Προϊόντα του "μόνο"

Αναφαίρετο το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Σε μια χώρα που ότι δηλώσεις είσαι, γιατί να μην χρησιμοποιείται η πρακτική της διαφήμισης των προϊόντων ως «μοναδικών», καταγγέλλοντας ταυτόχρονα όλα τα υπόλοιπα ως απομιμήσεις, κάλπικα και δήθεν;

«Μόνο το Α μπoρεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση», «Μόνο με το Β θα εξασφαλιστεί η έξοδος από την κρίση». Και γιατί παρακαλώ το Α και το Β, αφού «Μόνο το Γ μπορεί να εγγυηθεί λύση και σταθερότητα»; Και επιπλέον: «Μόνο το Γ έχει ολοκληρωμένο πρόγραμμα»;

Ναι αλλά είμαστε κι εμείς εδώ: «Οι Ευρωπαίοι ξέρουν ότι μόνο το Δ μπορεί να κάνει αλλαγές στο κράτος και τη φορολογία». Επίσης «Μόνο το Δ εγγυάται τις συντάξεις». Στην απέναντι όχθη, το Ε, αυτοκαταστροφικά μοναχικό: «Μόνο το Ε είπε την αλήθεια στον λαό». Και: «Μόνο το Ε μιλάει για την προστασία των αγροτών». Και το τυπικά πλέον απροσδόκητο σύνθημα: «Μόνο το Ε μπορεί να αντιμετωπίσει το Δ».

Στο χώρο του πολιτικού φάσματος πάντοτε: «Τη σημαία του υπεύθυνου πόλου μόνο το Ζ μπορεί να τη σηκώσει αξιόπιστα». Και: «Μόνο το Ζ έχει θέση ευθύνης». Στο Η τώρα τα πράγματα είναι μετριοπαθέστερα: «Μόνο με το Η μπορεί να υπάρξει εναλλακτική κυβερνητική πλειοψηφία χωρίς το Α και το Β, το Γ και το Δ».

Στο χώρο επίσης της σεμνοταπεινότητας υποστηρίζεται με το ανάλογο ύφος πως: «Οι  Θ  είναι το μόνο πατριωτικό, αστικό και λαϊκό κίνημα». Όμως η πατριωτικότητα διεκδικείται και από τους Κ οι οποίοι επίσης υποστηρίζουν ότι: «Μόνο το Κ είναι το γνήσιο πατριωτικό κόμμα».

Κι ενώ χαίρονται πως ο καθένας τους είναι "μόνος" ίσως αποδειχθεί για πολλούς απ’ αυτούς ότι μπορεί να παραμείνουν μόνοι. Το γαρ πολύ της μοναδικότητας γεννά τη μοναξιά; Ίδωμεν.