Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

Αισθήσεις και παραισθήσεις

"Η τύχη μας μεγάλη, κι ας είν' και κάλπικη
Αρίσταρχε, Χαράλαμπε, Μανώλη.
Δημήτρη, Παναγιώτη τη βολέψαμε
για Μεγαλέξανδροι περνάμε όλοι"
.
Ι. Καμπανέλλης
.
Πολλά έχουν γραφεί για "το είναι και το φαίνεσθαι". Και θα γραφούν ακόμα... Τι σχέση έχει με την πραγματικότητα αυτό που βλέπουμε; Αυτό που ακούμε; Γιατί, τελικά, με τι βλέπουμε; Με τι ακούμε; Με τα μάτια, με τ' αυτιά ή με την καρδιά; Μήπως ακολουθούμε την καρδιά, όπως προστάζει και η γνωστή διαφήμιση;
.
Μήπως βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε;... Μήπως ακούμε μόνο ό,τι καταλαβαίνουμε; Πότε η πληροφορία γίνεται γνώση; Όταν δένει, δημιουργώντας συνδέσεις, με κάτι που ήδη ξέρουμε. Πότε εδραιώνεται; Όταν ζυμώνεται από τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις (κοινωνικός εποικοδομητισμός). Γι' αυτό η μαρτυρία του ενός, στα δικαστήρια, δεν είναι μαρτυρία.
.
Ίσως, τέτοιες σκέψεις να οδήγησαν τον Ηράκλειτο στην παροιμιώδη ρήση του: "Κακοί σύμβουλοι τα μάτια και τ' αυτιά σ' ανθρώπους που 'χουν βάρβαρες ψυχές".

Δεν υπάρχουν σχόλια: