Μια Φίλη

Με ιδιαίτερη χαρά πληροφορηθήκαμε τη βράβευση από την Ακαδημία Αθηνών της φίλης μας Χριστίνας Φίλη.
Τα "Μαθηματικά και Εξουσία" της Χριστίνας Φίλη έλαβαν βραβείο στην Τάξη των Θετικών Επιστημών για το 2009.
Θερμά συγχαρητήρια στην κα Φίλη, που είναι καθηγήτρια στο ΕΜΠ και η οποία θα μας κάνει την τιμή να μας μιλήσει σχετικά στις 10 Ιανουαρίου με το ίδιο θέμα προσκλεκλημένη του Παραρτήματος Λασιθίου της Μαθηματικής Εταιρείας.
ΥΓ. Το βιβλίο είναι καταπληκτικό.

Εμείς είμαστε άλλο...

Ποιος είπε ότι εμείς είμαστε σαν τους άλλους; Αλίμονο.. εμείς είμαστε άλλο. Σε τι; Σε όλα!
Συνεχώς και σε κάθε περίπτωση προτάσουμε την δήθεν ιδιαιτερότητά μας. Κουτοπονηριά; Σίγουρα. Η πλάκα είναι ότι μεταξύ μας σε πολλές περιπτώσεις βρίσκει αντίκρυσμα.

"Τα ελλείμματα και τα χρέη του κράτους δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Το βασικότερο πρόβλημα της χώρας είναι ότι δεν έχει καταλήξει σε κανόνες συμβίωσης και στον τρόπο επιβολής τους· αυτό που απερίσκεπτα προσπερνάμε με τον όρο «νομιμότητα». Αν το καλοσκεφτούμε και το δημοσιονομικό, πρόβλημα νομιμότητας είναι. Όλοι προσπαθούν να αρπάξουν από τον δημόσιο κορβανά ό, τι μπορούν και ελάχιστοι πληρώνουν φόρους. Η έλλειψη σεβασμού στη νομιμότητα δεν φαίνεται από το γεγονός ότι δεν δίνουν οι καταστηματάρχες αποδείξεις, οι οποίοι στο κάτω κάτω της γραφής ωφελούνται διότι κλέβουν τον ΦΠΑ. Φαίνεται από το γεγονός ότι και οι πελάτες δεν τις ζητούν, παρά το γεγονός πως βλάπτονται από τη φοροδιαφυγή" σημειώνει σε άρθρο του (Καθημερινή 25-12-09) με τίτλο "Η ελληνική περίπτωση" ο Μανδραβέλης.
Πώς το λέει ο θυμόσοφος λαός μας: Κλέψε να ζεις κι άρπαζε νάχεις.

Γυναίκες και ομορφιά

Στο "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ on line, Women only" δημοσιεύτηκε άρθρο της Μ. Μελά με θέμα "Παγκόσμια μυστικά ομορφιάς".

Ενδιαφέρον έχουν οι επισημάνσεις:
1. Οι Ιταλίδες επιδεικνύουν ιδιαίτερη φροντίδα για τις βλεφαρίδες
τους χρησιμοποιώντας καστορέλαιο.
2. Οι Ισπανίδες αντιμετωπίζουν τους μαύρους κύκλους στα μάτια, μετά από
κούραση, με ωμή πατάτα.
3. Οι Πολωνέζες για να δώσουν λάμψη στο δέρμα τους ζεστένουν λίγο μέλι και
το απλώνουν στο πρόσωπό τους.
4. Οι Αιγύπτιες λευκαίνουν τα δόντια τους με κάποιο συνδυασμό αλατιού και σόδας.
5. Το πλύσιμο 15-20 φορές την ημέρα με παγωμένο μεταλλικό νερό
για ανανέωση του δέρματος κλπ

Το μόνο σίγουρο

Το μόνο σίγουρο σ' αυτή τη χώρα είναι
πως δεν μπορεί κανείς να πεθάνει από πλήξη...

Πρόσωπα 2009

Τα σημαντικότερα πρόσωπα του 2009, σύμφωνα με τη δημοσιογραφική ομάδα της δικτυακής πύλης in.gr είναι τα ακόλουθα:
Από το χώρο της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
1. Γιώργος Παπανδρέου
2. Αντώνης Σαμαράς
3. Ντόρα Μπακογιάννη
4. Νίκος Χρυσόγελος
5. Αλέξης Τσίπρας
6. Μιχάλης Χρυσοχοίδης
Από το χώρο της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
1. Κωνσταντίνα Κούνεβα
2. Ελένη Γιαμαρέλου
3. Διαμαντής Μαντζούνης – Σοφία Ψυχογιού
4. Γιάννης Παλλήκαρης
Από το χώρο του ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
1. Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς
2. Ότο Ρεχάγκελ
3. Αντώνης Νικοπολίδης
4. Βασίλης Σπανούλης
5. Βασίλης Κουτσιανικούλης
6. Βλάσης Μάρας
Από τον ΔΙΕΘΝΗ χώρο
1. Μπαράκ Ομπάμα
2. Αγκέλα Μέρκελ
3. Νέντα Αγά-Σολτάν
4. Ολυμπία Σνόου
Από το χώρο της ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
1. Γιώργος Προβόπουλος
2. Αντρέας Βγενόπουλος
3. Λουκάς Παπαδήμος
4. Αγγελική Φράγκου
Από το χώρο του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
1. Γιώργος Λάνθιμος
2. Παντελής Βούλγαρης
3. Διονύσης Φωτόπουλος
4. Λευτέρης Παπαδόπουλος
5. Μόνικα
6. Δημήτρης Δημητριάδης
Στην πρώτη σελίδα του site μπορείτε να επιλέξετε σχετικά και να ψηφίσετε το σημαντικότερο κατά τη γνώμη σας.

Γεγονότα 2009

Οι ανασκοπίσεις στο τέλος των περιόδων και ενδιαφέρουσες είναι και χρήσιμες. Τα σημαντικότερα γεγονότα το 2009, σύμφωνα με τη δημοσιογραφική ομάδα της δικτυακής πύλης in.gr είναι τα ακόλουθα:

• Οι φωτιές το καλοκαίρι στην Αττική
• Η γρίπη των χοίρων
• Η οικονομική κρίση και το τεράστιο δημόσιο χρέος της Ελλάδας
• Η άνοδος στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ
• Η επανεμφάνιση της τρομοκρατίας στη χώρα μας
• Η συνθήκη της Λισαβόνας που εγκρίθηκε από όλες τις χώρες της Ε.Ε.
• Το νέο Μουσείο της Ακρόπολης
• Η επέτειος της πτώσης του τείχους του Βερολίνου
• Οι μετανάστες, τις Γης οι κολασμένοι
• Τα επιτεύγματα του Μπερλουσκόνι
• Η πρόκριση της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στα τελικά του Μουντιάλ 2010.
• Τα τρία τρόπαια (2 εθνικά και 1 πανευρωπαϊκό) της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού.
• Ο θάνατος του Μάικλ Τζάκσον
• Οι «βαλτωμένοι» στο Αφγανιστάν.
• Η διάσκεψη για το περιβάλλον στην Κοπεγχάγη.

Στην πρώτη σελίδα του site μπορείτε να επιλέξετε σχετικά και να ψηφίσετε το σημαντικότερο κατά τη γνώμη σας.

Τα βραβεία

-Μα γιατί δεν αξιοποιούνται οι καλύτεροι στα διάφορα συμβούλια, είχα εκφράσει την απορία σε κάποιον έμπειρο.
-Γιατί απλά μπορεί να μην είναι του χεριού του αρχηγού. Μπορεί ο βασιλιάς να φαίνεται ολίγος μπροστά τους, είχα λάβει την απάντηση.

Παρακολουθώ προσεκτικά σε τοπικό επίπεδο τις βραβεύσεις που διοργανώνουν οι τοπικοί άρχοντες σε όλη τη χώρα.

-Ποιος είναι ο στόχος των βραβεύσεων; Αμμ ... δεν είναι αυτός που νομίζετε!

-Ποιοι βραβεύονται; Αμμ ... δεν είναι αυτοί που νομίζετε!

Οι βραβεύσεις έχουν την λογική της επιλογής των στελεχών που αναφέρθηκε παραπάνω. Δημόσιες σχέσεις και άτομα που δεν θα ψηλώσουν αφ' ενός από τη βράβευση και τα οποία δεν θα τα βρούμε ποτέ στο μέλλον μπροστά μας στη διεκδίκηση θέσεων.

Και το ερώτημα είναι: Αν δεν υπήρχαν οι αθλητές, οι μόνιμοι τουρίστες και οι απόμαχους δημοτικοί σύμβουλοι ποιους θα βραβεύαμε; Όχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά εδώ κολλάει το κλασικό: επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Ανεπιθύμητα δώρα

Τι είναι το ανεπιθύμητο δώρο; Πότε ένα δώρο είναι ανεπιθύμητο; Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε ότι κάτι που αγοράζουμε για να το προσφέρουμε ως δώρο μπορεί να είναι ανεπιθύμητο; Είναι ερωτήματα που αν τα δούμε καλύτερα μπορεί να μην έχουν εύκολη απάντηση.
Συνήθως αγοράζουμε δώρα σύμφωνα με το δικό μας γούστο, τις δικές μας επιθυμίες, τις δικές μας εκτιμήσεις σε συνδυασμό με το τι διαθέτουμε για την αγορά τους.
Πόσα όμως από αυτά που προσφέρουμε ως δώρα ικανοποιούν τις ανάγκες και δίνουν πραγματική χαρά στους αποδέκτες τους;

"Στα 20 εκατομμύρια υπολογίζονται τα ανεπιθύμητα χριστουγεννιάτικα δώρα που έλαβαν οι Αυστραλοί. Έρευνα που έγινε από τον ιστοτόπο επιγραμμικών δημοπρασιών και αγορών...


«eBay» (η-μπέι), εκτιμάται ότι η συνολική αξία των «άχρηστων» δώρων ανέρχεται στο ένα δισεκατομμύριο δολάρια (614 εκ ευρώ).

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα κάθε Αυστραλός αγόρασε γύρω στα 12 χριστουγεννιάτικα δώρα και κατά μέσον όρο πλήρωσε 52 δολάρια (32 ευρώ) κατά μέσον όρο.

Συνολικά οι Αυστραλοί, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, δαπάνησαν 8,5 δισεκ δολάρια (5,2 δισεκ ευρώ) σε δώρα", σημειώνεται στην είδηση.

Το βιβλίο και ο υπολογιστής

Σε συνέχεια παλαιότερου άρθρου του στο ΒΗΜΑ ο Καθηγητής και πρωην πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Στ. Αλαχιώτης αναφέρεται στα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα από τη χρήση του κλασικού βιβλίου και του υπολογιστή.

Το άρθρο καταλήγει: "με το χαρτί να χαϊδεύεται σαν μετάξι στο χέρι μας και τη φανταχτερή οθόνη του υπολογιστή, που μπορεί να σηκώσει τις πληροφορίες σχεδόν όλης της Γης, σαν έναν σύγχρονο Ατλαντα, πολλά παιδιά παρασύρονται εύκολα στην απόφαση να παραδοθούν στα χέρια αυτού του Ατλαντα. Οσον αφορά όμως τους μεγάλους που πέρασαν και από τον δρόμο του «μεταξιού»-μολυβιού, ο δρόμος του Ατλαντα δεν ήταν μονόδρομος. Για τα μικρά παιδιά ωστόσο, τους μαθητές, οι οποίοι πρέπει να ασκούν τον εγκέφαλό τους σφαιρικά, υπάρχει πρόβλημα. Εδώ βρίσκεται όμως και ο ρόλος των μεγάλων, που θα πρέπει να καθοδηγούν τους μαθητές με την κατάλληλη πυξίδα και με μέτρο, με τη σωστή ξενάγηση σε όλους τους δρόμους του συζητούμενου σταυροδρομιού.

Οπως συμβαίνει βέβαια, η αλήθεια δεν είναι ούτε μαύρη ούτε άσπρη· δεν είναι μόνο με το μολύβι, ούτε μόνο με τον υπολογιστή. Ο ηλεκτρονικός αλφαβητισμός πρέπει να καλλιεργείται στα σχολεία· όχι όμως σε υπερθετικό βαθμό, οδηγώντας τον σε υπερβολή, σε «μονοκαλλιέργεια». Το έντυπο εκπαιδευτικό υλικό στα σχολεία, αλλά και στο σπίτι/οικογένεια, θα πρέπει να βρίσκεται σε μια αρμονική συμβίωση με το ηλεκτρονικό και να διασχίσει οριζόντια-διαθεματικά τη σχολική γνώση· όπως ισχύει από το 2003 με το δυνητικά βελτιούμενο νέο παιδαγωγικό-εκπαιδευτικό σύστημα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης· διαφορετικά θα επέλθει διαζύγιο υπέρ του υπολογιστή και θα το πληρώσουν τα μικρά παιδιά".

Ολόκληρο το πρόσφατο άρθρο

Το παλαιότερο άρθρο

Υπό την στενή έννοια

Είναι ορισμένα πράγματα που διαβάζοντάς τα τρίβεις τα μάτια σου, ψάχνεις τις τσέπες σου, κάνεις μια στροφή, τσιμπιέσαι για να ξυπνήσεις...
Διαβάζουμε: "Όταν ρωτήθηκε ο γενικός γραμματέας αν έχει πτυχίο απάντησε: Με την στενή έννοια, όπως το εννοείτε, δεν έχω".

Δηλαδή υπό ποιαν έννοιαν έχει; Μήπως υπό την φαρδίαν;...

Με τον συλλογισμό του κυρίου γενικού και κατά την "εξέλιξη των ειδών" (έτος Δαρβίνου γαρ...) (mutatis mutantis) και τα μεταπτυχιακά, ομοίως, θα πρέπει να κατατάσσονται στα ευρείας και στενής έννοιας...

Αν νομίζουν ορισμένοι ότι αυτός ο λαός μπορεί, σαν τους συντρόφους του Οδυσσέα, να μεταμορφωθεί από έναν κουτοπόνηρο σε λαό ηλιθίων πλανάται πλάνη οικτράν. Κύριε γενικέ έχουμε δει και καλύτερα νούμερα.

Δες σχετική ανάρτηση στο troktiko

Χρήστος Λαμπράκης

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 22-12-09

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 22-12-09

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 22-12-09

Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ της 22-12-09

Μεταξύ των πολλών άρθρων που γράφτηκαν σήμερα στο ΒΗΜΑ για τον Χρήστο Λαμπράκη κρατήσαμε μια επισήμανση: "Πολιτικό και ιδεολογικό χάσμα υπήρχε μεταξύ τού, μετά τη μεταπολίτευση Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Χρήστου Λαμπράκη, τα καλλιτεχνικά και τα αισθητικά γούστα τους ήταν διαμετρικά αντίθετα και το ιδεολογικό τους «πιστεύω» πολύ διαφορετικό, όπως και ο τρόπος συμπεριφοράς τους. Ωστόσο ο Καραμανλής εκτιμούσε απεριόριστα τον Λαμπράκη, και είχε δηλώσει κάποτε στον Γεώργιο Ράλλη ότι αν είχε στην κυβέρνησή του δέκα Λαμπράκηδες η Ελλάδα θα ήταν πολύ διαφορετική".

Είμαι εδώ

Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που πάνε σε δημόσιες εκδηλώσεις και ζητάνε το λόγο για να δηλώσουν με τα όσα καταθέτουν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα από τα όσα ειπώθηκαν.
Δυστυχώς δεν το κρύβουν...Μιλάνε για να δηλώσουν... υπεύθυνα ότι ήσαν απόντες.
Γιατί μιλάνε όμως τότε; Προφανώς για να δηλώσουν την παρουσία τους.
Και οι υπόλοιποι; Τι να κάνουν; Ακούνε και απορούν...

Ευχές

Να είμαστε τυχεροί να ζήσουμε με ανθρώπους και σε καιρούς ενδιαφέροντες.

* * *

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος σου γεμάτος περιπέτειες γεμάτος γνώσεις.

* * *

Να έχουμε τη γνώση να ακούμε αυτούς που αγαπάμε.

* * *

Να θυμηθούμε όλους αυτούς που πρέπει να θυμόμαστε

* * *

Η ελπίδα και η επιθυμία μου, που βγαίνουν από την καρδιά μου και αγκαλιάζουν όλον τον κόσμο, είναι όλοι μας – οι υψηλά ιστάμενοι και οι ταπεινοί, οι πλούσιοι και οι φτωχοί, οι δημοφιλείς και οι περιφρονημένοι, οι αγαπητοί και οι μισητοί, οι πολιτισμένοι και οι άγριοι – να μπορέσουμε κάποτε να συγκεντρωθούμε σ’ έναν παράδεισο αιώνιας γαλήνης, ειρήνης και ευτυχίας – εκτός από τους καταχραστές της ανθρωπιάς.

* * *

Να θυμόμαστε ότι μόνον ο λογαριασμός είναι, που διαχωρίζει

το ζω απού τον άνθρωπο, για κείν’ όλα τα ρίζει,

στένει το λάφι ως κι α γλακά, και τα θεριά μερώνει

και τα πουλλιά, αν πετού ψηλά, στη γης τα χαμηλώνει.

εκείνος ο λογαριασμός όλα τα βασιλεύγει,

νικά, μερώνει τ’ άγρια, και τα θεριά παιδεύγει,

κι απήτης και το χάρισμα ετούτο απαρνήθης,

τη στόρησι της ανθρωπιάς εξέσκισες κ’ εγδύθης,

και πορπατείς ωσάν το ζω, λογαριασμό δεν έχεις,

και δε νογάς που βρίσκεσαι, και που ’σαι δεν κατέχεις

* * *

Το χέρι που απλώνεται να πάρει

χάνει τόση ομορφιά και χάρη τόση

όση ομορφιά κερδίζει κι όση χάρη

το χέρι όταν απλώνεται να δώσει

Ευκλείδης

Ο Ευκλείδης έζησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, την εποχή των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και συγκεκριμένα του Πτολεμαίου του 1ου (323-285 π.Χ.).
Για τον τόπο που γεννήθηκε και τις ακριβείς χρονολογίες της γέννησης και του θανάτου του δεν γνωρίζουμε.
Γνωρίζουμε ότι ίδρυσε σχολή και δίδαξε Μαθηματικά στην Αλεξάνδρεια.
Έγραψε τα "Στοιχεία" που είναι δεκατρία βιβλία Μαθηματικών, από τα οποία τα 10 είναι γεωμετρίας και τρία θεωρίας αριθμών.
Η Γεωμετρία που διδάσκεται σε όλα τα σχολεία του κόσμου και η οποία περιέχεται στα βιβλία του ονομάζεται Ευκλείδεια Γεωμετρία.
Ο Ευκλείδης υπήρξε ξακουστός την εποχή του τόσο ώστε να έχει στους μαθητές του και τον Πτολεμαίο. Ο βασιλιάς προφανώς δυσκολευόταν με τα Μαθηματικά του Ευκλείδη και τον ρώτησε αν υπάρχει σύντομος δρόμος τρόπος για να διδαχθεί κανείς τη Γεωμετρία. Έχει μείνει ιστορική η απάντηση που έδωσε ο Ευκλείδης: "Δεν υπάρχει βασιλιάς μου", είπε "βασιλική οδός για τα Μαθηματικά".
Άλλοτε πάλι, όταν μετά τη διδασκαλία ενός μαθηματικού θεωρήματος κάποιος τον ρώτησε τι θα κέρδιζε από αυτό, ο Ευκλείδης είπε σε έναν δούλο του: "Δώστου τρεις δραχμές αφού θέλει οπωσδήποτε να κερδίσει κάτι".

Χθες ο Μόραλης, σήμερα ο Λαμπράκης

Σε ηλικία 93 ετών έφυγε χθες και κηδεύτηκε σήμερα ο μεγάλος ζωγράφος και δάσκαλος Γιάννης Μόραλης.

Ο Μόραλης γεννήθηκε το 1916 στην Άρτα. Σπούδασε στην ΑΣΚΤΑ ζωγραφική και χαρακτική με δασκάλους τους Αργυρό , Γερανιώτη, Παρθένη και Κεφαλληνό. Συνέχισε τις σπουδές του στη Ρώμη και το Παρίσι.

Το 1947 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στην ΑΣΚΤ. Υπήρξε μαζί με τους Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γιάννης Τσαρούχης, Νίκος Νικολάου και Νίκος Εγγονόπουλος ιδρυτής της καλλιτεχνικής ομάδας «Αρμός» (1949).

Το έργο του περιλαμβάνει, εκτός από τους ζωγραφικούς πίνακες, εικονογραφήσεις βιβλίων, εξώφυλλα δίσκων, γλυπτά, χαρακτικά σε κτίρια, τοιχογραφίες, σκηνικά και κουστούμια.

Τιμήθηκε με πάρα πολλά βραβεία.

Σήμερα έφυγε ο Χρήστος Λαμπράκης.

Ο Χρήστος Λαμπράκης υπήρξε ο συνεχιστής και ανανεωτής του ομώνυμου δημοσιογραφικού συγκροτήματος που ίδρυσε ο πατέρας του Δ. Λαμπράκης. Καινοτόμος, δημιουργικός και οραματιστής στο χώρο της έντυπης, αντικειμενικής εκδοτικής ενημέρωσης, που άρχισε το 1922 με τον πατέρα του, υπήρξε πρωταγωνιστής των ΜΜΕ υπηρετώντας τη Δημοκρατία, την αλήθεια και την πρόοδο στην Ελλάδα.

Μεγάλο έργο του εκλιπόντος το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το ομώνυμο Ίδρυμα με δραστηριότητες στην Εκπαίδευση, την Τέχνη, το Περιβάλλον, την επιχειρηματικότητα. Άλλες δραστηριότητές του είναι το in.gr, το Mega Channel κλπ

Η Ελλάς δια μέσου των αιώνων

Σκίτσο του ΚΥΡ.

Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ της 20-12-09

Δώρα

Φαντεζί συσκευασίες, εντυπωσιακά αμπαλάζ και αρκετή υποκρισία. Καταναλωτική μανία; Δωρομανία; Ανάγκη να εισπράξουμε συναισθήματα από την προσφορά; Πραγματική ανάγκη να προσφέρουμε και να εισπράξουμε; Δούναι και λαβείν συναισθημάτων που πηγάζει από κάποια εσωτερική ανάγκη; Εμπορικό εφεύρημα ή κόλπο για να ανοίξουμε κάποιες πόρτες; Συνειδητή συμμετοχή σε ένα επιτηδευμένο κλίμα προσποιητής χαράς; Επιδειξιομανία; Ανάγκη να συμβάλλουμε πραγματικά στην ανακούφιση κάποιων αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας;

Πίσω από κάθε δώρο «κρύβονται κανόνες και συμπεριφορές. Η δυναμική της αμοιβαιότητας και της υποχρέωσης, του οικονομικού και ψυχολογικού χρέους, αλλά και της συμβατικότητας. Όμως, ένα στοιχείο που κάνει το δώρο προκλητικό και ακατανίκητο, είναι οι υστερόβουλες σκέψεις του δωρητή. Yπάρχουν άνδρες που στην προσπάθειά τους να ρίξουν μια γυναίκα, τη δελεάζουν μ’ ένα εντυπωσιακό δώρο» σχολιάζει η Ρ. Μασούρα σε σχετικό άρθρο της.

Ο Άγιος Βασίλης ίσως είναι ανάγκη, ίσως εφεύρημα… «Tο δόσιμο ψυχής είναι αυτό που θα λειτουργήσει ως επένδυση στο μέλλον, κι όχι το δώρο, όσο καλοπροαίρετο κι αν είναι» υποστηρίζει η Μασούρα.

Το άρθρο της Ρ. Μασούρα

Πότε θα έρθει η ώρα;

Με αφορμή μια εικόνα:

-Όλοι μιλάνε για τον χαμένο χρόνο.
-Όλοι μιλάνε για το ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.
-Όλοι λένε ότι έφτασε η ώρα.
-Άλλοι ότι δεν ήταν η ώρα κλπ
Μένει όμως να δούμε πως θα ανακτήσουμε το χαμένο μας χρόνο. Οι καιροί δεν περιμένουν. Όμως και τα καλά κρασιά θέλουνε το χρόνο τους για να ωριμάσουν Όμως ο χρόνος πέρα από το διάστημα μεταξύ δυο συμβάντων (χάσαμε το τρένο) έχει και υποκειμενική σημασία (ο χρόνος στη σχετικότητα: αλλιώς "μετρά" κοιτώντας στα μάτια της αγαπημένη και αλλιώς όταν ακουμπάς άθελά σου το αναμμένο μάτι της κουζίνας. Αλλιώς το συνειδητοποιείς ως νέος και αλλιώς ως γέρος).

Χρόνια Πολλά!

Της κακομοίρας

Γαργάρες

Νέος, γιός ανώτατου δικαστικού λειτουργού, παρά 12 μαθήματα απόφοιτος Νομικής, σύμβουλος υπουργού, μέλος επιτροπής πανεπιστημιακών, πως να τα αντέξεις όλα αυτά μαζί ο φουκαράς...

Τι εστί διαφθορά;

Όταν μιλάμε για "διαφθορά" τί ακριβώς εννοούμε; Που τέλος πάντων τη συναντάμε;

Ο Σωμερίτης στο σημερινό ΒΗΜΑ το εξηγεί αναλυτικά. Τη συναντάμε στην εφορία, στο νοσοκομείο, στην πολεοδομία, στα δημόσια έργα, στις «άδειες» όπου απαιτούνται, στις αποδείξεις στα μαγαζιά και στα ταξί, στα τιμολόγια των επαγγελματιών και των διαφόρων συμβάσεων, στους υπολογισμούς των γεωργικών «καταστροφών» ύστερα από θεομηνίες που δεν είναι πάντα ευδιάκριτες.

Μιλάμε γράφει ο Σωμερίτης «για το πού υπηρετεί ο κανακάρης της κάθε οικογένειας, για το πώς εξασφαλίζεται μια ενδιαφέρουσα μετάθεση, για το πώς σαν από θαύμα ο τάδε υπάλληλος και όχι ο δείνα αυξάνει επιδόματα και μπόνους, για το πώς μερικές φορές κερδίζεις μια δίκη ή για το πώς, αν αμαρτήσεις, αρκεί να έχεις κάποια πρώτη, δεύτερη, τρίτη ή τέταρτη εξουσία και ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης το πάει από αναβολή σε αναβολή ως την ώρα της μοιραίας λήθης; Ή ακόμα για το πώς η κορούλα, ο γιόκας, το «αίσθημα» ή κάτι το παρεμφερές εξασφαλίζει κάποια αργομισθία».

Μόνο στο Δημόσιο συμβαίνουν αυτά; Όχι βέβαια. «Είναι πολύ διασκεδαστική η «οργή» τόσων πολιτών για τον νεποτισμό στην πολιτική και στις κυβερνώσες οικογένειες, λες και στη μεσογειακή χώρα μας δεν συμβαίνει το ίδιο και σε όλους τους ιδιωτικούς χώρους (και στη δημοσιογραφία)- γιατί, πώς να γίνει αλλιώς, δεν θα το τακτοποιήσεις το βλαστάρι σου- σε βάρος άλλων;

Απίστευτα μεγάλος είναι ο δρόμος για να περιοριστούν όλα αυτά».

Τι μέλει γενέσθαι; Αν κάποτε δεν ξεκινήσει μια διαδικασία σταματημού θα κατρακυλάμε συνεχώς όλο και πιο βαθιά σαν κοινωνία και σαν κράτος.

Σουζάνα Παπαδοπούλου

Ο Βασίλης Κ. Ξανθόπουλος (1951-1990), υπήρξε Καθηγητής στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σπούδασε Μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εκπόνησε το διδακτορικό του ήταν στη Φυσική. Εργάστηκε σε αρκετά πανεπιστήμια ως ερευνητής και διδάσκων. Το 1983 εξελέγη Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και το 1989-1990 διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής. Ο Β. Ξανθόπουλος δολοφονήθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1990 την ώρα που δίδασκε. Υπήρξε, εκτός των άλλων, και εξαίρετος δάσκαλος.

Ο Στέφανος Πνευματικός (1957-1990) σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το διδακτορικό του ήταν, επίσης, στη Φυσική. Στο νεοσύστατο Ερευνητικό Κέντρο Κρήτης συνεργάστηκε ερευνητικά και ανέλαβε διευθυντής του Τομέα Υπολογιστικής Φυσικής, του οποίου υπήρξε βασικός δημιουργός. Το βράδυ της 27^ης Νοεμβρίου1990, στο Κέντρο Υπολογιστικής Φυσικής Κρήτης, άρχισαν με τον Β. Ξανθόπουλο τη διδασκαλία την οποία δεν ολοκλήρωσαν ποτέ, αφού δολοφονήθηκαν εκεί από κάποιον ψυχοπαθή.

Στη μνήμη των δύο αδικοχαμένων επιστημόνων το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας από το 1991 καθιέρωσε, για μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, το ετήσιο «Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας Β. Ξανθόπουλου-Στ. Πνευματικού». Η απονομή του βραβείου γίνεται κάθε χρόνο στο χώρο της Παλαιάς Βουλής από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με μεγάλη επισημότητα.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της επιτροπής θεσμοθέτησης του βραβείου η έννοια της «Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας» δεν περιορίζεται μόνο στην ικανότητα σαφούς και ενδιαφέρουσας διδασκαλίας από την έδρα, αλλά εμπεριέχει όλες εκείνες τις δραστηριότητες που ανοίγουν επιστημονικούς δρόμους στους φοιτητές, τους εμπνέουν και τους καθιστούν κοινωνούς του επιστημονικού ήθους και της ανιδιοτελούς αναζήτησης της αλήθειας.

Η επιλογή του βραβευόμενου γίνεται κάθε χρόνο από μια επιτροπή διακεκριμένων Καθηγητών, που προέρχονται από όλες τις κύριες γνωστικές περιοχές της επιστήμης και από όλα σχεδόν τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας. Ο κάθε βραβευόμενος, μετά την επιλογή του, γίνεται αυτοδικαίως μέλος της.

Μέχρι σήμερα έχουν τιμηθεί με το βραβείο οι Καθηγητές: Κριεζής (1991), Παντερμαλής (1992), Γαρδίκας (1993), Σαρρής (1994), Γαζής (1995), Σουκάκος (1996), Τεγόπουλος (1997), Πεσκεντζή-Πολίτη (1998), Σέκερης (1999), Δουγαλής (2000), Μουλλάς (2001), Μουντοκαλάκης (2002), Λαμπρόπουλος (2003), Χατζηπανταζής (2005), Μουτσόπουλος (2005) της Παθολογίας, Ιωαννίδης (2006), Μανιτάκης (2007) και Ρούσσος (2008). Θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια επί 18 βραβεύσεων τα 17 βραβεία απονεμήθηκαν σε άντρες και μόνο ένα σε γυναίκα.

Στην Ιστορία των Μαθηματικών είναι πολύ σπάνια η παρουσία γυναικών στην επιστήμη αυτή. Η επιστήμη αυτή ανδροκρατείται. Εξέχουσα θέση στις γυναικείες μορφές η Υπατία η Αλεξανδρινή, η κόρη του μαθηματικού Θέωνα, η οποία είχε τον γνωστό μαρτυρικό θάνατο.

Όσοι έχουν περάσει από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης μόνο καλά λόγια έχουν να λένε για την ψυχή της Σχολής από της ιδρύσεώς της: την Καθηγήτρια Μαθηματικών, με ειδίκευση στην Ανάλυση, Σουζάνα Παπαδοπούλου.

Η Καθηγήτρια Σουζάνα Παπαδοπούλου είναι μαθήτρια του Δημητρίου Κάππου, στην έδρα του οποίου υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις στο Μαθηματικό Αθηνών. Τις σπουδές της συμπλήρωσε στη Γερμανία και από το 1982 μέχρι σήμερα είναι Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Το 19^ο βραβείο «Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας εις μνήμην Β. Ξανθόπουλου και Στ. Πνευματικού» απονεμήθηκε φέτος για δεύτερη φορά σε γυναίκα, στην Καθηγήτρια Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Κρήτης και τ. Κοσμήτορα της Σχολής Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών Σουζάνα Παπαδοπούλου.

Το σκεπτικό της επιτροπής για την απόφαση αυτή ήταν ότι η διαδρομή της χαρακτηρίζεται από μία συνεχή προσήλωση στις αρχές της ακαδημαϊκής αριστείας και μία εξαιρετική αφοσίωση στην εκπαιδευτική διαδικασία και στη διδασκαλία των φοιτητών.

Η εκδήλωση βράβευσης έγινε την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια.

Η Καθηγήτρια μετά την βράβευσή της ανέπτυξε στους παρευρισκομένους το θέμα: "Η μαθηματική εκπαίδευση ως συμβολή στην ανάπτυξη και τον πολιτισμό".

Όσοι γνωρίζουμε την Καθηγήτρια Σουζάνα Παπαδοπούλου δεν χαρήκαμε μόνο γιατί βραβεύτηκε μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες της ακαδημαϊκής κοινότητας και μια λαμπρή Δασκάλα, ένας από τους στυλοβάτες του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Κρήτης, αλλά και γιατί ένα βραβείο απονεμήθηκε σε έναν εξαιρετικής ποιότητας άνθρωπο.

Το βραβείο «Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας εις μνήμην Β. Ξανθόπουλου και Στ. Πνευματικού», όπως εξ άλλου και με τους προηγούμενους βραβευθέντες, με την βράβευση της Σουζάνας Παπαδοπούλου απέκτησε μεγαλύτερη εγκυρότητα και αίγλη.

Μας αιφνιδίασε...

Μόνο ο ένας στους τέσσερις μαθητές διαβάζει κάποιο εξωσχολικό βιβλίο, σύμφωνα με σχετική πανελλαδική έρευνα που πραγματοποίησε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο σε 25.246 μαθητές και των τριών τάξεων γυμνασίου.

Την είδηση δημοσίευση το ΕΘΝΟΣ (15-12-09) σε άρθρο του Μ. Νιβολιανίτη με τίτλο «’Τσακωμένοι’ οι μαθητές με τα εξωσχολικά βιβλία».

Ο Μπερλουσκόνι της Χιλής

Η είδηση, που δημοσιεύεται στις σημερινές εφημερίδες, αναφέρεται στον νικητή του πρώτου γύρου των εκλογών στη Χιλή. Νικητής, με μεγάλη διαφορά, αναδείχθηκε στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Χιλή ο Συντηρητικός δισεκατομμυριούχος Σεμπαστιάν Πινέρα. Μετά τον β΄ γύρο, ο οποίος θα διεξαχθεί στις 17 Ιανουαρίου, ο 60χρονος μεγιστάνας των αερομεταφορών ενδέχεται να γίνει ο πρώτος δεξιός πρόεδρος της χώρας μετά την πτώση της δικτατορίας του Πινοσέτ.

Ο Πινέρα αποκαλείται «Μπερλουσκόνι της Χιλής» και συγκέντρωσε το 44% των ψήφων.

Ας τα βλέπουνε κι άλλοι...

Σιγά μη στάξει η ουρά

Ο Κώστας Μητρόπουλος, πάντα ασυναγώνιστος, σχολιάζει στα άγρια μωρά την επικαιρότητα με τον δικό του τρόπο.
(Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 15-12-09)

Ζητούνται μαθητές

"Ο Χριστός θέλει να προσλάβει 12 μαθητάς!
Εάν σας ενδιαφέρει στείλτε βιογραφικό σημείωμα"
(Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ της 15-12-09)

Η Ελλάδα έχει πρόβλημα ... χώρας

(...) "η Ελλάδα δεν έχει απλώς πρόβλημα οικονομίας. Εχει πρόβλημα χώρας.(...) μόνο στην Ελλάδα θεωρούμε ότι η οικονομία είναι «στην Εντατική» αλλά δεν είναι «στο χείλος του γκρεμού» (...) Μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι «την κρίση δεν θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι». (...) Μόνο στην Ελλάδα η κάθε κυβέρνηση αντιμετωπίζεται ως Αϊ-Βασίλης με βασική αρμοδιότητα « να μοιράζει χρήμα» χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται πού θα βρει το χρήμα και, πάντως, χωρίς κανείς να θέλει να βάλει το χέρι στην τσέπη;

Ή μήπως ότι μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν και ακόμη περισσότεροι που πιστεύουν ότι μπορεί να έλθει κάποιος «κύπριος Κροίσος» ή κάποιος «Μπομπ από το Σικάγο» που θα δώσει εκατομμύρια για να κάνει την ΑΕΚ κάτι σαν τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ;

Αυτό το τελευταίο, νομίζω, τα λέει όλα. Διότι αν πιστέψει κανείς ότι υπάρχει κάπου στον πλανήτη κάποιος άγνωστος μεγιστάνας ο οποίος έχει μοναδικό του όνειρο να ξοδέψει τα αναρίθμητα λεφτά του για να κάνει την ΑΕΚ «βασίλισσα ξανά», γιατί να μην πιστέψουμε ότι κάποιος άλλος μάγκας μπορεί να βρει τρόπο ώστε η χώρα να ξοδεύει όσα γουστάρει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν;

Με άλλα λόγια, το περιεχόμενο του κάθε παραμυθιού είναι δευτερεύον. Το ζήτημα είναι ότι στην κατανάλωση παραμυθιού είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές".

Γράφει ο Πρετεντέρης στο σημερινό ΒΗΜΑ (15-12-09)απαντώντας στην ερώτηση "Πώς είναι δυνατόν να θεωρεί η ελληνική κυβέρνηση ότι μπορεί να αντιμετωπίσει την οικονομική κατάσταση αν δεν πάρει συγκεκριμένα δραστικά μέτρα;"

Γίναμε, όπως γίναμε "διότι τέτοιοι είμαστε", σημειώνει. Γιατί "αντί να κοιτάξουμε το παράθυρο, να δούμε τι γίνεται στον έξω κόσμο, προτιμούμε να κοιτάμε στον καθρέφτη; Ή μήπως ότι το βασικό εθνικό όραμα είναι να βρούμε κάποιον να πληρώνει για πάρτη μας; Διότι ακόμη κι αν όλα τα άλλα του φανούν λογικά, αποκλείεται να καταλάβει ο δυστυχής Βρετανός" που υπέβαλε την ερώτηση "για ποιον λόγο ο πάμπλουτος Μπομπ από το Σικάγο προτιμά να πάρει την ΑΕΚ από την ίδια τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η οποία, όσο να ΄ναι, δεν χρειάζεται και μεγάλο σπρώξιμο για να ξαναγίνει βασίλισσα".

Ας προσέχαμε...

Και να θέλαμε δεν κρύβεται

Στην 54η χειρότερη θέση ανάμεσα στους 57 μεγαλύτερους ρυπαντές του πλανήτη βρίσκεται (για μία ακόμη χρονιά) η Ελλάδα, σύμφωνα με την Greenpeace και το WWF. Εννοείται ότι ως Ελληνες, που όταν θέλουμε όλα τα μπορούμε, μπορούμε... ακόμη χειρότερα!

(σημερινές εφημερίδες 15-12-09)

Εκδήλωση στον Άγιο Νικόλαο για τον Δαρβίνο

Ο Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Αγίου Νικολάου και οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης διοργανώνουν τη Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009, ώρα 18:30, στο Κινηματοθέατρο REX, εκδήλωση με θέμα "Ας συμφιλιωθούμε με τον Δαρβίνο, ας συμφιλιωθούμε με τη φύση μας και με τη φύση".
Η εκδήλωση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του εορτασμού του 2009 ως «Έτους Δαρβίνου», με αφορμή την έκδοση από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης του ομότιτλου βιβλίου του Καθηγητή Λευτέρη Ζούρου.
Ομιλητές θα είναι ο Γ. Πενθερουδάκης Γιώργος, βιολόγος, M.Sc., ο Στέφανος Τραχανάς, διευθυντής Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης και ο συγγραφέας Λευτέρης Ζούρος, ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Κρήτης,αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Στις ομιλίες τους πρόκειται να αναφερθούνγια την ερμηνευτική ισχύ της εξελικτικής θεωρίας, τα κατά καιρούς αντι-εξελικτικά επιχειρήματα, τη θέση της βιολογίας στο σημερινό οικοδόμημα των επιστημών, τη σημασία που έχει η αποδοχή και η κατανόηση της εξελικτικής καταγωγής μας ως δύναμη αυτογνωσίας, ταπεινοφροσύνης και συνυπευθυνότητας μπροστά στο μέλλον του πλανήτη μας, καθώς και για τη θέση που έχει η εξελικτική θεωρία, αλλά και η ίδια η βιολογία, στο σύγχρονο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Μετά το πέρας των εισηγήσεων θα ακολουθήσει συζήτηση.

Ζητείται Περιφέρεια ανάλογων προσόντων

Η αρχή μιας όμορφης φιλίας με τον … έγινε στη βίλα Γαλήνη στο Κορωπί το 1987. Από τότε ασχολήθηκε συστηματικά με το γράψιμο. Η πολύπλευρη συγγραφική του δράση αποτυπώνει τον δημιουργικό χαρακτήρα του. Αν αφήναμε τον ίδιο τον βιογραφούμενο να μιλήσει για τον εαυτό του θα μπορούσε αυτό να εκληφθεί ως μια καλή ευκαιρία αυτοπαινέματος.

Τι θα μπορούσε να θυμηθεί; Αριστούχος μαθητής του 13^ου Γυμνασίου Αθηνών, συντακτική επιτροπή του παιδικού περιοδικού «η φωνή των μαθητών», απολυτήριο Λυκείου 19 και 11/14, 4^ος στη Νομική… Και μετά η ένταξη στο κόμμα. Κατόπιν συγχαρητήρια και συγχαρητήρια και συγχαρητήρια. Ιδιαιτέρως στεκόμαστε με συγκίνηση στην απονομή του Στουρού του Αγίου Βενέδικτου, όπως και του αντιστοίχου του Αγίου Σουλπικίου από τις ανώτατες εκκλησιαστικές αρχές.

Αλλά τι να αναφέρει κανείς από τον πλούτο των προσόντων και τι να αφήσει...Άνετη χρήση υπολογιστή, ικανότητα στην αποστολή e-mail, χρήση των μηχανών αναζήτησης κλπ κλπ κλπ

Περισσότερες λεπτομέρειες: Μ. Μαργωμένου «Περιφερειάρχης, αριστούχος με συγγραφικά προσόντα»

Μήπως... λέω...

Μήπως ...
στο βάθος το ζηλεύουμε, αυτό που ρεζιλεύουμε
...

Τα καλά της συζήτησης με τους φίλους

Υπάρχουν 10 λόγοι κατά το άρθρο που δημοσιεύεται στο LIFO με τίτλο: "10 λόγοι που πρέπει να συζητάς ανοιχτά με τους φίλους σου..." Ενδιαφέρον έχουν και τα σχόλια που έχουν κατατεθεί στην ανάρτηση.

Τα παρακάτω αποτελούν το σύνολο της ενδιαφέρουσας αναρτησης.

1. Μαθαίνεις τι είναι ο άλλος και πάνω απ' όλα τι είσαι εσύ...
2. Βλέπεις μια άλλη όψη σε μία άποψη...έναν άλλο τρόπο σκέψης.
3. Βγάζεις από μέσα σου πράγματα, που είτε σε βασανίζουν είτε απλά δεν μπορείς να τα
επεξεργαστείς γιατί τα βλέπεις μονόπλευρα.
4. Αισθάνεσαι ότι δεν είσαι μόνος σ' αυτή τη ζωή.
5. Μαθαίνεις να προβληματίζεσαι για σημαντικά θέματα, τα οποία εσύ περνούσες
αδιάφορα και να αδιαφορείς για άλλα, τα οποία μεγαλοποιούσες χωρίς να υπάρχει
λόγος.
6. Αποφεύγεις παρεξηγήσεις, ζητάς εξηγήσεις κι αποκτάς εμπειρίες. Γίνεσαι καλύτερος
άνθρωπος.
7. Ισορροπείς τις ευαισθησίες σου κι ελέγχεις τα συναισθήματά σου.
8. Ηρεμείς κι αρχίζεις να σκέφτεσαι ψύχραιμα για κάθε τι που θα συμβεί γιατί στην
ουσία έχεις αρκετές οπτικές γωνίες επί του θέματος (έστω και μία είναι αρκετή).
9. Νιώθεις κομμάτι μιας ομάδας και επιβεβαιώνεις αν αυτά τα οποία σκέφτεσαι είναι
σωστά ή όχι. Είναι η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση, που βοηθά και στην ωρίμανση
του χαρακτήρα.
10.Αξιοποιείς τις εμπειρικές σου γνώσεις για την επίλυση κάποιου ζητήματος που θα
τεθεί στην παρέα κι αυτό σε οδηγεί στην κάθαρση, στην διαμόρφωση μιας σφαιρικής
προσωπικότητας.

Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία να ανήκεις σε μία παρέα όχι απαραίτητα μεγάλη κι επίσης όχι απαραίτητα παρόμοιων χαρακτήρων. Η διαφορετικότητα μπορεί να δώσει τέτοια μαγεία στην ατμόσφαιρα της φιλίας, που τα άτομα να δημιουργήσουν στο πλαίσιο της, να αφεθούν και να σκεφτούν, να προβληματιστούν, να αναθεωρήσουν… Ωστόσο για να μην παρουσιάζω ένα ουτοπικό κόσμο, συνήθως η κάθε παρέα έχει και τα μικρο- προβληματάκια της και τις ανακατατάξεις της με την εισβολή νέων προσώπων. Αυτό οδηγεί σε περίεργες σκέψεις, σε συγκρούσεις αλλά και σε σύσφιξη των σχέσεων και των κωδίκων επικοινωνίας της εκάστοτε παρέας. Με τον ένα τον άλλο τρόπο μία παρέα όταν δημιουργείτε έχει κάποια κοινά στοιχεία, είτε είναι συναισθηματικό το δέσιμο είτε είναι απλώς κοινά ενδιαφέροντα. Αυτό το κοινό λοιπόν όπως κι αν ονομάζεται, οδηγεί στη συγκρότηση μιας ομάδας που συνυπάρχει, αλληλεπιδρά και πλάθει εμπειρίες ζωής που θα σημαδέψουν τόσο το περιβάλλον των ίδιων όσο και το περιβάλλον των απογόνων τους.

Μία συζήτηση επομένως φιλική είναι σαν ένας ανοιχτός διάλογος μεταξύ πολλών διαφορετικών χαρακτήρων. Αποτελεί την αρχή μιας παγκόσμιας και σφαιρικής συζήτησης ακόμα και διαφορετικής νοοτροπίας και πολιτισμού. Κι αυτό γιατί σήμερα οι παρέες πλέον διαπλάθονται και συντελούνται από άτομα που μπορεί να μην έχουν κανένα κοινό κοινωνικό χαρακτηριστικό. Τα δεδομένα μιας φιλίας έχουν διαφοροποιηθεί και επεκταθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

Γι’ αυτό αγαπάτε τους «διαφορετικούς», «ιδιόρρυθμους» φίλους σας και μιλήστε μαζί τους ακόμα και για το πιο ανούσιο θέμα. Θα μεγαλώσετε πολύ διαφορετικοί σαν άνθρωποι…

Ζήτω τα δασαρχεία...

Ο βουλευτής κ Μπετενιώτης στο Κανάλι 10 στην "Πρωινή ενημέρωση"(11-12-09): Συνελήφθη δασάρχης με 22 βιβλιάρια καταθέσεων και 4.700.000€...
Σχόλιο: Ουδέν

O Τύπος στο νομό Λασιθίου

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τον σημαντικό ρόλο των γραπτών πηγών στη διαμόρφωση της ιστορικής συνείδησης και γενικότερα της εξέλιξης ενός τόπου; Ποιος ακόμα διαφωνεί για τη συνεισφορά ότι σ’ αυτό και του Τύπου; Ο τοπικός μάλιστα παλαιότερα, όταν δεν υπήρχε ραδιόφωνο, τηλεόραση και Διαδίκτυο ήταν ακόμα πιο σημαντικός. Δεν συνέβαλε μόνο στην ενημέρωση και στην διαμόρφωση κοινωνικής συνείδησης αλλά αποτέλεσε και χώρο για να αναδειχθούν μεγάλες μορφές των Γραμμάτων. Ο Τύπος παλαιότερα, δυστυχώς όχι στον ίδιο βαθμό και σήμερα, διαπαιδαγωγούσε. Η εφημερίδα αποτελούσε ένα σπουδαίο παιδαγωγικό μέσο για τους αναγνώστες της.

Την πολυφωνική διάστασή που είχε ανέκαθεν ο Τύπος στην Κρήτη και ειδικότερα στο Λασίθι, με έμφαση στην παρουσίαση απόψεων, τη διεκδίκηση τοπικών αιτημάτων, την προβολή επιτευγμάτων, μπορούμε να ανιχνεύσουμε μέσα από τα σωζόμενα έντυπα των τελευταίων 130 χρόνων. Τα Γενικά Αρχεία του Κράτους στο νομό μας επιτρέπουν στον ερευνητη, σχετικά, να προσεγγίσει τα ιστορικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Κρήτη και τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις, χωρίς υπερβολή, επηρέασαν την πολιτική σχεδόν ολόκληρης της Ευρώπης.

Στη διάλεξη με θέμα "Η σημασία του τοπικού Τύπου στο Νομό Λασιθίου, ως διαχρονική και διαρκής πηγή πληροφόρησης" που διοργανώνει η Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου την Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου, με οδηγό τις εφημερίδες και τα περιοδικά του τόπου μας θα επιχειρήσουμε ένα ταξίδι στο χρόνο. Ελπίζουμε να καταφέρουμε να βοηθήσουμε όσους παραβρεθούν στη δημιουργία μιας πληρέστερης εικόνας για τα σημαντικότερα γεγονότα που επηρέασαν τον τόπο μας.

Ο Τύπος σήμερα, από έντυπος που ήταν λίγο πριν, γίνεται ηλεκτρονικός και σε πολλές περιπτώσεις από μέσο διαφωτισμού και όργανο ελέγχου της εξουσίας έχει γίνει μέρος της. Η τέταρτη εξουσία ολοένα και περισσότερο στις μέρες μας κατηγορείται ότι διαπλέκεται με τις υπόλοιπες.

Τις διαστάσεις του Τύπου διαχρονικά και το ρόλο του στον τόπο μας θα παρουσιάσει την Δευτέρα, η Προϊσταμένη των Γενικών Αρχείων του Κράτους για το Νομό Λασιθίου κα Μαρία Σεργάκη στην αίθουσα διαλέξεων του Επιμελητηρίου Λασιθίου, στον Άγιο Νικόλαο.

Η εκδήλωση της Δευτέρας είναι η τρίτη από μια σειρά διαλέξεων του κύκλου «Πατριδογνωσία», οι οποίες διοργανώνονται από την Ιστορική-Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου. Για την παρακολούθηση δεν απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις και μπορούν να την παρακολουθήσουν και μαθητές κάθε ηλικίας. Χορηγοί είναι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Νομού Λασιθίου και το Επιμελητήριο Λασιθίου. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη.

Μία πορεία

Και ο μύθος κρύπτει νουν αληθείας ...

Αμάλθεια

Στο νέο τεύχος του περιοδικού "Αμάλθεια", διαβάστε τη συνέντευξη του ζωγράφου Μανώλη Σαριδάκη.

Ο Μανώλης είναι γιός του αειμνήστου μεγάλου Ηρακλειώτη ζωγράφου Δημήτρη Σαριδάκη. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1961, όπου και ζει, και είναι πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του ΕΜΠ.

Έργα του έχει παρουσιάσει στο κοινό σε αρκετές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στις αίθουσες Τέχνης των Αθηνών, Ηρακλείου, Άνδρου, Θεσσαλονίκης, Χανίων, Πάτρας και Νέας Υόρκης. Ο Μανόλης Σαριδάκης έχει φιλοτεχνήσει και για το περιοδικό μας αρκετά έργα.

Τελευταίο του έργο η ολική τοιχογράφηση του πρόσφατα ανακαινισμένου κοιμητηριακού ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στο Ηράκλειο.

Με τον Μανώλη Σαριδάκη για την «Αμάλθεια» κάναμε την παρακάτω κουβέντα:

-Έχετε μαθητεύσει δίπλα στους Μόραλη, Μυταρά, Τέτση, Κεσανλή και στα άλλα "ιερά τέρατα" της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής. Ποια η επίδρασή τους στην προσωπικότητα και το έργο σας

-Η διδασκαλία του Μόραλη από την πρώτη κιόλας χρονιά στα εργαστήρια της σχολής, το 1982, οδήγησε τη ζωγραφική μας στην αφαίρεση, που είχε να κάνει με τη λιτότητα τόσο στη σύνθεση όσο και στο χρώμα. Εξάλλου και το προσωπικό ζωγραφικό ύφος του ίδιου του δασκάλου εκείνη την περίοδο είχε καταλήξει , αφού πρώτα είχε περάσει από ένα αποκαθαρμένο ρεαλισμό, στη γεωμετρική αφαίρεση. Αυτό το διάστημα επιστρέφει στην Αθήνα από το Παρίσι ο Ν. Κεσανλής που με τους επαναπροσδιορισμούς του στα θέματα της τέχνης, επιχειρεί να την απομακρύνει από τις συμβατικές της τοποθεσίες. Ο Τέτσης, ο Κοκκινίδης και οι άλλοι ζωγράφοι καθηγητές της σχολής με τις εκθέσεις τους στους κεντρικούς εκθετήριους χώρους μας οδηγούν στα «μετόπισθεν της όρασης», στη διανοητική δηλαδή επεξεργασία της εικόνας, την αφαίρεση που είπαμε. Το μετά τη μεταπολίτευση σπουδαστικό πλαίσιο, ο χώρος του Πολυτεχνείου με την ιδιαίτερη του βαρύτητα, η αστική συνείδηση των κατοίκων του κέντρου, δημιούργησαν σ’ εμάς την κατάλληλη δεκτικότητα και εγρήγορση πάνω στην οποία το έργο των δασκάλων αποδείχτηκε γόνιμο, παρά τις όποιες αντιδιασταλτικές θέσεις θα μπορούσε να προτάξει η νεότητα μας.

Και λοιπόν;...

