Παρατσούκλια

Γιατί ο Γιάννης αποκαλείται «Γάλλος»; Ο Αβραμόπουλος «καγκελάριος», ο Βασίλης «Ταμτάκος», ο Ερρίκος ο Η’ «Κυανοπώγων», ο Πτολεμαίος «Φιλοπάτωρ», «Φιλάδελφος», «Σωτήρ», «Ευεργέτης», ο Αριστείδης «Δίκαιος», ο Μιχάλης «Έρωτας», ο Μήτσος «Λουί ντε Φινές», ο Γιάννης «ο Μπελμοντώ», η Μαρία «Οσία», η Ζωζώ «Σαπούτζο», η Φωφώ «αχόρταγη», ο Κώστας «Πανσέληνος», η Λούλα «Ούρσουλα» κλπ

Παλιά συνήθεια τα παρατσούκλια. Τις περισσότερες φορές απολύτως εύστοχα περιγράφουν το απόλυτο χαρακτηριστικό του υποκειμένου.

Ο «Φιλάδελφος» παντρεύτηκε την αδελφή του Αρσινόη, ο «Πανσέληνος» είναι καράφλας εντελώς.

Άλλες φορές υποδηλώνεται το ακριβώς αντίθετο. Έτσι η «οσία» κάθε άλλο παρά οσία είναι. Ο «κύριος» κάθε άλλο παρά κύριος είναι. Ο «Μπιγκ Τζιμ» κάθε άλλο παρά μπιγκ είναι.

Ένα καλό παρατσούκλι εκτός απ’ ότι θα πρέπει να είναι απόλυτο στον χαρακτηρισμό θα πρέπει να είναι ευρηματικό και να βγάζει γέλιο. «Καγκελάριος» αυτός που βάζει κάγκελα. Επιτρέπονται και οι αμφισημίες και οι ειρωνείες. Ο «Τίμιος Τζον»  κλπ
Κατά τα λεξικά: παρατσούκλι είναι ένα περίεργο συνήθως όνομα με το οποίο φωνάζουν κάποιον επειδή ταιριάζει στην εμφάνισή του ή σε κάτι άλλο πάνω του. ή για να τον κοροϊδέψουν.