Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Ο Κόμης Δελατσίμπιλας

Κακό; Μπα, δε νομίζω... Ιστορική στιγμή; Μπα δε νομίζω... Τότε τι είναι οι διαδραστικοί στα σχολεία μας; Ραπανάκια για την όρεξη. Πρόταση για το περιτύλιγμα. Η ουσία είναι στη διδασκαλία και όχι στην κορνίζα και το περιτύλιγμα. Και τότε γιατί τόσος ντόρος; Ίσως για τα λεφτά που θα έρθουν απ' έξω. Ίσως γιατί υπάρχει αδυναμία για την ουσία που είναι η διδασκαλία και οι σύγχρονες μέθοδοι. Αλλάζουμε (;) ... διαδραστικά; Τι διαδραστικά με ένα εργαλείο που εντείνει την θεατρικότητα της διδασκαλίας και ως εκ τούτου τον δασκαλοκεντρισμό της; Η διδασκαλία, λέει, γίνεται πιο μαθητοκεντρική. Ναι, όσο η αξιοκρατία και η δικαιοσύνη με τις μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις και την πάταξη στις εξαγγελίες της φοροδιαφυγής και της γραφειοκρατίας.
Τα λύσαμε τα προβλήματά μας;  Θυμίζουμε μήπως τον …κόμη Δελατσίμπιλα (τι σοφίες κρύβονται πίσω από την δήθεν αφέλεια πολλών παλιών ταινιών;).
Το ερώτημα είναι: τι θα δούμε ακόμα, και τι φούμαρα θα φάμε ακόμα στο όνομα του όποιου "εκσυγχρονισμού";
Και για να επανέλθουμε από κει που ξεκινήσαμε: δεν είναι κακή η επιλογή αλλά ιεραρχικά είναι χαμηλής προτεραιότητας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: