Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ της 14ης Απριλίου 2009
από τον Γιώργο Αγγελόπουλου
Ο Μπέντζαμιν Κάιλα άλλαξε πρώτα τη δική του ζωή και στη συνέχεια τις ζωές εκατοντάδων άλλων ανθρώπων - μέσω της παιδείας και μικρής οικονομικής αρωγής... O Μπέντζαμιν Κάιλα γεννήθηκε Ινδός και Νταλίτ, δηλαδή παρίας. Η κοινωνική θέση του προσδιορίσθηκε τη μέρα που γεννήθηκε και προοιωνιζόταν μια μακρά σειρά ταπεινώσεων. Το κατάλαβε καλά από νωρίς. Δέκα ετών μαθητής στο σχολείο του χωριού του, στο κρατίδιο Άντρα Πραντές της Νότιας Ινδίας, άγγιξε κατά λάθος το χέρι ενός σχολικού επιθεωρητή. Για κάποιον που ανήκει σε ανώτερη κάστα, το άγγιγμα ενός παρία συνιστά «προσβολή», για την οποία το παιδί έφαγε πολλές ξυλιές με τη βέργα από τον «προσβεβλημένο» επιθεωρητή. Τρεις δεκαετίες αργότερα, ο μεγαλύτερος γιος του Κάιλα, ο Πωλ, είναι ο κορυφαίος σχεδιαστής της ομάδας Ρομποτικής στη σχολή του, στο Λος Άντζελες. Ο μικρότερος γιος του, ο Άντριου, θέλει να γίνει παλαιοντολόγος. Τέτοιες προοπτικές σταδιοδρομίας ήταν ανήκουστες όταν ο Μπέντζαμιν αναγκαζόταν να περπατάει χιλιόμετρα για να φτάσει στο σχολείο του, μέσα από απόμερα σοκάκια που τα μέλη από τις ανώτερες κάστες χρησιμοποιούσαν για να αφοδεύουν και να πετάνε νεκρά ζώα. Όμως ο μικρός Νταλίτ ήταν καλός μαθητής. Άντεξε τις ταπεινώσεις και συνέχισε τις σπουδές του. Πήγε στην πόλη, όπου πήρε το ένα δίπλωμα μετά το άλλο. Έγινε μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών και το 1999 μετανάστευσε στις ΗΠΑ, μαζί με την οικογένειά του. Τότε ήταν που αποφάσισε να βοηθήσει άλλους Ινδούς φοιτητές που ξεχώριζαν για την επιμέλεια και την ευφυΐα τους, αλλά ήταν πάμφτωχοι- και κατά πρώτο λόγο τους Νταλίτ. Το 2003, με τη βοήθεια δύο φίλων του από το Χιντεραμπάντ, θέσπισε τις υποτροφίες Αμπεντκάρ, στη μνήμη των γονιών του (ο Μπ. Ρ. Αμπεντκάρ είναι ένας «άγιος» των Νταλίτ και «πατέρας» του Συντάγματος της Ινδίας). «Πέρασα 37 χρόνια της ζωής μου ως Νταλίτ στην Ινδία και ξέρω τι σημαίνει», λέει ο ίδιος. «Ποιος θα μπορούσε να επιδιώξει περισσότερο την αλλαγή από κάποιον που γεννήθηκε, έζησε και μεγάλωσε μέσα στο χειρότερο σύστημα διακρίσεων που εφαρμόζεται στη Γη - το σύστημα των καστών;», λέει ο ίδιος. Κάθε χρόνο, 50 μαθητές και 50 μαθήτριες Νταλίτ συνεχίζουν τις σπουδές τους χάρη στις υποτροφίες αυτές. Επιπλέον, από το 2003 ο Κάιλα χορηγεί επίσης μικροδάνεια σε όσους Νταλίτ θέλουν να ξεκινήσουν μικρές επιχειρήσεις. Προσφέρει ακόμη οικονομική αρωγή σε θύματα διακρίσεων και βραβεία σε επιχειρηματίες Νταλίτ που ξεχωρίζουν- όλες αυτές οι πρωτοβουλίες ελέγχονται τώρα από τη μη κυβερνητική οργάνωση Friends for Εducation Ιnternational, την οποία ίδρυσε το 2007 στις ΗΠΑ. «Ο παππούς μου έκαιγε τους νεκρούς», εξηγεί. «Λέω στα παιδιά μου ότι, αν δεν είχα μορφωθεί, θα έκανα το ίδιο κι εγώ και κατά πάσα πιθανότητα κι εκείνα...».
από τον Γιώργο Αγγελόπουλου
Ο Μπέντζαμιν Κάιλα άλλαξε πρώτα τη δική του ζωή και στη συνέχεια τις ζωές εκατοντάδων άλλων ανθρώπων - μέσω της παιδείας και μικρής οικονομικής αρωγής... O Μπέντζαμιν Κάιλα γεννήθηκε Ινδός και Νταλίτ, δηλαδή παρίας. Η κοινωνική θέση του προσδιορίσθηκε τη μέρα που γεννήθηκε και προοιωνιζόταν μια μακρά σειρά ταπεινώσεων. Το κατάλαβε καλά από νωρίς. Δέκα ετών μαθητής στο σχολείο του χωριού του, στο κρατίδιο Άντρα Πραντές της Νότιας Ινδίας, άγγιξε κατά λάθος το χέρι ενός σχολικού επιθεωρητή. Για κάποιον που ανήκει σε ανώτερη κάστα, το άγγιγμα ενός παρία συνιστά «προσβολή», για την οποία το παιδί έφαγε πολλές ξυλιές με τη βέργα από τον «προσβεβλημένο» επιθεωρητή. Τρεις δεκαετίες αργότερα, ο μεγαλύτερος γιος του Κάιλα, ο Πωλ, είναι ο κορυφαίος σχεδιαστής της ομάδας Ρομποτικής στη σχολή του, στο Λος Άντζελες. Ο μικρότερος γιος του, ο Άντριου, θέλει να γίνει παλαιοντολόγος. Τέτοιες προοπτικές σταδιοδρομίας ήταν ανήκουστες όταν ο Μπέντζαμιν αναγκαζόταν να περπατάει χιλιόμετρα για να φτάσει στο σχολείο του, μέσα από απόμερα σοκάκια που τα μέλη από τις ανώτερες κάστες χρησιμοποιούσαν για να αφοδεύουν και να πετάνε νεκρά ζώα. Όμως ο μικρός Νταλίτ ήταν καλός μαθητής. Άντεξε τις ταπεινώσεις και συνέχισε τις σπουδές του. Πήγε στην πόλη, όπου πήρε το ένα δίπλωμα μετά το άλλο. Έγινε μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών και το 1999 μετανάστευσε στις ΗΠΑ, μαζί με την οικογένειά του. Τότε ήταν που αποφάσισε να βοηθήσει άλλους Ινδούς φοιτητές που ξεχώριζαν για την επιμέλεια και την ευφυΐα τους, αλλά ήταν πάμφτωχοι- και κατά πρώτο λόγο τους Νταλίτ. Το 2003, με τη βοήθεια δύο φίλων του από το Χιντεραμπάντ, θέσπισε τις υποτροφίες Αμπεντκάρ, στη μνήμη των γονιών του (ο Μπ. Ρ. Αμπεντκάρ είναι ένας «άγιος» των Νταλίτ και «πατέρας» του Συντάγματος της Ινδίας). «Πέρασα 37 χρόνια της ζωής μου ως Νταλίτ στην Ινδία και ξέρω τι σημαίνει», λέει ο ίδιος. «Ποιος θα μπορούσε να επιδιώξει περισσότερο την αλλαγή από κάποιον που γεννήθηκε, έζησε και μεγάλωσε μέσα στο χειρότερο σύστημα διακρίσεων που εφαρμόζεται στη Γη - το σύστημα των καστών;», λέει ο ίδιος. Κάθε χρόνο, 50 μαθητές και 50 μαθήτριες Νταλίτ συνεχίζουν τις σπουδές τους χάρη στις υποτροφίες αυτές. Επιπλέον, από το 2003 ο Κάιλα χορηγεί επίσης μικροδάνεια σε όσους Νταλίτ θέλουν να ξεκινήσουν μικρές επιχειρήσεις. Προσφέρει ακόμη οικονομική αρωγή σε θύματα διακρίσεων και βραβεία σε επιχειρηματίες Νταλίτ που ξεχωρίζουν- όλες αυτές οι πρωτοβουλίες ελέγχονται τώρα από τη μη κυβερνητική οργάνωση Friends for Εducation Ιnternational, την οποία ίδρυσε το 2007 στις ΗΠΑ. «Ο παππούς μου έκαιγε τους νεκρούς», εξηγεί. «Λέω στα παιδιά μου ότι, αν δεν είχα μορφωθεί, θα έκανα το ίδιο κι εγώ και κατά πάσα πιθανότητα κι εκείνα...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου