Η Ελληνική Αστυνοµία δεν έχει τη δυνατότητα να επιβάλει τη νοµιµότητα στην επικράτεια. Είναι όµηρος κι αυτή της δυσπραγίας και του µπάχαλου του δηµόσιου τοµέα στον οποίον ανήκει. Όµηρος επίσης µιας συναινετικής παραβατικότητας την οποία µοιράζεται µετους υπόλοιπους πολίτες.
Και όλοι µαζί παρακολουθούµε την πραγµατικότητα να µας κατακλύζει από παντού, έχοντας χάσει ακόµη και τη δύναµη να αναρωτηθούµε πώς φτάσαµε ως εδώ. Γιατί εµείς οι ίδιοι, µε τον τρόπο που συµπεριφερόµαστε στον δηµόσιο χώρο, δείξαµε τον δρόµο στους ταλαίπωρους. Πολύ πριν καταλάβουν οι λαθροµετανάστες τις πλατείες µας είχαµε απαγορεύσει την Αθήνα σε µητέρες µε παιδιά, σε γέροντες, σε πεζούς και σε αναπήρους. Ανεχόµενοι την κάθε λογής παρανοµία – απόδειξη ότι η ανοχή δεν είναι πανάκεια.
Και όλοι µαζί παρακολουθούµε την πραγµατικότητα να µας κατακλύζει από παντού, έχοντας χάσει ακόµη και τη δύναµη να αναρωτηθούµε πώς φτάσαµε ως εδώ. Γιατί εµείς οι ίδιοι, µε τον τρόπο που συµπεριφερόµαστε στον δηµόσιο χώρο, δείξαµε τον δρόµο στους ταλαίπωρους. Πολύ πριν καταλάβουν οι λαθροµετανάστες τις πλατείες µας είχαµε απαγορεύσει την Αθήνα σε µητέρες µε παιδιά, σε γέροντες, σε πεζούς και σε αναπήρους. Ανεχόµενοι την κάθε λογής παρανοµία – απόδειξη ότι η ανοχή δεν είναι πανάκεια.
Γράφει μεταξύ άλλων στα σημερινά ΝΕΑ ο Τ. Θεοδωρόπουλος στο άρθρο του «στα σύνορα της ανομίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου