Ένα νέο βιβλίο του Γιάννη Σταμέλου: «Τα Μαθηματικά στη Δικαιοσύνη και οι επιστολές της Αρετής» (Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΝΑΤΟΛΗ 30-9-17)

Δε σταματά να γράφει και να εκδίδει βιβλία ο Πρόεδρος της Ιστορικής – Λαογραφικής Εταιρείας Νομού Λασιθίου και υπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού «Αμάλθεια», Μαθηματικός Γιάννης Σταμέλος. Την επόμενη εβδομάδα θα έχει στα χέρια του, τυπωμένο, το 14ο βιβλίο του, με τίτλο «Τα Μαθηματικά στη Δικαιοσύνη και οι επιστολές της Αρετής».Το ερέθισμα και η αφορμή για το ξεδίπλωμα της πλοκής του βιβλίου δίνει ένα περιστατικό ενδοσχολικής βίας,  σε βάρος μιας μαθήτριας με ασιατικά χαρακτηριστικά, το οποίο φαίνεται ότι ο διευθυντής του σχολείου δεν το χειρίζεται σωστά, επειδή στην υπόθεση εμπλέκονται μαθητές – τέκνα «επωνύμων» γονέων στην περιοχή. Οι μαθητές του σχολείου αντιλαμβάνονται ότι με το χειρισμό αυτό δεν αποδίδεται δικαιοσύνη και εξοργίζονται. Αυτό οδηγεί σε αναστάτωση τη μαθητική κοινότητα και καταλήψεις. Η έφηβη μαθήτρια – ηρωίδα του βιβλίου επιστρέφει στο σπίτι της και βγάζει θυμό… Δεν εμπλέκεται άμεσα στο περιστατικό «μπούλινγκ» αλλά ως έφηβη εξωτερικεύει την αίσθηση της αδικίας που νιώθει, με θυμό έναντι των γονέων της.Όπως επισημαίνει ο Γιάννης Σταμέλος, «τα σχολεία μας πλέον είναι πολυπολιτισμικά. Μια από τις αιτίες ενδοσχολικής βίας που παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια είναι και η μορφή αυτή, η σύσταση δηλαδή, των μαθητών με διαφορετικά χαρακτηριστικά ή πολιτισμικές καταβολές. Το βιβλίο παίρνει για αφορμή ένα φαινόμενο ενδοσχολικής βίας σε βάρος μιας μαθήτριας με ασιατικά χαρακτηριστικά, το οποίο αντιμετωπίζεται άδικα από τον διευθυντή του σχολείου. Η ηρωίδα είναι έφηβη. Έχει στη συμπεριφορά της όλα τα χαρακτηριστικά του ψυχισμού που συνήθως δημιουργεί η εφηβεία. Οι γονείς της θέλουν να της μιλήσουν για τη Δικαιοσύνη, αλλά ξέρουν ότι θα αντιδράσει σε κάθε προσπάθεια τους να ανοίξουν κάποιον σχετικό διάλογο και δεν θα τον δεχτεί αντιδρώντας στο ”δασκαλίκι”. Εφευρίσκουν έτσι τη μέθοδο του “τρίτου γονιού”. Καταφεύγουν δηλαδή στην αποστολή ανώνυμων επιστολών»…

Έτσι εξελίσσεται η πλοκή του βιβλίου, των 150 περίπου σελίδων, με την ηρωίδα να προσπαθεί να διερμηνεύσει το περιεχόμενο κάθε φορά της επιστολής που λαμβάνει, προσπαθώντας παράλληλα να ανακαλύψει τον αποστολέα και το σκοπό του. Έτσι χωρίς να το συνειδητοποιεί, ανοίγει διάλογο με τους γονείς της για το θέμα. Όχι μόνο μέσα από τις επιστολές αλλά και δια ζώσης, σχολιάζοντας μαζί τους τις επιστολές. Αποκαθίσταται με τον τρόπο αυτό μια ουσιαστική επικοινωνία παιδιού και γονέων, που ήταν και η πρωταρχική επιδίωξη των γονέων.

Όπως εξηγεί ο συγγραφέας, «το πράγμα περιπλέκεται ακόμα περισσότερο γιατί την ίδια περίοδο στο σχολείο ο μαθηματικός συζητά σε ένα κύκλο ελεύθερων μαθημάτων που διοργανώνει θέματα δικαιοσύνης και Μαθηματικών».

Μέσα στο βιβλίο θίγονται μια σειρά από θέματα και ζητήματα που αφορούν το σημερινό σχολείο και τους μαθητές της εποχής μας. Αυτά είναι: Η  αργκό των μαθητών, πώς δημιουργείται και γιατί; Tι συμβαίνει όταν προκαλείται το περί δικαίου αίσθημα των ανθρώπων. Κάνει αναφορά στην ανάγκη δημιουργίας κανόνων δικαίου. Επεξηγεί ότι δεν διαιρούνται όλα τα πράγματα των ανθρώπων και οι πράξεις σε δύο μεγάλες κατηγορίες: δίκαιες και άδικες. Και διερμηνεύεται το γεγονός ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις μιλάμε μεταφορικά για αδικίες εκφράζοντας τις προσωπικές μας επιθυμίες. Για παράδειγμα: «Ο Μάρκος ακούει μόνο ροκ μουσική».

«Συχνά μιλούμε επίσης για “άδικο”, περιγράφοντας κάτι που δεν μας αρέσει. “Δεν αρρωσταίνω ποτέ όταν έχουμε σχολείο”. Θίγεται το θέμα της “αμεροληψίας” και τα μαθηματικά της πίτας [το τυχαίο ως πράξη αμερόληπτης δηλαδή δίκαιης συμπεριφοράς]. Η μεροληψία και η απάτη. Το σύμβολο της δικαιοσύνης και η σημασία του. Το ποια είναι η αίσθηση που μας δημιουργείται από την καθημερινή πραγματικότητα σχετικά με την εφαρμογή της δικαιοσύνης στην κοινωνία. Τι κοινό υπάρχει μεταξύ της δικαιοσύνης, του έρωτα και του πλούτου ως μυθικές προσωπικότητες. Ποιος είναι ο λόγος. Τι είναι τα παιχνίδια μηδενικού αθροίσματος και γιατί είναι δίκαια. Ποια πραγματικά είναι η έννοια του δικαίου στη διεθνή πολιτική και πώς μπορούμε γνωρίζοντας να σχεδιάσουμε άδικες στρατηγικές στη διεθνή πολιτική. Τι είναι τα παγκόσμια δικαιώματα του ανθρώπου και πώς η ανθρωπότητα προχώρησε στη σύνταξη ενός σχετικού χάρτη δικαιωμάτων. Πώς η ανάγκη για περισσότερη δικαιοσύνη στις ανθρώπινες κοινότητες δημιούργησε τα μαθηματικά των κλασμάτων και των δεκαδικών. Πώς σχετίζονται οι έννοιες των αρνητικών αριθμών με τις πράξεις δικαιοσύνης. Πώς η ισότητα επιβάλει δικαιοσύνη και πώς αυτή επιβάλει άδικες πράξεις. Τι είναι η αναλογικότητα και γιατί είναι δίκαιη πράξη. Γιατί η ισότητα που αποκλείει τις επιλογές δεν είναι δίκαιη πράξη. Τι σημαίνει άριστη λύση και τι βέλτιστη. Πώς επιβάλλεται το δίκαιο στις δυο περιπτώσεις. Πώς αξιοποιείται στη λύση πραγματικών προβλημάτων. Όπως είναι η επιλογή χώρου για αεροδρόμιο, γέφυρα, σκουπιδότοπου, στον αναδασμό κ.α. Πώς ένας υποθετικός αριθμός, ο μέσος όρος, μας οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις σε δίκαιες επιλογές.

Η ζωή επιβραβεύει τον κόπο και τον μόχθο. Αποδίδει δικαιοσύνη όταν κάποιοι ευνοούνται από το φυσικό τους ταλέντο σε σχέση με κάποιους που αποδεδειγμένα προσφέρουν πολύ σημαντικό έργο στην κοινωνία και τον πολιτισμό; [π.χ. ένας ποδοσφαιριστής ή ένας δεξιοτέχνης ενός μουσικού οργάνου σε σχέση με έναν γιατρό ή μια δασκάλα]» τονίζει ο κ. Σταμέλος και καταλήγει ότι στο ερώτημα, για το βιβλίο, αν θα ανακαλύψει η ηρωίδα τον αποστολέα και το σκοπό του και αν τελικά θα της αποκαλύψουν από μόνοι τους οι γονείς της ότι εκείνοι της έστελναν τις επιστολές, δεν είναι η ουσία. Είναι εύρημα, που φέρει όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Λειτουργεί και για την πλοκή του βιβλίου αλλά και για την αποκατάσταση της επικοινωνίας των γονέων με το παιδί τους στη δύσκολη περίοδο της εφηβείας.

Εν τέλει, τα Μαθηματικά προσφέρουν την άριστη «λύση», προσφέροντας στους ανθρώπους το μέσον για να ανακαλύψουν την βέλτιστη επιλογή, λύση, απάντηση, στα προβλήματα, τις περισσότερες φορές (αν όχι πάντα) και την πιο δίκαιη, πιστεύει ο συγγραφέας.

Το βιβλίο απευθύνεται στους έφηβους, στους μαθητές των δύο τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και στους μαθητές του Γυμνασίου μέχρι και των πρώτων τάξεων του Λυκείου. Απευθύνεται σε ένα βαθμό και σε γονείς.

Είναι ένα βιβλίο – συμβολή στην ελληνική «Μαθηματική Λογοτεχνία», η οποία είναι πολύ φτωχή στην Ελλάδα, υποστηρίζει ο κ. Σταμέλος.

ΝΙΚΟΣ ΤΡΑΝΤΑΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Συμβουλευτική Ομιλία

Πριν από την παραλαβή των βαθμών του δεύτερου τριμήνου στο 1ο Γυμνάσιο Ιεράπετρας. Με αφορμή τους βαθμούς ο Προϊστάμενος της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Λασιθίου κ. Ιωάννης Σταμέλος πραγματοποίησε στη δημοτική αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη» μια ενδιαφέρουσα συμβουλευτική ομιλία.
Τους παριστάμενους χαιρέτισε ο Διευθυντής του σχολείου κ. Θοδωρής Μανουσάκης και τόνισε ότι στόχος είναι να έρθουν μεταξύ τους πιο κοντά γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικοί, σχολείο με σκοπό την καλύτερη συνεργασία.
Χαιρετισμό απηύθυνε και ο σχολικός σύμβουλος φυσικής αγωγής κ. Α. Κατσαγκόλης.
Την ομιλία παρακολούθησαν ο Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων κ. Γιώργος Παπαδάκης και ο Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δήμου Ιεράπετρας κ. Ηλίας Νταραράς.
Ο κ. Σταμέλος έθεσε στο επίκεντρο τη συμβουλευτική γονέων και τους αποτελεσματικούς τρόπους και στρατηγικές για την αντιμετώπιση των σχολικών μαθημάτων ώστε η μελέτη να είναι πιο αποδοτική. Αναλύοντας τους άξονες ενημέρωσε για το στάδιο στο οποίο βρίσκονται σήμερα τα σχολεία και για το αν υπάρχουν εκκρεμότητες να αντιμετωπιστούν. Στάθηκε στο ρόλο των συντελεστών - όπως διοίκηση, γονείς εκπαιδευτικοί, ο δήμος, το κράτος - στην εκπαίδευση, στο ποιοτικό σχολείο και τα χαρακτηριστικά του, στο παιδαγωγικό και νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία των γυμνασίων, στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα τα σχολεία στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ειδικότερα στα ναρκωτικά, στο διαδίκτυο και στον ενδοσχολικό εκφοβισμό και στη βία.
Το ρεπορτάζ οφείλεται στην ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΜΠΡΟΥ-ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ από την εφημερίδα ΑΝΑΤΟΛΗ.

Δικαιοσύνη και Μαθηματικά

Οι μάχες στα Βατερλώ κερδίζονται στα γήπεδα του Ίτον

(Με αφορμή τη βράβευση των μαθητών που διακρίθηκαν στους διαγωνισμούς της Μαθηματικής Εταιρείας 2013-2014 στην Περιφερειακή Ενότητα Λασιθίου)

Ο κόσμος θα ήταν ασφαλώς καλύτερος αν υπήρχε δικαιότερη κατανομή αγαθών, ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία. Αν δεν υπήρχαν καταχρήσεις, απληστία, εγκλήματα και αρρώστιες. Ο κόσμος αυτός ο ιδανικός, όμως, δεν υπάρχει. «Τ’ αγαθά κόποις κτώνται», διαπίστωσαν πολλούς αιώνες πριν οι σοφοί μας πρόγονοι. Τα καλά κατακτώνται και δεν παραχωρούνται.

Από τότε που ο Γαλιλαίος διατύπωσε την περίφημη ρήση του «μετρήστε ότι είναι μετρήσιμο και ότι δεν είναι κάντε το μετρήσιμο και μετρήστε το» έχουμε βαλθεί να εφευρίσκουμε εξισώσεις. Ο τέλειος γάμος έχει την εξίσωσή του, η ευτυχία τη δική της.

Το ότι το μαθηματικό λεξιλόγιο αποτελεί πολιτιστικό αγαθό και μέρος της παγκόσμιας κουλτούρας δεν είναι καινούργια ανακάλυψη. Εκτός από την άλγεβρα η ευτυχία προσεγγίζεται και με γεωμετρικούς όρους. Κατά έναν ορισμό, λοιπόν, η ευτυχία ορίζεται ως η απόσταση μεταξύ επιθυμητού και εφικτού. Όσο μικραίνει αυτή τόσο πιο ευτυχισμένοι νοιώθουμε. Οι θεωρίες «μεγίστου-ελαχίστου» που ασυνείδητα εφαρμόζονται από τις ανατολικές φιλοσοφίες προτείνουν για τη μεγιστοποίηση της ευτυχίας την  ελαχιστοποίηση των επιθυμιών. Η δυτική φιλοσοφία, όμως, που έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα, κοιτάζει προς την αντίθετη κατεύθυνση: «συν Αθηνά και χείρα κίνα» προτρέπει. Για να πετύχεις το βέλτιστο οργανώσου και μεθόδευσε τις δράσεις σου.

Η λέξη κλειδί: Παιδεία. Όλα είναι θέμα Παιδείας, όπως έλεγε μέχρι πρότινος και το ομώνυμο υπουργείο στο λογότυπό του.  

«Η ευημερία της Αμερικής δεν ήταν ποτέ αποτέλεσμα τόσο του τρόπου με τον οποίο συσσωρεύουμε τον πλούτο, όσο του τρόπου με τον οποίο εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας», απεφάνθη πρόσφατα ο πρόεδρος Ομπάμα.

Ο λόγος που ο Πλάτων, στην Πολιτεία του, θέτει την εκπαίδευση στο κέντρο του πολιτικού προβληματισμού δεν είναι η ανάγκη να γίνει ο λαός κοινωνός αυτού του αγαθού, αλλά να γίνουν ενάρετοι οι κυβερνώντες. Και όταν ο Πλάτων μιλάει για εκπαίδευση στα βασικά μαθήματα περιλαμβάνει αριθμητική, γεωμετρία, στερεομετρία και αστρονομία.

Είναι πολύ σημαντικό και θα πρέπει να το εμπεδώσουμε -κυρίως στην παρούσα συγκυρία- ότι οι μάχες στα Βατερλώ κερδίζονται στα γήπεδα του Ίτον, κατά την εύστοχη παρατήρηση που αποδίδεται στον δούκα του Ουέλιγκτον. Η έκβαση δηλαδή των κρίσιμων μαχών προετοιμάζεται από τα κράτη στους χώρους των πανεπιστημίων τους. Των σχολείων τους κατ’ επέκτασιν.

Οι μαθητές μας σήμερα ζουν στην πιο έντονη, γεμάτη από ερεθίσματα, περίοδο στην ιστορία της γης. Πολιορκούνται με πληροφορίες και κελεύσματα από όλες τις πλατφόρμες. Από υπολογιστές, Iphones, διαφημιστικές πινακίδες και από εκατοντάδες τηλεοπτικά κανάλια. Και εμείς στην τάξη συχνά τα τιμωρούμε επειδή αφαιρούνται και δεν συγκεντρώνονται. Από τι; Από τα βαρετά πράγματα, εν πολλοίς, του σημερινού μας σχολείου. Και δεν είναι αυτό καθόλου άσχετο και με τον τρόπο αξιολόγησης των γνώσεων. Όταν δηλαδή τα αξιολογούμε και τα βαθμολογούμε με βάση την παπαγαλία και την απομνημόνευση. Όταν όλο το σύστημα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης λειτουργεί με ένα ισχυρότατο προσανατολισμό: τις εξετάσεις για την εισαγωγή στις σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Και εκτός του ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο η διαδικασία μάθησης αποστερεί τη χαρά που θα έπρεπε να προσφέρει η ανακάλυψη της γνώσης, η συγκλίνουσα σκέψη, που επιβάλλουν οι μέθοδοι, τα αναλυτικά προγράμματα και ο τρόπος αξιολόγησης εκμηδενίζουν και τη δημιουργικότητα των μαθητών.

Το 98% των παιδιών του νηπιαγωγείου έχουν αποκλίνουσα σκέψη λένε οι έρευνες. Όταν επανεξέτασαν αυτά τα παιδιά μετά από 10 χρόνια και ενώ είχαν πάει στο σχολείο η αποκλίνουσα σκέψη έχει μειωθεί στο 13-15% .

Τα αποτελέσματα αυτά κατά την άποψή μας δείχνουν δυο πράγματα. Το πρώτο ότι έχουμε όλοι την δημιουργική ικανότητα και το δεύτερο ότι αυτή με το σχολείο, κυρίως, φθίνει. Πολλά συνέβησαν στα παιδιά καθώς μεγάλωναν και κυρίως ότι εκπαιδεύτηκαν. Ξόδεψαν 10 χρόνια στο σχολείο να τους λένε ότι υπάρχει μια μόνο λύση, η οποία βρίσκεται στο πίσω μέρος του βιβλίου. Και να μην την κοιτάξουν. Και να μην αντιγράψουν, γιατί αυτό είναι πράξη ανεπίτρεπτη, είναι ζαβολιά, θα λέγαμε.

Οι αλλαγές που εισάγει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση το «Νέο Σχολείο» (Γυμνάσιο και Λύκειο) μένει να αποδειχθεί στην πράξη αν κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση και αν τελικά θα επιφέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Τα μαθηματικά είναι κατά την άποψή μου το σπουδαιότερο από τα μαθήματα, που συμβάλλουν στην αποκλίνουσα σκέψη. Το μάθημα στα σχολεία, που καλλιεργεί τη φαντασία, την πρωτοτυπία και τη φρεσκάδα στους συλλογισμούς. Το βλέπουμε συχνά στις απαντήσεις των μαθητών μας με την πρωτοτυπία και τα ευχάριστα ξαφνιάσματα στις λύσεις των ασκήσεων και των προβλημάτων. Στις απρόβλεπτες παρατηρήσεις. Ιδιαιτέρως δε στους διαγωνισμούς της Μαθηματικής Εταιρείας.

Τα τελευταία χρόνια οι διαγωνισμοί της Μαθηματικής Εταιρείας μας δείχνουν ότι το κατ’ ευφημισμόν ασθενές φύλο έχει καταλάβει και το πάλαι ποτέ ανδροκρατούμενο κάστρο των Μαθηματικών. Οι μαθητές που διακρίνονται στους διαγωνισμούς είναι παιδιά με ενδιαφέροντα και έχουν υψηλές επιδόσεις στο σχολείο τους. Εξασφαλίζουν δε την εισαγωγή τους σε πανεπιστημιακές σχολές που  επιθυμούν, από τις πρώτες προτιμήσεις τους στις σχετικές λίστες.

Έχω τη γνώμη ότι με τα παιδιά, τους μαθητές μας, θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Θα πρέπει να τους λέμε όλη την αλήθεια. Όταν θα έρθουν αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής θα πρέπει να γνωρίσουν αυτό που οι Ισπανοί ερευνητές Πετρέλα και Τεζέι ονόμασαν «εξίσωση της μετριότητας». Δηλαδή τον τύπο που βρήκαν και με τον οποίο συνδέουν την πιθανότητα ενός ταλαντούχου να επιτύχει επαγγελματικά και κοινωνικά ως συνάρτηση του ποσοστού των μετρίων σε μια κοινωνία. Και, ακόμα, ότι η καταξίωση προκύπτει από την προσπάθεια. Ο αγώνας είναι αυτός που καταξιώνει τον άνθρωπο, για να θυμηθούμε και τον δικό μας, τον Καζαντζάκη. Πρέπει να τους καλλιεργήσουμε την αισιοδοξία. Ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει, οι στρεβλώσεις δεν μπορούν να διορθωθούν, χωρίς προσπάθεια. Θα πρέπει να το εμπεδώσουν: Το μόνο μέρος στο οποίο η επιτυχία είναι πιο μπροστά από την προσπάθεια είναι το λεξικό.

Καλή επιτυχία στις προσπάθειές όλων των μαθητών και  θερμά συγχαρητήρια στους μαθητές που διακρίθηκαν στους διαγωνισμούς της Μαθηματικής Εταιρείας. Και επιπλέον στους γονείς και τους καθηγητές τους. Συγχαρητήρια και στους συναδέλφους της Μαθηματικής Εταιρείας για τη διοργάνωση της τελετής βράβευσης, που έγινε την Κυριακή 6 Απριλίου στη Σητεία.

Ιωάννης Ευαγγ. Σταμέλος

Δ/ντης Δ/θμιας Εκπ/σης Λασιθίου

stamelosioa@gmail.com

Βιβλιοπαρουσίαση

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Επιμελητήριο Λασιθίου

Άγιος Νικόλαος

Ώρα 7.00 μ.μ.

Παρουσιάζουν το βιβλίο:

Έφη Μπουκουβάλα-Κλώντζα

Μαρία Μαυρικάκη

Ι. Σταμέλος

Συμμετέχουν:
 Μιχαλάκης Κλώντζας [Πρόζα]

Γωγώ Ζερβού [Απαγγελία]

Οι μουσικοί

Γιάννα Παπαδάκη

Πάτρα Φαρσάρη

Μανώλης Κλώντζας

Κωστής Κλώντζας

Βασίλης Τράνακας

και

Η "Αυτοσχέδιος Χορωδία"

Φαντασία και Μαθηματικά εκδόσεις Οσελότος

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Οσελότος"

Να μπουν σε κάθε σάκα

Γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος στα σημερινά ΝΕΑ

Σύννεφα πολλά συνάζονται στον εθνικό μας ορίζοντα. Και δεν είναι μόνο τα πυκνά σύννεφα της οικονομικής καταιγίδας. Τα πλέον ζοφερά κρέμονται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τη νεολαία μας που χωρίς πυξίδα και χωρίς χάρτη πελαγοδρομεί. Υπάρχει μεγάλο έλλειμμα Παιδείας. Τόσα χρόνια σ' αυτή τη γωνιά σχεδόν ουρλιάζω, με την τραυματική εμπειρία των σαράντα χρόνων εκπαιδευτικής λειτουργίας σ' ευρύ φάσμα της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, πως η εκπαίδευση ανθρώπων εδώ και περίπου τριάντα χρόνια με τη σφραγίδα της Πολιτείας βούλιαξε στα ρηχά. Οταν η καλλιέργεια ψυχών έγινε πασάλειμμα, κι αυτό μισερό, επαγγελματικής ειδίκευσης. Και το εξετασιοκεντρικό σύστημα εξετάσεων με τη λογική και την οργάνωση της παραγωγής προϊόντων εν σειρά, δίκην τούβλων ή καρμπιρατέρ, δημιουργούσε πτυχιούχους άνεργους και ακαλλιέργητους. Πρόσφατα διάβαζα τη συνέντευξη αξιόλογου νέου συνθέτη που νοσταλγούσε την εποχή, όχι μακριά από τη σημερινή, που η νεολαία γέμιζε στάδια για να ακούσει μελοποιημένο Ρίτσο, Σεφέρη, Ελύτη, Αναγνωστάκη, Βάρναλη αλλά και τους μικρούς μας λυρικούς Χατζόπουλο, Βιζυηνό, Μυρτιώτισσα. Και τώρα η νεολαία παραπαίει απροσανατόλιστη ανάμεσα στις ρητορείες του λαϊκισμού, τις καφετέριες της χαύνωσης και την υποκουλτούρα της μουσικής, των γκραφίτι και των μπεστ σέλερ.

Και γίνεται βέβαια βορά των ακραίων πιράνχας του πολιτικού βολονταρισμού. Διοχετεύει τις ορμές της στα προϊόντα της αγοράς του σεξ και στις τάχα μου ακτιβιστικές δράσεις καταστροφής. Μουντζουρώνει μνημεία γλυπτικής, παστρικούς ασβεστωμένους τοίχους, ξηλώνει πεζοδρόμια, δέρνει καθηγητές με αντίθετη άποψη, κυνηγάει πένητες και εξόριστους από αυταρχικά καθεστώτα μετανάστες και πρόσφυγες.

Προσωπικά, πιο πολύ από τον διάχυτο αλλά διακριτό χύδην φασισμό, τρέμω τον οικόσιτο ναζισμό, αυτόν που καλλιεργείται σε κλειστούς χώρους, πανεπιστημιακές αίθουσες, σεμινάρια, γιάφκες γελοίας μουσικής, βίαιης ρυθμομανίας, αλλά κυρίως τον κυριολεκτικά οικοδίαιτο φασισμό που φυτρώνει και καρποφορεί μέσα στις οικογένειες. Ανεργία αλλά και υπεραπασχόληση για να βγει το μηνιάτικο των γονέων, σχολείο - αποθήκη κρεάτων και φορμόλη πτωματικής γνώσης, όλα αυτά τροφοδοτούν τη νέα μόδα του ρατσιστικού εθνικιστικού σαδομαζοχιστικού ιδεολογήματος που φορεί τη στολή του πατριωτισμού, της φιλανθρωπίας και της σεμνοτυφίας.

Από την ταπεινή αυτή στήλη κάνω έκκληση, έσχατη και απελπισμένη, προς την επίσημη πολιτεία. Οσο ακόμη υπάρχει ο εκδοτικός οργανισμός που εγκρίνει και προωθεί τα σχολικά εγχειρίδια, να τυπωθεί ένας πολυσέλιδος τόμος με ανθολογία κειμένων, ελληνικών και ήδη μεταφρασμένων στα ελληνικά, που εξιστορούν την τραυματική εμπειρία των ευρωπαϊκών λαών από τη ναζιστική λαίλαπα και τη φασιστική φάρσα.

Να μπουν σε κάθε σχολείο και στη σάκα κάθε έλληνα και αλλοδαπού μαθητή το «Μαουτχάουζεν» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ο «Χειμώνας του '41» του Δημήτρη Ψαθά, το έξοχο ημερολόγιο του μουσικολόγου Μίνωος Δούνια, το μονόπρακτο του Βενέζη «Μπλοκ C», η λαϊκή τραγωδία του Βασίλη Ρώτα και σε ένθετο τα χαρακτικά από την Κατοχή του Βασιλείου, του Τάσσου και της Βάσως Κατράκη. Σε ειδικό φάκελο, η «Κατοχή» των Βίρβου - Λεοντή με τον Καζαντζίδη, το «Μαουτχάουζεν» των Καμπανέλλη - Θεοδωράκη και σε DVD το έξοχο φιλμ από το ολοκαύτωμα της Κοκκινιάς «Μπλόκο» του Αδωνη Κύρου.

Ο τόμος και τα ένθετα να αποτελέσουν μαζί με πιθανό συμπλήρωμα από ξένα ανάλογα κείμενα (γιατί όχι και από τον ισπανικό εμφύλιο και τις κτηνωδίες του Φράνκο) ελεύθερο ανάγνωσμα και κάθε έτος το υπουργείο Πολιτισμού να βραβεύει δημόσια εργασίες, διηγήματα, ποιήματα, δοκίμια, πίνακες, ακόμη και θεατρικές παραστάσεις, προϊόντα μελέτης των μαθητών της επικράτειας.

Και την ημέρα της απονομής, ημέρα της ελληνικής αντιφασιστικής δράσης (γιατί όχι τη 17η Νοεμβρίου), το κρατικό κανάλι μαζί με τη βράβευση των καλύτερων εργασιών να προβάλλει ντοκιμαντέρ ευρωπαϊκά από την τερατωδία των ποικιλώνυμων φασισμών. Παράλληλα, σπουδαίοι έλληνες ηθοποιοί να διαβάζουν αποσπάσματα από χρονικά της Κατοχής και έξοχα ποιήματα των Σεφέρη, Ελύτη, Αναγνωστάκη, Ρίτσου, Κατσαρού, Λειβαδίτη, Εμπειρίκου («Ο δρόμος»!), Σαχτούρη. Και ολόκληρο το «Χαϊδάρι» του Θέμου Κορνάρου για να μάθουν επιτέλους οι νέοι Ελληνες πως πνευματικός του πρόδρομος ήταν ο Ναπολέων Σουκατζίδης!

Αποτελέσματα διαγωνισμού "Ο Θαλής"

Η Μαθηματική Εταιρεία εξέδοσε τα αποτελέσματα του Μαθητικού Μαθηματικού Διαγωνισμού "Ο Θαλής".
Οι επιτυχόντες από το Ν. Λασιθίου

Πραγματοποιήθηκε ο διαγωνισμός "Ο Θαλής"

Τo Παράρτημα Λασιθίου της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας ανακοινώνει ότι το Σάββατο 19 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε η πρώτη φάση των ετήσιων Πανελλήνιων Διαγωνισμών Μαθηματικών 2011-2012 που διοργανώνει η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία για τους μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου με την επωνυμία «Ο Θαλής».

Στο νομό Λασιθίου η εξέταση πραγματοποιήθηκε σε τρία εξεταστικά κέντρα:

Στο 1^ο Γυμνάσιο Αγίου Νικολάου, με υπεύθυνη την κα Σοφία Νικολουδάκη, όπου προσήλθαν και διαγωνίστηκαν 67 μαθητές. Επιτηρητές ήσαν οι συνάδελφοι: Χαβάκης Γεώργιος, Καλλίτσας Νικόλαος, Μιγάδης Ηρακλής, Τζερεμέ Ελένη, Πομόνη Μαριάνθη, Μαρία Τσαγκαράκη, Μαρία Μαυρικάκη, Νικόλαος Χατζηδάκης και Ελπινίκη Γιατζάκη.

Στο 2ο Λύκειο Ιεράπετρας, με υπεύθυνο τον κ. Χρήστο Μιχαήλ, όπου προσήλθαν και διαγωνίστηκαν 126 μαθητές.  Επιτηρητές ήσαν οι συνάδελφοι: Φραγκάκης Νίκος, Κανάκης Χαράλαμπος, Χαρίτος Διονύσιος, Καραπιδάκης Μανώλης, Παπαδάκης Μιχάλης, Φανουράκης Γιάννης, Ρουσελιωτάκης Άρης, Κωστίνος Δημήτρης, Γερογιαννάκης Ιωάννης,  Περαντώνης Ιωάννης, Αναστασάκη Άρτεμις, Πυθαρούλης Αντώνης και Περονικολής Γιάννης.

Στο 2ο Γυμνάσιο Σητείας, με υπεύθυνο τον κ. Νικόλαο Τσαντάκη, όπου προσήλθαν και διαγωνίστηκαν 36 μαθητές. Επιτηρητές ήσαν οι συνάδελφοι: Σηφάκη Μαρία, Ακουμιανάκης Ανδρέας,  Ζερβάκης Νικόλαος και Σφυράκης Εμμανουήλ.

Στους μαθητές και τους επιτηρητές προσέφεραν κεράσματα:

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 1^ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου

Οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων 1^ου και 2^ου Γυμνασίου Σητείας

Το Σούπερ Μάρκετ «Χαλκιαδάκη» Αγίου Νικολάου

Το Ζαχαροπλαστείο «Beterano» του κ. Εμμ. Παγκάλου στην Ιεράπετρα.

Το Παράρτημα Λασιθίου της ΕΜΕ επιθυμεί να εκφράσει τις ευχαριστίες του προς όλους τους παραπάνω αναφερόμενους και επιπλέον προς τη Δ/νση Β/θμιας Εκπ/σης Νομού Λασιθίου.

Τα γραπτά των μαθητών θα αποσταλούν για βαθμολόγηση στην Επιτροπή Διαγωνισμών της Ε.Μ.Ε. στην Αθήνα. Tα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν στις τοπικές Νομαρχιακές Επιτροπές.

Οι μαθητές που θα διακριθούν στο διαγωνισμό «Ο Θαλής», θα κληθούν να συμμετάσχουν στον επόμενο διαγωνισμό «Ο Ευκλείδης», που θα διεξαχθεί στις 21 Ιανουαρίου 2012.

Για το Παράρτημα Λασιθίου της ΕΜΕ

Ο Πρόεδρος

Ι. Σταμέλος

Η Ιστορία των Μαθηματικών στη διδασκαλία των Μαθηματικών

    Η συζήτηση για τη διδακτική αξιοποίηση της Ιστορίας των Μαθηματικών παρά το ότι τα τελευταία χρόνια απασχολεί έντονα τη διεθνή κοινότητα των μαθηματικών δεν ανακαλύφθηκε στις μέρες μας. Υπάρχει μια μακρά παράδοση που τη συνδέει με τα ονόματα των μεγάλων μαθηματικών Klein, Poincare, Polya, Thom κ.α.

Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά από τα ερωτήματα που έχουν διατυπωθεί και συζητούνται επιδεχόμενα ποικίλες και όχι πάντα προς την ίδια κατεύθυνση απαντήσεις:

-Είναι δυνατή η αξιοποίηση της Ιστορίας των Μαθηματικών για τη διδασκαλία τους; Και αν ναι, με ποιο τρόπο μπορεί να γίνει αυτό;

- Ποια είναι τα διδακτικά πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματα από μια τέτοια πρόταση;

-Είναι δυνατόν μέσω της Ιστορίας των Μαθηματικών να κατανοήσουμε τι αποτελεί κρίσιμη μαθηματική γνώση ώστε να αναζητήσουμε ενδεχόμενες αλλαγές στα  αναλυτικά προγράμματα και να δώσουμε έτσι έμφαση στην εννοιολογική τους κατανόηση;

-Υπάρχουν πειστικά παραδείγματα αποτελεσματικών διδασκαλιών που αξιοποιούν στις πρακτικές τους την Ιστορία των Μαθηματικών;

Το βιβλίο με τίτλο «Αξιοποίηση της Ιστορίας των Μαθηματικών στη Διδασκαλία των Μαθηματικών», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ζήτη», είναι μια συλλογική προσπάθεια δέκα ελλήνων μαθηματικών, πανεπιστημιακών και άλλων (Θωμαΐδης Ι., Λάππας Δ., Μιχαηλίδης Τ., Νεγρεπόντης Σ., Πάσχος Θ., Τζανάκης Κ., Φαρμάκη Β., Χασάπης Δ., Χριστιανίδης Ι., & Χρυσανθόπουλος Κ.), οι οποίοι επιδιώκουν να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως τα παραπάνω σε μια σειρά εννέα άρθρων.

Ο Γκάους, μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες των Μαθηματικών όλων των εποχών -ο Μότσαρτ των Μαθηματικών για τους βιογράφους του- είχε μια μανία με την τελειότητα. Η εμμονή του υπήρξε παροιμιώδης. Δεν δημοσίευε τίποτα αν είχε την παραμικρή υποψία. Δημοσίευε μόνο όταν τα συμπεράσματά του ήταν από κάθε άποψη αψεγάδιαστα και χωρίς κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Την εμμονή του αυτή την πλήρωσε σε κάποιες περιπτώσεις όταν είδε ότι τα θέματα που κρατούσε στο συρτάρι του δημοσιεύονταν από άλλους. Το μότο του ήταν «λίγα αλλά ώριμα». Υποστήριζε, ακόμα, ότι για τις προτάσεις που δημοσιεύονται θα πρέπει να ισχύει ότι  και για τα κτήρια: όταν ολοκληρωθούν δεν θα πρέπει να φαίνεται ούτε το παραμικρό ίχνος από τη σκαλωσιά.

Στη διδασκαλία των Μαθηματικών, όμως, ιδιαιτέρως στις δυο πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης, η σύγχρονη διδακτική προτείνει το εντελώς αντίθετο: η από καθέδρας αποκάλυψη παραχωρεί τη θέση της στην έργω ανακάλυψη. Σε μια τέτοια προσέγγιση πολύ σημαντικό ρόλο παίζει το στήσιμο της «σκαλωσιάς» και η βήμα-βήμα πορεία των εργασιών μέχρι την αποπεράτωση του έργου.

Ο Ντενί Γκετζ σε μια αποστροφή του στα «Αστέρια της Βερενίκης» γράφει: ακόμα και οι Άλπεις έχουν Ιστορία. Μόνο από τα σχολικά εγχειρίδια των Μαθηματικών αυτή απουσιάζει, λες και τα Μαθηματικά ήταν πάντα έτσι όπως τα ξέρουμε.

Για να μην είμαστε όμως εντελώς άδικοι, στα τελευταία βιβλία του Γυμνασίου η προσέγγιση έχει αλλάξει. Τα Μαθηματικά αντιμετωπίζονται ως πολιτιστικό αγαθό  και γι’ αυτό αρκετά ιστορικά στοιχεία από την εξέλιξή τους έχουν ενσωματωθεί στην ύλη της παραγράφου και αποτελούν μέρος της διδακτικής διαπραγμάτευσης στην τάξη από τον μαθηματικό.

Στο Γυμνάσιο από το σχολικό έτος 2007-2008 με την εφαρμογή των νέων αναλυτικών προγραμμάτων το 10% του διδακτικού χρόνου θα πρέπει να χρησιμοποιείται για τη σύνθεση διαθεματικών, διεπιστημονικών εργασιών ή ιστοεξερευνήσεων από τους μαθητές σχετικών με τα περιεχόμενα ευρύτερων διδακτικών ενοτήτων. Επίσης από την προσεχή σχολική χρονιά οι εργασίες αυτού του τύπου εντάσσονται στο επίσημο ωρολόγιο πρόγραμμα της Α’ Λυκείου ως αυτόνομο 3-ωρο υποχρεωτικό μάθημα. Έτσι το βιβλίο αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τον καθηγητή των μαθηματικών προκειμένου αυτός να προτείνει θέματα προς επεξεργασία και όχι μόνο, βέβαια, για την Α’ Λυκείου. Ο σκοπός ασφαλώς δεν θα είναι οι μαθητές να εξασκηθούν στο copy-paste από το διαδίκτυο ή στην ανάπτυξη εκθέσεων ιδεών αλλά να κατανοήσουν και να εμβαθύνουν σε έννοιες που αποδεδειγμένα παρουσιάζουν δυσκολία στην κατανόηση με τους παραδοσιακούς τρόπους διδασκαλίας. Τέτοιες έννοιες είναι για παράδειγμα οι αρνητικοί αριθμοί, η συνέχεια, η μέθοδος της εξάντλησης και το ολοκλήρωμα, η χρήση υπολογιστικών εργαλείων και ο υπολογισμός του «π», το τρίγωνο του Pascal, τα φράκταλς, η συμβατική περάτωση του απείρου κ.α.

Τα άρθρα του προαναφερόμενου βιβλίου έχουν επιστημονική δομή και εκτενή βιβλιογραφική τεκμηρίωση. Μερικά δε από αυτά συνοδεύονται και από καλά σχέδια μαθημάτων. Χαρακτηρίζονται από πρωτοτυπία, επιστημονική εγκυρότητα και, το πιο σπουδαίο κατά τη γνώμη μας,  αφορούν την ελληνική πραγματικότητα. Απευθύνονται κατά κύριο λόγο σε μαθηματικούς της εκπαίδευσης αλλά και στους φοιτητές των Μαθηματικών και Παιδαγωγικών Τμημάτων, όπως επίσης και στους ερευνητές της Διδακτικής των Μαθηματικών.

Το βιβλίο είναι σχήματος 14χ25 και αποτελείται από 302 σελίδες.

Ι. Σταμέλος

stamelosioa@gmail.com

Χαστούκια

Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο τις επόμενες μέρες από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων για την εισαγωγή των μαθητών στα πανεπιστήμια πολλοί μαθητές να δημοσιεύουν στον τοπικό τύπο ευχαριστίες προς τους φροντιστές τους ονομαστικά και σπανίως προς τους "καθηγητές" τους γενικά. Πολλά από τα δημοσιεύματα αυτά προκαλούνται για διαφημιστικούς λόγους από τους ίδιους τους διαφημιζόμενους.

Αυτό που είδαμε σήμερα στην πρωινή εκπομπή του ΜEGA ήταν κάτι άλλο. Ο δημοσιογράφος κ Τάκης παρουσία της Υπουργού Παιδείας Διαμαντοπούλου έβγαλε στο γιαλί την πρώτη των πρώτων από τους επιτυχόντες στις φετεινές εξετάσεις η οποία δήλωσε παρουσία της αλαζονικής υπερασπίστριας της δημόσιας παιδείας: Ευχαριστώ τους φροντιστές μου για την μεγάλη μου επιτυχία.

Συγχαρητήρια στην μαθήτρια για την επιτυχία της και στην υπουργό για την αποδοχή του έργου της από τους μαθητές.
Ποιος είπε ότι μια λέξη δεν κάνει χίλιες (λαμόγικες) τηλεοπτικές εκπομπές;

Τελετή βράβευση ΕΜΕ Λασιθίου

Ζώνες

Η ζώνη των παραλλήλων, η ζώνη αγνότητας, η ζώνη της Παναγίας ή αγία ζώνη που περιέφερε στην Αθήνα η Μιμή, οι ζώνες Van Allen και πολλές άλλες ζώνες με τη δική της χάρη η κάθε μία. Τελευταία μας προέκυψε και η ζώνη Σπηλιωτόπουλου.

Ο κ Σπηλιωτόπουλος είναι ο υπουργός Παιδείας και ο όρος που εφηύρε είναι «η ζώνη πολιτισμού» στα σχολεία. «Δεν είναι δυνατόν η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό να μην έχει ώρες πολιτισμού στα σχολεία της». Υποσχέθηκε δε (Καθημερινή 19-7-09) λιγότερη ύλη, λιγότερες ώρες διδασκαλίας και μια «ζώνη πολιτισμού», δηλαδή προαιρετικές πολιτιστικές δραστηριότητες. Ποιοι όμως θα κάθονται προαιρετικά; Φέτος δοκιμάσαμε (το είχαμε επιχειρήσει και άλλες χρονιές στο σχολείο μας) να ανεβάσουμε μια θεατρική παράσταση στις πολιτιστικές δραστηριότητες: μας βγήκανε τα λάδια με τους μαθητές και τα προβλήματα λόγω μετακινήσεων, φροντιστηρίων, ασυνέπειας κλπ κλπ.

«Οι μαθητές σήμερα είναι δέσμιοι του παραλογισμού, που παράγει η αποτυχία του συστήματος της Μέσης Εκπαίδευσης: Παρακολουθούν ένα σχολείο συνδεδεμένο με την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο· και, επειδή το σχολείο δεν μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες που υποτίθεται ότι οφείλει να προσφέρει, οι μαθητές υποχρεώνονται να διαθέσουν άλλο τόσο χρόνο εκτός σχολείου για να τις αγοράσουν ξανά από τον ιδιωτικό τομέα. (Έπειτα απορούν μερικοί αφελείς, γιατί οι μαθητές καίνε τα βιβλία στην τελετουργική πυρά μόλις αποφοιτήσουν...)» υποστηρίζει στην Καθημερινή ο Στ. Κασιμάτης.

Ο ζωναράδικος είναι ένας ωραίος γρήγορος θρακιώτικος σκοπός. Όμως τα μεγάλα σουξέ με τα ζωνάρια παίζονται στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Ναι, καλά καταλάβατε, είναι το υπουργείο που πάμε και μας ανοίγει στο ζωνάρι συνεχώς και νέες τρύπες, αφού συνεχώς μας προκαλεί σε νέα σφιξίματα. Πώς το ’λεγε ο μακαρίτης ο Θανάσης ο Κανελλόπουλος στο αίτημα να σφίξουν οι πολίτες κι άλλο το ζωνάρι : η ζώνη σε λίγο αντί για σφίξιμο θα μας χρειαστεί για κρέμασμα.

Τα των ζωνών ίσως έπρεπε να τα συζητήσει σ’ αυτό το υπουργείο ο κ. Σπηλιωτόπουλος γιατί με 4,1% του ΑΕΠ (με μέσο στην ΕΕ το 5,1% ) και συνεχώς αυξανόμενες λειτουργικές δαπάνες από τα νέα τμήματα, τα πράματα δεν αντέχουν ούτε καν στην εύκρατο ζώνη. Από τη ζώνη του πολιτισμού ή που θα οδηγηθούμε στη ζώνη των θρίλερ, στη ζώνη του λυκόφωτος δηλαδή ή στη ζώνη των φαιδρών εσπεριδοειδών (πορτοκαλέας κ.α.).

