Ανακαλύφθηκε και λειτουργεί στη χώρα μας χιλιάδες χρόνια. Είναι και αυτό όπως η δημοκρατία, η φιλοσοφία, η επιστήμη, εφεύρεση των προγόνων μας, η οποία προέκυψε από την καθημερινή ζωή και τους ευρύτερους προβληματισμούς τους. Χρησιμοποιήθηκε για να διδάξει την πόλη. Τα ίχνη θεάτρου στα αρχαία ερείπια και σήμερα αποτελούν ατράνταχτο επιχείρημα για την υψηλή πολιτιστική στάθμη των κατοίκων της.
Το έργο των αρχαίων Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων ολοζώντανο και ανυπέρβλητο μέχρι τις μέρες μας. Η κατοπινή παραγωγή, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς υποδεέστερη. Δεν είναι κακό που συχνά εισάγουμε σύγχρονα θεατρικά κείμενα για να διδάξουμε στις δικές μας σκηνές. Το κακό είναι ότι η δική μας θεατρική παραγωγή δεν είναι εξαγώγιμη. Φταίει βέβαια και η γλώσσα που δεν είναι ευρέως διαδεδομένη συν το ότι είμαστε έθνος «ανάδελφο». Παλαιότερα ο Κουν με το Θέατρο Τέχνης επέβαλε τους «Όρνιθες» και τους «Αχαρνής» στη μίζερη άρνηση της δική μας διανόησης και της κεντρικής εξουσίας με τους διθυράμβους που εισέπραττε στα θέατρα του κόσμου. Σήμερα μας έχει μείνει η Γιουροβίζιον και η υπέρτατη αρχή «να περνάμε καλά». Η κάθε εποχή κι ο Πολικός Αστέρας της. Η κάθε κοινωνία και οι προσανατολισμοί της.
Η θεατρική πράξη έχει τη μοναδική δύναμη της ζωντανής, της άμεσης επικοινωνίας του συγγραφέα, μέσω των ηθοποιών, με το κοινό. Οι διάλογοι είναι ζωντανοί και όχι εικονικοί, όπως στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Το «ψεύδος» του θεάτρου μεγαλοφυές. Ελάχιστα τα τεχνητά μέσα που χρησιμοποιεί σε σχέση με άλλες τέχνες. Όμως η δύναμη του μηνύματος που εκπέμπεται πολύ πιο καθαρή και ισχυρή ακόμα και από την ίδια την πραγματικότητα. Ποιος δεν θυμάται τον Φρύνιχο που έκανε το θέατρο να πέσει «ες δάκρυα» και τους Αθηναίους να του επιβάλλουν εξοντωτικό πρόστιμο γιατί τους υπενθύμισε οικεία κακά με το έργο του «Μιλήτου άλωσις»; Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι ηθοποιοί θεωρούν ότι καταξιώνονται στο σανίδι και όχι στο γυαλί ή το φιλμ.
Από το 1962 η 27η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Διεθνές Ινστιτούτου Θεάτρου ως «Hμέρα του Θεάτρου». Την ημέρα αυτή πριν από τις παραστάσεις στα θέατρα διαβάζεται το μήνυμα ενός ανθρώπου του θεάτρου στον οποίο το Ινστιτούτο τιμητικά αναθέτει τη σύνθεση. Μέχρι σήμερα σχετικά μηνύματα έχουν γράψει οι Ζαν Κοκτώ, Αρθουρ Μίλλερ, Λόρενς Ολίβιε, Ζαν-Λουί Μπαρώ, Πίτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Εσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ, Τζούντιθ Ντεντς. Το φετινό μήνυμα έγραψε η Jessica A. Kaahw, συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης και πανεπιστημιακός, η οποία είναι ακόμα γνωστή και για το ανθρωπιστικό της έργο.
«Το θέατρο αποτελεί εκείνη την καθολική γλώσσα μέσω της οποίας μπορούμε να προωθήσουμε μηνύματα ειρήνης και συμφιλίωσης. Με την ενεργό συμμετοχή το θέατρο ενώνει πολλούς ανθρώπους που είναι έτοιμοι να αποδομήσουν προηγούμενες αντιλήψεις και, με αυτόν τον τρόπο, δίνει στον καθένα ξεχωριστά την ευκαιρία να ξαναγεννηθεί προκειμένου να πάρει αποφάσεις βασισμένες στην γνώση και στην πραγματικότητα που αποκαλύπτεται εκ νέου μπροστά του. Για να ευημερήσει το θέατρο, ανάμεσα σε άλλες μορφές τέχνης, πρέπει να κάνουμε ένα τολμηρό βήμα προς τα μπρος και να το ενσωματώσουμε στην καθημερινή ζωή, η οποία αντιμετωπίζει κρίσιμα θέματα συγκρούσεων και ειρήνης. Μπορεί να μην είναι η μόνη απάντηση που θα φέρει την ειρήνη, ωστόσο το θέατρο θα μπορούσε να αποτελέσει ουσιαστικό εργαλείο στις ειρηνευτικές αποστολές», σημειώνει μεταξύ άλλων στο μήνυμά της.
Οι μαθητές μας στα σχολεία διδάσκονται έργα των Ευριπίδη, Αισχύλου, Σοφοκλή και Αριστοφάνη ως λογοτεχνικά κείμενα. Αρκετές είναι ακόμα και οι παραστάσεις που ανεβαίνουν από μαθητικούς θιάσους με ποικίλο ρεπερτόριο. Το δικό μας 2ο Γυμνάσιο Αγίου Νικολάου μετέχοντας στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Γκάτσου ετοιμάζει τη φετινή σχολική χρονιά μια πρωτότυπη θεατρική παράσταση που βασίστηκε σε γνωστά και άγνωστα πρόσωπα από αυτά που αναφέρονται στα τραγούδια του ποιητή. Ο τίτλος: «Φύσ’ αεράκι φύσα με». Στην ασφυξία της μίζερης καθημερινότητας που βιώνουμε, τον ζωογόνο αέρα της ποίησης και του θεάτρου τον έχουμε ανάγκη.
Οι μαθητές μας στα σχολεία διδάσκονται έργα των Ευριπίδη, Αισχύλου, Σοφοκλή και Αριστοφάνη ως λογοτεχνικά κείμενα. Αρκετές είναι ακόμα και οι παραστάσεις που ανεβαίνουν από μαθητικούς θιάσους με ποικίλο ρεπερτόριο. Το δικό μας 2ο Γυμνάσιο Αγίου Νικολάου μετέχοντας στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Γκάτσου ετοιμάζει τη φετινή σχολική χρονιά μια πρωτότυπη θεατρική παράσταση που βασίστηκε σε γνωστά και άγνωστα πρόσωπα από αυτά που αναφέρονται στα τραγούδια του ποιητή. Ο τίτλος: «Φύσ’ αεράκι φύσα με». Στην ασφυξία της μίζερης καθημερινότητας που βιώνουμε, τον ζωογόνο αέρα της ποίησης και του θεάτρου τον έχουμε ανάγκη.
I.Σταμέλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου