Βουλωμένο γράμμα διαβάζει

... Όμως το βέβαιο είναι πως αυτοί που υποφέρουν περισσότερο στην Ελλάδα είναι αυτοί που φωνάζουν λιγότερο. Ισως γιατί απεχθάνονται τη βία με την οποία συνήθως εκφυλίζεται κάθε διαμαρτυρία εδώ και χρόνια. Ισως γιατί δεν μπορούν, και δεν θέλουν, να συμπαραταχθούν με όσους διεκδικούν το δικαίωμα του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» στο ναυάγιο. Ισως γιατί και ο πολιτικός λόγος που αρθρώνεται εκτός Βουλής δεν είναι λιγότερο ξύλινος από αυτόν που αρθρώνεται εντός Βουλής.

Και στο σημείο αυτό αναδεικνύεται η μεγάλη ευθύνη της Αριστεράς, η αδυναμία της να ανταποκριθεί στον ρόλο τον οποίον διεκδικεί. Εχοντας εξαντλήσει την κρίση της για την κρίση στις γνωστές πρωτόλειες αντικαπιταλιστικές κορόνες, έχοντας εξαντλήσει το οπλοστάσιο της διαμαρτυρίας σε «συλλαλητήρια», αποκλεισμούς και καταλήψεις ρουτίνας κάτι δεκαετίες τώρα, σήμερα αποδεικνύεται ανίκανη να εκφράσει και να αντιμετωπίσει αυτό που μας συμβαίνει. Οταν λες στον άνεργο πως φταίει το «σύστημα» τη στιγμή που ο άνεργος το μόνο που επιθυμεί είναι να ξαναμπεί στο σύστημα για να ξαναβρεί δουλειά, τότε τη χαμένη σου αξιοπιστία κανένα κουκλοθέατρο δεν πρόκειται να σου την ξαναβρεί. Ο ιός της αναξιοπιστίας μοιάζει με επιδημία.

Είναι η κατάληξη του άρθρου με τίτλο "Ο ιος της αναξιοπιστίας" του Τ. Θεοδωρόπουλου στα σημερινά ΝΕΑ.