Τα ωραία να λέγονται

Στις 17 Ιουνίου 2009 παρουσιάστηκε στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Σητείας το βιβλίο «1^ο Γυμνάσιο Σητείας – Η ιστορία του σχολείου». Δεν το είδαμε το βιβλίο, δεν έχουμε άποψη για την ποιότητα και τους συντελεστές. Η ιδέα όμως να εκδοθεί η ιστορία του σχολείου μας βρίσκει υπογράφοντες με τα δυο χέρια.

.

Τριήμερες εκδηλώσεις (26, 27 & 28 Ιουνίου) αφιερωμένες στα 92 χρόνια λειτουργίας του διοργάνωσε το 1^ο Γυμνάσιο Ιεράπετρας. Στις εκδηλώσεις περιλαμβάνονταν ομιλίες, χορωδιακές παραστάσεις, θέατρο, χορός, μουσικές. Επίσης παρουσιάστηκαν εργασίες που έγιναν στην Αγωγή Υγείας και την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Στις αίθουσες του σχολείου διοργανώθηκε έκθεση φωτογραφίας από το παρελθόν του σχολείου αλλά και ιστορικά έγγραφα, από τις αρχές του 20ού αιώνα, με θέματα λειτουργίας του σχολείου.

.

Αύριο (30 Ιουνίου) το 1^ο Γυμνάσιο Αγίου Νικολάου παρουσιάζει το βιβλίο «Της Κρήτης το ροδόσταμο» βασισμένο σε project με θέμα την Κρητική Ιστορία και λαϊκή παράδοση, το οποίο αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.

.

Πάντα τέτοια!

Από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια

Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα του Αγίου Νικολάου με τα μάτια των μαθητών του Γυμνασίου; Στη σημερινή ΑΝΑΤΟΛΗ (23-6-09) δημοσιεύονται τέσσερα αρθρίδια μαθητών του 1ου Γυμνασίου. Τι επισημαίνουν τα παιδιά;
1) Το κουτσομπολιό
2) Τη συμπεριφορά των κατοίκων ως προς την καθαριότητα και τα σκουπίδια στους δημόσιους χώρους.
3) Τη συμπεριφορά (γαϊδουριά) των διαφόρων να παρατάνε τα αυτοκίνητά τους στη μέση του δρόμου κλείνοντας τους δρόμους «για ένα λεπτό» δήθεν. Επίσης η εξασφάλιση της στάθμευσης στα διάφορα σημεία με την τοποθέτηση καρεκλών, κουτιών κ.α. για να κρατάνε τη θέση του παρκινγκ.
4) Το κάπνισμα σε χώρους που υπάρχουν και μη καπνίζοντες και η αδιαφορία τους γι’ αυτούς.
Είπατε τίποτα κύριοι μεγάλοι; Και εσείς παιδιά σε τι ελπίζετε;

Θουκυδίδου ξυγγραφή

Η αρχιτεκτονική κληρονομιά είναι ζωντανή και ανεκτίμητη μαρτυρία της ιστορικής μας μνήμης και περιλαμβάνει «μεμονωμένα μνημεία» , αρχιτεκτονικά σύνολα αστικών ή αγροτικών οικισμών , «τόπους» , έργα του ανθρώπου και της φύσης , σημαντικά λόγω αρχιτεκτονικού , καλλιτεχνικού , επιστημονικού , κοινωνικού , τεχνικού ενδιαφέροντος.
Η Αθήνα είναι ίσως η πιο σημαντική πόλη για να διαβάσει κανείς την ιστορία της μέσα από τα μνημεία και τα κτήριά της. Όμως και πολλές άλλες πόλεις μπορούν να μας διδάξουν την ιστορία τους μέσα από τα μνημεία τους.
Υπάρχουν τρία είδη ιστορικών μνημείων: Το μεμονωμένο (εξωτερικό) μνημείο είναι ιδιοκτησία, κτήριο ή αντικείμενο που έχει κριθεί διατηρητέο -αποκαλείται επίσης εξωτερικό μνημείο, γιατί ο χαρακτηρισμός του αναφέρεται μόνο σε εξωτερικά χαρακτηριστικά. Το εσωτερικό μνημείο είναι εσωτερικός χώρος που παρουσιάζει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και είναι προσβάσιμο στο κοινό. Το φυσικό μνημείο είναι χαρακτηριστικό φυσικό τοπίο ή σύνολο χαρακτηριστικών σε ιδιοκτησία που ανήκει στον πόλη.
Η πόλη διδάσκει μέσα από την αισθητική και τη λειτουργικότητα των μνημείων της αλλά και με τις όλες της καθημερινές λειτουργίες, ως ζωντανός οργανισμός.
Μεγάλα σουξέ τελευταία ο Θουκυδίδης. Ποιος μαθητής δεν διδάχθηκε από τον φιλόλογό του «Φιλοκαλούμεν τε γαρ μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας» (Αγαπούμε-είμαστε φίλοι-του ωραίου, αλλά με απλότητα, και αγαπούμε την πνευματική ενασχόληση αλλά χωρίς μαλθακότητα -χωρίς να χάνουμε τον ανδρισμό μας) και δεν έδειξε όλο το ταλέντο του στην παπαγαλία; Πόσοι δεν γνωρίζουν τον Θουκυδίδη, δυστυχώς, μόνο από αυτό το απόσπασμα;
Με τις πρόσφατες Ευρωεκλογές, πάλι, και μετά την πρωτοφανή αποχή των ψηφοφόρων ο Πάγκαλος μας απείλησε με ένα άλλο απόσπασμα του πατέρα της επιστημονικής Ιστορίας: «Μόνοι γαρ τον τε μηδέν των δε μετέχοντα ουκ απράγμονα, αλλ' αχρείον νομίζουμε» (Θεωρούμε αχρείο κι όχι απράγμονα όποιον δεν μετέχει στα κοινά), ότι δεν θέλει για ψηφοφόρους του όσους δεν ψήφισαν στις εκλογές αυτές.
Ο Επιτάφιος του Περικλή, όπως τον διέσωσε ο Θουκυδίδης, το κορυφαίο πολιτικό κείμενο όλων των εποχών, αποτελεί αστείρευτη πηγή και αναφορά για κάθε οπαδό της δημοκρατίας, για κάθε πολίτη.
Τώρα, με τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης θυμηθήκαμε ένα άλλο απόσπασμα από τον Επιτάφιο: «ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν τα παραπάνω τονίζω, ότι η όλη πόλη είναι σχολείο της Ελλάδας και ότι, κατά τη γνώμη μου, ο καθένας από εμάς έχει την ικανότητα να προσαρμοστεί προς τις πλέον διαφορετικές μορφές δράσεως με την μεγαλύτερη ευστροφία και χάρη».
Η κάθε πόλη σήμερα είναι ένα σχολείο για τους κατοίκους της και κατά κύριο λόγο αυτοί που έχουν την ευθύνη της λειτουργίας της είναι οι δάσκαλοι τους. Με μόνη τη διαφορά ότι τους δασκάλους αυτούς τους διαλέγουν οι ίδιοι οι πολίτες.
Που γράφεται η ιστορία της πόλης; Πώς μπορεί κανείς να διαβάσει την ιστορία της; Προφανώς στα μνημεία της. Στους δημόσιους χώρους και τα δημόσια κτίρια. Και ενώ για την Αθήνα ένα είναι το κορυφαίο μνημείο, παρά το ότι υπάρχουν εκατοντάδες άλλα σημαντικά, ο Παρθενώνας, για τις άλλες πόλεις η ιστορία τους είναι γραμμένη σε κάστρα, κρήνες, λιμάνια, κενοτάφια, ανδριάντες, εκκλησίες, γλυπτά, γέφυρες κλπ
Δυστυχώς για τους σημερινούς υπευθύνους η ιστορία γράφεται καθημερινά και στη λειτουργία της. Και η λειτουργία των περισσοτέρων πόλεων σήμερα έχει τα χαρακτηριστικά του μέσου ελληνικού σχολείου: είναι κακό σχολείο. Και ξανά δυστυχώς, "τo της όλης πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσι", όπως λέει και ο Ισοκράτης.

Τα ελικόπτερα

Όταν έφυγε από τα "300 υπουργεία" (την ΕΡΤ) ο Βασίλης Βασιλικός έγραψε το μυθιστόρημα "Το ελικόπτερο". Ήταν αρχές της δεκαετίας του '80. Η ιδέα βασιζόταν στην αγορά ενός ελικοπτέρου από την ΕΡΤ για να έχει γρήγορη πρόσβαση στα γεγονότα και στην είδηση. Τώρα βέβαια κάθε σοβαρό κανάλι έχει το δικό του ελικόπτερο.

Το ελικόπτερο, ως έννοια, τα τελευταία χρόνια έχει προσφέρει το όνομά του για να χαρακτηρίσει πολλούς γονείς, στην Αμερική αρχικά απ' όπου και ο όρος "γονείς-ελικόπτερα", αλλά και στις άλλες χώρες του δυτικού κόσμου.

Όσοι ασχολούμαστε με την εκπαίδευση διαπιστώνουμε ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια πως τα παιδιά έρχονται στο σχολείο και δεν χαίρονται, δεν δείχνουν να ευχαριστούνται με τίποτα. Φαίνεται ότι βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Έρχονται γιατί πρέπει να έλθουν να πάρουν το χαρτί.

Λείπουν από το μάθημα για να κάνουν δουλειές που μπορούσαν να κάνουν το απόγευμα. Όταν τους το παρατηρείς απαντούν: το απόγευμα έχω μαθήματα, εννοώντας φροντιστήρια.

Πίσω από όλα αυτά οι "γονείς-ελικόπτερα" που υπερύπτανται των παιδιών τους προσφέροντάς τους ασφικτική καθοδήγηση, προστασία και "φονικά" σφιχταγκαλιάσματα. Ούτε χώρο να αναπτυχθούν τους αφήνουν, ούτε και καμιά αυτονομία τους επιτρέπουν. Η μπακέτα του μαέστρου είναι απόλυτη.

Φαίνεται ότι επικρατούσα αντίληψη είναι πως "καλός γονιός δεν είναι αυτός που αγαπά, μαλώνει και «ορμηνεύει», το παιδί, αλλά ο «ψαγμένος», αυτός που ασχολείται διαρκώς μαζί του, που από πολύ νωρίς κάνει τη σωστή έρευνα αγοράς και του προσφέρει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που θα συμβάλουν στην ταχεία και «ποιοτική» ανάπτυξή του. Θα πάει το βρέφος για μασάζ, θα προμηθευτεί τη συσκευή που αποκωδικοποιεί το κλάμα του, θα αγοράσει τα ντιβιντί «Βaby Mozart» και «Baby Beethoven» που απευθύνονται ακόμα και σε βρέφη τριών μηνών. Αργότερα θα αναζητήσει το καλό ωδείο, σχολείο, φροντιστήριο, θα επιτηρεί διαρκώς το παιδί μέσω του κινητού τηλεφώνου (αν διαθέτει και GPS τόσο το καλύτερο), θα το προφυλάσσει από υπαρκτούς και φανταστικούς κινδύνους, θα του προσφέρει εμπειρίες, ερεθίσματα και ευκαιρίες για «δημιουργική απασχόληση», θα το τυλίξει με εκατοντάδες γεύσεις, ρούχα, παιχνίδια, γκατζετάκια, ντιβιντί. Ομως τα παιδιά που γίνονται το επίκεντρο του γονεϊκού σύμπαντος, προσγειώνονται άσχημα όταν διαπιστώνουν ότι δεν συμβαίνει το ίδιο στον σχολικό και φιλικό μικρόκοσμό τους", σημειώνει στο άρθρο της "Σου τα δίνω όλα εκτός από ελπίδα" η Μαριάννα Τζιαντζή στην Καθημερινή της 24-5-09.

Τα παιδιά, βέβαια, που μεγαλώνουν κατ' αυτόν τον τρόπο, που δεν μαθαίνουν για την ήττα, την αποτυχία, την απόρριψη, τη στέρηση, την αναμονή, τα πραγματικά προβλήματα και το πραγματικό περιβάλλον, έξω από την γονεϊκή προστασία, που αναπτύσσονται με τα οράματα του μυθικού κόσμου της τηλεόρασης, όταν θα έρθουν αντιμέτωπα με τη ζωή την ίδια, να δούμε ποιος θα δικαιολογήσει τις επόμενες κινήσεις τους. Όταν το ελικόπτερο και αυτοί μαζί του θα ακολουθήσει την τρελή πορεία προς τις χαράδρες της ζωής...

Ολόκληρο το άρθρο της Μ. Τζιαντζή: Aποτυπωματα

Μαθηματικά Κατεύθυνσης 2009

Όσο και να προσπαθήσεις να τα κρύψεις στα παιδιά

Θάρθει η ώρα που θα τα μάθουν όλα...

.

ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ: Απλό, βατό, αναμενόμενο, για καλά προετοιμασμένους, απ' όλη την ύλη.

.

Για δυνατούς λύτες τα χθεσινά Μαθηματικά (ΒΗΜΑ 21-5-09). Απαιτητικά θέματα, για μαθητές με γερή υποδομή, επέλεξε χθες η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων για τα Μαθηματικά Θετικής και Τεχνολογικής Κατεύθυνσης. Όπως ανακοίνωσε χθες η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία (Τυρλής), τα θέματα στα οποία εξετάστηκαν χθες οι υποψήφιοι για τα πανεπιστήμια ήταν αντίστοιχου βαθμού δυσκολίας με τα περυσινά. Αυτό σημαίνει ότι αναμένεται κατανομή βαθμών ανάλογη με την περυσινή.

Για λίγους οι βαθμοί πάνω από 15, υποστηρίζεται σε άρθρο της Ν. Τρίγκα στο ΕΘΝΟΣ (21-5-09). Όσον αφορά τις άριστες βαθμολογίες (18-20), στα Μαθηματικά, οι μαθητές που θα τις πετύχουν θα είναι ελάχιστοι καθώς το 4ο ζήτημα ήταν υψηλών απαιτήσεων. Σύμφωνα με τον μαθηματικό κ. Χρήστο Καλύβα, τα ζητήματα κάλυπταν ολόκληρη την ύλη. Το πρώτο ζήτημα ήταν απλό θέμα θεωρίας, το δεύτερο βατό, το τρίτο αναμενόμενο με κλιμακούμενη δυσκολία. Οσο για το τέταρτο θέμα, ήταν για τους καλά προετοιμασμένους υποψήφιους.

Πάλι, για μια ακόμη χρονιά, «κλειδί» για την εισαγωγή στις υψηλόβαθμες σχολές των θετικών, τεχνολογικών σχολών και της ιατρικής τα Μαθηματικά Κατεύθυνσης (Α. Λακασάς, Καθημερινή 21-5-09). "Σαφή και προσεγμένα ώστε να αποτυπωθούν η μελέτη και οι δυνατότητες κάθε υποψηφίου», τα βρήκε ο Τυρλής, όπως ανέφερε στην «Κ», ενώ ο μαθηματικός, διευθυντής του εκπαιδευτικού ομίλου ORION-IdEF Αμαργιανάκης εκτίμησε ότι το 4ο ζήτημα ήταν δυσκολότερο από το αντίστοιχο περσινό. Πέρσι κάτω από τη βάση ήταν στην τεχνολογική το 75,70% των γραπτών.

Η Γιούλη Μανώλη στον Ελεύθερο Τύπο (21-5-09) τα βρήκε σαφή, χωρίς παγίδες.

Η λογική των θεμάτων των Μαθηματικών Κατεύθυνσης φαίνεται να είναι εκείνη της "έξυπνης βόμβας", όπως τα χαρακτήρισε ο Κάτσικας στα ΝΕΑ (21-5-09). Το κύριο ζήτημα κατά την επιτροπή ήταν να ελέγξουν τη ροή των βαθμών: «να παρουσιάζουν οι επιδόσεις των υποψηφίων ορθολογική κλιμάκωση στη διάκριση άριστα, καλά, μέτρια, έτσι ώστε η κλιμάκωση αυτή να βοηθήσει να γίνει πιο αντικειμενική η επιλογή όσων θα εισαχθούν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση» (ΥΠΕΠΘ).

Κατά συνέπεια, μετά από όλα αυτά, τα ποσοστά που θα εμφανιστούν όταν θα βγουν τα αποτελέσματα δεν θα απεικονίζουν την πραγματική εικόνα των μαθητών, αλλά την εικόνα που ήθελε να δώσει στις εξετάσεις η σχετική επιτροπή.

Αφού οι εξετάσεις αυτές συνδέεονται μ' αυτά που οι μαθητές -υποτίθεται- πως έμαθαν στο σχολείο, ο Κάτσικας διατυπώνει στο άρθρο του το εύλογο ερώτημα όλων μας: πως μπορούν να σχετισθούν αυτές οι «στρατηγικές διαχείρισης» και οι «εξωτερικές δεσμεύσεις» με τους μαθητές- υποψήφιους, το σχολείο και την εκπαιδευτική διαδικασία, όταν όλα αυτά γίνονται για να αξιολογηθούν γνώσεις που αποκτήθηκαν στο πλαίσιο λειτουργίας του Λυκείου;

Και μετά θα ψάχνουν να βρουν τις αιτίες της απαξίωσης του Λυκείου και των καθηγητών που διδάσκουν σύμφωνα με τις οδηγίες -καλώς- του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Τα σχολικα βιβλία στη φωτιά...

-Γιατί καίτε στο τέλος της σχολικής σεζόν παιδιά τα σχολικά βιβλία;
-Γιατί δεν καίτε και τα φροντιστηριακά;
-Γιατί δεν καίτε στο τέλος της τηλεοπτικής σεζόν και τις τηλεοράσεις;
-Γιατί διαλέγετε το χώρο του σχολείου ή έξω απ' αυτόν για να τα κάψετε;
-Γιατί τα καίτε τελετουργικά;

.

Το θέμα των Πανελληνίων του 2009

Η μεγαλύτερη αρετή του βιβλίου είναι ότι σου προτείνει έναν πόλεμο έντιμο: Διαλέγεις τα βιβλία που θέλεις· μόνα τους εκείνα, όταν διαθέτεις ηθική υγεία, σε παρακινούν, κι’ άθελά τους ακόμα, να διαβάσεις άλλα, αντίθετα, για να μορφώσεις γνώμη, να συγκρίνεις, να διαφωτιστείς, να επιβεβαιώσεις την προσωπική σου αυτοτέλεια, να μη γίνεις ετερόφωτος, ετεροκίνητος. Έτσι, με το ένα βιβλίο ν’ ανασκευάζει ή να πολεμάει τ’ άλλο, όλα μαζί σε γυμνάζουν στη διαδικασία του διαλόγου, όπου κανένας δεν ρητορεύει από «θέσεως ισχύος», γιατί εδώ την αυθεντία, όταν κι’ όπου υπάρχει, με τρόπο πάντως ελέγξιμο, δεν την περιφρουρεί καμμιά αστυνομική δύναμη. Δικαίωμά σου να κρίνεις και τους μέγιστους, υπό προσωπική σου ευθύνη. Μ’ αυτή την έννοια και μόνο — δηλαδή με την υψηλότερη — μπορεί κανένας να μιλάει, όπως συνηθίζεται, για «δημοκρατία των Γραμμάτων». Δεν είναι καθεστώς ακέφαλο: οι άριστοι διαλάμπουν, και σε κλίμακα διεθνή. Αλλά δεν σε υποχρεώνει, δηλαδή δεν σε υποτάσσει, κανένας τους.
Η αρετή τούτη γίνεται εντονότερα αισθητή σε καιρούς πολιτικά σκοτεινούς ή ισκιωμένους, όταν τα μαζικά μέσα επικοινωνίας μπαίνουν αυθωρεί1 στην υπηρεσία του σατραπισμού2. Το βιβλίο τότε, ως ελεύθερη έκφραση ιδεών, ή απαγορεύεται — κι αυτό γίνεται τότε πανηγυρική εκδήλωση αδυναμίας των κρατούντων — ή απομένει μόνο του να διασώζει την αξιοπρέπεια των συνειδήσεων. Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας τού στήνουν πολιορκία στενή, για να το παραμερίσουν, να το υποκαταστήσουν. Όταν το πετυχαίνουν, αυτό πληρώνεται πανάκριβα από τον άνθρωπο, με αντίτιμο το αυτεξούσιό του. Δοκιμάστε όμως να χρησιμοποιήσετε το βιβλίο ως μέσο προπαγάνδας: Αναδίνει αμέσως μιαν αποφορά3 σ’ ακτίνα μακρύτατη, ειδοποιεί. Είναι, θα έλεγε κανένας, μαγική, ακατάλυτη, η ζώνη που περιβάλλει την αγνότητα του βιβλίου.
Υπάρχουν σοβαροί λόγοι να πιστεύουμε πως ο πολιτισμός μας έχει παρεκκλίνει, αν δεν έχει πάρει ολότελα στραβό δρόμο κάτω από την επίδραση σκοτεινών εκμεταλλευτών. Μόνη ελπίδα να διορθωθεί η πορεία του, όσο θα είναι ακόμα καιρός, το βιβλίο. Ο Βολταίρος είχε πει κάποτε πως τον κόσμο τον κυβερνάνε τα βιβλία. Σήμερα πρέπει ένας άλλος λόγος, ακόμα πιο κρίσιμος, να ειπωθεί: Πως ο κόσμος, αν σωθεί, θα το χρωστάει στο βιβλίο. Γιατί αυτό το γκόλφι της ανθρωπιάς έχει τη δύναμη να ξορκίζει τα δαιμόνια, να εξυγιαίνει την ατμόσφαιρα, να οπλίζει τη λυτρωτική φαντασία, να ξυπνάει την αυτογνωσία, ν’ ανάβει το μάτι, να στυλώνει το φρόνημα, να ψυχώνει το χέρι. Η μάχη του ανθρώπου δεν θα χαθεί ενόσω θα υπάρχει καταφυγή του Λόγου, το βιβλίο.
Άγγελου Τερζάκη, Ταραγμένες ψυχές, Οι Εκδόσεις των Φίλων, Αθήνα 1993, σσ. 155-156

.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 3/6/09

Άρθρο της ΝΑΥΣΙΚΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗ

με θέμα "Γιατί καίμε τα βιβλία"

"Πανελλήνιες εξετάσεις. Τεράστιο άγχος, κόπος, μεγάλη εκτόνωση. Το γεγονός ότι πολλοί μαθητές καταστρέφουν τα σχολικά τους βιβλία με το που τελειώνει η χρονιά ήταν το θέμα στο οποίο κλήθηκαν να απαντήσουν οι διαγωνιζόμενοι φέτος στο μάθημα της Νεολληνικής Γλώσσας.
Θέμα διαχρονικά επίκαιρο, οικείο και γνώριμο στους μαθητές, αφού δεν είναι λίγοι εκείνοι που είτε σκίζουν είτε καίνε τα βιβλία τα οποία καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς μελετούσαν με θρησκευτική ευλάβεια.
Βγαίνοντας από τις αίθουσες άλλοι είναι χαμογελαστοί, άλλοι προβληματισμένοι, όλοι όμως αισθάνονται ξαλαφρωμένοι, ελεύθεροι. Βρίσκουν τους συμμαθητές τους που έχουν τελειώσει πριν από εκείνους. Χαλαροί πια, ανταλλάσσουν απόψεις για τα θέματα, για το πού δυσκολεύτηκαν, αλλά αυτό κρατάει μόνο για λίγα λεπτά. Ακολουθούν ατάκες όπως «αυτό ήταν, πάει τελείωσε», «ό,τι έγινε, έγινε» και έπειτα κάποιοι ασχολούνται... με τα βιβλία τους σκίζοντάς τα ή καταστρέφοντάς τα!
Η καταστροφή των βιβλίων είναι ένας τρόπος εκτόνωσης ή διαμαρτυρίας για ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που όχι μόνο δεν τους εξασφαλίζει το μέλλον τους, αλλά στην τελική δεν τους προσφέρει και ουσιαστική μόρφωση;
Κακογραμμένα
Ο Γιάννης Φαφαλιός και ο Ερμής Σταματόπουλος (τεχνολογική κατεύθυνση) είναι μαθητές του 1ου Πειραματικού Λυκείου Αθηνών στην Πλάκα.
Την Παρασκευή 22 Μαΐου, αφού πρώτα έδωσαν το μάθημα «Αρχές Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων», έκαψαν, στο δρόμο έξω από το σχολείο, μαζί με άλλους συμμαθητές τους το βιβλίο του συγκεκριμένου μαθήματος. Ο διευθυντής του σχολείου με έναν κουβά γεμάτο νερό έσβησε τη φωτιά... Ηταν και ο μόνος που αντέδρασε... Οι συμμαθητές τους παρακολουθούσαν το θέαμα...
«Δεν επιλέξαμε τυχαία να κάψουμε το συγκεκριμένο βιβλίο. Είναι κακογραμμένο και βασίζεται στην παπαγαλία, στην πραγματικότητα δεν μάθαμε τίποτα από αυτό. Το ευχαριστηθήκαμε που το κάψαμε, γιατί εκφράζει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που μας αναγκάζει να γινόμαστε παπαγαλάκια» λέει στην «Ε» ο Γιάννης Φαφαλιός, που θέλει να σπουδάσει Πληροφορική.
Για τον Ερμή Σταματόπουλο -που θέλει να περάσει στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο στο Τμήμα Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων & Γεωργικής Μηχανικής- το κάψιμο των βιβλίων είναι «μια παράδοση που περνάει από γενιά σε γενιά. Το έκαναν οι παλιότεροι, το κάνουμε και εμείς, έτσι για το χαβαλέ. Δεν έχουμε κάτι με τα βιβλία γενικότερα, γι' αυτό και επιλέξαμε το συγκεκριμένο για να κάνουμε την πλάκα μας, γιατί ούτως ή άλλως στην ουσία δεν μας προσέφερε και τίποτα».
Απελευθέρωση
Οι συμμαθητές τους Ηλίας Πανταζής και Τζοβάννα Στεφάνου (θεωρητική κατεύθυνση) προτίμησαν την Τετάρτη 27 Μαΐου να σκίσουν το βιβλίο των Λατινικών γιατί, όπως είπαν και οι 2 με ένα στόμα: «Ετσι μπορούμε να το ανακυκλώσουμε»!
Ο Ηλίας, που θέλει να γίνει νηπιαγωγός, έσκισε, όπως μας λέει, «μόνο το βιβλίο των Λατινικών. Ολα τα άλλα βιβλία τα κράτησα. Το έσκισα γιατί το μόνο που μου πρόσφερε ήταν ταλαιπωρία, αφού αναγκάστηκα να αποστηθίσω τόσα πράγματα· δεν αισθάνομαι ότι έμαθα κάτι από αυτό το βιβλίο. Σκίζοντάς το ένιωσα ότι απελευθερώθηκα από αυτό».
Η Τζοβάννα, που θέλει να γίνει καθηγήτρια Αγγλικών, έσκισε όχι μόνο το βιβλίο των Λατινικών αλλά και της Εκθεσης και της Βιολογίας. «Πήγαν και τα 3 στον κάδο ανακύκλωσης, εκεί είναι η θέση τους. Κράτησα όμως τα βιβλία των Αρχαίων Ελληνικών, της Ιστορίας και τα Κείμενα Νεολληνικής Λογοτεχνίας». "