Διαλέξεις 2011-2012 της Ι.Λ.Ε. Ν. Λασιθίου

"Οι Άνθρωποι και ο Τόπος"

Το 2009-2010 η Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου  διοργάνωσε τη σειρά διαλέξεων «Πατριδογνωσία», η οποία κατά γενική ομολογία είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό της περιοχής μας.

Το αποτέλεσμα του εγχειρήματος δημιούργησε προσδοκίες στους συμπολίτες μας για συνέχιση με ανάλογες διοργανώσεις και σε μας την υποχρέωση να προγραμματίσουμε μια νέα σειρά -πάλι στο ίδιο χρονικό διάστημα Οκτωβρίου-Απριλίου-  με έγκυρους ομιλητές, πρωτότυπες  εκδηλώσεις και καινούργια θέματα.

Η νέα μας πρόταση περιλαμβάνει επτά διαλέξεις, οι οποίες δεν απευθύνονται σε ειδικό κοινό, δεν απαιτούν ειδικές γνώσεις, αλλά μόνο τη διάθεση να γνωρίσει κανείς και να μάθει για τον τόπο μας, την ιστορία του, τα πρόσωπα, τον πολιτισμό και το μέλλον του.

Οι εκδηλώσεις αποτελούν κατά κάποιο τρόπο δήλωση προθέσεων. Δηλαδή ένα πλαίσιο για να παρουσιαστούν απόψεις για τον τόπο και τους ανθρώπους του, να προβληθούν θετικά πρότυπα και να αποτελέσουν τον καταλύτη για τη δημιουργία νέας γνώσης.

Το Πρόγραμμα

·   Δευτέρα 10 Οκτωβρίου

«Γκάτσος, Ελύτης, Παπαδιαμάντης και Τσίρκας. Μικρό επετειακό αφιέρωμα»

Ομιλητές: Μπουκουβάλα-Κλώντζα Ε.,  Ρουμπελάκη Α., Σταμέλος Ι. και Φασουλάκη Μ.

·   Δευτέρα 14 Νοεμβρίου

«Ο καλλιτέχνης Νικόλαος Σπίθας»

Σχόλια: Αλίκη και Μιράντα Σπίθα

·   Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου

«Νομός Λασιθίου: Ο τόπος και οι άνθρωποι»

Ομιλητής: Σταμέλος Ι.

·   Δευτέρα 9 Ιανουαρίου

«Καλλιρρόη Παρρέν το γένος Σιγανού»

Ομιλήτρια: Μαρία Καρτέρη-Σιγανού

·   Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου

«100 χρόνια από την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα»

Ομιλητές: Μπουκουβάλα-Κλώντζα Ε.,  Ρουμπελάκη Α., Σταμέλος Ι. και Φασουλάκη Μ.

·   Δευτέρα 12 Μαρτίου

«Ο ερασιτέχνης κινηματογραφιστής, γιατρός Ιωάννης Ζωγραφάκης»

Σχόλια: Μανώλης Ζωγραφάκης

·   Δευτέρα 26 Μαρτίου

«Μια αναφορά στην Ιστορία της Κρήτης με γεωπολιτικούς όρους»

Ομιλήτρια: Η Καθηγήτρια του ΑΠΘ Μαρία Αρακαδάκη

Ποιον ρώτησαν;

Το γερμανικό κοινοβούλιο ενέκρινε και μάλιστα... με ευρεία πλειοψηφία το σχέδιο για νέα βοήθεια προς την Ελλάδα. Κακώς! Βιάζονται και προτρέχουν, γράφει στην ηλεκτρονική έκδοση του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ο Θ. Αναστασιάδης.

Πώς είναι σίγουροι ότι θέλουμε τη βοήθεια τους; Αναρωτιέται αναφέροντας τα όσα γίνονται εδώ.

Μαλλιά και ξύρισμα

Tου Κ. Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (28-9-11)

Επί τον τύπο των ήλων

Παρακολούθησα κι εγώ τη συνέντευξη της Μέρκελ στη ΝΕΤ. Διαβασμένη καλά η Φράου.

-Σας φταίει η λιτότητα που δεν έχετε Κτηματολόγιο;

-Σας φταίει το Μνημόνιο που δεν μπορείτε να απορροφήσετε τα κοινοτικά κονδύλια;

-Σας φταίει το Μεσοπρόθεσμο που διατηρείτε ακόμη ορισμένα επαγγέλματα ως προνόμια κλειστών συντεχνιών;

-Σας φταίει η τρόικα που οι εφορίες σας υπάρχουν μόνο ως γραφειοκρατικά απολιθώματα;

Αυτά είπε με το γνωστό της ύφος η καγκελάριος. Δυστυχώς, και πως να το κρύψουμε άλλωστε, οι Γερμανοί και οι λοιποί εταίροι μας στην Ευρώποι μας έχουν μάθει αρκετά καλά. Όχι βεβαια πως εμείς δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε... Μένει όμως να σταματήσουμε τους γνωστούς φτηνούς λαϊκισμούς και τις δικαιολογίες και να στρωθούμε με σοβαρότητα σε κάθε κατεύθυνση και σε ότι μας αφορά.

Βουλωμένο γράμμα διαβάζει

... Όμως το βέβαιο είναι πως αυτοί που υποφέρουν περισσότερο στην Ελλάδα είναι αυτοί που φωνάζουν λιγότερο. Ισως γιατί απεχθάνονται τη βία με την οποία συνήθως εκφυλίζεται κάθε διαμαρτυρία εδώ και χρόνια. Ισως γιατί δεν μπορούν, και δεν θέλουν, να συμπαραταχθούν με όσους διεκδικούν το δικαίωμα του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» στο ναυάγιο. Ισως γιατί και ο πολιτικός λόγος που αρθρώνεται εκτός Βουλής δεν είναι λιγότερο ξύλινος από αυτόν που αρθρώνεται εντός Βουλής.

Και στο σημείο αυτό αναδεικνύεται η μεγάλη ευθύνη της Αριστεράς, η αδυναμία της να ανταποκριθεί στον ρόλο τον οποίον διεκδικεί. Εχοντας εξαντλήσει την κρίση της για την κρίση στις γνωστές πρωτόλειες αντικαπιταλιστικές κορόνες, έχοντας εξαντλήσει το οπλοστάσιο της διαμαρτυρίας σε «συλλαλητήρια», αποκλεισμούς και καταλήψεις ρουτίνας κάτι δεκαετίες τώρα, σήμερα αποδεικνύεται ανίκανη να εκφράσει και να αντιμετωπίσει αυτό που μας συμβαίνει. Οταν λες στον άνεργο πως φταίει το «σύστημα» τη στιγμή που ο άνεργος το μόνο που επιθυμεί είναι να ξαναμπεί στο σύστημα για να ξαναβρεί δουλειά, τότε τη χαμένη σου αξιοπιστία κανένα κουκλοθέατρο δεν πρόκειται να σου την ξαναβρεί. Ο ιός της αναξιοπιστίας μοιάζει με επιδημία.

Είναι η κατάληξη του άρθρου με τίτλο "Ο ιος της αναξιοπιστίας" του Τ. Θεοδωρόπουλου στα σημερινά ΝΕΑ.

Τι είχες Γιάννη;...

Αντιγράφουμε το κεντρικό άρθρο της ηλεκτρονικής έκδοσης από ΤΟ ΒΗΜΑ:

Οταν μια κυβέρνηση λαμβάνει σκληρά περιοριστικά δημοσιονομικά μέτρα, όπως αυτό της εργασιακής εφεδρείας, επικαλούμενη τους εθνικούς κινδύνους που απειλούν τη χώρα, οφείλει πρώτη αυτή να επιβάλει τη δίκαιη εφαρμογή του.

Οποιαδήποτε υπονόμευση των διαδικασιών επιλογής των προσώπων που θα ενταχθούν στο συγκεκριμένο καθεστώς καθιστά το μέτρο ανυπόληπτο και την επιλογή διαβλητή. Ολα όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας για μετατάξεις σε πολιτικά και άλλα προστατευμένα γραφεία προκειμένου να καλυφθούν οι «κολλητοί» και οι «κομματικοί», ανανεώνουν το πελατειακό κράτος και αναδεικνύουν κατά τρόπο προκλητικό το προπατορικό αμάρτημα, αυτό που μας έφερε ως εδώ.

Οσοι λοιπόν ακόμη και αυτή την ώρα επαναλαμβάνουν πρακτικές του παρελθόντος, οφείλουν να γνωρίζουν ότι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επιταχύνουν τη βύθιση της χώρας.

Και επίσης οφείλουν να γνωρίζουν ότι θα είναι υπόλογοι γι' αυτή.

-Τι είχες Γιάννη;

-Τι είχα πάντα.

Δύσκολα θα μας λείψουν

Με τα όσα βλέπουμε να γίνονται γύρω μας, γράφει ο Πρετεντέρης στα σημερινά ΝΕΑ "έχει καταστεί απολύτως προφανές ότι η ανόρθωση της χώρας απαιτεί ένα πολιτικό προσωπικό εντελώς διαφορετικού τύπου.

Διότι τι ήταν ο βουλευτής που ξέραμε; Το πιο ευχάριστο επάγγελμα του κόσμου.

Ξόδευε υποσχέσεις, μοίραζε λεφτά, έκανε κανέναν διορισμό, τακτοποιούσε υποθέσεις και έλεγε στους ψηφοφόρους ό,τι ήθελαν να ακούσουν. Μοναδικές του έγνοιες ήταν (κατά σειρά) η επανεκλογή του και κανένα χαρτοφυλάκιο.

Αιφνιδίως, όμως, άλλαξε το έργο, άλλαξαν και οι ρόλοι.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ας πούμε, βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης για προφανείς λόγους: από εκεί που εκλέχτηκαν το 2009 για να μοιράσουν τα λεφτά που υπήρχαν, τώρα τους βάζουν να μας πάρουν και το πορτοφόλι.

Κι επειδή οι κάτοχοι των πορτοφολιών άλλα είχαν μάθει να περιμένουν από τους βουλευτές τους, το πιθανότερο είναι ότι θα τους περιποιηθούν αναλόγως στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση - έτσι τους έχει εκπαιδεύσει το πολιτικό σύστημα...

Προφανώς αυτό το σκοινί δεν μπορεί να τραβήξει. Ο βουλευτής και το πολιτικό προσωπικό που ξέραμε τελείωσε. Ευτυχώς...

Και επιτέλους καλούμαστε να περάσουμε από «τον φίλο του ψηφοφόρου» στον «εκπρόσωπο του έθνους». Από τον διαμεσολαβητή των επιμέρους αιτημάτων στον κέρβερο του γενικού συμφέροντος. Από τον συλλέκτη σταυρών στον αποδοτικό διαχειριστή.

Πόσοι θα επιβιώσουν στις νέες αυτές συνθήκες, δεν το γνωρίζω. Αλλά όσοι εξαφανιστούν, δύσκολα θα μας λείψουν". 

Και ημείς τι να προσθέσουμε;

Συμπερασματικά

Έχω μια αδυναμία στις συνόψεις. Δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να επισημάνω από τούτο εδώ το μέρος το συνεκτικό, συμπαγές, πλήρες κατά την άποψή μου και ευθύβολο σχόλιο: "Λιτότητα και πολλά λόγια".

Βρήκα επίσης ενδιαφέρον το παρακάτω παράθυρο με την αντίστοιχη λεζάντα:

Ένα από τα πολλά παράθυρα του ελληνικού δημοσίου

από το οποίο όποιος ήθελε έμπαινε.

Του '80 οι εκδρομείς

Λούσο και Λαμογιά - οι αξίες των «εκδρομέων» του '80. Πουράκλα και «ημέτεροι». Αν είναι να πληρώσουμε - έστω μ' αυτόν τον σκληρό τρόπο - και να βρούμε ξανά τη χαμένη μας αξιοπρέπεια, ας πληρώσουμε... Τουλάχιστον να μείνει κάτι για τα παιδιά μας.

Καταλήγει σχολιάζοντας την κατάντια που μας βρήκε -που αφήσαμε να μας βρει- η Χ. Ποντίδα στα σημερινά ΝΕΑ.

Τα πιο ωραία λαϊκά

«Είμαι ένας λαϊκός πρόεδρος, ενημερώνομαι, κάθομαι και συζητώ με τους λαϊκούς βουλευτές». Η φράση του προέδρου της Βουλής Φίλιππου Πετσάλνικου, χθες το απόγευμα, άραγε να σήμαινε το σφύριγμα λήξης των εχθροπραξιών ανάμεσα στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Σούλα Μερεντίτη, Γιάννη Διαμαντίδη και άλλους και στον υπουργό Επικρατείας Ηλία Μόσιαλο, ο οποίος είχε δηλώσει ότι έχει αποποιηθεί τα βουλευτικά προνόμια;

[...]

Και γιατί δεν είναι λαϊκός κάποιος, όπως π. χ. ο Μόσιαλος, ο οποίος δεν μεγάλωσε στην κομματική θερμοκοιτίδα και αντί να μαθαίνει τις ίντριγκες και τα μαχαιρώματα του κομματικού σωλήνα διέπρεπε στον επιστημονικό στίβο;

Οσοι ανατράφηκαν στην κομματική θερμοκοιτίδα καλό θα ήταν να μάθουν να ακούν, αρχίζοντας από τους συντρόφους τους. Θα τους χρειαστεί.

Παρατηρεί ο Ηλίας Κανέλλης στο σύντομο σημείωμά του στα ΝΕΑ.

Και που να ήξεραν για τον ... "Μάκαρο"

Kατά πάγια ιστορική συνήθεια, κάθε φορά που η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήμα πριν από τον γκρεμό, κατάφερε να πέσει μέσα.

Το 1922, όλοι έβλεπαν την καταστροφή να έρχεται. Μπλεγμένοι σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες και αντιπαλότητες, κανείς δεν έκανε τίποτα για τη σταματήσει. Και η καταστροφή ήλθε...

Το 1944, όλοι ήξεραν ότι βαδίζουμε στην αιματοχυσία. Κανείς, όμως, δεν στάθηκε πάνω από τον εαυτό του για να την αποτρέψει. Και αλληλοσφαζόμασταν έως το 1949...

Το 1967, όλοι άκουγαν τον ήχο των τανκς. Αλλά παρασυρμένοι σε προσωπικές μωροφιλοδοξίες και μικροψυχίες, κανείς δεν έκανε τίποτα για να τα σταματήσει. Και τα τανκς τούς έπιασαν με τα εσώρουχα...

Σε ένα ανάλογο σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Η χρεοκοπία είναι ζήτημα χρόνου επειδή εδώ και δύο χρόνια κανείς δεν κάνει ό,τι χρειάζεται για να την αποτρέψει. Κι επειδή η δημόσια συζήτηση για τη σωτηρία της χώρας έχει εξελιχθεί σε έναν διαγωνισμό απραξίας, αφασίας και ανοησίας. Α, και κουτοπονηριάς!

Μόλις προ εβδομάδος, ο αρχισυντάκτης της γερμανικής «Die Welt» αναρωτιόταν με ένα άρθρο στους «Times»: «Γιατί οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα πρέπει να σώζουν έλληνες φοροφυγάδες;».

Και πού να ήξερε και για τον Ψωμιάδη!

Καταλήγει στο σημερινό του άρθρο στα ΝΕΑ ο Πρετεντέρης.

Που θα πάει ...θα ιδρώσουν, θα κρυώσουν, θα πεθάνουν

Του Κ. Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (21-9-11)

Σχολικά

 

...

Toυ Κ. Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (17-9-11)

Πένθιμο Εμβατήριο

Το κύριο άρθρο του σημερινού "Βήματος", του Ψυχάρη, είναι μια ανοιχτή επιστολή προς τους κκ Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαρά με τίτλο: "Στην Εντατική ή στο Νεκροτομείο". Το παραθέτουμε αυτούσιο:

Κύριοι,

τύχη αγαθή ή κακή τη μοίρα, το μέλλον αυτού του τόπου θα κριθεί από τις πράξεις σας- είναι ζήτημα ίσως ημερών!

Προκάτοχοί σας στην εξουσία, άλλοι με αδιαφιλονίκητες και άλλοι με αμφιλεγόμενες ικανότητες, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κ. Μητσοτάκης, ο Κ. Σημίτης και εν τέλει ο Κώστας Καραμανλής, έβαλαν ένα πετραδάκι στην οικοδόμηση της σημερινής Ελλάδας. Η Ιστορία θα αποτιμήσει εν καιρώ το έργο τους.

Οι προαναφερθέντες πολιτικοί ηγέτες έστω και αν ευθύνονται εν πολλοίς για αποφάσεις και επιλογές που οδήγησαν στη σημερινή πτώχευση, δεν είχαν την «ευκαιρία» να καταστρέψουν τον Λαό και να διαλύσουν τη χώρα.

Αυτή την «ευκαιρία» την έχετε σήμερα εσείς οι δύο!...

Εκατομμύρια Ελληνίδες και Ελληνες βιώνουν τον διεθνή διασυρμό και την ουσιαστική πτώχευση της χώρας. Εχουν όμως ακόμη την κρυφή ελπίδα ότι έστω την τελευταία στιγμή ο από μηχανής θεός θα μας σώσει.

Στη σύγχρονη ελληνική τραγωδία από μηχανής θεός δεν υπάρχει. Υπάρχετε όµως εσείς. Οι δύο αρχηγοί των µεγάλων κοµµάτων, που εδώ και δεκαετίες αλλάζετε κάθε τόσο θέσεις στα κυβερνητικά έδρανα και στις πολυθρόνες της αντιπολίτευσης. Η µονοµαχία σας για την εξουσία,αν δεχθούµε τις δηµοσκοπήσεις, µοιάζει να συγκινεί, καλώς ή κακώς, όλο και λιγότερους πολίτες. Σε σας τους δύο έπεσε ο κλήρος. Η πατρίς απαιτεί (κατά τη φράση του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη) όχι µόνο να αποθάνετε υπέρ αυτής (της πατρίδας) αλλά και να νικήσετε.

Τα πράγµατα είναι απλά. Πρέπει πρώτα να αποφασίσετε και να ενηµερώσετε από κοινού τον ελληνικό Λαό για την έκταση του προβλήµατος και τη ζοφερή προοπτική της χώρας. Εξηγήστε µε απλά λόγια γιατί πρέπει να αποφύγουµε την πτώχευση... Περιγράψτε τι ακριβώς θα συµβεί στη χώρα και πόσο δραµατικά θα αλλάξει προς το πολύ χειρότερον η ζωή των πολιτών όλων. Αποκαλύψτε ότι κινδυνεύει όχι απλώς η έννοµη τάξη αλλά ολόκληρος ο κοινωνικός ιστός.

Οµολογήστε τιςευθύνες σας για τοπαρελθόν. Και προτού δώσετε υποσχέσεις για το µέλλον, δώστε δείγµα γραφής. Οφείλετε ναπάτε αύριο µαζί, οι δυο σας, στις Βρυξέλλες και απόκοινού να δώσετε την τελική µάχη. Και αν χρειάζεται, παραµερίστε και οι δύο και αναθέστε µε κοινή απόφασή σας την ευθύνη της εκπροσωπήσεως της χώρας σε τεχνοκράτη που ∆ΕΝ πολιτεύεται και ∆ΕΝ θα πολιτευθεί.

Ο κ. Παπανδρέου έχει δηµοσιοποιήσει τη διάθεσή του να βοηθήσει σε λύση.Ο κ. Σαµαράς γνωρίζει ότι είναι καλύτερα να έχεις µπροστά σου έναν ασθενή στην Εντατική παρά έναν νεκρό στο Νεκροτοµείο.

Αλλως είναι ζήτηµα τύχης σε ποιου τα χέρια θα σκάσει η χειροβοµβίδα που έχει απασφαλισθεί.

Ενας ιδιότροπος αλλά φιλότιµος Λαός σάς παρατηρεί.

Είναι η γελοιογραφία για το μουσείο;

 

Tου ΚΥΡ

«Με το Μ…πενάκι των γελοιογράφων» είναι ο τίτλος της έκθεσης που παρουσιάζεται ως ένα εικαστικό δρώμενο, το οποίο δείχνει ότι η γελοιογραφία δεν καλουπάρεται από την παρουσία της στον Τύπο, δεν εξαιρείται από τα εικαστικά και δεν κομπλεξάρεται επειδή ασχολείται με το επίκαιρο άρα και εφήμερο... Και πράγματι, τυπωμένες πάνω σε μουσαμάδες οι γελοιογραφίες των 24 δημιουργών που παίρνουν μέρος, διεκδικούν μία ειδική θέση στον εικαστικό χώρο.

Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138 και Ανδρονίκου, τηλ 210 345 3111). Εγκαίνια στις 19 Σεπτεμβρίου - Θα διαρκέσει μέχρι τις 2 Οκτωβρίου

Η έκθεση συνδιοργανώνεται από την Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων και τα έργα που παρουσιάζονται προέρχονται από την τελευταία σοδειά της παραγωγής των γελοιογράφων με αφετηρία και θέμα τους χαλεπούς καιρούς που διανύει η χώρα.

Οι γελοιογράφοι αρνούνται ότι υπάρχει κρίση στο χιούμορ, αντίθετα το αναζητούν και το βρίσκουν ακριβώς μέσα στην κρίση. Ετσι αν η τέχνη είναι μια σοβαρή υπόθεση, τότε και το χιούμορ είναι μια σοβαρότερη, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο, όπως λένε.

Συγκεριμένα παίρνουν μέρος οι: Βλάχος Κώστας, Γεωργοπάλης Δημήτρης (εφημ. Realnews), Γρηγοριάδης Κώστας (Ριζοσπάστης), Ζάχαρης Πάνος/ Πάνος (Το Ποντίκι), Ζερβός Πέτρος (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία), Καλαϊτζής Γιάννης (Ελευθεροτυπία), Κουντούρης Μιχάλης (Ελεύθερος Τύπος), Κυριακόπουλος Γιάννης /ΚΥΡ (Το Βήμα), Μακρής Ηλίας (Η Καθημερινή), Μαραγκός Πάνος (Έθνος), Μητρόπουλος Βασίλης/ BAS, Μητρόπουλος Κώστας (Τα Νέα), Ξένου Εφη (Τα Νέα), Παπαγεωργίου Βασίλης (Ριζοσπάστης), Παυλίδης Βαγγέλης, Πετρουλάκης Ανδρέας (Η Καθημερινή), Σχοινά Κατερίνα, SOLOUP (Το ποντίκι), Σταυρόπουλος Στάθης/Στάθης (Ελευθεροτυπία), Ταμπακέας Ηλίας (Ελευθεροτυπία), Χαντζόπουλος Δημήτρης (Τα Νέα), Μήλας Παναγιώτης, Δερβενιώτης Σπύρος (free Sunday) και Τζαμπούρα Μαρία (Πρώτο Θέμα).

Ιστορίες καθημερινής τρέλας

Προ ημερών, μια νεαρή κοπέλα (φοιτήτρια πρέπει να είναι...) προσέρχεται σε ένα Αστυνομικό Τμήμα. Τίποτα σοβαρό, θέλει να αντικαταστήσει την αστυνομική ταυτότητά της διότι έχει φθαρεί. Ως γνωστόν, η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική δυτικοευρωπαϊκή δημοκρατία όπου οι ταυτότητες εκδίδονται από τα... Αστυνομικά Τμήματα.

Η κοπέλα διατυπώνει το αίτημά της και τείνει στον αρμόδιο αξιωματικό τη φθαρμένη ταυτότητα που θέλει να αντικαταστήσει:

- Πιστοποιητικό γεννήσεως, ζητάει αυτός.

- Τι χρειάζεται; ρωτάει απορημένη η κοπέλα. Αφού έχετε την ταυτότητά μου για την οποία μου είχαν ήδη ζητήσει πιστοποιητικό γεννήσεως. Τι μπορεί να άλλαξε στη γέννησή μου από τότε που την εξέδωσα;

- Δεν ξέρω, πιστοποιητικό γεννήσεως, επαναλαμβάνει ακλόνητος ο αρμόδιος, προφανώς επειδή κάποια εγκύκλιος το ζητάει.

Τι να κάνει η κοπέλα; Τηλεφωνεί στο σπίτι της και η μητέρα της προσέρχεται στο Αστυνομικό Τμήμα με ένα τέτοιο πιστοποιητικό.

Ο αρμόδιος εξετάζει το πολύτιμο έγγραφο με την προσήλωση που θα εξέταζε ένα πρωτότυπο του Καντ σε Εκδόσεις Λειψίας και αποφαίνεται.

- Δεν κάνει!

- Γιατί δεν κάνει; απορούν μαζί κόρη και μητέρα.

- Επειδή δεν γράφει ότι εκδόθηκε «για έκδοση αστυνομικής ταυτότητας».

- Ναι, αλλά γράφει «για πάσα χρήση». Αφού είναι για όλες τις χρήσεις γιατί δεν είναι και για αστυνομική ταυτότητα;

Ο αρμόδιος προσπαθεί δύσπιστος να καταλάβει τον συλλογισμό. Και τη στιγμή που ήταν μάλλον έτοιμος να ενδώσει, το μάτι του ξαναπέφτει στο έγγραφο.

- Α, σίγουρα δεν κάνει. Διότι έχει εκδοθεί πριν από τρεις μήνες και δεν επιτρέπεται η χρήση πιστοποιητικών γεννήσεως παλαιότερα των τριών μηνών.

Κόρη και μητέρα αρχίζουν πλέον και τον κοιτούν στα όρια της απόγνωσης. Ούτε μπορούσαν να διανοηθούν ότι τα πιστοποιητικά γεννήσεως χωρίζονται σε μπαγιάτικα που δεν κάνουν και σε φρέσκα που κάνουν.

- Μα τι μπορεί να αλλάξει σε όσα πιστοποιεί ένα πιστοποιητικό γεννήσεως αν έχει εκδοθεί πριν ή μετά τρεις μήνες; αναρωτιούνται.

Ο αρμόδιος περιορίζεται να κουνήσει το κεφάλι του. Και στέλνει τις δύστυχες γυναίκες να βρουν ένα ΚΕΠ να εκδώσουν ένα φρέσκο πιστοποιητικό γεννήσεως για να προχωρήσει η διαδικασία αντικατάστασης μιας ταυτότητας, για την έκδοση της οποίας είχε ήδη χρησιμοποιηθεί ένα πιστοποιητικό γεννήσεως!

- Και να μου το φέρετε εντός της ημέρας, προειδοποιεί αυστηρά, διότι έχω ανοίξει αριθμό πρωτοκόλλου.

Η παραπάνω απολύτως αυθεντική ιστορία είναι προσφορά της στήλης σε όσους θεωρούν ότι η Δημόσια Διοίκηση στη χώρα μας λειτουργεί μια χαρά και δεν έχουν κανένα λόγο να ανακατεύονται οι Γερμαναράδες της Μέρκελ. 

Αντιγραφή ολόκληρου του σημερινού χρονογραφήματος του Πρετεντέρη από τα ΝΕΑ. Και μη βρεθεί κανείς να μας πει ότι δεν έχει βιώσει τουλάχιστον ένα ανάλογο περιστατικό στη ζωή του...

Η Ελλάδα που αντιστέκεται

Μετά την περσινή θριαμβευτική πορεία του 'Κυνόδοντα' στα σημαντικότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ του κόσμου, ο Γιώργος Λάνθιμος, ο Ευθύμης Φιλίππου και οι συνεργάτες τους, βραβεύονται για το σενάριο της ταινίας τους 'Άλπεις' στο 68^ο διεθνές φεστιβάλ της Βενετίας.

Οι Άλπεις «αφορούν μια ομάδα ανθρώπων που προσφέρονται να αντικαταστήσουν νεκρούς ανθρώπους για τους συγγενείς και τους φίλους τους» είχε δηλώσει ο ίδιος ο Λάνθιμος σχετικά με την ταινία του, για την οποία ελάχιστα ήταν γνωστά πριν προβληθεί στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ.

Στην ταινία, που προγραμματίζεται να κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες στις 27 Οκτωβρίου, πρωταγωνιστούν οι Αριάν Λαμπέντ, Αγγελική Παπούλια και Άρης Σερβετάλης.

Παραλαμβάνοντας το βραβείο, ο Λάνθιμος δεν παρέλειψε να αναφερθεί στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κινηματογραφιστές στην Ελλάδα.

Το Βραβείο Σεναρίου είναι ακόμα μια αναγνώριση για το νέο Έλληνα σκηνοθέτη, μετά την υποψηφιότητα του «Κυνόδοντα» για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

... κι ο ΦΠΑ

Toυ Α. Πετρουλακη

Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή (9-9-11)

Μήπως περιμένουμε τον Γκοντό;

 

Tου Κ. Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (9-9-11)

Κρατάτε πατριώτες!

Έχω γνωστούς οι οποίοι, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη που τους φέρνει η προοπτική της οικογενειακής τους Κυριακής, ξυπνούν νωρίς για να παρακολουθήσουν, κρυφά από τη γυναίκα τους, τον μητροπολίτη Ανθιμο. Είναι άνθρωποι που δεν καταθέτουν εύκολα τα όπλα.

Με το ύφος του Φρέντυ Γερμανού, γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος στα σημερινά ΝΕΑ.

Πίτα το γκάζι...

Του Κ. Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (6-9-11)

Σχολικός τουρισμός

Το παρήγορο στην όλη υπόθεση είναι πως δεν υφίσταται σχολικός τουρισμός και άρα δεν πρόκειται να δεχθεί ένα ακόμη πλήγμα το μοναδικό αποκούμπι της χώρας αυτές τις κρίσιμες ώρες. Ό,τι δεν βλάπτει τον τουρισμό είναι κάτι που αντέχεται και εν πάση περιπτώσει κάτι που δεν μπορεί να θεωρηθεί πρωταρχικής σημασίας. Το άνοιγμα της αγοράς των ταξί, το άνοιγμα της αγορά των φορτηγών, αυτά είναι τα ζητήματα που πάντοτε έκαιγαν τους Έλληνες. Όχι αν τα παιδιά τους πάνε σε σχολεία που έχουν βιβλία ή αν τα σχολεία έχουν χαρτί και μελάνια αφού με τους νέους δήμους δεν γνωρίζει η αριστερά τι ποιεί η δεξιά... Ο Θεός κι η μοίρα μας.

Μήπως παραχαμηλώνουμε την κεφαλή;

Φυσικά και δεν χρειαζόμαστε τα σχολικά βιβλία. Eίναι περιττά και απαρχαιωμένα. Σε μια υπέρβαση ευγένειας, οι αρμόδιοι για τη διανομή τους, προσφέρουν στους μαθητές ακόμα και το εντελώς ξεπερασμένο DVD που θα περιέχει συμπυκνωμένη τη διδακτέα ύλη του σχολικού έτους. Αν και τα ζωντόβολα δεν αξίζουν τέτοια χάρη -άσε που κανονικά, δεν έπρεπε να δώσουν φράγκο, ούτε για dvd, κι αυτά αρχαία είναι. Οι αρμόδιοι θα έπρεπε απλώς να τρέξουν ένα link στην ιστοσελίδα του Υπουργείου, κι ας τραβηχτούν γονείς και παιδιά να «κατεβάσουν» από το Δίκτυο τα μαθήματά τους. Να ξεστραβωθούν, τα βλαμμένα, όλο απαιτήσεις και καταλήψεις και φασαρίες είναι, μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα, εδώ ο κόσμος χάνεται, τα σχολικά βιβλία μας μάραναν.
Φυσικά και δεν χρειαζόμαστε τα βιβλία -γενικότερα. Ποιος τα έχει ανάγκη; Δεν πάει πολύς καιρός που ήρθαν επισκέψεις στο σπίτι στην Αθήνα. Η κυρία του κυρίου είδε τις βιβλιοθήκες τίγκα στο σπίτι και καταστενοχωρήθηκε. «Κάτι πρέπει να κάνεις μ΄αυτά, μαζεύουν τόση σκόνη, ειδικά στο...
παιδικό δωμάτιο τόσα είναι εστία μικροβίων, το άσθμα αυτή την εποχή θερίζει». «Μα… καθαρίζουμε!» απολογήθηκα έντρομη. Έλεγα λίγο αλήθεια, λίγο ψέματα. Πρώτον γιατί δεν είμαι και τόσο σχολαστική στο ξεσκόνισμα και δεύτερον, έχω τη βαθειά, παράλογη πεποίθηση, ότι η σκόνη που κάθεται, ας πούμε, στις σελίδες της «Ελληνικής Ποίησης-Πλήρως ανθολογημένης», αποκλείεται να είναι βρώμικη -είναι σίγουρα μια σοφή σκόνη, που ξέρει διθυράμβους, επιτύμβια, παραλογές, σουρεαλισμό και Σεφέρη -τι αρρώστια μπορεί να μεταδώσει;
Φυσικά και δεν χρειάζομαι τα βιβλία. Οι είκοσι ασήκωτες κούτες που κουβάλησα στην Αυστραλία -θα χωρούσαν όλες σε ένα κομψότατο e-book. «Είσαι τρελή», γκρίνιαζε ο σύζυγος, ενώ κρυφά, παράχωνε στο κοντέινερ τα δικά του -άλλες πέντε κούτες στη ζούλα.
Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, δεν μπορώ να φανταστώ τα Άπαντα του Διονύσιου Σολωμού σε e-book. Δεν έχω διαβάσει καν τα Άπαντα του Διονυσίου Σολωμού, σόρρυ -μου πέφτουν λίγο βαριά. Τα έχω σε μια παλιά έκδοση, του 1948, άκοπη ακόμα, με τις σελίδες ενωμένες ανά τέσσερις. Όταν σφίγγουν οι μοναξιές εδώ, κάθομαι και τα κοιτάζω. Δεν τα διαβάζω, τα κοιτάζω. Και σας ορκίζομαι, πάντα νιώθω καλύτερα. Τι μπορεί να πάει λάθος; Έχω τα άπαντα του Σολωμού, μάγκες, στο σπίτι μου, εγώ, η κυρά-Τίποτα, γωνία Γιάλταρα και Περίνα, στην άκρη του κόσμου, στην πίσω αυλή του πουθενά. Αν ποτέ πραγματικά ζοριστώ, θα πάρω το χαρτοκόπτη και αντί να κόψω τις φλέβες μου, θα κόψω τις σελίδες τους. Eκδόθηκαν το 1948, σε επιμέλεια Λίνου Πολίτη. Μεταξύ άλλων περιέχουν σωζόμενο το συνδικαλιστικό λόγο που εκφώνησε ο κόντες, φοιτητής τότε, στην Ιταλία:
«Νέοι συμμαθητάδες! Μάθετε την επιστήμη και την αρετή δίχως να υπερηφανεύεσθε -και δεν θα υπερηφανευθείτε, αν αληθινά μάθετε την επιστήμη και την αρετή. Αλλά μη παραχαμηλώσετε ποτέ την κεφαλή, διότι θα βρεθούν πολλά άτιμα και αχρεία χέρια έτοιμα να σας την πλακώσουν».
Όχι, δεν χρειαζόμαστε τα βιβλία. Ούτε στο σχολείο ούτε σπίτι, στο Πανεπιστήμιο, ούτε πουθενά. Πιάνουν χώρο, ξοδεύουν δέντρα, είναι ακριβά, πληρώνεις ένα σκασμό λεφτά στις μετακομίσεις, και τη σκόνη, πού την πας τη σκόνη; Θερίζει το άσθμα αυτή την εποχή.
Εδώ δίπλα, στο νηπιαγωγείο που στέλνω το μικρό, δεν έχουν τα συστήματα τα δικά μας, τα μοντέρνα. Έχουν μια ανεξήγητη μανία με τα βιβλία -οπισθοδρομικοί τύποι. Έχουν βιβλιοθήκες, και κάθε μέρα παραχώνουν στην τσάντα του πεντάχρονου ένα λιλιπούτειο βιβλιαράκι -μας παίρνει τρία λεπτά να το ξεκοκαλίσουμε, είναι πλακατζίδικο και χαριτωμένο. Την περασμένη εβδομάδα είχαν «Εβδομάδα Βιβλίου» σε όλη την Ήπειρο, μιλάμε μας γκώσανε στο διάβασμα. Κάτι βλακείες του τύπου «είναι καθήκον μας να προσφέρουμε στα παιδιά την ισορροπία ανάμεσα στην ηλεκτρονική πληροφορία και τη γοητεία της τυπωμένης σελίδας». Ααααχ, χασμουρήθηκα ήδη, τι λένε;
Αρχαιολογίες, άχρηστα πράγματα. Το σχολείο είναι φίσκα στα κομπιούτερ, όπως και όλα τα σπίτια στη γειτονιά. Γιατί δεν μας δίνουν ένα λινκάκι, να «κατεβάζουμε» την ύλη, να είμαστε ωραίοι, και να μην έχουμε τα σούρτα-φέρτα με τις παλιατζούρες; Όχι, δεν χρειαζόμαστε τα βιβλία. Όπως δεν χρειαζόμαστε πολλά άλλα πράγματα, επίσης ακριβά, άχρηστα και απαρχαιωμένα.
Γιατί να μπεις στον κόπο να στύψεις μια πορτοκαλάδα όταν μπορείς να κατεβάσεις μια πολυβιταμίνη; Γιατί να χαλάσεις βενζίνη και χρόνο να πας σε μια θεατρική παράσταση ή σε μια συναυλία, όταν μπορείς να κατεβάσεις ένα σωρό υπερθεάματα στον καναπέ του σαλονιού; Γιατί να ερωτευτείς, αφού μπορείς, απλώς, να αναπαραχθείς; Γιατί να μπεις καν στον κόπο να πάρεις την επόμενή σου ανάσα, αφού κάποτε θα τα τινάξεις;

ΥΓ. Κλείνοντας αυτό το -πολύ θυμωμένο- σημερινό κείμενο, θέλω να σας πω τι περιμένω, σαν πολίτης της Ελλάδας, σαν γονιός και σαν ανθρώπινο πλάσμα. Περιμένω μια πολύ μεγάλη «συγγνώμη» από τους αρμόδιους που δεν είναι σε θέση να παραδώσουν βιβλία στους μαθητές. Περιμένω να βροντοφωνάξουν ότι το βιβλίο -σχολικό ή όχι- είναι ένα αναντικατάστατο εργαλείο γνώσης. Ότι η λύση της ηλεκτρονικής του διανομής είναι λυπηρή και προσωρινή, είναι συνέπεια της δεινής οικονομικής μας κατάστασης. Και ότι θα αποκατασταθεί το συντομότερο δυνατόν, κατά απόλυτη προτεραιότητα, και με κάθε κόστος, η διανομή των μαθητικών εγχειριδίων, στο τελευταίο χωριό της χώρας. Οτιδήποτε άλλο θα είναι τρελό φάουλ. Ή, για να δανειστώ τα λόγια του κόντε Διονύσιου στους «συμμαθητάδες» του, θα νιώσω ότι πραγματικά «παραχαμηλώνουμε την κεφαλή».
Σε χέρια άτιμα και αχρεία, έτοιμα να μας την πλακώσουν…

Άρθρο της Ρίκας Βαγιάνη στο PRESS-GR

Χαμένος πάει ο πρύτανης

Toυ Δ. Χαντζόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (2-9-11)