Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Όχι και ... αψήφιστα

Του Κ. Μητρόπουλου
(Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ, 25-5-13)

Μπερδεύεται το φίδι


Του Δ. Χαντζόπουλου
(Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ, 30-5-2013)

Μίκης Θεοδωράκης

Επίτιμο μέλος της εξέλεξε η ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών τον Μίκη Θεοδωράκη, κατά τη συνεδρία της 30ης Μαΐου. Κορυφαία καλλιτεχνική προσωπικότητα της σύγχρονης Ελλάδας, κρητικός από καταγωγή, γεννήθηκε στη Χίο το 1925 και σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη και αργότερα με υποτροφία στο Conservatoire στο Παρίσι, όπου υπήρξε μαθητής του Olivier Messiaen και του Eugène Bizot.
Έχει συνθέσει έργα για σχεδόν όλα τα είδη της μουσικής δημιουργίας: έργα συμφωνικής μουσικής (πέντε Συμφωνίες, ανάμεσα σε αυτές και η περίφημη Συμφωνία των Χορικών), μουσικής δωματίου, Κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα, εννέα Ορατόρια (μεταξύ αυτών το Άξιον Έστί και το Canto General), πέντε Όπερες, τις οποίες ονομάζει Λυρικές Τραγωδίες (Αντιγόνη, Ηλέκτρα, Μήδεια, Λυσιστράτη και Καρυωτάκης – Οι Μεταμορφώσεις του Διονύσου), μουσική για το Αρχαίο Δράμα (δέκα Τραγωδίες), για το θέατρο (εννέα θεατρικά έργα), για τον κινηματογράφο (εννέα έργα), για τρία μπαλέτα (με γνωστότερο τον Ζορμπά), καθώς και πολλούς Κύκλους Τραγουδιών.
Ο συνθέτης, ιδιαίτερα με τους Κύκλους Τραγουδιών του και με τα Ορατόρια, έκανε ευρύτερα γνωστή την ελληνική ποίηση κορυφαίων δημιουργών.
[Πηγή: in.gr]

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Φώτης Πολυμέρης

Σε ηλικία 93 ετών πέθανε ο Φώτης Πολυμέρης, συνθέτης και στιχουργός δεκάδων τραγουδιών, πολλά από τα οποία ακούστηκαν στον ελληνικό κινηματογράφο. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές και δημιουργούς του ελαφρού τραγουδιού.

Χαρακτηριστικές επιτυχίες του οι «Άστα τα μαλλάκια σου», «Θα γυρίσει κι ο τροχός» και «Ένας χαρούμενος αλήτης». Συνέθεσε περισσότερα από 100 τραγούδια και ηχογράφησε περισσότερα από 200.

Άφησε την τελευταία του πνοή στην Αθήνα.

Ο Φώτιος Παλημέρης όπως ήταν το πραγματικό όνομά του γεννήθηκε το 1920.

Ηχογράφησε τον πρώτο δίσκο του το 1935 έχοντας περάσει από μουσικό διαγωνισμό της εποχής. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με μεγάλους δημιουργούς και τραγουδιστές, όπως τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Μάρκο Βαμβακάρη και άλλους ρεμπέτες.

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Έτος Καβάφη

Έτος Καβάφη, του Στέφανου Κασιμάτη στη Καθημερινή:
Εξευτελίσθη πλήρως - για να θυμηθούμε το ποίημα του «Μέρες του 1896». Μετά το τρισάγιο που ετελέσθη στον τάφο του στις 29 Απριλίου (ημέρα των γενεθλίων, αλλά και του θανάτου του) από τον Πάπα και Πατριάρχη Αφρικής Θεόδωρο Β΄, ο τελευταίος εξευτελισμός του Κ. Π. Καβάφη είναι η απεικόνισή του στο Λαϊκό Λαχείο, ιδίως δε όταν βλέπεις τη διαφήμιση του λαχείου να καλύπτει το πίσω μέρος των λεωφορείων, με την αινιγματική μορφή του ποιητή να δεσπόζει. Υποθέτω ότι το γεγονός περιλαμβάνεται στις παρενέργειες του Ετους Καβάφη, διότι θυμίζω ότι φέτος συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννησή του και 80 από τον θάνατό του...

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Μέτοικος


Σαν σύννεφο από τον καιρό μονάχος μεσ’ στον ουρανό πήρα παιδί τους δρόμους … τραγούδησε στον «Μέτοικο» με τους ελληνικούς στίχους του Χριστοδούλου ο Ζορζ Μουστακί που πέθανε σε ηλικία 79 ετών σήμερα (;).
Ο Μουστακί,, ο οποίος συχνά ερχόταν στην Ύδρα, κατάφερε να διαμορφώσει και να επηρεάσει μουσικά μια ολόκληρη γενιά με τα τραγούδια του.
Όπως αναφέρει η «Nouvel Observateur» ο Μουστακί άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα της Πέμπτης στη Νίκαια της Γαλλίας, όπου ζούσε. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.
Μας άφησε ωραία τραγούδια και ένα ξεχωριστό στίγμα.

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Πανελλήνιες 2013

Ξεκινάνε αύριο οι Πανελλήνιες Εξετάσεις 2013
με το μάθημα της Έκθεσης.
Καλή επιτυχία στους υποψήφιους!!!

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Λευτέρης Βογιατζής

Μιλώντας για τη σημερινή Ελλάδα στη Lifo, ο Λευτέρης Βογιατζής που έφυγε σήμερα, είχε πει: «Δεν μπορεί ν' αλλάξει τίποτα σε αυτήν τη χώρα. Είναι συνηθισμένος ο πυρήνας των ανθρώπων σε λειτουργίες συμφεροντολογικές. Είναι διχασμένοι οι άνθρωποι. Με τον ίδιο τρόπο που μπορεί ένας κριτικός θεάτρου να γράψει τα καλύτερα για τους φίλους του, χωρίς να το πιστεύει. Να το υποστηρίζει, χωρίς να το πιστεύει. Με την ίδια ευκολία που απογειώνει μετριότητες, καταβαραθρώνει αυτούς που αξίζουν. Έτσι οι άνθρωποι χάνουν το γούστο τους. Δεν έχουν πια γούστο κι αυτό γίνεται συνήθεια. 

»Αποκτάς μια σιγουριά και γίνεσαι πρόχειρος. Δεν μπορείς να γράφεις ψέματα ότι σου αρέσει κάτι που στην πραγματικότητα δεν αξίζει. Για να μπορέσω να σε πείσω για κάτι που δεν αξίζει, μπαίνω στην ίδια διαδικασία που μπαίνει ένας ηθοποιός. 'Αμα το κάνω εκατό φορές, γίνομαι στο τέλος αυτό που παριστάνω. Έτσι, εγώ μεν πιστεύω αυτό που γράφεις, αλλά η τιμωρία σου είναι ότι γίνεσαι κακόγουστος».

«Δεν με συγκινούν τα ωραία. Με συγκινεί η χώρα μου γιατί την έχω συνηθίσει..... Είχα κάθε ευκαιρία, και πολύ καλές καλλιτεχνικά, να φύγω εξωτερικό. Σχεδόν δεν θέλησα. Έβρισκα τρόπους να μην πηγαίνω. Θα ήταν ενδιαφέρον να πήγαινα, αλλά δεν ένιωσα ποτέ ότι έχω λύσει κάτι βασικό εδώ. Μια φορά, ένα πολύ μεγάλο θέατρο μου έκανε μια πρόταση και μου έστειλε ηθοποιούς να διαλέξω. Όταν τους είδα, έκανα την πολύ ηλίθια σκέψη ότι με αυτούς θα έχω τελειώσει την παράσταση σε δεκαπέντε μέρες. Μα, είναι δυνατόν να κάνω εγώ παράσταση σε δεκαπέντε μέρες;», κατέληξε.

Το σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο έχασε μια μεγάλη του μορφή. Καλή αντάμωση.