Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Σημαντικότατος

Σημαντικός! Τι σημαντικός, σημαντικότερος! Τι σημαντικότερος, σημαντικότατος ο θεσμός του συνηγόρου του δημότη. Υπερθεματίζουν όλοι με το στόμα ποιος θα τον βγάλει πιο σημαντικό. Άμα βρείτε κανένα δήμο που να εξέλεξε συνήγορο του δημότη γράψτε το στα σχόλια να το κάνουμε είδηση.
Για άλλη μια φορά σ' αυτή τη χώρα παίζουμε σαν μπάντα πνευστών. Όλα με το στόμα.

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Πατέρα κάνεις τον καιρό και την ελπίδα μάνα

Toυ ΚΥΡ, δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ (27-2-11)

Κι αν σου φερθεί μπαμπέσικα
η τύχη η ρουφιάνα
πατέρα κάνεις τον καιρό
και την ελπίδα μάνα.

Ν. Γκάτσος

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες

...
Toυ Δ. Χαντζόπουλου
Δημοσιεύτηκαν στα ΝΕΑ (26-2-11)

Ατέλειωτα μέτρα

Στρέμματα τα λόγια και ατέλειωτα µέτρα... µέτρων.

Όταν η δοίκηση είναι αποτελεσματική


Αντιγράφουμε από εφημερίδα του Ηρακλείου: "Η επιχείρηση σκούπα, που διενήργησε χθες από κοινού η Δημοτική Αστυνομία σε συνεργασία με την ΕΛ.ΑΣ. υπό την εποπτεία του εισαγγελέα Νίκου Μαρκάκη, άφησε το κέντρο της πόλης με τουλάχιστον 3 φορτηγά λιγότερα τραπεζοκαθίσματα". Για να επιβεβαιώσουμε με θλίψη ότι λίγοι είναι αυτοί που ανταποκρίνονται στον ρόλο που προκύπτει από το θεσμό που υπηρετούν και ότι η άσκηση της εξουσίας είναι αρκετά σοβαρή υπόθεση για να την αφήνουμε σε  φούφουτους.

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Αφέλεια ή σκοπιμότητα;

Ποιος δήμαρχος θα ήθελε κάποιον να τον ελέγχει; Κανείς. Γιατί λοιπόν να συναινέσει στην εκλογή του συνηγόρου του πολίτη αν μπορεί να τον αποφύγει;
Ασφαλώς αν είναι να βολέψει κάποιον δικό του. Κάποιον που δεν θα του κάθεται στη μύτη. Μα τότε τι συνήγορος του πολίτη θα είναι, όταν θα είναι με το δήμαρχο; Φυσικά δεν θα είναι. Θα εισπράττει, όμως, μισθό όσο και ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου.Άρα αν είναι να την πάρει κάποιος τη θέση θα την πάρει εκείνος του ... ευρύτερου Ολυμπιακού φάσματος ... (αθάνατοι παράγοντες).
Αν πάλι μείνει η θέση κενή, που σημαίνει ότι δεν χάθηκε κι ο κόσμος, γιατί να υπάρχει;
Το ερώτημα θα έπρεπε να το απαντήσει ο Καλλικράτειος Ραγκούσης. Νομίζω.

Λέω, μήπως...

Με τόση αγάπη για την πατρίδα πως καταφέραμε ρε πατριώτες και την κάναμε έτσι; Μήπως, λέω μήπως, όλος αυτός ο αλαλαγμός δεν είναι τίποτε άλλο από υποκρισία;
Μήπως πατριωτισμός είναι η αντίδραση σε κάθε αλλαγή; Ή μήπως οι θεωρίες συνομωσίας μας δίνουν άλλοθι για να κάνουμε ότι μας γουστάρει;
Μήπως την οργή μας για την κατάντια που έχουμε οδηγηθεί θα πρέπει να την κάνουμε δημιουργικότητα, να αδράξουμε την ευκαιρία να πολεμήσουμε και να καταργήσουμε κάθε παθογένεια που μας έφερε ως εδώ; Μήπως την φαυλότητα θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε με αξιοκρατικές επιλογές, με συνέπεια στη συμπεριφορά μας, με ανάληψη των κοινωνικών μας ευθυνών σε ατομικό επίπεδο, με στοχευμένες παρεμβάσεις και πολλή δουλειά; Λέω μήπως;…

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Φασκελάκια

Toυ Δ. Χαντζόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (24-2-11)

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Μαζί τους συντονίζαμε;

Δηκτικός ο Νεόκοπος σήμερα στα ΝΕΑ:
Κύριε ∆ιευθυντά,
Ασυντόνιστους βρίσκει τους υπουργούς ο κ. Πάγκαλος – δικαίωµά του. Αρκεί να µη µας πει κάποια στιγµή ότι... µαζί τούς συντονίζαµε!
Με τιµή
Νεόκοπος

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Ο Πρόεδρος

Διαβάζοντας κατά καιρούς τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, του υπουργού Οικονομικών, του κ. Ραγκούση κ.α. διακρίνει κανείς ένα ύφος καθησυχασμού. Αυτά που συμβαίνουν δεν είναι τίποτα σοβαρό το πράγμα είναι πρόσκαιρο. Τα σημάδια δεν είναι ανησυχητικά.

Διαβάζοντας τις δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας διακρίνει κανείς μια αισιοδοξία. Δε λέω τη χρειαζόμαστε. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι από που προκύπτει. Μήπως η δουλειά του Προέδρου είναι ακριβώς αυτή: να δίνει ένα τόνο αισιοδοξίας;

Γιατί το ποδόσφαιρο θα ξέφευγε από τον κανόνα;

Ούτε στο ποδόσφαιρο υπάρχει γυρισμός. Ποιοι εμπλέκονται; Τα μεγαλύτερα κατακάθια της ελληνικής κοινωνίας... προεδρεύουν. Μαγκιές από σούπερ πρόεδρο με δέκα μπράβους γύρω του να μιλάει για ... αθλητές!
Οπαδοί ή σταυροφόροι; Ιδιωτικοί στρατοί να χτυπούν και να δέρνουν, καταστρέφοντας ότι βρουν μπροστά τους απολαμβάνοντας εδώ και χρόνια ένα καθεστώς περίεργης ατιµωρησίας.
Και η ∆ικαιοσύνη, η αστυνοµία; Καλά ευχαριστώ στο σπίτι οι δικοί σας καλά;
Η κυβέρνηση; Θα το ταχτοποιήσουμε... Ο Τύπος; Ποιος τύπος; Ο μυστήριος; Οι οπαδο-"δημοσιογράφοι" που αναπαράγουν τη σαπίλα και την καφρίλα  μπορούν να συμβάλλουν στην υπέρβαση;
Γιατί δεν έχουμε, όπως και σχεδόν σε όλους τους τομείς, τους παράγοντες και το ποδόσαφιρο που μας αξίζει;
Το έχουμε ξαναγράψει: σ' αυτόν που συμπεριφέρεται αγνοώντας τους γραπτούς και άγραφους νόμους μαύρο. Μην ψωνίζετε σ' αυτόν που ταλαιπωρεί τους συμπολίτες του, μην δίνετε χρήματα ως πελάτες σ' αυτούς  που δεν σέβονται τον κοινωνικό περίγυρο, μην πηγαίνετε στα γήπεδα.

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Παιχνίδια

Είναι ειρωνεία της Ιστορίας που η Επιτροπή Κρατών για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς  ονομάζεται Επιτροπή GRΕCΟ, από τα αρχικά Groupe d΄Εtats contre la Corruption. Οι συστάσεις της Επιτροπής GRΕCΟ προς τα κράτη-μέλη για το πολιτικό χρήμα πρόκειται να υιοθετηθούν -και από την Ελλάδα- ως το 2012.
Τι παιχνίδια μπορούν να παίξουν οι συμπτώσεις...

Κουβέντες του δρόμου

Toυ ΚΥΡ
Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ (20-2-2011)

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Μιλούσαν για την ποιότητα

Αχ, πούσε νιότη που 'δειχνες
πως θα γινόσουν άλλος...
Κ. Βάρναλης

Μια φωτογραφία ίσον πεντακόσιες χιλιάδες λέξεις. Πολλές φορές μια φωτογραφία έχει αποτελέσει αντικείμενο σχολίων, άρθρων ακόμα και βιβλίων. Όταν μάλιστα χρησιμοποιείται για να κάνει προπαγάνδα ακόμα χειρότερα γι' αυτούς που τη δίνουν στη δημοσιότητα.
Όταν οι δημόσιες σχέσεις γίνονται με ερασιτεχνικό τρόπο, για παράδειγμα από ανθρώπους που διαχειρίζονται την εξουσία επειδή εκεί τους έφεραν οι συγκυρίες και η τύχη "η ρουφιάνα", όταν η αλαζονία και ο ακισμός τους κάνει να μην σκέπτονται ότι γελιοποιούνται, τότε το αποτέλεσμα είναι κωμικοτραγικό. Αντί δηλαδή να αποκρύπτουν αυτά που κάνουν καλούν τον φωτογράφο τότε ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται ή το θράσος τους είναι απύθμενο. Ας πούμε μερικοί βαρβάτοι θεσμικοί, μερικές ηχηρές απουσίες για τις οποίες η λεζάντα δεν κάνει αναφορά, και μερικοί ... κηπουροί τριγύρω. Μιλούσαν για την ποιότητα λέει το δελτίο τύπου...
Κι ένας γέρος γέροντας, κι ουδέ τόσο γέροντας, να μουρμουρίζει βλέποντας το θέαμα: "αυτά που πάθαμε δεν είναι τίποτα...αυτά που έρχονται φοβάμαι".

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Κυνήγι κρυμμένου ταμείου

Η επόμενη Κυριακή είναι κλεισμένη. Στη Νεάπολη θα γίνει το κυνήγι του χαμένου θησαυρού. Ετούτη όμως η Κυριακή είναι ελεύθερη. Ας αδράξουμε την ευκαιρία για να επιδοθούμε όλοι στο μοντέρνο αποκριάτικο παιχνίδι του "κρυμμένου ταμείου", μας προσκαλούν οι φίλοι μας εκεί. Έχουν χιούμορ οι άνθρωποι.
Παρόλα αυτά το μπλογκ μας -συνεισφέροντας προς αυτή την κατεύθυνση- έχει να προτείνει και ποιοτικό κινηματογράφο: Γούντι Άλεν, Πίτερ Σέλερς "πάρε τα λεφτά και τρέχα" (πρωτότυπος τίτλος: "Take the money and run")
Αλιεύτηκε από το blog Μαντράκι

Επτά και της Βουλής

"... επτά συν ένα (της Βουλής) κρατικά κανάλια που προβάλλουν καθημερινά 192 ώρες προγράμματος και όχι πάντοτε το καλύτερο. Δεν θα ήταν, για παράδειγμα, πιο λογικό να υπάρχει ένα κανάλι ιδεών αντί να έχουμε ένα κρατικό αθλητικό κανάλι; Ετσι κι αλλιώς, τις αθλητικές διοργανώσεις τις κυνηγούν για να τις προβάλλουν μετά μανίας όλοι οι ιδιωτικοί σταθμοί. Από την άλλη, ένα τέτοιο κανάλι θα ταίριαζε περισσότερο στους σκοπούς της δημόσιας τηλεόρασης που είναι η επιμόρφωση του ελληνικού λαού και θα είναι πολύ πιο οικονομικό. Πολλές εκδηλώσεις, έτσι κι αλλιώς μαγνητοσκοπούνται για να προβληθούν σε βίντεο-γουόλ στους εξωτερικούς χώρους. Το μόνο που χρειάζεται είναι η ψηφιακή τους αποθήκευση και η μεταφορά στο κρατικό κανάλι.
Φυσικά, αν ξετυλιχτεί μια τέτοια πρωτοβουλία δεν θα είναι στην αρχή χωρίς προβλήματα. Το βασικότερο όλων είναι ότι στην Ελλάδα παράγονται περισσότερες διαλέξεις και συνέδρια απ’ όσες μπορούμε να καταναλώσουμε ή να μεταδώσει ένα κανάλι. Είναι σίγουρο ότι, στην αρχή τουλάχιστον, θα υπάρξουν καταγγελίες για λογοκρισία «σημαντικών» εκδηλώσεων που «αποσιωπήθηκαν από την κρατική προπαγάνδα» κ. λπ., σύλλογοι που θα θέλουν να προβάλλουν διαλέξεις για την παρασκευή της ρακής στην Κάτω Παναγιά και οι λοιπές νεοελληνικές γκρίνιες. Το σημαντικό, όμως, είναι να μη χάνονται ιδέες και να γίνονται κοινωνοί αυτών όσο το δυνατόν περισσότεροι Ελληνες".
Σωστός ο Πάσχος Μανδραβέλης στη σημερινή Καθημερινή. Ποιος όμως θα υλοποιήσει την πρόταση; Αν ήταν για κανένα καρναβάλι θα λέγαμε: υλοποιήσιμη, όμως τώρα;

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Παιδί είναι, να μη ρωτήσει;

Τραβώντας στη δουλειά μου το πρωί
με βρήκε στην αυλή κάποιο παιδί
και μουπε αν μπορούσα να του πω με λόγια απλά
γιατί πηγαίνουν όλα γύρω μας στραβά
καθώς στο σπίτι ο μπαμπάς του κι η μαμά
αντί να του μιλήσουν πειστικά
κοιτούσε ο μπαμπάς του τη μαμάκα του κλεφτά
κι οι δυο μαζί του λέγανε κοφτά:

Ουγκαγκα μπουμ μπουμ μπι
γκαπα γκουμ μπιρλι γκαγκα
αουγκιγκι αουγκιγκι
μπαγκαλα γκαουγκα γκα   

Γιατί μου λεν οι κύριοι στο σχολειό
πως για να μάθω πρέπει να ρωτώ
ρωτώντας παίρνει βόλτες το μυαλό μας το αργό
και ρώταγα συνέχεια κι εγώ
τι, πώς και πού και ποιος και πότε κι όταν και γιατί
και μου 'λεγαν τραβώντας μου το αυτί

Ουγκαγκα μπουμ μπουμ μπι
γκαπα γκουμ μπιρλι γκαγκα
αουγκιγκι αουγκιγκι
μπαγκαλα γκαουγκα γκα 

Ρωτούσε το παιδάκι αυτό τριγύρω του κλεφτά
Που πήγαν του ταμείου τα λεφτά
γιατί θα πρέπει η μάνα του να πάει στη λαϊκή
και να 'χει γίνει εικόνα μαγική
γιατί να τη βολεύει συνεχώς με δανεικά
κι ο δήμαρχος του απαντούσε φιλικά:

Ουγκαγκα μπουμ μπουμ μπι
γκαπα γκουμ μπιρλι γκαγκα
αουγκιγκι αουγκιγκι
μπαγκαλα γκαουγκα γκα

Ο παις αυτός ρωτούσε συνεχώς
μπαμπάκα μου τι πάει να πει φτωχός;
τι πάει να πει  κονόμα,  τι  θα πει θα φας καλά;
-παιδί είναι και ρωτάει για πολλά-
και ο μπαμπάκας του ακούει το μικρό προσεκτικά
και πάντα του απαντάει καθαρά:

Ουγκαγκα μπουμ μπουμ μπι
γκαπα γκουμ μπιρλι γκαγκα
αουγκιγκι αουγκιγκι
μπαγκαλα γκαουγκα γκα

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Δυο η ώρα της νυκτός

"Ο στόχος για την άντληση εσόδων ύψους 50 δισ. ευρώ από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας είναι «ρεαλιστικός και φιλόδοξος», τόνισε σήμερα ο υπουργός Οικονομικών Γ.Παπακωνσταντίνου, μιλώντας στη Βουλή".


"... Παράλληλα ο κ. Παπακωνσταντίνου στηλίτευσε την στάση των εκπροσώπων της τρόϊκας, λέγοντας ότι αυτή την φορά «ξεπέρασαν τον ρόλος τους και υπερέβησαν τα εσκαμμένα», αφού «ανακοίνωσαν μονομερώς θέματα που αφορούν μόνον την ελληνική κυβέρνηση».

«Ενόχλησαν όλους μας για το ύφος αλλά και το περιεχόμενο όσων είπαν που δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα», πρόσθεσε, επισημαίνοντας ωστόσο ότι «αναγνώρισαν ότι δεν έπρεπε να είχε συμβεί αυτό, αναγνώρισαν τις προσπάθειες που κάνει ο ελληνικός λαός και ότι οι αποφάσεις ανήκουν στην εκλεγμένη κυβέρνηση του τόπου».

"... δεν θα ξανασυμβεί αυτή η διαδικασία" δηλαδή να δίνουν συνέντευξη τύπου. "... Αν δεν είχε γίνει αυτή η συνέντευξη, η κυβέρνηση θα είχε τη δυνατότητα να διαβουλευτεί και να εξηγήσει τι σημαίνει να βάζεις έναν στόχο 50 δισ. ευρώ, πώς θα το κάνεις και με ποιο στόχο".


Δηλαδή 2 η ώρα τη νύχτα ξυπνήσαμε τον Πεταλωτή να βγάλει ανακοίνωση γιατί οι τρεις καμπαλέρος το απογευματάκι το μαρτύρησαν πρώτοι για τα 50 δις; Δηλαδή όλα έγιναν γιατί η κυβέρνηση έχασε τη δυνατότητα με τη συνέντευξη τύπου να διαβουλευτεί και να εξηγήσει τι σημαίνει να βάζεις στόχο 50 δις; Δηλαδή το όλο ήταν θέμα εντυπώσεων και όχι ουσίας; Είναι πράγματα για νοήμονες αυτά; Ήμαρτον ...

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Επίκαιρες ατάκες

Ο μόνος κλέφτης που έχει πάρει τα βουνά σ’ αυτή τη χώρα είναι ο … Παλαιοκώστας.
* * *
200 χρόνια πουλάμε αυτή τη χώρα συνεχώς, φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να είχε μείνει τίποτα απούλητο…

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Η ποίηση μας σώζει

Τα βραβεία για το 2010 του Υπουργείου Πολιτισμού ανακοινώθηκαν σήμερα και έχουν ως εξής:
  • Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας: Στην Κική Δημουλά για το σύνολο του έργου της
  • Βραβείο Περιοδικού: Εξ ημισείας στα περιοδικά «Το Δέντρο» και «Διαβάζω» για τη συμβολή τους στην προβολή και διάδοση της ελληνικής λογοτεχνίας.
  • Βραβείο Ποίησης: Στον Παντελή Μπουκάλα για το έργο του με τίτλο «Ρήματα», εκδόσεις Άγρα.
  • Βραβείο Διηγήματος: Στον Παναγιώτη Κουσαθανά για το έργο του με τίτλο «Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό», εκδόσεις Ίνδικτος.
  • Βραβείο Μυθιστορήματος: Στη Βασιλική Ηλιοπούλου για το έργο της με τίτλο «Σμιθ», εκδόσεις Πόλις.
  • Βραβείου Δοκιμίου - Κριτικής: Στον Άγγελο Χανιώτη για το έργο του με τίτλο «Θεατρικότητα και δημόσιος βίος στον ελληνιστικό κόσμο», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
  • Βραβείο Χρονικού - Μαρτυρίας: Στο Γιώργο Βέη για το έργο του με τίτλο «Από το Τόκιο στο Χαρτούμ: Μαρτυρίες, συνδηλώσεις», εκδόσεις Κέδρος.
Σε δηλώσεις στο ΑΠΕ, η Κική Δημουλά είπε: «Θα πω το αυτονόητο. Με τιμά βαθύτατα το μέγεθος αυτού του βραβείου, που μου έχει απονεμηθεί, και ως έννοια, αλλά και σαν απόδειξη της εκτίμησης των μελών της επιτροπής, που ψήφισαν υπέρ αυτού. Τους ευχαριστώ θερμά, έκπληκτη και συγκινημένη».

Για ποια με πέρασες, ρε;

Του Δ. Χαντζόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (14-2-2011)

Ξέρεις ποιος είμαι 'γω, ρε;

Του Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (14-2-2011)

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Όλα έγιναν ξαφνικά;

Ούτε σωστό, ούτε πρέπον είναι κανείς να αποκρύπτει ή να επιλέγει τις όψεις του καθησυχασμού και της κολακίας των μαζών. Δεν ζούμε αλλού. Χιλιάδες στο διαδύκτυο που κάνουν "σωστή" ενημέρωση επιλέγοντας να προβάλουν αυτά που όταν τα βλέπουν στους άλλους τα βρίζουν. Η ταχύτητα στην διάδοση της είδησης είναι ατού αλλά η ψύχραιμη αντιμετώπιση και η σφαιρικότητα είναι κάτι άλλο. Θέλει επαγγελματισμό που λείπει από πολλούς μας.
Το σχόλιο θέλει και παιδεία. Και απόσταση. Και παγωμένο αίμα. Εν θερμώ γράφεις και μετά τα κοιτάς και ντρέπεσαι.
Και τι σημαίνουν όλα αυτά, ότι έχεις μια εφημερίδα, ένα κανάλι, ένα μπλογκ, ένα βήμα και μπορείς να απειλείς με ξερονήσια όποιον δεν συντάσσεται με τη γνώμη σου; Ή να αβαντάρεις το κόμμα, τον δήμαρχο, το νομάρχη τον βουλευτή, τον μητροπολίτη ή τον πεθερό σου τον Χριστόφορο και να το περνάς στο ντούκου; 
Η αίσθηση που έχουμε γι' αυτά που γίνονται γύρω μας τον τελευταίο καιρό δεν είναι καθόλου καλή. Όποιος νομίζει ότι όλα πάνε καλά κάνει λάθος. Λάθος κάνει και όποιος νομίζει ότι όλα πάνε στραβά. Το ισοζύγιο δυστυχώς γέρνει στο χάλια. Και αν κάποιος φταίει γι' αυτό περισσότερο και θα πρέπει να του ασκηθεί αυστηρή κριτική είναι αυτός που εκπροσωπεί τους θεσμούς. Αυτός που επέλεξε ή επιλέχτηκε γιατί και ο ίδιος το ήθελε να φυλάει Θερμοπύλες και παρόλαυτά κάνει λαμογιές. Περνάει τους Πέρσες με ιδιοτέλεια από πονηρά μονοπάτια. Που υποσχέθηκε άλλα και άλλα κάνει.
Δεν είναι πάντα ο λαός το θύμα. Η διαφθορά, η λούφα, η τζάμπα μαγκιά αφορά και τον λαό. Κανείς δεν είναι υπεράνω. Ούτε μόνος θεσμός είναι, όπως τον ήθελε ο Αντρέας, ούτε αποτελεί θέσφατο.
Η κρίση που βιώνουμε σήμερα δεν είναι μόνο οικονομική. Κατέρρευσε ένα σύστημα αξιών πάνω στο οποίο κτίσθηκε η κοινωνία μας τα τελευταία χρόνια και με οδυνηρό τρόπο αποκαλύφθηκε πως ο βασιλιάς ήτανε τελικά γυμνός. "Οι οπαδοί του λαϊκισμού επιχειρούν να μας πείσουν ότι όλα ήταν εντάξει πριν από το Mνημόνιο. Ε, λοιπόν, δεν ήταν! Είχαμε πάρει ένα πολύ στραβό δρόμο και το πληρώσαμε" σημειώνει στο άρθρο του στη σημερινή Καθημερινή ο Παπαχελάς.

... και η άλλη ματιά

...
...

Toυ ΚΥΡ
Δημοσιεύτηκαν στο ΒΗΜΑ (13-2-2011)

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Κι αλλού η ζωή μας πάει

Τα λόγια ήτανε καλά, καλά και τιμημένα
μαλαματένιος ο σταυρός, χωρίς καδένα

Άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη
εμείς γι' αλλού κινήσαμε, γι' αλλού
κι αλλού η ζωή μάς πάει

Οι μέρες ήτανε πονηρές, χρυσές οι αλυσίδες
που δέσανε τα νιάτα μας, πώς δεν τις είδες;

Άνοιξε τα ματάκια σου λοιπόν
κι άσε κλαψιές και μύθους
αυτή η πραγματικότητα, που λες,
δε σώζεται με στίχους

Οι αρχικοί στίχοι είναι του μακαρίτη
Ερρίκου Θαλασσινού, ο οποίος βεβαίως 
και δεν ευθύνεται για τη διασκευή.
Μουσική για το τραγούδι 
έχει γράψει ο Γιώργος Χατζηνάσιος

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Δισκία κουράγιου

Toυ Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (11-2-11)

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Ιστορίες από τη σύγχρονη Ελλάδα

Tου Aποστολου Λακασα, δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της 10-2-2011.

Πρόσφατα, είχα μάλλον τη διάθεση να αναπολήσω κάτι από τα σχολικά μου χρόνια και την αγωνία της αναμονής των βαθμών του τριμήνου. Δέχθηκα, λοιπόν, την πρόσκληση φίλης να τη συνοδεύσω στο Λύκειο της τελειόφοιτης κόρης της για να πάρουμε τους βαθμούς του παιδιού. Η Νίνα είναι άριστη μαθήτρια και όλοι ελπίζουν τα 20άρια που πήρε στα Αρχαία, τα Λατινικά, την Ιστορία και τη Λογοτεχνία να επαναληφθούν και στις πανελλαδικές εξετάσεις του Μαΐου. Αυτό που μου έκανε, βέβαια, εντύπωση ήταν ένα ιδιαίτερο «ευχαριστώ πολύ» της Νίνας προς τον καθηγητή της στη Φυσική. Ο λόγος; «Μου έβαλε 20 παρότι με έπιανε να αντιγράφω. Και στα Μαθηματικά πήρα 18 με τον ίδιο τρόπο. Οι καθηγητές ξέρουν ότι είμαι άσχετη, αλλά αφού ο βαθμός στα μαθήματά τους δεν μετρά είναι γενναιόδωροι. Το ίδιο κάνουν οι φιλόλογοι με τους μαθητές, οι οποίοι στις πανελλαδικές θα εξετασθούν στα φυσικομαθηματικά» παραδέχθηκε...
Η παραδοξότητα αυτή αποτυπώνει ένα ακόμη στρεβλό σημείο του εκπαιδευτικού συστήματος. Ολοι -υπουργείο Παιδείας, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ΟΛΜΕ, καθηγητές, φροντιστές, γονείς, μαθητές- παραδέχονται ότι οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου ρίχνουν το βάρος στα έξι μαθήματα των πανελλαδικών εξετάσεων. Την ίδια στιγμή, όμως, στο σχολείο έχουν μαθήματα, που μπορεί να είναι συναρπαστικά, αλλά τούς είναι παντελώς αδιάφορα. Συγκεκριμένα, στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα υπάρχουν 16 ώρες για τα μαθήματα γενικής παιδείας, μεταξύ των οποίων η Νεοελληνική Γλώσσα, η Νεοελληνική Λογοτεχνία, η Ιστορία, τα Μαθηματικά, η ξένη γλώσσα και η Κοινωνιολογία, που διδάσκονται δύο ώρες, και τα Θρησκευτικά, η Γυμναστική, η Φυσική και η Βιολογία, που διδάσκονται μία ώρα. Από αυτά τα μαθήματα, οι μισοί υποψήφιοι αδιαφορούν για τα μισά, και οι άλλοι μισοί για τα υπόλοιπα. Πρόκειται για ευτελισμό, γελοιοποίηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, για την οποία όλοι κάνουν τα στραβά μάτια.
Η απάντηση στην εύλογη απορία γιατί δεν αναζητείται μια καλύτερη οργάνωση του αναλυτικού προγράμματος βρίσκεται, επί της ουσίας, στο ότι η εκπαιδευτική πολιτική ασκείται με μικροπολιτικούς όρους. Ενώ όλοι οι αρμόδιοι φορείς παραδέχονται την ουσιαστική απαξίωση του Λυκείου, το οποίο έχει μετατραπεί σε εξεταστικό προθάλαμο των ΑΕΙ, λύσεις δεν αναζητούνται. Και αυτό διότι το πρόβλημα είναι δύσκολο με αποτέλεσμα να απαιτείται μακροχρόνια δουλειά και μελέτη, που δεν συνάδουν με την πολιτική του «ράβε-ξήλωνε», την οποία υιοθετεί κάθε υπουργός, επιθυμώντας να υπογράψει μια εκπαιδευτική «μεταρρύθμιση» όσο διαρκεί η θητεία του. Από την άλλη, τίποτε δεν μπορεί να σχεδιαστεί σοβαρά, από τη στιγμή που για κάθε υπουργική απόφαση μετράει η συνδικαλιστική λογική να βολευτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εκπαιδευτικοί κλάδοι. Πρόοδος δεν μπορεί να υπάρξει όταν κάθε απόφαση είναι αποτέλεσμα συμβιβασμών, και όχι υλοποίησης μιας εκπαιδευτικής στρατηγικής που περιμένει αποτελέσματα σε βάθος χρόνου. Οσο η ίδια η Πολιτεία ευτελίζει το Λύκειο, τόσο οι έφηβοι δικαιολογούνται να λένε κι ευχαριστώ που οι δάσκαλοί τους ανέχονται το χαβαλέ τους...

Δια ταύτα...

Το είδαμε με την περίπτωση του Γκλέτσου στα διόδια: οι αρμόδιοι έδωσαν έναν σημαντικό αριθμό αδειών ελευθέρας στους κατοίκους της περιοχής. Αφού όμως πρώτα έγινε ο χαμός του χαμού και οδηγήθηκε ο Γκλέτσος με χειροπέδες.
Το ξαναβλέπουμε τώρα με την καθιέρωση μειωμένου εισητηρίου ("κοινωνικού εισιτηρίου") για τους ανέργους. Μόνο που χρειάστηκε γι' αυτό να σπάσουν δεκάδες ακυρωτικά µηχανήµατα και να χάσει ο πολύπαθος ΟΆΣΆ υπέρογκα ποσά από το... ελευθέρας των τελευταίων ηµερών για να συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση το αυτονόητο.
Πώς λοιπόν θα αποτραπούν ανάλογες κινήσεις κι αλλού; Γιατί δεν θα επαναληφθούν κι αλλού τα ίδια; Που είναι η σοβαρότητα των κρατικών φορέων;

Δύσκολοι καιροί για υπουργούς

Γιατί ένας υπουργός που πνίγεται στο χαρτοφυλάκιο του πρέπει να ακούει µια διάλεξη, διά ζώσης ή σε «κονσέρβα»; Αναρωτιέται ο Λακόπουλος στα σημερινά ΝΕΑ με αφορμή τις πρωτοβουλίες για ... προβολές και διαλέξεις του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο. "Τι προσθέτει στο κατ’ εξοχήν πολιτικό όργανο διακυβέρνησης της χώρας η πρόσκληση ενός τεχνοκράτη ή ενός διανοούµενου; Απαντήσεις δεν υπάρχουν. άλλωστε δεν τις ζήτησε και ποτέ κανείς από κανέναν. ο υπουργοί, εκόντες - άκοντες, δέχονται την κοσµοπολίτικη αντίληψη του πρωθυπουργού για την πολιτική. Και µετέχουν έστω και αµήχανοι στις ασκήσεις παγκοσµιοποίησης της γνώσης και της πολιτικής".
Δύσκολοι καιροί για υπουργούς και γιαυτά... Πόσο δίκαιο είχαν οι λεγεωνάριοι όταν αντίκριζαν ωμή την πραγματικότητα και παραπονιόντουσαν... "καταταγείτε μας έλεγαν, γίνετε υπουργοί, να τρώτε και να πίνετε, να σας ντύνουν να κάνετε και κουμάντο".

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Φευγάτοι, αδίκως;

Ο Κον Μπεντίτ στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»: «Το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για το κοινό καλό. Οτι κανένας δεν θέλει να πληρώσει φόρους. Ούτε οι φτωχοί ούτε οι πλούσιοι. Κανένας. Η λογική που επικρατεί είναι, “να πληρώσουν οι άλλοι”».

Ποιοι είναι οι διαρκώς «άλλοι»; Αναρωτιέται η Μαρία Κατσουνάκη στη σημερινή Καθημερινή. "Εμείς και πάλι. Οι ίδιοι· θύτες και θύματα, αδικούντες και αδικημένοι. Σε τι περιβάλλον, όμως, διαβιώνουμε και συναλλασσόμαστε; Πόσο αξιόπιστο θεωρείται ένα κράτος όταν με κάθε τρόπο και με πρώτη ευκαιρία οι πολίτες του το εγκαταλείπουν; Για σπουδές, για καταθέσεις, για διακοπές, για ιατρικούς λόγους; Σε μικρότερα ή μεγαλύτερα ποσοστά. Οταν η εμπιστοσύνη έχει κλονιστεί τόσο ώστε να παράγονται κατά κόρον «φυγάδες». Κάθε τύπου και κάθε μορφής";

Έβγαλες ουρά και προβοσκίδα

"Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη, τι θα πάει να πει στην δικαιοσύνη
να το δικαστήριο υψώνεται από δω
όχι μοναχά για το στιλπνό σου το φτερό
αλλά και για την προβοσκίδα σου θαρρώ"
 Δ. Σαββόπουλος
(Για τα παιδιά που 'ναι στο κόμμα)
 

Αναδημοσιεύουμε από το BHMAMEN, (τεύχος 59, σελ. 29, Φεβρουάριος 2011) μια μικρή αναφορά στον Διονύση Σαββόπουλο του Θοδωρή Σκριβάνου με αφορμή μια συνομιλία του με το γιο του Διονύση, Ρωμανό. Ο τίτλος τα λέει όλα: "Ο γιος του Διονύση αφηγείται πως είναι να μεγαλώνεις στο 'περιβόλι του τρελού'".

σως ακούγεται κοινότοπο, αλλά ο πατέρας μου είναι όντως ξεχωριστός. Το πρωτοϋποψιάστηκα γύρω στα έξι μου. Ο πατέρας μου είχε φωνάξει εμάς και τους φίλους του για να μας παίξει ένα καινούργιο τραγούδι του, το οποίο ξεκινούσε: «Εβγαλες ουρά και προβοσκίδα…» και συνέχιζε «… λευκέ, γαλάζιε ποντικέ μου…». Ολοι ενθουσιάστηκαν, ενώ εγώ προσπαθούσα απεγνωσμένα να τους πω ότι με αυτό το τραγούδι θα γίνουμε όλοι ρεζίλι. 

- Από μικρός λοιπόν είχα αυτήν την αίσθηση ότι δεν ήταν σαν τους άλλους, αλλά όταν πια μεγάλωσα, τότε σιγουρεύτηκα. Δεν είναι τόσο η δημοσιότητα ή το ταλέντο, είναι περισσότερο που όποτε τον ρωτήσεις κάτι θα σου δώσει μια απάντηση απρόσμενη, που δεν έχει καμία σχέση με τις απαντήσεις που ακούς, είναι σίγουρα πιο ποιητική, πιο γοητευτική και τελικά στέκεται καλύτερα. 

- Σε αντίθεση με άλλους μπαμπάδες που έλειπαν στη δουλειά, ο δικός μου ήταν πάντα σπίτι, σε δύο αγαπημένες στάσεις: Είτε ξαπλωτός στο κρεβάτι του να διαβάζει ένα βιβλίο είτε καθιστός στο γραφείο του να γράφει. Από μετακινήσεις περιοριζόταν στις ελάχιστες: καφές, τσιγάρα, νερό, τασάκι και αναπτήρας ήταν ό,τι χρειαζόταν και του τα παρείχαμε εμείς. Οταν καμιά φορά έμπαινα ξαφνικά στο γραφείο του θυμάμαι να μου χαμογελάει με ένα έκπληκτο βλέμμα, κάτι μεταξύ «καλώς τον» και «πώς βρέθηκες εδώ;», κάτι που μου επιβεβαίωνε πως ήμουν ευπρόσδεκτος. 

- Δεν ξέρω αν το όνομα μού έπεσε βαρύ. Πολλές φορές μού δίνουν συγχαρητήρια τα οποία πραγματικά δεν ξέρω τι να τα κάνω και πολλές φορές πρέπει να απαντάω στην αυτονόητη για πολλούς, αλλά αδιανόητη για μένα ερώτηση γιατί δεν έγινα μουσικός. Μια-δυο φορές χρειάστηκε να απαντήσω και στο «αν το Διονύσης Σαββόπουλος είναι καλλιτεχνικό ψευδώνυμο». 

- Τώρα είμαι και εγώ μπαμπάς δύο αγοριών και είναι πολύ πιο εύκολο να εκτιμήσω τις προσπάθειες της γενιάς των γονιών μου. Οπως και ότι σε αυτήν την ελάχιστη διαδρομή μεταξύ κρεβατιού και γραφείου ο πατέρας μου κατάφερνε πράγματα για τα οποία εμείς σήμερα χρειάζεται να τρέχουμε όλη μέρα.

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Η απολογία ενός πρωτοκλασάτου

Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ( www.aixmi.gr )επιλέγει για να σχολιάσει το παρακάτω κομμάτι από συνέντευξη του κ Σκανδαλίδη:
«Ο σημερινός βουλευτής του ΠΑΣΟΚ είναι ήρωας. Ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του πρωθυπουργού να νομοθετήσει αλλαγές που συγκρούονται με κατεστημένα συμφέροντα και πελατειακές σχέσεις και να νομιμοποιήσει σκληρά και αντιδημοφιλή μέτρα για την εθνική επιβίωση.
Συγκρούεται καθημερινά, ακόμη και συνειδησιακά, για το συμφέρον του τόπου. Κρατά αντιστάσεις και εκφράζει τη διαφωνία του. Έχει το δικαίωμα της γνώμης ή και της αμφισβήτησης κάποιων επιλογών και το πράττει με παρρησία. Θα ζητήσουμε και τα ρέστα;»


Ποιητικονεανικός οίστρος κατέλαβε τον φίλο μου τον Σκανδαλίδη. Ελάχιστα από αυτά που λέει, έχουν σχέση με την αλήθεια.(...)

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όπως και της Νέας Δημοκρατίας, δεν τολμούν να αντιτάξουν ένα «όχι» στις αποφάσεις του προέδρου, γιατί τους περιμένει σίγουρη διαγραφή. Και κομματική ορφάνια, στους δύσκολους καιρούς που ζει το πολιτικό μας σύστημα, σημαίνει αυτοκτονία. Και ποιος είναι πρόθυμος να αυτοχειριασθεί σήμερα, μένοντας έξω από ένα κόμμα εξουσίας, όταν είναι παγκοίνως γνωστό ότι όλοι ανεξαρτήτως οι βουλευτές, στον πυρήνα κάθε φράσης τους, κάθε ενέργειας τους, έχουν τη μαγική λέξη «ψήφος». Γι’ αυτήν αγωνιούν, γι’ αυτήν παρακαλούν, γι’ αυτήν προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποκτήσουν αναγνωρισιμότητα ή να ενισχύουν αυτή που έχουν.
Μιλάει για παρρησία ο Σκανδαλίδης. Θα του θυμίσω ότι στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, το μέγα πλήθος των βουλευτών σιωπά και χειροκροτεί. Και οι ελάχιστοι που τολμούν να εκφράσουν κάποιες αντιρρήσεις, στρογγυλεύουν τα λόγια τους και, ταυτοχρόνως, γλείφουν τον Παπανδρέου. Γιατί χωρίς την εύνοια του Παπανδρέου, το μέλλον τους είναι αβέβαιο. Το αυτό -επαναλαμβάνω- ισχύει και για τα άλλα κόμματα.
Οι βουλευτές, είναι επαγγελματίες. Και έχει πολύ δίκιο η κ. Χαρά Κεφαλίδου, βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ στη Δράμα, που σε άρθρο της στην Καθημερινή (16/01/2011), τονίζει:
«….Όταν ζητάμε από τους άλλους να ξεβολευτούν, πρέπει να ξεβολευτούμε εμείς οι ίδιοι».
Τα παραπάνω σχόλια είναι του Λ. Παπαδόπουλου.

Εφημερίες

Toυ Α. Πετρουλάκη
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή (8-2-11)

Το μήλο του Νεύτωνα

Του Δ. Χαντζόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (8-2-2011)

Πατριωτικά

Προχθές ήταν ο Πάγκαλος, χθες ο Σαμαράς, σήμερα ο Σπυρόπουλος -ο συνδικαλιστής και νυν πρόεδρος του ΙΚΑ- που τα έβαλαν με τη ΝΕΤ γιατί ή δεν μετέδιδαν αυτά που ήθελαν αυτοί ή πρόβαλαν ουρές ενώ ... δεν υπήρχαν. Πόσο πίσω θέλουν να μας πάνε οι πονηρούληδες. Να ξαναθυμηθούν όσοι μεγαλύτεροι και να μάθουν οι νεότεροι τι γινότανε τις εποχές που τα δελτία στην κρατική τηλεόραση δεν τα έφτιαχναν οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι αλλά οι υπάλληλοι της Γραμματείας Τύπου και η Ζαλοκώστα.
* * *
Και τι ωραίοι σαν Έλληνες οι πονηρούληδες που μόλις είδαν το καράβι να μπάζει νερά σήκωσαν 600 δις ευρώ και τα πήγαν στις Ελβετικές τράπεζες. Και μετά σου λέει "γιαυτά τα μάρμαρα τζακίσαμε τα χέρια μας"... Ναι, γιαυτά και για να χαρτζιλικώνει στο Πολεμικό Μουσείο που κάνει τη θητεία του ο γιος του κάθε Μαυρογιαλούρου τις λογής λογής Τζούλιες...

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Το είδαμε κι αυτό

Οι απεργούντες γιατροί καλούν τους ασθενείς που έχουν άμεση ανάγκη να εξεταστούν και να γράψουν τα φάρμακά τους από αυτούς να έρχονται στο χώρο της απεργίας τους στο Υπουργείο Υγείας να τους γράφουν τις απαραίτητες συνταγές.

Η Αγκέλα, ο Σίλβιο και το στίγμα τους

Toυ Α. Πετρουλάκη
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή (6-2-2011)

Ελάχιστες προϋποθέσεις

Όσοι εραστές της ελληνικής ιδιο-τροπίας, θέλουμε «να αποκατασταθεί δημοκρατία (…) αλλά όχι ως πρόσχημα για στυγνή κομματοκρατία, όχι ως ρετσέτα χρηστική εξισορρόπησης «δικαιωμάτων». Θέλουμε Σύνταγμα που να προϋποθέτει τη δημοκρατία ως συνεχές κοινό αγώνισμα για ποιότητα ζωής, συνάρτηση τής κατά κεφαλήν καλλιέργειας. Θέλουμε τη δημοκρατία ως πεδίο για κατακτήσεις και επιτεύγματα, όχι για εξασφαλίσεις, εξαρτήσεις και υποταγή.
Βέβαια, όταν διαβάζει κανείς τον αθηναϊκό Τύπο, όταν ακούει επαγγελματίες του κομματισμού ή συζητάει με οπαδούς, όταν παρακολουθεί τα γκαιμπελικά Δελτία Ειδήσεων της τηλεόρασης, καταλαβαίνει ότι και η εναργέστερη θέληση για δημοκρατία είναι πια ρομαντική ουτοπία. Το κενό των επιγνώσεων είναι τεράστιο, οικοδομημένο από την εκπαιδευτική πολιτική πολλών δεκαετιών. Η αμβλύνοια, η αγλωσσία, τελικά η αλογία συνιστούν το κατά πλειονότητα γνώρισμα της ελλαδικής κοινωνίας διαμορφωμένο επί πάμπολλα χρόνια από την πολιτική της «ποδοσφαιροφιλίας», του κρατικού τζόγου, του εξηλιθιωτικής τηλεοπτικής «αγωγής». Γράφει μεταξύ άλλων στη σημερινή Καθημερινή ο Γιανναράς.

Φιλέτα

Σε μερικές υποθέσεις οι εξεταστικές επιτροπές αναζητούν ματαίως το κόκαλο για να φτάσουν το μαχαίρι μέχρις εκεί. Πρόκειται για τα φιλέτα...

Οι υπόλοιποι γιατί αντιδρούν;

Το μόνο εμπόδιο για να ορθοποδήσει η χώρα είμαστε εμείς, σημειώνει ο Ψυχογιός στο σημερινό ΒΗΜΑ. Ένα από τα προβλήματά μας είναι και το πώς δεν θα θιγεί το καθεστώς αυθαιρεσίας των πολιτικών. Γράφει: «Γιατί τόση αντίδραση στη διαφαινόμενη γαλλογερμανική πρόταση να υπάρξει «συνταγματικό φρένο» στον υπερδανεισμό των κρατών, δηλαδή ρητή συνταγματική διάταξη που να μην επιτρέπει το δημοσιονομικό έλλειμμα και ο δανεισμός του κράτους να υπερβαίνει κάποιο ποσοστό του ΑΕΠ;

Έχουν διαχειριστεί τόσο σοφά το χρήμα των φορολογουμένων (και των δανειστών, και των ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων) οι πολιτικοί ώστε να μη χρειάζεται να υπάρχουν περιορισμοί; Να αντιδρούν οι ίδιοι οι πολιτικοί που διαχειρίζονται (ή ελπίζουν να διαχειριστούν) κατά βούλησιν τον προϋπολογισμό, το καταλαβαίνω οι υπόλοιποι όμως γιατί να αντιδρούν»; Ελα ντε…

Αυτός ο δρόμος μάτια μου...

Αυτός ο δρόμος μάτια μου
που πήραμε και πάμε
μας βγάζει όπου πονέσαμε
μας βγάζει όπου αγαπάμε.

Οι στίχοι είναι του Κώστα Πρετεντέρη και η μουσική του Ξαρχάκου
από την τηλεοπτική σειρά "Ο δρόμος".



Άσυλα

Toυ ΚΥΡ
Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ (6-2-11)

Μονόδρομοι...

"Μονόδρομοι", είναι ο τίτλος άρθρου του Δανίκα στο ΒΗΜΑ (5-5-11). Στο άρθρο ο Δανίκας κάνει μια αναφορά στους μονόδρομους που ακολουθούμε οι Έλληνες τις τελευταίες δεκαετίες. Μεταξύ αυτών και ο τηλεοπτικός.
«Η στοιχειώδης κουλτούρα  μπροστά σ΄ αυτή τη δυσθεώρητη ανθυποκουλτούρα [της τηλεόρασης] μοιάζει με Κρυφό Σχολειό. Σχεδόν κάθε δευτερόλεπτο ψυχαγωγίας αρχίζει και τελειώνει με τα παρασκήνια κάποιων, μέχρι χθες, παντελώς άγνωστων, με συνταγές μαγειρικής, με τις επιδόσεις διακοσμητών πιάτων που κατ΄ ευφημισμόν ονομάζονται σεφ, με τα ριάλιτι σόου και με αποκεφαλισμούς χιλιάδων ζόμπι. Ρε μπαγάσα, είπαμε. Ολοι έχουμε ανάγκη από χαβαλέ, καφενείο, πρέφα και μπάλα. Αλλά όταν με διπλοβάρδια μόνο αυτό λαμβάνεις, ε τότε καμένος εγκέφαλος, καμένη συνείδηση, κατακαημένη Ελλάδα!»
Δυστυχώς η άγρα πελατών έχει περάσει το κλίμα αυτό και στα μπλογκ αλλά και σε κάποιες εφημερίδες που θεωρητικά και κατά παράδοση δεν θα έπρεπε να αγγίξει.

Υπάρχει ελπίδα αναγέννησης;

«Δεν χρειάζεται να ακούει κανείς τους πολιτικούς, τους συνδικαλιστές και τους δημοτικούς άρχοντες για να εξοργισθεί. Η εμφάνισή τους και μόνο στις οθόνες της τηλεόρασης προκαλεί οργή, απελπισία και κατάθλιψη στους πολίτες.

Δυστυχώς γι΄ αυτούς και ευτυχώς για μας όλα έχουν ένα τέλος και σε κάθε καταστροφή υπάρχει η ελπίδα της αναγέννησης. Η οικονομική ύφεση στην οποία έχει βυθιστεί η χώρα, η ανεργία και η φτώχεια σε συνδυασμό με την τερατώδη και αντικοινωνική συμπεριφορά των συντεχνιών φαίνεται ότι έχουν δημιουργήσει μεγάλες ρωγμές στην ανίερη συμμαχία πολιτικών, συνδικαλιστών και δημοτικών αρχόντων. Ας ελπίσουμε ότι οι ρωγμές αυτές θα διευρυνθούν και θα φέρουν το τέλος της καταστροφικής για τη χώρα συμμαχίας τους.

Βέβαια οι συμμαχίες διαλύονται αλλά εύκολα δημιουργούνται ξανά όταν τα συμφέροντα συμπίπτουν. Για τούτο είναι αναγκαίο οι πολιτικοί, οι οποίοι μέσα στην καταιγίδα που περνάμε έχουν διατηρήσει την ψυχραιμία τους και την ευθυκρισία τους, να λάβουν σοβαρά νομοθετικά μέτρα που να προστατεύουν τη χώρα από παρόμοιες μελλοντικές επιθέσεις και λεηλασίες» καταλήγει στο σημερινό ΒΗΜΑ ο καθηγητής Θ. Λιανός.

Το ερώτημα είναι αν μπορούν οι πολιτικοί να οδηγήσουν σε έξοδο το σύστημα όταν οι ίδιοι είναι μέρος του προβλήματος. Βέβαια ο κ. Λιανός μιλάει για πολιτικούς που "έχουν διατηρήσει την ψυχραιμία τους και την ευθυκρισία τους". Ναι αλλά πώς θα γίνει αυτό όταν σχεδόν στο σύνολό τους είναι εθισμένοι να εργάζονται για την επανεκλογή τους. Πώς θα διατηρήσουν την ψυχραιμία τους παίρνοντας μέτρα που ενδεχομένως -μάλλον βέβαιο- θα τους στοιχίσουν την επανεκλογή; Δύσκολα πράγματα.

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Στην εντατική ο Καμπανέλλης

Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς του 20ου αιώνα, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, σε άσχημη κατάσταση στην εντατική νοσοκομείου της Αθήνας.
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε στη Νάξο το 1922, γιος εννεαμελούς οικογενείας που ήρθαν στη δεκαετία του '30 στην Αθήνα.
Στην περίοδο της γερμανικής κατοχής εντάχθηκε στην εθνική αντίσταση. Συνελήφθη όμως από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε  αιχμάλωτος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ματχάουζεν όπου και κρατήθηκε. Το "Ματχάουζεν", που μελοποίησε ο Θεοδωράκης  αποτελεί ποίηση που έγραψε με αφορμή τα βιώματά του στο φοβερό στρατόπεδο συγκέντρωσης.

 Έγραψε τα σενάρια σε δυο από τις σημαντικότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου: τη "Στέλλα" του Μιχάλη Κακογιάννη και τον "Δράκο" του Νίκου Κούνδουρου.
Η ενασχόληση του με το θέατρο ξεκίνησε το 1945, μετά τη γνωριμία του με τον Κάρολο Κουν. Ο ίδιος έλεγε ότι οι παραστάσεις του Κουν τον έκαναν να “δει τον προορισμό του”. Το πρώτο του έργο, ο «Χορός πάνω στα Στάχυα» ανέβηκε στα 1950 από τον θίασο Λεμού.
Μερικά θεατρικά του είναι:
* Χορός πάνω στα στάχυα – Θίασος Αδ. Λεμού, 1950
* Έβδομη μέρα της δημιουργίας – Εθνικό Θέατρο, Β’ Σκηνή, 1955-56
* Αυτός και το παντελόνι του και Κρυφή ζωή (μονόπρακτα) – Βασ. Διαμαντόπουλος, 1957
* Η Αυλή των Θαυμάτων – Θέατρο Τέχνης, 1957-58
* Η ηλικία της νύχτας – Θέατρο Τέχνης, 1958-59
* Ο Γορίλας και η Ορτανσία – Θίασος Ε. Βεργή, 1959
* Παραμύθι χωρίς Όνομα – Νέο Θέατρο Βασ. Διαμαντόπουλου – Μαρ. Αλκαίου 1959-60
* Γειτονιά των αγγέλων – Θίασος Καρέζη, 1963-64
* Βίβα Ασπασία – Θίασος Καρέζη, 1966-67
* Οδυσσέα γύρισε σπίτι – Θέατρο Τέχνης, 1966-67
* Αποικία των τιμωρημένων – Πειραματικό Θέατρο Ριάλδη, 1970-71
* Ασπασία – Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1971-72
* Το μεγάλο μας τσίρκο – Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1972-73
* Το κουκί και το ρεβύθι – Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1974
* Ο εχθρός λαός – Θίασος Καρέζη-Καζάκου, 1975
* Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα – Θέατρο Τέχνης, 1976-77
* Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού – Θέατρο Τέχνης, 1978-79
* Ο μπαμπάς ο πόλεμος – Θέατρο Τέχνης, 1981
* Ο αόρατος Θίασος – Εθνικό Θέατρο, 1988
* Ο δρόμος περνά από μέσα – 1992

Ντροπή σε όλους μας

Μεμονωμένες επιθέσεις στην Τέχνη έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε από μανιακούς. Από ανθρώπους που έχουν προβλήματα υγείας.
Οργανωμένες μαζικές επιθέσεις παρατηρούνται από θρησκευτικές οργανώσεις και ανελεύθερα καθεστώτα.
Οπαδοί μιας ποδοσφαιρικής ομάδας να επιτίθενται σε θέατρο οργανωμένα και να προκαλούν βανδαλισμούς και ενδεχομένως θύματα επειδή και μόνο στον τίτλο του έργου αναφέρθηκε η λέξη ΠΑΟΚ πρώτη φορά βλέπουμε στη χώρα μας.
Αυτά που γίνονται σίγουρα επιβεβαιώνουν το έλλειμα παιδείας και την παρακμή που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια γύρω μας. Ντροπή σε όλους μας.

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Θέατρο Τέχνης

Αντιγράφουμε από το in.gr:

"Eπίθεση στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, έγινε από αγνώστους το βράδυ της Παρασκευής, όπου είχε πρεμιέρα η παράσταση «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ, μια ιστορία του Σταθμού Λαρίσης».

Συγκεκριμένα, όπως λένε οι πληροφορίες, γύρω στις 9:10', 40' πριν αρχίσει η παράσταση, οι επιτιθέμενοι έσπασαν τις κεντρικές πόρτες, μπήκαν στο χώρο και πέταξαν τις βόμβες, προκαλώντας σοβαρές υλικές ζημιές. Μάλιστα, κατέστρεψαν και μέρος του σκηνικού, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι τραυματίστηκε και υπάλληλος.

Την ώρα της επίθεσης, στο χώρο του θεάτρου βρίσκονταν περίπου 150 άτομα. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται αστυνομικοί και παίρνουν καταθέσεις και αποτυπώματα.

Συλλήψεις, πάντως, δεν έγιναν, καθώς η αστυνομικές δυνάμεις έφτασαν αφότου τελείωσε η επίθεση και αποχώρησαν οι επιτιθέμενοι.

«Επικράτησαν άγριες καταστάσεις. Έσπασαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους» δήλωσε ο σκηνοθέτης Σταύρος Τσιώλης, από τους βασικούς συντελεστές της παράστασης και συγγραφέας του έργου, στο οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο έχει και ο Καβαλιώτης καλλιτέχνης, τραγουδοποιός και ηθοποιός Αργύρης Μπακιρτζής".

Ελλάδα 2011.

Πίτες

Τι θα γίνει ρε παιδιά, θα κόψει κανείς καμιά πίτα; (Κόβω πίτα άρα υπάρχω... Θεός σχωρέστον τον Καρτέσιο)

Τι να πει κανείς;

Τι να πει κανείς; Είμαστε λαός με χιούμορ!

-Όποιος έχει τη μύγα ... να τη φέρει πίσω!

-Στου κουφού την πόρτα ... το κλειδί είναι κάτω από το χαλάκι!

-Των φρονίμων τα παιδιά ... πριν πεινάσουν δεν πεινούσαν!

-Όσα δε φτάνει η αλεπού ... τα φτάνει με τη σκάλα!

-Από την πόλη έρχομαι ... και στην κορφή κανένας!

- Όταν τη νύχτα οι διπλανοί αλαλάζουν ... πηδάς τον πρώτο κι οι
   υπόλοιποι ησυχάζουν!

-Εις οιωνός άριστος ... αμύνεσθαι περί πάρτης!

-Κάλλιο αργά ... παρά αργότερα!

-Όποιος βιάζεται ... προφταίνει!

-Τράβηξα τη Ζωή απ' τα μαλλιά ... και φόραγε περούκα!

-Στο σπίτι του κρεμασμένου ... δε μιλάνε για σκοινί!

-'Οποιος τη νύχτα περπατεί ... λάσπες και σκατά πατεί!

-Σ' όποιο δάσκαλο καθήσεις ... πάλι βαθμό δεν παίρνεις!

-Εδώ βυζιά δεν έχουμε ... και τα σουτιέν μας λείψαν!
           
 -Τόσα μουνιά στον τόπο μας, μας ήρθαν κι απ’ την Πέργαμο.

-Χάνει η μάνα το παιδί ... και το παιδί τη βρίσκει!

-Χέσε μέσα Πολυχρόνη ... δε μπορώ να καθαρίζω άλλο!

-Αν κατουράς στη θάλασσα θα το βρεις στ΄αλάτι

-Ο τεμπέλης κι ο φαγάς ή δραγάτης ή παπάς.

-Άρπαζε να τρως να πίνεις, πολιτεύου να αρχοντίνεις.

Υποψίες

Όποιος δηλώνει ότι αυτό που κάνει δεν είναι ανοησία μάλλον κάτι υποψιάζεται. Κάτι τον βασανίζει.

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Οι αφορισμοί του Γκάτσου

Μην γράφεις άνευ λόγου. Μην εργάζεσαι περισσότερο από ό,τι χρειάζεσαι για να κερδίσεις τα απαραίτητα. Μη χαιρετάς ανθρώπους που δεν έχουν να σου πούνε τίποτα. Μην σπαταλάς τις κινήσεις σου. Να σκέφτεσαι αδιάκοπα και να κοιμάσαι κουρασμένος.
Φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννησή του. Οι παραπάνω αφορισμοί είναι από την ομιλία του Μάνου Χατζιδάκι στην τελετή βράβευσης του ποιητή από το Δήμο Αθηναίων.

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Εύκολες ασκήσεις

Λαϊκισμός και ανομία, είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου της σημερινής Καθημερινής. 
"Είναι μεγάλη η ζημιά που μπορεί να προκληθεί από το φαινόμενο της ανομίας, ειδικά από τις ομάδες οι οποίες ενθαρρύνουν τους πολίτες να μην πληρώνουν διόδια ή εισιτήρια στις δημόσιες συγκοινωνίες.
Μια κοινωνία που δεν σέβεται στοιχειώδεις κανόνες, οι οποίοι παραβιάζονται ατιμωρητί, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα πάρει τον κατήφορο που θα την μετατρέψει σε τριτοκοσμική χώρα.
Τα κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης που υποστηρίζουν το «δεν πληρώνω», λαϊκίζουν και αποσκοπούν σε ψήφους ή λίγη τηλεθέαση. Η ζημιά που προκαλούν, όμως, είναι ανεπανόρθωτη. Αν όλοι μας δεν πληρώνουμε για τα δημόσια αγαθά που απολαμβάνουμε θα σταματήσουν απλώς να υπάρχουν, γιατί το ελληνικό κράτος είναι χρεοκοπημένο και δεν έχει καμία δυνατότητα να πληρώνει μόνο του την κατασκευή νέων δρόμων, ενώ οι δημόσιες συγκοινωνίες θα καταρρεύσουν γιατί δεν θα μπορεί να τις επιδοτήσει".
Δηλαδή όταν οι Μανιάτες δεν πλήρωναν φόρους 100 χρόνια γιατί κατά την αντίληψή τους απελευθέρωσαν την Ελλάδα από τους Τούρκους καλά έκαναν; Όταν μπαίνουν κάποιοι στο μπακάλικο και φορτώνονται κλέβοντας διάφορα είδη τα οποία στη συνέχεια μοιράζουν στη λαϊκή καλά κάνουν; Όταν η κάθε ομάδα επειδή πιστεύει ότι είναι ο μόνος θεσμός σ' αυτή τη χώρα κάνει ότι κατά την αντίληψή της θεωρεί  δίκαιο αγνοώντας την άποψη της πλειοψηφίας καλά κάνει;

Τζάμπα μάγκες

Tου Κ. Μητρόπουλου
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (2-2-2011)

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις

«Και ξαφνικά, άκουσα νεαρό που µόλις είχε επιστρέψει από το Κάιρο να λέει µια ασύλληπτη φράση: «Φοβερό! Πυραµίδες και πόλεµος µαζί». Μόνο «ουάου» δεν πρόσθεσε...» γράφει στα σημερινά ΝΕΑ η Βούλα Κεχαγιά.

