Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Πέρασαν τόσα χρόνια...

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:
περάσαμε την παιδική μας ηλικία... περιμένοντας. Έπρεπε ναπεριμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή...

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί... Ταξιδεύαμε με αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομασε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά... Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε οτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση...

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα... Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Όμως είχαμε φίλους... Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από πρόχειρα υλικά. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; (δεν τα καταφέραμε όλοι).

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια (όχι όλοι, άλλοι δουλεύαμε) και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ... Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε, (όσοι ωριμάσαμε...).

Εν πάσει περιπτώσει τη σκαπουλάραμε ως εδώ ...

Υπογραφή
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Το αλιεύσαμε στο τρωκτικό και το αφιερώνουμε στους παλιούς συμμαθητές και τους φίλους που μοιραστήκαμε ανάλογες εμπειρίες και στη μνήμη εκείνων που στο "στραβοπάτημα" την έκαναν και μας περιμένουν εκεί ψηλά να παμε και μεις να συνεχίσουμε...

Η γλώσσα των Μαθηματικών

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο δημοσίευσε στα ΝΕΑ (28-11-09) Ο Μιχάλης Μητσός με θέμα "Ένας σκοτεινός λαβύρινθος". Όπως σημειώνει το άρθρο του αποτελεί περίληψη της διάλεξης που έδωσε ο καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Μάρκους ντι Σοτόι με αφορμή την εκλογή του στην έδρα Σιμόνι για την Κατανόηση της Επιστήμης.

«Όταν ήμουν παιδί, δεν ήθελα καθόλου να γίνω μαθηματικός. Το όνειρό μου ήταν να γίνω κατάσκοπος. Και το κλειδί για να εκπληρώσω το όνειρό μου θεωρούσα ότι ήταν να μάθω ξένες γλώσσες. Γράφτηκα λοιπόν σε όλες τις γλώσσες που πρόσφερε το σχολείο μου, με πρώτα τα ρώσικα, που μου φαίνονταν η ιδανική γλώσσα για να γίνει κάποιος κατάσκοπος. Γρήγορα βυθίστηκα σε παράλογους ορθογραφικούς κανόνες και ατέλειωτα ανώμαλα ρήματα που έπρεπε να αποστηθίσω. Εν μέσω αυτής της κρίσης, με πλησίασε ο καθηγητής των Μαθηματικών και μου πρότεινε μερικά βιβλία που πίστευε ότι έπρεπε να διαβάσω. Ένα από αυτά, η Γλώσσα των Μαθηματικών , μου εξήψε την περιέργεια. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ τα μαθηματικά ως γλώσσα. Και όσο περισσότερο διάβαζα, τόσο συνειδητοποιούσα ότι αυτή ήταν η γλώσσα που λαχταρούσα.

Η πιο συναρπαστική ανακάλυψη ήταν η δύναμη αυτής της γλώσσας να περιγράψει τον φυσικό κόσμο. Να αποκαλύψει από πού προήλθαν όλα και, ακόμη σημαντικότερο, να προβλέψει τι θα συμβεί στη συνέχεια".

Καινοτομίες και παιδεία

Πανστρατιά κήρυξε ο πρόεδρος Ομπάμα για την ανατροπή του εκπαιδευτικού μαρασμού, σύμφωνα με το ΒΗΜΑ (29-11-09) σε άρθρο με τίτλο «Παιδεία καινοτομίας α λα Ομπάμα».

Στο πρόγραμμα «Εκπαίδευση για Καινοτομία» έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα εθνική «την εξεύρεση τρόπων για να γίνουν τα μαθηματικά και οι επιστήμες θελκτικά στα μάτια των παιδιών».

Σε σχετική ομιλία του ο Ομπάμα τόνισε κάποια σημεία με ιδιαίτερη αξία και για μας, σημειώνεται στο άρθρο: «Ζούμε σε μια εποχή απροσμέτρητων κινδύνων αλλά και απροσμέτρητων δυνατοτήτων» είπε. «Για να ξεπεράσουμε την κρίση χρειάζεται να αντλήσουμε από τη νέα γενιά όχι απλώς καταναλωτές, αλλά δημιουργούς». «Το κλειδί της λύσης είναι τα μαθηματικά και οι επιστήμες», αλλά «χρειαζόμαστε νέους και δημιουργικούς τρόπους εκπαίδευσης των παιδιών μας». Γι΄ αυτό «θα επενδύσουμε σε ψυχαγωγική επιμόρφωση μέσω δραστηριοτήτων μετά το σχολείο», σε «πρακτική εξάσκηση και εκμάθηση με αξιοποίηση των βιντεοπαιχνιδιών», σε «επιμόρφωση των εργαζομένων με τη βοήθεια των καλύτερων πρακτικών του ιδιωτικού τομέα», σε «επαύξηση των φοιτητών στους κλάδους ανανεώσιμων πηγών ενέργειας». Επίσης «το κράτος θα δώσει αφειδώς κονδύλια, αλλά οι Πολιτείες θα πρέπει να διαγωνιστούν για να λάβουν αυτά τα κονδύλια». Για τους δασκάλους που θα αναλάβουν το δύσκολο αυτό έργο τόνισε: «Δεν έχουμε πρόβλημα στην εξεύρεση δασκάλων και καθηγητών διότι, πολύ απλά, τους πληρώνουμε με...μισθούς γιατρών»!

Και εμείς; «Είναι ενδεικτικό ότι το συμβούλιο αναβάθμισης της παιδείας υπό τον ακαδημαϊκό καθηγητή κ. Μπαμπινιώτη έχει συλλάβει το έλλειμμα ανθρωπισμού στην κοινωνία μας- και διακηρύσσει ότι χρειαζόμαστε «Παιδεία, όχι απλώς εκπαίδευση»-, αλλά δεν λέει λέξη για καινοτομία. Προφανώς όχι διότι την αγνοεί ή την παραγνωρίζει, αλλά διότι αντιλαμβάνεται την απελπιστική πενία των εκπαιδευτικών μας ως προς αυτή την αντίληψη. Επίσης, στην εξαιρετική πρωτοβουλία της υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κυρίας Διαμαντοπούλου να εξαγγείλει την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου ανοιχτή διαβούλευση για την παιδεία υπό την αρχή «Πρώτα ο μαθητής» (βλ.www.opengov. gr/ypepth/), δεν βλέπουμε να τίθεται ερώτημα για τον τρόπο διδασκαλίας. Είναι σαφές ότι πρωτεύουν οι τόσες πληγές τής νυν στελέχωσης των σχολείων έναντι της συζήτησης «ποιο σχολείο θέλουμε». Ωστόσο το πρόβλημα υπάρχει και γιγαντώνεται. Με τον ίδιο τρόπο που γνωρίζαμε ότι η οικονομία μας ήταν μια «φούσκα που θα σκάσει» αλλά κλείναμε τα μάτια, με τον ίδιο τρόπο κινδυνεύουμε να ασχοληθούμε με καρικώματα στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, ξεχνώντας ότι αυτό δεν έχει πλέον αντίκρισμα στις ανάγκες της νέας γενιάς.

Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι στο όραμα της κυβέρνησης Παπανδρέου δεν είναι απλά το μπάλωμα μιας παραπαίουσας εκπαίδευσης, αλλά η ουσιαστική «επανίδρυσή της» (κατά τα λόγια- και μόνον- της κυβέρνησης Καραμανλή). Με άδεια ταμεία είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να δώσει «μισθούς γιατρών» στους εκπαιδευτικούς. Ισως όμως μπορεί να προκηρύξει τη δική της «πανστρατιά εξεύρεσης χορηγών» για την επιμόρφωσή τους στο τι σημαίνει «διδάσκω καινοτομία». Αν το καταφέρει, θα έχει τη μοναδική- και τελευταία μας ίσως ευκαιρία να ορθοποδήσουμε και στην οικονομία. Η πραγματική πτώχευση έρχεται μόνον όταν κανείς δεν μπορεί να καινοτομήσει!».

Τι να προσθέσει κανείς, ειδικά η κατακλείδα του άρθρου τα είπε όλα.

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Και πάλι οι υπολογιστές της Α' Γυμνασίου

Ο Απόστολος Λακασάς δημοσίευσε στην Καθημερινή της Κυριακής 29-11-09 ένα ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με τους υπολογιστές στην Α’ Γυμνασίου. Τίτλος: «Εκπαιδευτικά λάπτοπ για msn και παιχνίδια» και υπότιτλο «Προβλήματα στη διδασκαλία μέσω υπολογιστή».

"Ένα βήμα μπροστά, πολλά σημειωτόν και... πάμε πάλι. Αυτό συμβαίνει και με τη χρήση των φορητών ηλεκτρονικών υπολογιστών, που δόθηκαν από τις αρχές Οκτωβρίου στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου. Τα λάπτοπ χρησιμοποιούνται (στο σχολείο) σε λίγες ώρες μαθημάτων, αλλά κυρίως οι μαθητές τα χρησιμοποιούν για παιχνίδια, chat και σερφάρισμα στο Διαδίκτυο όταν βρίσκονται στο σπίτι. Αποτέλεσμα; Σε μία ακόμη περίπτωση, επιβεβαιώνεται η ελληνική κακοδαιμονία να δίνονται πολλά κονδύλια, αλλά τα αποτελέσματα να είναι πενιχρά".

Ολόκληρο το άρθρο: "Εκπαιδευτικά λάπτοπ για msn και παιγνίδια"

Διαδικτυακή πληροφορία και γνώση

O Σταμάτης Αλαχιώτης είναι Καθηγητής Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και πρώην πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Στο σημερινό ΒΗΜΑ (29-11-09) δημοσιεύεται ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο του σχετικά με την «πληροφορία» και τη «γνώση» και ειδικότερα με τη σχέση τους και τη χρήση του Διαδικτύου. Μερικά αξιοσημείωτα σημεία του άρθρου:

Η πληροφορία δεν ταυτίζεται με τη γνώση υποστηρίζει ο κ. Αλαχιώτης. Η πληροφορία συνδέεται με την μνήμη και η γνώση με την κριτική και δημιουργική σκέψη: «Συνηθίσαμε να λέμε ότι ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και της γνώσης, ταυτίζοντάς τες όμως άκριτα, καθώς εκλαμβάνουμε συνήθως την πληροφορία ως γνώση. Συνδέονται όμως με δύο διαφορετικές εγκεφαλικές διεργασίες: η πρώτη κυρίως με τη μνήμη και η δεύτερη με ανώτερες νοητικές λειτουργίες, όπως είναι η ανάλυση και η σύνθεση διά της κριτικής και δημιουργικής σκέψης»

Η παραπάνω παρατήρηση είναι απαραίτητη για να γίνει αντιδιαστολή τους μέσα από τη χρήση του Διαδικτύου. «Ενα επίπεδο προβολής αυτών των καίριων ερωτημάτων αποτελεί η χρήση του Διαδικτύου από τους νέους κυρίως, οι οποίοι βρίσκονται στο στάδιο οικοδόμησης των γνώσεών τους, ή και από πολλούς μεγάλους, που χάνονται σε μια χαοτική ξενάγηση».

Τι προβλήματα μπορούμε να εντοπίσουμε; Ένα έχει να κάνει με τον αποτελεσματικό εντοπισμό των αναζητούμενων πληροφοριών. «Ενα άλλο (…) αφορά τον υπερπληθυσμό σχετικών πληροφοριών, με τις περισσότερες όμως να μην είναι καλά εστιασμένες στη ζητούμενη, προκαλώντας διάχυση της προσπάθειας». Ένα άλλο έχει να κάνει με την ποιότητα των πληροφοριών που αντλούμε από τον παγκόσμιο ιστό και «αφορά τον βαθμό της εγκυρότητας και της αντικειμενικότητας της διαδικτυακής πληροφορίας, ακόμη και της επιστημονικής». Ένα άλλο με τα άχρηστα δεδομένα που περιβάλλουν την προσφερόμενη πληροφορία ο «θόρυβος» όπως χαρακτηρίζεται στο άρθρο. Να επισημάνουμε ότι οι θόρυβοι μπορούν λόγω του ελκυστικού κώδικα που χρησιμοποιούν μπορεί να «διασπούν την προσοχή και γεμίζουν τη μνήμη με περιττές νευρωνικές συνάψεις».

Αντίδοτο υπάρχει; «Ένας έμπειρος βέβαια εξερευνητής του Διαδικτύου μπορεί να αποφύγει πολλές παγίδες και να εστιάσει αποτελεσματικότερα την ξενάγησή του, καθιστώντας το ανεκτίμητο εργαλείο της σύγχρονης εποχής μας». (…) «Επί του παρόντος γίνεται πολλές φορές όχι μόνο αναποτελεσματικό υπό το πρίσμα που προαναφέραμε, αλλά και επικίνδυνο, υπό τη θέαση λ.χ. της αγωνιώδους προσπάθειας ασθενών να «μάθουν» περισσότερα πράγματα για την ασθένειά τους παρεκκλίνοντας πολλές φορές από την ιατρική φροντίδα, επηρεασμένοι από την αποσπασματική πληροφορία που συλλέγουν, ή από την ανεξέλεγκτη διαφήμιση διαφόρων μπλογκ που αφορούν λ.χ. την υγεία, τη διατροφή, την εκπαίδευση κ.ά.»

Ο κ Αλαχιώτης αναφέρεται και στον εθισμό που μπορεί να προκαλέσει το Διαδίκτυο και τις άλλες, όπως τις χαρακτηρίζει, παιδικές ασθένειες. «Η σημαντική λοιπόν αυτή τεχνολογία της εποχής μας εμφανίζει ορισμένες παιδικές ασθένειες που μπορεί να επηρεάζουν την πνευματική υγεία μικρών και μεγάλων, οδηγώντας ακόμη και στον εθισμό. Γι΄ αυτό, το Διαδίκτυο, έχει ανάγκη μιας σχετικής ηθικής, κάποιων κανόνων, μιας δεοντολογίας, καθώς όλα αυτά θα ήταν αυτονόητα και οι κανόνες δεν θα χρειάζονταν αν όλοι οι χρήστες είχαν το ίδιο επίπεδο παιδείας με την τεχνολογία. Ιστορικά όμως η τεχνολογία προηγείται της κοινωνικής και της πολιτισμικής προόδου. Είναι βέβαια παρήγορο που ήδη μπαίνουν διεθνώς κανόνες καταπολέμησης της διαφθοράς ορισμένων μπλογκ».

Και καταλήγει: «Ωσότου λοιπόν ξεπεράσει αυτές τις παιδικές ασθένειες η νέα αυτή τεχνολογία είναι καλό να προσέχουμε όλοι, έχοντας κατά νου τα προαναφερθέντα προβλήματα, κυρίως όμως όσον αφορά τους μικρότερους• για να αποφεύγονται οι κακοτοπιές του Διαδικτύου και να μη θυσιάζουμε τη γνώση στον βωμό της πληροφορίας, η οποία δεν είναι γνώση, όπως βέβαια και οι κατακερματισμένες γνώσεις όχι μόνο του Διαδικτύου αλλά και γενικότερα. Η κατάκτηση λοιπόν της γνώσης είναι η πρόκληση κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου και ειδικότερα των μαθητών• με τη χρήση του Διαδικτύου να εισβάλλει όλο και περισσότερο στη μάθηση», το οποίο στις μέρες μας και στο άμεσο μέλλον θα είναι για την Παιδεία μείζον θέμα, καταλήγει στο άρθρο του.

Όλο το άρθρο: Η διαδικτυακή πληροφορία είναι γνώση;

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Ινδιάνικο

Τι δίνει ο Θεός σ' αυτούς που κάνουν υπομονή;
... κι άλλη!

Μαύρο χιούμορ

Κάναμε και μεις κάτι μεγάλο και ... ήταν χρέος.

Λαζόπουλος

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Αλητοπαλικαράδες

Τετάρτη βράδυ πήγα να ακούσω τις ομιλίες των Μανδραβέλη, Ψυχογιού και Δαφέρμου στη Νομική. Το θέμα ήταν η πολιτική βία. Οι τρεις ομιλητές είχαν τις απόψεις τους ο καθένας. Όσπου μπούκαραν οι κουκουλοφόροι παλικαράδες και τα έκαναν γη Μαδιάμ.

"Η αίσθηση της αδικίας που επιφυλάσσει αυτή η χώρα σε ανθρώπους οι οποίοι κάνουν το έγκλημα να δημοσιεύουν κείμενα. Να πασχίζουν για τη σκέψη, να βάζουν την τέχνη τους, τα δυνατά τους, και η ανταμοιβή, αυγά στα μούτρα. Να πρέπει να φοβούνται να μιλήσουν. Να πρέπει να είναι ήρωες για να μπορούν να γράφουν. Κι έχουμε Δημοκρατία υποτίθεται. Πρέπει να είμαστε ευτυχείς που δεν είναι οι τύποι καθεστώς επίσημο".

Απόσπασμα από κείμενο της αρθρογράφου των ΝΕΩΝ Άννας Δαμιανίδη με τίτλο "Πολιτική βία" με αφορμή τον προπηλακισμό των ομιλητών Πάσχου Μανδραβέλη, Δημήτρη Ψυχογιού και Ολύμπιου Δαφέρμου από κουκουλοφόρους σε αμφιθέατρο της Νομικής Αθηνών.

Όλο το κείμενο

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Άδικο έχει ο άνθρωπος;

Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν παρελάσει εκατοντάδες "μπαρμπέρηδες που προσπαθούν να μάθουν την τέχνη στου κασίδη το κεφάλι". Και αντί να το βουλώσουν και να πάνε να ασχοληθούν με τίποτα ζαρζαβατικά ή φιλανθρωπικές δραστηριότητες βγαίνουνε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και βγάζουνε και γλώσσα.
Το κακό είναι ότι τους αφήνουνε οι έχοντες την ευθύνη των διαφόρων εκπομπών να λένε ότι τους γουστάρει.
Που και που βρίσκεται και κανένας να τους θυμίσει ότι για όλη αυτή την κατρακύλα δεν φταίνε ούτε οι μισθωτοί ούτε οι συνταξιούχοι, ούτε αυτοί που είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους σ' αυτή τη χώρα. Όπως ο Τσίμας στο Μega προς την Μπακογιάννη:
"Μου θυμίζετε καπετάνιο που τράκαρε το καράβι στα βράχια και κάνει κριτική στο σωστικό συνεργείο που δεν το ξεκολάει γρήγορα. Πρέπει να ζητήσετε ένα συγνώμη για το δημοσιονομικό χάος, ένα συγνώμη για την οικονομική πολιτική πριν κάνετε κριτική στους επόμενους" της είπε και ήταν και πολύ κομψός.

Κι αυτό δεν είχε γίνει και έγινε

Οι ιρανικές Αρχές κατέσχεσαν το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης που απονεμήθηκε το 2003 στη δικηγόρο Σιρίν Εμπαντί, ανακοίνωσε την Τετάρτη η νορβηγική κυβέρνηση καλώντας τον Ιρανό επιτραμμένο στο Όσλο για να του εκφράσει τη διαμαρτυρίας της

Είναι οι πρώτη φορά που οι αρχές μιας χώρας κατάσχουν ένα βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, αναφέρει το υπουργείο εξωτερικών της Νορβηγίας, σύμφωνα το οποίο το μετάλλιο και το δίπλωμα Νόμπελ της Σιρίν Εμπαντί, καθώς και κάποια άλλα αντικείμενά της, αφαιρέθηκαν από την τραπεζική θυρίδα όπου τα είχε τοποθετήσει η Ιρανή δικηγόρος υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τέτοια γίνονται στο Ιραν.

Είδηση που βρήκαμε στο www.in.gr

Επιμόρφωση

Τα κουπόνια μοιράστηκαν. Οι μαθητές τα εξαργύρωσαν και πήραν μηχανάκια κι έζησαν αυτοί καλά και τα παιδιά έμειναν με τα μηχανάκια στα χέρια.
Δημιουργήθηκαν τεράστιες προσδοκίες και μετά ... "ήρθαν οι μέλισσες". Το πράμα αφέθηκε στην τύχη του, όπως και πάρα πολλά ανάλογα σ' αυτόν τον τόπο. Σιγά την είδηση.
"Καθημερινά λαμβάνω μηνύματα απόγνωσης από διδάσκοντες στην Α΄Γυμνασίου που μπήκαν στην περιπέτεια να διδάξουν στην ψηφιακή τάξη.

Φυσικά το πρόγραμμα της επιμόρφωσης τηρώντας πιστά τις παραδόσεις έπαθε το κλασικό του εξαφανιζόλ. Ειδικά φέτος που υπήρχε αυξημένη ανάγκη να υποστηριχθούν οι συνάδελφοι, η επιμόρφωση λάμπει δια της απουσίας της.

Να γιατί φωνάζουμε ότι χρειαζόμαστε μόνιμες δομές υποστήριξης αλλά οι εκάστοτε ηγεσίες επιμένουν να εγκρίνουν ταχύρρυθμα προγράμματα επιμόρφωσης.

Βλέπετε αυτά έχουν παραδοτέα. Οπερ μεταφράζεται επιδοτήσεις. Τα άλλα έχουν μόνο κόστος" γράφει η συνάδελφος Terra Computerata.

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Τρεις καθηγητές και η πατρίς εχάθη

Έλεγε ο Βίσμαρκ. Το θυμήθηκε ο Αντώνης Καρακούσης στο σημερινό ΒΗΜΑ (25-11-09).
Το γνωστό αυτό απόφθεγμα "αγνοήθηκε απολύτως από τους επιτελείς της νέας κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου. Η διαδικασία προκήρυξης των θέσεων και επιλογής γενικών και ειδικών γραμματέων με βιογραφικά σημειώματα εξελίσσεται σε παράσταση μόνο για πανεπιστημιακούς" γράφει.
Παρατηρεί ακόμα ότι "όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα σχολιάζουν ότι άλλο πράγμα η επιστημοσύνη και η μετάδοση της γνώσης και εντελώς διαφορετικό το μάνατζμεντ πολυπληθών και οικονομικά ισχυρών διοικητικών μονάδων, όπως τα υπουργεία και οι μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις".
Πραγματικά πόσοι από αυτούς έχουν να επιδείξουν δάφνες στην αποτελεσματική διοίκηση;
"Oι πιο κακεντρεχείς μάλιστα δεν θα δίσταζαν να πουν ότι οι περισσότεροι των πανεπιστημιακών δεν έχουν διοικήσει ούτε περίπτερο, ότι συνήθως είναι χαοτικοί και ότι, όπως οι γιατροί, δεν δύνανται να λειτουργήσουν αποδοτικά πουθενά αλλού έξω από τα ιατρεία και τα γραφεία τους" επισημαίνεται.
Και για να μην είμαστε και εντελώς άδικοι ενδέχεται σε κάποιες περιπτώσεις να υπάρξουν και θεαματικές επιτυχίες. Υπομονή θα χρειαστεί βεβαίως για να δούμε στην περίπτωση αν θα καταρριφθεί ο ισχυρισμός του Βίσμαρκ.

Ολόκληρο το άρθρο

Ειδήσεις στα ψιλά

Τσέχικη συγγνώμη
Τη μεταμέλειά της για τις παράνομες στειρώσεις γυναικών ρομά εξέφρασε χθες η κυβέρνηση του τσέχου πρωθυπουργού Γιαν Φίσερ. Αν και η πρακτική αυτή υποτίθεται ότι σταμάτησε το 1990, οργανώσεις καταγγέλλουν ότι καταγεγραμμένα περιστατικά υπήρξαν ως και το 2003. Η Ενωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τσεχίας ζήτησε οικονομική αποζημίωση για τις γυναίκες.

Η είδηση αλιεύτηκε από το ΒΗΜΑ της 25-11-09

Ειδήσεις στα ψιλά

Ξενοδοχεία κάνουν έκπτωση για πεθερές τα Χριστούγεννα

ΛΟΝΔΙΝΟ.
Αλυσίδα ξενοδοχείων προσφέρθηκε να συμβάλει στη μείωση του άγχους που προκαλούν οι γιορτές των Χριστουγέννων κάνοντας έκπτωση σε όσους στείλουν για διακοπές την... πεθερά τους. Οι οικογένειες που θέλουν να περιορίσουν τις εντάσεις στο σπίτι στέλνοντας μακριά την πεθερά θα επωφεληθούν από έκπτωση 25% σε κάποιο από τα 194 ξενοδοχεία Ηoliday Ιnn ή Ηoliday Ιnn Εxpress της Βρετανίας. «Τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος εξαιρετικά κουραστική, ιδίως για την οικογένεια που αναλαμβάνει να διοργανώσει τα δείπνα και τις γιορτές. Ο κίνδυνος να ξεσπάσουν καβγάδες αυτήν την περίοδο πενταπλασιάζεται», λέει και η Κίρστεν Γκρόνινγκ, ειδική σε θέματα ανθρωπίνων σχέσεων.

Αλιεύτηκε στο ΒΗΜΑ της Τετάρτης 25 - 11 - 2009

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Η ομορφιά και η σχετικότητα

«Η ομορφιά είναι ανώτερη από την διάνοια γιατί απλά είναι... αυταπόδεικτη» έγραψε στο πορτραίτο του Ντ. Γκρέι, ο Ό. Ουάιλντ.

Η ομορφιά ανοίγει πόρτες, κάνει πολλές φορές πιο εύκολα τα πράγματα για αυτούς που είχαν την τύχη να γεννηθούν όμορφοι. Αποτελεί "μια υπόσχεση ευτυχίας" κατά τον Νίτσε.

Το ότι όμως κάποιος "όμορφος" παίρνει πιο εύκολα στη ζωή του κάποια πράγματα ενδέχεται να του κάνει τη ζωή του και πιο δύσκολη. Τα μεγάλα μας ατού αποτελούν και την Αχίλειο πτέρνα μας.
"Αυτό τον κάνει και επαναπαύεται στις δόξες του και δεν βλέπει ποια είναι η αληθινή αξία του καθενός μας με αποτέλεσμα συνήθως να μην δίνει στους άλλους. Μόνο να παίρνει. Ουκ ολίγες φορές μου έχουν πει άντρες φίλοι ότι η ερωτική συνεύρεση με μια όμορφη γυναίκα κατέληγε συνήθως σε φιάσκο μιας και ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτό που προσδοκούσαν. Η συνήθεια να παίρνει χωρίς να δίνει την ακολουθούσε ως το κρεβάτι.

Έπειτα συμβαίνει η ομορφιά να σε μπερδεύει κατά κάποιο τρόπο. Αυτό μου το είχε πει μια μέρα πριν χρόνια ένας γνωστός μου. Δηλαδή, όταν βλέπεις τους άλλους να «τρελαίνονται» για σένα κάπου αρχίζεις να αναρωτιέσαι και να νομίζεις ότι είσαι κάτι παραπάνω από τους άλλους. Σου δίνεται η ευκαιρία να επιλέξεις. Πράγμα που μπορεί φαινομενικά να μοιάζει καλό, όταν όμως το καλοεξετάσεις, δεν είναι. Όσο περισσότερες φορές καλείσαι να επιλέξεις τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να κάνεις λάθος. Ένας άνθρωπος που η ομορφιά του δεν βγάζει μάτι, είναι τουλάχιστον σίγουρος για ένα πράγμα. Ότι ο άνθρωπος που είναι δίπλα του δεν είναι εκεί για την εξωτερική του εμφάνιση", σημειώνεται σε σχετικό άρθρο στο http://news24gr.blogspot.com/2009/11/blog-post_7978.html

Η ομορφία μπορεί να καταλήγει σε θλίψη, όταν χάνεται. «Οι γυναίκες παίζουν με την ομορφιά τους, όπως τα παιδιά με τα μαχαίρια. Τελικά πληγώνονται» έγραψε ο Ουγκώ. Πραγματικά η ομορφιά της όψης είναι κάτι εφήμερο.

Όμως "ο ήχος της πραγματικής ομορφιάς ηχεί πολύ σιγά και διεισδύει μόνο στα πιο ευαίσθητα αυτιά" λέει πάλι ο Νίτσε, υπονοώντας ότι η πραγματική ομορφιά δεν είναι αυτή της όψης μόνο. Ενώ στο παραπάνω post επισημαίνεται, καταλήγοντας, ότι δεν υπάρχουν "μη όμορφες" γυναίκες: υπάρχουν μόνο αυτές που δεν ξέρουν ότι είναι όμορφες.

Αργά μαθαίνουν οι Φρύγες

Η συνάδελφος νόμιζε ότι κάτι άλλαξε! Διαβάστε τον πόνο της:

"...δεν ερχόμαστε να προτείνουμε κάτι εύκολο. Γιατί τόσα χρόνια δε φτιάξαμε υποδομές. Δέκα χρόνια μετά διαπιστώνω ότι συναντώ τις ίδιες δυσκολίες για να στήσω μία πρόταση διδασκαλίας. Δεν υπάρχουν κειμενικές πηγές, δεν έχουμε εικονογραφικό υλικό. Ποιος θα αφιερώσει 50 ώρες για να στήσει ένα μάθημα 45 λεπτών;

Συμφωνήσαμε όλοι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει και ότι οι αλλαγές αυτές θα είναι όμως χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο αν δεν αλλάξει ριζικά η ύλη και ο τρόπος με τον οποίο διδάσκεται από την αρχή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτές οι αλλαγές προϋποθέτουν περισσότερη ελευθερία και όχι ομοιομορφία στις σχολικές μονάδες, αξιολόγηση του διδακτικού έργου και πραγματική μετεκπαίδευση των καθηγητών, συμβατή με τις απαιτήσεις των καιρών.

Μες το κοινό υπάρχουν πάντα κι αυτοί που ψάχνουν το λάθος. Στην επιμόρφωση μας έλεγαν να κάνουμε πάντα λάθη. Για να σκέφτεται το κοινό… αυτό μπορώ να το κάνω καλύτερα απλά μου λείπουν λίγες τεχνικές γνώσεις.

Δεν έκανα επίτηδες λάθος, έδειχνα ένα μάθημα για την πτώση της Πόλης to 1453 κι έδειξα και μία εικόνα από το 1204. Δεν είπα όμως ποτέ ότι υπάρχει ερώτηση που συγκρίνει τις δύο κατακτήσεις. Ο χρόνος με πίεζε να ζιπάρω την παρουσίαση. Ο συνάδελφος όμως το χάρηκε τόσο που βρήκε το λάθος…

Γυρίζοντας στο σπίτι έμαθα ότι καλούμαι σε απολογία γιατί χρησιμοποιώ το διαδίκτυο στο μάθημά μου.

Οχι, δεν έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά την τελευταία δεκαετία"

Αυτά! Για να μη νομίζουμε ότι επειδή μοιράσαμε μηχανάκια στους μαθητές της πρώτης Γυμνασίου αλλάξαμε και το εκπαιδευτικό σύστημα.

Δες σχετικά: Terra Compiuterata

100 χρόνια τώρα


Πώς τα λέω, ο μπαγάσας!...

Φτου σου!



Ένα μόνο σου λέω...

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Ορε, που πάμε, ορέ;


Μας χρουσουζέψανε οι άτιμοι!

Δεν το μπορώ άλλο...


Ζήτω η Ελλάδα και κάθε τι μοναδικό στον κόσμο αυτό
Ελασσόνα, Λιβαδειά, Μελβούρνη, Μόναχο,
Αλαμάνας και Γραβιάς, Μπιζανίου κι Αναλήψεως
Πέτρος, Τάκης, Παύλος, Πολύδωρας,
28ης Οκτωβρίου και 25ης Μαρτίου γωνία
η Ελλάδα που τα έχει παίξει κι αλί σ' αυτούς
που αντέχουνε ...
Που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος;...Κι ας είναι και υπουργός...

Συνθήματα

Σε τοίχο: "Ήρθαν τα αύρια να διώξουν τα σήμερα"

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Είναι καλό για να το αγνοήσουμε

Το αλιεύσαμε στο ΒΗΜΑ της 21-11-09. Δράστης ο Δ. Καστριώτης. Είναι"λίρα εκατό" για να αγνοηθεί. Τα καλά πρέπει να μην τα κρατάμε για τον εαυτό μας. Πρέπει να τα μοιραζόμαστε με τους φίλους μας: η αρχή του blog. Στο ψητό:
"Ο Θεός, λένε, όταν μοίραζε χώρες στους λαούς ξέχασε τους Έλληνες Η διανομή τέλειωσε και είχαν μείνει ανέστιοι. Ακούγοντας το δικαιολογημένο παράπονό μας, ο Κύριος ένιωσε τύψεις και μας έδωσε το... εξοχικό του.

Στη συνέχεια, όμως, ο Παντοδύναμος έκανε άλλο λάθος. Θυμούμενος την πρώτη του παράλειψη, ενώ σε όλους τους λαούς έδωσε από δύο θετικές ιδιότητες, στους Έλληνες έδωσε τρεις: να είναι έξυπνοι, εργατικοί και να δουλεύουν στο Δημόσιο. Ο Γαβριήλ την ανθίστηκε τη δουλειά και του το επισήμανε. «Κύριε», του είπε, «αυτοί έχουν ένα θετικό παραπάνω, είναι αθέμιτος ανταγωνισμός». Ο Θεός το αναγνώρισε, αλλά μη μπορώντας να πάρει τον λόγο του πίσω, διατήρησε μεν τις τρεις ιδιότητες, όρισε όμως κάθε Έλληνας να έχει μόνο δύο από τις τρεις. Από τότε, όσοι είναι έξυπνοι και δουλεύουν στο Δημόσιο δεν είναι εργατικοί, ενώ όσοι είναι εργατικοί και δουλεύουν στο Δημόσιο δεν είναι έξυπνοι".
Και το διεστραμμένο μαθηματικό μυαλό: Κύριε, κύριε... ξεχάσατε τον τρίτο συνδυασμό! Οι έξυπνοι κι οι εργατικοί είναι άραγε εκτός Δημοσίου; (Χο, χο!)

Πέρα στους πέρα κάμπους

Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστέναζε, πιο παλιά. Τώρα, τα τελευταία χρόνια, ζούμε στον αστερισμό των "πρωινάδικων".
Ο Αντώνης Καρακούσης στο σημερινό ΒΗΜΑ (21-11-09) γράφει σχετικά: "Ο
ι κατά καιρούς μόνιμοι των πρωινών τηλεπαραθύρων έχτισαν καριέρες από αυτά, κατέκτησαν αναγνωρισιμότητα και θέσεις και βεβαίως απορρόφησαν την κουλτούρα και το πνεύμα τους. Παίζει μεγάλη μερίδα της πολιτικής τον ίδιο πρωινό σκοπό, κινείται και πολιτεύεται με τους αυτούς όρους, αντιδρά αναλόγως, ζει μόνιμα σε τηλεοπτικό χρόνο και πανικό και βεβαίως έχει αδυναμία κατανόησης και αντίληψης των σημερινών συνθηκών.

Και αφού τα «πρωινάδικα» είναι απαιτητικά, διεκδικητικά και τρελαμένα, κάπως έτσι είναι και το κλίμα στη χώρα και στην πολιτική. Με αποτέλεσμα συζήτηση για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας να μην γίνεται και όταν επιχειρείται να μετατρέπεται πάραυτα σε σκυλοκαβγά ή να εξελίσσεται σε κλαυσίγελο, κάτι ανάμεσα σε κλάψα και καλαμπούρι. Ενας τρίτος ξένος παρατηρητής, που έχει σχετική ενημέρωση και γνωρίζει από τον διεθνή Τύπο το εύρος των ελληνικών ελλειμμάτων και χρεών και τύχει, επισκεπτόμενος την Ελλάδα, να δει τηλεόραση, σίγουρα θα αναφωνήσει πως «είναι τρελοί οι Ελληνες» και πως η χώρα δεν έχει τύχη, κινείται, συντονισμένη από τα «πρωινάδικα» και τους φιλοξενουμένους σε αυτά, στην οδό της απωλείας.

Αυτή δυστυχώς είναι η αλήθεια. Η χώρα μπορεί να τιναχθεί ανά πάσα στιγμή στον αέρα και όλοι αυτοί οι απίθανοι τύποι δεν θα το αντιληφθούν καν. Θα συνεχίζουν να παίζουν τον αυτό σκοπό της πρωινής...".
Ναι, αλλά κύριε Αντώνη που απευθύνονται αυτοί που περιγράφετε; Ποιος του βλέπει; Ποιός τους δίνει την ακροαματικότητα και στους καναλάρχες τους το άλλοθι να ρίχνουν κι άλλο σανό στο παχνί;

Κοινωνία εν υπνώσει;

Τα βιβλία δεν είναι καλά ή κακά. Είναι καλογραμμένα ή όχι. Όμως τα ανεξαρτήτως χρώματος φασιστικά γιουρούσια τελευταία στις παρουσιάσεις βιβλίων θα πρέπει να μας ανησυχήσουν. "Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η υγεία μιας κοινωνίας ορίζεται από τη σχέση της με τα βιβλία. Στη ναζιστική Γερμανία τα έκαιγαν. Και δεν είναι η πράξη καθαυτή που προσβάλλει. Ακραίοι υπήρχαν και θα υπάρχουν παντού στον κόσμο. Το πρόβλημα είναι η σιωπή. Ελάχιστοι αντέδρασαν όταν οι Χρυσαυγίτες προπηλάκισαν εκείνους που ήθελαν να παρουσιάσουν το «Αμπεσεντάρ». Πιθανώς να θεωρήθηκαν «προδότες». Κάπως περισσότεροι αντέδρασαν στην επίθεση με αυγά στην κ. Σώτη Τριανταφύλλου. Κάποιοι είπαν ότι η συγγραφέας είναι «τσιράκι του κεφαλαίου». Μένει να δούμε αν και ποιοι θα αντιδράσουν για την νέα επίθεση στη Στοά Βιβλίου" γράφει ο Μανδραβέλης για την τελευταία επίθεση στην παρουσίαση του βιβλίου του Βασίλη Γκουρογιάννη, «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή», που έχει ως θέμα το Κυπριακό.

Δυστυχώς η κοινωνία αν μη τι άλλο βρίσκεται "εν υπνώσει". Δεν είναι μόνο τα βιβλία. Πόσα άλλα γίνονται γύρω μας χωρίς κανείς να αρθρώνει δυο κουβέντες... Περίεργοι χρόνοι. Είναι τα οικονομικά προβλήματα; Είναι τα κοινωνικά; Μπορεί να είναι και η ποιότητα της παιδείας μας. Ναι, είναι η ποιότητα της παιδείας που προσφέρεται τα τελευταία χρόνια και η οποία ανακυκλώνει τις αξίες της κοινωνίας μας. Κλέψε να ζεις κι άρπαζε νάχεις. Ο τσαμπουκάς και η μονόδρομη άποψη. Δίκαιο είναι η άποψη του κάθε κακομαθημένου. Καλή αγωγή η συμπεριφορά του λεφτά και του τυχοδιώκτη. Το δίκαιο και η αισθητική αυτή που χτίζεται στις κομματικές συνάξεις και στην τηλεόραση.

Βοήθειά μας.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Με ποιο σπαθί μας;...

"Σήμερα τα στελέχη των επιχειρήσεων θεωρούν γραφείο τους τον φορητό τους υπολογιστή. Τηλεργάζονται, σε κάθε γωνιά της γης· τους βλέπουμε στα αεροδρόμια να συμμετέχουν σε συσκέψεις μέσω Διαδικτύου, να γράφουν αναφορές, να διευθύνουν projects δισεκατομμυρίων δολαρίων σε κάθε γωνιά της γης μέσω του φορητού τους υπολογιστή. Οι δικοί μας υπουργοί χρειάζονται γραφείο σε κάθε γωνιά της Αθήνας για να παράγουν, όποιο έργο τέλος πάντων παράγουν;" Έγραψε ο Μανδραβέλης στην Καθημερινή (18-11-09) με αφορμή τα τρία γραφεία της κας Κατσέλη.
Φυσικά η κα Κατσέλη είναι υπουργός και δεν θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να κάνει τηλε-διοίκηση και τηλε-πολιτική. Όμως ένα σωρό μικρομεσαία στελέχη που τρώνε όλη την ημέρα τους σε κουβέντες για τις κουβέντες ανταλλάσσοντας μπούρδες; Πόσοι όμως απ' αυτούς μπορούν να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά υπολογιστή; Διαδίκτυο; Τηλεδιάσκεψη κλπ κλπ κλπ;
Εγώ, μου έλεγε ένα μεγαλοστέλεχος του κυβερνώντος κόμματος, δεν ξαναθέτω υποψηφιότητα. Δεν ξέρω από υπολογιστές και νοιώθω μειονεκτικά. Νομίζω ότι δεν μπορώ να παρακολουθήσω πλέον τους ρυθμούς της νέας εποχής. Πόσοι όμως από τους άλλους συμμερίζονται την άποψη και επιμένουν να πολεμούν με σπαθιά και κοντάρια;

Ο Μίκης

Παρακάτω η απάντηση του Μίκη στους αυτοαποκαλούμενους "Επαναστατικούς πυρήνες" που απευθύνθηκαν σ' αυτόν και σε άλλες «επιφανείς προσωπικότητες της αντι-δικτατορικης αυτοεξορίας, στο Παρίσι της καλοπέρασης".
Έγραψε ο Μίκης:
«Λεβέντες μου σας καμαρώνω! Είστε οι συνεχιστές του Κολοκοτρώνη , του Ανδρούτσου και του Άρη σε σύγχρονη εκδοχή. Και γι’ αυτό η τελευταία ελπίδα του προδομένου λαού μας. Με την γενναία σας δημόσια αποκήρυξή μου, μου ανοίξατε τα μάτια.
Ομολογώ, έστω και καθυστερημένα ότι υπήρξα ένας ελεεινός και σιχαμερός...
προδότης-συνεργάτης της χούντας και της αντιλαϊκής δεξιάς και τώρα μετανοιωμένος αποζητώ την δίκαιη τιμωρία μου. Το σπίτι μου βρίσκεται σε μια μικρή πάροδο της οδού Γαριβάλδη, στην Επιφανους 1, … και καθώς είμαι ξαπλωμένος , έχω απέναντι μου την πλαγιά του Φιλοπάππου, απ' όπου σας είναι πανεύκολο να με κάψετε ζωντανό, για να με λυτρώσετε από τις τύψεις που με ζώνουν. Προς τούτο έχω ορθάνοιχτα τα παράθυρα μου για να σας διευκολύνω, με κίνδυνο να πάθω γρίπη. Όμως ποιος λογαριάζει τέτοιες λεπτομέρειες όταν έχει να κάνει με terroristes-τιμωρούς όπως εσείς;"

Σήμερα Παρασκευή 20-11-09, "κάποιοι" έδωσαν συνέχεια: πέταξαν στο σπίτι του Θεοδωράκη περιττώματα... Πραγματικά ηρωική και υπεύθυνη πράξη που αποκατέστησε τα πράγματα και έβαλε τον "αυτοεξόριστο της καλοπέρασης" στη θέση του. Δεν ντρεπόμαστε λίγο...

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Το πείραμα της ανοικτής διακυβέρνησης

Στο εγχείρημα του «opengov» δεν διακυβεύεται το γόητρο του Μαξίμου γράφει στα σημερινά ΝΕΑ ο Μιχάλης Τσιντσίνης. Δεν είναι το στοίχημα του Πρωθυπουργού και των προφητών της ψηφιακής επανάστασης, όπως τους αποκαλεί, που στελεχώνουν το επιτελείο του και "φαντάζονται ότι μόνη η χρήση του διαδικτυακού εργαλείου αρκεί για να καθιερώσει έναν θεσμό", σημειώνει.

Για το πείραμα της ανοικτής διακυβέρνησης "δοκιμάζεται προπαντός η κοινή πεποίθηση ότι η αξιοκρατία στην Ελλάδα δεν είναι εφικτή. Και, αντιστρόφως, κρίνεται ο ρομαντισμός όσων επιμένουν ότι η διακυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να επαφίεται σε αποτυχόντες πολιτευτές, απόμαχους βλαχοδήμαρχους και rotten boys (σαθρούς, σάπιους) του κομματικού σωλήνα.

Η ιδέα είναι τόσο καλή ώστε δεν επιτρέπεται να αποτύχει" καταλήγει σχεδόν 50 μέρες από την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ.

Απομιμήσεις

Όταν σπανίζουν τα πρωτότυπα αυξάνονται οι ανθρώπινες απομιμήσεις, σχολίασε στο σημερινό ΒΗΜΑ η Πανδώρα την είδηση ότι οι γάϊδαροι στην Ελλάδα αποτελούν είδος προς εξαφάνιση.

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Ανέκδοτο

Βγαίνει κάποιος από το καζίνο ολόγυμνος. Αντικρύζοντάς τον ένας απ' έξω του λέει:
-Βλέπω ότι ξέρει ακριβώς πότε θα φύγεις από το καζίνο.

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Ελληναράδικο

Το βρήκα δημοσιευμένο σε κάποιο blog. Μου φάνηκε ενδιαφέρον και το αναδημοσιεύω.
Είναι του Α. Ρουμελιώτη και δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία της 24ης Οκτωβρίου 2009.
ΚΑΥΧΙΕΣΑΙ που ο γιος σου είναι γαμιάς και η κόρη σου παρθένα.
Καυχιέσαι που ήσουν λοκατζής στο Μεγάλο Πεύκο, χλευάζοντας τους πεζικάριους, αλλά βάζεις βύσμα για να πάει ο γιος σου κέντρο στην Κόρινθο και ειδικότητα διαβιβαστής στο Χαϊδάρι. Καμαρώνεις που το χωριό σου θυμίζει λίγο από Ζωνιανά, αλλά γκρινιάζεις ότι η επαρχία απ' όπου κατάγεσαι, είναι η πιο ριγμένη απ' όλες.

ΚΥΡΙΑΚΗ πρωί κοινωνάς στην εκκλησία και το απόγευμα ρίχνεις Χριστοπαναγίες στο γήπεδο. «Καταλαβαίνεις» τους ξένους «από τη φάτσα». Εχεις Φιλιππινέζα να σου κρατάει το παιδί, Βουλγάρα να σου καθαρίζει το σπίτι, Αλβανούς στο συνεργείο της οικοδομής, Πακιστανούς να σου φροντίζουν το κτήμα για να πληρώνεις λιγότερο και να μην κολλάς ένσημα, κι όμως φωνάζεις να φύγουν οι ξένοι να ξεβρωμίσει η χώρα.

ΚΑΘΕ καλοκαίρι «πρέπει να πας στο χωριό». Οταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό για να ξεφύγεις λίγο από την Ελλάδα, ψάχνεις για άλλους Ελληνες για να κάνεις παρέα. Εκλιπαρείς το προσωπικό του αεροδρομίου να επιτρέψουν τις παραπάνω βαλίτσες που έχεις, αμέσως μόλις ο πατέρας σου σταματήσει να το κάνει για σένα και την οικογένεια. Οταν ταξιδεύεις με το αεροπλάνο και επιστρέψεις, βρίσκεις 20 άτομα να σε περιμένουν στο αεροδρόμο. Χειροκροτείς τον πιλότο όταν προσγειωθείς. Οποτε ταξιδεύεις στο εξωτερικό απορείς πώς ο κόσμος ζει χωρίς περίπτερα. Βρίσκεις τους τουρίστες αστείους. Και τους μαθαίνεις να λένε «malaka».

ΕΧΕΙΣ δέκα χρόνια να μπεις σε λεωφορείο. Περιγράφεις το κτίριο της Interamerican στην Κηφισίας ως «ουρανοξύστη». Παραγγέλνεις ταυτόχρονα σουβλάκια κι ένα ασθενοφόρο και το ασθενοφόρο έρχεται όταν χωνεύεις τα σουβλάκια. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πέσεις σε μποτιλιάρισμα στις 6 π.μ. της Κυριακής. Εχεις αυτοκίνητο που κοστίζει πάνω από 60.000 ευρώ και αρνείσαι να δώσεις στον παρκαδόρο 5 ευρώ πουρμπουάρ γιατί το θεωρείς κλοπή.

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙΣ με τα φώτα για μπλόκο, αλλά παραπονιέσαι στον αστυνομικό ότι δεν δίνει κλήση και στους άλλους οδηγούς. Διπλοπαρκάρεις για τσιγάρα κλείνοντας τον δρόμο και απολογείσαι σ' αυτούς που κορνάρουν, αλλά στο παρακάτω στενό πλακώνεις τον οδηγό που έκανε ακριβώς το ίδιο. Οταν σταματάς στο φανάρι έχεις το χέρι στην κόρνα. Πάντα αναρωτιόσουν σε τι διάολο χρησιμεύει η «διάβαση πεζών». Είσαι βέβαιος ότι το κακό μάτι έχει αποδειχθεί και επιστημονικά.

ΜΙΣΕΙΣ τους δημόσιους υπαλλήλους, αλλά όνειρο ζωής είναι να γίνεις ένας από αυτούς. Ποτέ δεν σου φτάνουν τα χρήματα για τα βασικά είδη ανάγκης, αλλά πάντα σου περισσεύουν για τα είδη πολυτελείας. Ξέρεις ότι όλοι οι άλλοι είναι τουρκόσποροι ή Σλάβοι, αλλά εσύ το 'χεις στανταράκι πως είσαι γνήσιος απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πας γυμναστήριο και καπνίζεις κι ένα πακέτο τσιγάρα τη μέρα. Κάνεις φραπέ πριν φύγεις από το σπίτι, όταν φτάνεις στο γραφείο, μετά το φαγητό, όταν έχεις καλεσμένους, πριν φύγουν οι καλεσμένοι, αφού φύγουν οι καλεσμένοι και πριν πέσεις για ύπνο.

ΤΡΩΣ πρωινό πριν πας για ύπνο. Δεν τρως ποτέ βραδινό πριν από τις 10 μ.μ. Μαλώνεις για το ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό. Το πρώτο σου hangover ήταν γύρω στα 5 σου, όταν ο μπαμπάς / θείος / παππούς σού έδωσε να δοκιμάσεις ουίσκι, γιατί το ζήταγες κλαίγοντας. Η μαμά βάζει σεμεδάκι πάνω από την οθόνη του PC σου.

Απορίες

Καλά ρε παλικάρια εσείς δεν κυβερνήσατε; Ποιος οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα κατάρευσης; Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον κάθε γραφειοκράτη των Βρυξελών να μας φτύνει και να μιλάει απαξιωτικά για τη χώρα μας;
Κάθε μέρα αποκαλύπτεται το μέγεθος του μπάχαλου και εσείς αλλού; Και όχι μόνο, αλλά και γλώσσα και δεν ξέρετε τίποτα;

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Ναι μεν αλλά

Έμπαινε Χάρη μου, έμπαινε Χάρη μου
Έμπαινε, έμπαινε βρε παλικάρι μου.
Τραγουδούσε σε ανύποπτο χρόνο ο Λουκιανός Κηλαηδόνης (για τον Χάρυ Κλιν).
Οι τρεις Χάρηδες, παίζει παραπέμποντας στις χάρητες, ο τίτλος του άρθρου του Β. Χιώτης σήμερα στο ΒΗΜΑ (10-11-09). Οι τρεις Χάρηδες κατονομάζονται και είναι: ο Χάρης Παμπούκης, ο Χάρης Καστανίδης και ο προσφάτως διορισθείς γενικός γραμματέας Χάρης Τσιόκας.
«Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Τσιόκας είναι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης και προφανώς ένας θεολόγος δεν είναι το καταλληλότερο πρόσωπο για να αναλάβει την εποπτεία των τηλεπικοινωνιών ή των αερομεταφορών της χώρας.
Όπως είναι πραγματικά ανεξήγητο με ποια κριτήρια επελέγη ο κ. Γρ. Τασούλας ως ο καταλληλότερος για τη θέση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη όταν ο ίδιος είναι πολιτικός μηχανικός. Εκτός και αν τον χρειάζεται ο κ. Χρυσοχοΐδης για να «χτίσει» τη νέα δομή των διωκτικών αρχών...» γράφει ο Χιώτης.
«Τελικώς όλη η ιστορία με τα βιογραφικά και την αξιολόγησή τους έγινε για να γίνει γραμματέας ο Χάρης Τσιόκας!» σημειώνει.
«Είναι πια σαφές ότι οι υπουργοί θα κυβερνήσουν με τα πρόσωπα που επιλέγονται. Ας πάψουν λοιπόν να αναζητούν κολλητούς με ντοκτορά και ας αναζητήσουν τουλάχιστον κολλητούς με εντιμότητα.
Έτσι κι αλλιώς σ΄ αυτή τη διαδικασία δεν υπάρχει ίχνος διαφάνειας. Δεν γνωρίζουμε πόσοι υπέβαλαν αίτηση για κάθε κρατική θέση. Δεν γνωρίζουμε από ποιους έγινε η πρώτη επιλογή και πώς επελέγησαν τελικώς εκείνοι που έχουν ήδη ανακοινωθεί ως τώρα. Δεν έγιναν καν αυτές οι «προφορικές συνεντεύξεις» που θέσπισε ο Πρ. Παυλόπουλος και έσπευσε να καταργήσει ο Ι. Ραγκούσης.
Η νέα κυβέρνηση έπεισε μετά τις εκλογές 35.000 έλληνες πολίτες που έφαγαν τα νιάτα τους στις σπουδές να την εμπιστευθούν και να στείλουν τα βιογραφικά τους, για να την παρακολουθούν στη συνέχεια να προσλαμβάνει επιτελικά στελέχη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που προσλάμβαναν και οι προκάτοχοί της.
Είναι κωμικό το γεγονός να ανακοινώνεται το πλήρες βιογραφικό των πέντε γενικών γραμματέων που ανακοινώθηκαν χθες με αναλυτική αναφορά των σπουδών τους, αλλά να μην αναφέρεται το παραμικρό για τον κ. Χ. Τσιόκα, λες και είναι απόφοιτος Δημοτικού» επισημαίνεται στο άρθρο.
Τι να πει κανείς; Ένα είναι βέβαιο: αν αποδειχθεί ασυνεπής η διαδικασία επιλογής που ξεκίνησε με τους γραμματείς μπορεί αυτή να εξελιχθεί όχι μόνο σε επικοινωνιακό μπούμερανγκ για την κυβέρνηση αλλά και να δημιουργήσει χιλιάδες πολέμιους της. Η κοροϊδία δεν χωνεύεται εύκολα. Όλοι αυτοί που πίστεψαν τις εξαγγελίες και έκαναν αίτηση για τις θέσεις των γραμματέων, βλέποντας να υποσκελίζονται από ανθρώπους που το μόνο προσόν τους είναι η κομματική ταυτότητα θα γίνουν χλευαστές και πολέμιοι κάθε εξαγγελίας και νεωτερισμού από δω και πέρα. Και όχι άδικα.

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Ο αυστηρός, ο χαλαρός, ο αυταρχικός και ο αδιάφορος

Υπάρχει μια ομάδα επιστημόνων που είναι κατά της τυπολογίας, ιδίως στις επιστήμες της Αγωγής. Ισχυρίζονται ότι οι άνθρωποι είναι ξεχωριστές περιπτώσεις ο καθένας και γι’ αυτό η τυποποίηση λειτουργεί όπως το κρεβάτι του Προκρούστη.

Πραγματικά δεν υπάρχει ο μέσος μαθητής, για τον οποίο συχνά αναφερόμαστε Όπως δεν υπάρχουν ιδανικά γεωμετρικά σχήματα. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να κάνουμε αναφορές και να καταλήγουμε σε σωστές ερμηνείες και αποφάσεις.

Οι άνθρωποι για τους οποίους ο Θεός, μετά την κατασκευή τους, έσπασε το καλούπι υπάρχουν. Χρηστικές ανάγκες όμως πολλές φορές μας αναγκάζουν να κάνουμε ομαδοποιήσεις Δεν θα πρέπει βέβαια τις τυπολογίες να τις χρησιμοποιούμε με απόλυτο τρόπο.

«Τα Νέα» σήμερα (9-11-09) αναδημοσιεύουν από την εφημερίδα «Independent» τα συμπεράσματα έρευνας σχετικά με τη συμπεριφορά των γονιών προς τα παιδιά τους. Η έρευνα έχει ταξινομήσει τους γονείς σε τέσσερις τύπους ανάλογα με τη συμπεριφορά τους αυτή.

Οι αυστηροί: Συνδυάζουν τη στοργική στάση απέναντι στα παιδιά με σταθερούς κανόνες και σαφή όρια στην ανατροφή.

Οι χαλαροί: Είναι εκδηλωτικοί ως προς τα αισθήματα αγάπης απέναντι στα παιδιά τους και δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην πειθαρχία και το πρόγραμμα.

Οι αυταρχικοί: Δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην πειθαρχία και τους κανόνες που θέτουν στο σπίτι, αλλά χωρίς να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα (ή και καθόλου) για τον συναισθηματικό κόσμο των παιδιών τους.

Οι αδιάφοροι: Αυτοί δεν ενδιαφέρονται για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Η στοργή και η πειθαρχία απουσιάζουν από τη σχέση τους με τα παιδιά τους.

Η έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε πειθαρχημένο περιβάλλον έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν σημαντικές δεξιότητες όπως κατανόηση, αυτοπειθαρχία και εργατικότητα Με άλλα λόγια, να γίνουν πιο επιτυχημένα στην ενήλικη ζωή τους.

Η αυστηρή διαπαιδαγώγηση άρχισε να περνάει σιγά σιγά στην Ιστορία από τη δεκαετία του 1950. Σήμερα, με βάση την προηγούμενη μελέτη, η οποία διενεργήθηκε σε 9.000 οικογένειες στη Βρετανία, προκύπτει ότι οι αυστηροί κανόνες δίνουν καλύτερα εφόδια στα παιδιά για το μέλλον. Από την ίδια μελέτη προέκυψε επίσης "ότι τα παιδιά των παντρεμένων γονέων είναι πιο ευνοημένα από τα παιδιά των χωρισμένων ή αυτών που έχουν ξαναπαντρευτεί".

Τα τελικά συμπεράσματα δείχνουν ότι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώνουν οι γονείς τα παιδιά τους είναι ο πιο σημαντικός παράγων που καθορίζει την ανάπτυξη του χαρακτήρα τους. Το παρήγορο, ακόμα, που αναδείχθηκε από την έρευνα, είναι ότι η οικονομική κατάσταση των γονιών δεν παίζει ρόλο σ’ αυτό.


Σχετικά: «Λίγη αυστηρότητα στο σπίτι δεν βλάπτει τα παιδιά»

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Ενδιαφέρουσα διάλεξη της ΙΛΕΝΛ

«Γυάλινα αντικείμενα-

-Οι φεγγίτες στη Μεσαιωνική Ιστορία της Κρήτης»


Οι γραπτές πηγές που αφορούν τη μεσαιωνική Κρήτη και ειδικότερα τη Βυζαντινή περίοδο είναι λιγοστές. Η συστηματική έρευνα και η μελέτη των μικρών γυάλινων αντικειμένων μπορεί να συμπληρώσει ή ακόμα και να αλλάξει την εικόνα μας για την ιστορική εξέλιξη.

Η παράδοση της παραγωγής του γυαλιού είναι μεν μακρά, αφού ανάγεται ακόμα και από την μινωική περίοδο, αλλά ελάχιστα έχει «χαρτογραφηθεί». Το γυαλί κατά την περίοδο του Μεσαίωνα αποτελούσε πολύτιμο υλικό και γι’ αυτό το συναντάμε στα αριστοκρατικά και εκκλησιαστικά περιβάλλοντα. Στον Ύστερο Μεσαίωνα απαντάται και στο πλούσιο αστικό περιβάλλον.

Για το γυαλί δεν συλλέγουμε πληροφορίες μόνο από τα ίδια τα αντικείμενα, αλλά και από την εικονογραφία, όπως για παράδειγμα στις τοιχογραφίες των εκκλησιών, τις εικονογραφήσεις των διαφόρων κειμένων κ.α.

Η Βέρα Κλώντζα-Γιάκλοβα ξεκίνησε την καταγραφή και μελέτη του γυαλιού της μεσαιωνικής Κρήτης το 2007. Ως βάση χρησιμοποίησε τη συλλογή γυαλιού από την ανασκαφή στον Πρινιάτικο Πύργο, η οποία είναι μια από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα και μέχρι σήμερα περιλαμβάνει περίπου 400 ευρήματα από την Ελληνιστική μέχρι την Οθωμανική περίοδο. Τα περισσότερα εκ των οποίων ανήκουν στη Βυζαντινή περίοδο.

Βυζαντινό γυαλί έχει βρεθεί και σε άλλες τοποθεσίες –Μόχλο, Μοναστηράκι-Καταλύματα, Ηράκλειο, Γόρτυνα, Ελεύθερνα και στα Χανιά. Πρόκειται κυρίως για μικρά θραύσματα από λάμπες, κύπελλα και μπουκάλια φυσητά από μαλακό γυαλί γεμάτο μικρές φουσκάλες πρασινωπού χρώματος.

Η περίοδος της Ενετοκρατίας έχει περισσότερα ευρήματα λόγω της μεγάλης παράδοσης της βενετσιάνικης υαλοποιίας. Υπάρχουν ευρήματα, από την πολιορκία του Χάνδακα (1669), σύμφωνα με τα οποία το γυαλί χρησιμοποιήθηκε και ως στρατιωτικό υλικό.

Την Δευτέρα 9 Νοεμβρίου, στις 19.00, στην αίθουσα διαλέξεων του Επιμελητηρίου Λασιθίου, η αρχαιολόγος Βέρα Κλώντζα-Γιάκλοβα θα μιλήσει με θέμα «Γυάλινα αντικείμενα-Οι φεγγίτες στη Μεσαιωνική Ιστορία της Κρήτης». Σκοπός της διάλεξης είναι να γνωρίζει το ευρύτερο κοινό τα συγκεκριμένα ευρήματα αλλά και την ερμηνευτική τους αξία.

Η διάλεξη της Δευτέρας είναι η δεύτερη από μια σειρά διαλέξεων του κύκλου «Πατριδογνωσία», οι οποίες διοργανώνονται από την Ιστορική-Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου. Για την παρακολούθηση δεν απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις και μπορούν να την παρακολουθήσουν και μαθητές κάθε ηλικίας. Χορηγοί είναι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Νομού Λασιθίου και το Επιμελητήριο Λασιθίου. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη.


Τι συμβαίνει με τους καλλιτέχνες

Δεν μπορώ να το καταλάβω: Γιατί συνεχώς αποκαλύπτεται ότι ονόματα υπεράνω πάσης υποψίας από τον καλλιτεχνικό χώρο κάνουν χρήση ναρκωτικών;
Τόσο βάρος αισθάνονται; Γιατί δεν μπορώ να διανοηθώ άλλα πράγματα.

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Σύγχρονη Ελλάς

-Είχα στο μυαλό μου να γράψω κάτι γι’ αυτούς που πίνουν τον καφέ τους στις παραλιακές καφετέριες και αφήνουν τα σκυλιά τους ελεύθερα στην παραλία να αφοδεύουν στην άμμο, να τσακώνονται και να ενοχλούν όσους κάθονται αμέριμνοι κάνοντας ηλιοθεραπεία και μπάνιο.
-Είχα στο μυαλό μου να γράψω κάτι για όλους αυτούς που αφήνουν το αυτοκίνητο στη μέση του δρόμου κλείνοντας το δρόμο για να πιούν στις διπλανές καφετέριες τον φραπέ τους αδιαφορώντας για τους δυστυχείς που θέλουν να πάνε στο σπίτι τους από τον κλεισμένο δρόμο.
-Ήθελα να γράψω για τη ΔΕΗ αλλά και για το Δήμου που έβγαλε τις κολώνες που είχανε τις λάμπες για το δημοτικό φωτισμό και κάμποσα τετράγωνα στην πόλη από τον Ιούνιο είναι βυθισμένα στο σκοτάδι-ενώ τα σχετικά τέλη εισπράττονται κανονικά.
-Ήθελα να γράψω για το ότι στη γειτονιά που μένω ο δρόμος είναι στενός και στις στροφές καθημερινά αρκετά «πολιτισμένα γαϊδούρια» παρκάρουν με το μισό αυτοκίνητο να κλείνει το δρόμο έτσι που να μην μπορεί να στρίψει κανείς.
-Ήθελα να γράψω για όλους αυτούς τους «πολιτισμένους» συμπολίτες μου που αφήνουν στη μέση του δρόμου το αυτοκίνητο για να ψωνίσουν στο παρακείμενο μαγαζί κλείνοντας το δρόμο στους υπόλοιπους μέχρι να ολοκληρώσουν τα ψώνια.
-Ήθελα να γράψω για τα πεζοδρόμια που έχουν καταληφθεί από τραπεζοκαθίσματα και οι πεζοί περπατάνε ανάμεσα στα αυτοκίνητα.
-Ήθελα να γράψω γι’ αυτούς που ψωνίζουν στα περίπτερα από το παράθυρο του αυτοκινήτου τους κλείνοντας το δρόμο στους άλλους.
-Ήθελα να γράψω για τους γονείς και κηδεμόνες που στήνονται σε διπλές και τριπλές ουρές έξω από τα φροντιστήρια για να περιμένουνε τα παιδιά τους.
-Ήθελα να γράψω για τις πιτσαρίες και τα άλλα μαγαζιά που έχουν παρκάρει γλάστρες, πινακίδες, χαλασμένα μηχανάκια δυο μέτρα μέσα στο δρόμο για να μην παρκάρει κανείς μπροστά τους.
-Ήθελα να γράψω για το κακό που γίνεται με τα μπαρ που έχω στη γειτονιά μου. Ανάλογα με το τι έχει πιεί ο ιδιοκτήτης ή το τι ατελείωτο πάθος βιώνει την πληρώνουμε οι γύρω, είτε είναι 12 τα μεσάνυχτα είτε είναι 2.
Αυτά και άλλα πολλά τα είδα γραμμένα στο blog του Προκόπη Δούκα. Εκτός από τις επισημάνσεις του Δούκα βρήκα και πολύ ενδιαφέροντα τα σχόλια.
Τι φταίει άραγε για όλα αυτά; Μάλλον δυο πράγματα φταίνε. Το ένα είναι η κοινωνική κουλτούρα που έχει ο καθένας μας και το δεύτερο ο έλεγχος της τήρησης των στοιχειωδών κανόνων. Δυστυχώς έχουμε πρόβλημα και στα δυο.
Δεν έχει να κάνει με το επίπεδο αλλά με την αντίληψη και την κουλτούρα για την κοινωνικότητα. Υπάρχουν γαϊδούρια με μόρφωση και λαϊκοί άνθρωποι άψογοι. Η διελκυστίνδα είναι μεταξύ ανθρώπων που επιλέγουν την ήσσονα προσπάθεια και το θράσος - και των ανθρώπων που έχουν σωστή άποψη για τον συνάνθρωπο, τον συμπολίτη και την κοινωνία.
Δυστυχώς οι άλλοι Έλληνες, της σωστής συμπεριφοράς και της ευγένειας, τους ήθους "λουφάζουν". Άδικα; Δεν ξέρω. Όμως η κακή συμπεριφορά και η κατάντια φαίνεται και στα δημόσια πρόσωπα και την πολιτική.
Και φοβάμαι ότι δεν μπορεί να αλλάξει γρήγορα αυτή η νοοτροπία. Οι κώδικες αξιών είναι προϊόντα μακράς παραδόσεως. Χαρακτηρίζουν πολιτισμούς. Δεν μπορούν ν’ αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη. Αλλά για να αλλάξουν, έστω και μακροπρόθεσμα, χρειάζεται μια μόνιμη πολιτιστική παρέμβαση που μόνο η πολιτική και οι πολιτικοί μπορούν να πραγματοποιήσουν. Όμως μοιάζει με φαύλο κύκλο γιατί οι ασκούντες την εξουσία γενικά σήμερα δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένοι να αλλάξουν αυτή την τακτική και να πάρουν μέτρα, επειδή και οι ίδιοι έχουν τέτοια κουλτούρα.

