Η άποψη της φτωχής Ελλάδας είναι μια άποψη βολική για να μην κάνουμε τίποτα, γιατί μας απαλλάσσει από τον μπελά της εργασίας, της αφοσίωσης και του ιδρώτα. Και επιπλέον μας απενοχοποιεί από τις δικές μας προσωπικές ευθύνες. Γράφει ο Δανίκας στο σημερινό ΒΗΜΑ.
«Γίναμε φτωχοί» σημειώνει «επειδή το παράδειγμα το δίνουν η μετριότητα, η ασημαντότητα, η κουτοπονηριά, η κομπίνα και η ανικανότητα που φτάνει μέχρι τ΄ αφτιά. Δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας εργάζονται σκληρά και αρκετοί εξ αυτών είναι παραδείγματα φωτεινά. Παντού, και στην παραγωγή, και στις επιστήμες, και στον πολιτισμό, και στη βιομηχανία, και στις υπηρεσίες και στις βιοτεχνίες. Ολους όμως αυτούς η πολιτική εξουσία τούς έχει γραμμένους στα παπούτσια της τα παλιά. Γιατί ο άξιος, ο ικανός, ο αφοσιωμένος, ο τίμιος και ο πρωτοπόρος δεν έχουν ανάγκη ούτε από γνωριμίες ούτε από φακελάκια και ούτε είναι πελάτες στις προεκλογικές ψηφοθηρίες. Εχθρός του κράτους είναι κάθε Ελληνας που διαθέτει ψαγμένο κριτήριο και προσωπικότητα βαθιά. Σύμμαχος και φίλος ο ανίκανος, ο ημιμαθής, ο τεμπέλης, ο αφασικός, ο διαπλεκόμενος, ο κομπιναδόρος και ο απατεώνας. Πριν από την ταμειακή μας καταβαράθρωση, προηγήθηκε και εξακολουθεί να προηγείται η απαξίωση της σκληρής, σωστής, ευφάνταστης και τίμιας εργασίας. Και η ταυτόχρονη ανάδειξη του μηδενικού σε διδακτορικό του Χάρβαρντ».
Τι να προσθέσει κανείς; Απλά: πέστα χρυσόστομε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου