Η Τασούλα Καραϊσκάκη στη σημερινή Καθημερινή με τον ίδιο τίτλο έχει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τη συμβολή των ανασχηματισμών στην δημιουργία πολιτικής στην νεώτερη Ελληνική μας Δημοκρατία.
"Ο ανασχηματισμός είναι το πιο ισχυρό επικοινωνιακό τέχνασμα στα χέρια του εκάστοτε πρωθυπουργού. Μια σόλο ερμηνεία, χωρίς συμπρωταγωνιστές, σκηνοθέτες, φροντιστές, χωρίς εξάγγελους ή διαλαλητές («οι ανασχηματισμοί δεν προαναγγέλλονται», Κ. Σημίτης), χωρίς κάποια προηγούμενη συμφωνία ανάμεσα στον ίδιο και τα στελέχη του ή τους οπαδούς του. Ποιεί νέα κυβέρνηση, για τη ζωτική ανάσα ζωής, την τονωτική επανεκκίνηση από μηδενική βάση. Ωστόσο, από τους ανασχηματισμούς ποτέ δεν προέκυψε κάτι το ριζοσπαστικό, το μεγάλο. Συνήθως είναι χωρίς περιεχόμενο. Οι ανασχηματισμοί δεν παράγουν πολιτική. Ερχονται με τη φθορά, το αδιέξοδο, τον κορεσμό. Την απαρχή της φθίνουσας πορείας. Μετά τις δύσκολες αποφάσεις, τις ατελέσφορες επιλογές, τις χωρίς ανταπόδοση θυσίες.
Αλλά είναι και το πανηγύρι των ΜΜΕ. Πολύμηνη εικοτολογία (εν προκειμένω, ανασχηματισμός συζητείται από τον Μάρτιο), πιθανολογήματα για το ποιοι θα απομακρυνθούν, ποιοι θα μετακινηθούν, ποιοι θα καλύψουν τα κενά (της απόσυρσης ή της μεταπήδησης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση), ποιοι θα είναι οι υπερυπουργοί για τη διαχείριση των κρίσεων, για τον έλεγχο των υπουργών, ποιος θα είναι ο αντιπρόεδρος για την οικονομία... Υποθέσεις επί υποθέσεων, πάντα περί προσώπων στους κόλπους της πιο προσωποπαγούς, της πιο προσωπολατρικής εκδοχής της εξουσίας. Κι έπειτα, ο αγώνας δρόμου για την αποκλειστικότητα της μεγάλης είδησης - τη νέα κυβερνητική σύνθεση. Η φιέστα κορυφώνεται με χαμόγελα, χειραψίες, τελετές ορκωμοσίας - η πιο λαμπρή στιγμή της πολιτικής, ως άμεσο συναρπαστικό θέαμα. Η πεζή πραγματικότητα για τους νέους Αχιλλείς με τις πολλές πτέρνες και η φθορά τους για τα ΜΜΕ, η αμετάκλητη, η νομοτελειακή, ξεκινά από την επομένη...
Πάνω από 24 ανασχηματισμοί έχουν γίνει κατά τη μεταπολίτευση. Τρεις πραγματοποίησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής - τον Φεβρουάριο του ’75, τον Σεπτέμβριο του ’76 και τον Μάιο του ’78. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε τον πρώτο ανασχηματισμό το ’82. Εκτοτε επαναλάμβανε το εγχείρημα μία, δύο ή τρεις φορές τον χρόνο - το ’84, ξανά το ’85, το ’86, δύο φορές μέσα στο ’87, τρεις φορές μέσα στο ’89. Υπό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (’90-’93) γίνονται τρεις ανασχηματισμοί. Ξανά ο Ανδρέας και ανασχηματισμοί το ’94 και το ’95 (ανεδείχθη πρωταθλητής των ανασχηματισμών, με 16 συνολικά στο ενεργητικό του). Κώστας Σημίτης και ανασχηματισμός το 1998. Ξανά το 2001 και το 2003. Ο Κώστας Καραμανλής έκανε τον πρώτο ανασχηματισμό το 2006, μετά το σκάνδαλο των υποκλοπών και τον τελευταίο τον Ιανουάριο του 2009.
Μέσα στη σύγχυση των πεποιθήσεων και των αξιών, στην ασταθή ισορροπία των δύσκολων εποχών οι ανασχηματισμοί μοιάζουν με σανίδα σωτηρίας, αλλά συνήθως εξελίσσονται σε μπούμερανγκ. Μια κυβέρνηση που φθείρεται με ταχείς ρυθμούς φθείρει γρήγορα και τον αρχηγό της.
Κάθε πρωθυπουργός κραδαίνει μια απάντηση στις αγωνίες, τις απορίες της κοινής γνώμης. Αλλά το μυστήριο (εν προκειμένω, το πώς η χώρα θα διαχειριστεί την κρίση υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ) μάλλον θα παραμένει απρόσβλητο... Το αύριο έρχεται πάντα αστραπιαία και καταστρέφει όλες τις υποσχέσεις".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου