Με ευχές βάφεις αυγά;

Θα αλλάξει κάτι το ’14; Αυτό που πρέπει ν’ αλλάξει είναι κυρίως η νοοτροπία μας. Ο τρόπος σκέψης και δράσης. Υπάρχει ελπίδα;

Επειδή η νοοτροπία εξαρτάται από την κουλτούρα (παγιωμένη και διαμορφούμενη) το κλειδί είναι στην παιδεία. Το έλλειμμα παιδεία που μας χαρακτηρίζει κυρίως στην κοινωνική μας συμπεριφορά. Στις σχέσεις μας προς τους θεσμούς και στο κράτος που δεν μας πείθει. Μπορεί αυτό να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη;

Υπάρχει κάτι στον ορίζοντα που να δημιουργεί ψήγματα ελπίδας για αλλαγή προς το καλύτερο; Το καινούργιο, όσοι το εξαγγέλλουν, όπως το εξαγγέλλουν, δεν φαίνεται να είναι τέτοιο. Επιστροφή στο παρελθόν είναι. Και το γνωστό βιολί με φύκια χωρίς μεταξωτές κορδέλες. Αυτά που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες (Λιάπης, Καντάς, Τοπουλόγου και όχι μόνο) το επιβεβαιώνουν.
Οι δρόμοι που εξαγγέλλονται φαίνεται να είναι δρόμοι στο πουθενά. Προς τα πού να πάμε τότε; Αν δεν πραγματώσουμε οργανωμένο κράτος με ισχυρούς θεσμούς δικαίου, δημοκρατικών λειτουργιών, αξιοκρατίας, ίσων ευκαιριών στην παιδεία, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια και αλληλεγγύη. Που να προγραμματίζει ρεαλιστικά και να μην τρέχει πίσω από τα γεγονότα προσπαθώντας να μπαλώσει. Που να μην άγεται και φέρεται πίσω από οργανωμένες ομάδες. Αν δεν εδραιώσουμε θεσμούς που να προστατεύουν την ελεύθερη έκφραση και να εξισορροπούν τις έντονες ανισότητες, όταν αυτές εκδηλώνονται στο πλαίσιο του συστήματος, θεσμούς που να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να αναδειχθούν η δημιουργικότητα και η επιχειρηματικότητα, οι ανθρωπιστικές αξίες και ο  πολιτισμός το ’14 θα ’ναι μια απ’ τα ίδια.
Με ευχές δυστυχώς δεν βάφεις αυγά.