Οι Ιαπωνέζοι και το Σελινάρι

Χθες διαβάζαμε για το θρίλερ του δρόμου-παράκαμψη των Μαλίων. Δέκα χρόνια για 8,5 χιλιόμετρα κάπου έβγαινε 3 μέτρα την ημέρα. Προχθές πάλι για το γιοφύρι της Άρτας στο ... Σελινάρι. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε θα δοθούν και τα δυο ρεύματα στην κυκλοφορία για να πάψει αυτή η περιπέτεια χιλιάδων διερχομένων με τόσο και τόσα απρόοπτα. Πόσα χρόνια πέρασαν; Πόσα θα περάσουν ακόμα;
Σήμερα διαβάσαμε με λύπη -κάνοντας τις συγκρίσεις- για τους Ιαπωνέζους: "Πολλοί ήταν εκείνοι που αμφισβήτησαν την ικανότητα της Ιαπωνίας να ανοικοδομήσει τις πληγείσες από τον σεισμό και το τσουνάμι της 11ης Μαρτίου περιοχές μέσα σε έναν χρόνο. Όμως, αν η ταχύτητα με την οποία επιδιορθώθηκε ο αυτοκινητόδρομος Great Kanto στη Νάκα είναι ενδεικτική, τότε ο ένας χρόνος ενδεχομένως να είναι υπέρ αρκετός για να επιδιορθωθούν οι ζημιές... όσο ουτοπικό κι αν φαντάζει κάτι τέτοιο.

Σύμφωνα με την «Daily Mail», μετά τον σεισμό ένα τμήμα 150 μέτρων του αυτοκινητόδρομου καταστράφηκε, καθώς όχι απλώς αποκολλήθηκε, αλλά κυριολεκτικά κόπηκε στη μέση, έχοντας υποστεί τεράστια ρήγματα.

Ήταν 17 Μαρτίου όταν τα συνεργία της εταιρείας NEXCO ανέλαβαν το έργο της επιδιόρθωσης. Ύστερα από μόλις έξι μέρες εργασιών, ο δρόμος έγινε σαν καινούργιος και τίποτε δεν θυμίζει το κατεστραμμένο οδόστρωμα που έμοιαζε με βομβαρδισμένο τοπίο".

Και στα δικά μας!