Το "τα φάγαμε όλοι μαζί" είναι πολύ βαριά κουβέντα για να εκσφενδονίζεται από το στόμα ενός εκλεγμένου από τους πολίτες για να εγγυηθεί το "μη φάγωμα" του δημοσίου χρήματος.
Γράφει ο Λακόπουλος στα σημερινά ΝΕΑ:
"Στο σηµερινό πολιτικό στερέωµα ο Θόδωρος είναι γερόλυκος. Ο παλαιότερος από όσους κατέχουν υψηλά πολιτικά αξιώµατα, ένθεν κακείθεν. Εγινε για πρώτη φορά υπουργός το 1982. Και έκτοτε τα είδε όλα. Τις κλαδικές µε τους πρασινοφρουρούς του Ανδρέα και «τα δικά µας τα παιδιά» του Μητσοτάκη. Την απόβαση των «εκσυγχρονιστών» στο κράτος επί Σηµίτη και το πάρτι των «κουµπάρων» επί Καραµανλή. Αρα δικαιούται να είναι ο πρώτος που ανοίγει τον χορό της αυτοκριτικής.
Ο αντιπρόεδρος θα έµενε στην Ιστορία αν είχε κάνει κάτι παραπάνω από τη δηµόσια αυτοµαστίγωση. Ανέλαβε για λογαριασµό µιας ολόκληρης εποχής ευθύνη, χωρίς όµως τις συνέπειές της. Εντάξει, τα φάγανε τα λεφτά το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. Αλλά τα φυσικά πρόσωπα που αποτελούσαν το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. είναι εδώ και µας βγάζουν ακόµη τη γλώσσα. Μάλλον ελάχιστους βασανίζουν τύψεις συνειδήσεως. Από αυτήν την άποψη η οµολογία «όλοι µαζί τα φάγαµε» βρίσκεται πιο κοντά στην ψυχανάλυση, παρά στην πολιτική".
Ναι, αλλά αυτό αφορά τον ίδιο τον Πάγκαλο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου