Θεσμοί κι ο εξωθεσμικός

Του Κ. Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (31-3-12)

Παλιά μου τέχνη, κόσκινο

Του Κ. Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (31-3-12)

Θεατρικές πράξεις

"Εχω μείνει έκπληκτος με τη συζήτηση στα δυο μεγάλα κόμματα για τους περίφημους «διαγραφέντες». Και αναρωτιέμαι.

Υπάρχει σήμερα άνθρωπος που να μην αντιλαμβάνεται ότι το πολιτικό σύστημα διέρχεται πρωτίστως μια δραματική κρίση αξιοπιστίας; Και υπάρχει κανείς που να μη συνειδητοποιεί ότι η συζήτηση περί επιστροφής των (όποιων) διαγραφέντων αυτήν ακριβώς την κρίση βαθαίνει και τροφοδοτεί; Διότι ποια είναι η εικόνα που δίνει το πολιτικό σύστημα σε ένα υποθετικό «φύγε εσύ, έλα εσύ»; Οτι δεν υπάρχουν πεποιθήσεις, μόνο περιστάσεις. Οτι δεν υπάρχουν αρχές, μόνο σκοπιμότητες. Και ότι δεν υπάρχουν συνειδήσεις, μόνο νταραβέρι.

Αλλά και κάτι ακόμη χειρότερο. Οτι οι βουλευτές είναι ανθρωπάκια διατεθειμένα να ανταλλάξουν μια (κατ' αυτούς) «ψήφο συνείδησης» με μια θέση στα ψηφοδέλτια ή με την επιστροφή στην κομματική θαλπωρή. Κι ότι οι πολιτικοί αρχηγοί είναι άτομα χωρίς αρχές και χωρίς κανόνες, διατεθειμένοι να υποκύψουν στον πρώτο εκβιασμό και να εξυπηρετήσουν την όποια δοσοληψία. Αρα, ότι η αντίθεση στην πολιτική είναι μια απολύτως θεατρική διαδικασία και ότι όλοι τελικώς μπορούν να συνυπάρχουν με όλους - και μαζί και χώρια!

Λυπάμαι αλλά η πολιτική δεν αξίζει τέτοιας μεταχείρισης από ανθρώπους που λένε ότι την υπηρετούν".

Σημειώνει μεταξύ άλλων στο άρθρο του στα ΝΕΑ ο Πρετεντέρης.

Μιχάλης Κατσαρός

Θα σας περιμένω

Θα σᾶς περιμένω μέχρι τὰ φοβερὰ μεσάνυχτα ἀδιάφορος-
Δὲν ἔχω πιὰ τί ἄλλο νὰ πιστοποιήσω.
Οἱ φύλακες κακεντρεχεῖς παραμονεύουν τὸ τέλος μου
ἀνάμεσα σὲ θρυμματισμένα πουκάμισα καὶ λεγεῶνες.
Θὰ περιμένω τὴ νύχτα σας ἀδιάφορος
χαμογελώντας μὲ ψυχρότητα γιὰ τὶς ἔνδοξες μέρες.

Πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο κῆπο σας
πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο πρόσωπό σας
ἐγὼ θὰ ξαφνιάζω τὰ πλήθη
ὁ ἄνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι καὶ τυμπανοκρουσίες ἐπίσημες
μάταιοι λόγοι.

Μὴν ἀμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολὺ ξηρασία.

Πάρτε νερό μαζί σας, το μέλλον δείχνει πολύ ξηρασία

Ζούμε τέτοια παρακμή που δεν μπορεί κανείς να διαχωρίσει το τραγικό από το κωμικό. Ανικανότητα πλήρης να αξιολογηθούν γεγονότα, απύθμενο θράσος ή και τα δυο; Έχει χαθεί κάθε ίχνος ντροπής.  Είμαστε άξιοι των επιλογών μας.

Επιδόματα...

Του ΚΥΡ

Δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ (24-3-12)

Μαϊμούδες επιδόματα

Του Κ. Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (24-3-12)

Κόψτε μάπες

"... Κάνω ό,τι μπορώ για να ξεχνάω την κατάντια μας. Τη σημερινή. Δεν γίνεται όμως τίποτα. Και η μελαγχολία και ο θυμός και ο εκνευρισμός και το λυτό ζωνάρι για καβγά, παρόντα κάθε ώρα και στιγμή. Και τον έρωτα των νέων παιδιών τον έχουν μολύνει οι μπαγάσηδες. Ενα κορίτσι στα δεκαοχτώ, στα δεκαεννιά, χωρίς ορατό μέλλον, πώς να χαρεί ένα φιλί, πώς να ονειρευτεί δίπλα στο συνομήλικο αγόρι της; Και αυτή τη φοβερή κατάσταση τη δημιούργησαν οι πολιτικοί. Που καμώνονται ότι θα σώσουν και πάλι την Ελλάδα! Οι ίδιοι άνθρωποι, που την οδήγησαν στην καταστροφή! Κόψτε μάπες και βγάλτε συμπεράσματα...”

Γράφει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος μεταξύ άλλων στο χθεσινό του χρονογράφημα στα ΝΕΑ.

Λαδιάρηδες

Αντιγράφουμε το άρθρο του Μ. Τσιντσίνη από τα σημερινά ΝΕΑ που έχει τίτλο "Ποιος ορκίζεται σ' αυτό το κράτος";

Λέμε, έτσι γενικώς, ότι λαδώνονταν. Δεν λέμε ότι τόσα χρόνια τους λαδώναμε εμείς. Λέμε εισαγγελικώς ότι είναι επίορκοι. Δεν λέμε όμως ποιον όρκο πάτησαν.

Ποιος απαίτησε από τον υπάλληλο του ΙΚΑ να δώσει όρκο; Ποιος του ζήτησε - όταν τον βόλευε σε μια θεσούλα ισόβιας αποκατάστασης - να έχει συνείδηση δημόσιου λειτουργού; Ποιος - όταν του έταζε το εύφορο τέλμα της επιδοτούμενης αναξιότητας - του εξήγησε ότι καλείται να υπηρετήσει κάτι που τον υπερβαίνει;

Οι λαδιάρηδες που αίφνης συλλαμβάνονται δεν είναι επίορκοι. Δεν είχαν σε τι να ορκιστούν. Δεν τους δέσμευε καμία ειδική σχέση με την υπηρεσία. Η μόνη σχέση που είχαν με το λειτούργημά τους ήταν ο εύκολος βιοπορισμός. Η μόνη «παραγωγικότητα» που τους επιτρεπόταν ήταν ο λαθραίος πλουτισμός.

Καμία άλλη, βαθύτερη σχέση δεν είναι εφικτή με ένα κράτος που υπάρχει μόνο ως γραφειοκρατικό κέλυφος. Αυτή η αποξένωση από το κράτος εξηγεί και την έκταση της ελληνικής διαφθοράς. Η διαφθορά δεν ενδημεί εξαιτίας των διεφθαρμένων. Για την τερατώδη ύπαρξή της δεν φταίει η ηθική ανεπάρκεια του ενός ή του άλλου υπαλλήλου. Φταίει το πολιτικό έλλειμμα της κοινωνίας, που δεν αναγνώριζε ποτέ ότι αυτό το κράτος είναι το «κράτος της».

Οταν το κράτος είναι ξένο σε καλεί να το λεηλατήσεις. Μια πολιτεία στην οποία δεν πίστεψες ποτέ σε καλεί να την καταργήσεις.

Γι' αυτό δεν ωφελεί να ηθικολογούμε. Η διαφθορά μας δεν είναι εκδήλωση ηθικής κατωτερότητας. Είναι σύμπτωμα πολιτικής καθυστέρησης.

Σχετικά με τον «δεύτερο φάρο»

Κυρία διευθύντρια,

Με πολύ ενδιαφέρον και ευχάριστη έκπληξη διάβασα στην έγκριτη εφημερίδα σας [ΑΝΑΤΟΛΗ], στο φύλλο της 14^ης Μαρτίου 2012, την επιστολή του κυρίου Μανώλη Άρχου προς τον δήμαρχο Αγίου Νικολάου που είχε τίτλο «Οι δυο φάροι».

Η επιστολή όπως θα είδαν οι αναγνώστες σας αναφερόταν πραγματικά σε δυο φάρους. Έναν κυριολεκτικό, εκείνον του Αγίου Ιωάννη στη θέση «αφορεσμένος», και τον άλλον τον συμβολικό, τον μεταφορικό φάρο της γνώσης,  εκείνον του 1^ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου.

Ο επιστολογράφος σας αναφερόμενος στο ιστορικό κτήριο του 1^ου Γυμνασίου το χαρακτηρίζει στην επιστολή του «κειμήλιο» και «ακρόπολη αυτού του τόπου». (…) «Κτίριο, που στέγασε τη μεταλαμπάδευση της γνώσης, με δουλεμένες πέτρες της στεριάς χτίστηκε, με την αλμύρα ή και το κύμα της θάλασσας λούζεται, γαλάζιο τ' ουρανού τ' ακουμπάει, ανέμοι λυσσομανούν πάνω του, ξεφωνητά σημερινών και αλλοτινών νεανικών ενοίκων του αφουγκράζεται και θυμάται κι είναι κι αυτό κειμήλιο πιότερο ιερό».

Τον κύριο Άρχο δεν τον γνωρίζω ούτε εξ όψεως. Ήρθε στο γραφείο μου στο 1^ο Γυμνάσιο την ώρα που ήμουν απασχολημένος με την παράδοση στους γονείς των βαθμών του β’ τριμήνου, όπως με πληροφόρησε η γραμματέας του σχολείου, και αφού ενημερώθηκε για τη δραστηριότητά μου, άφησε την επιστολή που δημοσιεύσατε στο γραφείο μου και έφυγε.

Δυστυχώς, έτσι, έχασα την ευκαιρία να τον ευχαριστήσω, για τις ωραίες και πολύ συγκινητικές αναφορές που έκανε αναφερόμενος στο 1^ο Γυμνάσιο, και να του κάνω  μια ξενάγηση στους χώρους, όπως αυτοί είναι σήμερα. Είδα στην επιστολή ότι αναφέρεται στον Κρούστα και υποθέτω ότι θα έχει και ο ίδιος τελειώσει το ιστορικό αυτό σχολείο και ενδεχομένως θα είχε κάποια πράγματα να θυμηθεί. Ίσως, έτσι, κατά κάποιον τρόπο να του ανταπέδιδα τις φιλοφρονήσεις.

Θα ήταν όμως για μένα και μια ευκαιρία να του δείξω τις αίθουσες που βάζουν νερά και οι μαθητές με τους καθηγητές τους κάνουν μάθημα σε βρεγμένο δάπεδο μιας και την ημέρα που ήρθε έβρεχε και τα νερά είχαν καταλάβει μεγάλο μέρος της αίθουσας του Γ4. Δεν θα είχα λόγους να του κρύψω την αγωνία μου, μαζί και το φόβο, για τους ποτισμένους σοβάδες στις οροφές κάποιων άλλων τάξεων που κινδυνεύουν να βρεθούν στα κεφάλια των μαθητών ενώ παρακολουθούν το μάθημα. Ίσως, ακόμα, να παρατηρούσε το νερό να βγαίνει από την πρίζα στην αίθουσα των Γαλλικών γιατί δυστυχώς έβρεχε αυτή τη μέρα.

Πραγματικά συμφωνώ κι εγώ μαζί του για την αισθητική αποκατάσταση της αρχικής όψης του κτηρίου. Και εγώ, ομολογώ, είχα διαβάσει την παρατήρηση στο βιβλίο της πόλης για την αφαίρεση του ρολογιού από την κορυφή του κτηρίου για λόγους στατικότητας. Μου έκανε εντύπωση πώς δεν σκέφτηκε κάποιος σήμερα το αυτονόητο. Το ότι δηλαδή η σημερινή τεχνολογία επιτρέπει τη λειτουργία του ίδιου ρολογιού με μια πλακέτα βάρους τριακοσίων γραμμαρίων αντί των τόνων του αρχικού που επιβαρύνουν τη στατικότητα του κτηρίου.

Ας είμαστε ρεαλιστές όμως. Με την καθ’ ύψος ανάπτυξη της πόλης η επανατοποθέτηση του ρολογιού δεν μπορεί να επαναφέρει την εικόνα του κτηρίου όπως αυτό φαίνεται στη φωτογραφία που δημοσίευσε με την επιστολή του ο κ. Άρχος, χωρίς αυτό να εκληφθεί ως αντίθετη άποψη στην πραγματικά ωραία του πρόταση.

Η υψηλή αισθητική του κτηρίου δημιουργεί, ασφαλώς, και θετική στάση στους μαθητές και περηφάνια και άλλα ανάλογα συναισθήματα στους κατοίκους της πόλης και τους επισκέπτες. Όμως το σχολείο έχει κύριο λόγο ύπαρξης την παραγωγή εκπαιδευτικού έργου. Και είναι ποιοτικό όταν είναι αποτελεσματικό και δεν σπαταλά τον εκπαιδευτικό χρόνο σε μη εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Η ποιότητα, επίσης, συναρτάται με τις καινοτόμες δράσεις που εφαρμόζει, την ποικιλία των μεθόδων που  χρησιμοποιούνται, όταν αξιοποιούνται οι πολλαπλές αναπαραστάσεις στη διδασκαλία και η διερευνητική μάθηση, όταν το λεγόμενο «παραπρόγραμμα» εξαλείφεται.  Ένα ποιοτικό σχολείο παρέχει τα μέσα στους εκπαιδευτικούς για να οργανώσουν το μάθημα χρησιμοποιώντας τουλάχιστον ότι προβλέπεται από τα αναλυτικά προγράμματα. Δεν είναι το «νέο σχολείο του 21^ου αιώνα» που πιλοτικά δοκιμάζεται σε 68 Γυμνάσια φέτος και αναμένεται να γενικευτεί του χρόνου που θα απαιτήσει αίθουσα πολλαπλών χρήσεων. Τη χρειάζεται και το σημερινό. Η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων είναι εκ των ων ουκ άνευ για το σχολείο σήμερα.

Το σχολείο μας κύριε Άρχο, δυστυχώς, είναι το μόνο από τα σχολεία της πόλης που δεν διαθέτει αίθουσα πολλαπλών χρήσεων. Είμαι σε θέση να σας περιγράψω μια σελίδα δραστηριότητες που δεν γίνονται ή που γίνονται «εκ των ενόντων» εξ αιτίας του γεγονότος αυτού. Δραστηριότητες που τελικά αποβαίνουν σε βάρος της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης

Ευλόγως θα με ρωτήσετε: και γιατί δεν τη ζητάτε από το Δήμο που έχει την ευθύνη των σχολικών κτηρίων; Μήπως δεν υπάρχει εφικτή λύση; Μήπως η οικονομική συγκυρία δεν το επιτρέπει; Θα ήθελα να ξέρετε κύριε Άρχο ότι και τη ζητάμε κατ’ εξακολούθηση από την αρχή του χρόνου και χώρο έχουμε υποδείξει και το σχολείο μας λόγω Καλλικρατικής λειτουργίας επέστρεψε στο Δήμο, τον Ιούλιο του 2011, 37.000 €. Οι 15.000 € που απαιτούνται για τη διαμόρφωση του χώρου που υποδείξαμε αντί να θεωρηθεί ως μια κίνηση ανταπόδοσης έντιμης και ειλικρινούς συμπεριφοράς έχει γίνει λόγος εμπαιγμού του διευθυντή του σχολείου, αφού έχει εξαναγκαστεί αυτός σε περιφορά από «γραφείου εις γραφείον» παρακαλώντας για τα αυτονόητα.  Ολοχρονίς μελετάται το θέμα και κατόπιν… επαναμελετάται. Πώς θα μπορούσαν να ερμηνευτούν οι ομόφωνες αποφάσεις συμβουλίων που μας κοινοποιούνται, με παρόντες τους πέντε από τους έντεκα, για «μια συνολική μελέτη» μετά από επτά μήνες λειτουργίας του σχολείου κ.α. Αδυνατώ, πιστέψτε με, να αντιληφθώ τον τρόπο σκέψης τους. Τα αυτονόητα που αφορούν ένα δημόσιο σχολείο έχουν καταντήσει, ενδεχομένως στο μυαλό κάποιων, να αποτελούν αντικείμενο παραχωρήσεων ή να εκλαμβάνονται ως προσωπικές εξυπηρετήσεις.

Ειλικρινά λυπάμαι κύριε Άρχο που γίνατε αφορμή να αναδειχθούν εξ αιτίας της ωραίας σας πρωτοβουλίας και κάποια πράγματα που ασφαλώς δεν γνωρίζατε και που μαθαίνετε, υποθέτω, κάτω από αυτές τις συνθήκες. Πραγματικά θα σας ήμουν ευγνώμων αν θα μπορούσατε να μου υποδείξετε κάποιες άμεσες ρεαλιστικές λύσεις για τα προβλήματα που ανέφερα και τα οποία κατά τη γνώμη μου, ας μου το επιτρέψετε, είναι ιεραρχικά ψηλότερα από την επανατοποθέτηση του ιστορικού ρολογιού.

Είμαι πάντως στη διάθεσή σας, όποτε το θελήσετε, να σας υποδεχθώ και να σας ξεναγήσω στους χώρους του σχολείου, να ακούσω προσεχτικά τις όποιες παρατηρήσεις σας και να επιβεβαιώσω επιτόπου όλα όσα ισχυρίστηκα παραπάνω.

Άγιος Νικόλαος 15 Μαρτίου 2012

Με ειλικρινή αισθήματα

Ιωάννης Ευαγγ. Σταμέλος, Μαθηματικός

Διευθυντής 1^ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου

Μια αναφορά στην Ιστορία της Κρήτης με γεωπολιτικούς όρους

Η Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου  την Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012 κλείνει τη σειρά των διαλέξεων με τίτλο «Οι άνθρωποι και ο τόπος» με την έβδομη  κατά σειρά εκδήλωση του κύκλου, η οποία θα είναι «μια αναφορά στην Ιστορία της Κρήτης με γεωπολιτικούς όρους».

Ομιλήτρια θα είναι η Καθηγήτρια της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Μαρία Αρακαδάκη.

Όπως έχει λεχθεί, όποιος λησμονεί το παρελθόν του είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Η Ιστορία λοιπόν δεν είναι σημαντική τόσο επειδή μας διδάσκει το παρελθόν, όσο επειδή μας βοηθά να διαβλέψουμε και να ερμηνεύσουμε το μέλλον. Η πολυκύμαντη Ιστορία της Κρήτης, σε μια διαχρονική ανάγνωση μέσα από τη σχέση της με τη γεωγραφική θέση και την τοπογραφία του νησιού, είναι ένα θέμα πολύ επίκαιρο, κάτω από το πρίσμα των πρόσφατων, δυσοίωνων για τη χώρα μας εξελίξεων. Η ομιλήτρια θα προσπαθήσει να τοποθετήσει μιαν αχνή γραμμή από φώτα ασφαλείας, από γεγονότα-σταθμούς τής παλαιότερης Ιστορίας μας, ως μικρή συμβολή στην αναζήτηση της διαδρομής προς την Έξοδο Κινδύνου, που όλοι επιθυμούμε.

Χορηγοί της εκδήλωσης είναι το Επιμελητήριο Λασιθίου, η Περιφερειακή Ενότητα Λασιθίου και το βιβλιοχαρτοπωλείο «Πολύπλευρο».

Την Οργανωτική Επιτροπή των εκδηλώσεων αποτελούν οι κκ Σταμέλος Ι., Κουρουπάκης Στρ., Φασουλάκη Μ., Μπλαζογιαννάκη Α., Μπουκουβάλα-Κλώντζα Ε. Καρτέρη-Σιγανού Μ. και Ρουμπελάκη Α.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Επιμελητήριο Λασιθίου με ώρα έναρξης 19.00 και είσοδο ελεύθερη.

... οι πρώην κι οι επόμενες

Του Κ. Μητρόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (10-3-12)

Προϊόντα "κτηνοτροφίας"

Του Δ. Χαντζόπουλου

Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ (10-3-2012)

Πάει και η Δόμνα Σαμίου

Τη μάθαμε οι περισσότεροι από τον Σαββόπουλο (στο Ροντέο και το "μαύρο" Κύτταρο) στις αρχές της δεκαετίας του '70. Σπαθάρης, Τζιμ ο Τίγρης, Δόμνα Σαμίου ... 
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας, είναι πολύ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν για σοκολατόπαιδα, μα δεν ταιριάζουνε σε μένα ...
Σε εποχές που το δημοτικό τραγούδι είχε ταυτιστεί με την κουλτούρα των χουντικών πήρε πάνω της την υπόθεση να το βάλει στη θέση που του αξίζει. Πόσες φορές δεν βρέθηκε αργότερα στα αμφιθέατρα της μεταπολίτευσης να παρουσιάζει τους λαϊκούς μας θησαυρούς με τρόπο αξιοθαύμαστο. Όπως και ο δάσκαλός της, Σίμωνας Καράς, μορφή που άφησε πίσω της τεράστιο έργο. Διέσωσε και διέδωσε το γνήσιο δημοτικό τραγούδι, απ΄όλες τις γωνιές της πατρίδας μας με τρόπο μοναδικό. Μεγάλη μορφή του 20ου αιώνα στον τόπο μας.
Καταξιωμένη και αγαπητή είχε την τύχη και είδε το έργο της να αναγνωρίζεται από πάρα πολλούς και την πολιτεία, οι οποίοι την τίμησαν ποικιλοτρόπως.
Σήμερα το πρωί, σε ηλικία 84 ετών, μας άφησε. Καλό ταξίδι.

Εκδήλωση προς τιμήν του Ι. Ζωγραφάκη

Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Ιστορικής-Λαογραφικής Εταιρείας Ν. Λασιθίου προς τιμήν του αειμνήστου γιατρού, ερασιτέχνη κινηματογραφιστή, Ιωάννη Ζωγραφάκη.

Ο γιατρός Ιωάννης Ζωγραφάκης γεννήθηκε στις Λίμνες το 1910. Πατέρας του ήταν ο Χατζή Εμμανουήλ Ζωγραφάκης, ψάλτης στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, ο οποίος είχε διορισθεί από τον Ύπατο Αρμοστή Κρήτης, Πρίγκιπα Γεώργιο, το 1900 δήμαρχος Χουμεριάκου.

Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο της Νεάπολης ο Ιωάννης εισήχθη στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, από την οποία έλαβε και το πτυχίο του.

Αρχικά επέστρεψε στο χωριό του, όπου εργάσθηκε εκεί για λίγα χρόνια, και ακολούθως εγκαταστάθηκε στον Άγιο Νικόλαο, στην πόλη που αγάπησε και έφτιαξε την οικογένειά του. Στην πόλη όπου έζησε τον υπόλοιπο βίο του και προσέφερε τις υπηρεσίες του για περισσότερο από 30 χρόνια.

Ο βομβαρδισμός από την Ιταλική αεροπορία του νοσοκομείου Ιωαννίνων τον βρίσκει εκεί να υπηρετεί την πατρίδα περιθάλποντας τραυματίες του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Είχε την τύχη και βρέθηκε στους επιζώντες.

Ατέλειωτες είναι οι ιστορίες που έχουν να σου διηγηθούν οι κάτοικοι του Αγίου Νικολάου γι’ αυτόν. Εύκολα και αβίαστα, από όλες τις αναφορές σε πραγματικά περιστατικά, αναδεικνύεται η αγάπη του για την πόλη και τους ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής. Την αγάπη για τον τόπο και τον άνθρωπο.

Συχνά διηγούνται πως όχι μόνο δεν δεχόταν την αμοιβή του ως γιατρός αλλά αντιθέτως πρόσφερε και το ποσό που απαιτούνταν για την αγορά των απαραίτητων φαρμάκων. Εξ ου και οι χαρακτηρισμοί, όπως «ο άγιος του Αγίου», που σήμερα με όσα βιώνουμε μπορεί να ακούγονται υπερβολικοί.

Προϋπήρξε του ΙΚΑ και μετά την ίδρυση του διορίστηκε γιατρός του Ιδρύματος, από το 1952, ενώ διετέλεσε και διευθυντής του Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου.

Ο αείμνηστος Ιωάννης Ζωγραφάκης υπήρξε πραγματικά μια πολυδιάστατη προσωπικότητα. Εκτός από την Ιατρική, είχε πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα για θέματα που σχετίζονται με την κοινωνία, την Τέχνη, τον πολιτισμός και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης του τόπου. Τα ενδιαφέροντά του αυτά τον οδήγησαν στη δημιουργία μιας σημαντικής συλλογής ειδών λαϊκής τέχνης από τον τοπικό πολιτισμό η οποία κατόπιν αποτέλεσε τον πυρήνα για τη δημιουργία του Λαογραφικού Μουσείου του Αγίου Νικολάου.

Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με τη φωτογραφία και ήταν, με την κινηματογραφική κάμερα των 8mm, από τους πρώτους ερασιτέχνες κινηματογραφιστές της πόλης. Πλούσιο το αρχείο που άφησε με σπάνια φωτογραφικά και κινηματογραφικά ντοκουμέντα κυρίως από την περιοχή του Αγίου Νικολάου και τους ανθρώπους μεταξύ των ετών 1960-1980.

Υπήρξε επίσης, μαζί με άλλους φίλους και συμπολίτες του, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Περιηγητικής Λέσχης, μέσω της οποίας συνέβαλε στην πνευματική ανύψωση της κοινωνίας με τη διοργάνωση εκδηλώσεων όχι μόνο ψυχαγωγικού αλλά και εκπαιδευτικού χαρακτήρα.

Παντρεύτηκε την Μαρία Ι. Κοκκίνη και απέκτησαν ένα γιο, τον Μανώλη.

Έζησε όλη του τη ζωή στον τόπο καταγωγής του και στην πόλη που εξέφραζε τον εσωτερικό του κόσμο, σε μια διαρκή επαφή με τη φύση, με συνεχείς πνευματικές και καλλιτεχνικές ανησυχίες, αναζητώντας με κάθε τρόπο διεξόδους για να εκφράσει τον πλούσιο ψυχισμό του, την πίστη του στην ανθρώπινη επικοινωνία, την επαφή και την  αλληλεγγύη.

Απεβίωσε, σε ηλικία 73 ετών, το 1983.

Στη σημερινή μας εκδήλωση θα παρουσιαστούν ενδεικτικά στιγμιότυπα από το κινηματογραφικό του έργο τα οποία θα σχολιάζει ο γιός του Μανώλης Ζωγραφάκης.

Στο χώρο της εκδήλωσης όπως βλέπετε έχουν εκτεθεί, ακόμα, μερικά «σύνεργα» της κινηματογραφικής του δραστηριότητας.

Για τον τιμώμενο θα δοθεί ο λόγος για ολιγόλεπτες παρεμβάσεις σε όποιον θέλει να προσθέσει λίγα λόγια.

Κυρίες και κύριοι ας μας επιτρέψει ο κ Μανώλης Ζωγραφάκης να του εκφράσουμε εκ των προτέρων τις ιδιαίτερες ευχαριστίες μας για τη συναίνεση και την πολύ καλή συνεργασία που είχαμε μέχρι να ολοκληρωθεί το μοντάζ και η διοργάνωση της εκδήλωσης.

Και για τη σημερινή μας εκδήλωση χορηγοί είναι το Επιμελητήριο Λασιθίου, η Περιφερειακή Ενότητα Λασιθίου και το βιβλιοχαρτοπωλείο «Πολύπλευρο». Ευχαριστίες για την προβολή των εκδηλώσεών μας, επίσης, οφείλουμε στην ΑΝΑΤΟΛΗ και στον 104,4 του Γιώργη του Τουτουδάκη.

Την Οργανωτική Επιτροπή των εκδηλώσεων αποτελούν οι κκ Σταμέλος Ι., Κουρουπάκης Στρ., Φασουλάκη Μ., Μπλαζογιαννάκη Α., Μπουκουβάλα-Κλώντζα Ε. Καρτέρη-Σιγανού Μ. και Ρουμπελάκη Α.

Ι.Σταμέλος

Ο Γιώργος Πρατσίνης από τη Θεσσαλονίκη μας έστειλε λίγα λόγια για τον Ζωγραφάκη και το κοινό τους χόμπυ την κινηματογραφία

Διαβάζοντας την ΑΝΑΤΟΛΗ είδα για την εκδήλωση που θα γίνει για το μακαρίτη γιατρό Γιάννη Ζωγραφάκη.

Θερμά συγχαρητήρια για την Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Νομού Λασιθίου και ιδιαίτερα στον Πρόεδρο της Γιάννη Σταμέλο που δημιουργεί τέτοιες εκδηλώσεις για σημαντικούς ανθρώπους αν­θρώ­πους του Αγίου Νικολάου και της περιφέρειας, όπως για το Νίκο Σπίθα και τώρα για το Ζωγραφάκη.

Μπράβο και με τις ευχές να συνεχίσετε και εις το μέλλον.

Και δοθείσης της ευκαιρίας θα ήθελα να προσθέσω μερικά άγνωστα για την ερασιτεχνική κινη­μα­το­γρα­φία. Είναι εμπειρίες και αναμνήσεις δικές μου από τον τόπο μας.

Τελείωσα το Πανεπιστήμιο το 1955 και αμέσως διορίστηκα Γεωπόνος στον Άγιο Νικόλαο. Επειδή είχα μικροπροβλήματα με το στομάχι μου αποτάθηκα στο Ζωγραφάκη με τον οποίο κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου συνδεθήκαμε και με  το κοινό μας χόμπυ τη φωτογραφία.

Το 1957 βρέθηκα στη Βιένη και εκεί γνώρισα την κ. Χίλντα, μια εξαιρετική γυναίκα η οποία αγα­πού­σε την Ελλάδα. Είχε λοιπόν μια από τις πρώτες κινη­ματογραφικές μηχανές λήψεως των 8 χιλιοστών. Την έφερα στην Ελλάδα και θα της την επέστρεφα το επόμενο καλοκαίρι που θα ερχόταν εδώ διακοπές. Επιστρέφοντας στον Άγιο Νικόλαο όμως δεν εύρισκα φιλμ (μόνο ασπρόμαυρο υπήρχα τότε). Βρήκα μετά κάτι Agfa.

Η γνώση της φωτογράφισης βοήθησε πολύ αλλά αυτά τα κινηματογραφικά φιλμ δεν βλεπόντουσαν. Άλλοτε αφώτιστα ή πολυφωτισμένα (οι ρυθμίσεις γινόντουσαν με το χέρι) ακαντράριστα, κουνημένα κλπ. κλπ. με ένα σωρό ατέλειες λόγω άγνοιας, απειρίας αλλά και λόγω πρωτόλιας μηχανής.

Την έδειξα στο Ζωγραφάκη ο οποίος ξαφνιάστηκε γιατί δεν ήξερε (όπως κι εγώ) ότι υπήρχαν τέτοιες μικρές φορητές και σχετικά φτηνές μηχανές με τις οποίες μπορούσες να κάμεις κινηματογραφική ταινία. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχε άλλη ψυχαγωγία εκτός από τον κινηματογράφο και το θέατρο για τις μεγάλες πόλεις.

Κουβεντιάζαμε ώρες πολλές με το γιατρό για αυτά τα θέματα και του είχα δείξει τα εμφανισθέντα φιλμς που μου είχαν επιστρέψει από τη Γερμανία, αλλά δεν μπορούσαμε να τα δούμε γιατί απλού­στα­τα δεν είχαμε μηχανή προβολής.

Αργότερα πήρα και προβολής και ασχολήθηκα πάρα πολύ γράφοντας και σχετικό εγχειρίδιο.

O Στρατής Κουρουπάκης

Με παρακάλεσε να διαβάσω το παρακάτω κείμενο:

Λόγοι ανώτεροι της θέλησής μου με αναγκάζουν να βρίσκομαι μακράν από την σημερινή εκδήλωση τιμής στον αείμνηστο γιατρό Ιωάννη Ζωγραφάκη που ήταν και δική μου σκέψη να πραγματοποιηθεί. Λυπάμαι που δεν μπορώ να παρευρίσκομαι στην ειδική αυτή βραδιά κατά την οποία τιμάται ένας Σβάιτσερ του τόπου μας. Ένας γιατρός που προσέφερε τις ιατρικές του γνώσεις σε όλους δωρεάν.

Για μένα υπήρξε ένας από τους πρώτους που γνώρισα στον Άγιο Νικόλαο και δέθηκα μαζί του πολύ ζεστά. Είναι ο άνθρωπος που υπήρξε ο κύριος αίτιος για την ίδρυση του τμήματος της Ελληνικής Περιηγητικής Λέσχης Αγίου Νικολάου, το 1958. Και διετέλεσε πρόεδρος μέχρι το 1967. Πρόσφερε πολλά στον τόπο, στον τουρισμό και στη Λέσχη. Αλλά η μεγάλη του προσφορά στον τόπο είναι η συλλογή Ιστορικού και Λαογραφικού υλικού (υφαντά κ.α.) και υπήρξε ο κύριος λόγος για την ίδρυση του Λαογραφικού Μουσείου της Πολιτιστικής Εταιρείας Ανατολικής Κρήτης.

Ο τόπος του οφείλει πολλά και εγώ νοιώθω μεγάλη τιμή που μου εμπιστεύτηκε την προεδρεία της Ελληνικής Περιηγητικής Λέσχης Αγίου Νικολάου.

Πιστεύω ότι μια μικρή τιμή στον άνθρωπο και στο γιατρό ήταν η πρότασή μου και το όνειρό μου να δοθεί το όνομά του σε ένα δρόμο του νέου σχεδίου πόλεως που έγινε ομόφωνα αποδεκτή από την επιτροπή.

Την φωτογραφία του έχουμε αναρτήσει στο Λαογραφικό Μουσείο και στην Περιηγητική Λέσχη, ως ελάχιστη τιμή στη μνήμη του.

 Ι.Σ.

Αν πονάει η κεφαλή, φταίει η απρόσωπη αγάπη που 'χει βρει

Πόσο λογικό μπορεί να είναι που το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε σύγχιση; Οι περισσότεροι από αυτούς που το εκπροσωπούν εκλέχτηκαν με παραδοχές που δεν είχαν τόπο. Τα πολιτικά γραφεία των βουλευτών όταν δεν ασχολούνταν με ρουσφέτια "συνέτασσαν βαρύγδουπες ερωτήσεις για την απουσία τελωνείου στην Πέρα Παναγιά και την ανάπτυξη που θα έφερνε μια ΔΟΥ στη Δώθε Παναγιά. Οι υπουργοί -που θεωρούν ότι κερδίζουν πόντους εκλεγόμενοι σε πολυπληθείς περιφέρειες- φρόντιζαν, πέρα από τις προσλήψεις και τις μεταθέσεις, συντεχνίες ή ομάδες πληθυσμού τις οποίες ευνοούσαν με μεταμεσονύκτιες τροπολογίες. Τα κόμματα δεν συζητούσαν κάποιο σχέδιο για τη χώρα. Εγιναν απλοί μηχανισμοί νομής προνομίων και επανεκλογής. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα ήταν στημένο στις κρατικές δαπάνες, οι οποίες μάλιστα έβαιναν αυξανόμενες, διότι όποιος «κατόπιν ενεργειών του» ξόδευε περισσότερα επιβραβευόταν από τους ψηφοφόρους.

Το 2009, όμως, συνέβη το αναπάντεχο. Κόπηκε ο τροφοδότης λογαριασμός του συστήματος. Τα δανεικά που έχτισαν καριέρες και περιουσίες έπαψαν να ρέουν και οι πολιτικοί βρέθηκαν στον αέρα. Εκλήθησαν να διαχειριστούν τη χρεοκοπία της χώρας. Πώς να το κάνουν όμως, αφού ποτέ δεν οικοδόμησαν ολοκληρωμένη και στέρεη άποψη για τον τόπο; Μην τους κακίζουμε: δεν τους ζητήθηκε ποτέ. Οι πολιτικές καριέρες χτίζονταν με πέντε κουμπαριές, τρεις ανούσιες εμφανίσεις στα κανάλια και αδιάκοπη παραγωγή ερωτήσεων για κάθε απίθανη πτυχή του τόπου εκλογής τους. Αφού ουδέποτε σκέφθηκαν οικονομικά (με έσοδα και έξοδα), κάποιοι (...) το έριξαν στη συνωμοσιολογία. Κηρύσσουν ότι «λεφτά υπάρχουν», αλλά είναι κάπου θαμμένα και δεν μας αφήνουν να τα απολαύσουμε - είτε στο Αιγαίο όπου καραδοκούν οι κακοί Τούρκοι είτε στη Μόσχα αλλά δεν μας αφήνουν οι χειρότεροι Αμερικανοί. Κάποιοι άλλοι πιπιλίζουν τις θεωρίες των τηλεκαφενείων. Κάθε τρίτη λέξη αναφέρουν την «ανάπτυξη» και μετά τρέχουν να καταψηφίσουν την απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακείων.

Υπάρχουν όμως και οι άλλοι που το ’ριξαν στην κωμωδία. [ ψηφίζουν ] ... «όχι» στο Μνημόνιο και «ναι» στους εφαρμοστικούς νόμους ... [δικαιολογώντας με φούμαρα τα αδικαιολόγητα. Για κάποιους ενδεχομένως να είναι κατανοητοί ] ... οι μικροκομματικοί σχεδιασμοί του πολιτικού προσωπικού, όπως και η σύγχυσή του. Το θέμα, όμως, είναι ότι η ανασυγκρότηση της χώρας χρειάζεται θαρραλέους με συνολική άποψη για τα πράγματα" καταλήγει ο Μανδραβέλης στο σημερινό του άρθρο στην Καθημερινή.

Το ζητούμενο, όμως, είναι ότι η κοινωνία, οι πολίτες, θα πρέπει να τους ανακαλύψουν και να τους δώσουν τον απαιτούμενο θεσμικό ρόλο. Δύσκολα πράγματα.