Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Τα ρέστα σας κ Ρουμελιώτη

Αξίζει να διαβαστεί αυτούσιο το άρθρο του Αντρέα Ρουμελιώτη στη σημερινή Ελευθεροτυπία, με τίτλο "σα να μη συνέβη τίποτα".

"ΕΤΣΙ είναι αυτά τα πράγματα φιλαράκο μου... Εσύ νόμισες πως με την αποχή σου θα πάρουν το μήνυμα. Οτι θ' ακούσουν τη σιωπηρή πλειοψηφία πριν αρχίσει να ουρλιάζει. Αλλά φευ! Εκείνοι συμπεριφέρονται πάλι σαν να μη συνέβη τίποτα.
ΔΥΟ φορές τους γύρισες την πλάτη κι εκείνοι πανηγυρίζουν για το θρίαμβό τους. Για τη μεγαλειώδη νίκη τους!.. Με την αρωγή των media φυσικά. Τα οποία αποσιωπούν, υποβαθμίζουν, προσπερνούν, κοινώς «κάνουν γαργάρα» το γεγονός ότι οι... θριαμβευτές τους ψηφίστηκαν μόλις από το 12%-18% του εκλογικού σώματος.
ΕΤΣΙ είναι αυτά τα πράγματα φιλαράκο μου... Σημασία έχει πάντα ποιος είναι ο νικητής. Εκείνος που θα παραλάβει τα κλειδιά, θα έχει το ταμείο και θα κάνει κουμάντο. Εκείνος που θα αποφασίζει για σένα χωρίς εσένα. Ο οποίος, βεβαίως βεβαίως, είναι και μεγάθυμος. Δηλώνει ανερυθρίαστα πως κατανοεί τους λόγους της αποχής σου και σε προ(σ)καλεί ν' αλλάξεις στάση και να συμμετέχεις. Στο πλευρό του...
ΤΑ παπαγαλάκια του όμως σπεκουλάρουν πως είσαι αδιάφορος, απολίτικος, αποστασιοποιημένος, παθητικός και απογοητευμένος ή και σχεδόν βολεμένος στην ιδιωτεία σου. Κάτι σαν ηλίθιος. Βλαξ δηλαδή! ΠΟΥ όχι μόνο δεν αντιδράς και δεν διαμαρτύρεσαι για όσα σου (μας) συμβαίνουν αλλά είσαι ένας κακομοίρης, ένας μαλάκας και μισός, ο οποίος βουλιάζει στον καναπέ του και καταβροχθίζει τα σκουπίδια της μεσημεριανής τηλοψίας. Το πολύ πολύ να χρειαστεί να σου βουλώσουν το στόμα με μια χαζοχαρούμενη μαγειρική εκπομπή. Ούτε για τάλεντ σόου δεν αξίζεις του λόγου σου. Γιατί τότε θα πήγαινες φορώντας ψηλοτάκουνα και το καλό σου ταγεράκι για να ψηφίσεις το ίνδαλμά σου: τον Ψινάκη...
ΠΩΣ να υπερασπιστώ; Μέχρι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε επέπληξε. Ψιθύρισα δυο-τρία φωνηεντάκια, αλλά οι απανταχού θριαμβευτές δεν χαμπαριάζουν από τέτοια. Είπα με το ζόρι προσπαθείς να συγκρατήσεις τον θυμό και την οργή σου. Πως είσαι έμπλεος άγχους, ότι ζεις μες στην ανασφάλεια, την αγωνία και το φόβο για το αύριο. Πως είσαι δύσθυμος, μανούρης, στραβωμένος με όλα, ότι σου 'χουνε σπάσει τα νεύρα και συνήθως ξεσπάς σε λάθος ανθρώπους. Σαν λιοντάρι στο κλουβί είσαι.
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ να τους πω ότι θα 'πρεπε να σε ευγνωμονούν που καταφέρνεις να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου και δεν αντέδρασες σπασμωδικά, ασύμμετρα, τυφλά. Ισχυρίστηκα πως είσαι ένας άνθρωπος μορφωμένος, καλλιεργημένος, με επίγνωση της κρισιμότητας, που δεν αντιδράς γιατί νιώθεις αμήχανος, γιατί δεν έχεις - δεν βλέπεις αυτή τη στιγμή βιώσιμη εναλλακτική.
ΤΟΥΣ είπα ότι οφείλουν ν' αφουγκραστούν τη σιωπή σου, να κρυφακούσουν και τα μπινελίκια που ξεστομίζεις όταν μουρμουρίζεις. Να σε σεβαστούν τουλάχιστον! Να ενδιαφερθούν που ανεβάζεις πίεση, που δεν μπορείς να κοιμηθείς τα βράδια από το άγχος, που έφτασες να ζητάς τη βοήθεια ψυχίατρου. Να συμμεριστούν την αγωνία σου για το μέλλον των παιδιών σου, τον αγώνα που δίνεις καθημερινά για την επιβίωση. Τους έγραψα ότι όταν η πλειονότητα των πολιτών γυρίζει την πλάτη στο υπάρχον πολιτικό σύστημα αυτό δεν είναι μόνο απαξιωτικό, αλλά και επικίνδυνο. Αλλά...
ΞΕΡΩ ότι κανείς θριαμβευτής δεν διέθετε ποτέ ευαίσθητα αυτιά για να τ' ακούσει αυτά. Οι κάθε είδους και στιλ εξουσιαστές ευελπιστούν πως όσοι έχουν ξαπλώσει στους καναπέδες δεν πρόκειται να σηκωθούν· θα τους πάρει σε λίγο ο ύπνος από την τηλεόραση. Εγώ όμως, που σε γνωρίζω καλά, θέλω να πιστεύω ότι όταν ξεπεράσεις το πρώτο σοκ, με κάθε τρόπο θα αντιδράσεις και θα αναζητήσεις καλύτερη τύχη κάπου. Θα φύγεις στο εξωτερικό; Θα αλλάξεις δουλειά και θα «ανακαλύψεις» νέο εισόδημα; Ελπίζω στην ευρηματικότητά σου. Κάτι πάλι θα σκαρώσεις και χωρίς τη βοήθειά τους θα επιβιώσεις".

Δεν υπάρχουν σχόλια: