Δύσκολα θα μας λείψουν

Με τα όσα βλέπουμε να γίνονται γύρω μας, γράφει ο Πρετεντέρης στα σημερινά ΝΕΑ "έχει καταστεί απολύτως προφανές ότι η ανόρθωση της χώρας απαιτεί ένα πολιτικό προσωπικό εντελώς διαφορετικού τύπου.

Διότι τι ήταν ο βουλευτής που ξέραμε; Το πιο ευχάριστο επάγγελμα του κόσμου.

Ξόδευε υποσχέσεις, μοίραζε λεφτά, έκανε κανέναν διορισμό, τακτοποιούσε υποθέσεις και έλεγε στους ψηφοφόρους ό,τι ήθελαν να ακούσουν. Μοναδικές του έγνοιες ήταν (κατά σειρά) η επανεκλογή του και κανένα χαρτοφυλάκιο.

Αιφνιδίως, όμως, άλλαξε το έργο, άλλαξαν και οι ρόλοι.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ας πούμε, βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης για προφανείς λόγους: από εκεί που εκλέχτηκαν το 2009 για να μοιράσουν τα λεφτά που υπήρχαν, τώρα τους βάζουν να μας πάρουν και το πορτοφόλι.

Κι επειδή οι κάτοχοι των πορτοφολιών άλλα είχαν μάθει να περιμένουν από τους βουλευτές τους, το πιθανότερο είναι ότι θα τους περιποιηθούν αναλόγως στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση - έτσι τους έχει εκπαιδεύσει το πολιτικό σύστημα...

Προφανώς αυτό το σκοινί δεν μπορεί να τραβήξει. Ο βουλευτής και το πολιτικό προσωπικό που ξέραμε τελείωσε. Ευτυχώς...

Και επιτέλους καλούμαστε να περάσουμε από «τον φίλο του ψηφοφόρου» στον «εκπρόσωπο του έθνους». Από τον διαμεσολαβητή των επιμέρους αιτημάτων στον κέρβερο του γενικού συμφέροντος. Από τον συλλέκτη σταυρών στον αποδοτικό διαχειριστή.

Πόσοι θα επιβιώσουν στις νέες αυτές συνθήκες, δεν το γνωρίζω. Αλλά όσοι εξαφανιστούν, δύσκολα θα μας λείψουν". 

Και ημείς τι να προσθέσουμε;