Στη σημερινή Καθημερινή (8-12-09) με τη γνωστή ευθυβολία και το θάρρος της γνώμης που δεν χαϊδεύει αυτιά ο Μανδραβέλης κλείνοντας το άρθρο του με τίτλο "Τα μυστήρια των διαδηλώσεων" σημειώνει:

"Ο «γνωστός-άγνωστος» είναι μια από τις ιδεότυπες φιγούρες της μεταπολίτευσης, κάτι σαν τον «αυθαίρετο οικιστή» ή τον «εισφοροφυγά». Χρειάζεται εκεί έξω για να μην αλλάζει τίποτε. Είναι πάντα «αόρατος» για να έχουμε κάποιον να ελεεινολογούμε, είτε για την οικιστική καταστροφή είτε για τα χάλια των ταμείων είτε για τις καταστροφές στις διαδηλώσεις. Μόλις αποκτήσει πρόσωπο, μόλις δηλαδή κατηγορηθεί κάποιος, ανακλαστικά σχεδόν όλοι σπεύδουν να τον αθωώσουν: «αυτόν με το χαμόσπιτο βρήκαν;», «τι να σου κάνει ο μικρομεσαίος με τους πέντε εργαζόμενους;», «το παιδί απλώς περνούσε από τον τόπο του συμβάντος». Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι όσοι κατηγορούνται είναι ένοχοι, απλώς είναι εντυπωσιακή η πρεμούρα αθώωσης πριν από τη δίκη, σαν να μη θέλουμε ποτέ να αποκτήσει πρόσωπο η κάθε τύπου αυθαιρεσία.

Το άλλο στερεότυπο που ανακυκλώνεται έπειτα από κάθε διαδήλωση είναι τα κοινωνικά προβλήματα πίσω από τις ταραχές. Αυτά είναι υπαρκτά: η βία στους δρόμους είναι το σύμπτωμα των πολλαπλών ελλειμμάτων στην κοινωνία. Υπάρχουν παιδιά που δεν βλέπουν στον ήλιο μοίρα, υπάρχουν ελλείμματα παιδείας, υπάρχουν αδικίες στους εργασιακούς χώρους και αστυνομική αυθαιρεσία που δημιουργεί οργή. Αυτά είναι προβλήματα που η κοινωνία μας πρέπει να αντιμετωπίσει. Δεν μπορεί όμως να χρησιμοποιούνται ως δικαιολόγηση της ανομίας, διότι έτσι γίνεται διπλό το κακό· και οι διεκδικήσεις αμαυρώνονται και η παρανομία δικαιολογείται. Εστω υπογείως. Τα άγουρα μυαλά κάνουν περίεργους συνειρμούς που καταλήγουν σε όλο και πιο βίαιες πράξεις".

Ποιος ακούει όμως ...

Σχετικό άρθρο μπορείτε να δείτε και στο blog του Προκόπη Δούκα: "Η άλλη όψη..."

Ζούμε για να ... μας πολεμούμε

"Αυτό που πεισματικά αρνούμαστε στην Ελλάδα είναι να δούμε και να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, φροντίζοντας για την περιχαράκωση των μικροσυμφερόντων μέσα από ανίερες συμμαχίες ή «καθιερωμένες» συγκρούσεις. Υπηρετούμε άριστα ένα σύστημα το οποίο πολεμούμε γενναία…"
Απόσπασμα σχολίου στο www.nooz.gr που υπογράφεται από τον Ι.Στ.

Τα αυτονόητα

"Ο συντηρητισμός έχει στον πυρήνα της συλλογιστικής του κάποια μεταφυσική καλοσύνη των ανθρώπων. Αντί να επιζητεί τις διαδικασίες που θα έχουν αγαθό αποτέλεσμα, ακόμη κι αν δεν υπάρχουν οι τέλειοι άνθρωποι, αναζητεί τέλειους ανθρώπους για να φτιαχτεί ο επί γης παράδεισος. Μη παρεξηγηθούμε: η ηθική είναι καλή και χρήσιμη. Απλώς στην κοινωνία οι ηθικοί πρέπει να θεωρούνται κάτι σαν μπόνους. Κάθε κοινωνικό σύστημα πρέπει πρωτίστως να έχει μηχανισμούς ελέγχου και ισορροπιών -αντιτιθέμενα δηλαδή συμφέροντα- που θα αναγκάζουν ακόμη και τους ανήθικους να λειτουργούν ηθικά. Και όταν δεν το κάνουν να τους τιμωρεί".
Έγραψε ο Μανδραβέλης στην Καθημερινή της 7-12-09.

Ολόκληρο το άρθρο: "Η μεταφυσική του αγαθού"

Αυτό ακριβώς! Τίποτα άλλο.

-Εγκώ μιλώ ελλήνικος!
-Τα δικά σου τα ελλήνικος είναι σαν τα δικά μου τα γκερμάνικος...
-Δεν ήμουνα σαφής;
-Παραήσασταν σαφής!

Ερωτήματα και απόψεις

Σε άρθρο του Π. Μπουγάνη στη σημερινή Κυριακάτικη με τίτλο "Κλειστά σχολεία, αλλά ανοιχτά φροντιστήρια" επισημαίνεται ότι "στον καιρό της νέας γρίπης σχολεία κλείνουν, γονείς βρίσκονται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης και μαθητές κάθονται το πρωί στο σπίτι τους, ενώ το απόγευμα πάνε στα φροντιστήρια, στα οποία «περιέργως» δεν εντοπίζεται ο ιός". Σε αυτή την πραγματικότητα ποιοι θα δώσουν μια πειστική εξήγηση; Υπάρχει άραγε μια πειστική;

Κριτήρια υπανάπτυξης

Όσο πιο υπανάπτυκτη είναι μια χώρα, τόσο πιο φιλόδοξα σχέδια κάνει. Διαβάσαμε στις σημερινές ειδήσεις (ΒΗΜΑ) ότι σε πρόγραμμα που έχει εκπονήσει το τουρκικό υπουργείο Εσωτερικών (Anaposta) 74 εκατομμύρια τούρκοι πολίτες θα έχουν, από την ημέρα της γέννησής τους, ένα δικό τους e-mail με 10 gigabyte αποθηκευτικό χώρο. Το αντάλλαγμα κατά την είδηση, ένα διά βίου φακέλωμά στα αρχεία του τουρκικού υπουργείου Εσωτερικών. «Στο δελτίο ταυτότητας κάθε παιδιού θα αναγράφεται από την ημέρα της γέννησής του μια διεύθυνση e-mail» ανέφερε στην εφημερίδα «Μπογκούν» ο Ταϊφούν Ατσαρέρ , επικεφαλής της τουρκικής Εποπτικής Αρχής Πληροφορικής.

Εδώ γελάνε! Εεε και λοιπόν;
Στο ίδιο άρθρο επισημαίνεται ότι η Τουρκία εξακολουθεί να υιοθετεί μια αρκετά συντηρητική πολιτική απέναντι στη χρήση του Διαδικτύου, εμποδίζοντας την πρόσβαση των πολιτών της σε ιστοτόπους όπως το ΥouΤube, ακολουθώντας το παράδειγμα της Κίνας, η οποία φιλτράρει κάθε είδηση που "περνάει τα σύνορα" του κινεζικό κυβερνοχώρου.

Μια άλλη είδηση που περιλαμβάνεται στο ίδιο άρθρο μας πληροφορεί για τη δημιουργία μιας τουρκικής μηχανής αναζήτησης που θα καλύπτει τις ανάγκες, όπως σημειώνεται, όχι μόνο των Τούρκων χρηστών του Διαδικτύου αλλά και όλου του μουσουλμανικού τόξου. Θα περιμένουμε με αγωνία …

Αξιοκρατία και … ποσόστωση

Σύμφωνα με πληροφορίες, γράφει το ΒΗΜΑ σήμερα σε άρθρο του με τίτλο «ζητούνται περιφερειάρχες γένους θηλυκού», η ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών παρέδωσε στον Πρωθυπουργό μία λίστα με 13 ονόματα περιφερειαρχών προς επικύρωση. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, κατά την εφημερίδα, ο κ. Παπανδρέου επέστρεψε τον κατάλογο ζητώντας αναθεώρηση και σε κάθε περίπτωση τοποθέτηση τουλάχιστον 6 γυναικών σε θέσεις περιφερειαρχών- περιλαμβάνονταν μόνο δύο στην αρχική επιλογή.

Ερώτημα: Η επιλογή γιατί θα πρέπει να κάνει με την αναλογία φύλων και όχι με τις ικανότητες; Τότε προς τι τα βιογραφικά; Ή μήπως η αξιοκρατία συνδέεται με την ποσόστωση;

Ρε ... τον Πούτιν

Και πάλι ο Βίδος σχολιάζει τον Πούτιν στη στήλη του "τα μάθατε τα νέα;" στο σημερινό ΒΗΜΑ: "Επίθεση προς τους νεόπλουτους της χώρας του εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν, κατηγορώντας τους για έλλειψη γούστου και τονίζοντας ότι αδυνατούν να δαπανήσουν τα χρήματά τους με φινέτσα. Για τους χιλιάδες νεόπτωχους Ρώσους, πολύ περισσότερους από τους νεόπλουτους που έχουν γούστο αλλά δεν έχουν πλέον χρήματα να το αναδείξουν, κουβέντα...".
Ρε ... τον Πούτιν!

Για 12 μήνες ακόμα...

Η μεσογειακή δίαιτα μπορεί να συμβάλλει στην επιμήκυνση του βίου μας κατά 12 μήνες λέει η σχετική είδηση στο σημερινό ΒΗΜΑ.

Και ο Βίδος στη στήλη του "τα μάθατε τα νέα;" σχολιάζει: "Αξίζει όμως τον κόπο για να κερδίσετε έναν επιπλέον χρόνο, με όλες τις ταλαιπωρίες του, να περάσετε όλους τους υπόλοιπους τρώγοντας λαχανικά, φρούτα, όσπρια και δημητριακά; Για σκεφτείτε το..."

Η μοναξιά του συγγραφέα

Ο Γ. Αρκουλής στον δικτυακό τόπο www. zougla.gr γράφει σχετικά: «Θεωρώ ματαιοπονία να περιμένει κάποιος να πλουτίσει από ένα βιβλιαράκι που θα τυπώσει. (…) Πριν λίγες ημέρες βγήκε στην αγορά η τελευταία μου συγγραφική κατάθεση και «άμα τη εμφανίσει» του βιβλίου άρχισαν οι παρενέργειες στο στομάχι. Κατ’ αρχήν, πλήθος φίλων και γνωστών τηλεφώνησαν για το «καλή επιτυχία αδελφέ», προσθέτοντας με νόημα: «Θέλω να μου το προσφέρεις με αφιέρωση»! Πράγματι, ελάχιστοι σκέπτονται (όταν αντιμετωπίζουν έναν γραφιά) ότι τυπώνει βιβλίο για να κερδίσει και όχι να χαρίσει.

Πάμε παρακάτω. Στέλνοντας σε μερικούς «μεγαλόσχημους» το βιβλίο, έτσι για το τιμής ένεκεν, στην ουσία για να τους ζυγίσεις, το πολύ να δεχτείς ένα «συγχαρητήρια» αλλά και «ευχαριστώ πολύ» και εκεί τελειώνουν όλα. Γνωρίζεις πως αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να υποστηρίξουν το βιβλίο, αλλά απογοητεύεσαι. Βέβαια, το ίδιο βράδυ (μιλάμε για τους λεφτάδες) ενδέχεται να ξοδέψουν δεκάδες χιλιάρικα για λουλούδια στα μπουζούκια -αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Όμως, εκνευρίζεσαι όταν κάποιοι από τους «τιμηθέντες τζαμπατζήδες» σου τηλεφωνούν την επόμενη και σου κάνουν κριτική! «Κοίτα, εκεί παρέλειψες αυτό» ή «δεν είναι έτσι όπως τα γράφεις, έπρεπε να με ρωτήσεις»…

Γράφοντας ΙΣΤΟΡΙΑ (ή προσπαθώντας να την πλησιάσεις), γοητεύεσαι. Χτυπάς τα πλήκτρα μπροστά από τον υπολογιστή και νιώθεις πως ετοιμάζεσαι να αγκαλιάσεις την ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, και αυτό σε κρατάει σε…διέγερση. Μόλις τελειώνεις τη δουλειά σου και το βιβλίο κυκλοφορεί, τότε αρχίζουν τα προβλήματα. Θα βρεθεί ένας να διαφωνήσει μαζί σου, άλλος να εκνευριστεί επειδή του θυμίζεις αλήθειες, τρίτος σου κόβει την «καλημέρα». Πάντως, όλο και θα ξετρυπώσει ένας τέταρτος που θα σου πει ήρεμα: «Προχώρα, σωστά τα αντιμετώπισες τα δεδομένα».

Τότε, λοιπόν, την ώρα της θολούρας και της παρενέργειας, αποδεικνύεται ότι αυτή η ωραία, απείρου κάλλους γυναίκα που ονειρευόσουν και λαχταρούσες γράφοντας με την μορφή της Ιστορίας, δεν είναι παρά μια «πόρνη που δεν σε σέβεται», αυτή που πρώτη σου γυρίζει την πλάτη…».

Το συγγραφιλίκι είναι μια δύσκολη υπόθεση και πάντως όχι αυτό που νομίζει ο καθένας.

Όλο το άρθρο

Ας μη γίνουμε είδωλα της κοινωνίας που βρίζουμε

Σε άρθρο του με τίτλο «η απελπισία», στο σημερινό ΒΗΜΑ, ο Πρετεντέρης αναφέρεται στη φράση νεαρού μαθητή «δεν έχουμε εμπιστοσύνη σε κανέναν!» που είπε αυτός σε μια συνάντηση μαθητών με την ΥΠΕΠΘ κα Διαμαντοπούλου.

Και τι θα έλεγε κανείς που ζει και συναναστρέφεται νέους ανθρώπους; Που είναι η είδηση; Σιγά το νέο... Αυτό βασικά σχολιάζει και ο Πρετεντέρης στο άρθρο του.

Για το ό,τι δεν νοιώθουν οι νέοι εμπιστοσύνη σε κανέναν το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν φταίνε αυτοί. Αν δεν εμπιστεύονται κανέναν είναι επειδή εμείς οι μεγαλύτεροι τους βουτήξαμε από νωρίς σε έναν κόσμο καχυποψίας. «Σε μια κοινωνία κακομοιριασμένων και κακορίζικων ενηλίκων όπου όλα είναι ύποπτα, αναξιοκρατικά και ανήθικα». Ποιον να εμπιστευτούν, λοιπόν; Τι παραστάσεις προσλαμβάνουν από τους ενηλίκους; «Την παράσταση μιας γενικής μαυρίλας χωρίς καμία αχτίδα». Και ποιους να εμπιστευτούν; «Οι πολιτικοί θεωρούν ανήθικους τους πολιτικούς, οι επιχειρηματίες αποκαλούν κλέφτες τους επιχειρηματίες, οι δημοσιογράφοι συκοφαντούν τους δημοσιογράφους και όλοι μαζί βρίζουν όλους τους υπόλοιπους», γράφει στο άρθρο του.

«Τι να εκτιμήσει άραγε ο πιτσιρικάς όταν το συνολικό αφήγημα και η γενική παραδοχή της ελληνικής κοινωνίας είναι ότι αποτελεί μια κοινωνία διαφθοράς και διαπλοκής; Όταν η επιτυχία αποτελεί τεκμήριο υποψίας, αν όχι πειστήριο αδικήματος; Όταν από την κούνια τού μαθαίνουν πως όλα τα πράγματα κινούνται από ένα ακατονόμαστο και απροσδιόριστο παρασκήνιο, το οποίο περνάει την ώρα του εξοντώνοντας τους ικανούς και προωθώντας τους σκερβελέδες; Και όταν υποψιάζεται εξ ορισμού ότι το ματς της Κυριακής είναι στημένο;

Αυτά ακούει γύρω του, αυτά επαναλαμβάνει ο νεαρός. Πώς θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά; Έχω ξαναγράψει ότι είμαστε ίσως η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου όταν ο γείτονας αγοράσει καινούργιο αυτοκίνητο δεν λέμε «ωραίο το αυτοκίνητο του γείτονα!» αλλά αναρωτιόμαστε πού βρήκε τα λεφτά. Είμαστε ο μοναδικός λαός που κρίνει τους άλλους με το δικό του μέτρο και ισοπεδώνει προς τα κάτω αυτό που δεν μπορεί να αναδείξει προς τα πάνω.

Μας αρέσει, δεν μας αρέσει, αυτή είναι η σημερινή Ελλάδα. Μια χώρα φορτωμένη πικρίες, μια χώρα μοχθηρή και κακοπροαίρετη. Ακόμη και το περίφημο Διαδίκτυο από χώρος ελεύθερης έκφρασης έχει μετατραπεί στην Ελλάδα σε υπόνομο ανώνυμης διαβολής.
Τι παιδί, λοιπόν, να μεγαλώσει σε αυτή τη χώρα; Δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν; Και πάλι λίγα λέει» γράφει.

Ο Πρετεντέρης κλείνει το άρθρο το με κάποια δόση υπερβολής, θεωρώντας ότι ο πιτσιρικάς ευτυχώς που λέει και δεν κάνει κάτι εκδικούμενος αυτή την κοινωνία.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι ότι παρά τις όποιες δόσεις υπερβολής, άδικα είναι εν πολλοίς αυτά που ακούμε και που βλέπουμε γύρω μας; Είναι στο μυαλό μας μόνο;

Για τους σημερινούς νέους δυστυχώς, όπως και με μας παλιότερα, τα πράγματα θα εξελιχτούν αλλιώς. Όλοι αυτοί οι απελπισμένοι πιτσιρικάδες σιγά σιγά, αλλά σταθερά, θα παίρνουν την εικόνα της κοινωνίας τους και κάποια ώρα θα υπηρετήσουν και αυτοί το ίδιο σύστημα που ως νέοι έβριζαν. Μερικοί ίσως ξεφύγουν. Η ιστορία διδάσκει ότι λίγοι θα είναι αυτοί που θα ξεφύγουν από τις μυλόπετρες. Τις γραμμές των οριζόντων λίγοι θα τις σκίσουν. Αν πρέπει κάτι να πούμε, ας πούμε: Παλέψτε παίδες όσο αντέχετε για να ξεφύγετε. Τίποτα δεν παραχωρείται. Τίποτα δεν χαρίζεται. Μακάρι να ξεφύγετε όλοι. Ας μη γίνουμε είδωλα της κοινωνίας που μας οδηγεί στην απελπισία.