Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Τι εστί δημοσιογραφία;

Ο Πρετεντέρης στο σημερινό ΒΗΜΑ με αφορμή τη μετακόμισή του από Δευτέρα στα ΝΕΑ επικαλείται τον Μπεν Μπράντλι. Οι δημοσιογράφοι "δεν δημοσιεύουμε την αλήθεια, δημοσιεύουμε αυτά που ξέρουμε" γράφει. Τι απλό. Και πόσο δύσκολο στην πράξη. Πόσες φορές αυτή η απλή και τόσο δύσκολη στην εφαρμογή αλήθεια δεν έχει διαστρεβλωθεί στην πράξη. Δυστυχώς η πράξη, σε κάθε επίπεδο και σε κάθε τομέα, διδάσκει ότι το απλό δεν είναι και τόσο εύκολο...
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε και την άλλη διάσημοι ατάκα: "οι δημοσιογράφοι, πολλές φορές, εκτός από την δουλειά τους κάνουν και τις δουλειές άλλων".

Αυτό που συνδέει έναν που γράφει κατ' επάγγελμα με το αναγνωστικό του κοινό, σύμφωνα με τον Πρετεντέρη "δεν είναι η συμφωνία ή η διαφωνία (...) είναι πρωτίστως η εμπιστοσύνη.

Η εμπιστοσύνη ότι διαβάζει έναν άνθρωπο που προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του με τον καλύτερο τρόπο. Εναν άνθρωπο ο οποίος μπορεί να έχει ατέλειες αλλά δεν κρύβει επιδιώξεις. Εναν άνθρωπο με τον οποίο του αρέσει να συνομιλεί, να μοιράζεται απόψεις και ανησυχίες, ακόμη κι όταν δεν συμπίπτουν με τις δικές του. Εναν άνθρωπο χωρίς υστεροβουλία, ο οποίος δεν κρύβεται στα δύσκολα και δεν πλέει απαραιτήτως με το ρεύμα.

Το σημειώνω διότι δεν το θεωρώ δεδομένο. Στη χώρα μας επικρατεί συνήθως η αντίληψη ότι η δημοσιογραφία είναι κάτι ανάμεσα σε αντιεξουσιαστική διαδικασία και σε άσκηση εκπροσώπησης του «λαού» ή του «πολίτη». Δεν το πίστεψα ποτέ. Ο δημοσιογράφος, κατά την άποψή μου, δεν είναι ούτε κοινωνικός αγωνιστής, ούτε κομματικός πολιτευτής, αλλά ένας επαγγελματίας άπατρις, άφιλος, ακομμάτιστος και, στο μέτρο του δυνατού, ανεπηρέαστος".

Αυτά στο τελευταίο του πολιτικό χρονογράφημα στο ΒΗΜΑ.

Ολόκληρο το άρθρο

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Ποιος θα μας ... γδύσει πρώτος;

Του Κώστα Μητρόπουλου
Στα σημερινά ΝΕΑ

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Γειά σου Σταμάτη με τα ωραία σου!

Ο Σταμάτης Κραουνάκης σε συνέντευξη στη Σεμίνα Διγενή:

...

-Ποιόν απεχθάνεστε περισσότερο σ αυτήν τη χώρα και γιατί;
-Απεχθάνομαι τους πλουσίους που κλέβουν την εφορία.

...

-Γιατί στην τηλεόραση όλοι μαγειρεύουν;
-Γιατί δεν μαγειρεύουν στα σπίτια τους.

...

-Ποιό εμβόλιο, κατά τη γνώμη σας χρειαζόμαστε οι Ελληνες;
-Της μνήμης.


Η συνέντευξη

Ειδήσεις


Τι να πούμε τι;...

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Τα "μωρά" του Μητρόπουλου

Του Κώστα Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 27-01-2010



Πρόσκληση



Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Η πραγματικότητα ξεπερνάει την τέχνη

Αυτό κι αν είναι αστείο! Λέξεις και εκφράσεις που αποτελούν ψωμοτύρι στην ελληνική κοινωνία προκάλεσαν τα χρηστά ήθη των επιτροπών δεοντολογίας τα οποία κατά πλειοψηφία απεφάσισαν ότι θίγεται η ελληνική κοινωνία με τον Λαζόπουλο. Του τράβηξαν ένα πρόστιμο και πήγαν να κοιμηθούν με καθαρή συνείδηση.
Φαίνεται ότι στη χώρα του Αριστοφάνη, του Ροΐδη, του Σουρή και των τόσων άλλων που καλά κάνανε και δεν αφήσανε κανέναν στο απυρόβλητο, η σάτιρα, η κριτική, το χιούμορ, το σκώμα και το δήγμα αποτελούν αδικήματα...

Το πιο αστείο είναι ότι υποβαθμίζεται η ποιότητας της ελληνικής τηλεόρασης με τον Λαζόπουλο...

Ωραίες συνήθειες και πρακτικές

Τι ωραίο θέαμα αυτό ρε παιδιά μπροστά στη βασιλόπιτα να κρατάνε ένα μαχαίρι, μετά συγχωρήσεως νααα..., τρεις τέσσερις πρόεδροι και λοιποί συγγενείς!!!
Δεν κάνει φαίνεται πίσω κανένας. Όλοι θέλουν να κόψουν λίγο...
Ίσως και να έχουν δίκιο. Τη βασιλόπιτα γιατί τι φτιάχνουμε εν τέλει;
Και το άλλο; Τρεις μέρες άδεια από τη δημόσια υπηρεσία το φλουρί! Χα, χα! Δική τους είναι;
Ραγκούση τ' ακούς; Και να οι ουρές μπροστά από τις υπηρεσίες. Και δεν έχουμε υπαλλήλους και δεν κάνουν διορισμούς και την τύφλα στη μούρη τους.

Έχασε τη δουλειά του

Σε παλαιότερη ανάρτηση μας το είχαμε επισημάνει: προσέχτε τι αναρτάτε στο Διαδύκτιο. Το πράμα δεν σηκώνει αστεία και εξυπνάδες.
Διαβάστε την παρακάτω είδηση που αλιεύσαμε στο troktiko και θα καταλάβετε:
"Ο Mats Mügge δούλευε σε ένα νηπιαγωγείο στη Σουηδία. Η σύμβασή του έληγε στο τέλος του 2009 αλλά του είχαν πει οτι θα του την ανανεώσουν. Οταν ομως έφτασε η στιγμή του είπαν πως άλλαξαν γνώμη. Αυτό που τους έκανε να αλλάξουν γνώμη ήταν τα παράπονα των γονιών που είδαν στο facebook...
τον Mats να φοράει καπέλο που έγαφε πάνω Porn star. Δεν τους άρεσε καθόλου αυτό, για τα παιδιά τους, και έκαναν παράπονα στο νηπιαγωγείο".
Φρόνιμοι ... και όχι εξυπνάδες γιατί τα αστεία μπορεί να καταλήξουν να είναι ξινά.

Μεταπτυχιακά με προοπτική

Ο κόσμος αλλάζει συνεχώς, και πάντως πολύ πιο πριν από την διαπίστωση του Ηράκλειτου ότι «τα πάντα ρει». Στις μέρες μας αυτό που χαρακτηρίζει τις αλλαγές είναι οι μεγάλες ταχύτητες με τις οποίες συντελούνται αυτές. Σίγουρα αυτό, εκτός των άλλων, δημιουργεί και μια σχετική αδυναμία όχι μόνο στην συνειδητοποίηση των αλλαγών αλλά ακόμα και στην απλή παρακολούθησή τους.

Για να μην αναφερθούμε στις τεχνολογικές αλλαγές, στους υπολογιστές και στις επικοινωνίες, όπου έχουμε χάσει κυριολεκτικά τον μπούσουλα, στο χώρο των Μαθηματικών από τη δεκαετία του ’60 και μέχρι σήμερα έχουν δεκαπλασιαστεί οι θεωρίες που είχαν διατυπωθεί μέχρι τότε.

Θυμάμαι κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’70 μια μεγάλη απεργία στις εφημερίδες που είχε ως αφορμή το πέρασμα από τα τυπογραφικά στοιχεία και το αντιμόνιο στη φωτοσύνθεση. Ποιος θα το ’λεγε ότι σήμερα οι εφημερίδες με τη μορφή που ξέρουμε οδεύουν προς το τέλος τους, αφού οι ηλεκτρονικές εκδόσεις τείνουν να πάρουν τη θέση τους;

Στο πλαίσιο των καθημερινών, σχεδόν, αλλαγών πολλές είναι οι σχολές που τροποποιούν τα προγράμματα σπουδών τους, προσφέροντας πακέτα προσαρμοσμένα στις νέες ανάγκες των κοινωνιών, επισημαίνεται σε άρθρο των «Νew Υork Τimes» («Τα μεταπτυχιακά του μέλλοντος», Τα ΝΕΑ 23-1-10, επιμέλεια Π. Δημητρολόπουλος).

Σε μια εποχή που κανείς δεν ξέρει τι πρέπει να σπουδάσει, για να έχουν μια προοπτική οι σπουδές του, το πανεπιστήμιο Τhomas College στο Μέιν των Ηνωμένων Πολιτειών προβάλλει με αυτοπεποίθηση τις υπηρεσίες του: Αν με το πτυχίο μας δεν βρείτε δουλειά σε έξι μήνες ελάτε να κάνετε μεταπτυχιακό δωρεάν, λέει. Θα πρέπει εδώ να υπενθυμίσουμε ότι τα μεταπτυχιακά και στην Ελλάδα έχουν δίδακτρα και δεν προσφέρονται δωρεάν.

Το άρθρο αναφέρεται στην σιωπηρή, όπως την χαρακτηρίζει, επανάσταση που συντελείται αυτή την περίοδο στις ΗΠΑ και επισημαίνει, επίσης, την περίπτωση του πανεπιστημίου του Όστιν στο Τέξας, το οποίο προσάρμοσε ακόμα και τα προγράμματα των φιλολογικών τμημάτων του ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της αγοράς.

Οι αλλαγές που συντελούνται στο χώρο της εκπαίδευσης δεν αφορούν μόνο την Εσπερία. Είναι κοινό μυστικό αυτό που γίνεται με τα μεταπτυχιακά και στην Ελλάδα. Ελάχιστοι πλέον είναι αυτοί που περιορίζονται στην απόκτηση μόνο του βασικού πτυχίου. Μπορεί όμως να διαβεβαιώσει κανείς ότι όλα τα μεταπτυχιακά δημιουργούν προϋποθέσεις για την εξασφάλιση μιας κάποιας θέσης στην αγορά εργασίας; Οι προοπτικές που διαφημίζονται στα φυλλάδια των πανεπιστημίων πόσο βάσιμες είναι;

Το άρθρο των «New York Times» είναι αφιερωμένο στα «Δέκα μεταπτυχιακά του μέλλοντος», που κατά το άρθρο είναι:

«Η αφηγηματική Ιατρική», «η εσωτερική ασφάλεια», «η Πληροφορική ασφάλεια» (σχετίζεται με την ασφαλή διακίνηση πληροφοριών μέσω δικτύων και Διαδικτύου), «η αστική αειφορία» (αρμονική σύζευξη αστικού περιβάλλοντος και οικολογίας).

Τα μάστερ εξειδίκευσης στη διοίκηση επιχειρήσεων, πάνω κάτω, αντιλαμβανόμαστε ότι σε ένα καθεστώς ελεύθερης οικονομίας και ανταγωνισμού που ζούμε θα πρέπει να έχουν σημαντική ζήτηση. Εκεί όμως που φαίνεται ότι ανοίγονται νέες προοπτικές είναι στα μάστερ διοίκησης εκπαιδευτικών μονάδων. Μα ποιών εκπαιδευτικών μονάδων, θα πείτε. Εδώ τα κυρίαρχα κριτήρια στην επιλογή των στελεχών είναι η αρχαιότητα και η πολυσυζητημένη συνέντευξη. Ναι αλλά δεν αναφερόμαστε στην Ελλάδα. Η περιγραφή του τίτλου αναφέρεται στις προοπτικές των σπουδών σύμφωνα με τις οποίες ο διευθυντής θα είναι ικανός να μετατρέψει τη σχολική μονάδα, ακόμα κι αν αυτή βρίσκεται σε παρακμιακή κατάσταση, και να την κάνει δυναμικό εργαστήριο νέων εκπαιδευτικών μεθόδων. Αναφέρεται, βέβαια, το άρθρο και στις ικανότητες του στελέχους να δραστηριοποιεί μαθητές και καθηγητές ώστε να δημιουργούνται κλίμα και εκδηλώσεις ζωντανού εκπαιδευτικού οργανισμού. Στις ΗΠΑ και στις άλλες χώρες των πολλών αυτοδιοικούμενων σχολείων οι τεχνικές του καλού μάνατζμεντ στον χώρο της εκπαίδευσης θεωρούνται πλέον ένα απαραίτητο εφόδιο και οι διευθυντές με τα ανάλογα προσόντα εκτός του ότι είναι καλά αμειβόμενοι είναι και περιζήτητοι.

Άλλα περιζήτητα μάστερ αφορούν τις «Πράσινες κατασκευές», τη «Μηχανική του ‘καθαρού’ αυτοκινήτου» και την «Πολιτιστική βιωσιμότητα». Και βέβαια, όπως θα περιμέναμε, τα νέα διαδραστικά μέσα είναι, ακόμα, ένας τομέας με μεγάλη ζήτηση. Στην εποχή των πολυμέσων, του Διαδικτύου, των μπλογκς της κοινωνικής δικτύωσης είναι φανερό, σε όσους έχουν ακόμα και μικρή εμπειρία χρήσης μ’ αυτές τις τεχνολογίες, ότι η ενημέρωση περνάει σε άλλη φάση και γι’ αυτό και οι προοπτικές που ανοίγονται σ’ αυτόν τον τομέα μεγάλες.

Το κανάλι της Βουλής το πιάνετε εσείς;

"Καλό είναι το κανάλι της Βουλής, αλλά ποιος το βλέπει; Τέσσερα εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο προβλέπει γι' αυτό ο προϋπολογισμός της Βουλής. Ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος ισχυρίζεται ότι φέτος οι δαπάνες θα πέσουν στο μισό. Ομως, στη σημερινή συγκυρία, λίγα είναι τα δύο εκατομμύρια; Να συμφωνήσουμε ότι σε σχέση με το δημόσιο έλλειμμα είναι ελάχιστα. Αλλά το κρατικό χρέος δεν έφτασε τα 300 δισ. ευρώ με μία μεγάλη κρατική δαπάνη. Ηταν τα μικρά χουβαρνταλίκια των υπουργών που συσσώρευσαν τα ελλείμματα. Ο ένας ήθελε αγροφυλακή για «οικολογικούς λόγους», ο άλλος ήθελε συνήγορο του καταναλωτή (άσχετα αν υπήρχε και λειτουργούσε καλά η Γ.Γ. Προστασίας Καταναλωτή), ο τρίτος ήθελε περισσότερους υπαλλήλους στη Βουλή (σ.σ.: Οι υπάλληλοι της Βουλής ήταν 824 το 2004. Τώρα είναι 1.600 και παρ' όλα αυτά ο πρόεδρος ισχυρίζεται ότι κάνουν υπερωρίες και γι' αυτό πρέπει να παίρνουν 16 μισθούς). Κάπως έτσι φτάσαμε να χρωστάμε σε όποιον μιλάει, αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά μέχρι και σουαχίλ", γοάφει ο Μανδραβέλης στη χθεσινή Καθημερινή.
Το κανάλι της Βουλής, δεν ξέρω αν το πιάνετε εσείς, εμείς και πολλοί άλλοι γνωστοί μας δεν το πιάνουμε. Όμως, όπως και πολλά άλλα τρελλά, τα πληρώνουμε όλοι μαζί. Και το μόνο που μας παρηγορεί είναι από πόσα άλλα έχουμε γλυτώσει επειδή δεν βρέθηκαν χρήματα για να τα υλοποιήσουν. Κάτι είναι κι αυτό...

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Το περιοδικό ΚΡΗΤΗ

Αναστέλλει για λίγο διάστημα την έκδοσή του, το περιοδικό «Κρήτη».

Οι άνθρωποι του περιοδικού αναφέρουν πως έλαβαν την παραπάνω απόφαση προκειμένου το έντυπο «να επαναπροσδιορίσει τους στόχους τής ύπαρξής του, μέσα στο νέο εκδοτικό, κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον, που βέβαια καμία σχέση δεν έχει με τη “ρομαντική” περίοδο της δεκαετίας του ‘70, όταν ξεκίνησε την πορεία της η “ΚΡΗΤΗ”».

Όπως τονίζεται στο κύριο άρθρο, “…υπάρχει πλέον επιτακτική ανάγκη να επαναπροσδιοριστούν οι στόχοι της έκδοσης, ώστε να αντιμετωπιστούν μια σειρά από ζητήματα -μεταξύ αυτών και το ιδιοκτησιακό- που αποτελούν εμπόδια στην πορεία της προς το μέλλον”.

«Πόσο θα κρατήσει αυτή η περίοδος; Περίπου 3-4 μήνες, ίσως και λίγο περισσότερο. Εφ’όσον όλα πάνε καλά, το περιοδικό θα είναι και πάλι έτοιμο να κυκλοφορήσει λίγο μετά το Πάσχα», αναφέρουν οι άνθρωποι του περιοδικού.

Είναι ένα πρόβλημα σήμερα η έκδοση ενός εντύπου που θέλει να κρατήσει μια κάποια ποιότητα.
Ελπίζουμε να ξανακυκλοφορήσει το περιοδικό και χωρίς να κάνει εκπτώσεις στην ποιότητά του.

Μια ασυνήθιστη συνάντηση

Αντιγράφω από την δικτυακή έκδοση του Πρώτου Θέματος:

"Συγγνώμη" ζήτησαν οι αγρότες από τον Μπορίσοφ."
Συνάντηση με τον πρωθυπουργό την Βουλγαρίας κ. Μπόικο Μπορίσοφ είχαν σήμερα οι αγρότες των μπλόκων στον Προμαχώνα. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Σερραίοι αγρότες προσκάλεσαν τον Βούλγαρο πρωθυπουργό και εκείνος με τη σειρά του έκανε δεκτή την πρόσκλησή τους.

Πρέπει να τονίσουμε ότι ο κ. Μπορίσοφ προτού δεχτεί να συναντηθεί με τους αγρότες συνομίλησε με τον έλληνα ομόλογό του. Ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, παρακάλεσε τον Βούλγαρο πρωθυπουργό η συνάντηση να γίνει επί βουλγαρικού εδάφους.

Στη συνάντηση των δύο πλευρών, οι αγρότες ζήτησαν συγνώμη για τα προβλήματα που δημιουργούν ενώ τόνισαν ότι είμαστε μία μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια και ενδεχομένως να είχαν και οι Βούλγαροι αγρότες τέτοια προβλήματα. Οι Σερραίοι αγρότες, παρέδωσαν έναν φάκελο στον κ. Μπορίσοφ με τα αιτήματά τους, καθώς και ο ίδιος ήθελα να μάθει για πιο λόγο γίνονται όλα αυτά.

Ο Βούλγαρος πρωθυπουργός ρώτησε επίσης τους αγρότες αν γνωρίζουν τι πρόβληματα δημιουργούν στη χώρα τους, ενώ σε αυτό το σημείο οι Σερραίοι δεν έκρυψαν τη δυσαρέσκειά τους για την επιστολή που απέστειλε η Βουλγαρία στην Κομισιόν κατά της χώρας μας." ... κλπ κλπ

Αντε να δούμε τι θα δούμε ακόμα.

Στην 'Ελλάς' του 2010... (η λάθος πτώση από το γνωστό Καζαντζίδιο)

Ο Σωμερίτης στο ΒΗΜΑ (23-1-10) μας θυμίζει τον ορισμό (χαρακτηρισμό) Γρεκός στο παλιό Λαρούς για να περάσει από την δημιουργική λογιστική και τις βαλκάνιες κουτοπονιριές για να καταλήξει στο σήμερα: "... και οι σημερινοί δεν βοηθάνε και τόσο. Εχουμε υπουργούς και υπουργίνες του «δώσε», κι ας είναι άδεια τα δημόσια ταμεία (αμφιβάλλω αν το ίδιο πράττουν και με το δικό τους κομπόδεμα), πολίτες που νομίζουν ότι ζουν σε κάποιο οικονομικό αλλού, στον παράδεισο των συντεχνιακών τους συμφερόντων, και κόμματα που παραληρούν λαϊκίζοντας. Το σοβαρό οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης (δηλαδή το 50% των τιτλούχων) πρέπει να αισθάνεται πολύ μόνο. Το αν αισθάνεται και με μπροστάρη αποφασιστικό συντονιστή πρωθυπουργό είναι μια άλλη ιστορία. Τη γνωρίζουν μόνο οι όσοι καμικάζι του ρεαλισμού".
Και τι να του πεις του ανθρώπου, ότι είναι υπερβολικός;

Δυο ερωτήματα και ισάριθμες απαντήσεις

Ερώτημα 1ο: Πώς κατάφεραν οι αμέριμνοι να σπαταλήσουν τόσο χρήμα μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα;
Πιθανές απαντήσεις:
Α. Από ασχετοσύνη
Β. Ηθελημένα
Γ.
Η διαχείρηση γίνονταν με κομματικά κριτήρια
Δ. Τίποτα από τα προηγούμενα, φταίει ο καιρός
Ε. Όλα τα προηγούμενα

Ερώτημα 2ο: Γιατί οι χαρούμενοι δεν
«σηκώνουν τα μανίκια» και να βάλουν βαθιά το μαχαίρι;
Πιθανές απαντήσεις:
Α. Από ασχετοσύνη
Β. Ηθελημένα
Γ.
Η διαχείρηση γίνεται με κομματικά κριτήρια
Δ. Τίποτα από τα προηγούμενα, φταίει ο καιρός
Ε. Όλα τα προηγούμενα

Κοινή απάντηση:
ΣΤ.
Οι πρώην και οι νυν προκρίνουν μια διαχείριση της οικονομίας με κομματικά κριτήρια. Οι μεν μοίραζαν επιτροπές και επιδόματα στους «κουμπάρους». Οι δε διαχειρίζονται την οικονομία με το μάτι στραμμένο στον μέσο συνδικαλιστή του Δημοσίου.

Το άλλοθι της μη ενημέρωσης

"Η μόνιμη επωδός σε κάθε συζήτηση για το αγροτικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι: «Τι τα θες; Δεν είναι ενημερωμένοι οι αγρότες» Το ίδιο ακούγαμε στη δεκαετία του '80, το ίδιο στα χρόνια των μεγάλων μπλόκων (δεκαετία '90), το ίδιο και σήμερα. Τριάντα χρόνια τώρα, οι αγρότες δεν πρόλαβαν να ενημερωθούν. Επομένως ευθυνόμαστε όλοι γι' αυτό και πρέπει να το πληρώσουμε με το κατ' έτος κλείσιμο των εθνικών οδών".

Γράφει σε άρθρο του στην Καθημερινή (23-1-10) ο Μανδραβέλης. Και έχει δίκιο. Μόνο που δίκιο φαίνεται να έχει και η άλλη πλευρά. Μα πως γίνεται αυτό; Και οι δυο πλευρές δίκιο; Ναι, διότι το κόλπο έπιανε όλα αυτά τα χρόνια. "Δεν ήταν ενημερωμένοι" από ποιον και ποιος τους το χρώσταγε; Έλα όμως που η δικαιολογία θεωρούνταν επαρκής για να συντηρήσει την πελατιακή σχέση... Τη μια "η συμπαθής τάδε τάξη", την άλλη "δεν ενημερώθηκαν", την παράλλη να συναγωγίζονται ποιος από τα δημόσια ταμεία θα τους δώσει περισσότερα και στη ζούλα από την Ευρωπαϊκή Ένωση των κουτόφραγκων... να τα δις από δω, να τα δις από κει. Αντε μαζεύτε τους τώρα και αντε να εξηγήσετε στους "κουτόφραγκους" ότι πρεπει να μαζεύψουν τα χέρια τους από ...τον πωπό μας.
Το κόστος της ενημέρωσης

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Που πήγαν οι διανοούμενοι;

Αντίθετα απ' ότι συμβαίνει στην Ευρώπη, όπου οι διανοούμενοι είναι παρόντες στα κοινωνικά δρώμενα στην Ελλάδα έχουν εξαφανιστεί. Η Ρίτσα Μασούρα στην Καθημερινή σημειώνει: "Ότι ενώ έχουμε πανστρατιά διανοουμένων που σε καιρούς χαλεπούς, όπως οι τωρινοί, θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τη δύναμη της θεωρίας και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ζωντανού ιστορικού χρόνου, ελάχιστα συμμετέχουν στα κοινά και αν το τολμήσουν, γίνονται αντικείμενο σκληρής και άδικης κριτικής. Η χώρα μας έχει εισέλθει στον αστερισμό των μείον. Δεν είναι μόνον οι παλινωδίες της κυβέρνησης και οι πολλαπλές διαβουλεύσεις. Δεν είναι τα κρούσματα τηλεοπτικής τρομοκρατίας – ένας θανατηφόρος συνδυασμός κυβερνητικών διαρροών και υπερβάλλοντος δημοσιογραφικού ζήλου. Δεν είναι η ορατή συρρίκνωση του μέσου εισοδήματος και η τραπεζική ανυδρία. Δεν είναι οι νέοι που κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο, μη έχοντας άλλη επιλογή. Ούτε καν οι αγρότες που κλείνουν τις εθνικές οδούς –λες και δεν ξέρουν ότι ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Είναι ο φόβος ότι αν δεν γίνει κάτι εντυπωσιακό, η χώρα θα εξελιχθεί σε «Αργεντινή» της Ευρώπης και θα ζήσει την κατάρρευση της μεσαίας τάξης. Είναι ο φόβος μιας, σε μεγάλο βαθμό, αδικαιολόγητης εθνικιστικής παράκρουσης".
Και με αφορμή τις διάφορες δημόσιες αντιπαραθέσεις καταλήγει "Ίσως δοθεί έτσι η ευκαιρία να διαχωρίσουμε, επιτέλους, την έννοια του πατριωτισμού από αυτήν του εθνικισμού".

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Και πάλι η ευτυχία

Ο Μιχάλης Μητσός στα χθεσινά ΝΕΑ αναφέρει δυο περιπτώσεις αμερικανών οι οποίοι προσπαθούν να ζήσουν ευτυχισμένα με διαφορετικούς τρόπους. Καταλήγει ότι η κοινωνικότητα και η κοινωνική προσφορά οδηγεί στην πραγματική ευτυχία και καταξίωση.
«Οι άνθρωποι είναι σαν τις μέλισσες, ο προορισμός τους είναι να ζουν μέσα σε κοινωνικές ομάδες», λέει ο καθηγητής ψυχολογίας Τζόναθαν Χάιντ, συγγραφέας του βιβλίου Η Υπόθεση της Ευτυχίας. Η ευτυχία συνδέεται επίσης με τη φιλανθρωπία, τον εθελοντισμό και την αιμοδοσία- δεν είναι τυχαίο ότι οι θρήσκοι είναι πιο ευτυχείς από τους άθεους. Πειράματα έχουν δείξει πως όταν ένας εθελοντής ενθαρρύνεται να σκεφτεί ότι προσφέρει χρήματα σε μια φιλανθρωπική οργάνωση, φωτίζονται τα τμήματα του εγκεφάλου του που συνδέονται με εγωιστικές απολαύσεις όπως είναι το φαγητό και το σεξ..."

Το άρθρο του Μ. Μητσού

Το μαύρο πρόβατο

Με το μάτι του Σπύρου Ορνεράκη
(Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 21-1-2010)


Το χαλί

Τι γράφει ο Δανίκας στα σημερινά ΝΕΑ; Αυτά που λέμε όλοι μεταξύ μας. Τα αυτονόητα. "Καμία ευθύνη για την καταστροφή. Ένοχοι μόνο όλοι αυτοί οι άθλιοι, απατεώνες, διαπλεκόμενοι πολιτικοί. Βολικό άλλοθι για έναν πολίτη με σκέψη, ανησυχία σχεδόν μηδενική". Βέβαια οι αλλαγές απαιτούν κοινωνική συναίνεση αλλά για να υπάρξει αυτή θα πρέπει να υπάρχει και όραμα και σοβαρότητα και συνέπεια λόγων και πράξεων. Που μπορεί να τα δει αυτά κανείς στην ελληνική πραγματικότητα του πολιτικού κόστους; "Χωρίς τη δυναμική παρουσία της κοινωνίας στην κεντρική σκηνή της Ιστορίας μόνο διαχείριση, απογοήτευση και πάνω- κάτω ίδια διαδρομή. Μόνο όταν η κοινωνία θέλει, τότε δημιουργούνται προϋποθέσεις να αλλάξει και η πολιτική. Η αναποτελεσματικότητα, οι καθυστερήσεις και η σύγχυση της πράσινης υποσχετικής, ο καθρέφτης μιας κοινωνίας που τα αδιέξοδά της τα έχει βάλει κάτω από το χαλί!" καταλήγει.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες αυτής της χώρας δεν τολμούν να σπάσουν αυγά. Και όταν το τολμούν τα σπάνε στη μούρη των ίδιων υποζυγίων.

Σχετικά: Στήλη άλατος

Σύντομο ανέκδοτο

Δεν έχουμε ούτε ώρα για χάσιμο.

Αυτός ο άνθρωπος, αυτός...

Είδα χθες το πρωτοσέλιδο του Βήματος: "Ο κερδοσκόπος που 'παίζει' με την Ελλάδα" και με υπότιτλο: "Ο αμερικανός διαχειριστής κεφαλαίων Τζον Πόλσον ενορχηστρώνει τις πιέσεις στα ελληνικά ομόλογα και στο ευρώ".

Απόρησα με τη σοβαρή εφημερίδα. Γιατί να αποτελεί είδηση, και μάλιστα πρωτοσέλιδη; Πιστεύει κανείς ότι η Ελλάδα αν κάποιοι την θεωρούν εύκολο στόχο για να παίξουν τα παιχνίδια τους και να πλουτίσουν δεν θα το κάνουν;

Μα, είναι γνωστό ότι έτσι γίνεται πάντα. Γιατί η χώρα μας θα αποτελούσε εξαίρεση; Και τι θα γίνει δηλαδή αν αυτό το κάνει ο Α ή ο Β ή ο Γ; Θα αλλάξει κάτι; Ή μήπως θα μας λυπηθούν εμάς; Ή μήπως οι δικοί μας οι τυχοδιώκτες δεν κάνουν τα ίδια σε ανάλογες περιπτώσεις επιβεβαιώνοντας ότι το χρήμα και τα συμφέροντα ούτε πατρίδα έχουν ούτε και από τίποτα άλλο καταλαβαίνουν. Προς τι η έκπληξη λοιπόν; Ή μήπως προσφέρεται προστασία με την αποκάλυψη;

Ας θυμίσουμε κλείνοντας τη γνωστή, από τον Σεφέρη, μαντινάδα:
"Την τύχη του κάθε λαός την φτιάχνει μονάχός του
κι όσα του κάνει η τρέλα του δεν του τα κάνει ο εχθρός του".

Όλα στο σφυρί

Θυμάμαι κάποιον επώνυμο, μακαρίτης πλέον, ο οποίος είχε πει στα παιδιά του αν πεθάνει να τον κάψουν και να σκορπίσουν τη στάχτη να χαθεί. Μπορεί αλλιώς να την βάλουν σε κουτάκια και να την πουλάνε, έλεγε αστειευόμενος.
Έλα όμως που η πραγματικότητα ξεπερνάει και την πιο προχωρημένη φαντασία.
"Σε δημοπρασία, έναντι 100.000 δολαρίων,θέλει να βγάλει ο Αμερικανός επιχειρηματίας Πολ Κάουφμαν το κρανίο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, το οποίο βρίσκεται στην κατοχή του. Ο οίκος Sotheby's απάντησε αρνητικά, ενώ ο Christie's δεν έχει δώσει ακόμη την τελική του απάντηση", λέει η σχετική είδηση.

Σχετικά: Προς δημοπράτηση το κρανίο του Μπετόβεν

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Έλλειμμα εκτίμησης

Ο Πρετεντέρης στο σημερινό ΒΗΜΑ σχολιάζοντας τα όσα γράφονται στον παγκόσμιο τύπο για τη χώρα μας τις τελευταίες μέρες επισημαίνει ότι το πρόβλημα δεν είναι τόσο το οικονομικό που προβάλλεται εδώ. Το κύριο πρόβλημα είναι αυτό της αξιοπιστίας της χώρας μας. «Και ότι αυτό που κυρίως πλήττει τη χώρα είναι η εικόνα της. Η εικόνα μιας κοινωνίας βυθισμένης στην αμεριμνησία, χωρίς καμία αίσθηση προσπάθειας και πειθαρχίας, η οποία ζει κοροϊδεύοντας τον κόσμο και κυρίως τους συνεταίρους της. Μια εικόνα που ενοχλεί, όταν δεν εξοργίζει». Τα ψεύτικα στοιχεία που στέλνουμε στα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα. «Μα είναι δυνατόν ένα κράτος να ψεύδεται;», ρωτούν όσοι αφελείς προέρχονται από χώρες όπου το ψέμα είναι παράπτωμα και όχι μέθοδος άσκησης πολιτικής.

Για να πω τα πράγματα με το όνομά
τους, αυτό που είμαστε δεν αρέσει σε κανέναν και ούτε μας πιστεύουν όταν υποσχόμαστε να γίνουμε καλύτεροι. Πολύ φοβούμαι, δηλαδή, ότι ονομάστηκε «έλλειμμα αξιοπιστίας» κάτι που στην πραγματικότητα είναι «έλλειμμα εκτίμησης» και το οποίο χρειάζεται πολλά περισσότερα από ένα Σχέδιο Σταθερότητας για να αντιμετωπιστεί» καταλήγει στο άρθρο του ο Πρετεντέρης.

Να δούμε που θα πάει το πράμα

«Αφού στην κοινωνία επικρατεί η άποψη πως νόμος είναι ό, τι προσδιορίζει ως δίκιο του ο καθένας και οι πολιτικοί πλειοδοτούν, γιατί να μη βγάλουν άκοπα άλλα 500 εκατομμύρια;» (οι αγρότες που κλείνουν τους δρόμους) γράφει σήμερα στην Καθημερινή ο Μανδραβέλης.

Για το ίδιο θέμα ο Καστριώτης στο ΒΗΜΑ σημειώνει: «Το αγροτικό ζήτημα είναι παλιό και τεράστιο, το δε συνολικό σύστημα των αγροτικών επιδοτήσεων (η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΟΚ) είχε στόχο να εξομαλύνει τη διαδικασία μείωσης του αγροτικού πληθυσμού, ώστε να αποφευχθούν οι βίαιες κοινωνικές μεταβολές που είχαν καταγραφεί στις ΗΠΑ- και στη Βρετανία. Η ΚΑΠ, παρ΄ ότι δεν πρότασσε τις μεσογειακές ιδιοτυπίες, παρέσχε στήριξη για την αλλαγή καλλιεργειών και για τη στροφή σε μη γεωργικά επαγγέλματα. Στον ελληνικό χώρο αυτό δεν έγινε. Μέγα μέρος των αγροτών επέμεινε σε λεγόμενες «τεμπελοκαλλιέργειες» ειδών ασύμφορων, αντιμετώπισε τις επιδοτήσεις ως δωρεές και, βοηθούσης της έκτασης της άδηλης οικονομίας, στράφηκε σε άλλες δραστηριότητες ανεπίσημα, διατηρώντας τύποις την ιδιότητα του αγρότη για την κάρπωση των σχετικών προνομίων.

Προέκυψαν έτσι μικροκοινωνίες ράθυμες και αδιάφορες, αρνητικές στις αλλαγές, μαθημένες στην επιδότηση χωρίς προσπάθεια- όπως στη συνταξιοδότηση χωρίς εισφορές. Φυσικά δεν είναι όλοι έτσι. Αυτή, όμως, η νοοτροπία δίνει τον τόνο στα μπλόκα.».

