Με αφορμή τη νεαρή δικηγόρο που χρειάζεται "σιάτσου" για να "ξεπεράσει το ψυχολογικό στρες του πρόσφατου τοκετού της" ο Θ. Νιάρχος στα σημερινά ΝΕΑ σχολιάζει τη συμπεριφορά κάποιων συνανθρώπων μας που τα εντελώς φυσιολογικά -ίσως άλλων εποχών- που μας συνδέουν ως ανθρώπους με τη ζωή, αντιμετωπίζονται ως στοιχεία εμπλουτισμού των βιογραφικών μας σήμερα.
Το άρθρο έχει τίτλο "η κοινωνικοποίηση της δημιουργίας" και καταλήγει:"Φαίνεται, και δεν αποκλείεται να είναι οπισθοδροµικό, να αναπολεί κανείς τις εποχές που οι γυναίκες γεννούσαν µόνες τους στα χωράφια, κάτω από ένα δέντρο. Οµως υπάρχουν γεγονότα, όπως αναµφισβήτητα ο τοκετός, που έχουν µια τόσο ενιαία ισχυρή επίδραση ώστε η απόσταση ανάµεσα στη λεπτεπίλεπτη και στη βλάχα να είναι σχεδόν ανύπαρκτη, αφού όσο υποφέρει η µια υποφέρει και η άλλη και όσο χαίρεται η µια χαίρεται και η άλλη. Απλούστατα όσο πρωτογενέστερη λογαριάζεται η έννοια της δηµιουργίας (αφορά και στους ανθρώπους) τόσο το δηµιούργηµα απορρέει φυσιολογικά, όσο η έννοια της δηµιουργίας κοινωνικοποιείται τόσο µεγαλύτερη αναστάτωση προκαλεί στους γεννήτορες ακόµη κι αν πρόκειται για ένα παιδί".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου