Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Ο Γαλιλαίος και ο Ρουβάς

Εύκολα μπορεί κανείς σ' αυτή τη χώρα να παρατηρήσει ότι στην πλειονότητα των δραστηριοτήτων μας θεωρούμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου. Για τη μικρή μας κοινότητα τα ίδια. Για τη μικρή μας χώρα επίσης. Ό,τι γίνεται εδώ αποτελεί υπόδειγμα και πρότυπο για τον υπόλοιπο κόσμο. Είμαστε οι πιο έξυπνοι, με την καλύτερη αισθητική, οι μόνοι αλάνθαστοι και οι άλλοι απλά έχουν υποχρέωση να μας ακολουθούν. Αλίμονό τους αν δεν το κάνουν: είναι δεξιοί, αριστεροί, πράκτορες, συνωμότες, είναι ενεργούμενα, τρώνε βελανίδια και άλλα ωραία... Γιαυτό και πάμε από τη μια άκρη στην άλλη, από τα ζήτω στην κατάθλιψη. Είμαστε παθολογικά αυτάρεσκοι, ίσως αυτό να μην οφείλεται μόνο στην ιδιοσυγκρασία μας αλλά να προκύπτει και από την ποιότητα της παιδείας μας. (Έχετε ακούσει κανένα ανέκδοτο με Έλληνες και άλλες φυλές;... Αναλύστε το και θα καταλάβετε)
Το 2009 έχει ανακηρυχθεί από την παγκόσμια κοινότητα ως έτος της αστρονομίας. Όχι έτσι τυχαία αλλά με αφορμή συγκεκριμένο γεγονός: τα τετρακόσια χρόνια από την ανακάλυψη του τηλεσκοπίου από τον Γαλιλαίο. Αυτοί που έχουν την ευθύνη της διοργάνωσης εκδηλώσεων καλά θα έκαναν να υπενθύμιζαν το τεράστιας σημασίας γεγονός. Με την μεγάλη εφεύρεσή του ο Γαλιλαίος απέδειξε ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Γι' αυτό οι μάγκες της Ιεράς Εξέτασης επιχείρησαν να τον κάψουν! Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία για τα φιλοσοφικά, θρησκευτικά, επιστημονικά συστήματα και κατ' επέκταση τη στάση του ανθρώπου στη ζωή και στην κοινωνία. Στις εκδηλώσεις που γίνονται με αφορμή το έτος της αστρονομίας κατά την άποψή μας εκεί θα έπρεπε να γίνεται η εστίαση. Σε ευθεία συνέχεια των όσων αναφέραμε παραπάνω, και η γνωστή ρήση του Τσαρούχη: "Σ' αυτή τη χώρα είσαι ό,τι δηλώσεις".
Βλέποντας τις προσδοκίες μας να καταρρέουν και τον Σάκη να καταλαμβάνει την έβδομη θέση στη Γιουροβίζιον καλό θα είναι να αναστοχαστούμε πάλι για τον άξονα του κόσμου.

1 σχόλιο:

Ι.Σ. είπε...

O ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ στο σημερινό ΒΗΜΑ (19-5-09) θίγει το ίδιο σχεδόν θέμα στο άρθρο του "Νάτοι οι πρώτοι" και καταλήγει:

"Εχω την αίσθηση ότι αυτός ο μικρομεγαλισμός είναι τυπική εκδήλωση υπανάπτυξης. Η οποία έχει μια βαρύτατη επίπτωση: εμποδίζει την ενσωμάτωση της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο. Διεκδικούμε για τον εαυτό μας ένα μέγεθος το οποίο μόνοι μας του έχουμε αποδώσει. Και το οποίο κανείς άλλος δεν δείχνει διατεθειμένος να μας αναγνωρίσει. Πλην Αλβανίας, Βουλγαρίας και Κύπρου, που μας έδωσαν δωδεκάρι! "