Όλοι μας ζούμε εκτός από τα χάλια της οικονομίας και την ξευτίλα της δημοσιογραφίας. Του άλλου πυλώνα της δημοκρατίας. Και δεν εννοούμε τους ερασιτέχνες των blog, των ραδιοφωνικών εκπομπών και των αυτόνομων εκδόσεων, όπου είσαι ότι δηλώσεις. Εννοούμε τους επαγγελματίες της ΕΣΗΕΑ και των έγκριτων εφημερίδων (και ας μη χρησιμοποιούμε επιτέλους τον όρο "έγκριτος" ταυτίζοντάς τον με το "πολύχρονος". Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο). Και πάλι ο ρόλος των δημοσιογράφων. Ο Προκόπης Δούκας επαναφέρει το θέμα –τι να επαναφέρει δηλαδή σε ένα θέμα διαρκώς ανοιχτό…
«…Ο ρόλος του δημοσιογράφου, κατά την άποψη μου, δεν είναι μόνον αυτός της καταγραφής της πραγματικότητας (μέσω της πολυφωνίας βέβαια), αλλά είναι και παιδευτικός - όπως άλλωστε και του πολιτικού, του “ταγού”. Οφείλει να σταθεί ιδιαιτέρως κριτικά απέναντι στις πράξεις και στις παραλείψεις της εξουσίας, απαιτώντας πάνω απ' όλα διαφάνεια. Και από την άλλη, σε μια στιγμή κρίσης, οφείλει να σταθεί με ψυχραιμία πάνω από τις φωνές της δημαγωγίας και του λαϊκισμού, από τις οποίες βρίθουν τηλεοπτικά πάνελ, “δήθεν σατιρικές” εκπομπές και σοβαροφανή (και μη) δελτία ειδήσεων. Περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή της ιστορίας, να αρνηθεί να χαϊδέψει αυτιά, “να πάρει το μέρος του κοσμάκη”, να καταδικάσει αβασάνιστα. Ο δημοσιογράφος οφείλει να αρνηθεί τις κομματικές ακρότητες, την ένταξη στα παραταξιακά στρατόπεδα και τις κραυγές ενός χρεωκοπημένου συνδικαλισμού.
Και να αναζητήσει, μέσα σε όλα τα παραπάνω, τις αιτίες για τις οποίες φτάσαμε στην κρίση και στο μνημόνιο. Να τις αναδείξει, είτε προέρχονται από τα δεξιά, τα αριστερά ή το κέντρο - γιατί σχεδόν παντού είναι οι ρίζες τους….».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου