Άλλα λόγια

Κι ενώ δεν ξέρουμε κυριολεκτικά τι μας ξημερώνει το αύριο η πολιτική συζήτηση παραμένει επιφανειακή. Μόνο για το πάπλωμα. Συζητούνται τα πάντα εκτός από αυτά που πρέπει να συζητηθούν. Τι σημαίνει αυτοδιοίκηση; Ποιος θα πρέπει να είναι ο πραγματικός της ρόλος; Τι είναι ο Καλλικράτης; Πέρα από τις αναγκαστικές συνενώσεις δήμων και κοινοτήτων τι θα προκύψει; Γιατί ήταν απαραίτητος; Ανάθεμα δε ταϊμ που λένε και οι μπόμπιρες…

Είναι εξοργιστικό το γεγονός ότι οι περισσότερες των πολιτικών δυνάμεων λένε άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, αποφεύγουν να τοποθετηθούν, δεν αναλαμβάνουν την παραμικρή δέσμευση και εξαντλούνται σε εύκολες ρητορείες ή σε σενάρια πολιτικής επιβίωσης κομμάτων και προσώπων.

Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα σε μια εποχή κρίσιμη προστατεύεται και δεν δεσμεύεται. Προτιμά τα παραμύθια. Δοκιμασμένο το κόλπο, για έναν λαό που σε κάθε στιγμή ζει το δικό του μύθο. Είναι αυτό ίσως το μεγαλύτερο διαρθρωτικό πρόβλημα της χώρας, πιο μεγάλο και από το έλλειμμα και το χρέος.

Μερικές σκέψεις που μας πέρασαν από το μυαλό διαβάζοντας το άρθρο του  Καρακούση «της πολιτικής τα παραμύθια» στο σημερινό ΒΗΜΑ.