Εδώ παπάς εκεί παπάς

Καλύτερα ο Τούρκος παρά η Φραγκιά ήταν το κυρίαρχο σύνθημα στις δύσκολες ώρες των Παλαιολόγων. Και ήρθε ο Τούρκος και είν' ακόμα εκεί.
Η παγκοσμιοποίηση ήταν το κυρίαρχο σύνθημα του μακαριστού. Μ' αυτό "πολιτεύτηκε" υψώνοντας το λάβαρο της επανάστασης στο Σύνταγμα. Δυστυχώς η παγκοσμιοποίηση δεν έλαβε υπόψη τις απειλές του. Ζει, και ξανά δυστυχώς, βασιλεύει.
Και τώρα ξανά όχι στη Φραγκιά του Μνημονίου και ζήτω η Παράδοση. Ναι αλλά πώς; Με πόρδες αυγά δεν βάφονται. Στο δια ταύτα τι θα κάνουμε; Θα υψώσουμε τον σταυρό και θα ψάλουμε τον Ακάθιστο Ύμνο και οι Άβαροι θα την κάνουν;
Αυτά ονομάζονται εκκλησιαστικοί λαϊκισμοί. Ωραία τα σισίτια, ωραία η φιλανθρωπία μπορεί να ανακουφίζουν κάποιους συνανθρώπους μας δεινά δοκιμαζόμενους αλλά η οικονομία της χώρας δεν φτιάχνει μ' αυτά. Όπως επίσης και οι έρανοι που μαζεύουν πενταροδεκάρες μπορεί να εξασφαλίζουν κάποια δημοσιότητα σ' αυτούς που τους διενεργούν αλλά επί της ουσία μηδέν.
Τα μέτρα που μπορούν να προσφέρουν σημαντικά στην εθνική οικονομία είναι επώδυνα γιαυτό κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε.
Και για να επανέλθουμε στο Βυζάντιο σε κάποιες δύσκολες ώρες, λέω, συγκεντρώθηκαν διάφορα τιμαλφή από την εκκλησία και προσφέρθηκαν για την τότε εθνική οικονομία που δοκιμαζόταν...
Την ανέξοδη ρητορεία την ξέρω κι εγώ.