Σπασμένο καράβι ...

"Αχρηστα γραψίματα" είναι ο τίτλος μικρού σχολίου του Διόδωρου του Κυψελιώτη στο σημερινό ΒΗΜΑ. Μερικά αποσπάσματα:

 

"Είµαι µελαγχολικός, όλα είναι µάταια, ο κόσµος δεν πρόκειται να αλλάξει ό,τι και αν γράψω. Οι καταστάσεις ακολουθούν την πορεία τους πέρα από τη δική µου µελαγχολία· άλλες προγραµµατισµένες, άλλες τυχαίες – ώσπου να συγκρουστούν οι πρώτες µε κάποιο άλλο πρόγραµµα που θα τις κάνει (και θα γίνει και το ίδιο) τυχαίες. Βαρέθηκα να παρακολουθώ κάθε µέρα στο ∆ίκτυο, από την ώρα που θα ξυπνήσω ώσπου να κοιµηθώ, τι γράφουν οι οικονοµικές εφηµερίδες της Ευρώπης και της Αµερικής για την κατάστασή µας, αφού κάθε στιγµή µπορεί να προκύψει το µοιραίο. Κουράστηκα να ενηµερώνοµαι από τις δικές µας τι λένε οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές, δεν αντέχω άλλο να µετράω πόσο θα µειωθεί η σύνταξή µου, πόσες απεργίες θα γίνουν, ποιοι διαδηλώνουν, ποια µέσα µεταφοράς λειτουργούν.

Τα ίδια και τα ίδια διαβάζω, τα ξέρω όλα, είµαι σοφός, το κεφάλι µου είναι γεµάτο άχρηστες γνώσεις. (...) [γεμίζω] τις σελίδες [...] µε κρίσεις και σχόλια για την κατάσταση – που δεν µπορούν να την αλλάξουν. Θα καταστραφούµε, είναι βέβαιο. Ας το πάρουµε απόφαση και ας αποχαιρετήσουµε τις Αλεξάνδρειες που χάνουµε.

Γιατί µπορεί ο Χέλµουτ Σµιτ, στα 90 του, να θυµάται ότι µε τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν και τον Καραµανλή έβαλαν την Ελλάδα στην ΕΟΚ και να θυµώνει « να πάρει ο ∆ιάολος τους ευρωπαίους αρχηγούς κρατών, αν δεν καταφέρουν να σώσουν την Ελλάδα! » – αλλά πρέπει να θέλουν και οι Ελληνες να σωθούν. Και οι Ελληνες δεν θέλουν, πάει τέλειωσε".