Σκέψεις

Με αφορμή το σκεπτικό κάποιων δικαστών σε δυο πρόσφατες δίκες εντύπωση μου έκανε ο ένας που ισχυρίστηκε ότι έντιμος βίος δεν είναι αυτός που διάγεται μεταξύ δουλειάς σπιτιού και εκκλησίας αλλά η συμμετοχή στα κοινά, η αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο η κοινωνική προσφορά. Και πολύ σωστά επισημάνθηκε κατά την άποψή μας. Νομίζουμε ότι η άποψη του δικαστή συνάδει με το κοινό αίσθημα και αντίληψη για τον πρότερο έντιμο βίο.
Στη δεύτερη πήγε ο κλέφτης, έκλεψε και τον κατέγραψε η κάμερα ασφαλείας του συστήματος στο κατάστημα. Και ο παθών δημοσιοποίησε το φιλμ. Ο κλέφτης πιάστηκε, πήγε στο δικαστήριο, οι δικαστές του είπαν με ύφος αυστηρό: πρόσεχε γιατί αυτά που κάνεις δεν είναι καλά πράγματα και στο μέλλον να είσαι καλό παιδί και τον αμόλησαν. Αυτό λοιπόν το καλό παιδί τραβάει μια και δυο και κάνει μια αγωγή από δω μέχρι την Ακρόπολη και ζητάει από τον παθόντα που του έκλεψε το αυτοκίνητο 1.200.000 € για ηθική βλάβη. Γιατί λέει δεν θα έχει μούτρα να αντικρίσει την κοινωνία μ' αυτό που του έκανε. Και ο δαρμένος τρέχει και δεν φτάνει γιατί τα δικαστήρια το συζητάνε!
Σε ποιο κοινό περί δικαίου αίσθημα άραγε βασίστηκαν οι δικαστές;