Ο Παπαχελάς στη σημερινή Καθημερινή σχολιάζει τη δήλωση κάποιου λαϊκού τύπου «μακάρι βρε παιδί μου να τα καταφέρουν ο Καμίνης και ο Μπουτάρης μπας και αλλάξει τίποτα».
Μακάρι λέμε όλοι μας, γιατί αυτά που βλέπουμε γύρω μας δεν φέρνουν κανέναν αέρα αισιοδοξίας. Περσινά ξινά σταφύλια. Συμφέροντα, φούμαρα, τελετές, ευνοιοκρατία, παρεοκρατία, κομματοκρατία και το λιβάνι σύννεφο.
Πραγματικά πήραμε κάποιες δόσεις αισιοδοξίας κυρίως από τις δηλώσεις του Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος έχει όλο το μαύρο σύννεφο αντίκρυ του. Πράγμα που σημαίνει ότι έχει καλό προσανατολισμό. Δεύτερο δεν μασάει. Πολύ σπουδαία υπόθεση στον κυκεώνα του «μη θίγετε τα κακώς κείμενα» για να ξαναεκλεγούμε. Τρίτο, δήλωσε ότι η επανάσταση είναι τα πολλά μικρά και καθημερινά, όπως ότι κανένας δεν θα παρκάρει όπου του γουστάρει για να πίνει τον φραπέ του σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Ας υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο ίδιος ήταν επικεφαλής της κίνησης με τα αυτοκόλλητα σήματα στα παρμπρίζ «είμαι γάιδαρος παρκάρω όπου με βολεύει». Ότι θα πατάξει το παραεμπόριο στους δρόμους και θα βάλει τάξη στην κατάληψη των δημόσιων χώρων στην πόλη του. Απλά πράματα σημαντικότατα όμως για τους δύσμοιρους κατοίκους.
Μακάρι να πετύχει.
Το ότι και οι δυο τους ψηφίστηκαν όχι μόνο από τους στενούς κομματικούς τους χώρους σημαίνει ότι ο κόσμος πιστεύει σ’ αυτούς.
«Ας ελπίσουμε ότι οι δύο νεοεκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες θα αποδειχθούν «σκληρά καρύδια» και θα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα. Είναι ο μόνος τρόπος να εμπνευσθούν και άλλοι σοβαροί άνθρωποι, που δεν συχνάζουν στα κομματικά γραφεία, να ασχοληθούν με τα κοινά μπας και αλλάξει κάτι σε αυτόν τον τόπο...» κλείνει το άρθρο του ο Παπαχελάς.
Προσυπογράφουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου