σιωπούν. Είναι λογικό, από μια άποψη. Την ώρα της έξαρσης του λαϊκισμού θα λοιδορηθούν ως νεοφιλελεύθεροι, πράκτορες, ξεπουλημένοι και θα νιώσουν στο πετσί τους τον φασισμό του υπονοούμενου και της συκοφαντίας. Εδώ όμως θέλει κότσια η υπόθεση.
Κανείς δεν θα έχει δικαιολογία την επόμενη ημέρα της μεγάλης καταστροφής. Η ιστορία δεν θα νοιαστεί για το ποιος φοβήθηκε για το τι θα γράψει ένα blog. Η ψευτοελίτ αυτής της χώρας έχει τεράστια ευθύνη για την κατάντια της, γιατί βολεύτηκε με τα κανάλια που έπαιζαν γραφικούς από το πρωί μέχρι το βράδυ και τους πολιτικούς που ούτε για ρεσεψιονίστ δεν θα τους προσλάμβανε ποτέ.
Είμαστε, δυστυχώς, σε μια δύσκολη και άτυχη συγκυρία, χωρίς πολιτικούς ή πνευματικούς ηγέτες που θα είχαν το σθένος του Ελευθερίου Βενιζέλου ο οποίος θα έβγαινε τώρα στο μπαλκόνι και θα έλεγε με παρρησία «έχετε πολλά δίκια, αλλά το εθνικό συμφέρον και η επιβίωση της χώρας απαιτούν άλλα». Ο λαός δεν σέβεται πολιτικούς που μουρμουρίζουν δικαιολογίες και δεν αποφασίζουν. Και αν πάει από τη μεριά της δραχμής και της χρεοκοπίας θα ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό αυτοί που ήξεραν αλλά σιώπησαν και κιότεψαν την κρίσιμη στιγμή. Ενας φίλος μου χάρισε ένα στίκερ που καλό θα ήταν να έχουν οι πολιτικοί κολλημένο κάπου στο γραφείο τους: «Πώς λέγεται ο κόκορας που φοβάται τη βροχή; Κότα». Είναι κότες, και μάλιστα επικίνδυνες τώρα πια".

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Απορίες

Toυ Δ. Χαντζόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (7-6-11)

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Κι εμάς μας τρώει η αρκούδα

Πιλικρίνια μ'
Θουδουράκια μ'
ισείς τρούτε κ' πίνιτι
και στα θέατρα
παένιτε
κι τ' αναδρομικούλια σας
ζητάτ'
κ' δάνειο απ' τσ' Ρώσοι
κ' τσ' Κινέζοι
θέλητε
να σώσουτε τ' χώρα
κ' τα καλόπιδά σας
ήκαμαν
τ' άλλα τα καλόπιδα
να τρέχουνι μεσ' του σκοτάδ'
απ' του κακόφημ'
στουν κήπου
τ' εθνικόνε
κ' μας, μας τρώει η αρκούδα
- όι μανούλ' μ'-
η μαύρη αρκούδα
 νταμ, νταμ, ντουμ ντιμ ντουμ...


Ευχάριστα και δυσάρεστα κατά ...ΚΥΡ

Tου ΚΥΡ
Απόσπασμα από σκίτσο που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ (5-6-11)

Ψυχοθεραπευτική και κοινή λογική

Το επίκαιρο ερώτημα: «δέρνουμε πολιτικούς ή δεν δέρνουμε, και πότε ακριβώς;», που απ’ ό,τι φαίνεται απασχολεί αρκετούς εξαγριωμένους συνανθρώπους μας, η απάντηση είναι πρώτα απ’ όλα πρακτική και μετά ανθρωπιστική: ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ μάς έφεραν σε αυτό το αδιέξοδο και ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ πρέπει να μας βγάλουν από αυτό. Υπάρχουν… ΑΛΛΟΙ πολιτικοί; Για να πάω με τη λογική αυτών που τους κυνηγάνε στους δρόμους, ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ… Άρα ακόμα και με το δικό τους σκεπτικό, ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ έχουμε και τους χρειαζόμαστε για να καθαρίσουν τα… shit που οι ίδιοι προκάλεσαν.

Σε χρησιμοποίησαν, το ξέρω. Ε, τώρα ήρθε η σειρά σου να τους χρησιμοποιήσεις μπας και «καθαρίσεις». Οπότε τι νόημα έχει να τους βαράς την ώρα της δουλειάς;

Επαναλαμβάνω, πρακτικά πράγματα: από τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς δεν περιμένουμε τα νέα δάνεια και τη σωτηρία, έστω και με σωληνάκια; Ε, με ποιους θα τα υπογράψουν, με αντιπροσωπίες «αγανακτισμένων»; Είναι σαν να μπουκάρουν οι θερμόαιμοι οπαδοί και να δέρνουν τους δικούς τους παίκτες ΜΕΣΑ στο ματς την ώρα που έχουν γλιτώσει τον υποβιβασμό όπως-όπως με πέναλτι στο 91ο λεπτό. Και ως χώρα δεν είμαστε στο 91ο, αλλά στο 101ο λεπτό. Αν λοιπόν νιώθεις πως θες να δείρεις έναν βουλευτή και μετά να πεινάσεις για δέκα χρόνια, η Παναγιά μαζί σου - γιατί θα σου χρειαστεί. Αν όμως προτιμάς να ΣΩΘΕΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ, έστω όπως-όπως, και να μη γίνουμε ένα απέραντο μπάχαλο, όπου στο τέλος, φίλε αγανακτισμένε, εσένα τον ίδιο θα σε δέρνουν και θα σε γδέρνουν οι πιο εξαγριωμένοι λαθρομετανάστες και οι εγκληματίες, ριξ’ τους όσες μούντζες θες, αλλά ΩΣ ΕΚΕΙ.

Γιατί η χώρα, μαζί με σένα, πρέπει να μείνει εδώ, στην Ευρώπη, έστω και Β’ Εθνική, αντί να πάει εκεί-εκεί μαζί με την Τυνησία, την Αίγυπτο και τη Λιβύη. Κι επειδή παρασυρθήκαμε και πήραμε καθαρή θέση, άρα κάποιος θα σκεφθεί «να τις φάει κι αυτός», λέω: πάταξον μεν... άκουσον δε!

Αν λυνόταν με ξύλο το πρόβλημα, να κάναμε και εκτελέσεις τύπου 1922 «Δίκη των Εξι».

Όμως δεν λύνεται με τέτοιες πρακτικές υπονοεί ο Θέμος στο σημερινό άρθρο του στο Πρώτο Θέμα.

IQ

Με εξαιρετική επιτυχία και προσέλευση πολύ πάνω από το αναμενόμενο [δηλαδή, ποιο ήταν το αναμενόμενο;] διεξήχθη από την τάδε εταιρεία το Σαββατοκύριακο 28-29 Μαΐου στον δείνα χώρο  το τεστ I.Q. για την εισαγωγή στη εταιρεία αυτή νέων "ευφυιών" μελών.

Δεκαπέντε συνολικά άτομα, εκ των οποίων τρεις γυναίκες και έξι μαθητές πέτυχαν επίδοση για τον δείκτη νοημοσύνης πάνω από 131, λέει η είδηση.

Σιγά την είδηση... Νομίζουμε ότι υπάρχει λάθος στην εστίαση από αυτόν που την προβάλει, όχι βέβαια από την εταιρεία που αναζητά νέα μέλη, αλλά από αυτούς που αναδημοσιεύουν αυτούσια τα δελτία τύπου της. Και ξανά σιγά την είδηση!...

Είδηση θα ήταν να μας έλεγαν για τα εκατομύρια που έχουν IQ κάτω του 90. Και σιγά μην χρειαζόντουσαν και τεστ για να το διαπιστώσουν...

Επιβίωση και αναβίωση

Το κόλπο είναι παλιό, γνωστό και δοκιμασμένο με επιτυχία στα πανεπιστήμια. Μικρές εκδηλωτικές και αποφασισμένες μειοψηφίες με κάθε μορφής πραγματική ή συμβολική βία και προπηλακισμούς επιβάλλουν τις απόψεις τους σε όποιον δεν σκέφτεται όπως αυτοί ή δεν υποτάσσεται στην κυριαρχία τους. Αποτέλεσμα; Αποκλείουν τους «αντιφρονούντες» από τον δημόσιο χώρο και καταλήγουν να τον μονοπωλούν.

Η γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδος παρατηρεί ο Πρετεντέρης στο σημερινό ΒΗΜΑ επιχειρείται και τώρα σε πανελλαδική κλίμακα, με αφορμή τα γεγονότα της βουλής, της Κέρκυρας και του Πεταλωτή. Το καινούργιο στοιχείο, θα πρέπει να παρατηρήσουμε,  είναι η απευθείας μετάδοση σε κάποιες περιπτώσεις.

Τα όσα συμβαίνουν μας φέρνουν στο μυαλό το παράδειγμα του Λόρεντζ: Το πέταγμα της πεταλούδας που μπορεί να δημιουργήσει την καταιγίδα και τα χαοτικά φαινόμενα. Και ενδεχομένως για κάποιους κάτι τέτοιο να είναι προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Για την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της και για τους θεσμούς, έστω και μ’ αυτή τη μορφή που λειτουργούν, όμως; Η αγανάκτηση των πολλών, του συνόλου των ελλήνων αν θέλετε, δεν μπορεί και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να χρησιμοποιηθεί ούτε για την επιβίωση ομάδων αλλά ούτε για την αναβίωση τρικύκλων. 

Με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών «το βέβαιο είναι ότι η δημοκρατία δοκιμάζεται. Δοκιμάζεται στις πιο θεμελιώδεις αξίες της: την αποδοχή των θεσμών, την ελευθερία του λόγου και του διαλόγου, τον σεβασμό στη διαφορά, την ανοχή στη συνύπαρξη, την ανεμπόδιστη πρόσβαση στον δημόσιο χώρο. Η δημοκρατία δοκιμάζεται επειδή αμφισβητούνται τα βασικά χαρακτηριστικά της: η ηπιότητα, η μετριοπάθεια, η ανοχή» καταλήγει στο άρθρο του ο Πρετεντέρης.

Οι κηπουροί

Ο όρος οφείλεται στην Φρειδερίκη. Ακόμα και τον κηπουρό μου μπορώ να κάνω πρωθυπουργό, φέρεται να είπε η μακαρίτισσα το 1956 όταν έδωσε το δαχτυλίδι στον Κωνσταντίνο Καραμανλή μετά το θάνατο του Παπάγου, με το έτσι θέλω βέβαια.

Ο όρος επανήλθε αλλά με άλλη διάσταση με τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού τότε και της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου Αντώνη Νικοπολίδη, του επονομαζόμενου και κηπουρού. Η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου το 2004 προκάλεσε σχετικό νόμο που επέτρεπε για τους ποδοσφαιριστές αυτής της ομάδας διορισμό στο δημόσιο εξ αιτίας της κaτάκτησης του τίτλου αυτού. Ο Νικοπολίδης επέλεξε να διοριστεί κηπουρός στο δήμο Κηφισιάς. Μετά όμως από έντονες διαμαρτυρίες και την κατακραυγή της κοινής γνώμης παραιτήθηκε.

Πρόσφατα πάλι ο υπουργός εξωτερικών και προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού κ Δρούτσας προκάλεσε τους εκλεγμένους της κυβέρνησής του με δηλώσεις για τον τρόπο που χειρίζονται τα διάφορα θέματα για να εισπράξει από τον υπουργό κ. Πρωτόπαπα οργισμένες δηλώσεις και χαρακτηρισμούς για διορισμένους κηπουρούς.

Και με τα νέα μέτρα σήμερα φτάσαμε να μιλάμε για …  εκκαθάριση της κυβέρνησης από τους λεγόμενους «κηπουρούς», δηλαδή απ΄ όλους εκείνους που κάθονται στα υπουργικά έδρανα όχι λόγω πολιτικού βάρους ή ικανότητας αλλά λόγω πρωθυπουργικής εύνοιας. Ούτως ή άλλως, οι περισσότεροι έχουν αποτύχει παταγωδώς στην κυβερνητική τους δραστηριότητα.

Και βεβαίως θα με φέρετε σε πολύ δύσκολη θέση αν απλά μου αντιπείτε: καλά οι κηπουροί, οι άλλοι οι ορίτζιναλ τι έργο έχουν να επιδείξουν; Ασφαλώς και υπάρχουν εξαιρέσεις, οι οποίες όμως επιβεβαιώνουν τον κανόνα, όπως μας λέγανε στα σχολεία.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Οι 32

«Τολμήστε! Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Ελληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
 »Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή.
»Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή. Οσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας. Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.
»Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών».

Το κείμενο υπογράφουν, από τα γράμματα και τις τέχνες: Θανάσης Βαλτινός, Κική Δημουλά, Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουμανταρέας, Γιάννης Κουνέλης, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλμέτης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός.
Από την ακαδημαϊκή - επιστημονική κοινότητα: Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Αγγελος Δεληβοριάς, Γιώργος Δερτιλής, Αρίστος Δοξιάδης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Ανδρέας Κούρκουλας, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδημος Τσούκας.

Πρυτανικά

Γράφει ο Θεοδωρόπουλος στα σημερινά ΝΕΑ για τα όσα είπε ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Πελεγκρίνης στη συγκέντρωση στα προπύλαια προχθές:

Περίµενα να τον ακούσω να λέει πως πριν πτωχεύσουµε οικονοµικά είχαµε πτωχεύσει κοινωνικά, ακριβώς επειδή το πανεπιστήµιο δεν ανταποκρινόταν στον ρόλο του. Περίµενα να τον ακούσω να οµολογεί πως η πρώτη µεγάλη ήττα της σηµερινής πανωλεθρίας υπήρξε η ήττα του εκπαιδευτικού µας συστήµατος.

Περίµενα να τον ακούσω να υπόσχεται πως θα κάνει ό,τι µπορεί από δω και πέρα για να επανορθώσει τις ζηµιές, γιατί ξέρει, ή τουλάχιστον οφείλει να ξέρει, πως αν θέλουµε να δώσουµε στο φάντασµα της ανάπτυξης σάρκα και οστά, αυτό µόνον αν αρχίσουµε από µια επανάσταση στο εκπαιδευτικό µας σύστηµα µπορούµε να το καταφέρουµε.

Τα περίµενα όλα αυτά γιατί είχα λησµονήσει πως ο κ. πρύτανης, εκτός από καθηγητής είναι και σεµνός εργάτης της τέχνης του θεάτρου. Κοινώς έχει τον τρόπο, και τα εκφραστικά µέσα, να υποδύεται ρόλους, πότε τον Θαλή, πότε τον Σοπενχάουερ και πότε τον «Αγανακτισµένο». Και όταν ένας ταλαντούχος υποκριτής βρεθεί µπροστά σε τόσο συγκεντρωµένο πλήθος δύσκολα µπορεί να ξεφύγει από τον πειρασµό να το διασκεδάσει. Χρειάζεται µεγάλο υποκριτικό ταλέντο για να φωνάζεις πως ζεις σε καθεστώς ανελευθερίας όταν µιλάς δηµόσια, στο κέντρο της πρωτεύουσας, χωρίς κανείς να σε εµποδίζει να λες ό, τι σου κατέβει να πεις.

Αυτά. Τι να προσθέσει κανείς;

What if ανάλυση

Στις αλήστου μνήμης εποχές θα τρέχανε στις πλατείες να φωτογραφηθούν. Τώρα κρύβονται. Ούτε από τους παράδρομους του Συντάγματος. Πέρασαν για πάντα οι παλιές ιδέες. Οι παλιές αγάπες γίνανε κραυγές. Πολυχρωμία, αγανάκτηση, επιμονή, μαζικότητα. Θα γίνουν και παιχνίδι στα χέρια των παιδιών; Από την άλλη όμως πια είναι η πρόταση;

Το πράγμα κάθε άλλο παρά απλό είναι. Μπορεί πάρα πολύ εύκολα όπως όλοι διαισθανόμαστε να πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Τι θα συμβεί αν οι αγανακτισμένοι, οι άνεργοι και οι πεινασμένοι βρεθούν στην πρώτη γραμμή; Άγνωστο κι απρόβλεπτο. Τα γεγονότα της βουλής με απειλές για λιντσάρισμα και της Κέρκυρας με πετριές στα τυφλά εύκολα μπορούν να οδηγήσουν τα γεγονότα σε χαοτικά φαινόμενα.

Και πάντως ότι και να λέμε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κοινοβουλευτισμός είναι κατάκτηση των κοινωνιών.

Και αν θέλουμε να είμαστε και ειλικρινείς θα πρέπει να κάνουμε και την αυτοκριτική μας. Μόνοι τους βρέθηκαν στο Κοινοβούλιο οι βουλευτές;  Ποιος τους ψήφισε; Ποιος έκανε ουρές στα γραφεία τους για να ανταλλάξει την ψήφο του µε κάποιον διορισµό; Ποιος υπερψήφισε όποια τηλεπερσόνα επιδείκνυαν τα ψηφοδέλτια; 

Η δημοκρατία είναι κακό πολίτευμα αλλά δυστυχώς δεν έχει καλύτερο.

Μαύρα


Toυ Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (2-6-11)