Να δούμε μέχρι που μπορεί να πάει αυτή η ιστορία…

Εκσυγχρονισμός ή παράδοση

"Tο οξύμωρο της ελληνικής περιπέτειας", γράφει σήμερα ο Τ. Καμπύλης στην Καθημερινή είναι ότι "οι εκάστοτε κρίσεις να χρεώνονται στις προσπάθειες εκσυγχρονισμού και ο κοσμοπολιτισμός να υποχωρεί έναντι της εσωστρέφειας παρότι η τελευταία κατασκευάστηκε τόσο αντιφατικά όσο υποδηλώνουν οι ανδριάντες έξω από το Πανεπιστήμιο. Oι φοβίες του παρελθόντος παραμένουν ισχυρές, όπως φαίνεται και από τη συζήτηση για την ιθαγένεια. Aλλά οι δικές μας φοβίες δεν αντιμετωπίζονται με αντιμετάθεση στους άλλους – είτε εκτός είτε εντός των συνόρων.

Ηδη ακούγονται φωνές εναντίον των Γερμανών και άλλων ξένων υπηρεσιακών παραγόντων που ελέγχουν τα οικονομικά μας".

Σε άλλο σημείο του άρθρου επισημαίνει πως: "Eκσυγχρονισμός και παράδοση βρέθηκαν σε θέσεις μάχης σε όλες τις κρίσιμες στιγμές του Eλληνικού Kράτους. Kαι πάντα, η συγκεκριμένη αντιπαράθεση ως υπόβαθρό της είχε τον «κίνδυνο» αλλοίωσης της εθνικής μας «ιδιαιτερότητας». Για να γίνει ένας τέτοιος μυθοποιημένος κίνδυνος πειστικός χρειάστηκε διαχρονικά να δαιμονοποιηθούν οι «ξένοι» ως οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι των κατά καιρούς δεινών. Kάποτε ήταν οι Αγγλοι, μετά οι Pώσοι (πανσλαβισμός) μετά πάλι οι Αγγλοι, οι Aμερικανοί και τέλος η Eυρώπη και –πιο θολά– οι δυνάμεις της «νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης». Σήμερα, οι μετανάστες μετέχουν ως «ξένοι», άθελά τους και χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή τους, στην επαναφορά αυτής της συζήτησης".

Ολόκληρο το άρθρο

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Τα παιδιά που δεν αγαπάμε

Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία της 10-12-2009, το υπογράφει ο Αναπληρωτής Καθηγητής της Ιατρικής Αθηνών Διονύσης Βενιεράτος και είναι καλό για να το αγνοήσουμε.
«Τα παιδιά είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε: το μέλλον και η ελπίδα της κοινωνίας και αξίζουν όλη την αγάπη και τη φροντίδα μας.
Οι δαπάνες για την Παιδεία αποτελούν την καλύτερη επένδυση...». Αυτές οι κοινότοπες και ανούσιες μεγαλοστομίες έρχονται σε κραυγαλέα αντίθεση με την πραγματικότητα που βιώνουν τα ίδια τα παιδιά, που τις ακούνε πλέον «βερεσέ». Το ότι εξεγείρονται είναι μια ένδειξη ότι δεν τα αποβλακώσαμε εντελώς. Οταν πάλι εξεγείρονται με λάθος τρόπο (ανόητες «καταλήψεις» και καταστροφές) είναι απόδειξη ότι δεν τους μάθαμε πώς να αντιδρούν εποικοδομητικά.

Αυτά ίσχυαν και πριν από την αποφράδα 6η Δεκεμβρίου 2008. Ομως, ο τραγικός θάνατος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, εκτός από αποτρόπαιο γεγονός απέκτησε και έναν απροσδόκητο συμβολισμό-παραλληλισμό: ένας ψυχικά διαταραγμένος αστυνομικός, του οποίου καθήκον αποτελεί η προστασία της ζωής των πολιτών από βίαιες πράξεις, σκοτώνει ένα δεκαπεντάχρονο παιδί. Αίφνης μια σοκαρισμένη νεολαία διαπιστώνει ότι μια άρρωστη κοινωνία, της οποίας η ίδια υποτίθεται ότι αποτελεί πρώτιστο μέλημα, δολοφονεί καθημερινά το πνεύμα και την ψυχή των νέων με τις πράξεις, τις παραλείψεις και την αδιαφορία της.

Η έλλειψη αγάπης προς τα παιδιά διαφαίνεται ήδη από τις άοκνες προσπάθειες να περιορίσουμε τον αριθμό τους (ανά οικογένεια) εκεί που δεν θα θέσει σε κίνδυνο την επίπλαστη (προς επίδειξιν) ευμάρειά μας (life style). Οταν το παιδί γεννηθεί φροντίζουμε στοιχειωδώς για την υγεία του, αλλά ανεπαρκώς για την πνευματική του ανάπτυξη, εγκαταλείποντάς το στο έλεος τηλεοπτικών υποπροϊόντων, εις βάρος της πραγματικής επικοινωνίας μαζί του και ενθάρρυνσης της (καθοριστικής σημασίας) παιδικής περιέργειας για γνώση.

Στο σχολείο (με ευθύνη των αναρμοδίων «αρμοδίων» του υπουργείου Παιδείας και ανεκπαίδευτων εκπαιδευτικών) παιδιά και οικογένειες εξουθενώνονται σε ατέλειωτη καταναγκαστική, άχαρη και ανούσια «πνευματική» εργασία, στην οποία τα παιδιά «μαθαίνουν» πολλά για την επόμενη μέρα για να τα ξεχάσουν αμέσως τη μεθεπόμενη. Οι βασικές γνώσεις χάνονται στον ωκεανό τής μη αφομοιώσιμης άχρηστης πληροφορίας. Επιπλέον, το σχολείο δεν διαπαιδαγωγεί (δεν διαπλάθει έντιμους χαρακτήρες, σωστούς πολίτες, άτομα με υγιή κοινωνικότητα). Ούτε μαθαίνει στα παιδιά να αποφεύγουν τους υπαρκτούς κινδύνους της σύγχρονης κοινωνίας: τα τροχαία, τα ναρκωτικά, τον χουλιγκανισμό. Καταφέρνει όμως να τα κάνει να περιφρονούν ό,τι ωραίο προσφέρει η κοινωνία (γνήσια τέχνη, επιστημονική γνώση) και να μισήσουν το βιβλίο. Και φυσικά το ίδιο το σχολείο.

Τα παιδιά και οι έφηβοι εργάζονται απάνθρωπα σκληρά για το απόλυτο τίποτε («tabula rasa»). Οι κατά τεκμήριο καλύτεροι πρώην μαθητές και νυν φοιτητές της Ιατρικής Σχολής Αθηνών αγνοούν τι είναι θερμότητα, τι είναι η φωτιά, τι είναι τα σύννεφα, γιατί ο ουρανός είναι γαλάζιος κ.ο.κ. Απορίες που διατύπωναν ως νήπια δεν κατάφεραν να λύσουν ούτε ως φοιτητές μετά από ατέλειωτες ώρες μελέτης και φροντιστηρίων. Αγνοούν στοιχειώδεις γνώσεις ανατομίας, φυσιολογίας, νοσολογίας, νομικής, φιλοσοφίας, ιστορίας. Δεν αφομοιώνουν αποτελεσματικά τα επιστημονικά δεδομένα, διότι έχουν μάθει μόνο να αποστηθίζουν. Χρησιμοποιούν γλώσσα φτωχή γεμάτη λάθη. Το πτυχίο που τελικά («τσάτρα-πάτρα») θα αποκτήσουν, αν μείνουν άνεργοι, θα ισοδυναμεί με το παράσημο της ανοικτής παλάμης...

Οι υπουργοί Παιδείας, όλοι με καλές προθέσεις, αντιμετωπίζουν το «τέρας» -εκπαιδευτικό σύστημα (ανα)συγκροτώντας Εθνικά Συμβούλια Παιδείας, επιτροπές «σοφών», πρυτάνεων και λοιπών «ειδικών» και ατέρμονους «εθνικούς διαλόγους», που όμως μονίμως εκκινούν από την αρχή. Ο μύθος του Σίσυφου. Τα χρόνια όμως περνούν και το Τέρας συνεχίζει αδιατάρακτα να κατατρώει τις νεανικές ψυχές. Και όλα αυτά τη στιγμή που υπάρχει γνωστό και διαθέσιμο (χωρίς copyright) το βάσει αποδείξεων επιτυχέστερο εκπαιδευτικό σύστημα του κόσμου, το φινλανδικό. Αν κάποιος θαρραλέος υπουργός αποφάσιζε να το εφαρμόσει και στην Ελλάδα, «εδώ και τώρα», ποιος θα είχε αντίρρηση και με ποια επιχειρήματα;

Η άρρωστη κοινωνία μας δεν παρέχει στα παιδιά και στους νέους αυτό που πρωτίστως δικαιούνται: Παιδεία. Και του θεωρήματος «όποιος αγαπά παιδεύει», προκύπτει αβιάστως το πόρισμα: όποιος δεν παιδεύει, δεν αγαπά".

Ποια Ελλάδα;

Το παρακάτω άρθρο είναι του Πρετεντέρη και δημοσιεύτηκε στο σημερινό ΒΗΜΑ (19-1-2010). Ο τίτλος είναι ο ίδιος του δημοσιευμένου άρθρου. Γράφει ο Πρετεντέρης:


"Σε μια χώρα όπου μέσα σε δύο μήνες καίνε δύο φορές τη Συναγωγή των Χανίων, δεν νομίζω ότι έχει κανένα νόημα να συζητούμε για δικαιώματα μεταναστών. Καλά θα κάνει, λοιπόν, η κυβέρνηση να αποσύρει το σχετικό νομοσχέδιο, μήπως και οι άνθρωποι αναγκαστούν να ψάξουν μια πιο φιλόξενη χώρα για να εγκατασταθούν. Διότι εδώ τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.

Oμολογώ ότι η Ελλάδα που ξεδιπλώνεται
καθημερινά μπροστά στα μάτια μου δεν έχει καμία σχέση με τη χώρα που ήξερα ή με τη χώρα που θα ήθελα. Εκρήξεις βίας έρχονται να σφραγίσουν ή έστω να συνοδεύσουν όλο και συχνότερες εκδηλώσεις μισαλλοδοξίας και φανατισμού. Αλλοι δέρνουν στο γήπεδο επειδή οι απέναντι φορούν κασκόλ με διαφορετικά χρώματα. Αλλοι πλακώνονται στην άσφαλτο για ένα κόκκινο φανάρι. Αλλοι βάζουν βόμβες επειδή οι στόχοι τους σκέπτονται διαφορετικά. Αλλοι κλείνουν τους δρόμους επειδή κρίνουν τα αιτήματά τους δίκαια και επιβεβλημένα.

Αλλοι ασκούν τη βία της πλειοψηφίας
ή της δυναμικής μειοψηφίας. Αλλοι φρονούν ή διαφωνούν με πείσμα, με αδιαλλαξία, με δυσανεξία, με επιθετικότητα. Αλλοι ασκούν πραγματική ή συμβολική βία, βρίζοντας ή προσβάλλοντας, έτσι... για τσαμπουκά και ψύλλου πήδημα!

Και άλλοι καίνε ή απαγορεύουν
τις εκκλησίες εκείνων που πιστεύουν σε έναν άλλο Θεό. Αυτή είναι, λοιπόν, η σημερινή Ελλάδα; Και σε αυτή την Ελλάδα συζητούμε τι θα γίνει με τους μετανάστες και πώς θα ενσωματωθούν στην κοινωνία μας τα παιδιά τους; Ε, λοιπόν, να μην ενσωματωθούν ποτέ. Γιατί να τους δημιουργήσουμε μια ψευδαίσθηση, η οποία θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος μόλις δοκιμαστεί στην πράξη;

Ειλικρινά δεν ξέρω τι συνέβη σε αυτή τη χώρα. Δεν μπορώ
να φανταστώ τι σόι άνθρωποι είναι όσοι δέρνουν φτωχομετανάστες στα Πατήσια ή καίνε μια Συναγωγή στα Χανιά. Δεν μπορώ να εξηγήσω πώς προέκυψαν. Δεν μπορώ να καταλάβω τόσο μίσος για ό,τι δεν είναι σαν κι αυτούς. Δεν μπορώ να κατανοήσω την ανασφάλεια και τον φόβο που τους φέρνουν αντιμέτωπους με ό,τι αλλάζει γύρω τους.

