Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

Ευριπίδη γύρνα πίσω

Υψώσαμε πολυκατοικίες για να ζήσουμε στα λαγούμια. Πληρώσαμε ακριβά τα χρυσά πόμολα για να ανοίγουμε τις πόρτες των σπηλαίων μας.

Χτίσαμε σπίτια για να απομονωθούμε.

Χρησιμοποιούμε την τεχνολογία για να μεγαλώνουμε περισσότερο την μεταξύ μας απόσταση. Μιλάμε συνεχώς χωρίς να λέμε τίποτα.

Υψώνουμε κάθε μέρα και νέα τείχη γύρω μας.

Ζούμε μαζί αλλά χώρια. Οι κύκλοι μας ξένοι μεταξύ τους. Η τομή τους το κενό, που θάλεγε κι ένας οπαδός του Καντόρ.

Προσπαθούμε να κάνουμε λεφτά για να αγοράσουμε μεγαλύτερο κομμάτι από την ευτυχία των ρετιρέ που μας έχει κάτσει στο κεφάλι.

Όσα κερδίζουμε μαζί μ’ αυτά που δανειζόμαστε τα πάμε πεσκέσι στους γιατρούς για να μας εξασφαλίσουν, δήθεν, αυτά που χάσαμε. Το κενό μας γεμίζουμε με ευτυχία αγορασμένη στα φαρμακεία, στα μπαρ, στους εμπόρους της πλατείας και στα κόκκινα φανάρια. Πεθαίνουμε κακομοίρηδες, φοβισμένοι και τρέμοντας.

Καθίσαμε χρόνια στα θρανία για να μάθουμε να ζούμε με τους αστρολόγους, τους αφελείς και τη δεισιδαιμονία. Ορκιζόμαστε στο όνομα των τηλεστάρ και των μεγαλοδικηγόρων. Έκθαμβοι από τις αστραπές και τους κρότους περιμένουμε θαύματα, οι αφελείς, κοιτώντας εντυπωσιασμένοι τα πυροτεχνήματα.

Ανακηρύξαμε βασιλιάδες τους τζουτζέδες και τους τυχοδιώκτες και αγανακτούμε γιατί τα προβλήματα που υποσχέθηκαν να λύσουν διογκώνονται.

Τους φίλους μας τους πουλήσαμε για δυο δεκάρες. Βάλαμε στη θέση τους ανθρώπους που εξυπηρετούνε τα συμφέροντά μας και μερικούς παλιάτσους. Οι νέοι φίλοι μας δεν διαφωνούνε πια μαζί μας. Όμως κάποια μέρα εξαφανίζονται το ίδιο απότομα, όπως ξαφνικά είχαν εμφανιστεί, και χάνονται για πάντα.

Οι κύκλοι μας παράλληλοι και το ίδιο αδιέξοδοι.

Η μουσική καλύπτεται από τα χάχανα και τα χασμουρητά μας.

Η ποίηση, από τα σήριαλ και της αξίες του χρηματιστηρίου.

Τα αγάλματα μας βλέπουν κι απορούν.

Ακούνε τις φωνές μας και ψιθυρίζουν.

Μας γυρίζουν την πλάτη γιατί δεν μας αντέχουν.

Ίσως κάποια μέρα να μην αντέξουν ούτε κι έτσι. Αν τα δούμε να φτερουγίζουν

μακριά μας θα πρέπει να ξέρουμε γιατί!

Ευριπίδη αν κάποτε γυρίσεις πίσω θα βρει πολύ υλικό για να εργαστείς.

Δεν υπάρχουν σχόλια: