Αν πονάει η κεφαλή, φταίει η απρόσωπη αγάπη που 'χει βρει

Πόσο λογικό μπορεί να είναι που το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε σύγχιση; Οι περισσότεροι από αυτούς που το εκπροσωπούν εκλέχτηκαν με παραδοχές που δεν είχαν τόπο. Τα πολιτικά γραφεία των βουλευτών όταν δεν ασχολούνταν με ρουσφέτια "συνέτασσαν βαρύγδουπες ερωτήσεις για την απουσία τελωνείου στην Πέρα Παναγιά και την ανάπτυξη που θα έφερνε μια ΔΟΥ στη Δώθε Παναγιά. Οι υπουργοί -που θεωρούν ότι κερδίζουν πόντους εκλεγόμενοι σε πολυπληθείς περιφέρειες- φρόντιζαν, πέρα από τις προσλήψεις και τις μεταθέσεις, συντεχνίες ή ομάδες πληθυσμού τις οποίες ευνοούσαν με μεταμεσονύκτιες τροπολογίες. Τα κόμματα δεν συζητούσαν κάποιο σχέδιο για τη χώρα. Εγιναν απλοί μηχανισμοί νομής προνομίων και επανεκλογής. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα ήταν στημένο στις κρατικές δαπάνες, οι οποίες μάλιστα έβαιναν αυξανόμενες, διότι όποιος «κατόπιν ενεργειών του» ξόδευε περισσότερα επιβραβευόταν από τους ψηφοφόρους.

Το 2009, όμως, συνέβη το αναπάντεχο. Κόπηκε ο τροφοδότης λογαριασμός του συστήματος. Τα δανεικά που έχτισαν καριέρες και περιουσίες έπαψαν να ρέουν και οι πολιτικοί βρέθηκαν στον αέρα. Εκλήθησαν να διαχειριστούν τη χρεοκοπία της χώρας. Πώς να το κάνουν όμως, αφού ποτέ δεν οικοδόμησαν ολοκληρωμένη και στέρεη άποψη για τον τόπο; Μην τους κακίζουμε: δεν τους ζητήθηκε ποτέ. Οι πολιτικές καριέρες χτίζονταν με πέντε κουμπαριές, τρεις ανούσιες εμφανίσεις στα κανάλια και αδιάκοπη παραγωγή ερωτήσεων για κάθε απίθανη πτυχή του τόπου εκλογής τους. Αφού ουδέποτε σκέφθηκαν οικονομικά (με έσοδα και έξοδα), κάποιοι (...) το έριξαν στη συνωμοσιολογία. Κηρύσσουν ότι «λεφτά υπάρχουν», αλλά είναι κάπου θαμμένα και δεν μας αφήνουν να τα απολαύσουμε - είτε στο Αιγαίο όπου καραδοκούν οι κακοί Τούρκοι είτε στη Μόσχα αλλά δεν μας αφήνουν οι χειρότεροι Αμερικανοί. Κάποιοι άλλοι πιπιλίζουν τις θεωρίες των τηλεκαφενείων. Κάθε τρίτη λέξη αναφέρουν την «ανάπτυξη» και μετά τρέχουν να καταψηφίσουν την απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακείων.

Υπάρχουν όμως και οι άλλοι που το ’ριξαν στην κωμωδία. [ ψηφίζουν ] ... «όχι» στο Μνημόνιο και «ναι» στους εφαρμοστικούς νόμους ... [δικαιολογώντας με φούμαρα τα αδικαιολόγητα. Για κάποιους ενδεχομένως να είναι κατανοητοί ] ... οι μικροκομματικοί σχεδιασμοί του πολιτικού προσωπικού, όπως και η σύγχυσή του. Το θέμα, όμως, είναι ότι η ανασυγκρότηση της χώρας χρειάζεται θαρραλέους με συνολική άποψη για τα πράγματα" καταλήγει ο Μανδραβέλης στο σημερινό του άρθρο στην Καθημερινή.

Το ζητούμενο, όμως, είναι ότι η κοινωνία, οι πολίτες, θα πρέπει να τους ανακαλύψουν και να τους δώσουν τον απαιτούμενο θεσμικό ρόλο. Δύσκολα πράγματα.