Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ζούμε μια πολύ άσχημη συγκυρία. Όμως «Αυτό που µ' εντυπωσιάζει είναι η όλο και πιο βαθιά σιωπή γι' αυτά που συµβαίνουν. Το καράβι µπορεί να βυθιστεί ανά πάσα στιγµή, κι εµείς παίζουµε χαρτιά» λέει ο Γάλλος διανοούμενος Αλαίν Τουραίν. Εκκωφαντική σιωπή για όλα τα ζητήματα.
Υπάρχει ελπίδα; Διαφαίνονται πουθενά οι προοπτικές κάποιου σοβαρού κινήµατος που µπορεί να αλλάξει την κοινωνία; «Τα µεγάλα κινήµατα που µπορούν να αλλάξουν την κοινωνική µας ζωή προέρχονται από τη βάση», απαντά ο γάλλος καθηγητής Αλαίν Τουραίν. Η δηµοκρατία τροφοδοτείται από τη διαµαρτυρία, από εκείνους που δεν έχουν να φάνε, που δεν έχουν ελευθερία, που δεν µπορούν να εκφραστούν, που δεν εκπροσωπούνται. Οσο πιο χαµηλά κατεβαίνεις τόσο µεγαλύτερη ζωντάνια συναντάς. Κι ο µόνος τρόπος να αγγίξεις αυτούς τους ανθρώπους είναι να υψώσεις τη σηµαία των ανθρωπίνων δικαιωµάτων, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. «Τα ανθρώπινα όντα έχουν δικαίωµα να έχουν δικαιώµατα» έλεγε η Χάνα Αρεντ. Οταν µιλάς για βασανιστήρια ή για τον κίνδυνο να λιθοβοληθεί µια γυναίκα, µπορείς να κινητοποιήσεις τον κόσµο.
Όσα αφορούν την πραγµατικότητα είναι «µάξι» και όλα όσα αφορούν τις πολιτικές απαντήσεις είναι «µίνι». Ζούµε στην εποχή της «µίνι πολιτικής». Οπως σ' εκείνες τις οικογένειες τα µέλη των οποίων αποφεύγουν να συζητούν τα ακανθώδη προβλήµατα.
Έγραψε στο άρθρο του "Στην εποχή της 'μινι πολιτικής' " ο Μ. Μητσός στα χθεσινά ΝΕΑ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου