Στην ποιότητα του θεάτρου της δημόσιας ζωής είναι το πρόβλημα. Άλλος γιαουρτώνει, άλλος απειλεί, άλλος ακκίζεται δημόσια κ.ο.κ. Όλοι τους γνωρίζουν ενδόμυχα ότι μ’ αυτά και μ’ αυτά δεν λύνονται τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί και εξ αιτίας τέτοιων συμπεριφορών και τα οποία ταλανίζουν τις κοινωνίες μας, μικρές και την κοινωνία στο σύνολό της.
Απλά παίζουν το ρόλο τους για να κερδίσουν τα 8 λεπτά της δημοσιότητας που τους αναλογούν, όπως το διατύπωσε πρώτος ο Γουόρχολ. Παίζουν για να επιβεβαιώσουν ότι δεν νοιάζονται για την πραγματική λύση των προβλημάτων αλλά για να συγκεντρώσουν τις κάμερες πάνω τους.
Οι μεν πουλάνε φούμαρα και οι δε πετούν γιαούρτια και προπηλακίζουν συλλήβδην δικαίους και αδίκους. Τι γίνεται όμως έτσι; Υπάρχει ελπίδα διεξόδου από τον φαύλο κύκλο; Δεν είναι ότι μας λείπουν τα λεφτά, περισσότερο μας λείπουν και οι ιδέες. Και αλήθεια τι από τα δυο επείγει να βρεθεί πρώτο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου