Οι μάπες μάγκες

«Τι θα συνέβαινε εάν αρχηγός ευρωπαϊκού κράτους πήγαινε στη Λιβύη ή σε άλλη ισλαμική χώρα και καλούσε τους πάντες να μεταστραφούν στο χριστιανισμό; Πιστεύουμε ότι θα προκαλούσε πολύ μεγάλες αντιδράσεις στον ισλαμικό κόσμο» γράφει την Τρίτη η εφημερίδα Messagero.

Η Stampa τονίζει από πλευράς της ότι «το εθνικό συμφέρον δεν δικαιολογεί και βεβαίως δεν επιτάσσει σε κανέναν να συμφωνήσει να φιλοξενήσει θεατρινισμούς».

Δημοσιεύματα του ιταλικού Τύπου αναφέρουν ότι τρεις γυναίκες από το ακροατήριο του Καντάφι αλλαξοπίστησαν, αλλά δεν υπάρχει τρόπος επαλήθευσης.

Για μια ακόμα φορά ο Μπερλουσκόνι προσφέρει προβολή σε άτομα, που κάνουν προπαγάνδα περιστοιχιζόμενα από όμορφες κοπέλες για να πάρει έργα στη Λιβύη.

Τι να κάνουμε, πρέπει να προσέχουμε όταν ψηφίζουμε. Άμα κάνουμε πλάκα θάρχεται ο κάθε μάπας να κάνει τον έξυπνο. Και δεν θα μπορούμε να μιλάμε κιόλας.

Ποιος να τους πιστέψει;

Όταν βάζουν τον κόσμο να κάνει αιτήσεις και μετά παίρνουν τους ημέτερους, όταν για να μαζέψουν λεφτά θεωρούν τους επαγγελματίες ανειλικρινείς και για να κλείσουν τα βιβλία θέλουν κι άλλα λεφτά, εκτός από αυτά που έχουν πληρώσει, όταν βάζουν τους επαγγελματίες να ρίχνουν λεφτά στα μαγαζιά τους και μετά τους ακυρώνουν τις επενδύσεις για το διαχωρισμό καπνιζόντων και μη καπνιζόντων;
Όταν λες και ξελές γιατί να σου έχει κανείς εμπιστοσύνη; Εκτός αν είναι αφελής...

Ο Τσόκλης

Είναι στα καλά του, ρε παιδιά, ο Τσόκλης;

Κλειδιά ναι...

Κλειδιά ναι, η πρώτη ματιά όμως από που;
Στο σημερινό ΒΗΜΑ αναδημοσιεύεται αρθρο από έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Αγγλία και έχει τίτλο: "Τα 5 μυστικά του έρωτα με την πρώτη ματιά".
Τα μυστικά της πρώτης ματιάς κατά το άρθρο είναι:

Ειλικρίνεια: Στις ανθρώπινες σχέσεις υπάρχει ένα «φράγμα οικειότητας» που πρέπει να «σπάσει». Αυτό συμβαίνει όταν είμαστε «ανοιχτοί» και ειλικρινείς με τον άλλον από την πρώτη στιγμή.

Εγγύτητα: Ο χρόνος, και ιδίως ο χώρος, μετράνε πολύ. Η διαρκής επαφή και συναναστροφή οδηγούν στην αμοιβαία συμπάθεια μεταξύ δύο ατόμων.

Μαγνητισμός: Η αυτοπεποίθηση, η αφοσίωση σε αυτό που κάνουμε και η πίστη στις ικανότητές μας είναι ιδιότητες που ελκύουν τους άλλους σε εμάς.

Ομοιότητες: Οσο πιο πολλά κοινά ενδιαφέροντα έχουμε με κάποιον τόσο πιο εύκολο είναι να αναπτύξουμε βαθιά σχέση μαζί του.

Κοινές εμπειρίες: Οταν μοιράζονται εμπειρίες, και μάλιστα σε αντίξοες συνθήκες, δύο άνθρωποι ενώνονται και αναπτύσσονται μεταξύ τους πιο ισχυροί δεσμοί.

Φελλοί

Ο Δανίκας γράφει στο σημερινό ΒΗΜΑ με τον ίδιο τίτλο: Φελλοί. Παραθέτουμε το άρθρο χωρίς κανένα σχόλιο. Τι να σχολιάσει κανείς; Τα λέει όλα.

Πρώτα οι άνθρωποι ύστερα οι αριθμοί. Το αντίθετο καταλήγει σε διαστροφή. Κοιτάξτε γύρω σας. Ολοι μια απέραντη αριθμομηχανή.

Από την κυβέρνηση ως τον ωρομίσθιο καθηγητή. Δισεκατομμύρια, εκατομμύρια, χιλιάρικα, κατοστάρικα, δεκάρικα, φραγκοδίφραγκα. Μετράμε, αφαιρούμε, προσθέτουμε, αγωνιούμε, τρελαινόμαστε, υποφέρουμε. Κι έτσι ξεχνάμε την ουσία των πραγμάτων. Πριν από τους αριθμούς είναι οι άνθρωποι. Δηλαδή η πολιτική. Απλό. Η χρεοκοπία αρχίζει από εκεί. Γιατί οι μέτριοι, οι ασήμαντοι, οι απολίτιστοι, τα λιγούρια, οι απατεώνες και οι διαπλεκόμενοι στρογγυλοκάθησαν στην εξουσία την ελληνική. Μεγάλη και μικρή. Πολιτική, κοινωνική, δημαρχιακή, πολιτιστική και συνδικαλιστική. Γιατί το κριτήριο ήταν και φοβάμαι πως εξακολουθεί να είναι η πελατεία, η γνωριμία, η εξυπηρέτηση, το τζάκι, η οικογενειοκρατία, η κομματική στρατολογία, η ευκαμψία, η ευνοιοκρατία. Οτιδήποτε εκτός από την ουσία. Δηλαδή την αξιοκρατία. Σε όλα τα πόστα. Μεγάλα και μικρά. Ασήμαντα και σημαντικά. Επιτροπές, διοικήσεις, οργανισμοί, ακόμη και σε αρκετές ιδιωτικές επιχειρήσεις. Οχι οι καλύτεροι, οι αξιότεροι, οι ειδικοί, οι έντιμοι και οι σοβαροί. Πρώτοι και καλύτεροι οι γλείφτες, οι κόλακες, οι αίλουροι, οι καιροσκόποι, οι ασπόνδυλοι και οι άσχετοι. Γιατί, λόγου χάριν, ο ίδιος Ελληνας, περιφρονημένος στον τόπο του, κάνει καριέρα στη Γαλλία, την Γερμανία και την Αμερική; Απλό. Επειδή κάθε κοινωνία σοβαρή προσφέρει κάθε ευκαιρία σε κάθε μονάδα εξαιρετική. Είσαι καλός; Ε, τότε έχεις πολλές πιθανότητες να προκόψεις. Ακριβώς το αντίθετο εδώ στο νταμάρι το ελληνικό. Είσαι άριστος; Ε, τότε στη Β΄ Εθνική. Αυτή η διαστροφή, ο βασικός λόγος της κοινωνικής παρακμής και την οικονομικής καταστροφής. Ετσι, πρότυπο επιτυχίας η διαπλοκή. Ετσι, παράδειγμα προς μίμηση η πελατεία η κομματική. Ετσι, απόλυτη αξία ο εκμαυλισμός και η συναλλαγή. Επιπλέουν οι φελλοί, βυθίζονται στον πάτο οι πρώτοι και οι καλοί. Εκαναν την Ελλάδα μας σαν τα μούτρα τους, δηλαδή!

Η κοινή λογική

Με αφορμή τις δηλώσεις του Πάγκαλου σχετικά με τη σύσταση Εξεταστικής Επιστροπής για την Οικονομία: «Εξεταστική για την οικονομία δεν γίνεται. Τι θα κάνει δηλαδή; Θα εξετάσει αν πάρθηκαν σωστές αποφάσεις στην οικονομική πολιτική και θα τις ποινικοποιήσει;Με βάση ποια άρθρα του Ποινικού Κώδικα;Εδώ δεν υπάρχει ποινικό αδίκημα. Μόνο η λαϊκή αποδοκιμασία μπορεί να συνιστά καταδίκη» . Υπογραφή. Θόδωρος Πάγκαλος, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Ο Λακόπουλος στα σημερινά ΝΕΑ μας υπενθυμίζει τη γνωστή (;) ρήση του Βολταίρου: "Η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή".

Διαπιστώσεις σωστές, τα συμπεράσματα;...

Πολύ σωστές οι διαπιστώσεις του Κ. Μαυρικάκη για την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο άρθρο του "Η πολιτική (καστελλ)ανία του Μιραμπέλλου", στη σημερινή ΑΝΑΤΟΛΗ. (Είδαμε και τον Πάγκαλο σήμερα το πρωί στο MEGA -που έχει γίνει περίπου σαν την αλήστου μνήμης Ζαλοκώστα- να υπερασπίζεται την υποψηφιότητα της συζύγου του στα Καλύβια και ευθυμίσαμε).
"Στην νεο-αποδομημένη σήμερα νεωτερικότητα της απαγγελλόμενης ηλεκτρονικής διακυβέρνησης έχει τέτοια λειτουργική λογική το καθεστώς της κομματοκρατίας στο Λασίθι [αλλά και σε όλη τη χώρα αφού τα ίδια γίνονται και όχι μόνο από ένα κόμμα], ώστε ακόμα και μια έκδηλη μετριότητα που συγκυριακά βρέθηκε στην κορυφή, μπορεί να την απολαμβάνει ισόβια, εδραία και αμετάθετα [την εξουσία που με τον τρόπο αυτό κατέλαβε]. [Όπως οι Βενετοί Καστελλιανοί της ομώνυμης περιόδου στην Κρήτη, όπως αναφέρεται σε άλλο σημείο του άρθρου]. Όπως δηλαδή περίπου οι επίσκοποι της Εκκλησίας!"
Η επιλογή των υποψηφίων σήμερα από τα κόμματα για να διεκδικήσουν τους δημαρχιακούς και τους άλλους αυτοδιοικητικούς θώκους γίνεται με κριτήριο την ορθόδοξη πίστη και την τυφλή υποταγή στο κόμμα. Στο όποιο κόμμα.
"Ακριβώς όπως γίνεται στον συνδικαλισμό, στους συνεταιρισμούς και στα επιμελητήρια" γράφει ο Μαυρικάκης. "Η κομματοκρατία στην Ελλάδα εξακολουθεί να παγιδεύει και να φαλκιδεύει κάθε δυνατότητα ελευθερίας κοινωνικών επιλογών ακόμα και στις τοπικές υποθέσεις, σε κραυγαλέα αντίθεση με τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από τους εστεμμένους της δυναστείας της κληρονομικής μας δημοκρατίας".
Το άρθρο κλείνει με την εκτίμηση ότι στις επόμενες εκλογές λόγω των επιλογών αυτών θα δούμε αλλαγές που θα τρίβουμε τα μάτια μας. Εμείς, ας μας επιτραπεί, να έχουμε μια άλλη αντίληψη. Η νοοτροπία δεν αλλάζει τόσο γρήγορα. Μακάρι να κάνουμε λάθος. Οι όποιες αλλαγές σε κοινωνίες όπως αυτές που περιγράφει ο εκ δυσμών πολιτικός με τόσο χονδροειδή και άκομψο τρόπο, όπως αναφέρεται στο άρθρο ("αυτοί και γάιδαρο να τους βάλει το κόμμα θα τον βγάλουν"), δεν γίνονται εύκολα. Η εποχή που οι πολίτες θα λειτουργούν ως πολίτες σ' αυτόν τον τόπο θα αργήσει πολύ, αν ποτέ έρθει. Και δεν εννοούμε το νομό μας αλλά ολόκληρη την επικράτεια γιατί πάνω κάτω τα ίδια γίνονται παντου. Όταν φτάνουμε στο σημείο να διαλέγουμε -οι προδευτικοί, χα!- υποψήφιο με κριτήριο αν είναι υπέρ ή κατά του μνημονίου... Δεν είναι κι αυτό άλλη μια κατάντια; Κρίμα. Και μετά θα ψάχνουμε να βρούμε γιατί όλοι οι σοβαροί σ' αυτόν τον τόπο ψάχνουν τρόπους να σηκωθούν να φύγουν από δω.

Το χάσμα

"Οι Έλληνες πολιτικοί έχουν αναπτύξει ένα σύνδροµο άρνησης του Μνηµονίου. Αρκετοί υπουργοί κάνουν τους χαζούς – λες και δεν τους αφορά. Κάποιοι άλλοι – στην κυβέρνηση ή στο ΠΑΣΟΚ – χαζοφέρνουν, λέγοντας πως πρέπει να αφήσουµε πίσω µας το Μνηµόνιο και να επιστρέψουµε στην ανάπτυξη. Τα πράγµατα είναι χειρότερα στην αντιπολίτευση. Αλλά εκεί έχεις το προνόµιο να λες ό,τι θέλεις. Η Ν.Δ. του Αντώνη Σαµαρά θέλει να κάνει το «όχι» στο Μνηµόνιο κεντρικό άξονα της πολιτικής της – ενώ ο Κώστας Καραµανλής προδιέγραψε σαφώς το περιεχόµενό του στην προεκλογική περίοδο του 2009, µιλώντας για πάγωµα µισθών και συντάξεων, πάταξη της φοροδιαφυγής και τα υπόλοιπα γνωστά. Οσο για την Αριστερά, πράγµατι αυτή δεν θα µπορούσε ποτέ να πάρει θέση υπέρ του Μνηµονίου. Αντί όµως το ψωµί της διαµαρτυρίας να φουσκώσει, η πολιτική συγκυρία που µας έστειλε στο ΔΝΤ λειτούργησε διαλυτικά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο το ΚΚΕ προσδοκά να µεγαλώσει το ποσοστό του, αλλά κι αυτό θα πρέπει να το δούµε στην κάλπη".
Γράφει στο άρθρο του στα σημερινά ΝΕΑ ο Δ. Μητρόπουλος. Είμαστε μια χώρα που η απόκλιση απ' αυτό που κάνουμε και αυτό που λέμε είναι τεράστια.

Η τέχνη της προόδου

Πολύ κουβέντα τελευταία για την κυβερνητική "αναδόμηση". Ο Λακόπουλος σχολιάζει την αναποτελεσματικότητα και τις όποιες κινήσεις του πρωθυπουργού στα σημερινά ΝΕΑ. Καταλήγει το άρθρο του σημειώνοντας:
"Για να έχει νόημα ο ανασχηματισμός πρέπει να είναι ανασχηματισμός προσώπων. Οι δομικές αλλαγές είναι τεχνικό θέμα. Αν πρόκειται και οι νέες δομές να στελεχωθούν με τα παλιά πρόσωπα, τα προβλήματα συντονισμού θα παραμείνουν. Αλλά και οι αλλαγές προσώπων δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι μέσο για να σημειωθεί πρόοδος στο κυβερνητικό έργο. Και επ΄ αυτού ο άγγλος μαθηματικός Αλφρεντ Ουίτθχαντ έλεγε: «Η τέχνη της προόδου είναι να διατηρείς την τάξη εν μέσω της αλλαγής».
Βεβαίως μπορεί να αντιτείνει κανείς: αυτά μπορεί να γίνονται στην Αγγλία. Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε!...

Στραβός είν' ο γιαλός

Πολύ φοβάμαι, γράφει ο Πρετεντέρης στα σημερινά ΝΕΑ, ότι η χώρα βαδίζει χωρίς ορατή προοπτική ανάκαμψης. Χωρίς προοπτική εξόδου από το τούνελ του Μνημονίου. «Μέχρι νεωτέρας, θα βυθίζεται στην ύφεση και θα γονατίζει από τους φόρους υπό τα χειροκροτήµατα του Ολι Ρεν. Αλλά τι τον νοιάζει αυτόν; Μήπως θα µοιραστεί τον χειµώνα µαζί µας» καταλήγει.

Πριν καταλήξει στο άρθρο του κάνει μια πάρα πολύ σοβαρή επισήμανση. Μια επισήμανση που θα πρέπει να κάνει ο καθένας μας: τραβώντας μια οριζόντια γραμμή στο πλάνο και κάνοντας τη σούμα, τι προκύπτει; Το πρόσημο είναι, όπως θα έπρεπε θετικό;

«Η ανάπτυξη, ο πληθωρισµός, η ανεργία, το έλλειµµα, το χρέος – για να αναφερθώ µόνο στα πιο σηµαντικά» γράφει είναι στο κόκκινο. «Μέσα σε έναν χρόνο, η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ χειρότερο σηµείο από αυτό στο οποίο ήταν πέρυσι, πριν από τις εκλογές του Οκτωβρίου» παρατηρεί.

Κόψε κάτι Γιώργο...

Του Κ. Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 30ης Αυγούστου 2010

Μήτσο σβήσε το τσιγάρο!

Του Ηλία Μακρή

Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή (29-8-2010)

Ελληνικός φθόνος

Γράφει ο Μαρίνος στο ΒΗΜΑ σήμερα, αντιγράφοντας επιστολές Ρωμαίων διοικητών προς τους διαδόχους τους προκειμένου αυτοί να ασκήσουν αποτελεσματικά εξουσία στουςΕλληνες.

"...Μα το πιο σπουδαίο,για να καταλάβεις τον Ελληνα, είναι να σπουδάσεις τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει τον φθόνο του, τον τρόπο που εφηύρε για να γκρεμίζει καλύτερα. Είναι ένας τρόπος πιο κομψός από το δικό μας γέννημα σοφιστικής ευστροφίας και διανοητικής δεξιοτεχνίας. Δεν του αρέσει η χοντροκομμένη δολοφονία στους διαδρόμους του παλατιού, αλλά η λεπτοκαμωμένη συκοφαντία, ένα είδος αναίμακτου, ηθικού φόνου, ενός φόνου διακριτικότερου και εντελέστερου που αφήνει του δολοφονημένου τη σάρκα σχεδόν ανέπαφη, να περιφέρει την ατίμωση και τη γύμνια της στους δρόμους και στις πλατείες. Γιατί και τη συκοφαντία, αγαπητέ μου, την έχουν αναγάγει σε τέχνη οι θαυμάσιοι, οι φιλότεχνοι Ελληνες, οι πρώτοι δημιουργοί του καλού και του κακού λόγου. Η τέχνη είναι να βρίσκεις τον διφορούμενο λόγο, που άμα σε ρωτήσουν γιατί τον είπες, να μπορείς να πεις πως τον είπες με την καλή σημασία, και πάλι εκείνος που τον ακούει να αισθάνεται ότι πρέπει να τον εννοήσει με την κακή του σημασία. Αυτό είναι το αγχέμαχο όπλο με το οποίο πολεμάει ο Ελληνας τον Ελληνα, ο ηγέτης τον ηγέτη, ο φιλόσοφος τον φιλόσοφο, ο ποιητής τον ποιητή αλλά και ο ανάξιος τον άξιο, ο ουσιαστικά αδύνατος τον ουσιαστικά δυνατό".

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...

Η Terra που δεν έχει ταίρι

Το διαβάσαμε και έχει πλάκα.

"Φήμες φέρουν…ότι μετά την περσινή επιτυχία της καταγραφής των περιστατικών γρίπης το Υπουργείο Δια Βίου κτλ προσανατολίζεται φέτος στην καταγραφή των τσιμπημάτων κουνουπιών. Ειδικά για τη χρονιά 2010-11 μαζί με τα βιβλία θα μοιραστούν στους μαθητές και ατομικές κουνουπιέρες, εντομοαπωθητικά σπρέι και φυσικά το καταραμένο αροξόλ…

Να τονωθεί λίγο κι η βιομηχανία των εντομοκτόνων…".
Πάντως ο μηχανισμός υπάρχει. Τι μένει; Η πολιτική βούληση.
Γεια σου Terra!

Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί

Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί σ' αυτή τη χώρα δεν είναι ούτε το ΔΝΤ ούτε τίποτε άλλο. Είναι αυτό που αναδεικνύεται από τα αποτελέσματα της έρευνας που διεξήγαγε η Κάπα Research για λογαριασμό του Βήματος με την υποστήριξη του in.gr. Συνοπτικά: Επτά στους δέκα Έλληνες οι οποίοι είτε έχουν ολοκληρώσει είτε ολοκληρώνουν τις σπουδές τους θα εγκατέλειπαν ευχαρίστως την Ελλάδα για μια δουλειά στο εξωτερικό, ενώ οι μισοί από αυτούς έχουν ήδη προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για να φύγουν.

"Στις απαντήσεις που δόθηκαν απεικονίζονται ανάγλυφα η αγωνία τους για το μέλλον και η απογοήτευσή τους για την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά. Εκφράζεται επίσης η έλλειψη εμπιστοσύνης στα κόμματα και στο κράτος, ενώ τονίζουν ότι η εκτεταμένη διαφθορά που επικρατεί και η έλλειψη κανόνων αξιοκρατίας τους οδηγούν στην απόφαση να αναζητήσουν την τύχη τους εκτός των συνόρων της χώρας".

(...)

"Από εκείνους οι οποίοι δηλώνουν πρόθυμοι να εργαστούν στο εξωτερικό, το 66,4% δηλώνει ότι το κάνει για να έχει καλύτερη ποιότητα ζωής συνολικά, το 44,7% για να βρει μια καλή δουλειά και το 32,6% για να διασφαλίσει περισσότερη αξιοκρατία στην εξέλιξή του.

Μάλιστα, το 60,7% δηλώνει ότι θα προτιμούσε μια θέση εργασίας με προοπτική καριέρας στο εξωτερικό παρά μια μόνιμη θέση εργασίας στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα. Ταυτοχρόνως, η συντριπτική πλειονότητα εκείνων που δηλώνουν πρόθυμοι να μεταναστεύσουν θέτει ως επιδιωκόμενο μισθό ένα ποσό της τάξεως των 1.500 ως 5.000 ευρώ. Ακόμη τονίζουν ότι «οι Έλληνες της ξενιτιάς είναι δύο φορές Έλληνες», προσθέτοντας ότι «μπορεί να γίνει πατρίδα και η χώρα που μπορεί να εργαστεί και να ζήσει κάποιος αξιοπρεπώς».

Οι νέοι, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, θεωρούν ότι στην Ελλάδα έχει αρχίσει να αναπτύσσεται σήμερα ένα μεταναστευτικό ρεύμα αντίστοιχο με εκείνο της δεκαετίας του '60 (54,9%), καθώς στην πλειονότητά τους πιστεύουν, σε ποσοστό 86,2%, ότι οι λύσεις που προτείνονται για την έξοδο της χώρας από την κρίση εξακολουθούν να αγνοούν τις δικές τους ανάγκες.

Στην πλειονότητά τους εξάλλου (64,1%) οι νέοι οι οποίοι συμμετείχαν στην έρευνα εκφράζουν την πεποίθηση ότι δεν μπορούν να εκπληρώσουν τα όνειρα και τους επαγγελματικούς τους στόχους στην Ελλάδα και θεωρούν ότι παρά την αυξημένη δυνατότητα πληροφόρησης που υπάρχει σήμερα, τις ευκαιρίες για καλή μόρφωση και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, δεν θα έχουν τη δυνατότητα επαγγελματικής ανέλιξης, ούτε την ευκαιρία δημιουργίας περιουσίας, παρά μόνο μια μόνιμη αίσθηση επαγγελματικής ανασφάλειας και φόβου για τα γηρατειά τους.

Περιγράφοντας το εργασιακό περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούνται οι νέοι σήμερα, και σύμφωνα με τις απαντήσεις των συμμετεχόντων στην έρευνα, το 62,7% εργάζεται με πλήρη απασχόληση, το 12,4% με καθεστώς μερικής απασχόλησης, ενώ το 24,5% δεν εργάζεται και αναζητεί δουλειά.

Από εκείνους που εργάζονται 40,6% απασχολούνται ως ιδιωτικοί υπάλληλοι γραφείου, 18,7% ως ελεύθεροι επαγγελματίες, 10,6% ως δημόσιοι υπάλληλοι, 6% ως τεχνίτες ή εργάτες και 4,4% ως ιδιοκτήτες επιχειρήσεων. Συγχρόνως, από τους νέους ηλικίας 22 ως 35 ετών οι οποίοι εργάζονται, το 54% απασχολείται σε τομέα σχετικό με εκείνον που σπούδασε, το 26,65% απασχολείται σε αντικείμενο που έχει μερική σχέση με τις σπουδές του, ενώ το 19,2% απασχολείται σε εντελώς άσχετο αντικείμενο με τις σπουδές του.

Τι ονειρεύονται οι νέοι

Oι απόφοιτοι και τελειόφοιτοι των ΑΕΙ και των ΤΕΙ περιγράφουν τους στόχους και τις προσδοκίες τους στη δημοσκόπηση της Kάπα Research υπογραμμίζοντας ότι πάνω απ' όλα τους ενδιαφέρει να έχουν μια σταθερή εργασία, ανεξαρτήτως με το αν αυτή τους ικανοποιεί πλήρως.

Σε ποσοστό 34% οι ερωτηθέντες δηλώνουν ότι επιθυμούν γενικώς να έχουν δουλειά, ανεξαρτήτως με το πού θα απασχοληθούν, ενώ σε ποσοστό 26,4% θα ήθελαν να είχαν τη δική τους επιχείρηση. Το 15,5% θα επιθυμούσε να εργαστεί σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση, ενώ το 10,6% θα ήθελε να εργαστεί ως αυτοαπασχολούμενος.

Στην πλειονότητά τους όσοι δηλώνουν άνεργοι αναφέρουν ότι θα ήθελαν μια οποιαδήποτε δουλειά που θα είναι σταθερή και καλοπληρωμένη ή οποιαδήποτε δουλειά που θα είναι αντίστοιχη των σπουδών και της εμπειρίας τους. Μάλιστα, ένα ποσοστό 16,5% δηλώνει ότι θα δεχόταν οποιαδήποτε δουλειά, ακόμη κι αν οι συνθήκες απασχόλησης ήταν συνθήκες «μαύρης εργασίας»!

Πάντως, οι περισσότεροι προτιμούν μια θέση στον ιδιωτικό τομέα (51,5%) παρά στον δημόσιο τομέα (44,3%), επειδή στον πρώτο υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες εξέλιξης, ενώ η συντριπτική πλειονότητά τους (73,5%) τάσσεται υπέρ της κατάργησης της μονιμότητας στο Δημόσιο και υπέρ της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων (80,5%)", αναφέρονται μεταξύ άλλων στα στοιχεία που δημοσιεύονται στο www.in.gr

Pick up lines

ΛΟΝΔΙΝΟ Μια έξυπνη ατάκα ρίχνει ευκολότερα μια γυναίκα από ένα κερασμένο ποτό. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μια νέα βρετανική έρευνα, επιβεβαιώνοντας ότι το χιούμορ είναι ο συντομότερος... δρόμος για την καρδιά μιας γυναίκας.

Το 66% των Βρετανίδων δήλωσε απερίφραστα ότι μια ευφυής κουβέντα, που αφήνει να φανεί η χιουμοριστική φύση ενός άνδρα, είναι καλύτερη από ένα κερασμένο σφηνάκι στο πρώτο ραντεβού. Σύμφωνα με τη μελέτη που διεξήγαγε μια εταιρεία διαδικτυακών παιχνιδιών, η Μr Green, αν ένας άνδρας θέλει να κερδίσει μια γυναίκα, από το πρώτο κιόλας ραντεβού τους, δεν χρειάζεται να της κάνει το τραπέζι ή να της αγοράσει λουλούδια. Αρκεί απλώς να της μιλήσει με ευρηματικότητα και φαντασία.

Σχεδόν οι δύο στις τρεις γυναίκες (64%) δήλωσαν ότι θα έβγαιναν ραντεβού με έναν άνδρα που θα τις προσέγγιζε με μια έξυπνη πρώτη ατάκα, όπως «Θέλεις επιτέλους να μιλήσουμε ή θα εξακολουθούμε να κοιταζόμαστε από μακριά;». Ενα ποσοστό της τάξεως του 59% δήλωσε ότι ακόμη και μια γλυκερή ατάκα όπως «Πόνεσες όταν έπεσες απ΄ τον ουρανό; Γιατί μοιάζεις με άγγελο» είναι σημάδι ενός άνδρα που διαθέτει έντονα την αίσθηση του χιούμορ, ενώ ένα 58% θεωρεί ότι μια τέτοια χιουμοριστική ευστροφία υποδηλώνει άνθρωπο με πλεόνασμα αυτοπεποίθησης. Και όλα αυτά δεν είναι λόγια του αέρα. Τέσσερις στις 10 γυναίκες συμφώνησαν όντως να βγουν ραντεβού με κάποιον που τις προσέγγισε με τέτοιον τρόπο, ενώ μία στις 10 συνήψε τελικά μακροχρόνια σχέση μαζί του.

«Για πολλά χρόνια αυτές οι ατάκες προσέγγισης ( σ.σ. γνωστές και ως «pick up lines») θεωρούνταν ως δείγμα ενός άνδρα τολμηρού ή σχεδόν απελπισμένου, που δεν είχε τίποτε να χάσει εκστομίζοντάς τες» επισημαίνει η επικεφαλής της έρευνας και διευθύντρια της εταιρείας, Κατ Μακ Λουρ, προσθέτοντας ότι «το χιούμορ είναι ο συντομότερος δρόμος για την καρδιά μιας γυναίκας. Οι γυναίκες λατρεύουν τον άνδρα που έχει υψηλή την αίσθηση του χιούμορ και μια έξυπνη ατάκα είναι το καλύτερο διαπιστευτήριο πως διαθέτεις μια τόσο σημαντική αρετή».

«Μπορεί κάποιες απ΄ αυτές τις ατάκες να είναι όντως γλυκερές ή κιτς, αλλά εδώ στη Βρετανία, τουλάχιστον, θεωρούνται ως σήμα κατατεθέν ενός πραγματικού τζέντλεμαν» καταλήγει εμφατικά η κυρία Μακ Λουρ, η οποία έδωσε και μια λίστα με τις πλέον δημοφιλείς ατάκες γνωριμίας. Η φράση «Πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά ή να ξαναπεράσω;» φιγουράρει στην κορυφή του σχετικού καταλόγου. Ακολουθούν ατάκες όπως «Πρέπει να έχουν κάποιο πρόβλημα τα μάτια μου, δεν μπορώ να τα ξεκολλήσω από πάνω σου» και «Γεια, θέλω απλώς να σου δώσω την ικανοποίηση να με απορρίψεις, γι΄ αυτό εμπρός λοιπόν...».

Αντίστοιχη έρευνα που έγινε σε 3.000 Βρετανούς κατέδειξε ότι 4 στους 10 άνδρες χρησιμοποιούν συστηματικά αυτόν τον τρόπο προσέγγισης στις κοινωνικές συναναστροφές τους, καθώς πιστεύουν ότι μια τέτοια ατάκα, όσο γλυκανάλατη και αν ακούγεται, είναι ικανή από μόνη της να «σπάσει τον πάγο» ανάμεσα σε δύο ξένους.

Φράσεις που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο (σας)
Πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά ή να ξαναπεράσω; Τι άλλο κάνεις στη ζωή σου, εκτός φυσικά από το να είσαι όμορφη; Σε πειράζει να σε βλέπω από κοντά αντί να σε κοιτάζω από την άλλη άκρη του μαγαζιού;

Εχω ένα πρόβλημα με τα μάτια μου: δεν μπορώ να τα ξεκολλήσω από πάνω σου.

Θέλεις να μιλήσουμε επιτέλους ή θα εξακολουθήσουμε να κοιταζόμαστε από μακριά;

Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ της 28ης Αυγούστου 2010.

Απλά πράματα

Γράφει στο σημερινό ΒΗΜΑ με τίτλο "Αλητεία" ο Δανίκας:
"Λόγια, λόγια, λόγια. Τι έπαθαν οι αλήτες που γρονθοκόπησαν τον Μπάγεβιτς; Τίποτα! Τι έπαθαν οι χουλιγκάνοι που μετέτρεψαν το γήπεδο του χάντμπολ σε νταμάρι καλοκαιρινό; Τίποτα! Τι έπαθαν οι κανίβαλοι που έκαναν το γήπεδο της Νέας Σμύρνης μπάζα οικοδομών; Απολύτως τίποτα. Οπως πάμε, σε λίγο αντί για καδρόνια και βαριοπούλες θα βγαίνουν μαχαίρια, μολότοφ και πιστόλια. Αξιότιμοι κύριοι του υπουργείου Πολιτισμού, το συμπέρασμα ένα και ανατριχιαστικό: επί των ημερών σας η κατάσταση χειροτερεύει σε απελπιστικό βαθμό. Εχουμε καταντήσει ο κανίβαλος των ευρωπαϊκών χωρών. Και αντί για άμεσα, πρακτικά μέτρα, διαβάζουμε για συσκέψεις, ακούμε εξαγγελίες και λαμβάνουμε υποσχέσεις. Μέχρι στιγμής μοναδική πολιτιστική διεθνής προσφορά είναι φωτογραφίες και τηλεοπτικές εικόνες με ανεγκέφαλους έλληνες κανίβαλους να κάνουν τον γύρο όλων των χωρών. Το ζήτημα είναι απλό. Εφαρμόστε εδώ και τώρα το πετυχημένο μοντέλο της Θάτσερ. Δηλαδή με το πρώτο επεισόδιο να μπουζουριάζονται και να σφραγίζονται οι ταραξίες για μερικά χρονάκια στις φυλακές. Να τους απαγορεύεται για το υπόλοιπο του τρισάθλιου βίου τους η είσοδος στα γήπεδα. Και επί πέντε χρόνια, όπως έγινε στην Αγγλία, να απαγορεύεται στις ελληνικές ομάδες να λαμβάνουν μέρος σε διεθνείς αγώνες. Εφαρμόστε το και θα σου πω εγώ μετά αν θα ανοίξει έστω και μισό ρουθούνι στα γήπεδα τα ποδοσφαιρικά. Και επειδή δεν το κάνετε, το δικό μου το καχύποπτο μυαλό, όπως του κάθε Ελληνα σ΄ αυτόν τον τόπο τον εξοργιστικό, σκέφτεται πάντα το ύπουλο και το κακό. Πως δηλαδή αξιοποιείτε τον χουλιγκανισμό προς εκτόνωση των μαζών. Τις συντάξεις και τους μισθούς τις κόψατε εν μιά νυκτί. Επομένως όταν θέλετε μπορείτε. Οταν δεν θέλετε δεν μπορείτε. Απλό. Γιατί τι άλλο μπορεί να συμβαίνει όταν η βία καλπάζει κι εσείς πέρα βρέχει; Ανικανότητα; Να αδειάσετε τις καρέκλες. Υπόγεια συμφέροντα; Ε, τότε επί της ουσίας μία από τα ίδια. Χωρίς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο η χώρα θα πορευόταν όπως Χθες!"
Προσυπογράφουμε.