Αξίζει να δείτε την ανάρτηση του Π. Δούκα

Δυστυχώς είναι γραπτά και θα μείνουν

Όταν μια μέρα ο Ευκλείδης στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας δίδαξε ένα θεώρημα κάποιος από τους εκεί μαθητές τον ρώτησε: Και τι θα κερδίσω δάσκαλε απ’ αυτό; Τότε ο Ευκλείδης φώναξε ένα δούλο και του είπε: δώσε στον κύριο ένα οβολό αφού θέλει οπωσδήποτε κάτι να κερδίσει.
Το κέρδος έχει να κάνει με το εμπόριο. Και με τους πολιτικούς πάσης φύσεως. Διαβάζεις αίφνης κείμενα ανθρώπων που εκπροσωπούν θεσμούς και παίρνουν αποφάσεις για μεγάλες κοινωνικές ομάδες και αρχίζει να γουρλώνει το μάτι σου. Είναι δυνατόν σήμερα να καταφέρονται σε ανθρώπους που έχουν διαφορετική από τη δική τους άποψη με εκφράσεις «οι δυνάμεις του σκότους», «οι αχυράνθρωποι της εξουσίας», «τα τρωκτικά και οι σκώληκες», «με το γνωστό ύφος και την ειρωνεία του», «το μηδενισμό και το στυλ», «καλό είναι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων», «οι δυνατές φωνές που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου», «οι πολίτες προσδοκούσαν την έλευση ενός ‘μεσσία’», «οι μισθωμένοι κονδυλοφόροι και οι δικολάβοι των τηλεοπτικών παραθύρων οπλίζουν και περιμένουν»… Έλα μυαλό στον τόπο σου! Κερδίζουν κάτι άραγε;
Κάποτε ο Γλάδστων, υπουργός Οικονομικών του Ηνωμένου Βασιλείου, αναφερόμενος στις έρευνες του φυσικού Φαρενάιτ για την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία του είπε: «Καλές είναι, αλλά σε τι χρησιμεύουν;» Κι εκείνος του απάντησε: «Μια μέρα, κύριε, θα τις φορολογήσετε».
Δυστυχώς για μας οι διάφοροι δικοί μας λένε ότι τους κατέβει γιατί ακριβώς γνωρίζουν ότι ούτε θα φορολογηθούν γι’ αυτά που λένε, ούτε κανείς θα τους ζητήσει το λόγο. Δείχνουν όμως μια αισθητική και μια ποιότητα λόγου. Η αίσθηση ότι έχω την εξουσία και λέω ότι θέλω απηχεί συμπεριφορές προ πολλού ξεπερασμένες. Ντεμοντέ που λέγαμε. Αν αυτοί που εκφράζονται έτσι το κάνουν συνειδητά αδικούν το εαυτό τους. Και για να παραφράσουμε την γνωστή έκφραση του Ευκλέιδη: Η εξουσία δεν αποτελεί βασιλική οδό για το λόγο που εκφέρουν αυτοί που την κατέχουν.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Θα μιμείται τον δάσκαλό του;

Κάποτε στη ΣΕΛΜΕ ο καθηγητής, έχοντας ο ίδιος την άποψη ότι ο καλός μαθηματικός φτάνει να ξέρει καλά μαθηματικά για να διδάξει, θέλησε να πάρει τις απόψεις μας ουσιαστικά γιατί πίστευε ότι θα επιβεβαιώναμε τον ισχυρισμό του. Έκανε αμέσως ένα βασικό παιδαγωγικό σφάλμα. Δυσαρεστήθηκε και το έδειξε όταν του είπα ότι θα πρέπει να ξέρει και τρόπους να χειριστεί τους μαθητές και μεθόδους για να "περάσει" σ' αυτούς αυτά που θέλει να μάθουν. Ήταν καλοπροαίρετος αλλά της παλιάς σχολής.

Δυστυχώς η αντίληψη αυτή του μακαρίτη πλέον καθηγητή μου στη ΣΕΛΜΕ Ηρακλείου είναι κυρίαρχη ακόμα στην εκπαίδευση. Αρκετοί καθηγητές διδάσκουν όπως δίδασκε ο καθηγητής τους όταν αυτοί ήταν μαθητές. Αυτοσχεδιασμός, κατά μέτωπο διδασκαλία και πολλά παιδαγωγικά λάθη.

Φταίνε πολλοί και κυρίως όσοι έχουν την ευθύνη για την σημερινή κατάσταση της δευτεροβάθμιας. Οι καθηγητικές σχολές, οι οποίες στην προοπτική της δημιουργίας «καλών επιστημόνων», φαίνεται ότι αφήνουν στην άκρη την εκπαίδευση τα σχετικά με την αποτελεσματική διδασκαλία.

Σε άρθρο της Χαράς Καλημέρη στη σημερινή Ημερησία (1-11-09) σύμφωνα με μελέτη που έκανε ο καθηγητής Σχολικής Παιδαγωγικής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Xαράλαμπος Kωνσταντίνου για τα προγράμματα σπουδών στις «καθηγητικές» σχολές των Πανεπιστημίων της χώρας επιβεβαιώνεται η άποψη για την χαμηλής ποιότητας εκπαίδευση στα παιδαγωγικά των καθηγητών.

"H ανεπαρκής παιδαγωγική και διδακτική κατάρτιση των εκπαιδευτικών επιδρά αρνητικά στην ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και στον ίδιο το μαθητή.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι εκπαιδευτικοί δεν διαχειρίζονται δίκαια και αντικειμενικά δεδομένα που αφορούν στη βαθμολογία, την πειθαρχία ή την κοινωνική συμπεριφορά του μαθητή, ενώ σε ό,τι αφορά τη διδακτική διαδικασία χρησιμοποιούν μεθόδους που οδηγούν στην αδιαφορία και την πλήξη του μαθητή.

Χαρακτηριστικά είναι τα ευρήματα παλαιότερων ερευνών, όπως του κ. Δημήτρη Tσέρτου, σχετικά με την αξιολόγηση του σχολείου, αλλά και των καθηγητών από τους ίδιους τους μαθητές λυκείου.

Τα κυριότερα προβλήματα που αναδεικνύονται από τις έρευνες είναι: H πλειονότητα των μαθητών «χρεώνει» στους καθηγητές ότι έχουν έλλειψη κατανόησης και αδυναμία προσωπικής επικοινωνίας (75,8%), αλλά και αυταρχικό ύφος (66,2%), είναι αδιάφοροι (62,5%) ή έχουν ως προσωπικότητες μειωμένο κύρος και ατέλειες (60,1%). Πάντως, σε ποσοστό 81,6%, οι μαθητές παραδέχονται ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι εκείνο που πιέζει τους διδάσκοντες να συμπεριφέρονται διαφορετικά απ’ ό, τι στην πραγματικότητα.

Αρνητική είναι η κρίση των μαθητών και για τον θεσμό του σχολείου. Θεωρούν ότι το σχολείο δεν προσφέρει πολλά πράγματα και είναι απαξιωμένο στη συνείδηση του μαθητή (92%), πως η διαδικασία εισαγωγής στα AEI - TEI στερεί πολλές προσωπικές ελευθερίες των μαθητών (84,9%), καθώς και ότι η βαθμολογία διαταράσσει τις σχέσεις των μαθητών μεταξύ τους (84,1%).

Ο κ. Κωνσταντίνου προτείνει δυο μέτρα: Ένα για τις καθηγητικές σχολές και ένα εισαγωγικής επιμόρφωσης.

Για το πρώτο: Οι «καθηγητικές» σχολές να μειώσουν τον αριθμό των μαθημάτων ή να τον διατηρήσουν εφόσον δεν είναι μεγάλος και να ενσωματώσουν τουλάχιστον 10 μαθήματα παιδαγωγικής, διδακτικής, αξιολόγησης, ψυχολογίας, φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας κ.ά., τα οποία μπορούν να διδαχθούν διατμηματικά ή ακόμη και ενδοτμηματικά.

Για το δεύτερο: Να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα για τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων εκπαίδευση, μετά την επιτυχία τους στον AΣEΠ και πριν από την ανάληψη των υπηρεσιακών τους καθηκόντων, το οποίο θα περιλαμβάνει θεωρητική και περισσότερο πρακτική κατάρτιση, με συστηματικό τρόπο και πολύμηνη διάρκεια.

Νομίζουμε όμως ότι χρειάζεται και ένα τρίτο: Τουλάχιστον ετήσια επιμόρφωση για όσους εκπαιδευτικούς είναι πάνω από 5 χρόνια και μέχρι 30 στην εκπαίδευση. Με συστηματικό τρόπο, με απαλλαγή από τα διδακτικά τους καθήκοντα και εξετάσεις πιστοποίησης στο τέλος. Ο τίτλος να έχει βαρύτητα για τον κάτοχό του (οικονομική, απαραίτητος για την ανέλιξη κλπ).

Κι αυτά τα στάδια

Μπορεί μια αλήθεια να ακολουθήσει και αυτά τα στάδια:
1ο Στην αρχή να γελοιοποιηθεί,
2ο Κατόπιν να δεχθεί σφοδρή αντίδραση και τέλος
3ο Να θεωρηθεί αυτονόητη.