Κάποτε στη ΣΕΛΜΕ ο καθηγητής, έχοντας ο ίδιος την άποψη ότι ο καλός μαθηματικός φτάνει να ξέρει καλά μαθηματικά για να διδάξει, θέλησε να πάρει τις απόψεις μας ουσιαστικά γιατί πίστευε ότι θα επιβεβαιώναμε τον ισχυρισμό του. Έκανε αμέσως ένα βασικό παιδαγωγικό σφάλμα. Δυσαρεστήθηκε και το έδειξε όταν του είπα ότι θα πρέπει να ξέρει και τρόπους να χειριστεί τους μαθητές και μεθόδους για να "περάσει" σ' αυτούς αυτά που θέλει να μάθουν. Ήταν καλοπροαίρετος αλλά της παλιάς σχολής.
Δυστυχώς η αντίληψη αυτή του μακαρίτη πλέον καθηγητή μου στη ΣΕΛΜΕ Ηρακλείου είναι κυρίαρχη ακόμα στην εκπαίδευση. Αρκετοί καθηγητές διδάσκουν όπως δίδασκε ο καθηγητής τους όταν αυτοί ήταν μαθητές. Αυτοσχεδιασμός, κατά μέτωπο διδασκαλία και πολλά παιδαγωγικά λάθη.
Φταίνε πολλοί και κυρίως όσοι έχουν την ευθύνη για την σημερινή κατάσταση της δευτεροβάθμιας. Οι καθηγητικές σχολές, οι οποίες στην προοπτική της δημιουργίας «καλών επιστημόνων», φαίνεται ότι αφήνουν στην άκρη την εκπαίδευση τα σχετικά με την αποτελεσματική διδασκαλία.
Σε άρθρο της Χαράς Καλημέρη στη σημερινή Ημερησία (1-11-09) σύμφωνα με μελέτη που έκανε ο καθηγητής Σχολικής Παιδαγωγικής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Xαράλαμπος Kωνσταντίνου για τα προγράμματα σπουδών στις «καθηγητικές» σχολές των Πανεπιστημίων της χώρας επιβεβαιώνεται η άποψη για την χαμηλής ποιότητας εκπαίδευση στα παιδαγωγικά των καθηγητών.
"H ανεπαρκής παιδαγωγική και διδακτική κατάρτιση των εκπαιδευτικών επιδρά αρνητικά στην ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας και στον ίδιο το μαθητή.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι εκπαιδευτικοί δεν διαχειρίζονται δίκαια και αντικειμενικά δεδομένα που αφορούν στη βαθμολογία, την πειθαρχία ή την κοινωνική συμπεριφορά του μαθητή, ενώ σε ό,τι αφορά τη διδακτική διαδικασία χρησιμοποιούν μεθόδους που οδηγούν στην αδιαφορία και την πλήξη του μαθητή.
Χαρακτηριστικά είναι τα ευρήματα παλαιότερων ερευνών, όπως του κ. Δημήτρη Tσέρτου, σχετικά με την αξιολόγηση του σχολείου, αλλά και των καθηγητών από τους ίδιους τους μαθητές λυκείου.
Τα κυριότερα προβλήματα που αναδεικνύονται από τις έρευνες είναι: H πλειονότητα των μαθητών «χρεώνει» στους καθηγητές ότι έχουν έλλειψη κατανόησης και αδυναμία προσωπικής επικοινωνίας (75,8%), αλλά και αυταρχικό ύφος (66,2%), είναι αδιάφοροι (62,5%) ή έχουν ως προσωπικότητες μειωμένο κύρος και ατέλειες (60,1%). Πάντως, σε ποσοστό 81,6%, οι μαθητές παραδέχονται ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι εκείνο που πιέζει τους διδάσκοντες να συμπεριφέρονται διαφορετικά απ’ ό, τι στην πραγματικότητα.
Αρνητική είναι η κρίση των μαθητών και για τον θεσμό του σχολείου. Θεωρούν ότι το σχολείο δεν προσφέρει πολλά πράγματα και είναι απαξιωμένο στη συνείδηση του μαθητή (92%), πως η διαδικασία εισαγωγής στα AEI - TEI στερεί πολλές προσωπικές ελευθερίες των μαθητών (84,9%), καθώς και ότι η βαθμολογία διαταράσσει τις σχέσεις των μαθητών μεταξύ τους (84,1%).
Ο κ. Κωνσταντίνου προτείνει δυο μέτρα: Ένα για τις καθηγητικές σχολές και ένα εισαγωγικής επιμόρφωσης.
Για το πρώτο: Οι «καθηγητικές» σχολές να μειώσουν τον αριθμό των μαθημάτων ή να τον διατηρήσουν εφόσον δεν είναι μεγάλος και να ενσωματώσουν τουλάχιστον 10 μαθήματα παιδαγωγικής, διδακτικής, αξιολόγησης, ψυχολογίας, φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας κ.ά., τα οποία μπορούν να διδαχθούν διατμηματικά ή ακόμη και ενδοτμηματικά.
Για το δεύτερο: Να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα για τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων εκπαίδευση, μετά την επιτυχία τους στον AΣEΠ και πριν από την ανάληψη των υπηρεσιακών τους καθηκόντων, το οποίο θα περιλαμβάνει θεωρητική και περισσότερο πρακτική κατάρτιση, με συστηματικό τρόπο και πολύμηνη διάρκεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου