Πρόποση

Πρόποση σε δείπνο μετά το πέρας Μαθηματικού Συνεδρίου:

Γιατί, σαν κούκλα, ντύθηκε της Κρήτης μας η Φύσι;
Ντυσοπλυνοστολίστηκε να Σας Καλωσορίση
Αρχοντομάνας Θρέματα, του Γένους μας Φυντάνια,
Που πρέπουν Σας στην κεφαλή τόσα χρυσά στεφάνια,
Όσες φορές στον πίνακα το δεξιό σας χέρι
Κύκλο ’γραψε ή όμικρον ή μέσα στο τευτέρι!
Θέλω χιλιάδες νας Σας πω κι ακόμη κι άλλα τόσα
Μα δυστυχώς δεν ομιλώ των αριθμών τη Γλώσσα…
Εσείς πατάτε σταθερά κι εγώ… πετώ στα ύψη…
…κάλιο η παρομοίωσις-ετούτη να μου λείψη-
Διότι συναντούμεθα στο δρόμο μας, εν τέλει,
Ως και ο Πλάτων έπραξε με τον Αριστοτέλη,
Ο ένας με τσ’ ολότητες κι ο άλλος με τα είδη
Ελέξανε το πάνσοφο κι αμίμητο παιγνίδι.
Και κάτι –τι ακόμα,
Αλλά, θερμοπαρακαλώ, κρύφτε το μεσ’ στο χώμα:
Εσείς με τις ισότητες αγρεύετε τη Νίκη,
Εμείς με τσ’ ανισότητες κερδίζομε τη Δίκη,
Η τέχνη σας μ’ ορθάνοιχτα τα μάθια εξετάζει,
Η Θέμιδα θεότυφλη το Δίκιο διαμοιράζει.
Κι οι δυο τους πετυχαίνουνε στου Πλάτωνα το Δρόμο,
Η μια των με τα Νούμερα κι η άλλη με το Νόμο.
Πρέπει να σταματήσω-προτού Σας σκοτίσω.
Του χρόνου το Συνέδριο, πρέπει να ξανγίνη.
Τι λέτε; Ν’ αγκαζάρωμε –γ’- αίθουσα στη Σελήνη;
Και τώρα ξανασκώσετε, και πάλι, το ποτήρι,
Αγαπητοί κ’ αδελφωτοί, για όλων το χατήρι.