Θέλει νιάτα και καρδιά η ελευθερία

Ξέραμε, από τον Κάλβο, ότι θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Ο Κώστας Κινδύνης (μακαρίτης κι αυτός) μας θύμισε ότι εκτός αυτών θέλει και νιάτα και καρδιά.
Θυμάμαι τις συναυλίες στο Λυκαβητό του Ξαρχάκου με τη Μπέλλου, τον Καλογιάννη και το Μητσιά (1977 ή 1978) που παρουσίασε για πρώτη φορά τα τραγούδια αυτά σε στίχους του Κινδύνη.
(Κάτι φαντάρια στο Κιλκίς που παίρνουν άδεια, Ξενύχτη μάνα μου με βρίσκεις στα ονειρά μου,  Ιωάννα μου που μοιαζες με τη μάνα μου, θα πρέπει πρώτα να πεθάνω για να ρθεις, θέλει νιάτα και καρδιά η ελευθερία κλπ τραγούδια βαρέων βαρών!)
Αργότερα έβαλε μερικά στον δίσκο με τον Πάριο, είπε κι ο Μητσιάς το τραγούδι του τίτλου, είπε μερικά και η Ντάλη, είπε ένα κι ο Διονυσίου και τώρα μας τα ξαναθύμισε ο Χαρούλης στο Gazarte.
Τυχερός ο φίλος (και μαθητής μας) Γιάννης. Η συνάντησή του με τον Ξαρχάκο είναι συνάντηση ζωής. Μακάρι να του δώσει και κανένα ακυκλοφόρητο να το πει σε κάνα δίσκο. Ξέρουμε ότι ο Ξαρχάκος έχει τα συρτάρια του γεμάτα.
Είχα πάρει το καλοκαίρι του '74 τη "Συλλογή" του Νίκου Ξυλούρη με τα γνωστά τραγούδια του Ξαρχάκου. Δεν ξέρω πως τα έχασα και πριν ένα μήνα έψαχνα τα δισκάδικα στην Αθήνα να τα βρω. Το CD το διακινεί η κυρία Ουρανία του μακαρίτη του Νίκου Ξυλούρη μου λέει κάποιος. Πήγα στη στοά στην Πανεπιστημίου. Της είπα ότι είμαι στην Κρήτη και πιάσαμε την κουβέντα για το Νίκο. Ο Νίκος είχε ήθος ήταν ευγενής.
Και ο Γιάννης είναι ευγενικός και καλής ποιότητας άνθρωπος. Φαντάζομαι ότι ο Ξαρχάκος εκτίμησε όχι μόνο τη φωνή του αλλά και την ποιότητα του χαρακτήρα του.
Στην πολιτιστική ξηρασία που διανύουμε μπορούν και οι δυό τους να προσφέρουν λίγο ύδωρ... Το περιμένουμε.