Φταίνε οι βεβαιότητες με τις οποίες μας μπούκωναν από μικρούς;
Φταίνε τα στερεότυπα και οι ιδεοληψίες που καλλιεργήθηκαν ασυνείδητα και υποσυνείδητα επί δεκαετίες; Φταίει ο κόσμος που αλλάζει χωρίς να μας ρωτήσει; Ισως κάτι άλλο. Ισως όλα μαζί. Μόνο που αυτή η Ελλάδα δεν μας ταιριάζει. Ή μήπως εμείς δεν της ταιριάζουμε;"


Επειδή αυτά που παρατηρεί ο Πρετεντέρης τα βλέπουμε καθημερινά γύρω μας και πολλές φορές έχουμε κάνει τις σκέψεις αυτές, νομίζουμε ότι φταίει η ποιότητα της παιδείας που παρέχεται στα σχολεία τα τελευταία χρόνια καθώς και η ποιότητα της πολιτικής ζωής στη χώρα μας. Δυστυχώς, πιστεύουμε ότι δεν τα έχουμε δει ακόμα όλα.

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Αυτοί είμαστε

(Του Χατζόπουλου στα σημερινά ΝΕΑ)
Οι ειδήσεις αναφέρουν πως τα μπλόκα των αγροτών με τα τρακτέρ έσπασαν μόνο σε δυο περιπτώσεις:
1) Για να πάνε οι φίλαθλοι να παρακολουθήσουν τον αγώνα Καβάλας - Ολυμπιακού και
2) Για να πάνε οι προσκυνητές στο πανηγύρι του αγίου Αντωνίου ή Αθανασίου.

Μήπως πρέπει να πει κάποιος στα παλικάρια του κάμπου για την οικονομική κρίση; Να τους εξηγήσει ότι το καράβι μπάζει από παντού;

We like τσιμολογάικ

Ο Μποστ σήμερα
(Διασκευή...)

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Health Club

Μετά από 100 μέρες, γράφει ο Αντώνης Πανούτσος (χρόνια πολλά) στο Πρώτο Θέμα (17-1-10) «όλο και περισσότερο δίνεται η αίσθηση ότι στην Ελλάδα κυβερνάνε τα μέλη ενός Health Club. Ότι ο George μιλάει ενώ κάνει ποδήλατο με την Tina και μετά βρίσκονται με τον Paul για να μιλήσουν για τον πολιτισμό. (…) Στην ομιλία του την Τετάρτη για τις πρώτες 100 μέρες ο Γιώργος Παπανδρέου ανέφερε ως θετικές κυβερνητικές κινήσεις τον νέο φορολογικό νόμο, το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, τον νέο εκλογικό νόμο, τη μεταρρύθμιση με τον «Καλλικράτη» και το νομοσχέδιο για τη χορήγηση ιθαγένειας στους μετανάστες. Για το φορολογικό νόμο δεν το συζητάμε. Τα φορολογικά νομοσχέδια ανήκουν στην κατηγορία «no news is good news», αφού κάθε Έλληνας όταν ακούσει φορολογικό νομοσχέδιο ξέρει ότι ακόμα και να του υποσχεθούν ότι με το νέο θα σταματήσει να πληρώνει φόρους, θα καταλήξει να πληρώνει περισσότερους. Αντίστοιχα, κάθε αναφορά σε νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο σημαίνει ότι η κυβέρνηση κάνει προσπάθεια όλα τα Ταμεία να γίνουν σαν το χειρότερο.

Για τον νέο εκλογικό νόμο έχω να πω ότι οι μισοί φίλοι και γνωστοί μου αυτό το πρόβλημα έχουν: «Πώς θα ζήσουμε, ρε αδελφέ, αν η κυβέρνηση δεν κάνει νέο εκλογικό νόμο…». Οι άλλοι μισοί ανησυχούν για τον «Καλλικράτη»… Όσο για το θέμα της ιθαγένειας, ήταν από την αρχή το βασικό αίτημα όλων όσων ψήφισαν ΠΑΣΟΚ. «Να τους ψηφίσουμε για να τους κάνουν Έλληνες πολίτες και να μπορούνε να τους ψηφίζουνε».

Δεν είναι αυτά τα προβλήματα που απασχολούν τους Έλληνες και την ελληνική κοινωνία, γράφει ο Πανούτσος. Η κυβέρνηση δίνει, γράφει, την αίσθηση ότι κάνει ασκήσεις επί χάρτου σαν να αποτελεί ένα «τουριστικό γκρουπ που ήρθε στην όμορφη χώρα μας χωρίς να θέλει ούτε να ενοχλεί, ούτε να την ενοχλούνε. Μια κυβέρνηση που μοιάζει να παίζει ένα επιτραπέζιο παιχνίδι». (…) «Η αίσθηση που δίνει η κυβέρνηση είναι ότι βρισκόμαστε σε μια κατάστασης που για να φάμε ψάρι κάποιοι πρέπει να βρέξουν κώλο κι αυτοί γράφουν manual για το ψάρεμα στον Ατλαντικό. Έστω και επικοινωνιακά, η κυβέρνηση χρειάζεται να δείξει ότι υπάρχει εκεί που ο κόσμος την αντιλαμβάνεται, στους δρόμους. Για την ώρα, παραφράζοντας τον Βάρναλη, «χάνονται, φεύγουνε μακριά μας, αλλά δεν θα μπούνε στην καρδιά μας». Αν κάποιος το καταλαβαίνει ας το πει στον George, για να το πει στην green Tina, κι αυτή με τη σειρά της στον Paul και αυτός σε κάποιον άλλον, μέχρι να το μάθουνε όλα τα μέλη της κυβέρνησης στον μακρινό πλανήτη όπου κατοικούν» καταλήγει ο Πανούτσος.

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Οι θύται, οι άγαμοι

Για αδυνάτους και χοντρούς
για αριστερούς και δεξιούς
οι άγαμοι θύται
οι άγαμοι θύται
.
Για μαθητές και υπουργούς
για Πασοκτσήδες κι Αρειανούς
οι άγαμοι θύται
οι άγαμοι θύται
.
Όπα και άλα και όιντα και δωσ' του κι εβίβα κι αν πάτε τι θα βρείτε
κουπί τραβαμ, τραγουδάμ και παίζουμ τους άγαμους θύται
τους άγαμους θύται
Όπα και άλα και όιντα και δωσ' του κι εβίβα πλακώσαν οι γλύφται
κι αν το τραβάμ, που θα παμ οι άγαμοι θύται
οι άγαμοι θύται
.
Για βλάχους και ζωχαδιακούς
για εργοδότες κι απεργούς
οι άγαμοι θύται
οι άγαμοι θύται

Για ξύπνιους και μαλακωτούς
για αθώους και πολιτικούς
οι άγαμοι θύται
οι άγαμοι θύται

Όπα και άλα και όιντα και δωσ' του κι εβίβα κι αν πάτε τι θα βρείτε
κουπί τραβαμ, τραγουδάμ και παίζουμ τους άγαμους θύται
τους άγαμους θύται
Όπα και άλα και όιντα και δωσ' του κι εβίβα πλακώσαν οι γλύφται
κι αν το τραβάμ, που θα παμ οι άγαμοι θύται
οι άγαμοι θύται.

Για το μισθωτούς και μαλθακούς
για χτυπημένους και ψυχρούς
οι άγαμοι θύται
οι άγαμοι θύται

Για θυμωμένους και φτηνούς
για νυχτωμένους και αητούς
οι άγαμοι θύται
οι άγαμοι θύται

Όπα και άλα και όιντα και δωσ' του κι εβίβα κι αν πάτε τι θα βρείτε
κουπί τραβαμ, τραγουδάμ και παίζουμ τους άγαμους θύται
τους άγαμους θύται
Όπα και άλα και όιντα και δωσ' του κι εβίβα πλακώσαν οι γλύφται
κι αν το τραβάμ, που θα παμ οι άγαμοι θύται
οι άγαμοι θύται.

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Πώς να σωπάσω;

Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου
ο ουρανός δικός μου, κ’ η θάλασσα στα μέτρα μου.
.
Πώς να με κάνουν να τον δω τον ήλιο μ’ άλλα μάτια
στα ηλιοσκαλοπάτια, μ’ έμαθε η μάνα μου να ζω.
.
Στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά.
.
Κώστας Κινδύνης
(Μελοποιημένο από τον Ξαρχάκο)

33 είδη για όλα τα γούστα, διαλέχτεεεεε...

Χωρίς σχόλια...
1. Γεωγραφικός: Εδώ! Εδώ! ή Εκεί! Εκεί!
2. Θρησκευτικός: Θεέ μου!!!
3. Αυτοκτονίας: Πεθαίνω!!!
4. Δολοφονίας: Αν σταματήσεις, σε σκότωσα!!!
5. Θετικός: Ναι! Ναι! Ναι! Ναι! Ναι!
6. Αρνητικός: Οχι! Οχι! Οχι! Οχι! Οχι!
7. Στιγμιαίος: Τώρα! τώρα! τώρα!
8. Επίπονος: Ωχχχ! αχχχχχχ! Ωχχχ!
9. Οργασμός του τρόπου 1: Πιο γρήγορα! Πιο γρήγορα!
10. Οργασμός του τρόπου 2: Πιο δυνατά! Πιο δυνατά!
11. Επεξηγηματικός: Ετσι! Ετσι! Ετσι!
12. Επιβεβαιωτικός: Αυτό είναι! Αυτό είναι!
13. Μαραθώνιος: Φτάνω!! Φτάνω!!!
14. Τελειωτικός: Τελειώνω!! Τελειώνω!!
15. Οργασμός της αγελάδας: Μμμμμμμμμμμμμμμμμμμ
16. Οργασμός της πάπιας: Α-παπα παπα-παπα!!
17. Οιδιπόδειος: Τι σου κάνω, μάνα μου!
18. Πατρικός: Παιδί μου!!!
19. Οργασμός του μαμάκια: Μάνα μου, ώχου, μάνα μου!!
20. Του ανοιχτοχέρη: Πάρ’ τα!!!
21. Οργασμός παντρεμένων: Το ταβάνι θέλει βάψιμο Κώστααα!
22. Του πλεονέκτη: Κι άλλο!!! Κι άλλο!!!
23. Της θρησκευόμενης: Αη-Γιώργη μου!!! Καβαλάρη μου!!!
24. Του γιατρού: Πάρ’ τα, μωρή άρρωστη!!!
25. Της βρεφονηπιοκόμου: Μωράκι μου, Μωράκι μου!!!
26. Του ανασφαλή: Σ’ αρέσει; Ε; Σ’ αρέσει;
27. Του περίεργου: Τι σου κάνω; Πες, τι σου κάνω;
28. Της ψεύτρας: Τελείωσες καρδούλα μου; Αχ, αχ κι εγώ.
29. Του ψυχιάτρου: Με τρελαίνεις!!
30. Οργασμός GPS: Πιο πάνω, πιο πάνω, πιο δεξιά. Λίγο αριστερά! Εκεί, εκεί!!
31. Της ανοργασμικής: Τελείωσες; Μπορούμε τώρα να συζητήσουμε λίγο σοβαρά για τη σχέση μας;
32. Βλάχικος: Οη, Οη, μάνα μ’ !!!
33. Κρητικός: Ωφού!! Ιντα μου κάνεις και με κουζουλαίνεις.

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Έχει άδικο;

Οι βουλευτές ειδικά της επαρχίας και για λόγους συμπεριφοράς και εντυπωσεων προς την εκλογική τους πελατεία και σπανίως επί της ουσίας δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω: ερώτηση επί παντός επιστητού.
"Είναι κωμικό και υποβαθμίζει τον ρόλο του Κοινοβουλίου ο σωρός των ερωτήσεων ειδικά από τους βουλευτές της επαρχίας. Αντί να βουλεύονται για το έθνος, αντί να εξετάζουν ενδελεχώς τα νομοσχέδια που αφορούν τη χώρα, λειτουργούν ως τοπικοί λομπίστες: καταθέτουν σωρηδόν ερωτήσεις, για τις καταστροφές σπαρτών, τις πλημμύρες χωραφιών και τους βρεφονηπιακούς σταθμούς της τάδε κωμόπολης" γράφει ο Μανδραβέλης στην Καθημερινή.

Κρητικά βότανα

Κρητικά βότανα και λαϊκή Ιατρική, ήταν το θέμα της διάλεξης που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 10 Ιανουαρίου στην αίθουσα διαλέξεων του Εμπορικού Επιμελητηρίου.

Δείτε σχετικά στο site του 104,4 του Γιώργου Τουτουδάκη: Ανάρτηση

100 μέρες

Του κορυφαίου Κώστα Μητρόπουλου
στα σημερινά (14-01-10) ΝΕΑ

Why not?

"Τι έχουμε να πουλήσουμε;", ρωτάει δικανικά ο Μυγδάλης στη www.zougla.gr. Και συνεχίζει: "Φτιάχνουμε τη μόστρα και διαλαλούμε την πραμάτεια. Μαγαζί «η ωραία Ελλάς». Για να δούμε… «Παλαιατζής»… Ειδικά φέτος έχουμε την τύχη να κλείνουμε 2.500 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα. Θα μου πεις «σιγά τον πολυέλαιο». Τον κακό σας τον καιρό. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Θησαυρός. Ηχείστε σάλπιγγες. Μάλιστα. Για ποια κρίση μιλάτε; Να κουβαλήσεις τους Ευρωπαίους και τους Ασιάτες και τους Αμερικανούς, ακόμα και τους Αφρικανούς -why not- και να μην έχεις πού να τους κοιμήσεις. Καταλαβαίνετε τι έκταση μπορεί να πάρει αυτός ο εορτασμός αν γίνει με την ανάλογη επισημότητα; Ο κόσμος ξέρει το Μαραθώνιο και κάνει «κρα» για πανηγύρια. Πού να μάθει ότι εκτός από το Μαραθώνιο, τότε, σε αυτή τη μάχη, χαράχτηκαν και τα σύνορα της Ευρώπης. Ότι πολέμησε η πραγματική λαϊκή δημοκρατία απέναντι στην ελέω θεού βασιλεία και το δεσποτισμό. Στην Κίνα, στην πόλη Ξιαμέν, ξεκίνησαν ήδη οι εορτασμοί για τα 2.500 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα! Τύπωσαν γραμματόσημα, ύψωσαν κολόνες, έγραψαν το «Μαραθώνα» στα ελληνικά, στα αγγλικά και στα κινεζικά, έστησαν και ένα μουσείο για να μαθαίνουν οι Κινέζοι τι εστί Μαραθών και κάλεσαν το δήμαρχο του Μαραθώνα, τον κύριο Ζαγάρη, να τους κάνει τα εγκαίνια. Λοιπόν, βαρέθηκε ο δήμαρχος να υπογράφει αυτόγραφα, λες και ήταν ο Μάρλον Μπράντο. Είδες οι Κινέζοι; Στη Βηρυτό επίσης. Έβαψαν ένα αεροπλάνο των εθνικών λιβανικών αερογραμμών και έγραψαν επάνω «Ζήσε το όνειρο του Μαραθώνα» για τους εορτασμούς των 2.500 χρόνων της ομώνυμης μάχης. Ο σχωρεμένος ο Τεντ Κέννεντι, λίγο πριν πεθάνει, έκανε ιδιοχείρως τη μακέτα για τους εορτασμούς των 2.500 χρόνων από τη μάχη του Μαραθώνα, που στις Ηνωμένες Πολιτείες θα λάβουν χώρα στην πόλη του Μαραθωνίου, τη Βοστώνη. Εμείς; Δεν είμαστε ζώα, βρε παιδιά. Όχι δηλαδή, ρωτάω. Τι περιμένουμε; Ο δήμαρχος του Μαραθώνα έστειλε στον υπουργό Πολιτισμού και στον ίδιο τον πρωθυπουργό προτάσεις που δεν είναι δυνατόν να τις παραβλέψουν. «Ξεκινήστε τα πανηγύρια». Απάντηση, προς στιγμήν, καμία. Μόνο ο Γερουλάνος δήλωσε ότι θα δώσει τα λεφτά της Γιουροβίζιον στο χρυσό φετινό Μαραθώνιο. Κάτι είναι κι αυτό. Έτσι όμως περιορίζει το μέγα γεγονός της ιστορικής μάχης απλά σε έναν δρόμο αντοχής. Γι’ αυτό, από αυτή εδώ τη γωνιά, προσπαθώ να φωνάξω, μήπως και οι επαγγελματίες πολιτικοί με ακούσουν. Παιδιά, ανοίξτε μπακάλικο. Αποικιακά και εδώδιμα. Και μη βάλετε στη μόστρα ντομάτες και σαλάμια, έχουν φτηνότερα οι κουτόφραγκοι. Μαραθώνα όμως, δεν έχουν. Καιρός να αρχίσουμε να τον «πουλάμε». Why not;" καταλήγει το άρθρο. Σχόλιο: Ουδέν!

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

Η διάλεξη της Χρ. Φίλη στον Άγιο Νικόλαο

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 10 Ιανουαρίου στις 11.00 π.μ. στο κινηματοθέατρο REX στον Άγιο Νικόλαο η προγραμματισμένη διάλεξη με θέμα «Μαθηματικά και εξουσία», που συνδιοργάνωσαν ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Αγίου Νικολάου (ΠΟΔΑΝ) και το Παράρτημα Λασιθίου της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας (ΕΜΕ), στο πλαίσιο του Ελεύθερου Ανοικτού Πανεπιστημίου Αγίου Νικολάου.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Πρόεδρος του ΠΟΔΑΝ κ. Μανώλης Θραψανιώτης. Αρχικά διάβασε επιστολή του Καθηγητή Λ. Ζούρου ο οποίος αναφέρθηκε με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια στην διοργάνωση από τον ΠΟΔΑΝ της παρουσίασης του βιβλίου του «Ας συμφιλιωθούμε με τον Δαρβίνο». Στη συνέχεια έκανε μια σύντομη αναφορά στο θέμα «Μαθηματικά και εξουσία», στην Καθηγήτρια Χριστίνα Φίλη, στην πορεία του θεσμού του Ελεύθερου Ανοικτού Πανεπιστημίου Αγίου Νικολάου και στην διοργάνωση της εκδήλωσης και έδωσε το λόγο στον Πρόεδρο του Παραρτήματος Λασιθίου της ΕΜΕ κ. Γιάννη Σταμέλο.

Ο κ. Σταμέλος πριν κάνει την παρουσίαση της ομιλήτριας παρακάλεσε τον παρευρισκόμενο σύζυγό της Καθηγητή του Λομονόσοφ Σεργκέι Ντεμίντοφ να απευθύνει έναν χαιρετισμό. Ο Καθηγητής Ντεμίντοφ διάβασε ένα κείμενο στα ελληνικά με το οποίο εξέφρασε τον θαυμασμό του για το Κρητικό περιβάλλον και τον πολιτισμό μας και ευχαρίστησε τους διοργανωτές για την θερμή φιλοξενία.

Ο κ. Σταμέλος στη συνέχεια αναφέρθηκε στα σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα μαθηματικών στα σχολεία μας και παρατήρησε ότι οι στόχοι που τίθενται κατά τη διδασκαλία συνήθως είναι γνωστικοί, κινητικών δεξιοτήτων και σπανίως στάσεων. Παρά την σημαντική παρατήρηση του μεγάλου παιδαγωγού Bruner -στις αρχές του οποίου βασίζονται τα εν ισχύ αναλυτικά προγράμματα- πως δεν μπορούμε να έχουμε αποτελεσματική μάθηση χωρίς να περιλαμβάνουμε στη διδακτική πράξη στόχους στάσεων, στόχους, δηλαδή, που μπορούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά των μαθητών μακροπρόθεσμα.

Αναφέρθηκε στη συνέχεια στο ρόλο του Παράρτημα Λασιθίου, το οποίο προσπαθεί με τα μέσα που διαθέτει να διοργανώνει εκδηλώσεις ενημέρωσης των μελών του, να τους τονώνει το επαγγελματικό ενδιαφέρον και να ανοίγει την επιστήμη στην κοινωνία καλλιεργώντας θετικές στάσεις γι’ αυτήν, αποκαθιστώντας έτσι κατά κάποιον τρόπο το έλλειμμα που προκύπτει από τη σχολική πρακτική.

Στη συνέχεια έκανε μια αναφορά στα Μαθηματικά, παραπέμποντας στο βιβλίο της ομιλήτριας κας Φίλη, και επισημαίνοντας ότι αυτά απαλλαγμένα από μυστικισμούς και μυστήρια μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για έναν επιστημονικό ουμανισμό.

Αναφερόμενος στο βιβλίο της «Μαθηματικά και εξουσία» είπε ότι η κα Φίλη μελέτησε στις βιβλιοθήκες του κόσμου και διερεύνησε πάνω από δεκαπέντε χρόνια το θέμα της. Παρέδωσε, όμως, στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό ένα βιβλίο συναρπαστικό. Ένα βιβλίο, που όπως έγραψε και ο Α. Δοξιάδης «λες ότι σχεδόν κατά λάθος γεννήθηκε στη μικρή μας χώρα, καθώς είναι πρωτότυπο και ουσιαστικό σε διεθνές επίπεδο».

Κατόπιν έκανε μια σύντομη αναφορά στο εκτενές βιογραφικό της Αναπληρώτριας Καθηγήτριας του ΕΜΠ Χριστίνας Φίλη, σημειώνοντας ότι η διάλεξη αποτελεί την πρώτη μετά την βράβευσή της στο τέλος του 2009 από την Ακαδημία Αθηνών.

Η κα Φίλη αρχικά μίλησε για τον Άγιο Νικόλαο που γνώρισε το 1968 και την πόλη που είδε σήμερα. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στους μεγάλους έλληνες μαθηματικούς Νικόλαο και Γεώργιο Χατζηδάκη που κατάγονται από την Κρήτη. Κατόπιν προσπάθησε να απαντήσει στο ερώτημα γιατί διάλεξε το θέμα «Μαθηματικά και εξουσία». Η αφορμή είπε στάθηκε μια κουβέντα που είχε στη Γαλλία ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια για τη στάση του μαθηματικού Fourier, νομάρχη για κάποιο διάστημα στη Γαλλία, ο οποίος ακολούθησε τον Ναπολέοντα στην εκστρατεία του στην Αίγυπτο. Έτσι, είπε, της δημιουργήθηκε τότε η ιδέα της διερεύνησης. Για να ωριμάσει, όμως, η ιδέα της πήρε περίπου δυο χρόνια και για να του δώσει τη μορφή που πήρε στο βιβλίο, μαζί με το ερευνητικό μέρος, άλλα δεκαπέντε.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε, αλλού σύντομα και αλλού με μεγαλύτερη έκταση, στους μαθηματικούς που περιέλαβε στο βιβλίο της. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο κοινό προκάλεσαν οι περιπτώσεις της Υπατίας, του Ομάρ Καγιάμ, του Γαλιλαίου, του Λάιμπνιτς, του Βιέτ, του Καραθεοδωρή κ.α.

Η ομιλήτρια χωρίς να συμβουλεύεται σημειώσεις, με τρόπο γλαφυρό αλλά και με περιστατικά που τεκμηρίωναν στέρεα τις απόψεις της, κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατηρίου (περίπου 100 άτομα) για σχεδόν δυο ώρες μαζί με τον διάλογο που ακολούθησε. Μια αρκετά μεγάλη ομάδα συνέχισε την κουβέντα στους διαδρόμους του REX για αρκετή ώρα ακόμα, δείχνοντας έτσι το ενδιαφέρον που είχε το θέμα, όπως και η ιδιαίτερα εντυπωσιακή προσωπικότητα της ομιλήτριας.
Ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες διαλέξεις που έχουν πραγματοποιηθεί τελευταία στον Άγιο Νικόλαο και ήταν κρίμα που το REX δεν γέμισε. Η επιλογή του θέματος και της ομιλήτριας από τους διοργανωτές πολύ εύστοχη. Ευχόμαστε και στο μέλλον να έχουμε ανάλογες εκδηλώσεις.

Επιστολή Χρ. Φίλη

Αγαπητέ Κύριε Σταμέλο,
Αγαπητέ Κύριε Θραψανιώτη,
Ο Σεργκέι και εγώ σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την ευγενική σας πρόσκληση και για την ανεπανάληπτη φιλοξενία σας. Το διήμερο στο Άγιο Νικόλαο μας άφησε τις πιο όμορφες αναμνήσεις. Να είσθε καλά.
Δεχθείτε παρακαλώ τα θερμά μου συγχαρητήρια για όλη σας την προσπάθεια που καταβάλετε τόσο ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου του Αγίου Νικολάου με τον κύριο Εμ. Θραψανιώτη, όσο και το Παράρτημα της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας με τον κύριο Γ. Σταμέλο.
Επιτελείτε ένα τόσο σημαντικό έργο με αυταπάρνηση αλλά και μεγάλη θέληση, που οδηγεί σ' ένα απτό αποτέλεσμα.
Στο να ανεβεί το πολιτιστικό επίπεδο των κατοίκων της όμορφης πόλη σας.
Κάνετε πράξη την ευαγγελική ρήση πως δεν μπορεί μονάχα με ψωμί να ζήσει ο άνθρωπος. Και αυτό αποτελεί μιά μεγάλη διαχρονική αλήθεια. Και φυσικά ο δρόμος είναι δύσβατος, χρειάζεται μεγάλη παλληκαριά για να επεκταθούν οι ορίζοντες, να δοθεί μια ορατή προοπτική κυρίως στα νέα παιδιά, που αυτά κυρίως είναι ευάλωτα στις σειρήνες που τα περιβάλλουν.
Η γνώση είναι δύναμη. Αν αυτή η αντίληψη μπορέσει να ριζώσει στις καρδιές των νέων, τότε θα γίνει η μεγάλη ανατροπή.
Είναι αυτονόητο πως η άνοδος του βιοτικού επιπέδου συμβάλλει καθοριστικά στην βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης. Όμως μετά ο καθένας από μας χρειάζεται και άλλα πράγματα. Πολιτιστικά αγαθά !!! και αυτά δεν μπορούμε να τα προμηθευτούμε από κανένα κατάστημα. Ας προσπαθήσουμε να τα προσφέρουμε. Μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε . Από το περίσσεμά μας.
Ό,τι μπορεί ο καθένας μας και από όποιο μετερίζι.
Σε ό,τι με αφορά θα προσπαθήσω, όσο μου επιτρέπουν οι δυνάμεις μου, να είμαι κοντά σας.
Επιτελείτε σπουδαίο έργο και πρέπει να είσθε περήφανοι γι' αυτό. Μικρή η όαση σας, αλλά είναι όαση. Μακάρι και άλλες γειτονικές σας πόλεις να αποκτήσουν τέτοιες πρωτοβουλίες και αυτό να γίνει σιγά-σιγά τρόπος ζωής και κυρίως τρόπος σκέψης. Σας το εύχομαι ολόψυχα.
Καλή Χρονιά !!!
Κάθε καλό στα σπίτια σας!!!
Διαβιβάστε παρακαλώ, τους πιο θερμούς χαιρετισμούς μας σε όλους όσους είχαμε την χαρά να συναντήσουμε.
Μακάρι να έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε.
Με Εκτίμηση
Χριστίνα Φίλη

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Τώρα την καλοκαιριά μικρό μου

Τον Απρίλιο του 2009 αναδείχθηκε ως η πόλη με την υψηλότερη ποιότητα ζωής σε παγκόσμια κλίμακα. Τον Μάιο, για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά ως πρωτεύουσα των συνεδρίων. Η Βιέννη, σύμφωνα με ανάρτηση τοy τρωκτικού ( σχετικά ), αποσπά τώρα και τον τίτλο της "δημοφιλέστερης πόλης της Ευρώπης".

Σύμφωνα με στατιστική διεθνούς πύλης κρατήσεων η Βιέννη βρέθηκε το 2009 στην πρώτη θέση των δημοφιλών ευρωπαϊκών πόλεων, ακολουθούμενη από το Παρίσι και το Λονδίνο.

Σύμφωνα με την ανάρτηση: "Οπως αναφέρεται στην στατιστική αυτή, οι τιμές των ξενοδοχείων στη Βιέννη, είχαν τον περασμένο χρόνο μία μείωση, κατά μέσο όρο, της τάξης του 18 ο/ο, σε σχέση με το 2008.

Η ίδια στατιστική διαπιστώνει μεγάλες διαφορές στο κόστος διανυκτέρευσης στις ευρωπαϊκές πόλεις, για παράδειγμα η Ζυρίχη, με μέσο κόστος διανυκτέρευσης στα 124 Ευρώ, είναι πάνω από δύο φορές ακριβότερη από την Πράγα, η οποία με ένα μέσο κόστος διανυκτέρευσης 59 Ευρώ, εμφανίζεται ως η πλέον συμφέρουσα πόλη στην Ευρώπη.

Σε παγκόσμια κλίμακα, η Νέα Υόρκη είναι η, με απόσταση, ακριβότερη πόλη, καθώς η μέση τιμή δωματίου σε ξενοδοχείο ανέρχεται σε 157 Ευρώ, και αυτό παρόλη τη μείωση των τιμών τον περασμένο χρόνο κατά 18 ο/ο.

Οπως αναφέρεται στη στατιστική, η Ελβετία, έχοντας συνολικά τέσσερις πόλεις της, συγκεκριμένα Γενεύη, Ζυρίχη, Βασιλεία και Βέρνη, που βρίσκονται μεταξύ των δέκα ακριβότερων τουριστικών προορισμών σε παγκόσμια κλίμακα, θεωρείται η ακριβότερη χώρα διακοπών στον κόσμο". Αυτά προς γνώσιν.

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Κρητικά βότανα και λαϊκή Ιατρική

«Στου Ψηλορείτη τσι γκρεμούς ο έρωντας φυτρώνει

τον πίνει ο νιος και ξαρρωστεί κι ο γέρος ξανανιώνει»

Η χρήση των βοτάνων στην Κρήτη χάνεται στα βάθη των αιώνων. Οι ανασκαφές στους διάφορους αρχαιολογικούς χώρους εκτός από υπολείμματα βοτάνων και καλλυντικών έφεραν στο φως και εγκαταστάσεις επεξεργασίας τους. Στην Κνωσό βρέθηκαν επιγραφές που φανερώνουν ότι τα αρωματικά σκευάσματα και τα έλαια υπήρξαν από τα βασικότερα εξαγώγιμα προϊόντα των Μινωιτών.

Είναι ακόμα γνωστή στους περισσότερους η ιστορία με τον πληγωμένο Αίγαγρο που ιάθηκε με το δίκταμο. Την αναφέρει ο Αριστοτέλης.

Με το πέρασμα των αιώνων και κυρίως λόγω της έλλειψης γιατρών και φαρμάκων, τα βότανα αποτέλεσαν βασικά συστατικά τόσο στην καταπολέμηση των ασθενειών, όσο και για τον καλλωπισμό του ωραίου φύλου.

Η Κρήτη έχει την τύχη να διαθέτει πάρα πολλά αρωματικά και θεραπευτικά φυτά. Αρκετά απ’ αυτά είναι ενδημικά. Και φυσικά η πατροπαράδοτες συνταγές έφτασαν μέχρι των ημερών μας, κυρίως με την προφορική παράδοση.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια οι αρωματάδες γύριζαν τα χωριά και πουλούσαν τα αιθέρια έλαια που έπαιρναν από την απόσταξη διαφόρων βοτάνων, όπως το φασκόμηλο και η ρίγανη.

Σήμερα ξαναανακαλύψαμε τις ξεχασμένες θαυματουργές ικανότητες των φυτών της Κρητικής υπαίθρου, καθώς ολοένα και περισσότερο κλονίζεται η εμπιστοσύνη μας στις βιομηχανίες φαρμάκων, οι οποίες στο βωμό του κέρδους παίζουν με την υγεία μας.

Ας μην πάμε στο άλλο άκρο. Ας κρατήσουμε ότι ο χρόνος έχει αποστάξει από τα βότανα και τη λαϊκή ιατρική. Ας είμαστε ψύχραιμοι, η διαφορά του φάρμακου από το φαρμάκι είναι στη δόση.

Στη διάλεξη που διοργανώνει η Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου την Δευτέρα 11 Ιανουαρίου, ο χημικός Μανούσος Πεδιαδίτης θα επιχειρήσει με επιστημονικό τρόπο να μας μιλήσει για τη σημασία των Κρητικών βοτάνων, τη συμβολή τους στη λαϊκή Ιατρική και το μέλλον τους όχι μόνο από τις ιδιότητες τους αυτές καθαυτές αλλά και ως πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Ο Μανούσος Πεδιαδίτης γεννήθηκε στην Ελούντα. Τελείωσε το Γυμνάσιο και το Λύκειο στον Άγιο Νικόλαο και το Χημικό του Πανεπιστημίου Κρήτης. Συνέχισε στη Μεγάλη Βρετανία τις σπουδές του στο Μάρκετινγκ και σήμερα διατηρεί μονάδα παραγωγής αιθέριων ελαίων και φυτικών καλλυντικών από Κρητικά βότανα στον Άγιο Νικόλαο.

Η εκδήλωση της Δευτέρας, που θα γίνει στην αίθουσα διαλέξεων του Επιμελητηρίου Λασιθίου στις 19.00, είναι η τέταρτη από μια σειρά διαλέξεων του κύκλου «Πατριδογνωσία», οι οποίες διοργανώνονται από την Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου. Για την παρακολούθηση δεν απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις και μπορούν να την παρακολουθήσουν και μαθητές κάθε ηλικίας. Χορηγοί είναι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Νομού Λασιθίου και το Επιμελητήριο Λασιθίου. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη.

Νέο τεύχος (158-159) του περιοδικού Αμάλθεια

Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού ΑΜΑΛΘΕΙΑ, που εκδίδει η Ιστορική-Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου. Το τεύχος είναι διπλό και έχει αριθμό 158-159. Όπως είναι γνωστό το περιοδικό κυκλοφορεί συνεχώς τα τελευταία 40 χρόνια.

Στις μόνιμες στήλες «επισημάνσεις» του νέου τεύχους υπάρχουν μικρά σχόλια επώνυμων σχετικά με τον πολιτισμό, την παιδεία, την παράδοση, το κοινωνικό γίγνεσθαι και γενικότερα για γεγονότα της περιόδου αναφοράς τους περιοδικού. Ανθολογούνται επίσης Ρίτσος, Ελύτης, Αναγνωστάκης, Καρέλη, Δημουλά κ.α.

Στη συνέντευξη του τεύχους φιλοξενείται ο ζωγράφος Μανώλης Σαριδάκης.

Στις βιβλιοδιαδρομές περιέχεται ένα μικρό αφιέρωμα στο συγγραφικό έργο του αειμνήστου δασκάλου Γιώργου Περάκη, παρουσιάζεται το βιβλίο του Μ. Μακρυδάκη «Μαντινάδες», το βιβλίο «Αγωνιστές Ελούντας και Πινών» του Μ. Μακράκη, το περιοδικό «Νέα Χριστιανική Κρήτη» και οι «Πεύκοι» του Γ. Καναβάκη.

Η υπόλοιπη αρθρογραφία περιλαμβάνει ένα μικρό αφιέρωμα στον Δερμιτζογιάννη, ένα άρθρο του Στρατή Κουρουπάκη με αφορμή δυο εγκυκλίους του 1899, ένα άρθρο του R. Fernandes σχετικά με μια νέα μέθοδο πρόβλεψης στην αρχαιολογική έρευνα. Ο κ Ι.Μ.Καραβαλάκης αναφέρεται στο άρθρο του στην «υγειονομική κατάσταση στο Οροπέδιο Λασιθίου κατά τους 19ο και 20ο αι.», το «Λασίθι των Αγώνων» είναι ο τίτλος άλλου άρθρου, ενώ η Ειρ. Μουδατσάκη αναφέρεται στην Κρήτη όπως εμφανίζεται στους Νόμους του Πλάτωνα. Στο τεύχος, ακόμα, δημοσιεύεται εκτενές άρθρο του κ. Γ. Χλουβεράκη αφιερωμένο στον Ελευθέριο Πλατάκη.

Για το τεύχος αυτό συνεργάστηκαν με άρθρα τους οι κκ Ι. Καραβαλάκης, Ειρ. Μουδατσάκη, Γ. Χλουβεράκης, R. Fernandes, Στ. Κουρουπάκης, Β.Κλώντζα-Γιάκλοβα, κ.α. Εικαστικές παρεμβάσεις έκαναν οι κκ Θ. Ματθαικάκη, Κ. Πέρκας, Θ. Ρωσσίδης και Ν. Μπακλαβά-Ευαγγελινάκη.

Με την ευκαιρία επιθυμούμε να ευχαριστήσουμε όλους εκείνους που με ανιδιοτέλεια συμπαρίστανται στην έκδοση και την κυκλοφορία της Αμάλθειας: Τους συνεργάτες μας, τους συνδρομητές, τους χορηγούς, τις εφημερίδες και τους ραδιοσταθμούς που προβάλουν το έργο μας και όλους εκείνους που μας στέλνουν τα καλά τους λόγια.

Το περιοδικό είναι συνδρομητικό –15 € για δυο διπλά τεύχη ετησίως- και όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες μπορεί να απευθυνθεί στα τηλέφωνα (28410).24.789 - 6977192004 ή στο e-mail: stamelosioa@gmail.com

Για την Ιστορική-Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου

Ο Πρόεδρος

Ιωάννης Ευαγγ. Σταμέλος

Η Χριστίνα Φίλη συνομιλεί με τον Γιάννη Σταμέλο

Η προσφάτως (29/12/09) βραβευμένη και από την Ακαδημία Αθηνών Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του ΕΜΠ Χριστίνα Φίλη προσκεκλημένη του Παραρτήματος Λασιθίου της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας θα μιλήσει στο Ελεύθερο Ανοικτό Πανεπιστήμιο του ΠΟΔΑΝ την Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010 με θέμα «Μαθηματικά και εξουσία». Στο πλαίσιο της εκδήλωσης αυτής είχαμε την παρακάτω συνομιλία.

-Πότε καταλάβατε ότι είχατε ιδιαίτερη κλίση στα Μαθηματικά;

-Δεν νομίζω πως είχα καμιά ιδιαίτερη κλίση. Στο Γυμνάσιο ήμουνα καλή και στα φιλολογικά μαθήματα.

-Έπαιξε κάποιο ρόλο σ’ αυτό το οικογενειακό σας περιβάλλον;

-Ο πατέρας μου απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, είχε γερή μαθηματική παιδεία, αγαπούσε τα μαθηματικά και με βοήθησε πολύ.

-Οι δάσκαλοί σας;

-Μεγάλη κουβέντα. Κάθε δάσκαλος προσθέτει ένα λιθαράκι που στη νιότη του κανένας δεν το κατανοεί. Πολύ αργότερα καταλαβαίνει κανείς την αξία του. Πάνω σε πολλά πρόσωπα ριζώνουμε.

-Τι θα πρέπει να διαθέτει ο καλός δάσκαλος μαθηματικών;

- Γενικά το δασκαλίκι είναι δύσκολο επάγγελμα. Μόνο όποιος το ξέρει από μέσα το καταλαβαίνει.

Θυμάμαι τον συχωρεμένο τον Διονύση Λιβέρη, εξαίρετο δάσκαλο, που μας έλεγε στο φροντιστήριο "Άτιμο πράγμα ο πίνακας, του μιλάς, αλλά δεν σου απαντά. Πρέπει εσύ να τον κάνεις να σου μιλήσει". Αυτό ακριβώς πιστεύω πως πρέπει να κάνει ο δάσκαλος, όχι μόνο των μαθηματικών, να κάνει διάλογο και να βάλει τα παιδιά που έχει μπροστά του να σκέπτονται και να μην ακολουθούν ρετσέτες.

-Θέλατε από μικρή να σπουδάσετε Μαθηματικά;

-Ναι. Μου άρεσαν πολύ οι θετικές επιστήμες.

-Η ποίηση, λένε, είναι γι’ αυτούς που την έχουνε ανάγκη. Σε τι βαθμό συμμερίζεσθε την άποψη;

-Όλοι έχουμε ανάγκη από ποίηση. Αλλοίμονο αν δεν υπήρχε στη ζωή μας. Θα ήταν τόσο μίζερη και θλιβερή.

-Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές;

- Δύσκολη ερώτηση. Η οικογένεια της μητέρας μου ήταν συγγενής εξ αγχιστείας με τον Καβάφη (η αδελφή της γιαγιάς της είχε παντρευτεί τον Αριστείδη Καβάφη, αδελφό του ποιητή). Έτσι από τα εφηβικά μου χρόνια λάτρεψα τον Καβάφη που κυριολεκτικά επανάστησε την ποίηση. Αλλά πως να παραλείψει κανείς τον Σεφέρη, τον Ελύτη, τον Ρίτσο, τον Τ. Λειβαδίτη και τόσους άλλους υπέροχους ποιητές που έχουμε.

Προικισμένοι με μια τόσο πλούσια γλώσσα είναι λογικό να έχουμε σπουδαία ποίηση. Ακόμα αγαπώ πολύ τους τρεις μεγάλους ακμιστές: Αχμάτοβα, Γκουμιλιόφ, Μάντελσταμ, τον ανεπανάληπτο Αλ. Μπλοκ, τον Αντόνιο Ματσάδο, τον Μπόρχες, τον Ερνέστο Καρντενάλ, τον Ελυάρ, τους άγγλους μεταφυσικούς ποιητές. Δεν θα έφθαναν πολλές σελίδες για να τους αναφέρω όλους.

-Πώς οδηγηθήκατε στη σύνθεση ποιημάτων;

-Μια προσωπική στιγμή μου άνοιξε το δρόμο για την ποίηση.

-Που βρίσκεται το όριο της Επιστήμης με την Τέχνη;

-Δεν νομίζω πως μπορούμε να μιλάμε για όρια. Αντίθετα πιστεύω πως οι δυο αυτοί κλάδοι της γνώσης βρίσκονται σε συνθήκες ώσμωσης.

-Αντεπιστέλλον μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας της Ιστορίας των Επιστημών, Διεθνής Γυναίκα για το έτος 1993-94 από το Διεθνές Βιογραφικό Κέντρο του Κέιμπριτζ, παράσημο του Ιππότη των Ακαδημαϊκών Δαφνών από τη Γαλλική Κυβέρνηση το 2006 και πριν από λίγες μέρες βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών. Τι ρόλο παίζουν στη ζωή σας τα βραβεία;

-Αναμφισβήτητα οι τιμές και οι διακρίσεις μου δίνουν δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσω τη δουλεία μου και να βελτιώνομαι, όσο αυτό είναι δυνατό. Όμως δημιουργούν και μεγάλες υποχρεώσεις, καθώς συναισθάνομαι πως δεν θα πρέπει να διαψεύσω η να απογοητεύσω εκείνους που με τίμησαν.

-Μπορεί ένα βραβείο να μας αλλάξει τη ζωή;

-Εξαρτάται από τον άνθρωπο. Συνήθως τα βραβεία αυξάνουν τις υποχρεώσεις του δημιουργού.

-Τα μαθηματικά, γράφετε, ήταν πολλές φορές κοντά στην εξουσία. Ασκούν τα ίδια κάποιας μορφής εξουσία στους μη μυημένους;

-Ίσως να την ασκούν με τη μορφή μαγείας και εξερεύνησης. Ποιος δεν ονειροπόλησε κάτω από έναν έναστρο ουρανό, ψάχνοντας για απαντήσεις; Ποιος δεν αναρωτήθηκε για τη μέτρηση του χρόνου; Ποιος δε σκέφτηκε τι γίνεται περά από τη Γη μας;

-Γιατί, κατά την άποψή σας, η γυναικεία παρουσία στην Ιστορία των Μαθηματικών δεν είναι τόσο έντονη όσο σε άλλες επιστήμες;

-Οι γυναίκες άργησαν πολύ να γίνουν αποδεκτές στην κοινωνία, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού. Δεν είχαν τις ίδιες ευκαιρίες. Μην ξεχνάτε πως στα τέλη της δεκαετίας του ’20 η Έμμυ Νέτερ δεν γινόταν δεκτή να διδάξει στο πανεπιστήμιο της Γκέττινγκεν γιατί ακριβώς ήταν γυναίκα. Μόνο με την συνδρομή και τη θερμή υποστήριξη του Χίλμπερτ κέρδισε μια θέση πριβάτ ντοζέντ (άμισθου υφηγητού). Μάλιστα ο Χίλμπερτ αναγκάσθηκε να πει στη Μαθηματική Σχολή, πως εδώ δεν είμαστε bains mixtes (εκείνη την εποχή οι γυναίκες κολυμπούσαν ξεχωριστά από τους άνδρες) για να μας ενδιαφέρει το φύλο, αλλά πανεπιστήμιο. Στην Ελλάδα, η πρώτη γυναίκα που έγινε καθηγήτρια Μαθηματικών σε πανεπιστήμιο είναι η κυρία Σουζάνα Παπαδοπούλου στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

-Αν είχατε τη δυνατότητα σε ποια εποχή και σε ποιο μέρος θα θέλατε να ζούσατε;

- Στην Αθήνα του 5ου αιώνα π.Χ. όταν συντελείτο το ελληνικό θαύμα.

-Αν είχατε τη δυνατότητα τι θα αλλάζατε στη Μαθηματική Παιδεία στη χώρα μας;

-Θα προσπαθούσα να γίνουν τα μαθηματικά πιο προσιτά, ώστε να μην φοβίζουν τους μαθητές. Δείχνοντας περισσότερο την ομορφιά τους παρά την στεγνή τεχνική τους, δείχνοντας τις πολυάριθμες εφαρμογές τους και την χρησιμότητά τους. Υποχρεώνοντας, χρησιμοποιώ ακριβώς αυτή τη λέξη, άξιους και προικισμένους δασκάλους να επισκέπτονται σχολεία, κυρίως απομονωμένα, να δίνουν διαλέξεις και να απαντούν στα ερωτήματα των μαθητών. Ίσως τότε αν δουν την αόρατη πλευρά τους να μπορούν να τα αγαπήσουν.

-Σήμερα, γράφετε, οι Αυλές των ευγενών έχουν αντικατασταθεί από τις πολυεθνικές εταιρείες που έχουν στην υπηρεσία τους τα καλύτερα μυαλά, αφού Πτολεμαίοι και Μέδικοι δεν υπάρχουν πια. Προφανώς οι πολυεθνικές μαζεύουν τα καλύτερα μυαλά προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους. Βλέπετε κάποια άλλη λύση για την αξιοποίησή τους προς το συμφέρον της κοινωνίας;

- Ζούμε σε εποχή χρηματοκρατίας και θεωρώ πως είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν κάποιες νοοτροπίες, που έχουν γίνει πια modus vivendi. Ο προϋπολογισμός ενός κράτους πολύ δύσκολα μπορεί να αναμετρηθεί με τα κέρδη μιας πολυεθνικής.

-Συχνά ακούμε ότι οι πνευματικοί άνθρωποι στις μέρες μας δεν παίρνουν πρωτοβουλίες, δεν βγαίνουν μπροστά με το κύρος τους. Ποιο νομίζετε ότι είναι το χρέος του πνευματικού ανθρώπου σήμερα στη χώρα μας;

- Για όλους μας ισχύει ο στίχος του Καβάφη (το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι).

-Αν κάποιος μαθητής με ιδιαίτερο ταλέντο στα μαθηματικά ζητούσε τις συμβουλές σας τι θα του λέγατε;

- Πως ο δρόμος είναι ανηφορικός, δύσκολος και μοναχικός, αλλά αξίζει τον κόπο να παλέψει κανείς για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Αλλοίμονο σ' εκείνους που έχουν πάψει να ονειρεύονται.

-Σας ευχαριστώ πολύ.

- Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που κάνετε να με προσκαλέσετε να μιλήσω στη όμορφη πόλη σας.