Είναι δυνατόν, αναρωτιέται, κάποιοι να διψούν για δράση με σφαγές στους δρόμους  για να ικανοποιήσουν την διεστραµµένη τους αντίληψη; Μπορεί οι πληγωμένοι και οι σκοτωμένοι να είναι απλώς και μόνο θέαμα; Ατραξιόν δράσης και μνημείων;

Βέβαια νομίζουμε κακώς το γενικεύει μιλώντας για τη γενιά που µεγάλωσε σε έναν εικονικό κόσµο, όμως είναι αρκετοί αυτοί που έχουν ανάλογες αντιλήψεις. Αρκετοί μεγαλώνουν με video games που ικανοποιούν φονικά ένστικτα. «Που σκοτώνεις για να γίνεις «καλύτερος» παίκτης».

Ποιος μπορεί να της αρνηθεί το δίκιο για τη «γενιά που έχει µεγαλώσει µε τηλεσκουπίδια reality και βλέπει την πραγµατική ζωή σαν προέκτασή της.

Μια γενιά που η real life είναι «ουάου» και «φανταστική», όπως στη µίζερη οθόνη του pc της.

Μια γενιά που η µόνη επαφή της µε την ύπαιθρο είναι όταν παίζουν Farmville και Farmerama.

Μια γενιά που προτιµά νακάνει chat µε διαδικτυακούς φίλους παρά να πίνει ένα κρασί µαζί τους.

Που αρκείται να κάνει poke στο facebook αντί να φλερτάρει.

Μια γενιά τουριστών της ζωής».

Δυστυχώς πιστεύουμε ότι δεν τα έχουμε δει ακόμα όλα. Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις που σοφά λέει ο Ελληνικός λαός.

Νεκρολογία

Ο George Stuart είναι εκφωνητής σχολιαστής στο ραδιόφωνο του BBC. Ο "Γεροντάκος" ανακάλυψε στο blog του (www.bbc.co.uk , Radio Stoke Features ) μια νεκρολογία που παρουσίασε από το ραδιόφωνο αφιερωμένη στη μακαρίτισσα "Κοινή Λογική". Επειδή νομίζουμε σε πολλά σημεία μας αφορά την τροποποιήσαμε δια τα καθ' ημάς και ιδού:

Μαζευτήκαμε φίλοι σήμερα για να συνοδεύσουμε στην τελευταία της κατοικία μια παλιά μας φίλη κι αγαπημένη: την Κοινή Λογική. Έτσι την αποκαλούσαμε χαϊδευτικά παρά το ότι γνωρίζαμε ότι δεν ήταν και τόσο κοινή. Περηφανευόμαστε όμως εμείς ότι συνοδοιπορήσαμε μαζί της αρκετά χρόνια. Την ανακαλύψαμε ώριμη κυρία. Δε μάθαμε ποτέ όμως την πραγματική της ηλικία. Όπου και να ρωτήσαμε δεν βγάλαμε άκρη. Χοντρομπαλού την αποκαλούσαμε χαϊδευτικά. Έτσι πειράζαμε τη γιαγιά μας και την πατρίδα μας. Είναι κι αυτές αγαπημένες. Όπου και να ρωτήσαμε αρμοδίως μητρώο γέννησης δε βρήκαμε. Ευτυχώς λέγαμε μακαρίζοντας για μια και μόνη φορά τη γραφειοκρατία. Για σκεφτείτε να βρεθεί και να βγει στη σύνταξη, σκεπτόμασταν. Με την Κοινή Λογική στη σύνταξη άντε να βγάλεις άκρη...
Και σήμερα όχι εντελώς αναίτια ενέσκηψε το μοιραίο. Όλα αυτά που γίνονταν τον τελευταίο καιρό της έδωσαν και τη χαριστική βολή. Πως να τα αντέξει. Εδώ κινδυνεύουμε όλοι μας, πόσο μάλλον αυτή. Θα τη θυμόμαστε, όμως, σε κάθε στιγμή του βίου μας και υποσχόμαστε ότι τα πολύτιμα μαθήματα που μας δίδαξε κυρίως με τη συμπεριφορά και το παράδειγμά της θα μας οδηγούν μέχρις ότου και εμείς να πάρουμε το δρόμο για να ξαναβρεθούμε στους τόπους που αναπαύεται.
Απλά και σταράτα, ας θυμηθούμε:
-Η Κοινή Λογική, η ασπίδα προστασίας, αν την έχεις.
-Ο τυχερός άσπρος κόρακας είναι πρωινό πουλί.
-Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη
-Μπορεί να φταίω κι εγώ.

Η Κοινή Λογική έζησε σύμφωνα με απλές, συνετές οικονομικές πολιτικές, όπως: Μην ξοδεύετε περισσότερα απ' αυτά που κερδίζετε, και... αξιόπιστες στρατηγικές: όπως: Υπεύθυνοι είναι οι ενήλικες και όχι τα παιδιά.

Η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία όταν τέθηκαν σε ισχύ καλοπροαίρετοι αλλά αυταρχικοί κανονισμοί. Αναφορές για ένα 6-χρονο αγόρι που κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση επειδή φίλησε μια συμμαθήτριά του, για εφήβους που αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή χρησιμοποίησαν στοματικό διάλυμα μετά το γεύμα και για έναν δάσκαλο που απολύθηκε επειδή επέπληξε έναν απείθαρχο μαθητή, απλώς επιδείνωσαν την κατάστασή της.

Η Κοινή Λογική έχασε έδαφος όταν γονείς επιτέθηκαν σε δασκάλους επειδή έκαναν τη δουλειά που οι ίδιοι δεν είχαν καταφέρει να κάνουν αναφορικά με την πειθάρχηση τών ανυπάκουων παιδιών τους.

Η υγεία της επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν τα σχολεία υποχρεώθηκαν να παίρνουν τη γονική συναίνεση για να βάλουν αντηλιακό ή να δώσουν μια ασπιρίνη σ' ένα μαθητή αλλά δεν μπορούσαν να ενημερώσουν τους γονείς όταν μια μαθήτρια έμενε έγκυος και ήθελε να κάνει έκτρωση.

Η Κοινή Λογική έχασε τη θέληση για ζωή όταν οι εκκλησίες έγιναν επιχειρήσεις και οι εγκληματίες τύγχαναν καλύτερης μεταχείρισης από τα θύματά τους.

Η Κοινή Λογική δεν κατάφερε να ξεπεράσει το γεγονός ότι, όχι μόνο δεν μπορούσες να υπερασπιστείς τον εαυτό σου από ένα διαρρήκτη μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, αλλά ο διαρρήκτης μπορούσε και να σε μηνύσει για βιαιοπραγία.

Η Κοινή Λογική παραιτήθηκε τελικά από κάθε θέληση για ζωή όταν μια γυναίκα που τάχα δεν κατάλαβε ότι ένα αχνιστό φλιτζάνι καφέ ήταν ζεστό, έχυσε λίγο στην ποδιά της κι' ανταμείφθηκε άμεσα μ' έναν τεράστιο διακανονισμό.

Πριν από το θάνατο τής Κοινής Λογικής είχε προηγηθεί ο θάνατος των γονιών της, τής Αλήθειας και τής Εμπιστοσύνης, τής συζύγου Σύνεσης και των παιδιών της Ευθύνης και Λογικής.
Έχουν επιζήσει τα 4 ετεροθαλή αδέλφια της:
- Ξέρω τα Δικαιώματά μου
- Το Θέλω τώρα
- Κάποιος άλλος φταίει
- Είμαι (δήθεν) θύμα

Στην κηδεία της, όπως διαπιστώνετε δεν είμαστε πολλοί. Ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι απεβίωσε. Μακαρία η οδός και ελαφρύ το χώμα που τη σκεπάσει.  Συλλυπητήρια σε όλους μας. Να ζήσουμε να τη θυμόμαστε.