Τι κι αν επισημαίνονται;

Η Τασούλα Καραϊσκάκη στη σημερινή Καθημερινή δημοσιεύει ένα εξαιρετικό άρθρο με την παθογένεια του συστήματος εκπαίδευσης στη χώρα μας. Ο τίτλος παρμένος από τον διάσημο στίχο της Γαλάτειας Καζαντζάκη "Είδωλό σου κοινωνία είμαι και σου μοιάζω". Πολύ σωστά επισημαίνεται ότι όλο αυτό το μπάχαλο που ανακυκλώνεται στο διηνεκές δεν συντελείται σε κοινωνικό κενό.

"Τα πλεονεκτήματα της κρίσης ποδοπατούνται από μια μερίδα ιθυνόντων που εχθρεύεται το προφανές. Η παραγωγικότερη επένδυση για ένα κράτος είναι η παιδεία, έλεγε ο Ευ. Παπανούτσος. Και σίγουρα επένδυση δεν αποτελεί η διοχέτευση όλων των νέων στα πανεπιστήμια Η κατάργηση της βάσης του 10 -«για να μη φύγουν οι αποτυχόντες στο εξωτερικό»- που έβαλε στα ΑΕΙ περίπου 20.000 νέους με πολύ χαμηλές ή μηδενικές επιδόσεις καθρεφτίζει την εικόνα μιας παιδείας που παραπαίει - και οδηγεί σε αυγή συμφορών.

Τα κίνητρα ψηφοθηρικά, να ικανοποιηθεί το μαζικό αίτημα να αποκτήσουν όλα τα παιδιά πανεπιστημιακό πτυχίο. Η πίεση δεκαετιών για καθολική πανεπιστημιακή εκπαίδευση, λόγω της διαδεδομένης πίστης ότι ο αγρότης, ο τεχνίτης, ο εξειδικευμένος επαγγελματίας είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτης, μαζί με την εγκληματική κρατική αβελτηρία οδήγησαν, από τη μια στην απαξίωση της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, στην αποτυχία κάθε προσπάθειας να οργανωθούν σωστά οι απόλυτα αναγκαίες για την κοινωνία βαθμίδες μεταξύ γυμνασίου και πανεπιστημίου, και από την άλλη στη σταδιακή υποβάθμιση των ΑΕΙ που μετατρέπονται -από τις στρατιές των απροετοίμαστων για πανεπιστημιακή παιδεία νέων- σε κέντρα μεταλυκειακής εκπαίδευσης. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες μόνο το 40% των αποφοίτων γυμνασίου οδεύει στο λύκειο, με στόχο το πανεπιστήμιο. Οι υπόλοιποι διοχετεύονται, ανάλογα με την κλίση τους σε υψηλού επιπέδου τεχνικές επαγγελματικές σχολές που προετοιμάζουν καλά εκπαιδευμένους επαγγελματίες. Το λύκειο είναι μια πολύ κρίσιμη βαθμίδα, όχι το «διαλυμένο μαγαζί» της ελληνικής του εκδοχής, ένα αχανές σχολαρχείο αποστήθισης για τις πανελλαδικές εξετάσεις.

Το σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ με 9 ή... 0,9 εφησυχάζει τον πολλαπλώς πιεζόμενο έφηβο, παγιώνει μέσα του τη διάθεση για μειωμένη προσπάθεια, αφαιρεί από την έννοια «παιδεία» όλο της το περιεχόμενο, αποδομεί τη ραχοκοκαλιά του εκπαιδευτικού συστήματος που αρθρώνεται κλιμακούμενο προς τα πάνω. Πώς γίνεται ο μαθητής με βαθμολογία κάτω από τη βάση να μην προάγεται στην άλλη τάξη και ο υποψήφιος να εισάγεται στα ΑΕΙ με κάτω από τη βάση; Το παράδοξο καταλύει μαζί με τη λογική και κάθε πλαίσιο ή κανόνα. Ετσι δεν είναι, άλλωστε, δομημένη η κοινωνία μας; Αναρχα, εξαμβλωματικά. Με ισχυρή ροπή προς το εύκολο, το παράτυπο. Την κυνική απομύζηση ενός καταρρέοντος πλέον κράτους - 100 εκατ. ευρώ τον χρόνο χάνει το Δημόσιο από συντάξεις που καταβάλλονται σε αποδημήσαντες εις Κύριον. Υπεύθυνο το ίδιο, που δεν ελέγχει (κατά το υπ. Εργασίας 8.500 συνταξιούχοι είναι άνω των 100 ετών και 500 άνω των 110!), και οι πολίτες που το κλέβουν.

Αποτέλεσμα, το τραγικό αδιέξοδο. Να πρέπει η κυβέρνηση να περικόψει από τις κρατικές δαπάνες άλλα 4 δισ. ευρώ -με τη νοοτροπία που μας χαρακτηρίζει, όσες περικοπές κι αν γίνουν, το λαγήνι θα μένει άδειο. Ενώ η ελληνική οικονομία καταρρέει. Λουκέτο σε 175.000 μικρές επιχειρήσεις μέχρι το τέλος του 2011, απώλεια 300.000 θέσεων εργασίας (έρευνα ΓΣΕΒΕΕ). Είμαστε υπερβολικά διεφθαρμένοι για νέες απαρχές; Πάντως, πολιτικοί χωρίς όραμα, με τη σφραγίδα της κόπωσης, εξακολουθούν να καταστρέφουν αβίαστα το μέλλον".

Το πρόβλημα δεν είναι όμως εκεί. Όλοι αυτοί που είναι αρμόδιοι να κάνουν κάτι απλά ... ξύνονται και γράφουν εκθέσεις ιδεών για πολίτες επιπέδου Δ' δημοτικού.

Βαθιές τομές στην Παιδεία

Του Γιάννη Καλαϊτζή

Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία (27-8-2010)

Νεκροταφεία

"Νεκροταφεία" είναι ο τίτλος του άρθρου του Δανίκα στα σημερινά ΝΕΑ. Τα λέει όλα ο Δανίκας. Παραθέτουμε χωρίς σχόλια, που έτσι κι αλλιώς θα ήταν περιττά.
"Το «Νewsweek» ανακήρυξε τη Φινλανδία ως πρώτη και καλύτερη χώρα της υφηλίου. Γιατί εκτός των άλλων και πάνω απ΄ όλα είναι πρωταθλήτρια στην Παιδεία. Σκεφτείτε το απλά. Από την έλλειψη Παιδείας ο χουλιγκανισμός. Από το συστηματικό γκρέμισμα των Γραμμάτων η αμάθεια και ο αγνωστικισμός. Από την παραπαιδεία κατάντησε ανεγκέφαλος ο σιωπηλός αμνός. Από τα καφενεία η αφασία και ο κοινωνικός αυτισμός.

Από την ανυπαρξία έρευνας ο πριονισμένος παραγωγικός ιστός. Από την ημιμάθεια ο ευρύτερος αναλφαβητισμός. Από τα φροντιστήρια ο πανάκριβος αλλά τάχα μου δημόσιος εκπαιδευτικός οργανισμός. Από την υποβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος ο έλληνας πολίτης ο μισός. Δείξε μου την Παιδεία σου να σου πω τι σόι κοινωνία είσαι. Κι όμως. Από τις εξαγγελίες των επαναστατικών μεταρρυθμίσεων του Γιώργου Παπανδρέου απουσιάζει παντελώς η επανίδρυση του πανάθλιου εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ακόμη τρισχειρότερα στα έργα. Πετσοκομμένος ο αριθμός των καθηγητών. Πλήθος μαθητών σε τάξεις επιπέδου αφρικανικών προδιαγραφών. Χαμηλό το μορφωτικό επίπεδο των δασκάλων και των καθηγητών. Πριν από τους αριθμούς της οικονομίας προηγήθηκε πλιάτσικο στην εκπαιδευτική ουσία. Και πώς είναι δυνατόν να ανταποκριθεί στα σύγχρονα και τόσο απαιτητικά και ανταγωνιστικά δεδομένα μια κοινωνία όταν η σχέση της με την Παιδεία αρχίζει με την παπαγαλία και καταλήγει στα φραγκοδίφραγκα από τα δημόσια ταμεία; Γιατί τα ωραία λόγια χαϊδεύουν τ΄ αφτιά. Η πραγματικότητα σε γκρεμίζει στα τάρταρα με την πρώτη ματιά. Θα μου πείτε «τα πορτοφόλια είναι άδεια από λεφτά». Θα σας πω «κόψτε τον σβέρκο σας και βρείτε τα από τους μεγαλοφοροφυγάδες και τους μεταπράτες ολιγάρχες που τα έκαναν βίλες, κότερα και πισίνες». Ελεος! Λεφτά μπόλικα, να φάνε και οι κότες. Γιατί τα περισσότερα από τα καλύτερα και πιο συγκροτημένα νεανικά μυαλά μεταναστεύουν μαζικά. Γιατί με κούφια, άδεια, χαλασμένα, αναλφάβητα παιδιά, η Ελλάδα θα ενταφιαστεί στα νεκροταφεία τα ευρωπαϊκά!"

Αυτά και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω!

Οι τελευταίες γενιές στην παιδεία

Δεκαετία '60 η «γενιά του 1-1-4», τελευταίο άρθρο του τότε Συντάγματος: η τήρηση του συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Η δεκαετία της «γενιά του Πολυτεχνείου» το '70: Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.
Η δεκαετία του '80 είναι γνωστότερη ως η «γενιά του νόµου πλαίσιου»: 1566, όχι στην εντατικοποίηση, όχι στην εκπαίδευση που υπαγορεύει η αγορά.
Το '90 με τη «γενιά του “κάτσε καλά, Γεράσιµε”»: Καταλήψεις επί καταλήψεων τομές και "επαναστάσεις" πράσιν' άλογα. Ο νόμος του Αρσένη προσήλθε με τυμπανοκρουσίες και καταργήθηκε χωρίς πολλά-πολλά.
Το κύριο χαρακτηριστικό του νόμου της Γιαννάκου: "η δεκαετία της βάσης του 10". Από το 2010 η παράσταση έλαβε τέλος. Χθες το είδαμε κι αυτό: εισαγωγή σε ΤΕΙ με μέσο όρο 0,9...
Το '10 που ζούμε φαίνεται να σηματοδοτείται από το ΔΝΤ. Της Αννας της διαφάνειας και της αξιοκρατίας... Ζούμε τις μέρες της «γενιάς του ΔΝΤ» στην παιδεία. Μένει να δούμε τι θα αφήσει πίσω της η θύελλα.

Νε στι διµόσια εκπεδεφση- ωχι στιν ιδειοτικοπίηση

Για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο υπάρχουν τρεις τρόποι εισαγωγής: ο σωστός, ο λανθασµένος και ο ελληνικός! Ο τελευταίος ξεχωρίζει γιατί δεν είναι ακριβώς µέθοδος εισαγωγής. Περισσότερο φέρνει σε µηχανή παραγωγής ελληνικών πτυχίων που µοιάζουν πολύ µε τα ελληνικά πορτοκάλια: δεν τα θέλει κανείς. Χρόνο µε τον χρόνο η µέθοδος εξελίσσεται. Προς το καλό; Οχι. Προς το κακό;

Ούτε. Απλώς, προς το ελληνικότερο. Π.χ. εφέτος ετέθη σε εφαρµογή ένα νέο πειραµατικό πρόγραµµα: πτυχιούχος που είχε εισαχθεί σε σχολή έχοντας γράψει κάτω από ένα! (αριθµός: 1)...

Σχετικά: Κατάργηση της βάσης του 1

Από σύμβουλο όλα να τα περιμένεις

"Από σύμβουλος δήμαρχος;" αναρωτιέται ο Κ. Ζούλας στο άρθρο του με τον τίτλο αυτό στη σημερινή Καθημερινή, αναφερόμενος στην περίπτωση του γιού της Ντόρας, ο οποίος διεκδικεί τον Δήμο Καρπενησίου. Ενδιαφέρον έχουν και τα όσα αναφέρει για την ξεφτίλα των κομμάτων που τον υποστηρίζουν.

"Αναζήτησα στο Διαδίκτυο ένα πλήρες βιογραφικό του κ. Κώστα Μπακογιάννη για τη μέχρι σήμερα επαγγελματική του δραστηριότητα, αλλά δεν έβγαλα άκρη. Αναφέρεται ότι έκανε εξαιρετικές σπουδές στο Μπράουν και το Χάρβαρντ τις οποίες μάλιστα συνεχίζει σήμερα στην Οξφόρδη. Και ότι παράλληλα εργάστηκε ως βοηθός ευρωβουλευτή και στην Παγκόσμια Τράπεζα, μέχρι το 2006, τότε δηλαδή που προσελήφθη ως σύμβουλος στη μητέρα του κ. Ντόρα Μπακογιάννη, όταν εκείνη ήταν υπουργός Εξωτερικών. Εκτοτε είναι ιδιοκτήτης μιας εταιρείας media (;) με την αδελφή του.

Θα αναρωτιέστε γιατί ασχολούμαι σήμερα με τον 32χρονο υποψήφιο δήμαρχο Καρπενησίου. Διότι μού προκάλεσε τεράστια εντύπωση ότι όλες (μα όλες!) οι υποστηρικτικές δηλώσεις στην υποψηφιότητά του ουδόλως έθιξαν τη «λεπτομέρεια» αν είναι (ή δεν είναι) επαρκή τα προσόντα του να αναλάβει μια τέτοια θέση. «Ο Κώστας Μπακογιάννης είναι γιος του αείμνηστου Παύλου που υπήρξε μάρτυρας της Δημοκρατίας. Τον τιμούμε. Δεν εντάσσεται ο Κώστας κατ’ ανάγκην σε εκείνους που διαιωνίζουν την οικογενειοκρατία» είπε π. χ. ο κ. Βασ. Μιχαλολιάκος της Ν.Δ., ενώ ο κ. Γιώργος Καρατζαφέρης «συμπλήρωσε»: «Αν και είμαστε κατά της οικογενειοκρατίας ο Κώστας είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς είναι ο γιος του Παύλου που έδωσε το αίμα του για την παράταξη».

Συγγνώμη για το ερώτημα, αλλά αυτά είναι τα «νέα» κριτήρια επιλογής ενός δημάρχου για τη Ν. Δ. και τον ΛΑΟΣ; Αρκεί για να γίνει κάποιος δήμαρχος η τιμή στον αδικοχαμένο πατέρα του; Δεν έχει καμία σημασία για τη Ν. Δ. και τον ΛΑΟΣ αν ο υποψήφιος -ο κάθε υποψήφιος- έχει στοιχειώδη, έστω, πείρα δημόσιας διοίκησης; Ποια είναι τα διοικητικά προσόντα του συμπαθούς κατά τα άλλα Κώστα, τους απασχόλησε καθόλου;

Θα αντιτάξετε ευλόγως ότι δήμαρχοι έγιναν (με την ψήφο μας...) ακόμη και τραγουδιστές ή καλαθοσφαιριστές. Βεβαίως, αλλά μήπως και αυτή δεν είναι μια αιτία της πλήρους απαξίωσης του ρόλου της αυτοδιοίκησης;

Η «υποδοχή» που έτυχε η εν λόγω υποψηφιότητα είναι άκρως επιβεβαιωτική του πόσο εξακολουθούν να υποτιμούν τη νοημοσύνη μας οι εκπρόσωποί μας. Διευκρινίζω ότι προσωπικά δεν γνωρίζω τον Κώστα Μπακογιάννη. Διαβάζοντας, όμως, π. χ. ότι εξακολουθεί (προς τιμήν του) και σπουδάζει, θα μου φαινόταν λογικότερο, εφόσον έχει αποφασίσει να ασχοληθεί με την πολιτική, να διεκδικήσει τη θέση ενός δημοτικού συμβούλου και όχι απευθείας του δημάρχου. Οχι μονον για να αποκτήσει μια στοιχειώδη εμπειρία στη λειτουργία ενός δήμου. Αλλά κυρίως για να αυτονομηθεί επαγγελματικά και να απογαλακτισθεί από το «επώνυμο βάρος» που άθελά του φέρει. Οι προβληματισμοί, όμως, αυτοί δεν φαίνεται να απασχολούν ούτε τον ίδιο ούτε κυρίως όσους τον στηρίζουν για αλλότριους -με τα όποια προσόντα του- λόγους…"

Αυτά!

Ντελίβερι μαθήματα

Του Ηλία Μακρή

Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της 26ης Αυγούστου 2010

Μετά τιμής: Πανδώρα

Κύριε διευθυντά,

Ολον τον χρόνο η υπουργός Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου μάς διαβεβαίωνε ότι δεν θα έχουμε πρόβλημα με τη λειτουργία των σχολείων. Οτι, παρά τις μειωμένες προσλήψεις, με τον έλεγχο των αποσπάσεων- μετακινήσεων των εκπαιδευτικών θα λυνόταν το πρόβλημα της ελλείψεως προσωπικού. Τώρα λέει ότι «τα κενά θα καλυφθούν με τις προσλήψεις αναπληρωτών». Για άλλη μία φορά οι αναπληρωτές καλούνται να σώσουν την κατάσταση. Αν παραδοσιακά «τα παιδία παίζει», εν προκειμένω μου φαίνεται ότι το κράτος παίζει με την Παιδεία. Δεν μπορώ βεβαίως να αγνοήσω τη συνδρομή, σε αυτό το παιχνίδι, των κακομαθημένων εκπαιδευτικών: που χρησιμοποιώντας αναρρωτικές- εκπαιδευτικές άδειες και παρόμοιες μεθόδους προκειμένου να λουφάρουν αναγκάζουν τους υπουργούς να καταφεύγουν σε... άλλα κόλπα.

Μετά τιμής

ΠΑΝΔΩΡΑ

Ένας Σούπερμαν για τα δημόσια σχολεία

Αυτός είναι ο τίτλος άρθρου του Thomas L. Friedman που αναδημοσιεύει το σημερινό ΒΗΜΑ με υπότιτλο: "Τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες της Νέας Υόρκης στερούνται ουσιαστικής μόρφωσης γιατί δεν υπάρχουν καλοί καθηγητές".
Το παραθέτουμε γιατί λέει πολλά και όχι μόνο για τη Νέα Υόρκη.
"Ενώ η Ουάσιγκτον ασχολείται με το αν ο πρόεδρός μας είναι κρυφός μουσουλμάνος ή γεννημένος στο εξωτερικό, ίσως και στο Διάστημα, εγώ θα ήθελα να επικεντρωθώ σε κάποια καλά νέα. Αλλά για να τα καταλάβετε πρέπει να κάνετε κατακόρυφο.

Πρέπει να δείτε την Αμερική από κάτω προς τα πάνω, όχι από πάνω (Ουάσιγκτον) προς τα κάτω. Και αυτό που θα δείτε κοιτάζοντας από κάτω είναι ο αναβρασμός που υπάρχει στην Παιδεία. Από την απότομη εμφάνιση πειραματικών σχολείων ως το νέο συμβόλαιο του σωματείου καθηγητών στην Περιφέρεια της Κολούμπια, το οποίο θα ανταμείψει τους καθηγητές των δημόσιων σχολείων που συμβάλλουν στη γρήγορη πρόοδο των μαθητών τους και θα απομακρύνει αυτούς που δεν το κάνουν, βλέπουμε ότι οι Αμερικανοί παίρνουν επιτέλους στα σοβαρά την Παιδεία τους. Αν πάλι δεν θέλετε να κάνετε κατακόρυφο, περιμένετε ώσπου να βγει στις αίθουσες το ντοκυμαντέρ «Περιμένοντας τον Σούπερμαν». Θα καταλάβετε τι εννοώ.

Το «Περιμένοντας τον Σούπερμαν» του Ντέιβις Γκουνγκενχάιμ, γνωστού σκηνοθέτη του ντοκυμαντέρ «Μια άβολη αλήθεια», οφείλει το όνομά του σε μια συνέντευξη του αξιόλογου Τζέφρι Κάναντα, εμπνευστή του προγράμματος «Η ζώνη των παιδιών του Χάρλεμ», που στόχο έχει να ανοίξει νέους δρόμους για τα παιδιά τα οποία ζουν σε μια από τις πιο ταλαιπωρημένες γειτονιές της Νέας Υόρκης.

Ο Κάναντα πιστεύει ότι ο μόνος τρόπος να φτιάξουμε τα σχολεία μας δεν είναι με τη βοήθεια ενός Σούπερμαν ή μιας σούπερ θεωρίας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι σούπερ άνδρες και σούπερ γυναίκες, που να υπερ-προσπαθήσουν να προσελκύσουν καλύτερα εκπαιδευμένους δασκάλους οι οποίοι να δουλεύουν με τις καλύτερες μεθόδους, με τη στήριξη ικανών διευθυντών και τη συμμετοχή των γονιών.

«Μια από τις πιο δυστυχισμένες ημέρες της ζωής μου ήταν όταν η μητέρα μου μού είπε ότι ο Σούπερμαν δεν υπήρχε στην πραγματικότητα» λέει ο Κάναντα στην ταινία. «Διάβαζα κόμικς και απλά τα λάτρευα, γιατί ακόμη και στην καρδιά των γκέτο έλεγες “Ερχεταιαπλά δεν ξέρω πότε- γιατί πάντα εμφανίζεται και σώζει τους καλούς”. Ετσι λοιπόν έβαλα τα κλάματα επειδή δεν υπήρχε κανείς με αρκετή δύναμη για να... έρθει να μας σώσει».

Ο Γκουγκενχάιμ εξηγεί ότι υποστηρίζει να πηγαίνουν τα παιδιά στα δημόσια σχολεία της περιοχής τους «ώσπου ήρθε η ώρα να επιλέξω σχολείο για τα δικά μου παιδιά, οπότε και ήρθα αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Η άποψή μου για τη δημόσια εκπαίδευση δεν είχε τόση σημασία όση ο φόβος μου να τα στείλω σε ένα αποτυχημένο σχολείο. Κι έτσι κάθε πρωί, προδίδοντας τα ιδανικά με τα οποία νόμιζα πως ζούσα, περνάω με το αυτοκίνητο τρία δημόσια σχολεία για να πάω τα παιδιά μου σε ιδιωτικό. Αλλά είμαι τυχερός. Εχω επιλογή. Αλλες οικογένειες στηρίζουν τις ελπίδες τους σε ένα χέρι που θα τραβήξει ένα όνομα από ένα κουτί ή σε έναν υπολογιστή που επιλέγει αριθμούς σε τυχαία σειρά. Γιατί όταν υπάρχει ένα αξιόλογο δημόσιο σχολείο δεν υπάρχουν αρκετές θέσεις κι έτσι η επιλογή γίνεται με κλήρωση. Εναποθέτουμε τα παιδιά μας και το μέλλον τους στα χέρια της τύχης».

Είναι απαράδεκτο στην Αμερική η τύχη να καθορίζει την εκπαίδευση ενός παιδιού, ειδικά όταν υπάρχουν πολλά σχολεία που λειτουργούν σωστά και ακόμη περισσότερα που βελτιώνονται. Το κεντρικό σημείο της ταινίας είναι ότι για πολύ καιρό το σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης εξυπηρετούσε τους ενηλίκους και όχι τα παιδιά. Για πολλά χρόνια κακοπληρώναμε και υποτιμούσαμε τους εκπαιδευτικούς μας και τους αποζημιώναμε δίνοντας προνόμια στα σωματεία τους. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αυτά τα προνόμια κατέληξαν εμπόδιο στη μεταρρύθμιση σε πολλές περιοχές.

Αν και η ταινία περνά το μήνυμα ότι το «κλειδί» για την επιτυχία των μαθητών είναι ο ικανός δάσκαλος, ενώ ασκεί κριτική στα σωματεία των εκπαιδευτικών και υποστηρίζει τα πειραματικά σχολεία, προκαλεί όλους τους ενηλίκους που λειτουργούν τα σχολεία μας- καθηγητές, επικεφαλής σωματείων, διευθυντές, σχολικά συμβούλια, ιδρυτές των πειραματικών, πολιτικούς - με μία ερώτηση: Βάζετε τα παιδιά και τη μόρφωσή τους πάνω απ΄ όλα; Γιατί ξέρουμε τι πραγματικά φέρνει αποτελέσματα και δεν πρόκειται για μαγική θεραπεία. Είναι «οτιδήποτε χρειάζεται κουράγιο», όπως λέει ο Τζέφρι Κάναντα. Είναι «η σοβαρότητα χωρίς δικαιολογίες» των ιδρυτών του σχολείου «Η γνώση είναι δύναμη». Είναι η σκληράδα του συνθήματος «παραδειγματίσου από τους καλούς ή βγες από τη μέση» των Μισέλ Ρι και Τζόελ Κλάιν, υπευθύνων της Δημόσιας Εκπαίδευσης στην Περιφέρεια της Κολούμπια.

Και είναι ο αθόρυβος ηρωισμός εκατομμυρίων εκπαιδευτικών δημόσιων και πειραματικών σχολείων καθώς και γονιών που όντως βάζουν τα παιδιά πάνω απ΄ όλα εφαρμόζοντας τις καλύτερες ιδέες και κάνοντας με αυτόν τον τρόπο τα σχολεία τους καλύτερα και περισσότερο υπολογίσιμα μέρα με τη μέρα. Ετσι, δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά οι Αμερικανοί να εναποθέσουν στην τύχη την εκπαίδευση των παιδιών τους ή να προσευχηθούν να έρθει ο Σούπερμαν να τους σώσει".

Ούτε ένα γεια

Ο Δανίκας στα σημερινά ΝΕΑ αναφέρεται στο επισόδειο με το φτύσιμο του Σιούφα στην Πάρο.
Πριν φτάσω στο φτύσιμο, υποστηρίζει, "πρώτα κρίνω, επικρίνω και καταψηφίζω τον κυβερνήτη και τον βουλευτή". (...) Γιατί μπορεί με τον καλύτερο τρόπο και με το χαμόγελο στα χείλη να «σφάζει» ο δάσκαλος την Παιδεία και τον μαθητή. Γιατί ο διαπλεκόμενος υπουργός, ο ρουσφετολόγος βουλευτής και ο απατεώνας πολιτικός με επιχειρήματα, με χαμηλό τόνο της φωνής και με πλούσιο λεξιλόγιο πείθουν το ανυποψίαστο ακροατήριο ότι το μαύρο είναι άσπρο και το κακό καλό. Και γιατί η ευπρέπεια, το θεατρικό στήσιμο, η ρητορική δεινότητα και η επικοινωνιακή ικανότητα είναι τα βασικά προσόντα για μια καριέρα στρωμένη με ροδοπέταλα. Δυστυχώς τα ράσα κάνουν τον παπά. Που πάει να πει, για να καταπολεμηθεί ο χουλιγκανισμός πρέπει πρώτα η «παράγκα» να γκρεμιστεί. Που πάει να πει ότι αφού ουδείς τιμωρείται για τα άδεια ταμεία, για τα σκάνδαλα και τη χρεοκοπία, τότε ο Νόμος έχει πάει στην εξέδρα. Το είπε και ο Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής. Θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες. Οργή Λαού, φωνή Θεού. Μ΄ έναν λόγο, είναι υποκρισία να καταδικάζεις τον μικρό φοροφυγάδα και την ίδια στιγμή να κυκλοφορεί ελεύθερη η βρώμικη, τρισάθλια, καταστροφική συναλλαγή. Εγώ στη θέση του πρώην υπουργού θα έβαζα την ουρά κάτω από τα σκέλια χωρίς να πω κουβέντα. Φοβάμαι ότι αυτό το περιστατικό είναι μόνο η αρχή. Αν δεν λειτουργήσει η Δικαιοσύνη και δεν μπουν μερικοί στη φυλακή, τότε η αυτοδικία θα μοιάζει με ταινία αμερικανική!". Ωστόσο, ο ίδιος προτείνει, μέχρι να έρθουν τα πράματα στα ίσα "Ούτε ένα «γεια» έτσι από συνήθεια, όπως κάνουμε μηχανικά".

Βαθμός εισαγωγής 0,9

Το κύριο άρθρο του σημερινού Βήματος είναι "ΚΟΡΟΪΔΙΑ". Το παραθέτουμε ασχολίαστο.

"Oταν ένας μαθητής εισέρχεται σε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα με βαθμό 0,9, τότε βέβαια μόνο για παρωδία εξεταστικού συστήματος μπορούμε να μιλήσουμε. Κι αν είναι αλήθεια ότι σε ορισμένες- ουσιαστικά επαγγελματικές- σχολές ο βαθμός πρόσβασης έχει μικρή σημασία για την εκμάθηση της τέχνης, τότε ασφαλώς είναι προτιμότερο για αυτές τις περιπτώσεις να καταργηθούν οι εξετάσεις και να μπαίνουν οι υποψήφιοι με το απολυτήριο. Η σημερινή κοροϊδία πάντως πρέπει να τελειώσει! "

Αυτά.

Ανακοινώθηκαν χθες οι βάσεις για τα ΑΕΙ

Του Κ. Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 26ης Αυγούστου 2010

Χαστούκια

Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο τις επόμενες μέρες από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων για την εισαγωγή των μαθητών στα πανεπιστήμια πολλοί μαθητές να δημοσιεύουν στον τοπικό τύπο ευχαριστίες προς τους φροντιστές τους ονομαστικά και σπανίως προς τους "καθηγητές" τους γενικά. Πολλά από τα δημοσιεύματα αυτά προκαλούνται για διαφημιστικούς λόγους από τους ίδιους τους διαφημιζόμενους.

Αυτό που είδαμε σήμερα στην πρωινή εκπομπή του ΜEGA ήταν κάτι άλλο. Ο δημοσιογράφος κ Τάκης παρουσία της Υπουργού Παιδείας Διαμαντοπούλου έβγαλε στο γιαλί την πρώτη των πρώτων από τους επιτυχόντες στις φετεινές εξετάσεις η οποία δήλωσε παρουσία της αλαζονικής υπερασπίστριας της δημόσιας παιδείας: Ευχαριστώ τους φροντιστές μου για την μεγάλη μου επιτυχία.

Συγχαρητήρια στην μαθήτρια για την επιτυχία της και στην υπουργό για την αποδοχή του έργου της από τους μαθητές.
Ποιος είπε ότι μια λέξη δεν κάνει χίλιες (λαμόγικες) τηλεοπτικές εκπομπές;

Υπολειτουργούμε

Σ' αυτή τη χώρα που μόνο τα ρολόγια και τα κορόιδα δουλεύουν οι παπάδες λειτουργούν κανονικά ενώ όλοι οι υπόλοιποι υπολειτουργούμε...

Καλό κουράγιο σε όλους

Δόθηκαν οι βάσεις εισαγωγής των υποψηφίων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση σήμερα.
Και τώρα τι;

Κληρονομική Δημοκρατία

Συμβαίνουν και εις Παρισίους αλλά σ’ αυτή τη χώρα παρασυμβαίνουν! Οι Κέννεντυ, οι Μπους, οι Κλίντον, οι Ντελόρ, οι Γκάντι, οι Μπούτο είναι παραδείγματα πολιτικών δυναστειών αλλά το ελληνικό φαινόμενο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας θα μείνει αξεπέραστο, γράφει ο Λακόπουλος στα σημερινά ΝΕΑ με αφορμή την κάθοδο στην πολιτική του γιού της Ντόρας. «Σε καµία άλλη Δηµοκρατία η λαϊκή ψήφος δεν ανέδειξε τρεις πρωθυπουργούς µε το ίδιο επώνυµο σε λιγότερο από µισό αιώνα. Και άλλους δύο από µια άλλη οικογένεια µέσα σε τρεις δεκαετίες. Η ελληνική Βίβλος Γενέσεως Πρωθυπουργών είναι κάτι σαν ‘σορτ λιστ’», γράφει.

«Η υποψηφιότητα του Κώστα Μπακογιάννη προέκυψε ξαφνικά και το αξίωµα που διεκδικεί προβάλλεται περίπου ως άσκηση δικαιώµατος. Δήµαρχος στο Καρπενήσι ένα νέο παιδί, µεγαλωµένο στον άξονα βόρεια προάστια - Λονδίνο; Γιατί όχι; Απλώς ο νεαρός θα δυσκολευτεί να πείσει ότι σκοπεύει να ατενίζει το Βελούχι στο υπόλοιπο του βίου του. Ή ότι το όνειρό του είναι να κρατάει κάθε χειµώνα ανοικτό τον δρόµο προς το χιονοδροµικό κέντρο Τυµφρηστού. Για αρχή καριέρας στην πολιτική το κόβουν οι περισσότεροι».

