Τέλος;

Ο Πρετεντέρης στα σημερινά ΝΕΑ (26-3-10) κατηλήγει στο άρθρο του που έχει θέμα: "Μόνοι μας..."

"Το «ΤΕΛΟΣ καλό, όλα καλά» δεν μπορώ, βεβαίως, να το πω ακόμη. Δεν ξέρω αν το τέλος ήταν καλό ούτε αν όλα εφεξής θα γίνουν καλά.

ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΜΩΣ, με απόλυτη βεβαιότητα, ένα πράγμα: ότι η χώρα υπέστη μια δοκιμασία, η οποία θα πρέπει τουλάχιστον να λειτουργήσει ως μάθημα για πολλές γενιές.

ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ και χωρίς καμία βοήθεια φτάσαμε να περιφερόμαστε μεταξύ Τρισέ και ΔΝΤ, μόνοι μας γίναμε στόχος της Μέρκελ και των υπολοίπων. Μπορούμε να κουβεντιάζουμε όσο θέλουμε για όλους αυτούς, για τα συμφέροντα και τις σκοπιμότητές που υπηρετούν, για τις σωστές ή τις λάθος αποφάσεις τους, αλλά μόνοι μας υπαχθήκαμε στην κρίση τους. ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ μας θα σηκώσουμε ή δεν θα σηκώσουμε κεφάλι. Διότι ούτε που διανοούμαι τι θα συμβεί αν φτάσει ο Ιούνιος ή ο Σεπτέμβριος και διαπιστώσουμε ότι τα μέτρα δεν αποδίδουν".

Αν όλα αυτά που γίνονται τον τελευταίο καιρό δεν αποτελέσουν αφορμή για να σταματήσουν οι χιλιάδες κακές πρακτικές σ' αυτή τη χώρα φοβάμαι ότι θα ζήσουμε κι άλλα μεγαλεία.

Κάθε λαός

Προτιμώ τους φανερούς εχθρούς από τους κρυφούς φίλους έλεγε ο Καραμανλής (ο εθνάρχης). Οι εχθροί μας είναι εντός των τειχών, κακώς τους αναζητούμε αλλού. Οι άλλοι σαφώς και θα κοιτάζουνε τα δικά τους συμφέροντα, όπως το ίδιο κάνουμε κι εμείς μ' αυτούς. Και στο κατω κάτω ούτε ίδιο πολιτισμό έχουμε, ούτε την ίδια κουλτούρα, ούτε και συμπεριφορά.

Σωστά ο Σεφέρης γράφει στις Δοκιμές του ότι αν μπορούσε θα έβαζε προμετωπίδα στη Βουλή τη μαντινάδα:

"Την τύχη του κάθε λαός την κάνει μοναχός του

κι όσα του κάνει η τρέλα του δεν του τα κάνει ο εχθρός του".

Προβοκατόρικα

• Τα πιο διαδεδομένα πράγματα στη φύση είναι το υδρογόνο κι η ηλιθιότητα.
• Τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι ή ανήθικα ή παράνομα ή παχαίνουν!

Γι' αυτήνε την Ελλάδα πολεμήσατε;

Ιωάννη Μακρυγιάννη Απομνημονεύματα
(Απόσπασμα)

«Είχα δυο αγάλματα» «περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια - φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα΄ χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ΄ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν... Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε»

Για αυτήνε την Ελλάδα πολεμήσατε;

Η είδηση και η εικόνα αλιεύτηκε από το: http://nafpaktos-blog.blogspot.com/2010/03/blog-post.html

Α στο καλό σου...

Προκειμένου να εξασφαλισθεί η εύρυθμη λειτουργία των Δημοσίων Υπηρεσιών κατά την 26η Μαρτίου, ημέρα Παρασκευή, η οποία μεσολαβεί μεταξύ της αργίας της 25ης Μαρτίου και του Σαββατοκύριακου, οι προϊστάμενοι των οργανικών μονάδων πρέπει να μεριμνήσουν να υπάρχει ικανός αριθμός υπαλλήλων, ιδίως στις υπηρεσίες που έχουν συναλλαγή με το κοινό, ώστε να διεκπεραιώνονται ομαλά οι υποθέσεις των πολιτών.
Στις περιπτώσεις που διαπιστωθεί αδικαιολόγητη απουσία των υπαλλήλων ή υπολειτουργία των υπηρεσιών λόγω έλλειψης προσωπικού θα τηρηθούν αυστηρά οι διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα.

Αγώνες

(Του Κώστα Μητρόπουλου. Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 24ης/3/2010)
Την ξέρετε φαντάζομαι αυτή την ωραία επιστολή από το Λονδίνο προς τους Έλληνες αγωνιζόμενους: "Βαστάτε αδέλφια ή που θα ελευθερωθούμε ή που θα πεθάνετε!"

Οι αθώοι

Οι γενναίοι, οι αδίστακτοι, οι σκληροί στα φιλμ μέχρι τώρα. Να και «οι αθώοι». Ποιοι είναι αυτοί; Όλοι μας μηδενός εξαιρουμένου σ’ αυτή τη χώρα.
Στη γη των «αθώων» για όλα φταίνε οι άλλοι. Οι πολιτικοί που γέμισαν το σύμπαν υπαλλήλους. Όχι όμως τα κόμματα της αριστεράς που ζητάνε την πρόσληψη άλλων τόσων. Οι συνδικαλιστές «διεκτραγωδούν τα χάλια της δημόσιας διοίκησης, λες και στα υπηρεσιακά συμβούλια (όπου ξεπλένονται όλες οι αμαρτίες των υπαλλήλων) [αποτελούνται από] στελέχη της Μπούντεσμπανκ. Ακούμε εφοριακούς να απεργούν ζητώντας την πάταξη της φοροδιαφυγής, λες και πρέπει να βγουν οι μανάβηδες για να κάνουν ελέγχους. Βλέπουμε την ΟΛΜΕ να καταγγέλλει την παραπαιδεία, λες και τα ιδιαίτερα τα κάνουν Ισλανδοί ψαράδες. Ακούμε τους αγρότες να δηλώνουν «ανενημέρωτοι», λες και πρέπει άλλοι να διαβάσουν εφημερίδες και να τους πουν ότι οι επιδοτήσεις τέλειωσαν και το βαμβάκι πέθανε. Βλέπουμε επιχειρηματίες να κλαίνε για την καταβαράθρωση της παραγωγικότητας, λες και η αύξησή της είναι κάτι σαν τη θεία φώτιση που έρχεται από τον ουρανό. Βλέπουμε τους αγωνιστές [της αριστεράς] (…) να διαδηλώνουν «μαχητικά» και μετά να καταγγέλλουν τη βία της αστυνομίας. Βλέπουμε το ΚΚΕ να καταλαμβάνει τα στούντιο της τηλεόρασης κι αν γίνει κάποια μήνυση να σκούζει «ποινικοποίηση των αγώνων». Βλέπουμε τους ταξιτζήδες να γκρινιάζουν για την κίνηση και τους δημοσιογράφους για την ποιότητα της ενημέρωσης. Το μόνο που απομένει είναι να δούμε την [γνωστή βουλευτή που καπνίζει προκλητικά στην τηλεόραση γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια κάθε έννοια νόμου που ισχύει για τους άλλους και κανείς δεν τολμά να την πετάξει έξω από τα στούντιο] να καταγγέλλει την πολιτεία γιατί δεν εφαρμόζεται ο νόμος για το κάπνισμα.
Ο Μανδραβέλης στην Καθημερινή της 21-3-2010 σημειώνει:
«Εδώ που φτάσαμε πρέπει να αρχίσουμε να συμφωνούμε σε μερικά πράγματα.»
1. Το σύνθημα «δεν είναι η κρίση ΜΑΣ, είναι η κρίση ΤΟΥΣ», είναι οι συνήθεις αριστερές ανοησίες. Η κρίση είναι όλων ΜΑΣ.
2. Οι ευθύνες δεν είναι ισομερείς. Ούτε μεταξύ πολιτών και πολιτικών, ούτε μεταξύ των πολιτών, ούτε καν μεταξύ των πολιτικών.
3. Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν και αθώοι. Γι' αυτό το χάλι όλοι κουβαλάμε κάποιο μερίδιο ευθύνης. Αντί να το μεταθέτουμε καλά είναι να διδαχθούμε απ' αυτό και να αλλάξουμε. Διότι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να αφήσουμε αυτή την κρίση να πάει χαμένη και να συνεχίσουμε τα ίδια, από πολύ χαμηλότερο επίπεδο. Αυτό, εξάλλου, δεν κάναμε τόσα χρόνια, όταν οι μικρές κρίσεις σε κάθε τομέα της χώρας προανήγγελλαν τη μεγάλη;
Καταλήγει στο άρθρο του.

Οι πλειοψηφίες και τα οικονομικά

Αν η Ελλάδα ήταν φιγούρα του ελληνικού κινηματογράφου, γράφει ο Λακόπουλος στα χθεσινά ΝΕΑ θα ήταν όπως ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ως... Λάζαρος Χατζηφλόκας!

Πτωχεύσαμε γιατί είχαμε τα πάντα, ισχυρίζεται. Και αυτό που έγινε εδώ δεν έχει προηγούμενο πουθενά: καταστράφηκε η ελληνική οικονομία λόγω εισροής πόρων. Αστείο; Κάθε άλλο! «Κάθε χώρα, όπως έχει τους πολιτικούς που της αξίζουν, τους συνδικαλιστές, τους δημοσιογράφους, τους επιχειρηματίες, τα ΜΜΕ, έτσι έχει και το δημοσιονομικό προφίλ που της αξίζει. Πίσω από τους αριθμούς υπάρχει το ανάγλυφο της κοινωνίας της. Οι Έλληνες βάζουν και σ΄ αυτό τη σφραγίδα της αντινομίας τους. Στη χρεοκοπία και την οικονομική κατάρρευση δεν φτάσαμε γιατί μας έλειψαν οι πόροι και οι ευκαιρίες. Αντίθετα, τα τελευταία τριάντα χρόνια η χώρα υπερενισχύθηκε με κονδύλια. Και τα επιμέρους συστήματά της που τώρα καταρρέουν- Υγεία, Εκπαίδευση, Διοίκηση, Πρόνοια, Γεωργία κ.λπ.- υπερχρηματοδοτήθηκαν. Και... γι΄ αυτό καταρρέουν» γράφει.
«Πίσω από την οικονομική διαχείριση που απέληξε σε χρέη και ελλείμματα υπάρχουν οι πηγές της κακοδαιμονίας (…) συμπεριφορές, νοοτροπίες, πολιτικές! Το ένα τροφοδοτούσε το άλλο και όλα μαζί το πολιτικό κλίμα που άνοιγε ανέμελα τη λεωφόρο της καταστροφής. Όλα έγιναν με τη συγκατάθεση της πιο ευτυχισμένης κοινής γνώμης της Ευρώπης! Οι κυβερνήσεις που διάλεγαν τον εύκολο δρόμο είχαν μαζί τους την πλειοψηφία του λαού» αγνοώντας την παρατήρηση του Γκαλμπρέιθ ότι «στα οικονομικά η πλειοψηφία είναι πάντα λάθος».

Τι μέλει γενέσθαι;

Ο Βέλτσος σε άλλη στήλη επισημαίνει: «Να γίνουμε οι «κακοί», χωρίς πολλές χειραψίες με τους πολιτικούς, [χωρίς] αβάντες στους συναδέλφους, [χωρίς] παραπομπές αναμεταξύ μας και κυρίως χωρίς πολλά τηλεφωνήματα».

Ο Προβόπουλος στην έκθεσή του ως διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, τον οποίο επικαλείται ο Λακόπουλος περιορίζει το πρόβλημα σε 16 λέξεις: ««Οριστική απομάκρυνση από τις συμπεριφορές, τις νοοτροπίες και τις πολιτικές που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση».

Κι όποιος θέλει μπορεί να το ψάξει περισσότερο ...

Ανθρωπάκια του σωλήνα

(...)

Είδα καπνούς, θριάμβους, ήττες

και το γυμνό σπαθί του μπόγια

είδα κι αλλόκοτους προφήτες

με κούφια χρυσωμένα λόγια.

(...)

Αχ ανθρωπάκια του σωλήνα

ποτέ δε βγήκατε ταξίδι

εκεί που ζούσε η Μπουμπουλίνα

Ύδρα, Ψαρά και Γαλαξείδι.

Νίκος Γκάτσος

Ύμνος εις την Ελευθερίαν

Ω τρακόσιοι! Σηκωθήτε

και ξανάλθετε σ’ εμάς

τα παιδιά σας θέλ’ ιδήτε

πόσο μοιάζουνε με σας.

Διονύσιος Σολωμός

Ωδαί

Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι
Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία

Ανδρέας Κάλβος

Παρέα με τους ήρωες

Θέλω να καώ

προτού τα πάντα γίνουν στάχτη

θέλω να καώ

πριν γίνει κάρβουνο όλη η γη.

Θέλω τη φωτιά

που μου την έλεγες αγάπη

θέλω τη φωτιά

που σου την έλεγα ζωή.

Περπατάμε περπατάμε

λάθος βήματα μετράμε

οι δικές μας προκυμαίες

μαύρες έχουνε σημαίες.

Φταίνε οι καιροί
που μας παγώνουν τις καρδιές μας
φταίνε οι καιροί
που μας αδειάζουν τις ψυχές

Φταίμε μόνο εμείς

που δεν μπαρκάραμε ποτέ μας

φταίμε μόνο εμείς

που ζούμε σ' άρρωστες στεριές.

Αν είν' γραφτό αν είν' γραφτό

μια μέρα να πεθάνω

σε τούτη τη μαούνα

μια μέρα να πεθάνω.

Στου Πειραιά στου Πειραιά

να με θάψετε το μώλο

παρέα με τους ήρωες

να κάνω αν πεθάνω.

Αγαθή Δημητρούκα

(Μελοποιημένο από τον Ξαρχάκο στα "Κατά Μάρκον")

Οι ήρωες

Μέσα σε βόλια κι οβίδων κρότους

έπεσαν νιάτα μες στον ανθό τους.

Πάνε λεβέντες, πάνε κορμιά

κι άγνωστα τα 'θαψαν στην ερημιά.

Κανείς δε ξέρει που τα 'χουν θάψει,

κανείς δε πήγε για να τα κλάψει,

κανείς δεν έκαψε γι’ αυτά λιβάνι,

κανείς δεν έπλεξε γι’ αυτά στεφάνι.

Ανώνυμ’ ήρωες, άγνωστοι τάφοι,

κανένας όνομα σ’ αυτούς δε γράφει,

μήτε το χώμα τους φιλούνε χείλη,

σταυρό δεν έχουνε μήτε καντήλι.

Μόνο μιας κόρης μαργαριτάρια

κυλούν σε τάφους που κάποια μέρα

θα γίνουν κόσμου προσκυνητάρια

και φάροι Νίκης για μια μητέρα.

Γ. Σουρής

Έναν αιώνα πριν

Ποιός είδε κράτος λιγοστό

σ’ όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

νά’χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Νά’χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Γεώργιος Σουρής

Μανώλης Χιώτης

Γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1921 στη Θεσσαλονίκη και πέθανε την ημέρα των γεννεθλίων του το 1970.
Δεξιοτέχνης στο μπουζούκι, θεωρείται ο δημιουργός του τετράχορδου. Έγραψε πολλά λαϊκά τραγούδια και πολλά για τον ελληνικό κινηματογράφο.

Προσοχή στους δρόμους, κυκλοφορούν πρωθυπουργοί

Του Α. Πετρουλάκη

(Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της 21-3-2010)

Θεόφιλος

Ο Θεόφιλος (Χατζημιχάλης) γεννήθηκε το 1867 ή το 1870 και πέθανε σαν σήμερα 22 Μαρτίου 1934.
Λαϊκός ζωγράφος, γυρνούσε στους δρόμους ντυμένος Μεγαλέξανδρος και ζωγράφιζε για ένα πιάτο φασολάδα σπίτια και μαγαζιά στο Πήλιο και αλλού.
Τρελός στα μάτια του κόσμου ("Τόσο πολύ μας ενοχλούν οι άνθρωποι που δεν μας μοιάζουν", γράφει στις Δοκιμές του γι' αυτόν ο Σεφέρης), όμως τα δημιουργήματά του είναι ένα ζωγραφικό γεγονός στα εικαστικά της Ελλάδας.
"Ο Θεόφιλος μας έδωσε ένα καινούργιο μάτι, έπλυνε την όρασή μας όπως αυγάζει ο ουρανός, και τα σπίτια, και το κόκκινο χώμα, και το παραμικρό φυλλαράκι των θάμνων, ύστερα από την κάθαρση ενός απόβροχου, κάτι από αυτόν τον παλμό της δροσιάς. Μπορεί να μην είναι δεξιοτέχνης, μπορεί η αμάθειά του σε τέτοια πράγματα να είναι μεγάλη. Όμως αυτό το τόσο σπάνιο, το ακατόρθωτο πριν απ’ αυτόν για το ελληνικό τοπίο: μια στιγμή χρώματος και αέρα, σταματημένη εκεί μ’ όλη την εσωτερική ζωντάνια της και την ακτινοβολία της κίνησής της, αυτό τον ποιητικό ρυθμό -πώς να τον πω αλλιώς- που συνδέει τα ασύνδετα, συγκρατεί τα σκορπισμένα και ανασταίνει τα φθαρτά, αυτή την ανθρώπινη ανάσα που έμεινε σ’ ένα ρωμαλέο δέντρο, σ’ ένα κρυμμένο άνθος ή στο χορό μιας φορεσιάς, αυτά τα πράγματα που τ’ αποζητούσαμε τόσο πολύ, γιατί μας έλειψαν τόσο πολύ, αυτή τη χάρη μάς έδωσε ο Θεόφιλος", γράφει στις Δοκιμές ο Σεφέρης.

Κυριακή πρωί

Παρακολουθώντας αποσπασματικά ΝΕΤ και MEGA Κυριακή πρωί άρχισα να χάνω τον προσανατολισμό μου. Η υποκρισία, η ψευτιά, η κουτοπονηριά και ο ερασιτεχνισμός στο μάξιμουμ. Που απευθύνονται αυτοί οι άνθρωποι; Σε ηλίθιους; Σε αφελείς; Μήπως δεν γνωρίζουν την ελληνική πραγματικότητα γύρω τους; Μάλλον όχι. Μάλλον σε ανθρώπους που θυμούνται τα γεγονότα των τριών τελευταίων ημερών. Κάθε μέρα ξεχνάμε την τέταρτη μέρα και όλες τις προηγούμενες από την τρέχουσα. Και που πιστεύουμε ότι εμείς, προσωπικώς, είμαστε μια ειδική περίπτωση σε όλα αυτά που γίνονται γύρω μας.
Ποιος μπορεί να πιστεψει, ειλικρινά, ότι όλα αυτά που γίνονται γύρω μας γίνονται για το καλό μας;
Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι αυτοί που οδήγησαν το σκάφος στα βράχια και το εγκατέλειψαν πρώτοι θα αρχίσουν να βγαίνουν σιγά σιγά και να ζητάνε και ρέστα;
Και όμως αυτά γίνονται.

Ατιμωρησία, ανομία, κουτονηριά

1. Η αστυνομία συνέλαβε τον κ. Μπάμπη, λέει η είδηση (MEGA δ.ειδ. 20.00, 20-3-2010), ο οποίος μάζευε πεταμένες αποδείξεις από τα διόδια και τις πωλούσε σε στελέχη υπουργείου για να τις παρουσιάζουν ως βεβαίωση μετακίνησής τους σε διάφορες περιοχές και να εισπράτουν παράνομα εκτός έδρας.

2. Στην Καθημερινή της 18-3-2010 ο Μανδραβέλης έγραψε: «Ο κ. Γιώργος Σουφλιάς (…) έκανε μια γκράντε παροχή στους ομότεχνούς του μηχανικούς. Με την υπ' αριθμόν 2/52971/0022 απόφασή του καθόρισε: «την ημερήσια αποζημίωση των μονίμων και με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου διπλωματούχων μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και το ισότιμο με αυτό σχολών που υπηρετούν στο Δημόσιο και στα ΝΠΔΔ συμπεριλαμβανομένων των ΟΤΑ οι οποίοι μετακινούνται εκτός έδρας για υπηρεσιακούς λόγους στο ποσό των 70 ευρώ... Το ανωτέρω ποσό αυξάνεται κατά 20% κατά τη θερινή περίοδο Ιουλίου - Σεπτεμβρίου».

Η απόφαση -η οποία σημειωτέον υπογράφτηκε ντάλα καλοκαίρι (31 Αυγούστου 2007) - δίνει με μέτριους υπολογισμούς μπόνους στους μηχανικούς του Δημοσίου 10 - 12.000 ευρώ ετησίως. Καθαρά! Όμως, η παροχή του κ. Σουφλιά αφορά τους μηχανικούς νομαρχιών, περιφερειών, οργανισμών, πλην δήμων, επειδή οι χιλιομετρικές αποστάσεις είναι μικρές. Οπότε οι πρώτοι που θα αντιδράσουν στην κατάργηση π. χ. των νομαρχιών θα είναι οι μηχανικοί του Δημοσίου. Και όχι μόνο αυτοί: Χιλιάδες ρουσφέτια είναι διάσπαρτα στον δημόσιο τομέα και οι βολεμένοι θα αντιδράσουν αν επιχειρηθεί οποιαδήποτε τομή, για να μη φαλκιδευτούν οι... «κοινωνικές τους κατακτήσεις.

Υ. Γ. Η απόφαση του κ. Σουφλιά είναι παράνομη. α) Τυπικά, διότι κατά παράβαση του Συντάγματος δεν αναφέρει το ύψος της δαπάνης στον κρατικό προϋπολογισμό («το ύψος της οποίας δεν μπορεί να καθοριστεί σ' αυτό το στάδιο»!). β) Ηθικά, διότι οι υπόλοιποι υπάλληλοι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης (που πολλάκις βγαίνουν μαζί σε επιθεωρήσεις) λαμβάνουν εκτός έδρας 9,8 ευρώ!»

Ξαναεπισημαίνουμε το ΗΘΙΚΟ μέρος της απόφασης αυτής!...

Τι θα μπορούσαμε να προσθέσουμε; Φυσικά και δεν είμαστε όλοι ίδιοι.

Ψυχραιμία

Του Κώστα Μητρόπουλου

(Δημoσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 18ης -3-2010)

Το σύμβολο της πρόσθεσης

Του Τάσου Αναστασίου

(Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 18ης -3-2010)

Κάποτε θάρθουν να σου πουν...

"17 Μαρτίου 1988 - Για τον χαμένο του αγώνα που τα αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν!"

Σχόλιο για τον Ν. Άσιμο που δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 16ης Μαρτίου 2010

Εγώ με τις ιδέες μου κι εσείς με τα λεφτά σας

νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά-δικά σας

δεν θέλω την κουβέντα σας ούτε τη γνωριμιά σας

Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει

κανέναν δεν θ' αφήσω εμένα να κερνάει

θα με χρίσω ιππότη και τζεντάι

και άμα ξεμεθύσω σας λέω και γκουντ-μπάι

Και οι θεοί σας πείθονται εάν υπάρχει ανάγκα

για πόλεμο δεν έκανα ποτέ εγώ το μάγκα

και ούτε νεροπίστολο δεν έχω στην παράγκα

Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει

κανένα δεν θ' αφήσω εμένα να κερνάει

θ' απολύσω κι όποιον με περιγελάει

χιλιάδες δυο αλήθειες ο πόνος μου γεννάει

Εγώ στα δίνω έτοιμα κι εσύ τα θες δικά σου

λιγούρα που σε έδερνε παρ' όλα τα λεφτά σου

και ούτε στο νυχάκι μου δεν φτάνει η αφεντιά σου

Δεν σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις

χωρίς καμιά ουσία εσύ θα τα τινάξεις

είσαι θύμα του νόμου και της τάξης

δεν ξέρεις καν το λόγο για να με υποτάξεις

Κάνουμε το παν

ΒΟΥΛΗ

ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

-Γιατί παιδάκι μου μου φέρνεις νερό κάθε τρεις και λίγο;

-Γιατί πρέπει να βγάζουμε δουλειά 16 μηνών σε 12.
(Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη στην Καθημερινή της 09-02-2010)

Αγώνας χωρίς δικαίωση

Μια γυναίκα, αγωνίζεται χρόνια να αλλάξει τις συνήθειες του άντρα της και μετά παραπονιέται, ότι δεν είναι πια ο άντρας που παντρεύτηκε.

Η στρατηγική της ήττας

Ποτέ μην τα βάζεις μ’ έναν ηλίθιο. Είναι βέβαιο ότι θα σε ρίξει στο επίπεδό του και θα σε νικήσει εκ πείρας.

Οι φάσεις της ζωή

Η ζωή χωρίζεται σε τρεις φάσεις! Επανάσταση, περισυλλογή, τηλεόραση…
Ξεκινάς να αλλάξεις τον κόσμο και καταλήγεις ν’ αλλάζεις κανάλια.

Δημοσιογραφία

Η δημοσιογραφία είναι ένα επάγγελμα, στο οποίο περνάει κανείς τη μισή ζωή του μιλώντας για πράγματα που δεν ξέρει και την άλλη μισή σωπαίνοντας γι’ αυτά που ξέρει.

Φίλοι

Οι φίλοι έρχονται και παρέρχονται, οι εχθροί συσσωρεύονται.

Η συνάντηση δυο γιγάντων

Παρά το ότι πιστεύουμε πως η αναφορά στο άλλο μισό του Ουρανού μια φορά το χρόνο είναι έκφραση ενοχής, η παράλειψη θα έδειχνε αχαριστία. Αγαπητές κυρίες σας παρακαλούμε να δεχθείτε τις ευχαριστίες μας για τα όσα όμορφα μας προσφέρετε ως μητέρες, σύντροφοι, αδελφές, γιαγιάδες, θυγατέρες και συνεργάτες. Κάθε μέρα θα πρέπει να είναι 8 Μαρτίου.

Ο Ν. Καζαντζάκης είδε το φως του ηλίου στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη τον Φλεβάρη του 1883. Χρόνια σκλαβιάς, υποταγής, ατιμώσεων, σκληρότητας, με το όραμα της ελευθερίας ζωντανό, καθημερινή ανάγκη και στόχος ιερός.

Μεγάλωσε σε οικογενειακό περιβάλλον αυστηρά θρησκευτικό, πατριωτικό και γαλουχήθηκε απ’ αυτό στον ιδεαλισμό, την αναζήτηση της αλήθειας, με το όραμα της απελευθέρωσης «του θεριού που κείτουνταν στη θάλασσα», του γενέθλιου τόπου του που ύμνησε όσο τίποτα άλλο στη ζωή του.

Στο Παρίσι, όπου συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του, γνώρισε τον Τζαίημς, τον Μπερξόν και τον Νίτσε. Από τον πρώτο έμαθε να απορρίπτει την ύπαρξη του δεδομένου και του τελεσίδικου στην καθημερινή του ζωή, από τον δεύτερο εμπνεύστηκε το όραμα του αγωνιζόμενου για την προσωπική του τελειότητα ανθρώπου. Ο Μπερξόν υπήρξε, ίσως, ο πιο σημαντικός του δάσκαλος. Στον μεγάλο γερμανό στοχαστή είναι αφιερωμένη η διδακτορική του διατριβή: «Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη φιλοσοφία του δικαίου και της πολιτείας».

Όπως θα περίμενε κανείς ο Νίτσε επέδρασε πάρα πολύ στον Καζαντζάκη με την κοσμοθεωρία του. Ο ίδιος έγραψε για τις επιδράσεις που δέχθηκε: «Ο Νίτσε με δίδαξε (...) πως δεν πρέπει ποτέ να ’χεις μια αντίληψη για τη ζωή που να σου επιτρέπει ελπίδες και ανταμοιβές. Είσαι ελεύθερος άνθρωπος, όχι μισθοφόρος (...). Να παλεύεις χωρίς να καταδέχεσαι να ζητάς ανταμοιβή, [αυτή] είναι η αληθινή ελευθερία».

Τι αποδέχεται, τι αμφισβητεί, τι απορρίπτει ο Καζαντζάκης από τη νιτσεϊκή φιλοσοφία; Ποια τα σημεία σύγκλισης και πού είναι εμφανής η αποστασιοποίηση; Τι είδους υπαρξιακά ερωτήματα αναδύονται από το έργο των δυο μεγάλων στοχαστών και πόσο επίκαιρα είναι σήμερα; Πώς μπορούμε να σταθούμε κριτικά στις σκέψεις τους;

Στην έκτη διάλεξη της σειράς «Πατριδογνωσία», τις οποίες διοργανώνει η Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου η φιλόλογος Έφη Μπουκουβάλα-Κλώντζα θα αναπτύξει το θέμα «Φρειδερίκος Νίτσε - Νίκος Καζαντζάκης: Η συνάντηση δυο γιγάντων», επιδιώκοντας μια προσέγγιση στη σκέψη των δυο αυτών μεγάλων στοχαστών.

Η Έφη Μπουκουβάλα-Κλώντζα γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ψυχολογία στο Πάντειο. Διδάσκει στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση του Νομού Λασιθίου, είναι έγγαμη, και μένει μόνιμα στον Άγιο Νικόλαο.

Τα κεντρικά

Όλος ο κόσμος είναι ένα τρελοκομείο, αλλά εδώ είναι τα Κεντρικά.

Αναλογίες

Πώς τα κάνει η απόσταση κάποια πράγματα να φαίνονται αστεία.

Εμάς να δείτε...

Τα μέτρα που πήραμε δεν μας εκφράζουν!

Αίνιγμα

Αρχίζουν να περπατούν και να μιλούν πολύ νωρίς. Μαθαίνουν να διαβάζουν χωρίς να τα έχει διδάξει κανείς. Κάνουν περίεργες ερωτήσεις για την ηλικία τους και επιδίδονται σε πολύπλοκους συλλογισμούς. Βαριούνται εύκολα, αντιδρούν έντονα, αμφισβητούν τα πάντα. Μένουν στο περιθώριο...

Τι είναι;

Σύμφωνα με τη θεωρία της πολλαπλής ευφυίας αυτή εκδηλώνεται με τις παρακάτω μορφές. Αντιπροσωπευτικά παραδείγματα αποτελούν οι περιπτώσεις που αναφέρονται σε κάθε μιά τους:

Γλωσσική ευφυΐα: εξαιρετική ικανότητα στην κατανόηση και στον χειρισμό της γλώσσας. Παράδειγμα: Τ. Σ. Ελιοτ
Λογικομαθηματική ευφυΐα: υψηλή αντίληψη στη χρήση αφηρημένων σχέσεων και εννοιών. Παράδειγμα: Αϊνστάιν
Μουσική ευφυΐα: ικανότητα δημιουργίας εννοιών που αποτελούνται από ήχους. Παράδειγμα: Μότσαρτ
Σωματική Ή κιναισθητική ευφυΐα: επιτρέπει τη χρήση του σώματος με εξαιρετική δεξιοτεχνία. Παράδειγμα: Μάρθα Γκράχαμ
Ενδοπροσωπική ευφυΐα: ικανότητα διάκρισης μεταξύ διαφορετικών συναισθημάτων και οικοδόμησης ορθών ψυχικών προτύπων. Παράδειγμα: Ζίγκμουντ Φρόιντ
Διαπροσωπική ευφυΐα: ικανότητα αναγνώρισης και εκμετάλλευσης των συναισθημάτων των άλλων. Παράδειγμα: Μαχάτμα Γκάντι
Φυσιογνωστική ευφυΐα: επιτρέπει τη διάκριση, ταξινόμηση και χρήση στοιχείων του φυσικού κόσμου. Παράδειγμα: Δαρβίνος

Νεολογισμός

Ένας νεολογισμός είναι ένας όρος, ή μια φράση που δημιουργείται για να ενισχύσει μια νέα έννοια ή να συνθέσει κάποιες προϋπάρχουσες ή να καταστήσει κάποια παλαιότερη ορολογία πιο σύγχρονη.

Οι νεολογισμοί είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι στον προσδιορισμό των εφευρέσεων, των νέων φαινομένων, ή των παλαιών ιδεών που έχουν ενταχθεί σε ένα νέο πολιτιστικό πλαίσιο. Ο όρος «ηλεκτρονικό ταχυδρομείο», όπως χρησιμοποιείται σήμερα, είναι ένα παράδειγμα ενός νεολογισμού.

Ένας άλλος είναι ο "προσοντούχος αγράμματος", όρος που όπως και το "ηλεκτρονικό ταχυδρομείο" έχει μπει πάρα πολύ έντονα στη ζωή μας.

Αρματολοί και κλέφτες

Απόσπασμα από την ανάρτηση του Ν.Δήμου "δεν μετέχομεν εισέτι".

(...) "Δεν μετέχομεν εισέτι – ούτε του κοινωνικού, ούτε του οικονομικού βίου. Ζούμε άναρχα και παρασιτικά, σαν να ήμασταν Αρματολοί και Κλέφτες που προσκυνάνε και ταυτόχρονα ληστεύουνε το ντοβλέτι.

Αυτό που μας ζητάει η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι απλώς να περιμαζέψουμε τα ελλείμματα και να νοικοκυρέψουμε τα δημοσιονομικά. Ζητάει (καλώς ή κακώς) να γίνουμε Ευρωπαίοι. Όχι μόνο στην εμφάνιση και την εξωτερική συμπεριφορά, αλλά και στην νοοτροπία, τους κώδικες και την στάση ζωής.

Δύσκολο…"

Φιλοσοφικές συζητήσεις

Λεπτομέρειες από γελοιγραφικό παζλ

του ΚΥΡ στο σημερινό (7-3-2010) ΒΗΜΑ

Ελλάδα 2010

Τι ψάχνουμε να βρούμε...

Η πραγματικότητα είναι σκληρή

Ο Γεωργουσόπουλος στα σημερινά ΝΕΑ (6-3-10) με αφορμή το γνωστό στίχο του Σεφέρη «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» γράφει στο άρθρο του με θέα «Παραλλαγές σε ξένο στίχο» 68 παραλλαγές. Ενδεικτικά:
«Όσα φάσκελα κι αν φάει, η Ελλάδα, δεν θυμώνει»
«Δώσ’ της σαλόνι και φρου φρου κι η Ελλάδα ξεσαλώνει»
«Χόρτασέ τη ρητορεία κι η Ελλάδα μαστουρώνει»
«Σαν το γύφτικο σκεπάρνι, η Ελλάδα, καμαρώνει»
«Αρκεί να βρει φτηνά καρφιά κι Ελλάδα σε σταυρώνει»
«Ό,τι μεγάλο, η Ελλάδα, το μειώνει»
«Ό,τι μικρό κι ασήμαντο κι η Ελλάδα το τεντώνει»
«Όποιο κεφάλι ξεχωρίζει, η Ελλάδα, το σκοτώνει»
«Το φαρμακερό το χάπι, η Ελλάδα, το χρυσώνει»
«Μ’ ό,τι καταπιαστεί, η Ελλάδα, τα σκατώνει»
«Από τους πάντες τα πάντα, η Ελλάδα, αξιώνει»
«Με τον Φειδία και τον Περικλή, η Ελλάδα, ξεχρεώνει»
«Μ’ ένα στουπί τη Λογική, η Ελλάδα, τη στομώνει»
«Μα προχωρώντας με την όπισθεν, η Ελλάδα, δεν κωλώνει»
«Ακόμα και τη λέρα, η Ελλάδα, τη λερώνει»
«Όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα, με πεισμώνει»
«Τι λέτε τώρα; Κάθε μέρα η Ελλάδα τον Διάκο, η Ελλάδα, παλουκώνει»
«Η Ελλάδα είθισται τη μνήμη ν’ ασβεστώνει»
«Ό,τι με ταπεινώνει, γιατί στην Ελλάδα λέμε πως χαλαρώνει;»

Σενέκας

«Αν δεν τολμάμε , δεν είναι επειδή τα πράγματα είναι δύσκολα. Τα πράγματα είναι δύσκολα επειδή δεν τολμάμε» μας ξαναθύμισε τη γνωστή φράση του Σενέκα ο Ρ. Βρανάς στα σημερινά ΝΕΑ (6-3-10).

Γκάντι

«Όταν με πιάνει απόγνωση, ξαναθυμάμαι πως σε όλη την πορεία της Ιστορίας ο δρόμος της αλήθειας και της αγάπης πάντα αναδείχθηκε νικητής. Υπήρξαν τύραννοι και φονιάδες που για κάμποσο καιρό έμοιαζαν ανίκητοι. Μα, στο τέλος, πάντοτε πέφτουν, θυμηθείτε το, πάντοτε» μας θυμίζει τη σκέψη του Γκάντι ο Ρ. Βρανάς στα σημερινά ΝΕΑ (6-3-10).

Αυτά τα μέτρα ποιος θα τα ανακοινώσει;

Μια χαρά τα διάβασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ Πεταλωτής τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης.

Ήταν όμως δουλειά του η ανακοίνωσή τους; Που ήταν οι αρμόδιοι υπουργοί; Που ήταν ο πρωθυπουργός;

«Είναι και πολιτικό θέμα- μία κυβέρνηση που παίρνει τόσο οδυνηρά μέτρα δεν μπορεί να αναθέτει την ανακοίνωσή τους σε εκείνον που δεν μπορεί να αρνηθεί το θλιβερό καθήκον. Είναι κλασικό παράδειγμα στρουθοκαμηλισμού και πολύ αρνητικό μήνυμα για την ελληνική κοινωνία, που δεν το έχει σε τίποτα να συνεχίσει την κλασική της συμπεριφορά της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής, σε καιρούς που κάτι τέτοιο είναι απαγορευτικό. (…)
Η μικρή αυτή λεπτομέρεια έδειξε ότι στην κυβέρνηση μπορεί να είναι έτοιμοι να αποφασίσουν τα πάντα αλλά επίσης αρνούνται να αναλάβουν το παραμικρό προσωπικό πολιτικό κόστος για τις αποφάσεις τους. Αλλά πρέπει να γνωρίζουν ότι μπορείς να προσδοκάς πολιτικά οφέλη μόνο όταν δείχνεις ότι δέχεσαι και τη ζημιά» γράφει ο Στέφανος Τζανάκης στα σημερινά (6-3-10) ΝΕΑ. Ομολογούμε δεν το είχαμε προσέξει.

Ομπρός βοηθάτε...

«Η θετική εικόνα μιας χώρας δεν οικοδομείται από λεόντειες δηλώσεις προς τους «κακούς ξένους», αλλά από τη θαρραλέα αντιμετώπιση των προβλημάτων της και τη συμμετοχή στα διεθνή κοινά, που αποφέρει πολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο» παρατηρεί ο Θ. Ντόκος στην Καθημερινή (4-3-2010).

Ας κάνουμε θαρραλέα την αυτοκριτική μας: Για ποια πράγματα θα πρέπει να καμαρώνουμε σήμερα; Τη διαφθορά, την ποιότητα ζωής, την προστασία του περιβάλλοντος, την αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, τη δικαιοσύνη, τα επίπεδα εγκληματικότητας, την παιδεία, τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα, την εφαρμογή της ισονομίας;…

Θυμωμένοι είμαστε, και πώς να μην είμαστε, ας κάνουμε όμως το θυμό μας δημιουργία. Μπορούμε;

Εναλλασσόμενη εθνικότητα

O Π. Μπουκάλας στην Καθημερινή της 3ης 3ου 2010 παρατήρησε ότι όσο ο Χατζημαρκάκης (ευρωβουλευτής με το κόμμα των Γερμανών Φιλελευθέρων) έκανε δηλώσεις στη γραμμή των ελληνικών θέσεων για διάφορα θέματα ήταν για τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης Ελληνογερμανός. «Όταν όμως προχθές, σε σχετική συζήτηση μεταξύ ευρωβουλευτών ποικίλης προελεύσεως, εμφανίστηκε με το περιοδικό Focus ανά χείρας και υιοθέτησε κάμποσους χαρακτηρισμούς του για τους Ελληνες (για τους Ελληνες συλλήβδην, όχι για την ιθύνουσα τάξη και κάποιους πολιτικούς ταγούς), ο κ. Χατζημαρκάκης εξέπεσε από το ύψος του «Ελληνογερμανού» και καταγράφηκε από τα κανάλια μας σαν ‘προκλητικός Γερμανός βουλευτής’».
Μήπως τα ίδια δεν κάναμε, από την ανάποδη, με τον Όττο Ρεχάγκελ μετά το Ευρωπαϊκό του 2004; Και τον Σωτήρη Νίνη κλπ κλπ κλπ
Ότι μας βολεύει είναι δικό μας κι ας μην είναι και ότι δεν μας βολεύει ας είναι δικό μας στο τάρταρο.
«Στους δικούς μας δρόμους και γράφοντας τις μικροϊστορίες μας, αλλάζουμε και ξαναλλάζουμε την εθνικότητα κάποιου, την ταυτότητά του, ανάλογα με το αν μας εξυπηρετούν περιστασιακά ή μας «προσβάλλουν» (πάλι περιστασιακά) οι πράξεις του» συμπεραίνει ο Μπουκάλας. Έχει άδικο ο άνθρωπος;

Σχετικά: «Εναλλασσόμενη εθνικότητα»

Νίτσε - Καζαντζάκης: Η συνάντηση δυο γιγάντων

Στην έκτη διάλεξη της σειράς «Πατριδογνωσία», τις οποίες διοργανώνει η Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου, τη Δευτέρα 8 Μαρτίου, η φιλόλογος Έφη Μπουκουβάλα-Κλώντζα θα αναπτύξει στο Επιμελητήριο Λασιθίου, στον Άγιο Νικόλαο, το θέμα «Φρειδερίκος Νίτσε- Νίκος Καζαντζάκης: Η συνάντηση δυο γιγάντων».

Φλεβάρη του 1883 είδε το φως στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη ο Ν. Καζαντζάκης. Χρόνια σκλαβιάς, υποταγής, ατιμώσεων, σκληρότητας, με το όραμα της λευτεριάς ζωντανό, καθημερινή ανάγκη και στόχο ιερό.

Μεγάλωσε σε οικογενειακό περιβάλλον αυστηρά θρησκευτικό, πατριωτικό και γαλουχήθηκε απ’ αυτό στον ιδεαλισμό, την αναζήτηση της αλήθειας και με το όραμα της απελευθέρωσης «του θεριού που κείτουνταν στη θάλασσα», του γενέθλιου τόπου του, που ύμνησε όσο τίποτα άλλο στη ζωή του.

Στο Παρίσι, όπου συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές, γνώρισε τον Τζαίημς, τον Μπερξόν και τον Νίτσε. Από τον πρώτο έμαθε να απορρίπτει την ύπαρξη του δεδομένου και του τελεσίδικου στην καθημερινή μας ζωή, από τον δεύτερο εμπνεύστηκε το όραμα του αγωνιζόμενου ανθρώπου για την προσωπική του τελειότητα. Ο Μπερξόν στάθηκε ίσως ο πιο σημαντικός δάσκαλος για τον Καζαντζάκη. Στον μεγάλο γερμανό στοχαστή είναι αφιερωμένη η διδακτορική του διατριβή: «Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη φιλοσοφία του δικαίου και της πολιτείας».

Όπως θα πρέπει να περιμένει κανείς ο Νίτσε επέδρασε πάρα πολύ στον Καζαντζάκη με την κοσμοθεωρία του. Ο ίδιος έγραψε για τις επιδράσεις του αυτές: «Ο Νίτσε με δίδαξε (...) πως δεν πρέπει ποτέ να ’χεις μια αντίληψη για τη ζωή που να σου επιτρέπει ελπίδες και ανταμοιβές. Είσαι ελεύθερος άνθρωπος, όχι μισθοφόρος (...). Να παλεύεις χωρίς να καταδέχεσαι να ζητάς ανταμοιβή, [αυτό] είναι η αληθινή ελευθερία».

Τι αποδέχεται, τι αμφισβητεί, τι απορρίπτει ο Καζαντζάκης από τη νιτσεϊκή φιλοσοφία; Ποια τα σημεία σύγκλισης και πού είναι εμφανής η αποστασιοποίηση; Ποια αναπάντητα υπαρξιακά ερωτήματα, διαρκώς επίκαιρα, αναδύονται μέσα από το έργο και των δύο διανοητών; Είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία θα επιχειρήσει μια κριτική αντιμετώπιση η κα Έφη Μπουκουβάλα-Κλώντζα στη διάλεξή της.

Η Έφη Μπουκουβάλα-Κλώντζα γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ψυχολογία στο Πάντειο. Διδάσκει στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση του Νομού Λασιθίου, είναι έγγαμη και μένει μόνιμα στον Άγιο Νικόλαο.

Δρόμοι...

Αυτόν τον δρόμο μάγκες μου που πήραμε και πάμε
μας βγάζει απ' ότι αγαπήσαμε, μας βγάζει από ότι αγαπάμε [αρχικός Κ. Πρετεντέρη]

Έρημοι δρόμοι, γερμένοι ώμοι
κλαμένες φάτσες μεσ' τη νυχτιά [αρχικός Λ.Παπαδόπουλου]

Δρόμοι παλιοί, που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα [αρχικός Μ. Αναγνωστάκη]

Στο δρόμο σου περπάτησα κυρά μου αριστοκράτισσα [ ; ]

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία [Κ. Μητροπούλου]

Με σταματούν στο δρόμο [Γ. Παπανδρέου]

Αυτόν τον δρόμο που διάλεξες να πας κοίτα να προλάβεις τον καιρό
που ναι σαν το κύμα τ' αλμυρό [Ν. Γκάτσος]

Μας πέταξες στου δρόμου την άκρη [Άπονη ζωή]

ΥΓ. Ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου είπε στο υπουργικό συμβούλιο ότι τον σταματάει ο κόσμος στον δρόμο και του λέει: "Πάρε μέτρα. Είμαστε μαζί σου".

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Νάνα

Παρακολουθώ με αγωνία τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η οικονομία της Χώρας μας και ως πολίτης αυτής αισθάνομαι την ανάγκη να βοηθήσω. Θεωρώ ότι είναι χρέος απέναντι στην πατρίδα μου, η οποία με τίμησε με τον αξίωμα του ευρωβουλευτή, να παραιτηθώ από την σύνταξη που λαμβάνω από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους λόγω της θητείας μου στο Ευρωκοινοβούλιο, μέχρι η Χώρα να εξέλθει από την οικονομική κρίση, ώστε να μην επιβαρύνω τον κρατικό προϋπολογισμό. Κλπ κλπ

Νάνα Μούσχουρη