Μα, είναι νέο; Μπορεί να αποτελέσει είδηση κάτι τέτοιο; Πρώτη φορά έγινε; «Σιγά το νέο», γράφει ο Λακόπουλος. «Ετσι κι αλλιώς ο µεταπολιτευτικός δηµόσιος βίος κινείται στον αστερισµό των γόνων και των επιγόνων. Η πολιτική ως επάγγελµα µεταφέρεται από τη µια γενιά στην άλλη – σαν το επάγγελµα του φούρναρη ας πούµε. Στην ανώτερη µορφή της αυτή η διαδικασία προετοιµάζει µέλλοντες υπουργούς. Στο ανώτατο στάδιό της εκπαιδεύει υποψήφιους πρωθυπουργούς. Οτι οι προερχόµενοι από πολιτικά τζάκια εξασφαλίζουν την πρόθυµη επικύρωση της λαϊκής ετυµηγορίας δεν αναιρεί αυτό που έγραψε πριν από δυο χρόνια ένας βρετανός δηµοσιογράφος: το πολίτευµα της Ελλάδας είναι… Κληρονοµική Δηµοκρατία».

Στο κάτω κάτω γιατί είναι κακό; Ο κόσμος τους ψηφίζει. Τι κι αν αντί πολιτικό ψηφίζουν το όνομά του; Αυτοί θα έχουν το πρόβλημα. Όμως πρόβλημα υπάρχει. Εκτός του ότι τα ονόματα από μόνα τους δεν μπορούν να ασκήσουν πολιτική, δηλαδή να λύσουν προβλήματα και να δημιουργήσουν όραμα περιορίζονται έτσι και δυο βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένα πολιτικό σύστηµα: κινητικότητα και µεταβολές. «Χωρίς αυτά χάνεται η κορυφαία επιδίωξη για όποιον µετέχει στην πολιτική» παρατηρεί ο Λακόπουλος.

Ανοίξανε τα ... φροντιστήρια

...

Του Κώστα Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 25ης Αυγούστου 2010

"Γυρίζουμε" ιστοσελίδα

Του Κώστα Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 25ης Αυγούστου 2010

Ελλάδα Αύγουστος 2010

Η Πανσέληνος του Αυγούστου στην ωραιότερη χώρα του κόσμου

Γήπεδο Πανιωνίο: Καταστάφηκε τη νύχτα από οπαδού του Πανιωνίου για να μην παίξει η ΑΕΚ που το δήλωσε ως έδρα επειδή το ΟΑΚΑ είναι κατεστραμμένο.

Η είδηση: Εκτός ελέγχου βγήκαν δεκάδες οπαδοί του Πανιωνίου που έκαναν κατάληψη και του γηπέδου διαμαρτυρόμενοι για την παραχώρηση του σταδίου στην ΑΕΚ, για τον αγώνα της Πέμπτης με τη Νταντί για το Europa League.

Προχώρησαν σε καταστροφές στον αγωνιστικό χώρο και όχι μόνο. Πιο συγκεκριμένα, μετά την κατάληψη στα γραφεία του Ερασιτέχνη, μπήκαν στο γήπεδο, έσκαψαν τον αγωνιστικό χώρο, ενώ έσπασαν πάγκους και καθίσματα, φέρνοντάς σε αντίστοιχη μοίρα με το ΟΑΚΑ!

Η Αστυνομία δεν επενέβει καθώς όταν έφθασε είχαν όλα τελιώσει, ενώ δεν προχώρησε και σε συλλήψεις.

Ετσι η ρεβάνς της ΑΕΚ με την Νταντί Γιουνάιτεντ είναι στον αέρα καθώς ο αγωνιστικός χώρος δεν είναι σε κατάσταση για να... υποδεχτεί αγώνα!

Oι πληροφορίες λένε ότι θα γίνει αγώνας δρόμου ακόμα και μέσα στη νύχτα για την απόκατασταση των ζημιών. Αν όμως δεν εγκριθεί από το κλιμάκιο της UEFA (θα επιθεωρήσει αύριο, 25/8) το γήπεδο, τότε η ΑΕΚ έχει έρθει σε συμφωνία με τον Ολυμπιακό για την παραχώρηση του Σταδίου Καρασϊσκάκη, όπου όμως θα αγωνισθεί χωρίς την βοήθεια των φιλάθλων της.

Η «Ενωση», ωστόσο, δεν έχει πρόβλημα τιμωρίας από την UEFA μιας και από την στιγμή που η ομοσπονδία έχει λάβει έγγραφο από τον Ερασιτέχνη Πανιώνιο, τότε υπεύθυνος είναι αυτός.

Πανσέληνος σήμερα

Είναι η ζωή μία στιγμή γι’ αυτόν που τη γλεντάει
και μια στιγμή όλ' η ζωή για κείνον που πονάει.

Επιστήμη, Τέχνη + Τεχνολογία

Όταν πεθάνω βάλτε μου το κινητό στο μνήμα,

μα μην το βάλετε βαθειά γιατί δεν θάχει σήμα

Εκτός συναγωνισμού, από την Ειρήνη

Διαγωνισμός Μαντινάδας

Φεστιβάλ Επιστήμης, Τέχνης και Τεχνολογίας

Προκήρυξη Διαγωνισμού Μαντινάδας

Στο πλαίσιο του διήμερου Φεστιβάλ Επιστήμης, Τέχνης και Τεχνολογίας, που διοργανώνουν το Παράρτημα Λασιθίου της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας και το περιοδικό «Αμάλθεια» και το οποίο θα πραγματοποιηθεί στον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου 8 και 9 Οκτωβρίου 2010 προκηρύσσουμε Διαγωνισμό Μαντινάδας με θέμα «Επιστήμη-Τέχνη-Τεχνολογία, η αλήθεια και το ωραίο στην υπηρεσία του ανθρώπου» και προσκαλούμε τους ενδιαφερομένους να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις καταθέτοντας τις εργασίες τους με τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

Όροι συμμετοχής

1) Οι μαντινάδες θα πρέπει να είναι πρωτότυπες, αδημοσίευτες και υποχρεωτικά θα πρέπει να περιέχουν τουλάχιστον 3 από τις 9 παρακάτω λέξεις: «Επιστήμη», «Τέχνη», «Τεχνολογία», «Αλήθεια», «Ωραίο», «άνθρωπος», «κοινωνία», «Κρήτη», «Ελλάδα». Οι λέξεις «Επιστήμη» και «Τέχνη» μπορούν να αντικατασταθούν με ονόματα επιστημόνων ή δημιουργών της Τέχνης.

2) Στον διαγωνισμό μπορεί να συμμετάσχει οποιοσδήποτε χωρίς περιορισμό ενώ οι εργασίες που θα κατατεθούν δεν επιστρέφονται.

3) Κάθε δημιουργός μπορεί να συμμετάσχει με το πολύ πέντε (5) μαντινάδες. Καταληκτική ημερομηνία υποβολής ορίζεται η Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010.

Οδηγίες αποστολής

Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να στείλουν έναν φάκελο στην διεύθυνση:

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΑΜΑΛΘΕΙΑ»
ΚΟΡΥΤΣΑΣ 18
72100 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΑΣΙΘΙΟΥ – ΚΡΗΤΗ
(Για τον Διαγωνισμό Μαντινάδας)

Στον φάκελο αυτό θα πρέπει να περιέχονται:

α) Οι μαντινάδες σε τέσσερα δακτυλογραφημένα αντίγραφα τα οποία θα υπογράφονται στο τέλος με το ψευδώνυμο του συμμετέχοντος χωρίς καμία άλλη ένδειξη.

β) Ένας μικρότερος φάκελος όπου εξωτερικά θα αναγράφεται το ψευδώνυμο ενώ στο εσωτερικό του τα ακόλουθα στοιχεία:
Ψευδώνυμο, όνομα, επώνυμο, επάγγελμα, διεύθυνση κατοικίας, τηλέφωνο, e-mail (αν υπάρχει).

Βραβεία-Κριτική Επιτροπή

Οι δημιουργοί των δέκα καλύτερων μαντινάδων, κατά την κρίση της επιτροπής, θα τιμηθούν με έπαινο και οι μαντινάδες τους αυτές θα δημοσιευτούν στο περιοδικό «Αμάλθεια» της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας Νομού Λασιθίου. Η κριτική επιτροπή θα αποτελείται από 3 διακεκριμένους φιλολόγους.

Για πρόσθετες πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε στο τηλέφωνο 6977192004 ή στο e-mail stamelosioa@gmail.com

Ο Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής

Ιωάννης Ευαγγ. Σταμέλος

Το θηρίο

-Γιος του Παύλου και της Ντόρας, έγγονος του Μητσοτάκη με στήριξη Σαμαρά!...

-Τι λες ρε θηρίο;...!

(Του Ηλία Μακρή, από την Καθημερινή της 22ας Αυγούστου 2010)

Σχολεία σε κρίση

Αντιγράφουμε το σημερινό σχόλιο του ΒΗΜΑΤΟΣ (24-8-10)με τον ίδιο τίτλο:

"Πριν από δύο εβδομάδες το υπουργείο διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Τώρα μαθαίνουμε ότι θα είναι η πιο δύσκολη χρονιά στην Παιδεία από τη μεταπολίτευση λόγω των αθρόων συνταξιοδοτήσεων. Την ίδια στιγμή οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εκπαιδευτικών απειλούν με κινητοποιήσεις αν δεν γίνουν διορισμοί. Φαίνεται πράγματι μια δύσκολη χρονιά. Ας καταλάβουν όλοι όμως ότι οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι μαθητές- και αυτοί δυστυχώς κινδυνεύουν να πληρώσουν πάλι τα σπασμένα!".

Όχι δημοσία δαπάνη

Με αφορμή μια γελοιογραφία του Κ. Μητρόπουλου

(Διασκευή)

Στο καμάρι το παιδί σου ...

Σημεία συνέντευξης τύπου της Υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου στο πλαίσιο της συνάντησης εργασίας με τους νέους Διευθυντές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

Δελτίο Τύπου 23/08/2010

. . .

Ο νέος νόμος 3848/2010 – Κριτήρια επιλογής Διευθυντών

Οι τοποθετήσεις των Διευθυντών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έγινε βάσει των διατάξεων του νέου νόμου 3848/2010.
Ο νέος νόμος για την αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο θέμα της επιλογής των στελεχών της εκπαίδευσης:
--> η αναβάθμιση του κύρους των Συμβουλίων επιλογής των Διευθυντών με την επιλογή των Προέδρων από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής,
--> οι διαδικασίες ανοιχτής γνωστοποίησης της μοριοδότησης των υποψηφίων με τη διεύρυνση της δυνατότητας ενστάσεων,
--> η δημιουργία τράπεζας θεμάτων,
--> η αναβαθμισμένη διαδικασία συνέντευξης με την ταυτόχρονη μαγνητοφώνηση,
--> η δυνατότητα δήλωσης δυο Περιφερειακών Δ/νσεων
είναι μερικά από τα στοιχεία που συντείνουν σε μια σοβαρή προσπάθεια αξιοκρατικής επιλογής με αντικειμενικά κριτήρια.
Αυτά από το δελτίο τύπου και τις δηλώσεις.
Σε κάποια περιφέρεια της χώρας μας με 4 θέσεις διευθυντών το αξιοκρατικό σύστημα με τη «δημιουργία τράπεζας θεμάτων», την «επιλογή των προέδρων από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής» και κυρίως την «αναβαθμισμένη διαδικασία συνέντευξης με την ταυτόχρονη μαγνητοφώνηση» έδωσαν τα αποτελέσματα του παρακάτω πίνακα:

Αυτά από την πραγματικότητα.

Επιμύθιον
Άκου, βλέπε, σώπα, μάθε
όποιος θέλει τα πολλά
χάνει ο δόλιος και τα λίγα
που δεν τα 'βρισκε καλά!
Στο καμάρι το παιδί σου
τέτοια νάναι η συμβουλή σου.

Ι. Καμπανέλλης
(Το Μεγάλο μας Τσίρκο)

Χαίρε η καιομένη και χαίρε η χλωρή

Ο εκπρόσωπος ήταν κατηγορηματικός, λέει η σχετική είδηση: «όσοι το τελευταίο διάστημα επενδύουν, για τους δικούς τους λόγους, στην νεομετρολογία [χο, χο,…] και τη νεομνημολογία [χι, χι,…], να γνωρίζουν ότι στην καλύτερη περίπτωση απλώς παραπλανούν τον ελληνικό λαό».

Πώς το έλεγε ο μακαρίτης ο κοντός με τη γραβάτα Θανάσης Κανελλόπουλος;

-Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος; Το αποσμητικό στην κυβερνητική τουαλέτα.

Ημείς άδομεν...

-Εσείς ποιον περιφερειάρχη υποστηρίζετε;

Του Ηλία Μακρή

Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της 21ης Αυγούστου 2010

Η ζωή με μερικές λέξεις

Αλλού 'ναι τα γαϊδούρια

Παρά λογίων εκλεκτών μέσα σ' αυτή την κρίση

συζήτησις να γίνεται για ... το Γαϊδουρονήσι

Και βγήκε πως οι Βενετοί στη νήσο των αιώνων

χωρίς ν' ακούσουν γκάρισμα, της κόλλησαν τον όνον.

Κι ενώ περάσαν έκτοτε τόσοι και τόσοι χρόνοι,

κι αφού στους Καλλικράτειους ψοφήσανε οι όνοι,

της νήσου δεν αλλάζουνε το όνομ' απ' τη φούρια,

αλλούν' η Γαϊδουρόνησος, κι αλλού 'ναι τα γαϊδούρια.

Υπομονή 100 χρόνια

Αφορμή στο άρθρο του Θ. Νιάρχου στα σημερινά ΝΕΑ η δήλωση διαπρεπούς αμερικανού οικονομολόγου: σε εκατό χρόνια θα σας ευγνωμονούν τα παιδιά σας γι’ αυτά που υφίστασθε σήμερα.

Μεταξύ άλλων σημειώνει: «Γνωρίζουµε όλοι µας πολύ καλά πόσο εύκολα ξεµπερδεύουµε όταν τοποθετούµε τα πράγµατα στο µέλλον. Ακόµα και στις προσωπικές σχέσεις, η επίκληση του µέλλοντος είναι πάντα η εύκολη λύση. Υπολογίζουµε όλοι, συνειδητά ή ασύνειδα, σε µια αιφνίδια ευεργετική αλλαγή, ενώ τα στοιχεία που τη συνιστούν θα µας έχουν απορροφήσει τόσο πολύ ώστε κανείς δεν θα νοιάζεται πια για το τι ειπώθηκε ή το τι δεν ειπώθηκε στο παρελθόν, διαψεύστηκε ή επιβεβαιώθηκε» […]

«Οσο και αν το µέλλον δεν είχε ποτέ άλλη µορφή παρά µόνο τη θαυµαστά διατυπωµένη από τον Ντίνο Χριστιανόπουλο στους στίχους: «Γιατί το τζάκισες το χέρι σου γέρο Μακρυγιάννη; / Για να χορεύουν σέικ τα κωλόπαιδα».

«Σε τελευταία ανάλυση (…) δεν αποκλείεται χονδροειδώς αντιµετωπιζόµενη [η σκέψη του οικονομολόγου] να είναι πολύ περισσότερο καθησυχαστική από ό,τι όταν την αναλύεις µε συναισθηµατικοηθικές παραµέτρους. Είναι σαν να µας λέει ότι κι αν ακόµη δεν έχει ξεπεραστεί η κρίση σε εκατό χρόνια, το βέβαιο είναι ότι θα εξακολουθείτε να ζείτε. Κάτι είναι κι αυτό» καταλήγει ο Νιάρχος.

Η εγχείριση πέτυχε, ο ασθενής ...

Του Κ. Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 20ης Αυγούστου 2010

Εμπειρίες

Με την οξύτητα του Αρκά

Τι δεδικαίωται;

Με αφορμή τη γνωστή φράση “ο νεκρός δεδικαίωται” σε επιστολή του στην Καθημερινή (19-8-10) ο Καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Α. Αβραμίδης υποστηρίζει: «Το ότι “ο νεκρός δεδικαίωται” είναι στη χώρα μας κάτι σαν δόγμα». Με τη φράση αυτή ο Παναγής Γαλιατσάτος αρχίζει το άρθρο του «Πήρε στον τάφο τα μυστικά της προδοσίας», στην «Καθημερινή» της 17-8-2010. Αναφέρεται δε στον «πρώην πραξικοπηματία και δικτάτορα Δημήτριο Ιωαννίδη, ο οποίος έφυγε (από τη ζωή) τον Δεκαπενταύγουστο».

Το ότι «ο νεκρός δεδικαίωται», όμως, αναφέρεται στο άρθρο αυτό ελλιπώς και λανθασμένως. Διότι το ορθό και πλήρες είναι: «...ο γαρ αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας» (του Απ. Παύλου πρός Ρωμ. 6΄, 7), το οποίο σημαίνει ότι «ο πεθαμένος και νεκρός, δεν μπορεί πλέον να ενεργεί οποιαδήποτε αμαρτία ή πράξη» (ερμηνεία καθ. Π. Τρεμπέλα). Δηλαδή, όσες αμαρτίες κάναμε, τις κάναμε όσο ζούσαμε, χωρίς να προσθέτουμε άλλες μετά θάνατον, αλλά και δεν παίρνουμε «συγχωροχάρτι» επειδή πεθάναμε. Αυτά διδάσκει το Ορθόδοξο Δόγμα.

Σκοταδόψυχα

Ο Τσακνής θέλει να είναι κάτι σαν λαϊκός βάρδος. Η ατυχία του; Αρχισε να τραγουδά στον απόηχο της ηρωικής εποχής του μεταπολιτευτικού λαϊκισμού, γράφει ο Ηλίας Κανέλλης στα σημερινά ΝΕΑ με αφορμή τις διαδόσεις για την επικείμενη κάθοδό του στις ερχόμενες εκλογές ως υποψήφιος των αριστερών κομμάτων στην Αθήνα.

"Ο Τσακνής ήρθε μετά στη δισκογραφία και στην κοινωνική ζωή. Οταν τα λιοντάρια της αντίστασης ανακάλυψαν την παγκοσμιοποίηση και την πολέμησαν με υλικά παρμένα, πάλι υποτίθεται, από τον πλούτο της ελληνικής λαϊκής παράδοσης. Κλαυθμυρίζοντας με συνοδεία από ούτια, λύρες και μερικά συνθεσάιζερ και χτίζοντας το ιδίωμα του σκοταδόψυχου τραγουδιού το οποίο ονομάστηκε έντεχνο (προφανώς ως ευφημισμός, όπως δηλαδή ο άξενος Πόντος ονομάστηκε Εύξεινος). Στην ελεύθερη αγορά της δισκογραφίας αλλά και επιδοτούμενα σε περιφερειακά φεστιβάλ και σε λοιπές εκδηλώσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης, τα είδωλα του σκοταδόψυχου τραγουδιού συμβόλισαν τη λεγόμενη «αντίσταση-με-το-ταγάρι» (έστω κι αν το ταγάρι είχε αντικατασταθεί ήδη με Ντίζελ και Νάικ).

Κυρίαρχο χαρακτηριστικό των τραγουδιών αυτού του τύπου, που συγκέντρωσαν τους πάντα υποτίθεται αντιστασιακούς της παράδοσης, είναι, εκτός της κλαψούρας (που χρειάζεται για να διαφοροποιείται από την καψούρα του σκυλάδικου, είδος συγγενές, αλλά και εχθρικό, διότι συγκεντρώνει τους αντιστασιακούς της Δεξιάς), και η ποιητική ασάφεια. Ευνόητο υφολογικό εύρημα. Η ασάφεια, πασπαλισμένη με ποιητική διάθεση και ευαισθησία ψυχής, δείχνει και προσπελάζει εύκολα μεγαλύτερα ακροατήρια, που έμαθαν να διαμορφώνουν απόψεις χωρίς να χρειάζεται να τις ταυτίσουν με γνώση και ορθό λόγο, δηλαδή με διανοητική κούραση.

«Πιστός στο ρόλο μου, κάνω το σόλο μου,/ στους αδιάφορους και στους παράφορους/ τους θεατές μου./ Καυτές σταγόνες μου, γκρίζες εικόνες μου,/ πώς θα χωρέσετε, πώς θα με δέσετε,/ στους έρωτές μου». Τέτοιοι ψυχοψαχτικοί λήροι (ενίοτε και παραληρήματα) ταιριάζουν στο λαϊφστάιλ όσων, ευαίσθητων, πιστεύουν ότι η τέχνη υπάρχει για να κάνει αντίσταση γενικώς και αορίστως- και ότι η δημοκρατία είναι αυτό που έχει ονομαστεί «δημοκρατία της συγκίνησης». Στην επικράτεια αυτής της δημοκρατίας της συγκίνησης επένδυσε η ψυχοψαγμένη Αριστερά του Αλέξη Τσίπρα. Ακόμα μια φορά, δεν υπολόγισε σωστά. Δεν υπολόγισε δηλαδή ότι ο Διονύσης Τσακνής, με την τέχνη του, εκτός από πολιτική, κάνει και το «σόλο του». Δηλαδή καριέρα..." κλείνει ο Κανέλλης.

Και ο ΒΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣ επίσης σημειώνει: Ο Τσακνής "θα κατέβαινε υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τον ΣΥΝ (γιατί μάλλον θα κατέβαινε) «αναγκάστηκε» (εντός ή εκτός εισαγωγικών, εν προκειμένω το ίδιο νόημα έχει λέξη) να απαρνηθεί το χρίσμα δηλώνοντας ότι θα στηρίξει υποψήφιο του ΚΚΕ- μη ρωτάτε ποιος ή ποια τον ανάγκασε... «Ηταν η χειρότερη μέρα της ζωής μου!» εξομολογήθηκε ο ίδιος σε άνθρωπο του περιβάλλοντός του, εξηγώντας του ότι δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι η επιθυμία του να ασχοληθεί με τα κοινά θα τον μετέτρεπε σε μήλον της Εριδος ανάμεσα σε «κόκκινους» και... «πορτοκαλοκόκκινους».

Πάντα κατά τις (σε κλειστό κύκλο) εξομολογήσεις του εξαιρετικά στενοχωρημένου κ. Τσακνή, ο ίδιος, «αφελής» και «αιθεροβάμων» ως καλλιτέχνης, είχε στο μυαλό του ότι θα μπορούσε να κατέβει στις εκλογές με τη στήριξη της ευρείας Αριστεράς. Υπολόγιζε όμως χωρίς την... ξενοδόχα. Θα σκέφτηκε ίσως και ο ίδιος πιο ψύχραιμα, ως επαγγελματίας: Το ΚΚΕ γεμίζει πολύ πιο εύκολα στάδιο συναυλιών από τον ΣΥΝ, οπότε δεν τον πολυσυμφέρει να τα σπάσει μαζί του".

Η γελοιογραφία είναι από το ίδιο φύλλο των ΝΕΩΝ του Χατζόπουλου.